3-october: feest
vol herinneringen
1BSEBS8
DINSDAG 5 OKTOBER 1976
Het touwtrekken op de Breestraat, door het Leidsch Dagblad georganiseerd tussen we
thouders en winkeliers, van het Leidsch City Centrum, is op een 2-1 overwinning voor de
stadsbestuurders uitgelopen. En dat terwijl de smoes voor een nederlaag al klaar was,
want de heren waren in slechte conditie, omdat ze de vorige nacht tot in de kleine uurtjes
de verjaardag van wethouder Van Dam hadden gevierd. Joop Riethoven kijkt toe, terwijl
(v.l.n.r.) Van Aken, Van Dam, Waal, Verboom, Oosterman en Tesselaar hetL.C.C.overde
streep trekken. Helaas alsof de duvel er mee speelt, bleek de foto met het LCC-team te zijn
mislukt. Het moet gezegd: het zit de heren de laatste tijd niet mee.
k Lief zijn voor de hond, want het
was niet alleen 3-oktober maar ook
werelddierendag
k Gevijven op stap om zorgeloos 3-oktober te vieren; van links
naar rechts mevr. Brusche, Reinout van Gulick, met vriendin
Virginia, Julia Thissen en de bezitter van de erepenning, de
heer Coster.
Hoewel de kermis volgens ons vijftal goedkoper moet worden, toch
een rit in de botsauto's.
k Een dansje, tijdens de optocht.
Duizenden toeschouwers genoten
Gouden en Zilveren
Ringen, Armbanden,
Colliers en Sieraden,
Briljant
Een uitgelezen collectie.
Altijd voordelig.
Juwelier v. d. WATER
Haarlemmerstraat 181.
Eigen ateliers voor het repare
ren en ontwerpen van Uw sie
raden.
„Met vlag en wimpel werd een hoogtepunt Historische optochten blijken immer een schot in de i
LEIDEN - Wat is het dat op een dag
dat de regen herhaaldelijk met
bakken uit de hemel valt tiendui
zenden burgers huis en haard doet
verlaten en de straat op drijft? Wat
is het dat veertienduizend mensen
in lange rijen doet wachten op een
halQe wit en een paar haringen. Dat
kan toch niet alleen zijn omdat we
net twee dagen binnen aan de buis
gekluisterd hebben gezeten om 25
jaar televisie voorbij te zien flitsen
en daardoor vergeten hebben om
eten in huis te halen? Onmogelijk,
daar moet een 3-octoberfeest in het
spel zijn.
Zo'n feest, het is net als carnaval,
wat moet je daar nog over zeggën,
als je tot die groep behoort die
denkt dat niet-Leidenaars er ook na
een uitvoerige uitleg geen snars van
begrijpen en stadgenoten er net als
jij toch al alles van weten. Goed, het
is gisteren al gezegd, de ene helft
van Leiden heeft tijdens de Taptoe
als vanouds weer naar de andere
helft staan kijken. We hebben weer
gezongen in het Van der Werfpark,
het ontzet herdacht in de Pieters
kerk, suikerspinnen gegeten, ge
slenterd over de kermis en als im
mer weer byna onze nekken gebro
ken in de met halfvolle zakken pa
tat, vis en druiven geplaveide bin
nenstad. Maar dat zegt allemaal bij
lange na niet genoeg. Misschien
dan toch maar liever bij het begin
beginnen met vertellen want net
zoals het feest, wordt ook dit ver
haal straks toch een warboel.
Niet alleen
3-October moet je niet alleen vie
ren, dus we hadden afgesproken
elkaar in de morgenuren op de au
tovrije Breestraat te ontmoeten.
"We" zijn Leidens honderddui
zendste Julia Thissen, oud-afde
lingsvoorzitter van het NW en tot
ons aller verrassing sinds zaterdag
bezitter van de ere-penning van
deze stad, de heer Coster, Reinout
van Gulick, student pharmacie en
regelmatig schrijver van ingezon
den brieven in deze krant over on
derwerpen als radio-actief afval, de
muurkrant en de LCC-actie en tens
lotte mevr. Brusche, in het verleden
tot tweemaal toe in het LD onder
vraagd over haar visie op de verbe
tering van het leefmilieu en de re
novatie van Voorgeest, een afdeling
van het psychiatrisch ziekenhuis
Endegeest.
Ze hebben het afgelopen jaar alle
maal de krant gehaald, niet altijd^
ging het dan over plezierige onder-'
werpen, vandaar een besluit om
gevijven zorgeloos drie-october te
vieren en nergens anders over te
praten dan over dit feest. Van onze
groep zijn mevr. Brusche en de heer
Coster geboren en getogen Leide-
naars, die de stad nimmer hebben
af gezworen, is ondergetekende na
een éénjarig verblijf elders met
hangende poten naar de sleutelstad
teruggekeerd en behoren Julia en
Reinout tot de "import".
Een ding hebben we in elk geval
gemeen: we zijn verslaafde
3-octobervierders of we zijn het,
zoals Julia, na gisteren geworden.
Nostalgie
Als we ons feest overzien, is eigen
lijk maar één conclusie mogelijk.
Deze 3-octoberviering is een dag
van nostalgie en herinneringen ge
worden. Vermoedelijk niet alleen
voor ons, hoewel de leeftijdsver
schillen uiteraard aanleiding geven
om te vragen hoe het nou vroeger
precies was, maar vermoedelijk
voor erg veel Leidenaars. Hoe kan
het anders: de kermis was weer te
rug in de binnenstad en daarmee
ook de mensen. Mevr. Brusche:
"Het is zo veel leuker. Het feest
hoort in de binnenstad thuis, dan is
het het meest gezellig". Coster
het in Leiden zo goed hebben, om
dat wij op 3-october zoveel geld uit
geven".
Kunstgebit
In het stedelijk museum 'De La
kenhal' bekijken we het schilderij
met Van der Werf en zoals Julia
zegt "al die zielige mensen" en de
hutspot, maar lopen we ook even
binnen op^de expositie van "Open
baar Kunstgebit", die ons tal van
variaties en associaties laat zien op
het thema kunstgebit. Heel toepas
selijk, want geen Leidenaïr viert
dit feest zonder te snoepen en bo
vendien toont de expositie ook "ge
legenheidsgebitten" die op hoog
tijdagen en bij speciale gebeurte
nissen gedragen kunnen worden.
Reinout had best wel zin om we
thouder Waal te helpen bij het
touwtrekken tegen de winkeliers
van het Leids City Centrum. Helaas
we arriveerden te laat op de Brees
traat en het college bleek ook zon
der hem zijn mannetje te kunnen
staan. De wethouders wonnen met
2-1.
"Met vlag en wimpel" de optocht
werd een hoogtepunt en het bewijs
dat de 3-octobervereniging met een
keuze voor een historische stoet
toch altijd het meest in de roos
schiet. We kregen verrassende
staaltjes te zien van steltenlopers en
vlaggenzwaaiers, voor deze gele
genheid overgekomen zuiderbu
ren. In de binnenstad barstte het
feest weer los, om tot diep in de
nacht voort te duren. Onze wegen
waren toen al gescheiden om
3-october verder in familie en
vriendenkring voort te zetten. Hut
spot gegeten in het ouderlijk huis,
haring gevoerd aan de poes, want
het was tenslotte -ook werelddie
rendag.
Drie-oktober moet blijven, in de
binnenstad, zonder verkeer, maar
verder liefst met alles er op en er
TON VAN BRUSSEL
knikt beamend en Reinout zegt
"Ik heb het vroeger nooit meege
maakt, ik heb het alleen maar van
horen zeggen, maar het is duidelijk
dat het feest hier thuis hoort. Eigen
lijk had de hele binnenstad moeten
worden afgesloten".
We lopen over het kermisterrein,
datje voor het eerst sinds jaren gra
tis mag betreden.
Onder het poffertjes eten, een maal
tijd die Julia zich voor het eerst
voor liet zetten, bekijken we de
feestwijzer. "Een rare naam, feest
wijzer", vindt Reinout. Het valt
hem op dat zo'n groot aantal van de
plaatsen in het bestuur van de 3-oc
tobervereniging wordt ingenomen
door academici. Die verbazing be
tekent echter niet dat hij het niet
eens zou zijn met de manier waarop
het feest wordt gevierd. "Als ik in
het bestuur zou zitten zou ik het
ook zo doen, misschien op een paar
kleine dingen na. Ik vind het goed
dat de militaire parade is afge
schaft". Meneer Coster is het daar
mee eens maar mevr. Brusche
vindt het toch jammer. Ze vond het
een "goede traditie" en vond de pa
rade "indrukwekkend".
Julia, inmiddels voorzien van een
grote Mexicaanse hoed en een toe
ter rijdt even later als enig meisje
tussen een groot aantal wat oudere
jongens op de scooter in een van de
kermistenten. We slenteren verder.
Het houdt, zoals dat heet, op met
zachtjes regenen.
De kermis is duur vinden we.
"Vroeger spaarde je het hele jaar
voor dit feest, zegt mevr. Brusche
en "er waren", aldus meneer Cos-
ter, "in cafés en bij kaartclubs spe
ciale spaarpotten voor". Reinout
vindt genoemde duurte een be
lemmering voor de kinderen om
mee te doen. "Dat zou ik misschien
veranderen als ik in het bestuur zat.
Een regeling treffen met de kermi
sexploitanten dat het goedkoper
kan. Of subsidie geven of zo".
Mevr. Brusche vult aan: "Mis
schien kan dat wel. Je hoort ten
minste altijd dat de kermisbazen
