Nog in 1976
restauratie
Pieterskerk
„Migrantencentra heeft zaak verslonsd
„Het is om horen
dol van te worden
CRM subsidieert mee
Ontheffing
sluitings
tijden voor
Pardoeza
Broeshart vreesde te
grote invloed van het
leger op de brandweer
In amper 2*A jaar
68.000gulden tekort
DINSDAG 10 AUGUSTUS 1976
De wetgevende macht kan het
de rechterleijke macht soms le
lijk moeilijk maken; omge
keerd geldt hetzelfde. Het com
promis tussen de erkenning van
wettelijke bevoegdheden en het
er inhoudelijk niet mee eens
zijn heet voor de man onder het
portret van Hare Majesteit:
schuldig zonder strafoplegging.
Op dat compromis moet me
nigmaal een beroep worden ge
daan, wanneer parkeerproble
men in het Leidse centrum aan
de orde komen.
De kantonrechter, mr. De Ko-
ningh, zei gistermiddag: „De
auto in Leiden, dat is iets ver
schrikkelijks wat parkeren be
treft. Wij kunnen hier - in de
rechtszaal - noch de parkeer-
nood oplossen, noch de wet op
zij zetten". De officier van justi
tie, mr. De Wit, merkte over het
zelfde onderwerp op: ,,Het is
een situatie om horendol van te
worden. In Leiden kun je veel
beter op de fiets gaan". Met
welke cri-de-coeur de officier
tot de slotsom kwam, zoals die
door de lokale overheid gaarne
gehoord wordt. Omdat het uit
gangspunt is: parkeren in de
binnenstad kan eigenlijk niet,
en als het dan toch moet, dan zo
kort mogelijk. Hetgeen tot uit
ing komt in een systeem van
parkeerautomaten, parkeer-
schijven en waakzame parkeer-
controleurs.
Desondanks werd krantenin
specteur Van der H. uit Voor
schoten niet beboet voor een
overtreding welke hij ongetwij
feld al vaker heeft gemaakt en
nog vaker zal maken. Zijn
werksituatie dwingtldoen aan
twee min of meer tegenstrijdige
eisen: enerzijds veelvuldig in de
binnenstad te opereren en an
derzijds mobiel te zijn. Zo stond
zijn auto bij een parkeermeter
op de Boommarkt geparkeerd,
nabij het kantoor van zijn
werkgever. De parkeerduur, die
de meter aangaf, was verstre
ken, en dus greep een parkeer
wachter naar pen en papier. De
kranteninspecteur zei gister
middag ten overstaan van de
LEIDSE KANTONRECHTER
kantonrechter „Ik kom tien-
talllen malen per dag op het
kantoor. Vele malen gooi ik
geld in zo'n automaat. Maar dan
is er weer een bezorger ziek, dan
moet ik weer daar weer opdra
ven. Ik wil eigenlijk vragen: is
er geen andere regeling te tref
fen, voor iemand die, zoals ik,
heen en weer vliegt". En daar
mee was Van der H. aan het
verkeerde adres: het treffen van
regelingen behoort tot de com
petentie van de wetgevende
macht, in dit geval het gemeen
tebestuur. Naar welk orgaan de
kranteninspecteur door de offi
cier van justitie werd verwezen.
Mocht hij daar geen gunstig re
sultaat boeken - en velen zullen
hem kunnen vertellen dat hij
daar op moet moet rekenen -
dan is er maar één uitweg: Uw
ziel in lijdzaamheid bezitten",
zoals de officier van justitie het
uitdrukte. Hetzelfde geldt voor
de suggestie van de krantenin
specteur om bepaalde chauf
feurs in de binnenstad een strip
ter beschikking te stellen, die,
opgeplakt op de auto, een ont
heffing inhoudt.
Op deze manier heeft de ge
meente Den Haag gepoogd te
gemoet te komen aan de pro
blemen van degenen, die uit
economische noodzaak par-
keerovertredingen maken. De
kantonrechter hield evenwel
een andere mogelijkheid als op
lossing open: „Ik ben abonnee
van een andere krant. Daar
hebben ze een inspecteur met
een bromfiets". Maar hij legde
Van der H. „voor deze ene
keer", geen boete op, doch vol
stond met een schuldig
verklaring: zie het bovenge
noemde compromis.
Met soortgelijke tolerantie
werd mevrouw Van der B. uit
Oudewetering benaderd. Zij
had haar auto op de Garen-
markt in Leiden geparkeerd en
de parkeerschijf niet achter de
voorruit bevestigd, maar op de
voorbank gedeponeerd. Daar
mee een interessant rechtskun
dig probleem creërend, zoals de
parkeerwachter destijds al
voorzien moet hebben, want hij
zei tegen mevrouw: „Dat gaat U
maar aan de rechter vertellen".
Hetgeen zij gistermiddag kwam
doen. En met het boek in de
hand moest de officier van justi
tie erkennen: „Er staat alleen
dat de van een parkeerschijf
voorzien moet zijn". Zijn con
clusie: vrijspraak. De kanton
rechter had een andere inter
pretatie: „als de auto van een
schijf voorzien moet zijn, moet
hij ook goed zichtbaar zijn." Je
kunt van een parkeerwachter
niet verwachten dat hij alle
voorbanken gaat nasnuffelen".
Welke pragmatische benader
ing uiteindelijk tot het oordeel
leidde, dat mevrouw Van der B.
wel schuldig was, maar geen
boete kreeg Wel moet de schijf
voortaan achter de voorruit.
Ook al valt dat in een VW niet
JOHN KROON.
LEIDEN - De kans is groot, dat nog dit jaar be
gonnen kan worden met de eerste fase van de
restauratie van de Pieterskerk. Burgemeester Vis
deelde gisteravond in de commissie voor alge
mene en bestuurlijke aangelegenheden mee, dat
het ministerie van CRM mondeling heeft toege
zegd deze eerste fase mee te willen subsidiëren
voor rond vijftig procent.
De provinciale bijdrage in de kos
ten zal tien procent bedragen, ter
wijl de gemeente Leiden voor on
geveer dertig procent zal bijdragen.
Omdat de totale kosten van de eer
ste fase worden geraamd op onge
veer 1.350.000,- blijft er voor de
Stichting Vrienden van de Pieters
kerk, inmiddels eigenaresse van de
kerk, nog een gat van 135.000,-.
De Stichting nam de kerk, de zeven
bijbehorende woningen, het kerke
lijk bureau en het kostershuis en
kele maanden geleden over voor
het symbolische bedrag van tien
gulden. De eerste restauratiefase,
die tot ongeveer september 1977 zal
lopen omvat het herstel van de kerk
aan de buitenzijde. Plannen daar
voor worden ontworpen door de
Leiderdorpse architect P. v. d. Ster-
Inmiddels is een begin gemaakt
met een opknapbeurt van de kos
terwoning. Zodra die achter de rug
is zal in de woning e
geechtpaar gehuisvest worden, zo
dat op de kerk en de omliggende
gebouwen toezicht kan worden
uitgeoefend.
Burgemeester Vis zei gisteravond
de hoop te koesteren, dat de tweede
fase van de restauratie zal kunnen
aansluiten op de eerste. In dat geval
zal het mogelijk zijn om de restau
ratie eind fe voltooien, zodat 1
januari 19~<9*n( t de exploitatie kan
worden bv***""\nen. De totale res
tauratiekosten worden op dit
ogenblik geraamd op ongeveer 4.2
miljoen gulden.
Hoeven (CPN) informeerde giste
ravond belangstellend of er al iets
te zeggen viel over de exploitatie-
opzet van het kerkgebouw. Reactie
van burgemeester Vis: „Als ik dat
zou weten zou ik een fles cham
pagne op tafel zetten. Op dit ogen
blik hebben we alleen de monde
linge toezegging van de Leidse uni
versiteit, dat zij vooreen belangrojk
deel in de exploitatie zullen deel-
V@®(F VdW®©(T
V®lfS
k LEIDEN - Directeur MJSchutte van de Taxi-centrale Noordeinde heeft gisteren vier splinternieuwe autobus
jes getoond aan wethouder Tesselaar. De busjes' zullen worden ingezet voor het vervoer van gehandicapte
scholieren. In totaal heeft Schutte voor dit doel nu de beschikking over elf vaste busjes en negen auto's die
incidenteel worden ingezet. De nieuwe busjes hebben een capaciteit voor 24 personen en zijn speciaal voor het
leerlingenvervoer van z.g. plooideuren voorzien. Deze plooideuren kunnen alleen door de bestuurder worden
bediend, zodat daarmee het gevaar dat kinderen uit een busje vallen, is weggenomen. Per dag vervoert het
taxibedrijf van Schutte zo'n 250 gehandicapte scholieren. In het verleden is er in Leiden aleens het een en ander
te doen geweest over dit soort vervoer in het algemeen. Met name de veiligheidsaspecten van het leerlingenver
voer was voor diverse ouders een voortdurende bron van zorg. Foto: wethouder Tesselaar (voorgrond) bekijkt
busjes.
LEIDEN - Burgemeester Vis heeft
het horecabedrijf Pardoeza aan de
Doezastraat alsnog tot 1 januari
1977 een extra ontheffing gegeven
voor de sluitingstijden. Hij heeft dit
gedaan nadat de commissie voor de
beroepschriften had beslist dat
Samantha's alsnog een ontheffing
tot 1 januari van het volgend jaar
zou moeten krijgen. Dit om te
voorkomen dat beide horeca
gelegenheden anders een ongelijke
behandeling zouden hebben ge
kregen. Overigens gaat het hier om
een voorlopige ontheffing in af
wachting van een wijziging van de
drank- en horeca-verordening,
waarover het college van B. en W.
zich op dit ogenblik buigt.
Zorgen over
onderbezetting
Leidse politie
LEIDEN - VVD-raadslid Schoute
heeft gisteravond in de commissie
voor algemene en bestuurlijke aan
gelegenheden zijn bezorgdheid
uitgesproken over de uitvoering
van de politietaak in Leiden. Vol
gens het raadslid komt de politie
door onderbezetting onvoldoende
toe aan de vervulling van haar ei
genlijke taken. Zo vond hij dat met
name de controle op het verkeerd
parkeren nogal wat te wensen over
laat. „In Leiden kun je als fout-
parkeerder best een gokje wagen"
aldus Schoute. Verder merkte hij
op dat de politie nog wel eens ver
stek laat gaan wanneer om hulp
wordt gevraagd. Burgemeester Vis
ontkende dat laatste. „Ik heb geen
enkele aanwijzing dat zoiets ge
beurt. Het komt slechts hoogst in
cidenteel voor, dat men niet direct
kan komen omdat ergens anders
assistentie wordt verleend. Als u
mij concrete gevallen met naam en
datum kunt noemen zal ik ze zeker
onderzoeken", zo beloofde burge
meester Vis. Overigens erkende hij
dat het Leidse politiekorps onder
bezet is. „In aantal telt het Leidse
korps 199 man, maar een aantal va
catures is bijzonder moeilijk te ver
vullen", aldus burgemeester Vis.
Indruk voormalige medeiverker gemeente Leiden:
LEIDEN - Een van de overwegin
gen van de Leidse brandweer
commandant Broeshart om te sol
liciteren naar de vacante plaats van
Haags brandweercommandant was
zijn vrees dat het leger een te grote
invloed zou kunnen krijgen op de
brandweer in Nederland. Dat blijkt
uit de weergave van een interview
in het personeelsblad van de Leidse
brandweer "De Ordonnans".
Op de vraag waarom Broeshart
heeft gesolliciteerd zegt de Leidse
brandweercommandant "Omdat
ik bang was dat er misschien ie
mand in Den Haag zou komen, van
wie ik vind dat het voor de brand
weren van Nederland niet goed zou
zijn, dat die iemand commandant
van Den Haag zou worden. Want ik
ken mijn pappenheimers natuur
lijk wel in de Nederlandse brand
weergelederen. Daarom heb ik ge
solliciteerd. Vraag van "De Ordon
nans": "Was u misschien bang dat
er iemand op die plaats zou komen
die een verkeerde invloed zou gaan
uitoefenen op de brandweer in Ne
derland? Commandant Broeshart:
"Nee, ik had het misschien niet ge
daan als ik wist dat er een op en top
brandweerman deze functie had
bekleed. Maarik zou ongerust
zijn geweest als men bijvoorbeeld
een oud-generaal had gekozen".
"Ik wist dat er mensen van de mili
taire staf hadden gesolliciteerd.
Zoals bijvoorbeeld Amsterdam al
een oud-marineman als comman
dant heeft, zou Den Haag een oud
legerofficier hebben gekregen. Het
leger zou de brandweer in Neder
land te veel kunnen beïnvloeden".
LEIDEN - De gemeentelijke ac
countantsdienst onderzoekt mo
menteel de financiën van de Stich
ting Migrantencentra, een stichting
die in de jaren '73 tot '75 een aantal
huizen voor gastarbeiders be
heerde in samenwerking met de
gemeente. Migrantencentra meent
van de gemeente nog ettelijke dui
zenden guldens te krijgen, maar
degemeente wil daar pas op ingaan
na onderzoek van de boeken, om
dat men zich afvraagt hoe het mo
gelijk is geweest dat Migrantencen
tra in die drie jaar tijd met een ex
ploitatietekort kwam te zitten van
bijna 70,000 gulden.
Omdat Migrantencentra eerst niet
de boeken ter inzage wilde geven,
en degemeente de gemeente haar
kant nog geld tegoed had van Mi
grantencentra, heeft de Rotter
damse officier van justitie op ver
zoek van de gemeente ook een on
derzoek ingesteld naar het doen en
laten van Migrantencentra, een
stichting die in Gouda is gevestigd
maar Leiden als „nagenoeg het
enige project" had.
Het onderzoek van de officier be
vindt zich nog in een verkennend,
informeel stadium. Migrantencen
tra heeft inmiddels alle gevraagde
stukken overhandigd. De gemeen
telijke accountantsdienst is al enige
weken bezig, en hoopt binnenkort
klaar te zijn met het onderzoek in
hoeverre de vorderingen van Mi
grantencentra terecht zijn.
Voor de diverse schuldeisers van
de Stichting Migrantencentra zal er
niet veel te halen zijn. Eind vorig
jaar kondigde de voorzitter van het
stichtingsbestuur aan dat er niets
anders restte dan het aanvragen
van het faillissemet.
Kostbaar
Wie de cijfers bekijkt zal zich afvra
gen, op welke manier het mogelijk
was dat huisvesting van gastarbei
ders zo kostbaar was. Dat ook pas
na drie jaar gesignaleerd werd dat
er met grote verliezen werd ge
werkt, duidt op een weinig accurate
administratie.
Het stichtingsbestuur van Migran
tencentra zetelde in Gouda en had
in Leiden een directeur aangesteld
die samen met een beheerder de
panden exploiteerde. Deze direc
teur werkte in het gebouw van de
Stichting Rijn en Lek in de Doeza
straat, van welke stichting hij te
vens bestuurslid was. Rijn en Lek
houdt zich bezig met de opvang van
gastarbeiders in algemene zin.
Migrantencentra is nauw verwant
aan Rijn en Lek: zes bestuursleden tencentra,
hebben ook zitting irt het bestuur goed overzicht^ te krijgen
van Rijn en Lek.
Toen de gemeente het beheer van
de panden overnam van Mig ran-
heerder in Leiden, en ook stond het
een en ander geregistreerd bij Rijn
en Lek.
Over het in Leiden gevoerde beheer
heeft de voorzitter van Migranten
centra zelf zich ongunstig uitgela
ten. In de brief van 16 oktober 1975
waarin het grote exploitatietekort
wordt bekendgemaakt staat „Inde
panden vertoefde bij herhaling
a-socialen die niet te corrigeren wa
ren en niet betaalden voor hun ver
blijf'. Later verklaarde de voorzit
ter daarover, dat de beheerder en
directeur een „te grote sociale in
fill slag" hadden en niet of te laat op-
t traden, of niet bij machte waren iets
te doen.
Dat hij de schuld van de tekorten
probeerde af te schuiven op de
huurders, is de voorzitter indertijd
niet in dank afgenomen. De werk
groep buitenlandse werknemers
schreef een fel protest en kwam op
voor de buitenlanders. Feit is in ie
der geval, dat op het ogenblik de
gemeente geen last heeft van derge
lijke a-sociale elementen.
Over het eigen bestuur heeft de
voorzitter zich ook opmerkelijk
uitgelaten. Tegenover de gemeente
zegt hij dat het bestuur niet wist dat
er rekening courant kredieten wa-
gebruikt van de gemeente: het
de bestuur had altijd gedacht dat met doelstelling
ningmeester ook nooit iets gete
kend hebben. De directeur tekende
alles, bijvoorbeeld ook de voorlo
pige koopcontracten met eigenaar
Feenstra van de panden in de
Groenesteeg. Of de directeur daar
wel de bevoegdheid voor bezat
bleef in het duister. Wat de voorzit
ter evenmin kon verklaren was dat
pas na tweeëneenhalf jaar een ac
countant het verzoek kreeg de zaak
door te lichten. Waarom is er geen
jaarlijkse controle op de cijfers ge-
wwest? Dan was toch tijdig ontdekt
dat er met grote tekorten gewerkt
werd?
De indruk van een voormalige me
dewerker van de gemeente is dat
het bestuur de zaak „verslonsd"
heeft; de directeur was niet ge
schikt, en de beheerder kon het niet
aan. Toen de gemeente dat ging
sognaleren en dat als kritiek uitte
op het bestuur, werd die kritiek
waarschijnlijk niet gelijk begrepen
door het bestuur. Dat gaf onmiddel
lijk een geprikkelde stemming
waarin een goede afhandeling van
zaken niet meer mogelijk bleek.
Wat deze vroegere ambtenaar Mi
grantencentra bovendien verwijt
is, dat zij tegen de belangen van de
gastarbeiders in met de gemeente
hebben „gevochten". Terwijl de
de Stichting Mi-
administratie. Een gedeelte bevond het geld'dat "binnenkwam de zaak grantendienst was om juist voor
zich bij het bestuur in Gouda, een draaiende gehouden werd. Hij ver- deze mensen te zorgen.
klaarde dat de secretaris en de pen- Tom Maas.
gedeelte
handen van de be-
In juni '73 kreeg Migrantencen
tra enkele panden in de Groe
nesteeg en Morssingel IA in be
heer; in mei '74 werd het pand
Morssingel 2 „om niet" ter be
schikking gesteld door de ge
meente. Migrantencentra
schrijft 16 oktober 1975 overeen
door hun accountant ontdekt
exploitatietekort van 68.121.19
gulden. „Het aanvragen van het
faillissement zou dienen te ge
schieden". De gemeente wordt
verzocht om baten en lasten
In die amper tweeënhalf jaar
bedroegen de onkosten aan de
Groenesteeg 67.458.47 gulden
méér, dan de huur binnen had
gebracht. Voor Morssingel 1
bedroeg dat negatieve verschil
9294,87 gulden, en het pand
Morssingel 2 )nog geen ander
half jaar in beheer) leverde een
negatief saldo van 7990,25 gul
den op. Van deze panden wordt
alleen Morssingel 2 nu nog door
de gemeente geëxploiteerd;
desgevraagd deelt men mee dat
de exploitatie nu sluitend is.
Nadere beschouwing leert dat
voor Morssingel 2 als onkosten
voor „verlichting, verwarming
en water" staat genoteerd:
45,99 (voor 1974) en 2738,46
(tot september '75); voor onder
houd staat in 1974 genoteerd
476,55. Maar achteraf bleek dat
de Leidse Woningstichting
door een administratieve ver
gissing steeds het gas en licht
heeft betaald, terwijl de LWS
ook nog 2706,87 tegoed heeft
aan onderhoudskosten die toen
gemaakt zijn. Waarom heeft
Migrantencentra de gemeente
er nooit op attent gemaakt dat
geen gas en licht betaald werd
terwijl daar vaste afspraken
over waren gemaakt? Tegen
alle afspraken in is ook het door
de LWS gepleegde en betaalde
onderhoud. Zijn de door de Mi
grantencentra opgevoerde cij
fers te rijmen met het feit dat de
LWS een groot deel van de kos
ten (alles?) heeft betaald?
De Stichting Migrantencentra
vordert van de gemeente meer
dan 30.000 gulden, waarbij
16.793 gulden uitgegeven aan
ontwerpkosten voor nieuw
bouw in de Groenesteeg. Ver
der is de gemeente herhaalde
lijk verzocht om het nog grotere
exploitatietekort over te ne-
Van de andere kant heeft de
SLF nog een vordering op Mi
grantencentra van ongeveer
13.000 gulden. Gemeentewer
ken krijgt nog 4000 gulden. Er
komen nog rekeningen binnen
van particulieren die in op
dracht van Migrantencentra
gewerkt hebben, maar klaar
blijkelijk nooit geld ontvangen
hebben.
Aan rekening courant kredie
ten heeft de gemeente 19.500
gulden in de Stichting Migran-
tenventra gestopt.
i de panden
aan de Morssingel en in de
Groenesteeg is uitermate rom
melig verlopen. Voor de Mors
singel was 1 december als da
tum vastgesteld, maar feitelijk
kwam de overname pas op 20
januari tot stand. Hoewel Mi
grantencentra in oktober '75
had geschreven „op zo kort mo
gelijke termijn" het beheer van
de panden in Leiden te willen
beëindigen, trok Migrantencen
tra zich pas half april '76 uit de
Groenesteeg terug. En dat dan
ook wel zeer plotseling.
De Stichting Migrantencentra
is van de panden aan de Mors
singel nog huur blijven innen
na de officiële overdracht. Ge
wezen op het feit dat zoiets wel
eens in strijd met de wet kon
zijn, antwoordde de voorzitter.
"We doen het toch".
De beheerder had bij de over
name gezegd dat er respectieve
lijk 5 er. 14 huurders waren in de
twee panden, maar er werden 9
i aangetroffen. Een
Overname van
panden verliep
rommelig
behoorlijke administratie was
er niet. Plotseling bleek dat
huurders "depositoV' hadden
moeten storten: een soort borg
sommen, die geadministreerd
bleken te staan bij Rijn en Lek.
Het terugbetalen van deze de
posito's was een langdurige af
faire die veel onrust onder de
huurders verwekte. Volgens de
nieuwe gemeentelijke beheer
ders waren er nog deposito's
gestort na de overname door de
gemeente. Verder zouden er be
talingen zijn verricht vanaf een
particuliere spaarrekening van
de beheerder.
Begin april '76 had de gemeente
aan Migrantencentra geschre
ven dat de panden in Groenes
teeg slecht en gevaarlijk waren:
de Stichting kon over enige tijd
een aanschrijving tot sluiting
verwachten. Na een bestuurs
vergadering op 7 april, schreef
Migrantencentra 8 april brieven
aan de bewoners, eigenaar
Feenstra (met wie ze een voor
lopig koopcontract hadden), de
SLF en de gemeente. Aan de
bewoners schreven ze dat hen
"verboden" was nog langer
voor huisvesting te zorgen en ze
16 april de zaak zouden opdoe
ken opdoeken, week later) op
de hoogte gesteld. Alleen in de
brief aan de gemeente werd
geen datum genoemd. Toeval
ligerwijs kwam de gemeente
erachter en konden maatrege
len genomen worden om afslui
ting van gas enz. (gedurende de
paasdagen) te voorkomen.
Enig voordeel voor de bewo
ners was, dat zij van half april
tot eind mei gratis in de Groe
nesteeg konen wonen. Toen
werden de panden gesloopt.
