Nieuw Zeeland
bezorgt Oranje
hockeyteam
'enorme domper'
"We hadden er op gerekend"
HISTORISCHE HOCKEYFINALE
Verdeling
medailles
montreal '76
Brons nu het hoogst haalbare
DONDERDAG 29 JULI 1976
SPORT
PAGINA 13
Zwembond sluit
Z-Afrika en
Rhodesie uit
MONTREAL - De internationale
zwembond (FINA) heeft gisteren in
Montreal, op het jaarlijkse congres
besloten Zuid-Afrika en Rhodesie in
verband met de in die landen ge
hanteerde apartheidpolitiek uit te
sluiten van de FINA. Het congres
aanvaardde dit besluit met 85
stemmen vóór, terwijl een totaal
van 79 stemmen vereist was. De uit
sluiting heeft tot gevolg dat geen
van de beide landen nu aan inter
nationale zwemontmoetingen kan
deelnemen.
MONTREAL - Voor de eerste
maal in de geschiedenis van de
Olympische Spelen zal de finale
van het hockeytoernooi gaan
tussen de twee vertegenwoor
digers van Oceanië, Australië
en Nieuw Zeeland. Australië
versloeg Pakistan met 2-1. Dit
houdt tevens in dat India en
Pakistan voor het eerst sinds
1920 buiten de eindstrijd zijn
gebleven. Zowel Australië (in
poule a) als Nieuw Zeeland
(poule b) had zich pas na een
beslissingswedstrijd voor de
halve finales weten te plaatsen.
De nummers één van beide
groepen, Nederland en Pakis
tan, moeten nu gaan uitvechten
wie brons als troostprijs krijgt.
Het duel tussen Australië en
Pakistan, bijgewoond door on
geveer 12.000 toeschouwers
onder wie vele in Montreal wo
nende Pakistani, stond op een
veel hoger niveau dan de er aan
de voorafgaande wedstrijd
Nederland-Nieuw Zeeland.
Pakistan leek op een duidelyke
overwinning af te gaan toen Ak-
tar Rasooi al na 45 seconden van
de Maleisische scheidsrechter
Vijiyanathan een strafbal
mocht nemen wegens een over
treding van de Australische
doelman Robert Proctor. De
Pakistaanse nummer vijf
maakte geen fout (1-0).
Het was een keiharde wedstrijd.
Van beide zijden toonde men
geen enkele consideratie met de
tegenstander en het kwam dan
ook herhaaldelijk voor dat een
speler krimpend van de pijn op
het kunstgras lag. Australiër
Australiër Riley moest al na
twee minuten voor een ernstig
"vergrijp" voor straf enkele mi
nuten achter het eigen doel
gaan staan. Daar had hij kenne
lijk snode plannen gesmeed.
Drie minuten voor rust zorgde
hij na een fraaie actie van
Browning voor de gelijkmaker.
In de tweede helft bleef het vin
nige karakter behouden. Aus
tralië stelde tegenover het tech
nische surplus van de Aziaten
een onwaarschijnlijke inzet. Dit
wapen zou de ondergang wor
den van Pakistan. Met nog tien
minuten te spelen schoot Irvine
onhoudbaar raak uit een straf-
corner (2-1). De Pakistani kwa
men - ondanks stormachtige
aanmoedigingen van hun land
genoten op de tribunes - deze
deceptie niet meer te boven.
Met gebogen hoofden verdwe
nen zij naar de kleedkamers. De
schande van München 1972,
toen Pakistan de finale van
West- Duitsland verloor en bij
de ceremonie protocolaire wei
gerde de zilveren medaille te
accepteren, kan niet worden
gevolgd door het succes van
Montreal 1976.
MONTREAL - Zelfs de stoere stronk Paul Litjens bleek aangetast door het alom binnen
het oranje-kamp heersende fatalisme. Sprak na die 86 minuten lange martelgang van het
Nederlands elftal sombere woorden. Had zijn ploeg meer kans op zilver gegeven, dan nu
morgen op brons. Litjens: "Het is hoe je het ook wendt of keert een enorme slag. We waren
eigenlijk blij met Nieuw-Zeeland als tegenstander, we hadden echt gedacht dat we de
zwakste ploeg uit de laatste acht tegenover ons hadden, en door zo'n ploeg worden we dan
gewipt. Dat geeft een enorme domper."
t Paid Litjens (r) is doorgebroken,
r de bal wordt gestopt door doelman Trevor Manning (12).
Terecht gewipt overigens. Coach
Wim van Heumen kon niet veel
meer doen dan het volmondig toe
geven. Bezong uitvoerig de lof voor
Nieuw-Zeeland. Was toch nog
spaarzaam in zijn kritiek op oranje.
Van Heumen: "De combinaties
lukten niet, we leden verschrikke
lijk veel balverlies en konden daar
door ons eigen tempo niet spelen.
Daarbij waren de Nieuw-
Zeelanders verschrikkelijk stick-
vast."
Ze waren niet allen stickvast, maar
Door
Pim Stoel
ze speelden een bijzonder uitge
kookte wedstrijd. Deze ijzersterke,
conditioneel formidabele kerels.
Ze waren door het toemooiverloop
danig gewaarschuwd. Tony Ineson,
de man die oranje in die dramati
sche eerste minuut van de derde
verlenging vanuit een lange corner
velde: "Nederland heeft het dit hele
toernooi moeten doen met straf- en
lange corners. Want daaruit scoor
den ze. Die moesten we dus met
man en macht zien te voorkomen.
En dat is geloof ik aardig gelukt."
Sterker
Hij had best wat positiever mogen
zijn. Oranje kreeg in de hele wed
strijd slechts twee strafcorners, zag
er een gestopt en een wel in het net
knallen, maar die goal werd terecht
afgekeurd omdat de bal veel te
hoog was opgejaagd door de strie
mende stick van Paul Litjens.
Nieuw-Zeeland dus naar de finale
gen hoorde ik alleen
heen, jullie gaan het maken, jullie
hebben nog nooit zo'n geweldige
kans gehad om de finale te berei
ken, jullie zijn in ieder geval zeker
van zilver. Volgens mij zijn we daar
toch een beetje van uit ons even
wicht geraakt."
Geleerd
Wonderlijk genoeg was het oranje
dat de eerste 15 minuten toch de
toon aangaf, lustig combineerde en
veel balbezit had. Maar toen al
bleek dat de Nieuw-Zeelanders
hun lesje geleerd hadden. Dat
oranje nimmer in de buurt van de
22 meter-lijn moscht komen. Dat
daarvoor alle aanvallen al behendig
werden opgevangen. De kiwi's
speelden geen fraai hockey. Mikten
op terreinwinst via lange slagen
richting Nederlandse hoekvlag.
Slaagden er goed in het strijdtoneel
telkens naar de Nederlandse helft
te verleggen, forceerden al snel
twee straf- en twee lange corners.
Zo kon het 20 minuten duren voor
dat oranje zelf een eerste reële sco
ringskans kreeg.
Dankzij Wouter Leefers, die vanuit
de verdediging Litjens lanceerde,
die plotseling een vrij veld voor
zich kreeg. Alleen de keeper vond
hij nog tegenover zich, maar toen
Ackerly met de moed der wanhoop
zijn doel verliet verzuimde Litjens
hem te omspelen, probeerde langs
hem raak te vuren, maar sloeg de
bal tegen de Nieuw-Zeelander aan.
Litjens: "Ik dacht, ik kan hem van
de heup makkelijk passeren. Het
lukte helaas niet."
Drie minuten later een tweede kans
voor Nederland. Een strafcorner
van de kiwi's werd afgeslagen, Sik-
king stuurde de bal naar Litjens en
die bereikte op links de op volle
snelheid liggende Kranenberg. Die
wervelde de cirkel binnen en om
speelde Ackerly behendig: 1-0.
En dat was tegen de veldverhou-
ding in en de kiwi's toonden zich
dan ook volstrekt niet aangeslagen.
Lieten nauwelijks drie minuten la
ter zien hoe zwak de afweer van
oranje is wanneer er niet op tijd
wordt overgenomen,
werkelijk laatste
Borren werd op rechts gelanceerd,
vond alleen Taminieau voor zich,
liet hem m een sprintje ver achter
zich en had toen geen enkele
moeite de uit zijn doel gekomen
Maarten Sikking te passeren: 1-1.
Noodrem
Die stand zou lang op het scorebord
blijven, maar dat was meer te dan
ken aan het ontbreken van een
echte cornerkiller bij Nieuw-
Zeeland dan aan het verzet van de
Nederlanders. Acht strafcorners en
zes lange corners mocht Tony In
eson in totaal proberen in doelpun
ten om te zetten, en hij zou daar
slechts eenmaal in slagen.
Wel beheerste Nieuw-Zeeland de
strijd totaal. De Nederlanders
moesten tot tweemaal toe bescha
mend aan de noodrem gaan han
gen. Jorritsma en Dooijer werden
na elkaar voor vijf minuten naar de
kant verwezen in de tweede helft
omdat ze te grof hadden ingegre
pen. En oranje bleef alleen over
eind dankzij verschrikkelijk veel
geluk.
Maar het spelpeil daalde tot een
angstwekkend dieptepunt, vooral
omdat bij Nederland de linies niet
meer aansloten, niemand enig ri
sico durfde te nemen, er op de
meest knullige wijze constant bal
verlies werd geleden. Als met lood
in de schoenen slofte oranje tens
lotte naar een met verdiende ver
lenging, waarin pas in de tweede 7,5
minuut speeltijd voor het eerst de
Nieuw-Zeelandse druk even kon
worden afgeschud. Maar toen was
het al te laat. Een minuut nadat de
eerste van drie periodes van "sud
den death" was begonnen - het
doelpunt dat toen zou vallen bete
kende voor de scorende ploeg in ie
der geval zilver met het recht de
gouden slag in de finale aan te gaan
- ging oranje voor de bijl. Het was
André Bolhuis die de openingszet
deed, toen hij verzuimde een bal in
de cirkel weg te tikken die het laat
ste door een Nederlander was aan
geraakt. Een lange hoekslag voor
Nieuw-Zeeland en drie seconden
later buitelden de kiwi's elkaar van
vreugde in de armen en kon Jeb-
bink zijn stick in woede tegen de
grond gooien, want de bed was pre
cies tussen hem en Sikking heen
gevlogen.
Oranje wat nu? Coach Van Heumen
wilde nog niet op die vraag ingaan.
Gaf wel toe dat de teleurstelling
enorm was, dat het veel moeite zou
kosten het moreel weer wat op te
vijzelen. André Bolhuis tenslotte:
"Het zal wel wat voeten in de aarde
hebben voordat we mentaal weer
bij de tijd zijn. Daar kunnen we rus
tig wel een dagje voor uittrekken.
In ieder geval is ons nu geen favo-
rietenrol meer toebedeeld en dat
kan alleen dan nog maar een beetje
gunstig werken in de strijd om het
brons."
MONTREAL - Na de elfde wed
strijddag waren de medailles als
volgt verdeeld:
Land goad silver brons totaal
Sovjet-Unie 33 31 23 87
Oost-Duitsland
30
19
18
67
Ver. Staten
22
26
19
67
W.-Duitsland
9
7
11
27
Bulgarije
5
7
7
19
Japan
5
4
7
16
Polen
4
3
6
13
Hongarije
4
1
6
11
Roemenië
3
6
7
16
Gr.-Brittannië
3
4
4
11
Finland
3
2
0
5
Zweden
3
1
0
4
Italië
2
9
2
13
Tsjechoslowakije
2
2
3
7
Frankrijk
1
2
4
7
Joegoslavië
1
2
1
4
Noorwegen
1
1
0
2
Jamaica
1
1
0
2
Cuba
1
1
0
2
Denemarken
1
0
2
3
Trinidad-Tobago
1
0
0
1
Mexico
1
0
0
1
Canada
0
3
6
9
Nederland
0
2
3
5
België
0
2
1
3
Portugal
0
2
0
2
Spanje
0
1
0
1
Australië
0
0
4
4
Iran
0
0
1
1
Oostenrijk
0
0
1
1
Nieuw-Zeeland
0
0
1
1
Brazilië
0
0
1
1
Zwitserland
0
0
1
1
Zuid-Korea
0
0
1
1
Japanners
nog altijd de
beste judoka's
MONTREAL - Japanners worden
toch nog maar sporadisch versla
gen in hun nationale sport, het ju
do. Dat bleek weer eens tijdens de
Olympische judo wedstrijden in het
middengewicht. Het heeft er geen
moment naar uitgezien dat de ve
derlichte en supersnelle Isamu So-
noda het goud in deze klasse niet
zou winnen. Valery Dvoinikov, ze
ker zo sterk, maar minder snel,
maakte weliswaar in de tussen-
ronde op weg naar de finale een
grootse indruk, maar in de finale
tegen de Japanner was hij toch
kansloos. Hij liet zich weliswaar
niet vloeren, maar liep tijdens de
finale zoveel achterstand op dat er
over de zege van de Japanner So-
noda geen enkele twijfel kon be-
Zinaida Toersjina schreeuwt het
uit van vreugde wanneer zij door
haar ploeggenoten op handen
wordt gedragen De Russische
handbalster had er ook reden toe.
Zij was lopscoorster in het Sovjet
team dol door een 14-11 zege op
Oost-Duilslaud het Olympische
handbalgoud voor zich opeiste
Toersjina scoorde zeven keer.
Ook bij de handballende heren
greep de Sovjet Unie het goud.
Roemenië werd met 19-15 versla
gen
en de objectieve toeschouwer kan
daar volkomen vrede mee hebben,
omdat de kiwi's op alle fronten do
mineerden. Defensief waren ze niet
te kloppen, aanvallend waren ze
zoveel agressiever dan de Neder
landers, dat bijna elk man-tegen-
man-duel gewonnen werd.
André Bolhuis duidelijk aangesla
gen: "Daar lag voor mij het pro
bleem. Ze waren individueel stuk
ken sterker dan wij. Wij speelden
stuk voor stuk de slechtste wed
strijd uit het toernooi."
De centrumverdediger spaarde
zichzelf niet, gaf volmondig toe dat
hij in de malaise had meegedeeld.
Zocht tevergeefs naar een verkla
ring. Wees tenslotte op de favorie-
tenrol die zijn ploeg opgelegd had
gekregen. Bolhuis: "De laatste da-
Roemeense roeier
vraagt asiel
MONTREAL - De 20-jarige Roe
meense roeier Walter Lambertus
heeft te kennen gegeven dat hij niet
wenst terug te keren naar zijn va
derland. Hij is uit het Olympisch
dorp naar Ottawa gevlucht en heeft
inmiddels asiel aangevraagd.
Kanoërs Bloem en Jacobs naar halve finales 500 m
MONTREAL - Arend Bloem en Lo Jacobs hebben zich
gistermorgen rechtstreeks geplaatst voor de halve finales K
2 500 meter, die morgen worden verwerkt. De Zaankanters
hadden overigens, in een veld van acht boten, aan een derde
plaats voldoende om niet naar de herkansingen te worden
verwezen. Ze grepen hun kans in een sterk gevaren serie,
waarin ze een eindsprint van de Fransen Bruno Bicocchi en
Antoine Cipriani bekwaam afsloegen en de derde plaats
opeisten.
In zoverre waren de Nederlanders
in het voordeel dat ze beslist niet in
de sterkste serie waren onderge
bracht. Elk contact met de toon
aangevende Oostbloklanden werd
vooralsnog vermeden.
„We hadden erop gerekend dat het
zou lukken", was het commentaar
van chef d'équipe Anton Geurts,
„De 500 meter is nu eenmaal hun
sterkste afstand. Morgen bij de 1000
meter zal het nog heel wat moeilij
ker worden".
In de afvalrace bleven al heel snel
de Nieuwzeelandse en de Ameri
kaanse boot achter. Bloem en Ja
cobs volgden de leiders voortreffe
lijk. Ze lagen halverwege de strijd
weliswaar in vierde positie, maar
-kort na de Westduitsers Rudolf
Blass en Hanseric Pasch. De voor
sprong op de Fransen was al even
klein. De Nederlanders wisten het
hoge tempo ook in de tweede 250
meter vast te houden. Inmiddels
hadden de Mexicanen Juan Bos-
telmann en Hermeli Soto alle hoop
verloren.
De Westduitsers moesten een hoge
tol betalen voor hun wanhopige
poging door een snelle eerste 250
meter de derde plaats binnen be
reik te houden. Als zevende en
voorlaatste zouden zij eindigen.
Bruno Bicocchi en Antoine Ci
priani schenen kdnsloos toen ze
plotseling op de eerste boei, ook nu
beschermd door de tribunes, in rus
tiger water een laatste aanval opzet
ten. Even werd het verschil kleiner.
Toen vingen Bloem en Jacobs hun
tegenstanders goed op.
De zege was voor de Nederlandse
Belg Paul Hoekstra, die in Tokio
met Anton Geurts het zilver op de
1000 meter veroverde, en Jean-
Pierre Burny. De tot Belg genatura
liseerde Nederlander en zijn part
ner verwezen na felle strijd de Aus
traliërs John Southwood en John
Sumegi nog juist naar de tweede
plaats. Het verschil, met het oog
niet waarneembaar, bedroeg
slechts 0,08 seconde.
Bijna had Oranje toch nog zijn
plaats in de halve finales gemist.
„Het was niet alleen een erg zware
wedstrijd'\ gaf Lo Jacobs onom
wonden toe. „Ik had een nieuw zij
den broekje aangetrokken. Dat was
zo glad dat ik steeds bijna van mijn
bankje gleed. Ik had de grootste
moeite om mijn evenwicht te bewa
ren".
„Ja jongske, dat moet ge natuurlijk
nooit doen", was het commentaar
van de Brabander Anton Geurts,
„morgen vaart ge maar in uw oude
kleren".
Arend Bloem (l) en Lo Jacobs dragen hun kano tevreden naar het botenhuis na de race waarin zij zich voor de
halve eindstrijd kwalificeerden
