Zoetemelk vernederd:
V erkeerd gegokt
Mr. dr. De Jongh overleden
VOORZITTER VAN KNVB, AFDELING LEIDEN
'Dopingroddel'
rond Karstens
is wereld uit
Ronde raakt met
Kuiper meest
aantrekkelijke
deelnemer kwijt
3 ÏJ1H
Smeekbede
van Post
verhoord
MAANDAG 12 JULI 1976
SPÖRT
LEIDEN Vandaag is in stilte
nir. dr. J. J. de Jongh gecremeerd.
De voorzitter van de KNVB-af
deling Leiden overleed vorige week
woensdag op 54-jarige leeftijd. Hij
was al geruime tijd ernstig ziek.
Met hem is een markant figuur
uit de Leidse voetbalwereld heen
gegaan. Mr. dr. de Jongh is meer
dan 22 jaar lang bestuurslid ge
weest van de KNVB-afdeling e Li-
den, waarvan meer dan 21 Jaar
als voorzitter. Mr. dr. de Jongh
was tot aan zijn overlijden tevens
voorzitter van de landelijke zaal-
voetbalcommassieAls organisator
en man die bezield was van de
idee iets op te bouwen in de sport
had hij zitting in vele herstructu
reringscommissies en nam hij elke
gedegenheid te baat te strijden te
gen spelverruwing. Louter en al
leen omdat het voetbal zyn liefde
had. Daarom ook wilde hij zo lang
afdelingsvoorzitter blijven nadat
hij zijn actieve voetballoopbaan
bij ASC (waarvan hij veertig jaar
lid was) had beëindigd. Toen h«
na een vijfjarig verblijf in het
toenmalige Indië in Leiden tege
lijkertijd afdelingsvoorzitter en
voorzitter van de strafcommissie
werd, besloot hij met voetballen
te stoppen en zich geheel aan het
bestuurswerk te gaan wijden. Hij
deed dat op de mander die hem
eigen was: vol overgave. Mede
onder zijn bezielende leiding
steeg het aantal leden in de af
deling van 8000 naar meer dan
22.000; onder zijn leiding ook
werden alle algemene vergaderin
gen vlot afgewerkt. Hoe moeilijk
ze soms ook waren, mr. dr. de
Jongh slaagde er altijd in ze in
de hand te houden. Alert en hu
moristisch en altijd zeer goed op
de hoogte van de materie. Zo
goed dat hij drie jaar geleden
kandidaat werd voor een plaats
in het bondsbestuur.
Mr. dr. de Jongh trok zich zelf
terug omdat hij in verband met
zijn dagelijks werk Voorzag dat
hij zich er niet optimaal aan zou
kunnen „geven'.' Om dezelfde re
den zou hij dit jaar gestopt zijn
met het afdelingswerk; hij kon
die hobby niet meer combineren
met zijn werk als secretaris van
de Koninklijke Nederlandse Ver
eniging van Transportonderne
mingen en voorzag dat hij de be
langen van de clubs niet meer
optimaal zou kunnen behartigen.
De man die omgerekend meer
dan zes voHe Jaren vrije tijd had
opgeofferd voor afdelingswerk.
wilde geen „half" werk afleveren
en besloot zijn hobby er aan te
geven. Een besluit dat hij al in
een vroeg stadium bekend maakte
zodat er gelegenheid was naar
een opvolger uit te kijken. Het
beeld van die man, en daarmee
van zichzelf, schetste mr. dr. de
Jongh vorig jaar november in een
interview zelf: „Die man moet de
eigensöhap hebben allerlei soorten
mensen op dezelfde manier te be
naderen, om op dezelfde manier
over te komen. De zelfdiscipline
hebben niet alleen maar te zeg
gen wat hij wil. Hij moet iemand
het gevoel kunnen geven dat hij
een standpunt naar voren heeft
gebracht dat verdedigbaar is, al
heeft hij het nog zo mis".
PAUL DE TOMBE.
Mr. dr. De Jongh
PAU Na de vijftiende etappe
in Pau werd de Fransman Bernard
Labourdette wegens fraude by de do
pingcontrole door de jury gestraft.
Wat Labourdette precies heeft uitge
haald werd nog niet door de betref
fende commissarissen meegedeeld.
Maar gezien zijn boete van 5000
Zwitserse frank en tien minuten tyd-
straf zal het geen lichte overtreding
zijn geweest.
De dopingroddels rond Gerben
Karstens zijn uit de wereld. Gister
avond werd in Pau bekend gemaakt
dat de resultaten van de doping
controles, die na de elfde etappe wer
den gehouden, alleen een negatief
resultaat hadden opgeleverd. Na de
elfde etappe deed het gerucht de
ronde dat Karstens niet op controle
was geweest. De boze tongen kunnen
nu zwijgen.
INDIVIDUELE T'JDRIT
13JULU7eETAPPE- 38km
PAU De aanvalsdrift van Lucien van Impe heeft de
Ronde van Frankrijk in zijn beslissend' stadium gebracht. De
kleine Belg, die driemaal genoegen nam met de bergprijs,
deelde zaterdag in de ,,koninginnerit" naar Pla d'Adet zo n
formidabele klap uilt, dat het peloton er lang van dreunde.
Maar liefst 43 renners eindigden na het sluiten van de tijd-
controle, maar na lang beraad werd door de jury het peloton
niet gehalveerd.
Door
Hans Coolegem
Het Tour-einde voor Hennie Kui-per. Helpende handen steunen het gekwetste hoofd t
na diens val. Kuiper moest worden overgebracht naar het ziekenhuis.
Pau De Tour de France is z'n
meest aantrekkelijke deelnemer
kwijt. Hennie Kuiper, die vrijdag ln
de eindsprint te Saint Gaudens al
ernstig ten val kwam, moest
zaterdagmorgen na een nieuwe
buiteling de strijd opgeven. De al
ernstig gekwetste wereldkampioen
moest met een gat in het hoofd
naar het ziekenhuis van St.
Gaudens worden overgebracht.
De nieuwe tuimeling van Kuiper
kan niet in verband worden
gebracht met zijn smak de dag
ervoor. Hoewel de Nederlander
slecht had geslapen, was hij voor de
start nog een uur met ploegmakker
Jose de Cauwer gaan trainen. „Ik
heb wat pijnstillende injecties
gehad, want alles deed me zeer",
vertrouwde hij een ieder toe. Maar
zestien kilometer na het vertrek in
een lichte afdaling werd de
karavaan opgeschrikt door een
nieuwe valpartij van Kuiper in het
peloton.
Gerrie Knetemann, die het onver
wachte ongeval zag gebeuren: ,Jk
kon het niet precies zien, maar
volgens mij reed Hennie in een
achterna. Hij zat
en ik dacht dat hij zat te schakelen".
Wait precies de oorzaak van de
valpartij is, zal niet meer te
achterhalen zijn. Hennie Kuiper
weet zich niets meer te herinneren.
Ook nadat hij naax het ziekenhuis
was gebracht bleef de wereldkam
pioen een tijdje zonder geheugen en
kon het ongeval niet navertellen.
De Nederlander, die nu op het
achterhoofd viel, liep een behoorlij
ke hoofdwond en schaafwonden aan
zijn nog niet aangetaste linkerzij op
en moest daar in het ziekenhuis aan
worden gehecht. Assistent-ploeglei
der Peter Bonthuis, die Kuiper en
tour-dokter Miserez naar het
ziekenhuis vergezelde: „Gelukkig
bleek Kuiper geen hersenschudding
Voor meer nieuws
over de Tour
zie sportpagina 2
te hebben opgelopen. We hebben
samen de nacht in het ziekenhuis
doorgebracht en zondagmorgen werd
hij weer ontslagen".
Feter Post, die precies in de
belangrijkste etappe zijn kopman
kwijtraakte: „Dit heeft niets te
maken met zijn val van vrijdag.
Zaterdagmorgen was hij ontzettend
helder en ook de blos op z'n gezicht
ontbrak niet. Het is niet alleen
ontzettend jammer voor de ploeg,
maar erger vind ik het voor Kuiper
zelf. Hij wilde zo graag nog wat
laten zien. En met vier cols had dit
•toch z'n dag kunnen zijn".
De Ronde van Frankrijk verloor een
van zijn aantrekkelijkste renners.
Een renner die opviel door zijn
regenboogtrui. maar vooral door z'n
strijdlust. Kuiper liet zich alle
dagen zien en leverde in tegenstel
ling tot de meeste vedetten die de
zwaarste beroepssport allure ontne
men door het veelvuldige rekenwerk,
veel strijd. Hij wist dat hij de
Ronde van Frankrijk niet kon
winnen, maar wilde zich toch niet
zomaar gewonn engeven. Dit wa6 het
ergste wat hem kon overkomen.
De grootste vernedering was echter
voor Joop Zoetemelk, die zich in de
Alpen de gelijke van Van Impe had
getoond en fysiek sterker leek. De
Nederlander, die echter nog nimmer
in de Tour een aanvallende rol
heeft gespeeld, verzuimde ook nu
weer de aanval als de beste
verdediging te gebruiken. Het
resultaat na vier cols was er ook
naar. Zoetemelk kwam op 3.12 min.
als tweede aan en had toen in de
veertiende rit zijn kans op de
eindzege vergooid.
De als een hinde naar de
bergtoppen snellende Van Impe
(zijn beklimmingen leken veel op
spurts naar het hoogste punt) liet
een dermate grote ruïne na, dat de
overige kopmannen en ook de met
veel respect bekeken Raymond
Poulidor op tien minuten achter
stand werden gezet. Voor Bernard
Thevenet, die vorig Jaar de strijd
van Eddy Merckx won, werd de
etappe naar Pla d'Adet een grote
marteling omdat hij meer dan
dertien minuten moest prijsgeven en
daarmee in de anonimiteit werd
gedrukt.
Lucien van Impe, die in het
wintersportoord binnen twee minu
ten het geel om de schouders kreeg
gehangen als opvolger van Raymond
Delisle, die hem eerder door een solo
had onttroond: „Ik wist tevoren dat
als ik alleen wegkwam, ik alles of
niets zou spelen. Maar waar ik aan
mijn aanval zou beginnen, wist ik
niet". De bejubelde Belg koos
hiervoor de tweede berg, de Ooi du
Portillon uit.
Dat de Peugeot-equipe van truiver
dediger Delisle en Thevenet tot een
naar later bleek niet uit te voeren
taktiek had gekozen, deerde hem
niet. Nog minder het tiental dat het
peloton al vooruit was gesneld, met
daarbij Luis Ocana die de kans van
zijn leven greep en door een goede
klassering veel van zijn achterstand
ophaalde. Van Impe, die vlak voor
de top van de Peyresourde de
vluchters had ingehaald: „Toch was
ik bang dat ik op de laatste col zou
stilvallen. Maar ik ben telkens m'n
eigen tempo blijven rijden". Met
vanaf de voet van de Pla d'Adet
een vernietigende solo, die hem de
eerste zege in deze tour bracht.
Hoewel Zoetemelk wel de eerste was
om Van Impe met zijn triomf geluk
te wensen, kon hij zijn nederlaag
maar moeizaam verteren. Hoewel z'n
ploegleider Luis Caput direct luid
toeterend zijn kopman opmerkzaam
De voor buitenstaanders onbegrij
pelijke terugval van Bernard Theve
net, kwam voor „Nanard" niet on
verwacht. „Iedereen verwachtte, om
dat ik vorig jaar de Tour heb ge
wonnen, dat dk nu weer iets groots
zou presteren. Die druk Is te zwaar
voor me geweest. Ik kon het niet
maakte op de aanval van Van impe,
bleef Zoetemelk rustig in de grote
groep zitten en gehoorzaamde Caput
r.iet. Jk heb verkeerd gegokt", moest
hij achteraf met een beschaamde
blik erkennen. „Ik had mee kunnen
gaan, maar ik was in de
veronderstelling dat het nog veel te
ver was. Trouwens, Peugeot moest
ook iets doen om Van Impe terug te
halen. Niet wetend, dat Thevenet zo
slecht zou rijden, want ik had het
met hun samen willen doen".
Zoetemelk vergat toen de woorden,
die hij kort voor de start in Saint
Gaudens nog had gesproken: ,Als ik
nu niet toesla, win ik de Tour nooit".
Maar achter het masker dat hij aan
de eindstreep droeg ging meer om
dan alleen: „De Tour is nog niet
verloren, maar m'n achterstand is
wel groot". Hij kondigde direkt aan
in de zondagrit niets te zullen
ondernemen en alleen nog te hopen
op de tijdrit, die morgen wordt
verreden. Maar de rit van St. Lary
Soulan naar Pau met daarin de
Aspin, Tourmalet en Aubissue gaf
hem wel degelijk een mogelijkheid
om lets van zijn achterstand af te
halen, hoewel de laatste afdaling 70
kilometer voor Pau zou beginnen.
Maar in onweer en slagregens werd
Zoetemelk zelfs weer naar de
achtergrond gereden door Lucien
van Impe, die ruim een minuut
voorsprong had op de Tourmalet,
maar daarna de eer liet aan de
Italiaan Panizza, die vanaf de
Aubisque solo mocht rijden en een
nieuwe Italiaanse zege kon binnen
halen. Hoewel Zoetemelk met de
voornaamste vedetten (behalve The
venet) weer bij Van Impe kwam,
werd bij de aankomst duidelijk, dat
hij ondanks zijn tweede positie in
het algemeen klassement, de Tour
niet zal i
Hoewel het bij de immer defensief
rijdende Zoetemelk niet te peilen zal
zijn hoeveel weerslag een steenpuist
op z'n zitvlak zal hebben, stapte hij
met een verkrampt gezicht af en
wees op z'n pijnlijke linkerbil. „Dat
zit me dwars", lispelde hij voordat de
Franse televisie hem voor het
dagelijkse commentaar opeiste. Met
de grootste voorzichtigheid zeeg hij
neer in de daarvoor bestemde
caravan. Een excuus voor zijn
nederlaag, of toch een kwestie van
niet durven aanvallen? De laatste
Tourweek zal het leren.
PAU De uitschakeling van Hennie
Kuiper bracht de Raleigh-formatie
van Peter Post in grote moeilijkhe
den. In eerste instantie gaf Post al
zijn mannen opdracht om op de
wereldkampioen te wachten, maar
toen Kuiper veel bloed verloor en de
doktoren Dumas en Miserez niet
toestonden dat hij verder zou rijden,
stuurde Post zijn overgebleven zes
manschappen weer de strijd in.
De ruim zes minuten oponthoud
betekenden in deze zware etappe,
dat de Nederlanders nimmer meer
aansluiting konden krijgen met het
peloton. Alleen Bert Pronk, die in
de bergen goed uit de voeten kan,
was bij machte om in de Pyreneeen
nog aansluiting te krijgen om
daarna nog een geweldige wedstrijd
te rijden.
Op Plat d'Adet moest Peter Post
bijna 47 minuten wachten voordat
zijn renners, die in gezelschap
verkeerden van Gerard Vianen en
de Fransen Smet, Molinaris en
Perret, binnen kwamen. Dat was
veel te laat voor de tijdcontirole, die
vlak voor de etappe nog werd
verschoven naar ruim 33 minuten.
Post was niet de enige ploegleider,
die tevergeefs op zijn manschapDen
wachtte. Nog eens 33 man
(waaronder Tino Tabak) die op 40
minuten de erbarmelijke rit beëindig
den, moesten officieel het strijdperk
venlaten.
Ook de ogen van de internationale
jury was dat te veel. Als men de
reglementen officieel hanteerde,
zouden slechts 52 coureurs de ronde
mogen voortzetten. De grote groep,
die opzettelijk bijeen was gebleven
om niet te worden uitgesloten, werd
door juryvoorzitter Jean Court in de
strijd gehouden en het groepje met
de Raleigh-renners werd uitgesloten.
Tegen zoveel onrecht kwam Peter
Post in opstand. „Toen ik ze weer
liet rijden, wist ik zeker dat ze niet
meer op tijd zouden komen. Maar je
moet het toch proberen. Ik ga ook
veel liever nu naar huis, maar dan
ook de 33 anderen." Post vond in
eerste instantie weinig weerklankbij
eerste instantie weinig weerklank bij
de jury, waarvan de Italiaan Ivo
Luigi Bensa en de Spanjaard
Ignacio Oria Amunategui wel partij
Post trokken. Na heftige
werd de Nederland
ploegleider weer weggestuurd om
een kwartier later te vernemen* dat
de jury bij haar standpunt bleef.
Post ging toen nogmaals pleiten
voor zijn renners en kreeg eindelijk,
na ruim anderhalf uur smeken en
wachten, gehoor. Tour-directeur
Felix Levitan, die zich niet met de
Jury-beslissing wenste te bemoeien,
ging toen de jurykamer in en even
later gaf voorzitter Jean Court een
verklaring, dat wegens de exceptio
nele omstandigheden in deze zware
etappe alle gefinishte renners in de
strijd zouden blijven.
Voor Gerrie Knetemann was dat
echter Overbodig. De ex-stratenma
ker, die na een longontsteking toch
weer zo snel was hersteld dat hij in
de Tour kon starten, had een fikse
verkoudheid opgelopen en lag
zondagmorgen met bijna veertig
graden koorts in bed. Hij startte
niet meer in de 15e etappe evenals
de zieke Gibi Baronchelli. Knete
mann zal vandaag met Hennie
Kuiper afreizen naar Nederland.
Bewondering
voor 'klim'
van Pronk
Pau Heel veel bewondering was
er in St. Lary Soulan voor Bert
Pronk. In de zwaarste Tour-etappe
leverde hij misschien wel zijn beste
prestatie van dit seizoen. De
Scheveninger, die evenals zijn
ploeggenoten op de gevallen Hennie
Kuiper moest wachten, zag in de
vier cols kans om zich toch nog
voorin te rijden en met „slechts"
achttien minuten achterstand op
Lucien van Impe te finishen.,
Bert Pronk, nu de belangrijkste
Raleigh-man in het klassement:
„Op de eerste col mocht ik van Post
gaan. De kloof was moeilijk te
overbruggen. Vooral m'n moreel leed
eronder als ik tijdens een beklim
ming het peloton al vijf of zes
etages hoger zag rijden. Maar het is
toch nog goed uitgepakt".
De jonge professional liet zich nieb
misleiden door achterblijvers en
sprong telkens van groepje naar
groepje. „Op de Portillon zat ik
erbij, maar toen Van Impe aan zijn
grote triomftocht ging werken had
ik geen kracht meer om iets te
doen. Ik raakte met nog zes man
los, maar kon later op de
Peyresourde toch nog wat terugko-
In aanmerking genomen dat Bert
Pronk eerst de zes minuten
wachttijd bij Kuiper had te
overbruggen, waardoor het moreel
ook een fikse deuk kreeg, had hij
onder normale omstandigheden in
deze etappe een niet te onderschat
ten ral kunn enspelen. De Scheve-
ninger: „Je kunt nooit iets van te
voren bepalen. Laat staan later
Van Impe heft de hand in triomf. Zijn vreugde is groot: met zijn ik nu heb gedaan. Voor mezelf is dit
zege heeft hij zojuist een ruïne van het Tourklassement gemaakt, een grote prestatie."
