Kamerleden gaan niet luieren
tr
Meneer de voorzitter fungeert als komma
'Wonen in de
binnenstad is
sores op je
hals halen
VRIJDAG 9 JT.TU 1976
Door Til Gardeniers
lid van de
Tweede Kamer
voor de KVP
Het is byria veertien dagen geleden
dat 's nachts om 4.05 uur kamer
voorzitter Vondeling de hamer
liet vallen en daarmee het zomer
reces liet ingaan. Op 23 augustus
starten de kamerzittingen weer.
In de recesperiode van ongeveer
twee maanden vinden er dus
geen openbare kamerzittingen
plaats. Dit keer blijft de moge
lijkheid open, dat, indien de rege
ring overgaat tot het nemen van
een loonmaatregel, de vergader
ing wél in een openbare zitting
bijeenkomt. Maar denkt U nu
niet, dat alle kamerleden met
deze aankondiging van het reces
8 weken luieren tegemoet kun
nen gaan.
Onmogelijk. De ravage van ongele
zen stukken, nog te beantwoor
den brieven en studies, welke al
leen te doen zijn in een periode
waar je minstens één dag achte
reen aan hetzelfde kunt werken -
is in de eerste dagen niet onmid
dellijk te overzien. Vast staat voor
mij in ieder geval dat ik twee we
ken, klaar of niet klaar, geen stuk,
brief wens te lezen of vergadering
wil bijwonen; die twee weken zal
ik er dit jaar uithalen.
Afscheidspraatje
De kamervoorzitter weet de kamer
leden in zijn afscheidspraatje,
waarmee hij ieder reces inluidt,
altijd heel wat feiten van ver
richte zaken maar ook van onver
richte of slecht verrichte zaken
voor te houden. Aan een terug
blik over de laatste maanden
ontkom je gewoon niet, wanneer
je orde op zaken gaat stellen. Eén
ding staat bij mij vast, het ka
merwerk kan veel en veel beter.
Maar vraagt U hoe, dan kan er
maar één antwoord komen. Het
moet langzamer. Het tempo
waarin de laatste week besluiten
zijn genomen heeft het uiterste
gevraagd van het vertrouwen van
de kamerleden in hun collega's in
de fracties, die beschikten over
alle stukken, en daarnaast de
kennis en kundigheid bezaten
deze te verwerken, te beoordelen
en onder kritiek te stellen.
Want schrikt U niet. Wanneer je
geen lid was van de z.g. één-
percentscommissie, beschikte je
pas in de zittingsdagen over de
veelbesproken nota. Het normale
kamerwerk t.w. commissie ver
gaderingen, horen van groepen
en personen, fractievergaderin
gen gaat door, zodat het meer
kennisnemen van zo'n nota
wordt dan bestuderen. De uiterst
belangrijke investeringsnota van
minister Lubbers kreeg ik in het
reces. Ook deze werd met alle
deelnota's alleen gezonden aan
de leden van de kamercommissie
Economische Zaken, voordat het
debat moest plaatsvinden.
Bezwaren
Het meest simpele leek gewoon een
week erbij nemen, en het reces
met een week te bekorten. Daar
waren twee grote bezwaren tegen
t.w. het loonoverleg dat duidelijk
op de kamerbeslissingen mede
zat te wachten en ten tweede de
hele vakantieregeling van het
ongetwijfeld uitgebreide kamer-
personeel, dat in een uiterst strak
schema was opgesteld. Drie
nachtvergaderingen moesten
dan maar de oplossing in tijd
brengen.
En de uitkomst van dit alles? In ie
der geval voldoende steun en be
grip voor de noodzaak van be
zuinigingen. De werkelijke be
reidheid zal moeten blijken wan
neer de gerichte maatregelen en
wetten worden gepresenteerd.
Op dit moment valt bijna niet te
overzien wélke groepen wellicht
meer dan een keer in directe be
zuinigingen worden betrokken,
noch welke consequenties gep
aard gaan met de noodzakelijke
bezuinigingen binnen de over
heidsuitgaven.
Het is goed, dat het debat nu al
heeft plaatsgevonden al was het
slechts een globale benadering
van wat er te gebeuren staat.
Want de a.s. algemene beschou
wingen over de begroting 1977
zullen de verkiezingsmotoren op
gang brengen. Verkiezingen,
normaal zo vol beloften, zullen nu
gehouden worden, móeten wor
den aan de hand van program
ma's, die de financiële haalbaar
heid van de opgenomen punten
behoren in te houden. Het
C.D.A.-programma blijkt ook -
financieel gezien - te hoog gegre
pen. Met elkaar zullen wij de
prioriteiten opnieuw dienen te
bezien. Wij zullen met elkaar orde
op zaken moeten stellen.
De werk-loosheid moet terugged
rongen kunnen worden, inflatie
mag niet verder invreten op ze
kerheden, de economie moet
kunnen aantrekken en dit alles in
de betrekkelijk korte periode van
3 a 4 jaar. Te veel wordt gedacht,
dat met nu een klein beetje bij
sturen en wat geluk de betere
tijden wel weer aanbreken. Te
weinig is bekend over de terugs
lag die Nederland na 1980 zal
moeten opvangen in de dan jaar
lijks snel dalende opbrengsten
van het aardgas. Welke energie
bron zal geleidelijk het aardgas
gaan vervangen en tegen welke
prijs?In deze warme dagen lijkt
het antwoord zo voor de hand te
liggen, maar de geleerden zijn
nog niet zo ver, dat de zon - an
ders dan experimenteel - voor
energielevering kan zorgen.
Praat eens
Het is vakantietij d; we trekken er
op uit en veel naar het buiten
land. Kijk. daar niet alleen maar
praat eens met de mensen en
vraag hoe het toegaat in dat land.
U zult beseffen, dat Nederland zo
veel voorzieningen heeft, die men
in dat land niet kent. De A.O.W.,
de W.A.O., die nog in dit jaar ook
voor niet-werknemers in de
A.A.W. een financiële zekerheid
geeft, de bijstandswet; het on
derwijs vanaf 4 jaar voor bijna
90% van de kinderen, de studiefi
nanciering als in geen ander land
ter wereld, de eisen van volks
huisvesting, de individuele huur
subsidie, de ontwikkelings- en
saneringsregelingen voor land
bouw en midden- en kleinbedrijf;
de werkloosheidswetten.
Kijk in de Europese landen, in an
dere landen; U zult in het ene
land in het ene punt vergelijking
kunnen vinden in een ander land
voor een tweede, maar waar voor
alles? De zekerheid van een mi
nimumloon, hoe verguisd ook? U
vindt de term terugb.v. in Frank
rijk maar niet dezelfde betekenis.
Toch staat dit alles te wankelen,
dat is duidelijk.
Al deze beslissingen werden ge
nomen om degenen, die buiten
hun schuld in moeilijkheden, of
slechte omstandigheden kwa
men, te helpen. Het is ee.n te sim
pele oplossing om te zeggen: dan
moeten we dat maar weer al-
schaffen. Met elkaar wisten wij
deze zekerheden tot stand te
brengen door wetten, en finan
ciering door premies en uit de be
lastinggelden.
Winsten
Winsten van bedrijven worden
voor 50% belast en zyn daarmee
mede de bouwstenen voor de so
ciale zekerheid. Een herstel van
de economie, en daarmee het te
rugdringen van de werkloos
heid is ook met het oog daarop
uiterst belangrijk.
Een zwaar parlementair jaar staat
ons te wachten. Een eerste wer
kelijke bezuinigingsbegroting en
in 1977 de verkiezingen. Een jaar
dat hopelijk geen schone schijn
brengt, maar mensen, die de
waarheid durven zeggen en de
moed hebben om de consequen
ties daarvan te dragen.
Door
Jan A. F. Doove
secr. Pieters-
Academiewijk
"Wil jij even een stukje schrijven
over het binnenstadsgebeuren"
werd mij vorige week gevraagd.
Ik meet verbaasd gekeken heb
ben. Geen wonder, want over het
binnenstadsgebeuren schrijf je
niet "even" een stukje. Trou
wens, wat is eigenlijk "het bin
nenstadsgebeuren"? Ik geloof,
dat er twee aspecten aan zitten:
"het binnenstadsgebeuren" als
probleem, dat van buitenaf wordt
aangepraat en "het gebeuren in
de binnenstad" zoals dat door
bewoners van die binnenstad
wordt ervaren. Daar zit soms een
wezenlijk verschil in. Dat laatste
lees je dan ook in allerlei rappor
ten en nota's die met de regel
maat van de hete zomerklok van
de pers rollen; een "plan van ak-
tie voor de binnenstad"; "Leiden
een lust"; rehabilitatieplannen;
reconstructie-plannen; verkeer
splannen; bouwplannen en ad
viezen van de Adviesraad. En dan
noem ik nog niet eens alles op.
Hoe meer ik die rapporten, plan
nen, nota's lees, hoe duidelijker
het wordt het binnenstadsge
beuren is voor buitenstaanders
met één veeg van de werktafel af
te duwen door in die binnenstad
nieuwe dingen te realiseren. Het
"gebeuren in de binnenstad"
wordt daardoor voor de bewo
ners van die binnenstad steeds
meer een "goed" dat verdedigd
moet worden. En dat geeft di
kwijls levensgrote misverstan
den. Maar wanneer ik een paar
voorbeelden mag noemen, wordt
het "gebeuren" misschien wat
duidelijker.
Een sierbestrating kan een futiliteit
zijn voor iemand die na afloop
van de dagtaak in een winkel naar
zijn huis rijdt buiten de stad.
Voor de bewoner van de straat
waarin die sierbestrating moet
worden aangebracht, betekent
het maanden zand en rommel en
ongemak. Maar voor een binnen
stadsbewoner die elders in die
zelfde binnenstad struikelt over
een bestrating die al jaren gele
den verbeterd had moeten wor
den, is die sierbestrating een ver
kwisting van geld. Maar die drie
mensen hebben wél allemaal ge
lijk wanneer ze hun gedachten
kenbaar maken!
Renovatie; rehabilitatie; ver
nieuwbouw en hoe we het verder
allemaal kunnen noemen, is in de
ogen van een buitenstaander een
mooi gegeven. Op zich genomen
is dat terecht, maar degene die
het aan den ly ve moet ondervin
den, kan best tegen de romps
lomp opzien en zeggen "voor mij
hoeft het niet zo nodig". Beide
zienswijzen zijn juist, ook al zijn
ze aan elkaar tegengesteld.
Litanie
Ik kan er een hele litanie van ma
ken, maar dat heeft - denk ik -
weinig zin. Eén voorbeeld kan ik
niet nalaten te noemen. In het
kadèr van de nieuwbouwplannen
van de Universiteit lahgs de Witte
Singel is sprake van een "ver
keersarme zóne" langs die singel.
In het praeadvies, dat in oktober
aan de Gemeenteraad zal worden
aangeboden over de afsluiting
van een deel van de Breestraat,
staat, tot nu toe, zwart op wit, dat
diezelfde Witte Singel een moge
lijke route kan zijn voor het ver
keer, dat dan niet meer door de
Breestraat kan ryden.
Door zulke tegenstrijdige nota's
wordt het gebeuren in de binnen
stad voor de bewoners een moei
lijk te verteren zaak. Al veel te
dikwijls zijn zij als bewoners met
vage verhalen van de kant van de
plaatselijke overheid in rust ge
sust Maar de tijden veranderen
en het tijdstip is aangebroken dat
mensen het niet meer nemen, dat
buitenstanders zich bemoeien
met het gebeuren in de binnen
stad.
Helaas houdt dat nog niet in dat alle
binnenstadsbewoners op een ge
lijke manier over dat gebeuren in
hun binnenstad denken. Heel re
cent nog bleek dat tijdens de
hoorzitting over de Trekvliet.
Ik befreur zulke kruideniersmenta
liteiten zeer. Iedere poging om
met elkaar te praten over het
leefmilieu in een (binnen)stad
moetje aanpakken, vind ik. Dat is
makkelijk gezegd, maar minder
makkelijk gedaan, aangezien ook
dat weer twee aspecten heeft je
moet je inzetten om alle achter
gronden van zaken, die je eigen
leefstraatje misschien wel te bui
ten gaan, te achterhalen én je
moet weer een deel van je tijd in
vesteren in zaken die je mis
schien helemaal niet interesse
ren. Dat is dan de prijs die je moet
betalen voor het feit dat je in de
binnenstad woont. Want het feit
datje in de binnenstad woont, be
tekent gewoon dat je méér sores
op je hals hebt dan wanneer je in
de Meren wijk (om maar een
voorbeeld te noemen) woont.
Open zijn
Het is zonder meer waar, dat het
gebeuren in de binnenstad iedere
bewoner van stad en omtrek aan
gaat De uitdrukking "ik ga naar
de stad" betreft net zo goed de
inwoonster van de Brahmslaan
als een inwoner van Lisse. "De
stad" is dan de binnenstad van
Leiden. Men voelt zich met die
binnenstad verbonden op een ty
pische éénrichtingsmanier. Men
wil er gebruik van kunnen ma
ken. Daartoe moet die binnen
stad open zyn; bereikbaar zijn;
parkeergelegenheid bieden en
vult U verder zelf maar in. Maar ik
heb nog nooit iemand ontmoet,
die wakker lag na lezing van het
bericht dat de Breestraat zal wor
den afgesloten. Dat is namelijk
een problematiek die te ver van
het eigen bed afligt. Pas wanneer
het "verkeer van de binnenstad
door de Brahmslaan of door Lisse
zal gaan (om ine tot de eerder ge
noemde voorbeelden te beper
ken), wordt men wakker.
O AN PAS zal men het "gebeuren in
de binnenstad" zelf ondervinden.
Zo lang dat niet aan de orde is, is
er sprake van een "Leids binnen
stadsgebeuren". En dat is ver
weg; dat is moeilijk in te denken;
dat is lastig. Daarom zyn strijders
voor het "gebeuren in de binnen
stad" ook zo dikwyls "lastige
mensen" genoemd. "Dat gifkik
kertje" hoorde ik mezelf in dit
verband nog kort geleden noe
men tydens een bespreking in
het Stadhuis. Goed, ik geef het
toe: ik ben dikwijls een gifkikker.
Mag ik misschien? Wat zou U
doen wanneer U Uw leefmilieu
zag aangetast? Wat zou U doen
wanneer U werd ingepakt door
een binnenstadsbewoner die
niets begrypt van het woonmi-
lieu in - noem maar wat - de
Kooi? Zou U zich laten inpak
ken? Vast niet
Nou, dat is nu precies de reden
waarom wy ons, als binnen
stadsbewoners, geen "binnen
stadsgebeuren" laten- aanpraten.
Want er is niemand die dat ge
beuren beter kan beoordelen dan
de bewoner van de binnenstad
zelf. En voor haar/hem geldt al
leen maar de vraag "wat gebeurt
er met onze binnenstad?" Mogen
we ons daar dan misschien, alsje
blieft, mee bezig houden? Mogen
we daar misschien, alsjeblieft,
wakker om liggen? Mogen we
daar misschien, alsjeblieft, onze
aandacht op richten? Ja? Vraag
me dan ook maar nooit meer om
een stukje te schrijven ("even"!!!)
over het binnenstadsgebeuren.
WANT DAT BINNENSTADS
GEBEUREN BESTAAT VOOR
DE BINNENSTADSBEWO
NERS NIET.
En wat moet ik schrijven over een
modeshow wanneer ik geen
naald kan hanteren? Wat moet ik
schrijven over de waarde van een
voorgeschoteld diner wanneer ik
niet weet wat koken is? Ik kan
zeggen, dat ik het niet mooi of
niet lekker vond. Maar heeft het
zin wanneer ik ook niet kan aan
geven waardoor het niet
mooi/goed/best/zichtbaar/eetbaar
was? Wanneer het "gebeuren"
buiten me staat, kan ik kreten
slaken. Wanneer ik het "gebeu
ren" kan beoordelen naar waar
de, heet ik een criticaster wan
neer ik de gevestigde mening niet
verkondig.
Nou, dat moet dan maar. Ik wacht
immers al jaren op mensen die
me komen vertellen dat ik onge
lijk heb met betrekking tot alles
wat er in de binnenstad gebeurt.
Reacties? Ho maar!
Meningen op deze pa
gina geuit, zijn voor re
kening van de auteurs.
Bijdragen van lezers
zijn welkom.
Het doek is gevallen. De Tweede
Kamer is op reces. Het aantal toe
risten op het Binnenhof neemt nu
met de dag toe. Mensen die overal
vandaan komen. Nederlanders
op de eerste plaats. In hun blik
lees je de gedachte: zo, hier ge
beurt 't dus allemaal. Veel buiten
landers, vooral Duitsers die ei
genlijk geen toeristen zijn, geen
enige zorg schijnt te zijn: hoe
krijg ik mooie foto's? En daar zijn
plekken genoeg voor. Ze moeten
zich wel tussen de auto's door
wringen. Alleen rond de mini-
fontein met de banken wordt niet
geparkeerd. Langs de gebouwen
is 't nog steeds bar, ondanks en
kele goede initiatieven van Von
deling. Maar de bedoeling van
deze regels is enkele indrukken
te geven van wat zich daar binnen
in dat gebouw afspeelt, met name
in de grote vergaderzaal van de
Tweede Kamer.
Toen de kredietgarantie voor de
bedrijven die mee wilden werken
aan het bouwen van kerncentra
les in Zuid-Afrika aan de orde
was, heb ik dat marathon-debat
grotendeels gevolgd vanaf de ge
reserveerde tribune. Het was niet
de eerste keer dat ik daar zat. Als
je er op een gewone dag met leer
lingen bent - in het kader van het
merkwaardige vak: "maatschap
pijleer" - dan ga je met hen ont
goocheld en diep teleurgesteld
weg.
Het is heel gewoon dat Kamerleden
het woord voeren voor een nage
noeg lege zaal. De voorzitter is
aanwezig, maar meestal duidelyk
ongeïnteresseerd. De paar Ka
merleden die op hun plaatsen zit
ten tonen evenmin enige belang
stelling. Ze praten met elkaar of
lezen kranten. Waarom staat daar
zo'n Kamerlid dan haar of zijn
verhaal af te steken? De stand
punten van de sprekers zyn toch
al van tevoren bekend, 't Maakt
een vreemde indruk. Men zou er
ten onrechte uit concluderen, dat
de Tweede Kamer alsmaar vrij
neemt. Elders in de gebouwen is
men druk bezig met allerhande
zaken. Dat blijkt als er gestemd
moet worden. Maar waarom die
eenzame, nutteloze voordrach
ten? Ik heb er nog nooit een
goede verklaring voor gekregen.
Jargon
Maar dié dag waren vrijwel alle
Kamerleden aanwezig. Hoewel
ook toen de standpunten al van
tevoren vastlagen. Maar daarover
dadelyk. De taal waarvan men
zich bedient is minstens zeer
stuntelig te noemen. Men ge
bruikt een grauw soort jargon dat
je nergens anders tegenkomt.
Vondeling is al jaren bezig er ver
andering in te brengen, maar
zonder succes. Het wordt nog er
ger doordat byna iedereen aller
lei dwaze mode-woorden veel
vuldig hanteert. Woorden die re
gelmatig gehoord worden: pak
ket (van alles en nog wat), toets
en, aanreiken, alles op een rijtje
zetten, 'n stuk (vul maar in: be
grip, onwaarachtigheid,- proble
matiek; 'n stuk gelul, dus), hard
maken.
Ton Planken had het onlangs over
leuk in de pul fietsen. Pas één
Ld^Dd'in)'7
Md) w@i
Vondeling.
keer gehoord. Verder spreekt
elke spreker zonder enige zin on
ophoudelijk de voorzitter aan
Meneer, de voorzitter fungeert als
komma, uitroepteken, vraagte
ken, als aanzet van een nieuwe
regel en als punt.
Topscorer in dit opzicht is minister
Duizenberg. Bij hem fungeert
"meneer, de voorzitter" ook nog
als adempauze. De voorzitter
voelt zich allerminst aangespro
ken en is rustig met eigen zaken
bezig, lezend, telefonerend, aan
wijzingen gevend aan boden of
kamerdienaren. Eén keer veerde
hij op. Drees jr gebruikte by een
uitval tegen de regering 't woord,
"leugen". De voorzitter vroeg of
hij een meer passend en genuan
ceerd woord wilde gebruiken. De
heer Drees jr vroeg of 100% on
waarheid erdoor kon. 't Werd
toegestaan.
Standpunt
Je vraagt je af of zo'n debat enige
zin neeft. Ervaren Kamerleden
hebben me verzekerd, dat de
standpunten van alle partijen al»
vastliggen vóór het debat begint.
Men zou derhalve luisteren naar
wat men al weet. De woordvoer
ders doen niets anders dan mee
delen welk het standpunt van
hun fraktie is. Een ander trachten
te overtuigen is er niet bij.
De taak van de pers is zeer belang
rijk, want zij maakt bekend welke
partijen voor en tegen waren en
op grond van welke argumenten.
Maar geen journalist hoeft iets op
te schrijven want hy heeft de be
schikking over alle teksten. H**t
gesproken woord als zodanig is
gedevalueerd, ontkracht. Maar
moet dat zo? Doet het er voor een
Kamerlid absoluut niet toe of zij
of hij goed kan spreken, m.a.w.
over de "gave van het woord" be
schikt? Neen, want het stand
punt van een partij wordt in frak-
tievergaderingen in nauw con
tact met 't partijbestuur al vastge
legd.
Drees Jr.
Als een Kamerlid alleen maar, na
tuurlijk met de eigen nodige in
breng by de voorafgaande verga
deringen spreekbuis is, moeten
we daar drn uit opmaken, dat er
voor een "profeet" geen plaats is?
Natuurlijk kan een Kamerlid met
hoge idealen en met een gegre-
penheid in haar of zijn partij een
grote invloed hebben.
Maar kansen om anderen te over
tuigen via het spreekgestoelte in
de Tweede Kamer zijn er niet. Of
een debat nu een of tien uren
duurt tevoren ligt al vast hoe er
gestemd zal worden. Het voorle
zen van de uitgebreide speeches
heeft geen zin. Het uitzenden
voor de t v. evenmin, want de kij
ker heeft er niets aan. Het
schaamteloos slechte jargon be
let de kijker erachter te komen
waar 't nu eigenlijk over gaat. Die
uitzendingen verbreden slechts
de kloof tussen regering en gere-
geerden, tussen gekozenen en
kiezers.
Ontmoediging
Deze situatie lijkt me ontmoedi
gend. En ik meen, dat we ons daar
ook niet zo maar bij neer mogen
leggen.
Toen ik de "pleidooien" hoorde tij
dens het Zuid-Afrika-debat heb
ik veel gemist. Ook bij de spaar
zame goede sprekers. Het was
ook niet nodig, de standpunten
lagen al vast Bovendien had
Zuid-Afrika de order al aan
Frankryk "gegund", 't Ging niet
meer om wel of geen order, maar
om de vraag of de regering nog
wel het vertrouwen waard was.
Maar er doen zich regelmatig si
tuaties voor, ook zeker in de ko
mende maanden, waarbij het
werkelijke belang van het Neder
landse volk op het spel staat of
het belang van mensen in de
ontwikkelingslanden of de kan
sen van de meerderheidsbevol
king in Zuid-Afrika, enz.
Stelt U zich dan eens voor dat er by
zo'n debat werkelijk een figuur
zou optreden als een profeet, als
een Martin Luther King die in die
vergaderzaal het woord zou krij
gen. Die alleen al door zijn ernst,
door zijn persoon, door zijn dui
delijke gegrepenheid de aan
dacht zou krijgen. Die alle bur
gerlijke, kleingeestige, be
nauwde bezwaren en bezwaartjes
weg zou wuiven en een groot
pleidooi zou houden. Verstaan
baar voor iedereen. Zo dwaas als
't nu lijkt, is het absoluut niet.
drukwekkende voorbeelden. Na
tuurlijk roepen nu mensen, dat
dat levensgevaarlijk is en de on
dergang van de democratie kan
betekenen. Pardon, ik heb geen
volksmenners c.q. volksmislei
ders op 't oog, maar eerlijke, be
wogen fhensen, die heel en al
binnen het kader van de demo
cratische spelregels het Kamer
lidmaatschap meer zin en inhoud
kunnen geven; Kamerleden die
werkelijk de mensen die op hen
stemden willen en kunnen verte-
genwoordigén. Er zijn zeker veel
zaken die eigenlijk best de in
stemming zouden kunnen krij
gen van alle partijen. Zij krijgen
die instemming nü nooit. De op
positie is oppositie en blijft dat.
Zo het partijbelang boven het
werkelyk belang van het Neder
landse volk gesteld.
Het volgend jaar krijgen we de ver
kiezingen. Dat valt nu al te mer
ken. Vele mensen zyn al driftig
bezig de aandacht op zich te ves
tigen om een verkiesbare plaats
te krijgen.
Ik hoop dat de partijbesturen van
alle politieke partijen ertoe zullen
komen nu ook eens mensen te
plaatsen die 't eigenlijk zelf niet
willen, 'n Kamerzetel in ieder ge
val niet ambiëren, maar die wer
kelijk bewezen hebben andere
mensen goéd te kunnen verte
genwoordigen, die in staat zijn
een nieuwe geest te brengen in 't
politieke gebeuren en erin slagen
dicht by de mensen te blijven
staan die ze mogen en moeten
vertegenwoordigen. Jawel, me
neer de voorzitter.
PIET WESSELING
Voorbeelden
De geschiedenis geeft talloze in
