Gouden tijd van Nederlandse
hockeyploeg lijkt voorbij
„KINGSTON SLUITSTUK NA HARD WERKEN"
Gemengde gevoelens voor Olympisch toernooi
PAGINA 16
ZATERDAG 3 JULI 1976
toekomst moeten richten met jonge
spelers. Een jongen als Jan Aübers
is ad vijf jaar 4n de picture en nu
pas is hij er eindelijk bij gehaald.
De Duitsers pakken dat een stuk
beter aan. Jonge spelers gaan zon
vier weken op tournee naar India,
Pakistan. Zuid-Afrika en Australië
en de stap wordt dan natuurlijk een
stuk kleiner naar het grote hockey
Niet zeuren
Leefers: „Kijk alleen al eens naar
de wisseling van keepers de laatste
jaren. We hebben Van Kuivenho-
ven gehad en Willem Pijpers voor het
pre-Olympisch toernooi en daarna
kwam Sikkiing terug en ging jam
mer genoeg Derk Doyer weg. En
voor die in de plaats hebben we nu
Rob Toft gekregen, die helemaal geen
internationale ervaring heeft".
Ties Kruize: „Töch heeft Van
Heumen in het Jaar dat hdj nu de
leiding heeft al veel gedaan. Hij
heeft om. looptrainingen ingevoerd,
heeft de districten in de gaten la
ten houden. Misschien hadden we in
het voorseizoen wat meer interlands
moeten spelen. We hebben echter
gebrek aan persoonlijkheden in het
nationale team. We moeten echter
niet zeuren", vindt onze goalgetter
op (voorlopig) non-actief. Je moet
roeien met de riemen die Je hebt.
Ik als voorhoedespeler kijk speciaal
naar achterhoede, die op het ogen
blik makkelijk passeerbaar is. Er
vallen veel goals. Het kan natuur
lijk altijd gebeuren dat er op zeker
moment gebrek is aan dooi-stotend
talent. Er is nu kennelijk even een
stilstand. Gelukkig dat oude cracks
als Litjens, Bolhuis en Taminlau
zijn teruggekomen".
Inspraak
Hebben de spellers inspraak bij j
Van Heumen?
Wouter Leefers: „Nee, niet veel, dat
is het beleid van de coach. Dat hij
een man als Jan Boersma buiten de
selectie zette as Jammer. Die heeft
veel ervaring en spirit. Maar hij
traint nu weer mee. Maar "n coach
mag ook best fouten maken. Hij
kan altijd weer op zijn besluit te
rugkomen. Het ligt er maar aan hoe
hij het dan speelt".
Ties Kruize: „Ikzelf vindt kunst
gras voor hockey ideaal maar als
ik dan het Europacuptoernood zie,
zoals onlangs bij Amsterdam op
.prachtige grasvelden, dan tis dat
ttoch ook uitstekend. - Dat toernooi
iverd echter in een jaargetijde ge
speeld waarop wij normaal niet hoc
keyen. Daarom geloof ik dat we
tot een seizoenver legging in Neder
land zouden moeten komen. De com
petitie in het toot jaar en het na
jaar spelen en 's winters de zaal
in. Maar waarschijnlijk is dat geen
haalbare kaart omdat vele hockey
ers zomersporten bedrijven. Maar
kunstgras voldoet goed vind ik en het
heft ook het steeds groter ruimte
gebrek op omdat je op zo'n veld dag
en nacht kunt spelen".
Montreal
Tot slot: wat gaan we maken
Montreal?
Ties Kruize: „Het ligt voor de
hand: het zal moeilijk worden. Als
ik eerlijk moet zijn geloof ik dat
we nauwelijks bij de laatste vier zul
len komen. Er kan natuurlijk van
alles gebeuren en juist op dat kunst
gras. We zullen een hoop strafcor-
ners moeten zien te krijgen. Vorig
jaar bij het voor-Olympisch toer
nooi zijn we derde géworden, maar
dat toernooi was zonder India, Austra
lië, Nieuw-Zeeland en Spanje niet
sterk bezet. Voor Van Heumen zal
het geen makkelijke tijd worden,
maar ook voor de jongens niet, want
het is er bovendien erg warm en het
kunstgras vergt enorm vee van je
conditie. Om over na Montral
maar te zwijgen. Dan vallen we her
lemaal in het niets terug met kerels
als Litjens, Bolhuis, Taminiau en
Kranenborg die er mee stoppen".
DEN HAAG De gouden tijd van de Nederlandse hockey
ploeg lijkt voorlopig voorbij. Met gemengde gevoelens
wordt het zware Olympische toernooi in Montreal tegemoet
gezien en bondscoach Wim van Heumen beweegt hemel en
aarde om de nogal laat geselecteerde ploeg tot een eenheid te
smeden, zodat het, evenals bij het wereldtoernood in Malei
sië twee jaar geleden, toen Cees Tania de scepter zwaaide
over de hockeyers, geen afgang zal worden.
Wouter Leefers, zo langzamerhand
één van de geroutineerste spelers
uit de selectie en één van de on
misbare steunpilaren van Van Heu
men, windt er geen doekjes om als
hij zegt: „De ploeg die we op het
ogenblik hebben is weinig briljant.
Het is veel minder een geheel dan
toen we in 1973 wereldkampioen wer
den, maar toen hadden we dan ook
een aantal spelers die drie, vier jaar
samen hadden gespeeld. Nu hebben
Door
Piet Kienhuis
we een paar maanden voor de Spe
len nog een aantal jongens erbij ge
kregen en velen hebben totaal geen
internationale ervaring. En een ge
degen toernooiervaring is dan ook nog
wel geheel wat anders".
Er is nog een andere belangrijke
factor, die het Olympische toernooi
in Montreal bijzonder moeilijk en
heel apart zal maken: het kunst
gras waarop het toernooi wordt ge
speeld. Een nieuwe dimensie voor het
hockeyspel met welke ingrijpende
overgang een ingespeelde ploeg het al
moeilijk genoeg zou hebben. Men
kan bijna zeggen, dat het hockey
door de invoering var het kunst
gras een andere sport aan 't worden
geeft het duidelijke voordelen.
Je moet het spel veel korter hou-
ons is. De supersnelle kunst- hij erg zuiver moet worden aange-
stof vergt een uitstekende techniek speeld wil je hem niet missen. Het
en onze ploeg blinkt daar op het passeren op de forehand op deze
ogenblik niet in uit. Er zijn landen mat is bijzonder moeilijk. We heb-
genoeg die wat dat betreft beter spel ben gelukkig nog even de tijd om
kunnen maken". er op te oefenen. Hopelijk gaat het
De Haagse international maakte over een paar weken een stuk be-
overigens het voor-Olympische toer- ter. maar op het ogenblik kunnen wij
nool vorig jaar in Montreal op het de voordelen ervan nog niet goed uit-
astroturf niet mee in verband met buiten. We zullen het van keiharde
een ernstige dijbeenblessure,
training moeten hebben
hij heeft zich de korte tijd dat Ne- zullen we Paul Litjens
derland nu kunstgras heeft in Utrecht moeten brengen met de straf corner,
bij Kampong en in Laag-Zestien- Die korte hoekslagen worden bijzon
hoven in Rotterdam, snel vertrouwd der doorslaggevend op het kunstgras.
gemaakt met de smetteloze biljart
lakens, waarop volkomen „clean'
hockey gespeeld kan worden.
We hebben dat onlangs tegen Ca
nada in Rotterdam kunnen zien. Als
Je er maar een paar kunt forceren
tijdens een wedstrijd kim je ook
winnen, want als ze goed worden ge
nomen ziet de keeper de bal haast
„Ja, ik ga het kunstgras steeds niet komen".
De diepere oorzaken van onze te-
Kunstgras
waarderen", vindt Leefers. „Je
moet er wel geweldig aan wennen, ruggang?
ik vind het heerlijk al krijg
verdomde pijn aan je voeten
door. Dat kunstgras geeft een bran-
Ties Kruize hoeft er niet lang
te denken: „De afgelopen
jaren zijn de verkeerde spelers ge-
dend effect. Maar afgezien daarvan kozen. We hadden ons eerder op de
De Nederlandse hockey selectie met coach van Heumen en hegeleider Jules Ancion.
„De ene boot zitje lekker, de andere niet
BLOEMENDAAL Angstvallig wonden de woonden plak
of medaille vermeden, zeker met de toevoeging: Olym
pisch. Het zou de goden verzoeken zijn, denken Joop en
Robert van Werkhoven uilt Bloemendaal, de Nederlandse
zeilequipe in de 470-kIasse voor Canada. Maan ze zeggen
het niet, de opgewekte broers van 26 en 22 jaar, beiden eco
nomiestudent in Rotterdam. En misschien hebben ze nog
wel meer kans op een „blik" dan de zo favoriete tweeling
broers Sjoerd en Eric Vollebregt uit Warmond in de FD.
Maar de broertjes Van Werhoven zeilen en masten te halen. We hebben
timmeren helemaal niet aan de weg. dat meteen voor Sjoerd en Eric Volle-
Ze gaan geruisloos hun gang, meest- bregt gedaan en hun auto mogen
al ver van de wal ergens op zee, maar lenen. Ik geloof dat we nu alles
zij houden hun Olympische doel bij elkaar hebben. We nemen twee
niettemin scherp in de peiling. Zij boten mee naar Kingston, de Franse
hebben dit Jaar zelfs zij beken- Morin en de Engelse Parker. En
nen het ronduit nog geen studie- dan hebben we nog een Spaanse
boek in de hand gehad. Dat is ook Roga, die hier blijft om de laatste
bijna niet mogelijk met het steeds weken in te kunnen trainen en om
meer „toespitsen" van de prestaties, de Kieler Woche te kunnen varen.
vooral als het 't fascinerende Olym- We hebben nog geprobeerd beide bo-
pische gebeuren betreft. ten op t laatst over te vliegen zoals
de FZ's van de Vollebregts om tot het
laatste toe in de vertrouwde boten
pk te kunnen trainen, maar dat is toch
L/oor r.iet mogelijk gebleken. We hadden
Ptot KienVnii«? diverse aanbiedingen voor sponsering
net Niennuismaar de boten konden
vliegtuig nietin, zodat het nu maar
zo moet".
De ruime tuin van het ouderlijk
huis wordt voor ten flink deel in kt- Jk
beslag genomen door drie ranke zeil- iNiei g0eaK00P
boten, die het. straks in Juli op het Zeilen pp Olympisch niveau is ze-
onmetelijke Ontariomeer bij King- ker geen goedkope aangelegenheid,
ston zullen moeten doen. De trappen ondanks de ruime subsidie die te-
van de villa zijn gedrapeerd met genwoordig wordt gegeven. De ge-
nylon zeilen die te drogen hangen, broeders Van Werkhoven hebben zich
Over enkele dagen moeten de bo- dit Jaar nog drie nieuwe schepen
ten worden ingescheept voor Cana- aangeschaft a raison van 7000 gul-
da. Huize van Werhoven is dan ook den per stuk. Waarom drie en van
een grote zeilloods. „Het is natuur- verschillende merken? „Domweg om
lijk uitkijken dat je niks vergeet", te weten waar je tegenstanders in
weet Joop, de stuurman. „Je bent er varen. Maar die boten kan je ook
dagen mee bezig. Alle uitrustingen zo weer kwijt, want de handel is er
moeten identiek zijn. Elk tuigage zeer levendig in. We kopen bovendien
moet je zo kunnen overzetten op een alleen maar de romp. De rest zetten
andere boot. We zijn vorige week we er zelf op. We varen met Franse
nog even helemaal naar La Rochelle zeilen van Cheret, waar de hele in-
bij Bordeaux gereden om nog wat teraationale top mee zeilt. Sinds we
Broers Van Werkhoven: „na de Spelen gas terug nemen en achter de hoeken
die hebben gaan we een stuk har
der. En die Parker en Morin liggen
ons het beste. Met die Parker heb
ben we ook onlangs de open Duitse
in Kiel gevaren. Dat spul was toen
nog hardstikke nieuw. We zouden
niettemin derde zijn geworden als
we ons slechtste resultaat, zoals ge
bruikelijk, hadden mogen aftrekken.
Dat gebeurde, omdat het aantal ra
ces in verband met het weer was
beperkt, niet en daardoor eindigen we
als negende. We hebben toen kun
nen experimenteren omdat we wel
wisten dat we naar Kingston zouden
worden uitgezonden.
Robert: „Met zo'n boot is het net
als met een pak. Het ene zit je wat
lekker en het andere niet". Dat is
gewoon een kwestie van gevoel".
Inspanningen
•Voordat het „pak" echter gegoten
zat hebben de gebroeders zich nogal
wat inspanningen moeten getroosten.
Concurrentie was er voor hen in
eigen land niet, zodat zij wat anders
bedachten om het materiaal te kun
nen uittesten. Vorig jaar deden zij
een oproep voor twee zeilers die on
geveer hetzelfde gewicht en dezelfde
lengte hadden dan zij. Daarop meld
den zich de gebroeders Jan en Jaap
ae Zeeuw uit de 420-klasse, die er
wel wat voor voelden een jaar hard
met de Van Werkhovens mee te
trainen en leder bij een van de broers
aan boord tekomen om twee boten
tegelijk op te tunen. Aldus geschied
de en in februari van dit Jaar moest
de praktijk bewijzen of internatio
naal wel degelijk alles op scherp
stond.
Robert: „We hebben toen in een
paar weken tijd een grote klap ge
maakt. We begonnen met een 15de
plaats in Cannes, maar in Bormes
les Mimosas werden we uit een veld
van 1?0 boten tweede en twee we
ken later in de pre-Olympics te
Hyeres vierde van 27 landen. De
bezetting was daar zelfs sterker dan
op de Olympische Spelen.
Sluitstuk
En nu staan de Spelen dus vlak
voor de deur. Hoe komen die op
jullie af?
Robert: „Het sluitstuk van vijf
jaar hard werken, hè. Je moet
Kingston eigenlijk als gewone wed
strijden zien, alleen zit er natuur
lijk een tintje aan. Je vaart dan
niet als Van Werkhoven, maar voor
Nederland. Verder is het net als bij
een wereldkampioenschap: alleen de
eerste drie plaatsen tellen. De rest
v ordt vergeten".
Joop: „Vijf jaar geleden zijn we
uit de Solo overgestapt op de 470.
We hebben er toen maar op gegokt
dat dit de nieuwe Olympische klasse
zou worden, want het ging toen tus
sen de Fireball en de 470".
In 1972 al werden de Van Werho-
vens Europees kampioen in hun nieu
we klasse en twee jaar later wonnen
zij „goud" bij de pre-Olympics.
„Zeilen is eigenlijk sorry een
rotsport", overweegt Robert. „Je
bent overgeleverd aan zoveel facto
ren en daarom is het zo'n nerveuze
toestand. Daar moet je echter te
gen opgewassen zijn, maar het is
wel tekenend dat de meeste geselec
teerden al tegen de dertig lopen. Dan
krijg je toch kennelijk meer incas
seringsvermogen. Wij zijn dus nog
broekjes".
Joop en Robert hebben niet alleen
de studie voor het Olympische avon
tuur opzij gezet. Zij zijn beiden uit
stekende hockeyers en wonen dan
ook op de drempel van de zojuist
gepromoveerde hoofdklasser Bloemen
daal. Robert heeft in het eerste ge
speeld, maar het laatste half Jaar
in verband met het zeilen geen stick
meer aangeraakt.
„Volgend aeizoen probeer ik weer in
't eerste te komen en Joop is eigen
lijk coach van het tweede. Theodoor
Doyer woont twee huizen verderop
en gaat dus met de hockeyploeg
naar Montreal. Wel uniek zoieits".
En na de Spelen?
„Gas terugnemen", weten beiden
maar al te goed. Nee geen vakantie
maar achter de boeken. En toch
nog wel een beetje zeilen, want we
krijgen dan een minitonner ter be
schikking, een nieuw schip dat erg
snel moet zijn. Daar gaan we dan
eens lekker ontspannen in varen",
beloven de broers elkaar.
Ties Kruize:
,J)e Duitsers pakken het een stuk heter aan".
