Lauda is onweerstaanbaar
STONES-CONCERT: EEN TE LANGE ZIT
mm
Unieke trilogie
van Ceulemans
Wereldkampioenschap een formaliteit
Kano-selectie voor
Montreal erg klein
Mick Jagger imponeert nog steeds
f:
MONTE CARLO Niki Lauda heeft het wereldkampioen
schap der coureurs 1976 nog duidelijker gedevalueerd tot een
formaliteit. De Oostenrijkse Ferrari-rijder, die dit seizoen on
weerstaanbaar is, won ook de Grote Prijs van Monaco zoals hij
wilde. Met 36 punten voorsprong in de strijd om de hoogste
eer bij de formule 1-coureurs mag Ferrari halverwege het sei
zoen al rekenen op een prolongatie van de titel.
Lauda. snelste in de training, had
toen de finish vlag viel elf seconden
voorsprong op de Tyrrell van Jody
Schok.ter. "De Fransman Depailler, die
eveneens met een Tyrrell derde werd,
lag op meer dan een minuut. Allo
overige concurrenten waren op ten
minste een ronde gezet.
De Oostenrijker bouwde zijn voor
sprong geleidelijk op. Halverwege de
race had Schekter al meer dan tien
seconden achterstand. Bijzonder
moeilijk werd het- voor de coureur uit
Zuid-Afrika toen Lauda op het smalle
en bochtige stratencircuit zes wagens
kort na elkaar passeerde en Soheck-
ter alle problemen had bij zijn po
gen die prestatie te evenaren.
Het was Lauda's vijfde overwin
ning dit seizoen in de zes races tel
lend voor de wereldtitel die zijn ge
reden. Van de veertien wedstrijden
die de Oostenrijker reed sedert hij
vorig Jaar in Monaco triomfeerde won
hij er maar liefst tien.
Een dubbele zege van Ferrari lag
zelfs in het verschiet toen Clay Re-
gazzoni vijf ronden voor het einde
eerst Depailler passeerde en vervol
gens trachtte langs Scheckter te
komen. In een haarspeldbocht raakte
hij de vangrails wat hem kansloos
maakte, tot teleurstelling van de
ruim 80.000 toeschouwers.
De Nederlandse Boro, gereden door
de Australiër Larry Perkins, slaagde
er niet in zich bij de training te kwa
lificeren voor de race.
De uitslag van de 34e Grote Prijs
van Monaco is: 1. Niki Lauda (Oos.)
Ferrari de 78 ronden (258.414 km) in
1 uur. 59 minuten en 51.47 seconden
(gemiddelde snelheid 129.321 km per
uur), 2. Jody Schekter (Zaft Tyrrell
2.00.02.60. 3. Patrick Depailler <Fra.)
Tyrrell 2.00.56.31. 4. Op één ronde:
HansJoachim Stuck <Wdl) March,
5. Jochen Mass <Wdl.) Mclaren, 6
Emerson Fittipaldi <Bra.' Copersu-
car. 7. Tom Pryce <Eng> Shadow
De stand voor het wereldkampioen
schap is: 1. Lauda 51 punten, 2. Re-
gazzonni (Zwi.) 15, 3. Depailler en
Schekter 14.
Bob HayJ is zaterdag in een au
torace voor formule drie wagens in
Monte Carlo met een Ralt Toyota als
achtste geëindigd. Hij maakte over
de 179,488 kilometer een tijd van 40
minuten en 41.73 seconden. Winnaar
werd de Italiaan Bruno Giacomelli
met een March-Toyota. Hij had 39
minuten en 35.86 seconden nodig,
hetgeen een gemiddelde snelheid be
tekent van 120.443 kilometer per uur.
De Westduitser Bertram Schaefer
werd met een Ralt-BMW tweede en
de Brit Stephen Sout werd met een
March-BMW derde.
In een wedstrijd voor Renault 5-Êlf
eindigde de Nederlander Ron Kluit
als vierde. De Fransman Michel
Mar ze werd eerste.
Toine Hezemans is met de
Australiër Schenken in een Porsche
Turbo RSR tweede geworden in de
1000 kilometerrace op de Nürnburg-
ring, tellend voor het wereldkam
pioen merken. De zege ging naar de
Westduits - Oostenrijks BMW-equi-
pe Krebs-Quester, die een voorsprong
van een kleine vier minuten op He
zemans en Schenken had.
Gerrit Wolsink heeft gisteren
in Meyel de kampioensmctorcross in
de 500 ce-klasse gewonnen. In de
twee manches over 27 ronden en twee
minuten werd hij achtereenvolgens
tweede en eerste. Hij heeft met 176
punten de leiding in de strijd om het
Nederlands Kampioenschap.
De uitslagen zijn. Eerste manche:
1. Frans Sigmans (Bakel) - Mai-
co. 2. Gerrit Wolsink (Lochem). Su
zuki, 3. Toon Karsmakers (Waalre),
Maico, 4. Paul Karsmaker (Waalrei.
Husqvarna. 5. Jo Lammers (Schyn-
del). Bultaco. Tweede manche: 1.
Wolsink. 2. Karsmakers, 3. Peter Her-
lings «Gemert) Maico, 4. Sigmans, 5.
Paul Karsmakers.
Tijdens internationale motor
races in Tubbergen heeft Nico van
Polane de 50cc klasse gewonnen. Hal
verwege de wedstrijd mam hij de lei
ding over van Gerrit Strikker en
Een ontspannen Niki Lauda
(rechts) vlak voor de start in ge
sprek met ex-wereldkampioen
Jacky Stewart.
stond die niet meer af. Strikker werd
tweede en Kip derde. De mooiste
race in Tubbergen was die in de 350cc
klasse, waar Boet van Duimen een
rondenlang durend gevecht met de
Japanner Katayama tenslotte in zijn
voordeel besliste. In de 500 cc klasse
wilde Van Duimen een tweede zege
boeken, maar op het door de regen
nat geworden circuit ging hy in de
tweede ronde onderuit. Marcel An-
koné, op dat moment al aan de lei
ding, had toen geen moeite om zyn
Suzuki winnend over de streep te
brengen. Henk van Kessel deed in
de 125 cc klasse wat van hem ver
wacht werd. Met zyn Condor won hij
onbedreigd. De 250 cc klasse kwam op
naam van Katayama. Hij was de
enige buitenlander die kans zag een
race te winnen.
KOOG AAN DE ZAAN Eén de
zer dagen glijdt by het kantoor van
het Nederlands Olympisch Comité
de voordracht van de kanobond in
de bus. Om geen onrust te wekken
(aldus voorzitter Jos Ver willigen, die
per s]ot van rekening in zijn 25-ja-
rige ambtstermijn al menige storm
over zich heen heeft moeten laten
gaan) zyn de namen van de gega
digden nog niet vrij gegeven. Maar
veel te gissen valt er met. Verwilli-
gen: „Normaal gesproken zouden de
resultaten van 1975 hebben moeten
meetellen. Helaas hebben we die niet.
slaat dan op de reeks Amsterdam,
Bydgosczc, Gent en de Zaan, die de
kano-kalender voor de meimaand
vulden. Twee dames en drie heren
hebben zich daar regelmatig in de
finales gevaren: Ans Stormink in de
K 1 500 meter, de opvolgster van de
Olympische medaille winnares Mieke
Jaapies, Nel Broekstra-Spoelstra,
die samen met Ans in de K 2 uit
komt. Het Twents/Friese duo be
stond het op de woelige Zaan een
tweede plaats te grijpen achter de
Ongenaakbare Russinnen KorsjoenovV
Tsjikareva. Bij de heren, zijn het
Arend Bloem en Lo Jacobs in de K 2
500 meter en Tjeerd Tilkema op de
K 1 500 en 1000 meter.
Drie wereldtitels in één seizoen
OOSTENDE Met het behalen
van de wereldtitel in het drie-
ban# n heeft Raymond Ceule
mans gisteren in Oostende zyn
waarschijnlijk briljantste seizoen
op de enig juiste rr.anïer afge
sloten. Door die prestatie in ei-
gen land werd hij de eerste speler
ter wereld, die drie wereldtitels
in een seizoen veroverde. De
unieke trilogie kwam even op de
tocht te staan toen Ceulemans
een nederlaag leed tegen de Ja
panner Komori. Vooral omdat
Kobayashi, de enige, die sinds
1963 een keer de wereldtitel drie
banden uit handen van Ceule
mans wist te hoiiden (seizoen '73-
'74). bleef winnen. Maar Koba
yashi, die al enige maanden in
Europa is voor diverse wereld-
toernooien, moest er in de directe
confrontatie met Ceulemans toch
aan geloven.
Ceulemans, dit jaar al Europees
kampioen 47 1 en driebanden en
wereldkampioen 47'1 en bandsto
ten, gaf een demonstratie zoals
hij dat dit seizoen al eerder had
gedaan. In 33 beurten liet hy de
Japanner met 60—37 kansloos.
Het gevolg was. dat hy in alge
meen gemiddelde, dat de beslis
sing moest brengen, verder uit
liep: 1,500 tegen 1.305. Het hoog
ste gemiddelde, dat ooit in een
wereldtoernooï werd behaald.
De derde plaats was voor Komori
met vier punten achterstand op
het superieure duo. De Japanner
verdrong de Fransman Dufetelle
van het schavotje. Dufetelle was
sterk gestart, maar moest in de
zware eindfase van dit sterk be
zette toernooi (zes spelers eindig
den boven de één gemiddeld)
toch afhaken. Hij wordt gevolgd
door de Peruaan Seguïmizu, die
zich met een gemiddelde van 1.030
verrassend als vyfde klasseerde.
Dielis. die toch al met weinig ple
zier aan dit seizoen zal terugden
ken. eindigde als zevende.
Nederland was in de Belgische
badplaats afwezig. Dat blfjft, ook
al klopt het reglementair alle
maal wel, een vreemde zaak met
een spelers aLs Rini van Bracht in
de gelederen. Per slot van reke
ning was hij vorig jaar de num
mer twee van Europa en de we
reld. Tevens versloeg hij Ceule
mans in minder belangrijke toer
nooien. Maar een teleurstellende
zesde plaats in het Nederlands
kampioenschap schakelde hem vol
ledig uit. Misschien dat hij vol
gend jaar Ceulemans wel weer
wat tegenwicht kan geven.
De eindstand is:
1. Ceulemans (Bel) 20 12 1.500
2. Kobayashï (Jap) 20 11 1.305
3. Komori Jap) 16 11 1.238
4 Dufetelle (Fra) 16 9 1.133
5. Suguimizu (Per) 14 10 1.030
6. Gonzalez (Col)
7. Dielis (Bel)
8. Korte (Den)
9. Rico (Spa)
10. Anreiter (Oos)
11. Ashby (V St)
12. Diab (Egy)
12
Raymond Ceulemans
DEN HAAG Op de concer
ten van de Rolling Stones zater
dag en zondag in Den Haag zfjn
25 personen gearresteerd. Zater
dagmiddag hield de mobiele een
heid twaalf man aan wegens
openlijk geweld, in de loop van
zondag werden dertien mensen
gearresteerd wegens het verkopen
van verdovende middelen, vooral
hasj.
Een poli tie-woordvoerder be
schreef de toestand als „vry rus
tig". Het aantal arrestaties is
de Haagse politie wat tegengeval
len, maar gezien de rust die ver
der heerste en het gebrek aan
moeilijkheden met het verkeer
Vijfentwintig
arrestaties
en de opvang van slapers, is de
politie niet ontevreden.
Na klachten van de organisatie
voerde de mobiele eenheid van de
politie zaterdagmiddag om half
vijf een actie uit vlak bij het po
dium in 't FC Den Haag-stadion.
Een groep mannen viel andere
bezoekers lastig, sloeg met ket
tingen om zich heen en urineerde
af en toe over andere concert
gangers. Twaalf mannen, tien uit
Den Haag, twee uit Rotterdam,
werden aangehouden. De politie
nam bij hen een motorketting in
beslag, een boksbeugel en een lang
In de loop van zondag, toen het
programma gelijk was aan dat
van zaterdag, werden dertien per
sonen aangehouden, die openlijk
hasj en andere middelen aan de
man brachten. Enkelen liepen
met borden waarop zij hun waar
aanprezen.
Het Stones-circus trok voorbij. De zit was lang, te lang, zeker voor degenen, die door een over
dosis aan vooral alcohol voortijdig de piste moesten verlaten. Wilde je Mick Jagger en de zijnen
op normaal formaat zien en zelfs horen, dan was het eergisteren en gisteren zaak om als een van
de eersten door de hekken van het FC Den Haag-stadion in het Haagse Zuiderpark te komen
en een goede frontplaats op de grasmat te kun nen bemachtigen. Het publiek op de tribune, ge
vrijwaard van een natte jas en doorweekte schoenen, moest zich tevreden stellen met het uit
zicht op een mini-clown, gehuld in broek met fantasierijk motief en voorzien van een lange
zijden sjaal, die omringd werd door eveneens kleurrijk uitgedoste muzikale helpers, en
een toch niet tot laaiend enthousiasme oproepend Stones-geluid.
Er was geen soundcheck geweest en
dat was duidelijk hoorbaar. De hoge
tonen werden weggeslagen door de
metershoge lichttorens. Dit alles
zorgde, vooral aan het begin van
het Stones-concert van zaterdag,
voor een op de zijkanten van het
terrein haast onverstaanbare Jagger,
ondersteund door een minder
imponerende waaier van muziek dan
we van de plaat kennen. Later ging
het, wellicht door enige technische
ingrepen, beter en werd het zelfs
even imponerend mooi door de
uitstekende uitvoering van „Mid
night Rambler", het Jagger/Richard-
nummer van de elpee „Let It Bleed",
„You Gotta Mov»
waartoe het allemaal leidt: „lts
Only Rock 'n Roll", de muzikale
Jaren zestig in optima forma met
als minder imponerende zijsprong
een bewerkte versie van „Get Off
maaktheden, tevreden te stellen en
af te bluffen met een vuurwerk, dat
de vraag naar „nog meer" knetterend
de kop indrukt.
Het Stones-ci
My Cloud". Acceptabel als intermezzo ?°0fdaCLlerg^
trok voorbij. De
dele
echter wel de korte hoofdrol
van keyboardspecialist Billy Preston
in zijn eigen „Nothing From
Nothing". Ollie E. Brown, de
sidesman van Charlie Watts en Ron
Wood, jongste Stone aan de snaren,
legden een meer stuwende dan
virtuoze kracht in het Stones-ge-
heel.
Imponerend was nog steeds Jaggers
een vertolking die mijlenver uitstak podiumbeheerslng. Na tweeepeenhalf
boven de podiumversie van „Pool To Jaar Nederlandse afwezigheid - het
jongste concert was m het
Rotterdamse Ahoy' is er ook wat
zijn act betreft erg weinig
veranderd. Slechts de omgeving en
de plankieren. een gigantisch
podium met een verhoogde galerij
waren an.dprs. De bewust gekweekte
duivelse inslag, rauwe benadering en
uitdagende flirts van Jagger blijven
het visueel aantrekkelijke visite
kaartje van een groep die er nog
steeds in slaagt tienduizenden op de
been te krijgen, deze uren te laten
wachten, ze na het circus van twee
uur, ondanks technische onvol -
dat het niet haalde bij de
plaatuitvoeringen (elpee „Black o
Blue" en single).
Afgezien van „Hey Negrita", „Hot
Stuff', „Hand Of Fate" en het „Fooi
To Cry" van de nieuwste langspeler.
was de show van The Stones vooral
geent op de klapstukken van weleer,
die het, en daar ligt nog steeds de
kracht van The Stones als ruwe
bolsters, nog steeds doen en wortel
blijven schieten.
Enkele staaltjes daarvan: „Honky
Tonk Women", „Off The Hook", „You
Can't Always Get What You Want",
■achten. Het voorprogramma en
vooral de pauzes waren te lang.
Kokomo, voornamelijk blanke En
gelsen die te veel gapten van de
zwarte funk, The Meters, donkere
Amerikanen uit New Orleans, met
een uitstekend ritme, maar totaal
ongeschikt voor stadiongebruik, en
gitarist Robin Trower. de beste
leerling uit de Jimrni Hendrix-
school, wiens geluid overigens
glashelder doorkwam (zelfs beter en
sterker dan dat van The Stones)
hadden de ondankbare taak om als
voorgerecht te fungeren voor een
publiek dat voor het merendeel
slechts voor The Rolling Stones was
gekomen en het zonder deze
voorschotel ook wel had afgekund.
YVONNE PARRE.
Het voetbalstadion in het
Haagse Zuiderpark icas in het
ajgelopen weekeinde tijdens
het optreden van de Rolling
Stones een mierenhoop*
