„We beginnen te
wennen aan
behalen titels"
RCL kalm naar kampioenschap
UYS weert zich
goed in zware
tweede helft
Noordwijk bedaard kampioen
Gelijkspel tegen Katwijk niet eens nodig
GVW te
zwak voor
QuickBoys
MAANDAG 26 APRIL 1976
Eerst komt
Noordwijk.
Dan een hele
tijd niets
NOORDWIJK - Frans Vd.
Veen typeerde Noordwijks
zelfbewustzijn. Juist hij, de
voetballer die zich aan het be
gin van het seizoen zo schuch
ter had opgesteld, sprak de
meest zelfverzekerde woor
den na het behalen van de ti
tel.
"Eerst", kraaide Noordwijks
voorstopper met een glas
champagne in de hand, "eerst
komt Noordwijk. Dan een
hele tijd niets en daarna pas
DOVO. Een echte tweede."
Ironisch drukte V. d. Veen
daarmee de superioriteit van
zijn ploeg treffend uit. Im
mers, het Eelman-team is al
ver voor het einde van de
competitie niet meer te ach
terhalen met die negen punten
voorsprong. Gecollecteerd in
een seizoen, waarin Noord
wijk zichzelf niet eens kon
verslaan, hoewel daartoe tij
dens de diepe "winter-
inzinking" alle mogelijke po
gingen waren ondernomen.
"Alleen dankzij onze sterke
achterhoede zijn we daar goed
doorheen gekomen", bewon
derde Kees Karstens de
kracht van de laatste linie.
"Maar ook omdat we zo'n
brede basis hadden", vulde
trainer Eelman aan. "Onder
alle omstandigheden konden
we sterk starten, ook al waren
er drie, vier man geblesseerd."
De breedheid van die basis
had ook voor enige problemen
gezorgd voor en tijdens
Noordwijk-DOVO. Omdat
Eelman ook en vooral de zo
belangrijke "pauze-invaller"
Arie Weyers in de kampioens
vreugde wilde laten delen
hield hij niet alleen de lichtge-
blesseerde Sjoerd Boot uit de
basis, maar verving hij hal
verwege'ook Bröring. Boot en
Bröring bleken daardoor
zwaar teleurgesteld. Boot,
omdat hij anders dan zijn
trainer van mening was dat hij
wel "fit was", Bröring omdat
juist hij er uit moest. Na een
opwelling van opstandigheid
berustten beiden echter snel.
Boot: "Het is niet leuk. maar
wel te begrijpen dat ik niet
mee kon doen." Boring: "Er
moest er één uit, dat was
vooraf afgesproken. Het was
alleen een behoorlijke teleur
stelling dat ik dat was, maar
wie had er anders uitgemoe
ten? Je moet tenslotte wat
voor elkaar over hebben,
nietwaar?"
Die uitspraak typeerde het
Noordwijk van dit seizoen. Als
nooit tevoren bleek het team
een eenheid, was elke speler
ook in tijden van tegenspoed
bereid zich volledig in dienst
van het elftal in te zetten.
Niemand had ook behoefte de
grote jongen uit te hangen,
terwijl met name Kees Kar
stens als amateur-
international toch vedette
neigingen zou hebben kunnen
tonen. Hij demonstreerde ze
echter nooit. Eelman: "En dat
is de grote winst, dat niemand
dat deed."
Bröring onderstreepte het,
nadat hy zijn eerste teleurstel
ling over de wissel had ver
werkt. "Noordwijk is kam
pioen en dat is het belangrijk
ste. En van Bröring horen ze
nog wel"..
AALSMEER - Door in de slot
fase van de competitie gestaag
de puntjes bijeen te sprokkelen,
lijkt UVS vastbesloten ook voor
volgend seizoen een rit voor
zichzelf in de hoofdklasse te re
serveren. Met het zeer nuttige
gelijkspel (1-1), zaterdag in en
op Aalsmeer bevochten, bleven
de blauwwitten in elk geval op
het goede spoor. In het uur van
het gevaar blijkt UVS overeind
te kunnen blijven door een
goede mentale instelling (zoals
tegen Aalsmeer weer eens
bleek) en uitgerekend daaraan
schortte het zo vaak in de jaren
dat de speltechnisch zo mach
tige ploeg keer op keer mee
dong in de race om de titel. Een
ironische speling van het lot.
Anders kun je het niet noemen.
Het heeft heel weinig gescheeld
of UVS was door Aalsmeer naar
de slachtbank geleid. In de
tweede helft (en dan vooral de
eerste twintig minuten) kreeg
het blauwwitte verdedigings-
blok het herhaaldelijk zeer
zwaar voor de kiezen. (En die
UVS-defensie was niet op haar
sterkst geformeerd, omdat Cees
Duprie vrijdag te horen had ge
kregen dat hij voor twee wed
strijden was geschorst in ver
band met de gebeurtenissen die
zich hadden voorgedaan in de
strijd tegen CVV. Frits v. d.
Heiden was daarom van het
centrum naar de linksachter
plaats overgeheveld, terwijl Wil
Henskens de ploeg was komen
aanvullen. Mutaties die tot
enige verzwakking, of beter is te
zeggen: tot enige onzekerheid
in de blauwwitte gelederen
leidde).
Geholpen, soms ook tegenge
werkt door de krachtige wind,
die het spel zeer beinvloedde
stoof Aalsmeer na rust op Han-
naart en zijn makkers af. En het
duurde niet lang of de verdedi
ging van UVS capituleerde.
Aan de Aalsmeerse treffer gin
gen overigens twee fouten van
de Leidenaars vooraf: Pennen-
burg had gemakkelijk kunnen
opruimen maar gaf in plaats
daarvan foutief af; het schot dat
de gevaarlijke spits Cor Wels
vervolgens - van buiten het
strafschopgebied afvuurde,
werd door de wind meegeno
men en achter Wijnand Sloos
geblazen die iets te ver voor zijn
doel stond.
Aalsmeer bleef na dat doelpunt
terecht stevig aanhouden, want
als er gelegenheid bestond om
UVS de beslissende opdoffer te
In de tweede helft van Aals-
meer-UVS deed zich een inci
dentie) voor. Jan Verver, die
werd vastgehouden door ver
dediger Oldenburg, rukte zich
los en voor de manier waarop
hij dat deed, werd hij op advies
van grensrechter Zwang geno
teerd. Na interventie van UVS-
aanvoerder Lagendijk kwam
ook de Aalsmeer-speler Olden
burg in het boekje van de arbi
ter terecht. Het incident kostte
veel tijd en er was veel onduide
lijk.
De leiding van UVS vond de
hele gang van zaken zo onbe
vredigend dat zij de strafcom-
missie om mondelinge behan
deling van de kwestie zal vra
gen.
verkopen dan was die nu. De
snelle Aalsmeerse spits Eylers
kopte uit een vrije schop van
Wels van dichtbij keihard tegen
de lat; de oprukkende centrum
speler Fiene legde een paar keer
vervaarlijk aan. De dreiging van
2-0 was voortdurend groter dan
1-1want Verver en Van Putten
liepen er in die fase wat verloren
bij.
De grote verdienste van UVS
was dat het onder het Aals
meerse geweld wel doorboog,
maar niet knapte. Het liet zich
niet over de kop jagen; het bleef
tamelijk rustig doorvoetballen.
Lagendijk en Kantebeen (de
laatste had voor rust zowel ver
dedigend als opbouwend goed
werk verricht, pas in de slotmi
nuten zou hij afzakken) droegen
waar mogelijk materiaal aan
voor tegenstoten. Nog enigszins
onverwacht arriveerde de ge
lijkmaker. Uit een mooie aan
gever van Bert Kort kopte Wil
Henskens in prachtige stijl de
bal langs de traag en aarzelend
reagerende doelman Prevoo.
Bij de tweede helft vergeleken
was de eerste zeer matigjes en
weinig enerverend. De fraaiste
kans kreeg vlak voor rust Piet
van Putten. Door een ernstige
dekkingsfout van de Aals
meerse verdediging kon de
Leidse spits vrij en onverveerd
op doel afgaan. Maar doelman
Prevoo kon op teleurstellend
eenvoudige wijze Van Putten
afstoppen. RUUD PAAUJtf
NOORDWIJK - Het was opmerkelijk hoe bedaard Noord
wijk de titel in ontvangst nam. Zonder al te grote uitbun
digheid werd de 1-0 zege op DOVO en het daaraan verbon
den kampioenschap van de eerste klasse A begroet. Nog
wel met een 'ritje' op de schouders van supporters; cham
pagne en bloemen, maar de echte wilde geestdrift bleef
toch uit.
Dat had zo zijn oorzaken. Niet al
leen was het behalen van het kam
pioenschap natuurlijk een erg
voorspelbare zaak met die inmid
dels immense voorsprong, ook be
hoorde uitgerekend de partij van
zaterdagmiddag tot een van de
slechteren die Noordwijk dit sei
zoen speelde. Weers- en terreinges
teldheid gaven de zaterdagtopper
Noordwijk-DOVO. het aanzien van
een potje 'blaasvoetbal', waarin erg
lang gewacht moest worden op de
beslissing.
Pas zeven minuten voor het einde
kwam de winnende 1-0 tot stand.
Jaap van Kesteren was daarvan de
voorbereider en de afmaker.
Het was een goal van een schoon
heid die ver buiten het beeld van de
wedstrijd viel. In de partij tussen de
nummers één en twee waren voor
dien vaak alleen de verkeerde pas
ses goed terechtgekomen terwijl de
goed bedoelde 'ballen' voortdu
rend de verkeerde kant opgingen.
Er was eenvoudig niet te voetballen
met de heersende windkracht ze
ven, waarin vreemd draaiende
windstoten voorkwamen.
Noordwijk-DOVO werd een uiterst
merkwaardig potje.
Waar in het voordeel van Noord
wijk dan nog kon worden opge
merkt dat het er van alles aan deed
om de bij voorbaat al veroordeelde
wedstrijd nog te redden voor die
1200 toeschouwers (een tegenval
lend aantal, maar dat zal wel aan het
voorbijtrekken van het bloemen
corso hebben gelegen), daar moest
van DOVO worden gesteld dat het
zich bijna willoos uitleverde aan de
elementen en de tegenstander.
Strijdend voor de laatste, hoogst
theoretische kans, verloor de
Veenendaalse ploeg de confronta
tie met de omstandigheden kans
loos. Niet eenmaal kon het team
voor echte dreiging zorgen, doel
loos als het over het veld doolde.
Fysiek
DOVO mocht in het Paaswee
keinde een zelf bekostigde trip naar
Spanje hebben gemaakt, inspiratie
tot zonnig voetbal bleek de ploeg
daar in ieder geval niet te hebben
opgedaan. Trainer de Bouter wist
waaraan dat lag: "Fysiek schieten
wij enorm tekort ten opzichte van
Noordwijk".
Het bleek voortdurend. Noordwijk
was veel aanvallender ingesteld,
voetbalde niet 'blind' zoals de
tegenstander, maar probeerde op te
bouwen en zorgde tenminste nog
voor enig vuurwerk. Kon ook de
meeste kansen claimen, in die zin
dat spits Cor Vreugdenhil twee
maal erg dicht bij een typisch doel
punt was geweest. Met een actie die
je anders alleen in stripverhalen
aantreft, halverwege de eerste helft,
had Cor al pech dat hij op de bo
venkant van de lat kopte (DOVO-
doelman Kranenburg had de bal bij
een uittrap zomaar op zijn hoofd
gedeponeerd, waarna Vreugdenhil
van even buiten het strafschopge
bied gretig ja knikte) en diep in de
tweede helft hing die verbindings
lat tussen de palen andermaal een
trei ter in de weg bij een kopbal van
de puntspeler. Juist op het moment
dat Noordwijk, de hele wedstrijd
zonder Boot. na de pauze met
Weyers ("dat ik dit nog mag mee
maken") voor Bröring. al dacht de
geplande feestelijkheden in restau
rant De Nagtegaal te moeten
schrappen, volgde de reddingsactie
van Van Kesteren. Tijdens zijn uit
stapje naar de helft van DOVO
werd hij te hard aangepakt. De goal
die hij even later na de vrije trap zelf
scoorde, zijn tweede pas van dit sei-
Jaap van Kesteren op de schou
ders van het uitgelaten
Noordwijk-legioen. Hij was de
producent van de winnende tref
fer tegen DOVO.
zoen, leidde Noordwijks bedaarde
vreugde in.
"Gek hè", zei Kees Karstens, "dat
die echte uitbundigheid er niet is.
Maar ik weet wel hoe het komt. We
beginnen gewoon te wennen aan
het behalen van titels.
Paul de Tombe
KATWIJK - RCL is kampioen. Zonder problemen over
leefde de Leiderdorpse elf ook de laatste krachtmeting van
het zenuwslopende seizoen. Het slotduel tegen Katwijk le
verde RCL (via 0-0) het ene punt op dat nog nodig was voor
het eersteklasserschap. Een punt dat achteraf gezien niet
eens noodzakelijk was geweest, maar dat de terechtheid
van RCL's kampioenschap nog eens onderstreepte.
Het enkele weken terug nog zo gevreesde Volendam scha
kelde zichzelf namelijk al uit door te verliezen van ZCFC.
RCL duldde de medewerking van derden echter niet en
wilde het kampioenschap helemaal zelf "maken", ook toen
ruim een kwartier voor het einde van de wedstrijd tegen
Katwijk het resultaat van ZCFC-Volendam bekend was.
Hoewel trainer Huguenin zich ver
ontschuldigde voor de slechte
wedstrijd die het ruim 1500 "kop
pen" tellende publiek kreeg voor
geschoteld. verdiende RCL de
pluim dat de ploeg er in slaagde alle
onzekere factoren zoveel mogelijk
in eigen hand te houden. RCL
handhaafde de noodzakelijke "nul"
niet door (wat het eenvoudigste zou
zijn geweest) een hechte barricade
op te werpen voor het doel van
Bram Brandt. Katwijk werd op ei
gen helft vastgepind en kon alleen
voor rust even de schijn wekken
een serieuze poging te willen doen
-om RCL van het gelijkspel af te
houden.
Agressieve bedoelingen had Kat
wijk echter in het geheel niet. De
gematigde houding van de Katwij-
kers bleek te berusten op het feit
dat het seizoen voor de oranjehem
den met de overwinning op Quick
Boys in het Zilveren Molentoernooi
al "binnen" is. "Op die wedstrijji
hebben we ons dan ook geconcen
treerd", sprak Katwijktrainer Ver-
kuylen. "Daarom zijn we tegen
RCL ook niet tot het uiterste ge
gaan". Dat Katwijk in de eerste
helft tegen RCL was opgewassen
vond zijn oorzaak in het feit dat de
harde wind fungeerde als laatste
man, als spelverdeler en in laatste
instantie als de meest gevaarlijke
schutter in de Katwijkse voorhoe
de. Brandt moest in actie komen bij
een vrije trap van Kees Guyt (de bal
kreeg door de storm ongeveer twee
maal zijn oorspronkelijke snel
heid), vervolgens waaide een voor
zet van Kees Guyt bijna haaks het
RCL-doel in en ook Freek Rienks
was dicht bij een goal nadat Wally
van Haver de bal door de wind niet
had kunnen wegkrijgen. Het waren
overigens de enige keren dat Kat
wijk een antwoord had op het be
tere veldspel van RCL, dat de ze
nuwen vakkundig in bedwang
hield en bleef trachten de bal over
de grond rond te spelen, al ging dat
op de uitgedroogde eri dientenge
volge keiharde "grasmat" vaak
moeilijk. De beste kansen waren
voor RCL, dat evenals tegen Vo
lendam risico's durfde te nemen,
zelfs al waren risico's in dit duel
wellicht helemaal taboe. Direct al
in de vijfde minuut kreeg Leo Holl
het leer na een op Koelewijn afge
ketst schot van Dik v. d. Bijl niet
langs de Katwijk-doelman. Vlak
voor rust stoof Holl vogelvrij op
Koelewijn af. maar een graspol en
de riskante sliding van Dik Harri
son voorkwam een zeker lijkende
goal. In de tweede helft hield RCL
Katwijk in de tang. Het begeerde
punt én het kampioenschap wer
den probleemloos en verdiend bin
nen gehaald.
RON POLANE
KATWIJK - RCL-trainer John Huguenin heeft er dit
seizoen vaak op moeten hameren: "Op techniek al
leen kom je er niet. Zonder karakter en mentaliteit
ben je nergens. Kun je het kampioenschap wel op je
buik schrijven." RCL heeft de woorden van Hugue
nin uitstekend begrepen.
Sjoerd Teske typeerde zaterdagmiddag om vijf voor
half vijf de mentaliteit van RCL. Op dat tijdstip be
reikte het bericht van Volendams nederlaag de
1500-koppige schare rond het veld van Katwijk. Ter
wijl de RCL-supporters het veld ophosten (zelfs een
nederlaag kon RCL nu niet meer deren, het kam
pioenschap was een feit) vertoonde Teske geen spoor
van opluchting. Hij grabbelde de bal grimmig tussen
enkele uitgelaten supporters vandaan om vlak voor
de tribune een uitbal te kunnen nemen. Trouwens,
heel RCL zette nog even verbeten aan om de 0-0 over
ndelijk feest vieren. RCL is kampioen.
de nog twintig minuten verwijderde eindstreep te
dragen. Wally van Haver, de man van "het" doelpunt
tegen Volendam, sprak later, toen de feestvreugde
dan toch was losgebarsten: "Stel je voor dat Volen
dam de zaak loopt te flessen. Nee hoor. we hebben het
zekere voor het onzekere genomen door de 0-0 nog
even stevig vast te houden John Huguenin zei later
verontschuldigend: "Een mooie wedstrijd was het
weer niet. Zenuwen, wind en veld werkten gezamen
lijk tegen. Toch hebben we weten te voorkomen dat
men m Katwijk zei: moet dat nou kampioen worden?
Volgend jaar gaan we bewijzen dat het terecht is.
Eerlijk gezegd stel ik me er wel wat van voor. Ik hoop
dat de competitieleider ons by Noordwijk en Quick
Boys wil indelen. Op z'n minst moeten we toch in de
middenmoot kunnen eindigen."
VEENENDAAL - Quick Boys is op
de weg terug. Nu de loodzware
last van de prestatiedwang is
verdwenen wordt de ploeg lang
zamerhand weer zichzelf. Vooral
sinds trainer Perdyk het team
heeft verlevendigd met enkele
frivolejunioren en andere spelers
in de gelegenheid zijn gesteld
hun kwaliteiten te demonstreren
op voor hen vreemde plekjes van
het voetbalveld.
Dat Quick Boys niet thuishoort in
de onderste regionen van de
ranglijst bewees de ploeg zater
dagmiddag tegen rode lantaarnd
rager GVW. De Veenendalers
hadden Quick Boys op Nieuw
Zuid destijds eenvoudig op 1-1
kunnen houden, maar kwamen
er nu op eigen veld niet aan te pas.
De 0-2 overwinning weerspie
gelde nauwelijks de grote hoe
veelheid kansen die Quick Boys
zich wist te scheppen.
GWV wekte niet de indruk dat de
gradatie naar de tweede klasse
voor de deur staat Integendeel,
de thuisclub ging over het veld
alsof er een doos eieren op het
spel stond in plaats van het eer
steklasserschap. En die houding
is tegen een vechtploeg als Quick
Boys uit den boze, omdat de
Katwijkers niet van plan waren
GVW de punten zo maar cadeau
te doen.
Het getal dertien speelde in het
duel een merkwaardige rol. In de
13e minuut van de eerste helft
legde Hans van Duin met een
goed gerichte kopstoot na een
goed geplaatst trekballetje van
Leo Hoek de basis voor de zege.
En de tweede rondgang was pre
cies dertien minuten oud, toen
Arie Haasnoot uit een pass van
Wim v.d. Plas met een gaaf doel
punt de 0-2 veilig stelde.
Trainer Perdijk had Joep den Hol
lander weer achter de defensie
geposteerd. Arie Haasnoot ver
vulde, evenals Den Hollander de
laatste weken, een dubbelrol op
het middenveld. Enerzijds fun
geerde Arie Haasnoot als de
voornaamste breker van de aan-
valspogingen van de thuisclub.
Aan de andere kant leverde
Haasnoot een belangrijke be
drage aan de aanvalskracht van
Quick Boys, dat een ongewoon
groot aantal kansen creëerde.
Voor rust bijvoorbeeld misten
Hans van Duin en Nico Kuyt de
juiste voortzetting van twee zui
vere diepteballen, waardoor de
ruststand tot 0-1 bleef beDerkt.
Ook nadat Arie Haasnoot GVW-
doelman v.d. Wardt voor de
tweede keer had laten capitule
ren, kwam er in het spelbeeld
geen verandering. Ondanks de
tegenwerking van het bikkel
harde veld slaagde Quick Boys er
in het leer op redelijke wijze in de
eigen gelederen te laten rond-
hobbelen.
GVW drong helemaal niet meer
aan en liet het aan Quick Boys
over om nog iets van de wedstrijd
te maken. De met veel zelfver
trouwen opererende Katwijkse
ploeg kreeg in het laatste ge
deelte meermalen de kans de
score tot grotere proporties op te
schroeven, maar GVW bleef een
regelrechte afgang gespaard
doordat doelman v.d. Wardt de
enige was die zich de precaire si
tuatie van zijn ploeg bewust was.
Hoewel de GVW-goalie ook
werd geholpen doordat de Quick
Boys-aanval vaak verzuimde
goed te richten. Wim v.d. Plas en
Leo Hoek schoten enkele centi
meters naast en een knal van
Hans van Duin beukte de krui
sing.
Quick Boys ging na afloop verge
noegd van het veld, met de we
tenschap dat het verschil met de
degradatiekandidaten toch wel
groot is.
Noordwijks linkervleugelverdedi
ger had zich in de 83ste minuut in
het aanvals-avontuur gestort met
een solo, die was onderbroken door
een onreglementaire actie van Nico
Lemaitre. Aan de rand van het
strafschopgebied mocht Jan Wil
lem Bogers vervolgens een vrije
trap nemen, terwijl Van Kesteren
met zijn lange gestalte de "tweede
paal" opzocht waarbij zijn vroeger
opgedane spits-ervaring hem goed
van pas kwam. Van Kesteren 'trok'
in elk geval goed door naar de hoog
zwabberende bal en kopte schitte
rend de beslissende 1-0 in.
