in
PALET
PALET
Wilfy Melgert: "Gelijkheid
kun je niet van bovenaf
vastleggen, het moet
deel worden van het
maatschappelijk patroon"
Francoise Sagan
filmregisseuse
Na de zomer
zilvergrijs
de herfst in
PaginAIi
dinsdag 13 april 1976
Willy J. C. Melgert (34), directeur van de voorlichtingsdienst voor de Ver
enigde Naties in Nederland, woont in Noordwijk. Is de echtgenoot van
Marlies Boogaart. Ze hebben twee kinderen.
Willy, lid van de PvdA, studeerde rechten en economie in Groningen en
zette daarna de voorlichtingsdienst voor de Verenigde Naties op poten.
Voelde na het Jaar van de Vrouw voor het eerst de behoefte om eens een
maand met vakantie te gaan. Ziet er tegenop om in 1979 het Jaar van het
Kind te moeten organiseren. Houdt van jazz, klaverjassen, tennis, voetbal
(Ajax en Noordwijk) en het kritisch bekijken van de plaatselijke politiek.
Willy en zijn twee dochters op het Noordwijkse strand.
DEN HAAG/NOORDWIJK - Er is
een stilte gevallen rond de emanci-
patieproblematiek. Het Jaar van
de Vrouw is voorbij. Wat is er nu
met dat jaar eigenlijk bereikt? We
kijken terug met Willy Melgert, de
man achter het Jaar van de Vrouw.
De man die vaak heftig is^angeval-
len om zijn zetel in het comité maar
die alles langs zijn kouwe kleren
heeft laten afglijden en zich in 1975
heeft ingezet voor dat jaar.
Het Jaar van de Vrouw is door de
Verenigde Naties op 18 december
1972 uitgeroepen maar pas in no
vember 1975 is het comité in functie
getreden. Als directeur van de voor
lichtingsdienst voor de Verenigde
Naties in Nederland kreeg Willy
Melgert een zetel in het comité.
In zijn kantoor in Den Haag zegt
Melgert: „Er is hard aan het Jaar
van de Vrouw gewerkt, maar de
Nederlandse regering heeft het
comité veel te laat ingesteld. Na
tuurlijk liepen er vrouwenorgani
saties met plannen rond, maar nie
mand durfde echt verder te gaan
omdat de coördinatie en financiële
middelen ontbraken. Het comité
werd dan ook onmiddellijk na de
instelling met een enorm probleem
geconfronteerd: tijd. Je kunt in
goed drie maanden geen jaar opzet
ten Omdat Elske ter Veld en ik sa
men een nota voor een dergelijk
jaar hadden opgesteld, werd ik er
gauw bij betrokken. Ik voelde me
min of meer gedwongen deze nota
verder uit te werken. Dat het alle
maal niet zo gelopen is als we had
den verwacht, is voor een groot ge
deelte aan tijdgebrek te wijten. Je
hebt voor het goed opzetten van
een dergelijk "evenement" ten
minste een jaar van degelyke voor
bereiding nodig".
Zou je het Jaar van de Vrouw een
mislukking willen noemen
Willy Melgert: "Nee beslist niet.
Doel van het jaar was de emancipa
tie in een stroomversnelling te
brengen en ik geloof dat dat wel is
gelukt. Naar mijn gévoel is het het
meest bekende jaar van de Ver
enigde Naties geweest. Iedereen
heeft er over gepraat. Er zijn grap
jes over gemaakt, er is serieus ge
discussieerd. Maar er zijn veel meer
mensen geweest die wisten dat
1975 het Jaar van de Vrouw was
dan het Monumentenjaar.
Slop
Het is alleen zo vreselijk jammer
dat projecten in het land, die door
het comité zijn gesubsidieerd, na
dit jaar weer in het slop zijn geraakt.
Voornamelijk door gebrek aan
geld. Met een betere organisatie
was dat op te vangen geweest.
Natuurlijk is het comité bezig piet
het "inventariseren" van de bui
tenprojecten. Er zal bekeken wor
den welke initiatieven voor verdere
steun in aanmerking komen. De
emancipatiecommissie van Paula
Wassen kan die projekten by de
minister voordragen en dan hangt
het van hem af of de mensen inder
daad met hun werk kunnen door
gaan. Maar het blijft jammer dat er
nu een leegte is gevallen."
Vind je dat al die ruzietjes die naar
buiten zijn gekomen de mensen die
"voorzichtig over emancipatie
dachten hebben afgeschrikt?
"Ach, het ligt er aan hoe je het wilt
benaderen. Bij een groepering die
zich moet emanciperen is het voor
mij normaal dat zich groepen gaan
vormen. Er zijn mensen die het
kalm aan willen doen, er zijn men
sen die heel radicaal aan de gang
willen. Ik vind het logisch dat bij
dergelijke groepen spanningen op
treden. Een zaak als de abortus bij
voorbeeld. Je kunt niet verwachten
dat een comité, dat uit zoveel ver
schillende mensen met even zoveel
verschillende denkbeelden be
staat, daar zwart-wit op zal ant
woorden. Dat kan gewoon niet. Wel
moet de bereidheid tot een dialoog,
het samen zoeken naar een oplos
sing, blijven. En dat is me weieens
verweten. Ik heb altijd geprobeerd
een weg tot praten open te houden
en dat kwam 'n groepering weieens
minder goed uit".
De verdienste van het comité Jaar
van dje Vrouw vindt Willy Melgert
dat het ondanks alle stormen en
zeer verschillende opvattingen by-
elkaar is gebleven. "Probeer maar
eens een regering van acht verschil
lende partijen goed te laten func
tioneren, dat is een hele opgave".
"Nee, de traditionele achterban is
weggebleven. De hele manifestatie
is eigenlijk een beetje tussen de wal
en het schip geraakt. Ik geloof dat
het verkeerd is gweest om zoals de
feministische stromingen wilde,
het bedrijfsleven helemaal buiten
de deur te houden. Als je de tradi
tionele achterban (de huisvrouw
red.) had willen bereiken, had je er
deels een gezcllighcidcbeurs, deels
een informatiemarkt van moeten
maken. Bovendien was het tijdstip
vrij ongunstig. Ik had de manifesta
tie liever in het najaar gehouden. Zo
in het voorjaar wil iedereen een
frisse neus gaan halen, een stevige
wandeling maken, niet "binnenzit
ten".
Van de andere kant heb ik de in
druk dat de mensen die samen op
de Emancipade hebben gestaan el-
kaars standpunten hebben leren
begrijpen en dat er toch een be
paalde vorm van samenwerking is
ontstaan. Een mislukking zou ik
het daarom echt niet willen noe-
"Ik heb er erg veel van geleerd. Bij
voorbeeld dat het goed is je grieven
en klachten eens allemaal op tafel
te gooien, niet bang zijn om emotie
te tonen. Mannen hebben in verga
deringen altijd een soort politieke
opstelling. Ze zeggen niet alles
maar onbewust blijven dan be
paalde dingen doorwerken. Als je je
helemaal uitspreekt komt er vaak
een oplossing of een antwoord
waarmee je kunt werken, dat is veel
beter. Vroeger hield ik me ook niet
zo bezig met emancipatie. Ik stond
er gewoon niet bij stil voor een be
paalde commissie een vrouw voor
te stellen. Nu kijk ik of er binnen de
vrouwenorganisaties iemand is die
belangstelling heeft voor een be
paalde taak.
Door
Heriëtte v. d. Hoeven
Ook in mijn werk ben ik me anders
gaan opstellen. We zijn nu bijvoor
beeld bezig met de voorbereiding
van de conferentie over menselijke
nederzettingen. Het punt participa
tie van de vrouw, daar dacht ik ei
genlijk vroeger niet aan. Dat liet je
over aan de vrouwenorganisaties,
nu breng ik dat zelf naar voren."
Door de contacten met vrouwenor
ganisaties is Willy Melgert er van
overtuigd geraakt dat' emancipatie
in Nederland hard nodig is. Dat
vrouwen zich op meer maatschap
pelijke terreinen moeten kunnen
gaan bewegen^ Hij vindt dat het bij
een echtpaar niet uit moet maken
wie buitenshuis werkt.
Hij zou het helemaal niet erg vin
den een tijd het huishouden te doen
terwijl zijn vrouw zich met andere
zaken bezig houdt. En zijn vrouw
Marlies is daar eigenlijk al een
beetje mee begonnen. In de
Noordwijkse woning van het echt
paar Melgert is sinds enige tijd het
tweede hands kledingboetiekje "M
en M" gevestigd. Mocht dat zaakje
•aan het Dobbelmanduin 49 erg
goed gaan lopen, dan is Willy best
bereid zijn baan op te geven en aan
zyn echtgenote het "geld verdie
nen" over te laten.
Niet van bovenaf
Maar beslissingen moeten, vindt
Willy Melgert uit de mensen zelf
komen. "Emancipatie kun je niet
van bovenaf opleggen. Neem nu
bijvoorbeeld Oost-Duitsland. Daar
werken bijna alle vrouwen omdat
het noodzaak is. Maar omdat het
niet een typische wens van beide
partners in het emancipatieproces
is, heeft de vrouw daar twee taken
te vervullen. Na haar werk komt het
huishouden. Terwijl de man in de
meeste gevallen na het werk nog
een borrel gaat drinken,' staat zij
achter het fornuis. Daarom ook is
het percentage echtscheidingen in
de DDR zo hoog.
Gelijkheid kun je niet van bovenaf
vastleggen, het moet onderdeel
worden van het maatschappelijk
patroon.
Misschien kunnen we in dat op
zicht in Nederland nog iets leren
van de Derde Wereld. Vrouwen in
de Derde Wereld hebben nog
steeds, met name in de landbouw,
een belangrijke plaats in het ar
beidsproces. Wij, met onze wes
terse ogen, vinden dat boeren man
nen moeten zijn, maar in de Derde
Wereld zijn het veel meer de vrou
wen die het land bewerken. Eman
cipatie betekent daar niet alleen
een gelijke positie tegenover de
man krijgen, bijvoorbeeld in het
arbeidsproces, nee, het betekent
veeleer meer voedsel, meer scho
ling, meer voorlichting.
Datgene, wat onze vrouwen in Ne
derland graag zouden willen, een
volwaardige partner zijn, ook in het
arbeidsproces, is in de Derde We
reld vaak bittere noodzaak".
Frangoise Sagan, veertig jaar,
schrijfster van tien romans en zes
theaterstukken, gaat haar eerste
film regisseren. De titel zou "Ogen
van zijde" worden, ze heeft die
naam vervolgens veranderd in "De
blauwe varens". Op de vraag
"waarom" zegt ze, in weekblad Pa
ris Match: "Zomaar, dat is ineens in
me opgekomen. Het wordt een
echte film, met echte acteurs, in
kleur, met een echt budget. Ik
maak het scenario, de dialogen, doe
de regie."
De kort samengevatte inhoud van
haar film: een man die denkt dat hij
bedrogen wordt, achtervolgt zijn
vrouw met een geweer. Op het
moment dat hij haar inhaalt, veran
dert ze in een hinde.
Sagan zegt dat ze nooit naar de bio
scoop gaat en geen enkel voorbeeld
voor ogen heeft: geen Fellini, geen
Godard, geen Bergman.
"Op het moment dat de opnamen
achter de rug zijn gooi ik me op een
roman. Deze keer zal het een dik
boek worden."
Een Zweedse milieu-activist
heeft onlangs voor de televisie zijn
vuile overhemd gewassen in .een
"coffëewhitener", en dat ging.
Coffeewhitener is een kunstmatige
koffiemelkpoeder, waarin geen
melk zit, maar allerlei chemische
stoffen zoals emulgatoren, stabili
satoren, anti-oxydanten, en verder
plantaardig vet.
De Zweed kreeg in het televisie-
progrogramma een kop koffie met
een zakje melkpoeder. Hij be
dankte vriendelijk, pakte het zakje
en leegde hetnee, niet in zijn
koffie, maar in een teiltje warm wa
ter. Intussen legde hij de kijkers uit
dat de stoffen waarmee een che
misch wasmiddel wordt gemaakt,
in principe ook in de imitatie-
koffiemelkpoeder voorkomen. Al
babbelend stopte hij een vuil over
hemd, dat hij Had meegebracht, in
de "tobbe", en demonstreerde hoe
de vlekken verdwenen.
Bij een onderzoek dat vorig jaar
in ons land werd gehouden, bleek
dat de Nederlandse huisvrouw ge
middeld 2,98 per kilo wasmiddel
betaalde. Het onderzoekbureau In-
tomart heeft onlangs gegevens uit
zijn enquête bekend gemaakt.
Zoals bijvoorbeeld dat pakken van
1 a 2 kilo het populairst zijn, eirdat
een kilo uit een 5 kilo-pak gemid
deld 2,66 kostte, en uit een heel
klein pakje 4,66.
In het Amerikaanse Philadelphia
heeft een groep mannen een orga
nisatie opgericht, die hulp en ad
vies wil bieden aan de vaders en
echtgenoten van aangerande, c.q.
verkrachte meisjes en vrouwen. De
organisatie heet MOAR (Man Or
ganized Against Rape) en wil ook
proberen om de houding van de
maatschappij tegenover de ver
schijnselen aanranding en ver
krachting te veranderen.
De groep die onderdak heeft ge
vonden in een van de universiteits
gebouwen in de stad. geeft advie
zen aan de mannen en vrienden van
vrouwen die zijn aangevallen en
verkracht. De bedoeling is dat
overal in het land mannen op deze
wijze front gaan maken tegen deze
steeds vaker gesignaleerde vormen
van agressie tegenover vrouwen. In
het feministische maandblad Ms.
zegt de initiatiefnemer van de actie:
"Niet alleen de vrouw, maar onze
hele gemeenschap is betrokken bij
het verkrachtingsprobleem. De
mannen die ons opbellen zijn vaak
helemaal in de war. In eerste in
stantie voelen ze zichzelf slachtof
fer. Ze hebben immers geleerd dat
een vrouw hun eigendom is."
De jumpsuit (in huiselijker ter
men wel als "pipo-pak betiteld) is
ook in de Amerikaanse mode van
dit najaar een topper. Volgens
ADVERTENTIE
DAMESMODE
inexclusief jonge stijl...
BREESTRAAT108° 112 LEIDEN
weekblad Time vliegen deze van de
overall afgeleide eendelige broek-
pakken de deur uit bij grote mode-
en warenhuizen in de V.S. Een in
koopster van een bekend New
Yorks warenhuis zegt "We zien
geen kans om ze in voorraad te
houden. De prijs is geen bezwaar
voor de klanten." Toonaangevende
figuren in de Amerikaanse mode
wereld noemde de jumpsuit "het
enige werkelijk-modisehe silhouet
van dit najaar Modemakers prijzen
het aan als universeel kledingstuk
voor overdag-en 's avonds, aan te
vullen met bijpassende jassen, ca
pes of sjaals. Het kledingstuk zou
ook al gesignaleerd zijn in de gar
derobe van presidentsvrouw Betty
Ford.
In de buurt van Los Angeles
heeft een groep van honderdvijftig
Amerikaanse lesbiennes drie da
gen lang in "experimentele maat
schappij" geleefd. Ze zorgden voor
eikaars kinderen, kookten, wissel
den verhalen uit, luisterden naar
poëzie, muziek en naar lezingen
over lesbische literatuur, mode,
humor, politiek. In het feministi
sche maandblad Ms. zegt een deel
neemster aan het experiment: "Het
is moeilijk voor ons om de moed op
te brengen, om openlijk contact
met elkaar te zoeken. De lesbische
cultuur is versnipperd. Daardoor
zijn we geïsoleerd van lesbiënnes
zelfs in de dichtsbijzijnde stad, om
nog maar niet te spreken van die in
andere landen, en van de zusters
die ons zijn voorgegaan. We leggen
stukjes en beetjes van onze ge
schiedenis aan elkaar. We fantase
ren over matriarchale of amazone
gemeenschappen van lang geleden.
Tijdens deze conferentie kregen we
een kans om meer van onze historie
te weten te komen."
De internationale confectio
nairs alweer klaar met de
mannenmode voor de ko
mende herfst en winter. Op de
confectiebeurzen in Parijs,
Kopenhagen, Keulen en Lon
den, sprongen als belangrijk
ste modelynen de volgende
Het "keurige pak" in mo
derne stijl blijft in opmars.
De moderne stijl ervan
houdt o.a. het volgende in:
vooral de jeugdige modellen
hebben een slanke pasvorm,
zij het met ruimte in de schou
ders; de kragen vallen iets
langer; er zijn veel sierstiksels
(in de tint van de stof) te zien.
Het vest blijft erbij horen.
Er zijn er nu met 5 en met 3
knopen. Helemaal hoog-mode
wordt het, weer 3 knopen aan
het jasje te hebben inplaats
van 2.
De pantalons blijven enigs
zins ruim vallen.
Voorspelde modekleuren:
zilverachtig grijs; zogenaamd
rook-blauw; en middel-bruin
met rode tonen erbij.
Veel strepen en fijne werk
jes in de stoffen.
De kostuumjasjes hebben
lange splitten, die zowel ach
ter als opzij kunnen zitten.
Vrijwel alles is met klep-
zakken. Op sportcolberts zijn
die vaak iets schuin gezet. Op
de foto een pak uit de collectie
van Greiff.
