Alleen oplossing door hard
werken en een lange adem
'Wiegel brengt
LIBERALE
gedachte VVD
in gevaar...'
DONDERDAG 11 DECEMBER 1975
PAGINA 11
Er is naar mijn mening, nauwe
lijks reden zich te verbazen over
de gijzelingsacties in Beilen en
fLrsterdam: ze vloeien rechtstreeks
voort uit de dubbelhartige geest van
Ideze tijd, zoals die vooral in óns
land tot uiting komt. Ik doel op het
beruchte verschijnsel van meten met
twee maten. Terwijl Den Haag zich
Veroorloofde de Ambonezen jaar in
jaar uit met een kluitje in het riet
te sturen, gold én geldt daar ten
.aanzien van anderen, dat men niet
kan wachten, geen dag en geen
macht. Reden voor zekere potenta
ten geen middel te schuwen om be
paalde problemen "gaar t*e stoven".
Om met het eerste deel dezer te
genstelling te beginnen: je zult
maar deel uitmaken van, een ge
meenschap als die van de Ambone
zen hier te lande, die geen enkel
juitzicht hebben voor hun ideaal
van een eigen staat en wier plei
dooien al een kwart eeuw door slof-
'fige Nederlandse regeerders in een
of ander archief worden bijgezet.
'Want laten we elkaar niets wijsma-
iken: de Nederlandse overheid heeft
ideze zaak welbewust op de lange
Ibaan geschoven, onder toepassing
van het bekende "piep-systeem".
Pas als de slachtoffers gaan piepen,
zou je kunnen overwegen een com
missie te benoemen, die op den duur
piet h"et advies komt dat er eigen
lijk wel iets aan gedaan zou kun
nen wordenDe onvergeeflijke
jfout van Den Haag is geweest, dat
men de Ambonese "piep-signalen"
niet heeft gehoord, vermoedelijk niet
jheeft willen horen, onder het
toepasselijke devies, dat j'e je in een
zo moeilijke zaak als deze beter
"oostindisch doof" kunt houden. En
tenslotte is dan de allerlaatste "piep"
nogal hard uitgevallen....
Zoals gezegd: de Zuidmolukse zaak
ls inderdaad moeilijk. Daarover kan
geen twijfel bestaan. En tientallen
jaren hebben de Ambonezen zich
betrekkelijk rustig gehouden. Waar
om dan nu deze uitbarsting van
Ambonese volkswoede? Omdat de
"tweede generatie" het niet langer
"pikt"? Ik geloof er niets van. Wat
de Ambonezen, jong èn oud, bepaald
stéékt is de liefderijke zorg van
Den Haag voor de Surinamers die
miiljarden krijgen toegeworpen, ter
wijl "Ambon" in de kou blijft staan.
H'et is larie te zeggen, dat de Suri
namers tot "het Koninkrijk" behoor
den en Ambon een gebiedsdeel van
Indonesië is. Met dat soort formele
uitvluchten kun je geen vruchtbare,
progressieve d.w.z. op de toekomst
gerichte politiek bedrijven. Neen, in
Zuidmolukse kringen heeft men feil
loos juist aangevoeld, dat Den Haag
met twee maten meet: "afremmen"
voor Ambon, geld in overvloed voor
de Surinamers en, wat hun hele
maal onbegrijpelijk voorkomt, over-
heids- en kerkegeld voor in Neder
land totaal onbekende Afrikaans»
terroristen.
Eenvoudige wijsheid
Zoals altijd zit de rekening onder
in de zak. Pronk met zijn agressie
ve steun van tientallen miljoenen
aan Afrikanen en Cubanen, Den Uyl
met zijn demonstratie voor
Spaanse terroristen, Ien van den
Heuvel met haar vergoelijkende uit
latingen over de moordenaars
uit Oost-Duitsland, zij allen hebben,
indirect gesteund door Van Agt
met zijn slappe politiebeleid, de
deur wijd opengezet voor wat ons
volk nu overkomt in Beilen en
Amsterdam. Terecht noemde H. J.
Peetere dat zaterdag jl. in een inge
zonden stuk in dit blad "een koekje
van eigen deeg". Zolang Den Haag
zijn mond hield over wat er buiten
onze grenzen overal aan onrecht ge
schiedt, zwegen ook de Ambonezen;
nu de regering geen gelegenheid
laat voorbijgaan altijd en overal
haantje de voorste te spelen, nu die
nen zich natuurlijk óók Ambonezen
aan. Protesteren? Akkoord, maar
dan ook protest naar &lle kanten, zo
blijkt hun begrijpelijke standpunt te
zijn. Er is dus, zoals ik begon, geen
enkele reden zich te verbazen over
de gijzelingsacties. Wié kaatst moet
de bal verwachten, maar dat is een
zeer eenvoudige wijsheid waaraan
Den Haag nog lang niet toe is.
Wie nu denken mocht, dat het bo
venstaande bedoeld is om de daden
van de Molukse terroristen te ver
goelijken, vergist zich ten enenma
le. Ik verwerp die om precies de
zelfde reden waarom ik mij telkens
weer te dezer plaatse verzet heb te
gen de kortademige zenuwlijders uit
de tweede helft van deze eeuw, die,
zonder begrip voor de werkelijkheid
en zonder geloof in een overwinning -
op-de-lange-afstand, zich in haasti
ge acties storten en zo de wereld on
leefbaar maken. Om er geen doek
jes om te winden: de "progressie -
ven" met hun hypernerveuze bemoei
zucht en aan dat soort is ons land
bijzonder rijk en de "tweede ge
neratie" Ambonezen, ze zijn voor
mij lood om oud ijzer. Ze dromen
allemaal van de wonderboom van Jo-
na. Die boom groeide in zeer korte
tijd tot schaduw voor deze Oudtes
tamentische profeet, maar verdorde
even snel als hij opgekomen was.
Alsof de duivel hun op de hielen zit,
willen de drammers in de kortst mo
gelijke tijd resultaten zien. Die re
sultaten zijn er dan ook naar.
Wat blijvend is, groeit langzaam.
Dan kan zelfs geslachten lang du
ren. Zoals Rousseau zei: het geduld
is bitter, maar zijn vrucht is zoet.
Maar zoals de progressieve jakke
raars over het hoofd zien, dat halve
nomaden niet in een vloek en een
zucht tot aangepaste bewoners van
een industriële maatschappij kunnen
worden omgetoverd, zo gaan de Am
bonezen voorbij aan de onmogelijk-
'heid van een jonge en daardoor
kwetsbare staat als Indonesië te
verlangen, dat die open staat voor
het verlenen van een zekere mate
van zelfstandigheid aan bepaal
de volksgroepen binnen zijn gren-
Aamborstige heethoofden
Daarbij mag niet uit het oog ver
loren worden, dat Indonesië nu nog
bezig is aan het basisprobleem van
het afronden van zijn grondgebied
(Timor!) en men bedenke verder,
dat verlenen van regionale zelf
standigheid in een land als Span
je hoewel dat geografisch zoveel
meer samenhang vertoont dan een
eilandenrijk als Indonesië op
grote moeilijkheden stuit. En nu
niet domweg de neus ophalen over
„dat" Spanje want kijk ook eens
naar de telkens terugkerende span
ningen in België, naar de Schotse
kwestie in Engeland, om nog
maar te zwijgen over tal van ande
re landen waar een minderheid
aanspraak maakt op (een zekere
mate van) interne onafhankelijk
heid.
Door C. J. Rotteveel
Wat dan de oplossing is? Die van
de lange adem: zich door hard wer
ken en overtuigende bekwaamheid
onmisbaar maken. Waarom zou een
uitzonderlijk geschikte Ambonees
op den duur niet president van In
donesië kunnen worden? Dat be
hoeft allerminst verlies van identi
teit te betekenen. Het door en door
rooms-katholieke Ierland had kort
geleden een protestants staats
hoofd, evenals Frankrijk, en als ik
mij goed herinner is de president
van het overwegend-hindoeïstische
India een mohammedaan. Denk
ook eens aan onze eigen Friezen,
die geen zelfstandigheid binnen ons
staatsbestel genieten, maar op al
lerlei terreinen een leidende plaats
binnen de Nederlandse volksge
meenschap innemen. Hoe ze dat
bereikt hebben? Door hard werken,
bekwaamheid en een lange adem!
Nu weet ik wel, dat men deze din
gen gemakkelijker kan beschrijven
dan ze verrichten. Zo iets eist ge
duld en de vaste wil om te winnen,
geworteld in uithoudingsvermo
gen en spankracht. Dat kan een
"marathon" worden, maar die is
verre te verkiezen boven wat zich
nu afspeelt. Helaas, idealisme en
misdaad schijnen tegenwoordig
nogal dicht bij elkaar te liggen.
Overal hoort men lieden, die
zelfs van kansel en katheder
verklaren, dat "geweld geboden
kan zijn". Men luistere niet naar
de wartaal van deze aamborstige
heethoofden, die, waarschijnlijk
omdat ze zichzelf onverbeterlijk
achten, aan de "omstandigheden"
en "structuren" gaan knutselen.
Wat de Ambonezen betreft: die
groep kan niet verstandiger doen
dan d'e plaats hernemen in het
land waar zij van nature thuis
hoort en langs vreedzame weg de
plaats veroveren waarop zij naar
bekwaamheid recht heeft. Dat kan
misschien een eeuw duren. Maar,
zoals de Amerikaanse president
Lincoln zei: men krijgt eerder een
kip door het ei uit te broeden dan
door het stuk te slaan.
Gevaar van brain drain
Jaren geleden heb ik, schrijvende
over "apartheid", te dezer plaatse
gewezen op het enorme gevaar van
"brain drain", waartegen de Zuid-
afrikaanse politiek van "gescheiden
ontwikkeling" Juist een dam opwerpt.
Wat is 'brain drain' (spreek uit:
breen dreen) nu eigenlijk? Een een
voudig, historisch voorbeeld: toen
Amerika na de Tweede Wereldoor
log een tekort aan artsen en tand
artsen had, besloten tal van Engel
se medici, aangelokt door de hoge sa
larissen ginds, naar de V.S. te emi
greren. Datzelfde verschijnsel deed
zich ook in andere landen voor en
betrof, behalve (tand)artsen, ook in
genieurs en beoefenaars van exacte
x wetenschappen. Het totaal aantal
hogere gediplomeerden, dat uit Eu
ropa naar Amerika trok (waarbij
naast beloning ook andere motie
ven een rol speelden) wordt ge
schat op 65.000, zodat de aanduiding
"brain drain", letterlijk: wegvloeien
var. hersencapaciteit, waarlijk niet
overdreven mag heten.
Maar die emigratie uit Euro
pa was nog maar een deel van het
verschijnsel in zijn geheel. Want
het gevolg was, dat met name in
Engeland op zeker ogenblik even
eens een tekort aan artsen en tand
artsen ontstond. En aangezien elk
vacuum de neigine heeft te worden
opgevuld, zag men vervolgens dui
zenden medici uit India en Paki
stan naar Engeland trekken, voor
namelijk omdat voor hen immers
de salarissen daèr weer veel aantrek
kelijker waren dan in eigen land.
Samengevat kan men dus zeggen,
dat de Amerikanen zich konden ver
heugen in goede medische verzor
gingop kosten van de bevolking
India en Pakistan.
Mooie toestand, zult u zeggen: die
arme drommels werden en zijn de
dupe van de beter gesitueerde Ame
rikanen. Waarom werd daar geen
stokje voor gestoken? Het antwoord
is eenvoudig: dat zou gaan lijken
op de verfoeilijke apartheidWant
die verhindert, in Zuid-Afrika, dat
Bantoe- en Indische academici naar
de blanke gemeenschap afvloeien.
Voor die gekleurde intellectuelen is
dat doorgaans financieel niet zo
prettig, omdat zij, werkend temid
den van de gekleurde bevolking,
veelal lagere inkomsten zullen heb
ben dan temidden van de blanken.
Maar dat is dan het offer, dat deze
academici brengen voor de vooruit
gang van him minder bedeelde
land- en stamgenoten. Als er alge
hele vrijheid zou zijn geweest, zou
den die laatsten de dupe zijn gewor
den van de financiële aantrekkings
kracht van de blanke gemeenschap,
zoals honderden miljoenen in India
en Pakistan het slachtoffer zijn
van het wegtrekken van hun aca
demici r
Schokkende cijfers
Ik kom op dit onderwerp door een
artikel in het NRC/Handelsblad on
der de veelzeggende kop: "Talent
trekt weg uit arme landen". Geble
ken is, dat de stroom geldmiddelen
in 1972 uit de Ver. Staten naar de
ontwikkelingslanden ruim 7% mil
jard dollar bedroeg, maar dat de
immigratie van artsen, chirurgen,
tandartsen, sociale wetenschappers,
natuurkundigen en leraren uit die
landen naar de Verenigde Staten een
financieel voordeel opleverde van
meer dan acht miljard dollar
De brain drain, het vertrek dus van
geschoolde mensen uit de ontwikke
lingslanden leverde tussen 1961 en
1972 aan Amerika, Canada en Enge
land samen gemiddeld 4.6 procent
méér op dan de over diezelfde pe
riode verleende officiële ontwikke
lingshulp: 50.9 miljard dollar tegen
46.3 miljard!!
Tussen 1961 en 1972 leverden de
ontwikkelingslanden ongeveer
300.000 geschoolde arbeidskrachten
aan de ontw.kkelde landen. De mees
ten gingen naar de Verenigde Staten
(90.000), Groot-Brittannië (84.000)
en Canada (56.000). Van de totale im
migratie van .geschoolde arbeids
krachten in de rijke landen kwam in
het begin van de jaren-'60 28 procent
uit de ontwikkelingslanden. Nu is 37
procent van alle immigrerende ge
schoolde arbeiders in de westelijke
industriestaten afkomstig uit de Der
de Wereld. In Amerika nam deze im
migratie uit de Derde Wereld nog
veel sterker toe dan het gemiddelde:
van 37% in 1961 tot 86% in 1972. De
meeste immigranten komen uit Azië
(meer dan vijftig procent), vooral
uit de Phillipijnen en India. Tot zo
ver dit artikel, dat nog eens duidelijk
onderstreept hoe de Westerse we
reld als het ware parasiteert op de
bevolking van de arme landen, in
Zuid-Afrika, met zijn "gescheiden
ontwikkeling", is dat dus niet mo
gelijk. Niet leuk voor de gekleurde
academici, maar een geluk voor de
brede massa der niet blanke be
volking. Overigens: vertelt u dit voor
al niet aan iemand, die nauwe ban
den heeft met de Verenigde Naties of
wegloopt met de Wereldraad van
Kerken, want in de kringen van die
organisaties houdt men nu een
maal niet van "eescheiden ontwik
keling" van werkelijkheidszin....
Onbeleefdheid
„ELseviers Magazine" wij de in
een van de laatste nummers een kort
hoofdartikel aan een Nederlands
verzuim bij gelegenheid van de dood
van Franco. Het kan in deze onge
manierde tijd nuttig zijn dat stukje
nog even onder de aandacht te bren
gen. "Beleefde rouw, geen overdre
ven vreugde", zo kenmerkte het En
gelse dagblad 'The Times" de reac
ties van de wereld op de dood van
generaal Franco", aldus "Elsevier",
dat betreurt, dat onze minister-presi
dent de gebruikelijke beleefdheid bij
dit gebeuren nauwelijks in acht heeft
genomen.
"Hij verzuimde althans zijn op
wachting te maken bij de Spaanse
ambassadeur om hem namens Ne
derland zijn condoleances aan te bie
den. Bovendien hing bij het ministe
rie van Buitenlandse Zaken de vlag
zelfs niet halfstok. Deze diplomatie
ke gebruiken hebben weinig of niets
te maken met de achting die men
kan opbrengen voor een natte waar
mee men diplomatieke betrekkingen
ohderhoudt. Vorige kabinetten kon
den dit rouwbetoon wèl opbrengen bij
de dood van Stalin en Ulbricht.
Waarom niet bij het overlijden van
generaal Franco die, vergeleken bij
dez?a twee tirannen, een goedmoedi
ge dictator was? Eens te meer is ge
bleken dat onze minister-president
zich op zulke belangrijke ogenblik
ken meer gedraagt als partijman
dan als regeringsleider. Spanje waar
mee Nederland vooral in het inter
menselijke verkeer zulke nauwe
banden onderhoudt, zal dit weinig
deren. Het is wel Jammer voor Ne
derland een minister-president te be
zitten in wie men niet weet wat het
meest te laken: zijn tekort aan di
plomatieke hoffelijkheid, zijn angst
voor zijn politieke achterban, of zijn
gebrek aan ervaring in de internatio
nale politiek".
LEIDEN Ongeveer een maand geleden koos de Jon
geren Organisatie Vrijheid en Democratie in het Gelderse
Ellecom tijdens een tweedaags congres een nieuw hoofd
bestuur. Tot vice-voorzitter werd de twintigjarige ("Ik
schijn de jongste vice-voorzitter tot nu toe te zijn") Gijs
de Vries gekozen. De in Leiden woonachtige student rech
ten had voor zijn verkiezing van vice-voorzitter, binnen de
JOVD reeds de functies van secretaris afdeling Leiden en
redacteur van het verenigingsblad de Driemaster, bekleed.
In zijn met documentatiemappen, krantenknipsels en lijvige
boekwerken gevulde kamer aan de Pieterskerkchoorsteeg
wil hij eerst een misverstand uit de weg ruimen. "We wil
len van het image af dat we het jeugdclub je van de VVD
zouden zijn. We zijn een onafhankelijke vereniging, die
geen enkele verantwoording schuldig is aan de VVD".
Op de viering van het 25-ja-
rig bestaan van het district noord
van de JOVD in Groningen zei
Anneke Goudsmit, oud-kamerlid
voor D'G6, dat de JOVD de fak
keldrager zou kunn'an worden van
een progressief liberale party. Gys
de Vries voelt daar weinig voor:
"Ik ben tegen de politieke ver
splintering. Ik geloof dat de VVD
een soort paraplu-functie kan
vervullen voor liberale politiek.
Daarmee bedoel ik dat zowel D
'66-ers als VVD-ers een plaats
kunnen krijgen in een grote li
berale partij". Hij gelooft wel
dat er binnen de huidige VVD wel
iets zou moeten veranderen: "De
VVD is geworden wat Wiegel al
tijd al wou dat het zou zijn, na
melijk een volkspartij. Dat is wel
echter ten koste gegaan van d*e
liberale gedachte. De partij is
gaan functioneren als het alter
natief voor de PvdA. Nu voert ei
genlijk de materialistische denk
wijze een beetje de boventoon, de
huidige VVD maakt de mensen
bang voor het verlies van hun
autootje "en dergelijke verworven
heden. Bovendien wordt er een
korte termyn politiek gevoerd,
terwyl wy meer voelen voor een
denken op wat langere termyn".
Een kwalijk voorbeeld van het
conservatisme binnen de VVD
noemt Gijs de Vries de fractie
voorzitter in de Eerste Kamer, mr.
Van Riel: "Je kunt die man nau
welijks liberaal noemen, sterker
hij is een anti-reclame voor het
liberalisme. Je zou hem de ver
persoonlijking van het negatieve
imago van de WD kunnen noe
men". Toch vindt Gijs de Vries
binnen de VVD wel krachten die
strijden voor het liberalisme. Hij
denkt daarbij aan mensen als het
Amsterdamse raadslid Jacobse,
mr. Geertsema ("hij is erelid
van onze vereniging".)
Die man ziet er uit als een eli
taire corps-bal, maar in zijn
Door
Bart Jungman
denken is hij een van de meest
liberaal denkende VVD'ers") en
oud minister van Verkeer en
Waterstaat Korthals. Ondanks
al zijn kritiek op de VVD kan
Gijs de Vries zichzelf toch ook
niet vinden in D'66: 'De partij
heeft wel goede punten, maar
voor mij gaat het erom wat Je
erin de praktijk van bakt, en dat
vind ik niet zoveel. Bovendien
missen ze iemand die het gezicht
van de partij kan zijn, die de
identiteit kan bepalen, zoals Van
Mierlo kon. In Glastra van Loon
zie ik het toch ook niet. Hij oogt
te intellectueel". Van het DAC,
Democratisch Actie Centrum,
verwacht De Vries helemaal
niets: "Het DAC
ren kindje. De
partij moeten samenwerken zijn
toch eigenlijk allemaal poli
tiek mislukten. Zo'n de Zeeuw,
die is zijn eigen partij uitge
trapt"!
We hebben het nog helemaal
niet over de JOVD zelf gehad,
haar doelstellingen en plannen.
"Voor ons is één van de priori
teiten, de ontwikkelingssamen
werking", zegt vice-voorzitter De
Vries, Je moet bedenken dat wy
vijf Jaar geleden al stelden dat
de ontwikkelingshulp 3 pet. van
het nationaal inkomen moest
bedragen. Onder dit progressief
kabinet bedraagt het anderhalf
procent. Toch vind ik dat het
kabinet op dit gebied zeker geen
slecht werk doet. Wel vind ik het
nogal neo-koioniallstisch ge
dacht om aan je hulp voorwaar
den te verbinden, zoals in het
geval Indonesië met de politieke
gevangenen". Een andere be
langrijke zaak voor de JOVD is
de ondernemingsdemocratisering.
De Vries voelt niets voor perso.-
neelraden omdat de leden dan
niet op de hoogte zouden zijn
van wat er in het bedrijf ge
beurt. Daai-na ast zou volgens
hem de personeelsraad een instru
ment in de klassenstrijd zijn. In
de naaste toekomst zy n er dan nog
van de JOVD nota's te verwach
ten op het gebied van de reorgani
satie van het binnenlands bestuur
en over de grondpolitiek. Begin
volgend Jaar is er een congres,
over de uitgangspunten van de
Vereniging en de al eerder ge
noemde democratisering van de
ondernemingen. Verder proberen
wy onze 1500 leden te stimuleren
om voortdurend mee te denken,
aldus Gys de Vries, "iets wat bin
nen ed WD te weinig gebeurt".
De JOVD kwam ook in Leiden
nog in het nieuws toen een ver
zoek van hen om niet-raadsleden
tijdens openbare commissieverga
deringen ook de gelegenheid te
geven om iets te zeggen, door het
college van B en W in beraad
werd genomen. Gys de Vries licht
het verzoek toe: JKyk Leiden
is op het gebied van de inspraak
al in een ver gevorderd sta
dium, maar het woord geven aan
een niet-raadsliü, daar ls men
blijkbaar nog niet aan toe. Wij als
liberalen vinden dat niet eens een
gunst maar een recht".
Om de functie van de JOVD aan
te duiden, besluit hij met een uit
spraak van de in '68 overleden ere
voorzitter van de WD, Oud: De
WD is de regulateur, de JOVD is
de veer in het liberale uurwerk.
Als de regulateur stuk is dan loopt
bet liberale uurwerk onregelma
tig, maar is de veer gebroken dan
staat het uurwerk stil.
