flE 3
ontstellende hekel aan herhaling
„een ledenstop
voor mij taboe..."
„Spotvogel" Veeren:
Mtf0 dlifo Jo Jo dl© JJ@iïT)§ b
ZATERDAG 22 NOVEMBER 1P75
©tf(o]®!fc<g)§W®if[k rrD0©1f
©v©tf wdOD©[Ri dl®®mi
DOOR
PAUL DE TOMBE
OEGSTGEEST - Een grove berekening, gemaakt ten huize van mr. dr. J. J. (Han) de
Jongh. De volgend jaar scheidende voorzitter van de KNVB afdel.Leiden, geeft voor
de vuist weg aan hoeveel tijd hij in 22 jaar in het belangeloze bestuurswerk gestoken
heeft. Naar beneden afgerond schat hij dat op zo'n vijftien uur per week. Neemt
veertig weken per jaar; komt dan op 600 uur. Vermenigvuldigt met 22 - uitkomst
13.200 (dertienduizend-tweehonderd!) uur. Reken dan zelf terug met als uitgangsstel
lingen een achturige werkdag en een vijfdaagse werkweek. Deel 13.200 door 8 en de
gevonden 1650 dagen door 5 330 weken. Een deling door 52 geeft aan dat De
Jongh zes volle jaren en achttien weken bezig is geweest zijn vrije tijd op te offeren.
Zes volle jaren en achttien we
ken, waarna hij zichzelf als volgt
typeert: "Ik hou van vlot verga
deren. Van kort praten over on
derwerpen. Wel doorwrongen,
maar snel. Niet vier keer het
zelfde zeggen. Als er eenrriaal een
argumentatie is geweest, kennen
we die.
Dan hoeft die niet te worden
herhaald. Ik heb een ontstellende
hekel aan herhalingen. Ik zou die
21 jaar als voorzitter en 22 jaar als
bestuurslid ook niet willen over
doen. -
Al zal het afscheid me niet een
voudig vallen. Het zal weemoedig
zijn. Ik ben erg gevoelig wat dat
betreft, realiseer me ook wat ik ga
missen. Maar het kan niet anders.
Door een verandering in functie
zal ik veel 's avonds moeten wer
ken. Nu ben ik nog plaatsvervan-
fend secretaris van de konin-
lijke Nederlandse vereniging
van transportondernemingen;
per april 1976 wordt ik algemeen
secretaris.
Dat brengt veel meer-werk mee.
Ik blijf nog wel voorzitter van de
landelijke zaalvoetbalcommissie,
maar met de functie van
afdelings-voorzitter is dat niet
meer te combineren. Ik weet dat
het enigszins ongebruikelijk is
om al op 54-jarige leeftijd daar
mee te stoppen. Je zou gemakke
lijk kunnen zeggen: maak de 25
jaar nu ook maar vol. Maar ik vind
dat je moet ophouden als de be
langen van de clubs niet meer
optimaal kunt behartigen".
Bed
"Twee jaar geleden ben ik ook
kandidaat geweest voor het
bondsbestuur. Hoewel ik eerst
'ja' had gezegd, heb ik me later
toch teruggetrokken. Om de
zelfde reden. Daar zit zoveel werk
aan vast, dat je je bed wel in Zeist
zou kunnen zetten. Ik zou dat niet
meer op verantwoorde wijze
kunnen doen. Zeker niet nu de
reorganisatie wordt doorge
voerd. Men wil graag eenheid
binnen de KNVB. Stelt: een afde
lingsclub is ook een KNVB-
club, met dezelfde rechten en
plichten en even belangrijk. Men
wil één front vormen tegenover
het betaalde voetbal. Vandaar dat
het de bedoeling is dat er één be
stuur voor het amateurvoetbal
komt waarin iedereen, ongeacht
sectie of afkomst, zitting kan ne-
Een overgangebestuur is er trou
wens al.
Met vier leden van de zondaga
mateurs, twee van de zaterdag en
twee van de afdelingen.
Die zijn benoemd door de KNVB,
blijven aan tot 1 juli 1976. Dan
treden ze af om plaats te maken
voor 9 gekozen vertegenwoordi
gers. Mensen die vanuit de afde
lingen naar de vergadering wor
den gekozen, van waaruit dan het
bestuur wordt samengesteld.
Los van een eventuele kwaliteits
zetel zouden dat dus negen men
sen van de zondag, de afdeling
Of van de zaterdag kunnen zijn".
"Het werk van de afdelings
voorzitter zal door de reorganisa
tie nog complexer worden. Je
had altijd al twee soorten voorzit
ters. Je had de voorzitter die niét
en de voorzitter die wél lid was
van het sectiebestuur. Ik was wel
lid met als voordeel dat ik inzage
had in de KNVB-stukken. Met
mij waren dat nog zes anderen.
De overige dertien hadden het al
veel moeilijker, maar straks we
ten misschien 18 voorzitters daar
niets meer van. Terwijl bij de af
delingsvergaderingen toch de
KNVB-zakep worden betrokken.
Ik ben dan ook bang dat in ieder
geval de vertegenwoordigers van
de clubs het helemaal niet meer
kunnen doorgronden. Een afde
lingsvergadering was toch al
vaak een one-man show van de
voorzitter. Je wil dat graag zien
als een blijk van rostvast ver
trouwen, maar dat is natuurlijk
de gemakkelijkste uitleg. Er zijn
veel meer onderwerpen waar de
clubs belangstelling zouden
moeten hebben.
Maar vragen stellen doe je kenne
lijk alleen als je een carrière bin
nen de KNVB voor ogen hebt".
Voetbal fijn
„Ik ben afdelingsvoorzitter ge
worden omdat ik voetbal zo fijn
vind. Voor een andere sport had
ik het niet gedaan. Voor voetbal
wilde ik het wel. Ik ben ook al
veertig jaar lid van ASC, heb zelf
tot mijn 25 ste gevoetbald in het
tweede en drie wedstrijden in het
eerste. (Ik was technisch begaafd,
maar te langzaam). Ben toen vijf
jaar naar Indië gegaan, heb daar
na weer gespeeld in het achtste,
maar da was na die onderbreking
te zwaar. Toen ik dan ook tegelij
kertijd afdelings-voorzitter en
voorzitter van de strafcommissie
werd,voelde ik dat ik ermee
moest stoppen. Dat ging natuur
lijk niet samen".
„Ik ben ook afdelingsvoorzitter
geworden omdat ik het leuk vind
on iets op te bouwen. Daarom
heb ik ook in vele herstructure
ringscommissies gezeten, blijf ik
ook bij het zaalvoetbal betrok
ken. Daaraan is nog zoveel te
doen. Dan was er bovendien nog
de wens om leiding te geven. Nee,
geen ijdelheid. Dat daaraan pu
bliciteit verbonden is, is een feite
lijke situatie die ik niet schuw.
Maar was die publiciteit er niet
geweest, dan had ik het ook ge
daan. Want ik doe aan organise
ren en wat doet de bond nou an
ders dan organiseren? Ik heb ook
een enorme dosis ervaring opge
daan, die ook in mijn dagelijks
werk tot uiting is gekomen. En ik
dacht dat de voetbalbond wel wat
heeft kunnen opsteken van wat
ik uit mijn werk aan ervaring
meenam".
Licht
„Het leiden van de de algemene
vergaderingen is me altijd bij
zonder licht gevallen. Ook in de
tijd van de levendige discussies.
De tijd van vroeger waarin we el
kaar op bestuursvergaderingen
nogal eens in de haren zaten om
voetbalzakelijke redenen. Met
name denk ik aan de periode
die in het teken stond van de ver
houding NKS- niet NKS. Een
verhouding die veel stof tot fel
praten gaf. Nu denken we volko
men gelijk. Hoeven we er niets
meer achter te zoeken als iemand
iets zegt, omdat niemand meer de
indruk wekt alleen maar in zijn
eigen straatje te willen praten. De
laatste jaren wordt er meer ge
dacht aan het algemeen belang.
Ik zie dat als een winstpunt".
„Het begin was ook zo roerig om
dat toen net het betaalde voetbal
opkwam en niet iedereen dat in
Leiden wilde binnenhalen. Nu is
Leiden weggezakt naar het der
de, vierde plan. Kijk alleen maar
naar het aantal toeschouwers.
Vroeger kwamen er duizenden.
Dat is enorm veranderd. Dat wijt
ik aan het feit dat we overvoerd
zijn met goed voetbal via de tv.
Daar komt ook nog bij dat de
mensen weieens wat anders wil
len. Als ik met mijn vrouw over
een weggetje wil fietsen, waar
vroeger niemand kwam, zie ik
rijen auto's. Daarin bevinden zich
mensen die rond die tijd eigenlijk
op het sportveld zouden moeten
zitten, of staan. Overvoering
weerhoudt ze van het kijken, ver
ruwing van het zelf voor hun ple
zier spelen. In de afdeling Leiden
hebben we van alles geprobeerd
om die verruwing tegen te gaan.
Bij elke gelegenheid heb ik erop
gewezen; de strafmaat is hoger
gesteld maar het hielp allemaal
niet".
Psychologen
„Watje er tegen moet doen ligt in
het psychologische vlak. Club
bestuurders moeten psycholo
gen zijn die met de jongens pra
ten. Zodanig dat ze prettige voet
ballers worden. Maar als je een
prettige voetballer bent en een
tegenstander is dat niet, dan ver
lies je. En verlies kunnen club
bestuurders maar moeilijk heb
ben. Dan wordt snel geconsta
teerd dat de ander weer met ruw
spel begonnen is. Iedere club
constateert altijd dat de ander
begint en gaat het dan zelf ook
weer doen. Dat zie ik droevig in.
Trouwens, als ik lees wat Cruijff
na die wedstrijd tegen Polen
heeft gezegd (ik wilde eens kijken
tot hoever ik kon gaan bij de
scheidsrechter), dan vraag ik me
af waar we zijn aanbeland. Bij een
koude oorlogvoering die al als
normaal wordt ervaren.
Daar zet ik toch wel een paar
grote vraagtekens achter".
„Het is een kwestie van mentali
teit. Ik denk dat het pas veran
derd als de mentaliteit veran
derd. Dit een modeverschijn
sel, alleen een mode die erg lang
duurt. Op een gegeven moment
zal het tij vanzelf keren. Ik geloof
niet dat je je er nu met geestelijke
wapens tegen kunt verzetten. Ik
geloof wél dat alles veel te serieus
wordt. Ook bij de amateurclubs.
Als ik de tonelen zie en de op
merkingen langs de lijn hoor, dan
snerpen die door me heen. Dan
zeg ik: dat heeft met voetbal niets
meer te maken. Meer en meer
gaat het alleen om geld, ook bij de
amateurs die hun begrotingen
sluitend moeten krijgen.
En als het waar is dat de clubs
spelers betalen, dan zal dat snel
het einde betekenen van het ama
teurvoetbal. Hoewel ik geloof dat
er talloze verenigingen zijn waar
dat nooit speelt".
Mini-voetbal
"Ik acht overigens de mogelijk
heid niet uitgesloten dat er in de
toekomst betaald zaalvoetbal
komt. Hoewel we het erg betreu
ren hebben dat de KNVB aan
scheidsrechters en spelers toe
stemming heeft gegeven om deel
te nemen aan net mini-voetbal
van de NCRV. Juist nu de regle
menten zodanig waren gewijzigd
dat daar eindelijk grip op was ge
kregen: m.a.w. dat er straffen
konden worden uitgedeeld.
Inplaats daarvan werd toestem
ming gegeven, zonder de zaal
voetbalcommissie te horen. Al
zijn 't dan oud-spelers die aan die
show (zo zien we het zelf dan wel)
meedoen, dan nog kun je straks
geen verschillende maatstaven
meer aanleggen. Als het komt,
rijst de vraag: is betaald zaalvoet
bal, betaald voetbal of zaalvoet
bal? Moet het bondsbestuur in
zulke aangelegenheden de zaal
voetbalcommissie of het betaald
voetbal gaan horen? Ik vermoed
dat daarover binnenkort nog uit
gebreid gepraat zal worden".
„Wat de toekomst van het zaal
voetbal en het veldvoetbal betreft
kun je je afvragen wat je toe
komst noemt. Ik noem het dat
wat je verder kunt ontwikkelen
Het voetbal heeft al een enorme
top bereikt, aan het zaalvoetbal is
nog ontzettend veel te doen. Qua
belangstelling zal het afhangen"
van de kwaliteit van het produkt.
Het zaalvoetbal had als voordeel
dat het een nieuwtje was, maar
we moeten oppassen dat we niet
inslapen. Als de veldamateurs
weer goed gaan voetballen zal de
belangstelling daarvoor vanzelf
stijgen. Als je mij nou vraagt wat
in die tijd de meeste indruk op me
heeft gemaakt, kan ik daar een
voorbeeld van geven. Van de alle
reerste keer dat ik als begeleider
met het Nederlands jeugdelftal
van 14 en 15-jarigen naar Wem
bley gegaan. Daar zaten 60.000
schreeuwende kinderen, met 800
bussen uit alle delen van Enge
land gehaald.
Als je daar dan 11 Neder
landse jongens ziet staan dan
moet dat voor die knapen hét
einde zijn. Dan geloof ik nog
steeds in die sport. Zeg ik: ja,
voetbal heeft toch nog toe
komst. Maar als we hier in Neder
land zon jeugdwedstrijd tegen
Engeland spelen en er zijn maar
1000 mensen, dan constateer ik
dat wij het niet goed doen. Dat er
geen belangstelling is op scholen.
Die kun je wel krijgen, maar dan
moet je scholieren vrijgeven om
naar zo'n wedstrijd te gaan. Zo
moet je proberen de belangstel
ling te injecteren. Doe je dat met,
dan bloedt het dood".
Geen tijd
"Ook omdat er te weinig contact
is. De mensen hebben geen tijd
meer, nu in de afdeling Leiden
het aantal leden gestegen is van
de 8000 toen ik begon tot de
22.000 van nu. En dat contact is
toch erg belangrijk voor een afde
lingsvoorzitter. Die moet de ei
genschap hebben om allerlei
soort mensen op dezelfde manier
te benaderen, om op dezelfde
manier over te komen. De zelf
discipline hebben, niet alleen
maar te zeggen wat hij wil. Hij
moet iemand het gevoel kunnen
geven dat hij een standpunt naar
voren heeft gebracht dat verde
digbaar is, al heeft hij het nog zo
„Als ik zelf mijn opvolger mocht
aanwijzen zou ik niet weten wie.
Ik vind 't ook niet juist om daar
aan richting te geven. Iedereen
moet dezelfde kans hebben.
Daarom heb ik expres een jaar
van te voren aangekondigd dat ik
zou stoppen. Om iedereen de ge
legenheid te geven op zoek te
gaan".
DOOR
AD VAN KAAM
.v:r% te***""»*- gsï
I)li ^£3
jt JBs
■hhurmhi
LEIDERDORP - Vreemde
('Spot')vogel die Ronald Veeren,
38 jaar en voorzitter van de Lei-
derdorpse badmintonvereni
ging met die naam. "Kom maar
boven", schreeuwt hij vanuit
zijn werkkamer, "ik leg net de
laatste hand aan het interview,
Idat jij met mij gaat maken."
Eenmaal gezeten overhandigt
hfj drie getypte velletjes. "Begin
nu maar te vragen", roept hij
j triomfantelijk uit. "Alles staat er
"Gelokt" door een veelbelovende
circulaire, een fraai clubblad en
enkele opmerkelijke uitlatingen
van de voorzitter zijn we tot een
overeenkomst gekomen. "Jij
zorgt voor een leuk artikeltje en
ik vertel je een paar nieuwtjes",
4 stelt hij simpel. De vellen wor
den weer ingenomen, de drank
verstrekt en Ronald Veeren be
gint zijn monoloog.
"Nee, ik had zelf ook niet verwacht,
dat we binnen zo'n luttel aantal
maanden uit'zouden groeien tot
de op één na gootste badmin
tonvereniging van Nederland.
Als we vijftig man krijgen ben
ik dik tevreden had ik tegen
mijn vrouw gezegd.
De eerste circulaire le
verde meer dan 200 reacties op.
i Op de oprichtingsavond maak
ten 189 mensen hun voornemen
"hard". En binnen acht maan
den telde de club 347 leden. On
gelooflijk, maar waar. Ik had er
niet op gerekend; ik ben er wel
op ingesteld. Een ledenstop is
voor mij taboe. Ik huur er zo een
zaal bij. Momenteel spelen we in
de splinternieuwe sportzaal "Op
Dreef'. Daarnaast hebben we
continu vier andere zalen tot
onze beschikking. Alle gege
vens heb ik op papier gesteld, je
kan ze zo overnemen."
Ronald Veeren speelde elf jaar bij
BC Leiden, verhuisde naar een
nieuwbouwwijk in Leiderdorp,
bemerkte dat daar, vooral onder
de jonge, net neergestreken
"import" gezinnen een grote
behoefte aan ontspanning be
stond en richtte een badminton
club op. "Ik ben gek op rare na
men en 's nachts, plotseling
denkend aan het woord "vogel"
(je weet wel van de uitdrukking
"vreemde vogel") kwam ik, nee
eigenlijk mijn vrouw, op spot
vogel. Ik dacht: dat is een einde
loze naam voor de club. Véél be
ter dan BC Leiderdorp, BC
Smash of zo'n andere, afge
zaagde naam. Ik heb er een uur
wakker van gelegen. Op de op
richtingsvergadering ging ie
dereen meteen akkoord. Dat
was natuurlijk een voorwaarde
van mij, zoals ook mijn voorzit
terschap er een was. Henk de
Koster, van het begin af op de
hoogte van mijn plannen, werd
secretaris. Een uitstekende
kracht met een enorm gevoel
voor publiciteit.
Zelfs op de achterkant van de toe
gangsbewijzen van onze laatste
feestavond had hij advertenties
weten te versieren. Overigens
was die avond een grandioos
succes. Maar liefst vierhonderd
man kwam er op af. Ja, je ziet
wel, wij organiseren ook allerlei
nevenactiviteiten. Voor de
jeugd hebben we binnenkort
een groot Sinterklaasfeest. We
proberen echt meer te zijn dan
een sportvereniging alleen."
Trots is Veeren op de jeugd van de
Spotvogels. "Achtenzestig le
den tot 17 jaar, 140 leden tot 30
jaar, de rest is ouder. Zelfs tot 60
jaar aan toe. Van die laatste
groep moetje het natuurlijk niet
hebben, maar ik vind het prach
tig, dat ik die mensen nog een
brok ontspanning kan bieden.
Het grote voordeel van badmin
ton: het is niet aan leeftijd ge
bonden. Maar van de jeugd moe
ten we het straks hebben, op
competitie-niveau althans. Ze
kunnen me in het eerste team nu
nog niet missen, maar dat moet
natuurlijk zo snel mogelijk afge
lopen zijn. Ik train zelf de jeugd
en er loopt talent genoeg rond.
Omwille van mijn reputatie",
zegt Veeren, die bepaalt niet
omvalt van bescheidenheid,
"mochten we dit seizoen in de
derde klasse starten. Landelijk
niveau is ons voornaamste stre
ven. Met een dergelijk grote
jeugd moet dat binnen afzien
bare tijd gerealiseerd worden.
Hou me ten goede", voegt Veeren
hier haastig aan toe, "bij ons
wordt geen onderscheid ge
maakt tussen recreatieve- en
prestatiesport. Beide secties
krijgen evenveel aandacht. Ei
genlijk vanzelfsprekend, want
het overgrote deel van onze le
den speelt enkel voor zijn ple
zier. Al vermoed ik, dat volgend
seizoen Veel recreatiespelers
zullen overstappen naar de wed
strijdafdeling. Ze krijgen de
smaak te pakken, snap je."
Eén van de mensen die meer inte
resse probeert te kweken voor
de prestatiesport en daarnaast
werkt aan de verbetering van
het spelpeil bij de Spotvogels is
trainer Jan Slingerland. "Ver
domd jammer dat-ie weggaat",
verzucht voorzitter Veeren.
"Maar ja, hij kan niet anders,
want zijn eigen clubbelangen
gaan natuurlijk voor. Jan speelt
in het eerste team van BC Lei
den. Die club vecht momenteel
tegen degradatie en ik vind het
een logische zaak, dat Jan door
zijn medespelers is teruggeroe
pen om de eigen trainingen te
volgen. Overigens hebben we
inmiddels een andere trainer
gevonden en zo op het eerste ge
zicht dacht ik wel een goeie.
Het is Karei Tokroma, hij volgt de
bondscursus voor trainer en
speelt bij de Haagse eersteklas
ser DKC. Hij zal op vrijdaga
vond lesgeven en, zoals gezegd,
ik neem de rest voor mijn reke
ning. Ja, d'r gaan heel wat uur
tjes inzitten. Mijn vrouw zegt
wel eens van "joh, moet dat
nou", maar ik heb het er graag
voor over.
Het is tenslotte toch ook
een soort sociaal werk wat je
doet, mensen achter die tv van
daan halen en kinderen van de
straat houden. Een belangrijk-
aspect, nietwaar?"
Na wat dieper te zijn ingegaan op
het wezen van het edele spel, de
breekbare bespansels, de super-
lichte shuttles en de smetteloze
snit breekt Ronald Veeren pas
goed los. Want het moge dan
goed gaan met de Spotvogels, zijn
doel heeft hij nog lang niet be
reikt. "Ik wil een sporthal, een
specifieke badmintonhal", zegt
hij eenvoudig. "Hier in Leider
dorp. Kost een miljoen. De mo
gelijkheden zijn er. We zijn bezig
ze te onderzoeken. Kan de ge
meente ons tegemoet komen,
bijvoorbeeld met het beschik
baar stellen van de grond, dan
voorzie ik nauwelijks' proble
men. In financieel opzicht zeker
niet. We betalen nu ongeveer
ÏQ.OOO,- aan zaalhuur per jaar.
Met subsidies en leningen is het
mogelijk een order uit te schrij
ven. De exploitatie moet natuur
lijk in eigen hand gehouden
worden. Zoiets valt te regelen."
Enthousiast vervolgt Ronald Vee
ren: "Ongekende mogelijkhe
den zouden we krijgen. Neem
bijvoorbeeld Duinwijck in Haar
lem. Die club heeft, als enige in
Nederland een eigen hal. Telt
dan ook 800 leden. Is voor de
achtste maal kampioen van Ne
derland geworden. Heeft vier
teams op landelijk niveau spe
len en biedt daarnaast talloze
mensen een gezonde recreatie.
Zoiets zie ik in Leiderdorp he
lemaal zitten. Wat een ont
plooiingsmogelijkheden. En dat
hoeft niet beperkt te blijven tot
badminton, want met zo'n hal
kan je alle kanten op. Ik denk
aan scholen, indoor-tennis,
zaalvoetbal, trimclubs en zelfs
aan een bejaardensoos. Leider
dorp is een snelgroeiende ge
meente die aan een hal als deze
dringend behoefte heeft. Ik
hoop, dat het gemeentebestuur
dat inziet. Laat ze maar toe
stemming geven dan maak ik de
plannen concreet. Ik geef toe,
het klinkt allemaal vreselijk
idealistisch, maar ik geloof er
echt in. Mocht het er ooit van
komen dan gaat Spotvogels een
geweldige toekomst tegemoet.
Dan worden wij dé bedreiging
van Duinwijck."
Het ei is maar nauwelijks uitge
broed. Wat voor kuiken moet dat
in vredesnaam worden,?
