OOK DE DROGISTE VERDWIJNT NU UIT AARLANDERVEEN
Voorhouter s kunnen vanaf
zaterdag komen tennissen
Puntzakjesgroene zeep en stopflessen..
Geen winkel meer in
dorp voor cosmetica
Lavo sporthal is bijna klaar
WOENSDAG 29 OKTOBER
AARLANDERVEEN Deze week zal er opnieuw een middenstander uit Aarlanderveen ver
dwijnen. Vrijdag sluit drogiste Mieke Verburg (27) na bijna zes jaar definitief de deuren. Een
opvolger (ster) is niet gevonden, en de winkel zal waarschijnlijk bij het woonhuis van de fa
milie Herr worden getrokken. „Dat vind ik eigenlijk het ergste: dat de winkel weggaat en dat
er ook nooit meer een winkel voor in de plaats zal komen", vertelt Mieke Verburg.
iemand die al bezig is met het dro
gistendiploma. Die iemand had dan
eventueel nog een poosje op mijn
diploma kunnen voortdraaien, legt
Mieke Verburg uit. "Dat zou wel
wat consequenties voor mij hebben
gehad", zegt ze verder. "Ik zou bij
voorbeeld zelf zes uur per week in de
winkel hebben moeten staan, maar
dat had ik niet erg gevonden".
Een en ander is echter niet ge
lukt, wat betekent dat de winkel per
1 november definitief dicht gaat.
Het grootste deel van de artikelen
wordt overgenomen door een collega -
drogist. Een ander deel van de arti
kelen, zoals aspirines, vitamines en
hoestdranken etc. gaat over in han
den van twee Aarlanderveense mid
denstanders: bakker J. H. van Haas
trecht en Th. Leliveld fonder meer
houder van het postagentschap)
Foto: de winkel van Mieke Verburg: nog een -paar dagen.
Op 3 november al start Mieke
Verburg als apothekersassistente in
haar nieuwe werkkring in Den
Haag. Een full-time job. En dat kon
vah haar huidige werk als drogiste
in Aarlanderveen niet meer worden
gezegd. De reden van haar vertrek
daar "na bijna zes jaar heel prettig
gewerkt te hebben" is simpel: "Ik
verveelde me".
Bijbaantje
In het begin was dat anders, al
dus Mieke. "Toen liep ik, omdat ik
het werk nog niet zo goed kende,
overal achter aan. Maar ook de
koopgewoonten zijn veranderd.
Vroeger had je de hele dag aan
loop. Nu komen de mensen maar
één keer per week, of rond cfe school
tijden". Het boodschappen doen gaat
dan in een moeite door met het
naar school brengen van de kinde-
"Dat een vaste baan met een vast
salaris financieel heel wat aantrek
kelijker is, besef ik nu eigenlijk pas.
Het salaris was voor mij niet het
belangrijkste: het werk was pret
tig. Ik had het voordeel dat ik thuis
woonde en alleen ben.Je zou de
winkel eigenlijk als bijbaantje moe
ten hebben. Voor halve dagen of een
paar dagen per week. Als bezigheid
is het vreselijk leuk, maar het is be
slist geen winstobjekt".
Mieke zelf heeft in eerste instan
tie dan ook geprobeerd naast haar
werk als drogiste in Aarlanderveen,
elders een baantje voor halve dagen
te vinden. Dat is haar niet gelukt.
Cosmetica
De Aarlanderveense heeft ook nie-
nurd met voldoende vakkennis kun
nen vinden die bereid was de win
kel over te nemen. Bijvoorbeeld
Deodorants
Maar cosmetica, deodorants etc.
zullen straks niet meer te koop zijn
in Aarlanderveen. Het is vanaf vo
rige week "lekker" druk bij Mieke
Verburg, nu het dorp weet dat zij
voorgoed uit Aarlanderveen weg
gaat. "Zo had het al die zes jaar
moeten zijn", zegt ze lachend.
Kleinste, oudste en gezelligste winkeltje in Koudekerk
KOUDEKERK AAN DEN RIJN Omgeven door weilanden met koeien, bomen, pol
ders en vooral: een zee van rust ligt, achter een slootje bij de Lagewaard in Koudekerk,
een winkeltje, dat zijn 101-jarig bestaan kan vieren.
Een levensmiddelenwinkeltje, zoals je ze nu al nauwelijks meer kunt vinden, behalve
misschien over enkele jaren in een museum. Piepklein, nauwelijks loopruimte, een toon
bank in het midden van de winkel. Veel stopflessen met snoep, oude vakjes en laatjes
blikken koffie. Puntzakjes met een touwtje aan het lage plafond bevestigd voor de vaak
nog los verkochte levensmiddelen. Planken aan de muren, twee generaties geleden nog
gebruikt om sloten uit te baggeren.
Iedereen in Koudekerk kent het
winkeltje wel. De grootvader van
de heer Maurits, die nu eigenaar is,
begon honderdéén jaar geleden in
het winkeltje. Zonder vakdiploma's,
want in die tijd was dat nog niet no
dig. Lezen of schrijven kon hij niet.
De boodschappen, die in het "op
schrijfboekje" stonden werden door
de grootmoeder van de heer Maurits
met behulp van het Romeinse cij-
fersysteem uitgerekend, op een lei.
Poetsen
Grootvader Siem trouwde op veer
tigjarige leeftijd, waarna hij met het
winkeltje begon, dat zich nu nog in
dezelfde staat bevindt als destijds.
Alleen de oude zinken plaat op de
toonbank is weg, en de ouderwetse
bel is vervangen door een electri-
sche. "Op een gegeven moment heb
ben we die plaats van de toonbank
gesloopt", vertelt mevrouw Maurits.
"De plaat glom altijd als een spie
gel. Maar hij was helemaal doorge-
poetst.
Toen zijn vader overleed, werd het
winkeltje door de heer Maurits met
- zijn moeder samen gedreven. Hij
was toen zeventien jaar, en had van
zelfsprekend geen middenstandsdi
ploma. De heer Maurits moest toen
alsnog een verlicht middenstandsexa
men doen. Hij deed de bestellingen,
terwijl zijn moeder poetste en de
klanten hielp.
's Morgens om een uur of vijf con
troleert hij melk bij de Koudekerk-
se boeren. "Het winkeltje alleen is
niet meer rendabel. In ieder geval
niet als je, zoals wij altijd, tien kin
deren op moet voeden. Er zijn in Kou
dekerk heel wat kruideniers geweest.
Ik ben nu de enige, die is overge
bleven. De anderen hebben er het
bijltje allang bij neergegooid. Te
recht, want tegen die grote bedrijven
kun je niet op".
Veel bezorgt hij nog. Vroeger ging
dat met een kruiwagen, later werd
die vervangen door een transport
fiets - "nu niet meer te krijgen" -
en momenteel kan er een brommer
tje af, maar de heer Maurits heeft
jarenlang met de' mandenfiets het
hele dorp rondgefietst.
Vaste klanten
"De meeste klanten, zijn de vaste
klanten, die al jaren komen en waar
van de ouders en grootouders ook al
kwamen. Die laten je niet in de
steek voor de grote bedrijven". In
al'die jaren is veel veranderd. "Vroe
ger bleven we tot tien uur 's avonds
geopend. Dan kwamen de buren nog
wel eens boodschappen halen, de
vrouwen met een groot schort on
der hun jurken, waar ook de porte
monnee zat".
Door
Miep de Graaff
Overgebleven
Zelfbediening
heel vroeg het "zelfbedienings-sy-
steem". "Als we in de huiskamer
zaten, werd er vanuit de winkel wel
eens geroepen: ik neem een half pond
tabak mee, schrijf maar op. Later
waren we vergeten wie die klant ei
genlijk was geweest, van wie die stem
afkomstig was. De klant was na
tuurlijk te goeder trouw". Nog veel
in de kamer herinnert aan vroeger.
Een oud centenbakje bijvoorbeeld,
voor het kleingeld, vergroend door
alle centen die er in hebben geze
ten. "En er zijn zoveel dingen, die
bewaard hadden moeten blijven. Een
karwats bijvoorbeeld".
Nog steeds worden veel artikelen
Tos verkocht. "Ik sta me dood te er
geren als ik bij dropkramen in wa
renhuizen die verkoopsters de zak
jes dicht zie doen. Ik krijg dan altijd
de neiging om te zeggen: kom maar
hier, ik zal het eens voordoen. Als
wij een zakje dichtdoen kun je er
mee gaan gooien, dan gaat het nog
niet open" aldus mevrouw Maurits.
Groene zeep uit emmers, boenwas,
schuurpoeder - voor de melkbussen
van de boeren - werden zo'n jaar
of tien geleden nog los verkocht,
maar dat is helemaal voorbij. Wel
rijst, bloem, snoep, erwten en bo-
"Dat kun je je toch niet meer
voorstellen: losse chloor. Dat spul
overal doorheen, vuiligheid was
De service was vroeger niet weg
te denken. "Mijn moeder maakte
voor haar klanten altijd de pitten
de petroleumstelen schoon, en
als er nieuwe pitten in moestèn deed
ze dat ook. Nee, daar rekende ze
niets voor, dat hoorde bij de service."
"Ik vraag me wel eens af: hoe
lang nog?" zegt mevrouw Maurits.
"Alleen 's zomers is het hier nog
wel druk. Dan verkopen we ijs. Die
vaste klanten, die zijn gebleven, ha
len meestal voor de hele week te
gelijk in huis. Jongelui komen hier
echt niet meer met manden hun bood
schappen halen".
JÉe
r Mevrouw Maurits kan zich in haar nauwe win
loven. Het is klein, maar erg gezellig.
Van der Reyden
eerste op lijst
kandidaten VR.
LEIDEN Drs. J.P. van der Rey
den, secretaris van het Verbond van
de Nederl. Groothandel en plaats
vervangend SER-lid, staat bovenaan
de lijst van kandidaten voor het lid- i
maatschap van de Leidse universi-
teitsraad. De raad heeft besloten j
hem bij de staatssecretaris van on
derwijs en wetenschappon aan te be
velen voor de benoeming tot buiten
universitair raadslid. Van der Rey
den, die in Oegstgeest woont, zou in
de plaats komen van H. Groeneveld
jr. Overige kandidaten voor deze
functie zijn - in rangorde - drs.
H.B. Sprietma, A.J.J. de Bont, mr.
drs. W. Panman en drs H. Brand.
Campagne voor
inschrijving
aan Leidse
universiteit
LEIDEN De Leidse universiteit
is een uitgebreide campagne begon
nen om alll studenten die aan deze
universiteit studeren vóór 15 novem
ber ingeschreven te laten krijgen.
Speciaal aangestelde ambtenaren zijn
bezig de gegevens van de centrale in-
schrijvings-administratie te vergelij
ken met die welke bij de faculteiten
berusten. Studenten die nog niet zijn
ingeschreven en dus nog niet heb
ben betaald, zuullen officieel wor
den aangemaand.
Volgens het college van bestuur
van de universiteit is deze inschrij
vingscampagne noodzakelijk omdat
de hoeveelheid middelen (geld en
personeel) die -de universiteit voor
voolgend jaar krijgt van het rijk, ge
baseerd zal zijn op het aantal inge
schreven studenten per 1 december
a.s. Dit betekent dat hoe meer stu
denten er zijn ingeschresven hoe meer
middelen de universiteit krijgt.
Burgerlijke stand
LEIDEN Geboren: Viola d. v.
A. J. Verbrugge en J. Brouwer Cin
dy, d. v. G. A. Schutte en J. van
Loenen, Saskia Janine. d. v. E- A.
Cossee en A. P. Verhage, Karolina
Gezina, d. v. D. J. Koopman en G.
Bentvelzen.
Overdeden: G. J. van Westendorp,
man, L. Warnsinck vrouw, N. Noort
man, J. P. Wijdekop man, N. de
Ruiter vrouw, G. J. A. van Steen-
veldt echtgenote v. W. Paardekooper
J. Bonte man.
geen overdreven lichaamsbeweging veroor-
Supermarkten
Meneer Maurits brengt de bestellingen van zijn trouwe klanten
nog steeds rond. Met de mandenfiets.
Mevrouw Maurits kent alle prijzen
uit haar hoofd. "Soms kijk ik naar
die advertenties van grote super
markten. Er zijn aanbiedingen bij,
die dat eigenlijk niet zijn. Neem nu:
er staat: van 1,25 voor 98 cent. Ter
wijl ik weet dat de werkelijke prijs
97 cent is. Maar weten die mensen
veel...". Soms verkopen die bedrij
ven goedkoper dan wij inkopen. Zo
kun je je hoofd toch niet boven wa
ter houden.
Nee, de oude trouwe klanten, daar
moeten we het van hebben". Ze
wijst op enkele stopflessen: "Ze
noemen die snoepjes wel "het snoep
van de Lagewaard".
Los gekocht is voor de kinderen
goedkoper, die hebben weinig geld
en kunnen zo in kleine hoeveelheden
kopen".
De heer Maurits: "Een paar we
ken geleden kwam er een oud
vrouwtje de winkel binnen. Ze zei:
ik ben drie en zeventig jaar niet in
de winkel geweest, nu kom ik eens
kijken. Dat vrouwtje was 84 jaar.."
VOORHOUT In Voorhout kan
met ingang van volgende maand
wintertennis worden gespeeld. Za
terdag (1 november) wordt een ten-
nishal aan de Jacoba van Beieren-
weg 22, zonder enig officieel ver
toon, voor gebruik opengesteld.
In de "Lavo sporthal", zoals de ac
commodatie is genoemd, ligt één
kunststof baan. Er zijn toiletten,
'kleedruimte, zitplaatsen om naar het
tennisspelen te kijken en een fris
drank te gebruiken. De hal is ver-
-
irmd.
Heel de week kan er worden ge
speeld. Ook tijdens de weekeinden.
De kosten zijn diehonderdzestig gul
den voor een winterseizoen (van ok
tober tot en met april). Eén uur
per week kan er dan worden ge
speeld.
Men hoeft zich echter niet voor het
hele winterseizoen te binden. De baan
kan ook individueel worden gehuurd.
De kosten bedragen dan vijftien gul
den per uur.
Op dit moment is er behoorlijk wat
animo. Een kwart van de beschikbare
speeluren is al bezet. Vooral in de
avonduren is er behoorlijke belang
stelling om te spelen.
De beheerder van de baan vertel
de: "Als er interesse voor is, zullen
we kunnen overwegen om ook in de
zomermaanden de hal open te hou
den. Het is er koel ook al is het
buiten w&rca
