„Koekoeksmethode" grijpt
steeds verder om zich heen
Wat drijft de bikkelharde Indira Gandhi
90 CENT R LITER!
India is op weg naar de dictatuur (2)
DONDERDAG 14 AUGUSTUS 1975
Er is in verschillende kringen een
nogal geprikkelde stemming ontstaan
over de benoeming van het PPR-ka-
merlid mr. Jurgens tot voorzitter van
de Nederlandse Omroep Stichting,
beter bekend als de NOS. Zoals "Het
Parool" het formuleerde: daarmee
heeft minister Van Doorn een van
de belangrijkste benoemingen in de
Nederlandse publiciteitswereld "tot
een aanfluiting van modern en de
mocratisch beleid gemaakt. De PPR
is immers bij uitstek de partij van
inspraak en overleg. Maar zonder
beraad met degenen, met wie hij da
gelijks moet samenwerken, heeft de
minister de NOS met de benoeming
overvallen, nadat de kandidaten, die
het NOS-bestuur zelf naar voren
had gebracht, zich onder niet altijd
duidelijke omstandigheden hadden
teruggetrokken".
"Het zit er dik in, dat minister
Van Doorn tegenstand van PvdA-
zijde, vooral van premier Den Uyl,
wilde omzeilen", concludeert het "Al
gemeen Dagblad". "Dat is dan mooi
gelukt, tot dusver. Den Uyl is met
vakantie, het parlement ook en Van
Doorn zelf is op reis gegaan naar
Suriname. Intussen kan iedereen
stoom afblazen over het voldongen
feit De minister heeft nu
in elk geval een onversneden mede
stander bij de uitvoering van zijn
media-beleid in een Hilversumse
sleutelpositie gegarandeerd. Met par
tijgenoot Van Huiten als staatssecre
taris voor de PTT, en aldus verant
woordelijk voor de omroepzenders en
de technische kanten van de kabel
televisie, heeft de PPR de omroep
aardig in beheer. Voor al degenen die
met wantrouwen zijn geladen over
de media-plannen van Van Doorn,
wordt het uitkijken geblazen." Tot
zover het A.D.
Voor mr. Van Doorn, aanhanger
van een partij die mét het kabinet
democratische besluitvorming en
spreiding van macht aanhangt, is
deze beslissing, vriendelijk gezegd,
een merkwaardige zaak. Aangenomen
dat mr. Jurgens zal blijken te be
schikken over "de bestuursbekwaam-
heden, die het hem mogelijk zullen
maken een groot en gecompliceerd
bedrijf als de NOS te leiden" (Het
Parool), dan blijft het een feit, dat
de benoeming is doorgedrukt zonder
overleg met het NOS-bestuur, met
de ondernemingsraad en met de po
litieke kopstukken in het regerings
kamp. "De veelvuldig hooggestemde
woorden van Den Uyl over de in
spraak van werknemers zijn holle
frasen naast het feitelijk gedrag van
Van Doorn", aldus het Alg. Dagblad,
dat "Keerpunt" basisprogramma
voor PvdA, D'66 en PPR als volgt
citeert: "Werknemers of him verte
genwoordigers dienen steeds tijdig
geïnformeerd te worden over ontwik
kelingen in hun bedrijf. Voor ingrij
pende besluiten (tussen haakjes
wordt dan "bestuursbenoeming" let
terlijk genoemd) is overeenstemming
met de ondernemingsraad vereist".
Slag in het gezicht
Niet minder duidelijk is ook het
PPR-programma, punt 58: "Een ein
de maken aan de ondemocratische
structuur van ondernemingen", en
punt 64: "Ook bij de overheid en par
ticuliere instellingen moet op soort
gelijke wijze de democratie werkelijk
heid worden", waaraan het blad dan
toevoegt: "Voor zijn eigen partij is
Van Doorns gedrag een slag in het
gezicht. Op het laatste partijcongres,
31 mei J.I., vond een derde van de
aanwezigen dat de PPR maar uit het
kabinet moest treden omdat er van
maatschappijhervorming toch niets
terecht kwam. De PPR eiste "nog dit
jaar een wetsontwerp inzake de de
mocratisering van de ondernemin
gen". Nu, van hun eigen minister
hoeven zij op dit punt niets te ver
wachten."
En nu de verdediging van de mi
nister. Inplaats van zijn positie te
versterken heeft hij die eerder nog
verder verzwakt. Het bedenkelijkst is,
aldus "Het Parool" van maandag
avond, "dat de indruk is gevestigd
dat de minister op een wat vreem
de wijze met de waarheid is omge
sprongen en dat hij heeft gezondigd
tegen eenvoudige regels van "fair
play". Wat het eerste betreft: op 16
mei verklaarde Van Doorn naar aan
leiding van berichten over een kan
didatuur-Jurgens: "Ik speel niet met
deze gedachte." Zo'n uitlating wekt
de indruk, dat er van een benoe-
ming-Jurgens geen sprake zou zijn.
flict bij de VARA, tussen het hoofd
bestuur en een opstandige groep (de
z.g. Info-groep) van de VARA-radio.
Het ging over Portugal, waarbij het
hoofdbestuur onder leiding van An-
dré Kloos zich duidelijk verontrust
toonde over de anti-democratische
ontwikkeling daar te lande en over
de bedreigde positie van de socialis
tische leider Soares, terwijl de Info-
groep (afdeling informatieve pro
gramma's) zich min of meer ver
heugd toonde over het ultra-linkse
gedoe in Lissabon en opmerkelijk
weinig sympathie voor Soares aan
de dag legde.
Het geschil tussen de VARA-me-
dewerkers met ultra-linkse sympa
thieën enerzijds en het hoofdbestuur
anderzijds was glashelder. De extre
misten van de radio beriepen zich
weliswaar op "vrijheid van menings
uiting", maar dat is een oude truc
die in het Kremlin is uitgedacht en,
bewust of onbewust, door sommige
lieden in de vrije wereld wordt over
genomen. Het gaat namelijk hele
maal niet om "vrijheid van menings
uiting". Want niemand is zo krank
zinnig binnen de Christelijk-Histo-
rische Unie voor gehoorzaamheid aan
de paus te pleiten, binnen de Rooms-
Katholieke Kerk op een theocratie in
Door C. J. Rotteveel
Het tegendeel bleek het geval: toen
de minister die woorden sprak, speel
de hij een kinderachtig spelletje met
woorden. Want met de uitdrukking
"ik speel niet met de gedachte aan
een kandidatuur-Jurgens" blijkt hij
bedoeld te hebben, dat het daar al
volledige ernst mee was
En wat de spelregels betreft: vol
gens de minister heeft hij de PvdA-
kandidaat drs. Vermeer, die nog als
enige was overgebleven op het lijstje
van kandidaten, dat door de NOS
was aanbevolen, op 4 augustus nog
de volledige vrijheid gelaten zich te
rug te trekken of zijn kandidatuur te
handhaven. Een gewoon mens con
cludeert daaruit, dat er nog geen
beslissing was gevallen en dat de
heer Vermeer de volledige vrijheid
had als NOS-kandidaat naar voren
te treden. Maar wat was er, aldus
"Het Parool", intussen gebeurd? Op
30 Juli reeds had de koningin het be
sluit tot benoeming van de heer
Jurgens ondertekend. Op 4 augustus
was die benoeming dus een beklon
ken zaak, officieel bekrachtigd door
de handtekening van het staatshoofd.
En desondanks verklaarde minister
Van Doorn, vier dagen na de be
krachtiging, dat de heer Vermeer de
volledige vrijheid had zijn kandida
tuur te handhaven
"Onzindelijkheid'
Wie intussen bevreesd mocht zijn,
dat de "komkommertijd" van 1975
het verder zonder conflicten zou
moeten stellen, waardoor "het
nieuws" in wanhoop zou moeten
grijpen naar het befaamde monster
van Loch Ness of het niet minder
bekende verhaal over het gestolen
lijk-in-koffer in Parijs, vergist zich.
Want er is nog zo iets als het con
de geest van Calvijn aan te sturen of
bij het hoofdbestuur van de NVSH
aan te dringen op een verbod van
voorbehoedmiddelen. Ik noem maar
een paar gekke dingen.
Zo iets ligt voor de hand, zal men
zeggen. Was het maar waar, want
reeds in december 1971 keerde ik mij
tegen wat ik toen "organisatorische
onzindelijkheid" noemde: het mis
bruik maken van bepaalde organisa
ties om daar denkbeelden uit te dra
gen die er helemaal niet thuishoren.
Het alom toenemende onfatsoen is
er de oorzaak van, dat dit soort
"onzindelijkheid" hand over hand is
toegenomen, zodat zelfs een hele om
roep uit de handen van de oorspron
kelijke eigenaren ontvreemd kon wor
den en nu ook al gepoogd wordt een
gemeenschappelijke christelijke par
tij te stichten (CDA), die "open"
zou moeten staan voor hen, wier op
vattingen helemaal niet stroken met
die van de vroegere oprichters en
leiders. Het is droevig maar waar,
dat steeds meer organisaties geteis
terd worden door aanhangers van
zogenaamd nieuwe stromingen, die
zich brutaalweg neerzetten in het
nest van bestaande "verenigingen"
en dan, naar een kwalijk voorbeeld
uit de vogelwereld, met koekoeksme
thoden de eerste rechthebbenden er
uit werken.
Erg gemakkelijk
De koekoeksmethode is uiteraard
bijzonder effectief en gemakkelijk.
De tijd, dat onbemiddelde "kleine
luyden" krom lagen om bij te dragen
tot de opbouw van organisaties op
uiteenlopend gebied die geheel in
overeenstemming waren met hun op
vattingen, is voorbij. De koekoeksme
thode werkt veel sneller: Je "anne
xeert" gewoon een organisatie, die
niet al te ver "uit de buurt ligt".
Maar toevallig hadden de extremis
ten van de VARA-radio buiten voor
zitter Kloos gerekend, vandaar het
conflict, dat nu is "bijgelegd". Of
"gesust"? Elseviers weekblad sprak
van een "schijncompromis" en dat
zelfde blad citeerde VARA-medewer-
ker Milo Anstadt, die zich als volgt
over het conflict uitliet:
'Uit de statuten van de VARA en
het onlangs door de verenigingsraad
aangenomen identiteitsrapport valt
duidelijk op te maken, dat de VARA
zich plaatst op de grondslag van de
sociaal-democratie. Als nu sommi
gen bü de radio menen, dat het ver
enigbaar is het autoritaire optreden
van de Portugese strijdkrachten te
verdedigen en toch personeelslid van
de VARA te blijven, dan is er bij die
genen sprake van mateloze hypo
crisie. Aan soortgelijke hypocrisie
maakt zich ook de journalistenorga
nisatie (NVJ) schuldig, die het wil
laten voorkomen dat de VARA-lei-
ding de journalistieke vrijheid van
de medewerkers aantast. Er is geen
journalistieke vrijheid die buiten de
conceptie valt van het orgaan waar
aan een Journalist zijn medewerking
verleent. Het is een duidelijke zaak
dat, indien morgen iemand bij de
VARA de overtuigingen van Wiegel
zou omarmen en Wiegel in zijn com
mentaren als de reddende engel zou
voorstellen die Nederland voor de
ondergang kan behoeden, deze man
het recht ontnomen zou worden nog
langer zijn meningen via de VARA-
microfoon uit te dragen. Wie zou
dan durven beweren, dat de VARA
censuur uitoefent of de journalistie
ke vrijheid aantast? Als er onder
Journalisten toch mensen zijn die hun
vrijheid zo ver menen te mogen drij
ven, dan geven zij alleen blijk van
zwakzinnigheid." Tot zover Milo An
stadt.
Het ligt voor de hand, dat ik het
met de strekking van dit stuk van
Milo Anstadt volledig eens ben, -al
zou ik de laatste zin niet willen be
perken tot journalisten, maar willen
uitbreiden tot allen voor wie sta
tuten alleen maar paperassen zijn die
zo snel mogelijk in een prullemand
dienen te verdwijnen. En het laatste
woord, "zwakzinnigheid", zou ik wil
len vervangen door "oneerlijkheid".
"Oprotten" a.u.b.
Maar is het niet vreemd, dat er op
dit punt volkomen overeenstemming
bestaat tussen een "conservatief" als
ikzelf (zelfs het scheldwoord "fas-
sist", met dubbele "s\ is mij niet
bespaard!) en een VARA - stuk
als Milo Anstadt? Natuurlijk niet,
want de scheidslijn loopt dwars door
de partijen heen. Aan de ene kant
staan degenen, die het met de "gren
zen" niet al te nauw nemen en op
een schaamteloze wijze misbruik ma
ken van een zogenaamde "vrijheid"
die met dit hoge recht niets te ma
ken heeft, maar wél met wat ik vier
jaar geleden "organisatorische on
zindelijkheid" noemde; aan de an
dere kant staan zij, die zich door
dit soort koekoeken niet laten inti
mideren en hun oneerlijkheid reso
luut van de hand wijzen.
Wie het niet eens is met de prak
tijk van een bepaalde organisatie,
moet maar "oprotten", zoals VARA-
gedelegeerde Vlethuizen uit Overijs
sel in een vergadering van de VARA-
verenigingsraad zei. "Het geruzie van
het personeel hangt me mijlenver de
keel uit. Dat gesodemieter moet nu
maar eens afgelopen zijn. En anders
rotten ze maar op", zei hij letterlijk,
niet "beschaafd" maar wel zeer dui
delijk. Die ongezouten woorden van
de mij onbekende Vlethuizen gelden
ook voor andere organisaties, waar
eveneens gepoogd wordt misbruik te
maken van wat men dan als "vrij
heid" belieft voor te stellen. Wie wat
anders wil, moet de moed hebben een
eigen organisatie te stichten. Het toe
passen van koekoeksmethoden heeft
in dit land al veel te ver om zich
heen gegrepen.
Omstreden reis
Ook het anti-Zuid-Afrika-front
blijft in deze zomermaanden onver
minderd actief. Zo deelt "Zuid-Afri-
ka", het maandblad van de Zuid-
Afrikaansche Stichting Moederland
voor de culturele en economische be
trekkingen tussen Nederland en
Zuid-Afrika, het volgende mede over
de reis van een kerkelijk Jeugdcom-
bo naar de Kaap. "Een Purmerends
kerkelijk jeugdcombo is op 19 juli,
vergezeld van enkele ouders, naar
Zuid-Afrika vertrokken voor een va
kantie- en concertreis van drie we
ken. Er zullen uitvoeringen worden
gegeven in diverse kerken voor blan
ke, kleurling- en zwarte gehoren.De
leiding berust bij de plaatselijke pre
dikant ds. Petro Marais, zelf uit
Zuid-Afrika afkomstig en initiatief
nemer van de reis, die hij organi
seerde in samenwerking met een be
vriende predikant in Springs. De
deelnemers logeren bij particulieren
zodat de kosten beperkt blijven.
Leuk voor die Jongelui, zo'n reisje,
zal men argeloos zeggen", aldus gaat
het blad verder. "Maar zo eenvoudig
ligt dat in het hedendaagse Neder
land niet. Er is, omdat het een trip
naar Zuid-Afrika betrof, heel wat
protestrumoer aan voorafgegaan,
waardoor de Purmerenders haast
landelijke bekendheid hebben gekre
gen.
De anti-apartheidsbeweging ziet
niets door de vingers en de hele
machinerie van actiegroepen werd
in werking gesteld nadat het waak
zame "Trouw" de reis in de publici
teit had gebracht. Interkerkelijk Vre
desberaad, wereldwinkels, Pax Chris-
tl. Betaald Antwoord, Angola-Co-
mité, BOA, Kairos enz., ze zijn er
allemaal aan te pas gekomen om af
keuring te betuigen. Het koor draagt
de speelse naam Studio '72 en er
werd zowaar een comité opgericht
"Studio '72 niet naar Zuid-Afrika".
Kopstukken in de protestactie wa
ren prof. J. Verkuyl en zijn assistent
drs. J. Gort. Prof. Verkuyl noemde
de reis een hachelijk soort kerkelijk
toerisme en richtte grof geschut op
ds. Marais persoonlijk. De predikant
zou een vurig voorstander van apart
heid zijn en een rechtstreekse spreek
buis van de Zuidafrikaanse ambas
sade en het gevaar bestond dat het
hele bezoek van Studio '72 een dek-
Minister H. W.
>or het ronselen
ADVERTENTIE
Aantijgingen
Het zijn aantijgingen die prof.
Verkuyl volstrekt niet waar kan ma
ken en daarom kwalijk mogen heten.
Ds. Marais is een kleurrijke en wel
bespraakte Zuidafrikaan die on-,
danks zijn studie aan de Vrije Uni
versiteit een andere visie op zijn
land heeft dan prof. Verkuyl en geen
sympathie koestert voor het Christe
lijk Instituut. Dat mag hem dan in
de ogen van de Amsterdamse hoog
leraar een foute Zuidafrikaan ma
ken, het is nog geen reden hem als
ronselaar van de ambassade voor te
stellen. Ds. Marais werkt in zijn ge
meente met veel inzet en bezieling
en slaagt erin de jongeren voor de
kerk te activeren. De kerkeraad is
bijzonder tevreden met hem en heeft
zich weinig van de protesten aan
getrokken. Evenmin heeft de gere
formeerde classis Zaandam, waaron
der Purmerend valt, aanleiding ge
zien om in te grijpen. Gelukkig zijn
we hier nog niet in Portugal en be
staat de vrijhei eigen opvattingen te
volgen. Maar de politieke druk die
hier door anti-Zuid-Afrika-zeloten is
uitgeoefend om een trip van 27 jon
geren te verhinderen, is wel wat be
nauwend", aldus besluit het blad.
Nieuw is dit soort terreur overi
gens allerminst: de vermaarde orga
nist Piet Kee kreeg destijds een ver
bod opgelegd om een concertreis door
Zuid-Afrika te maken en een voor
treffelijk Zuidafrikaans koor, dat in
Engeland, Duitsland en België alom
openbare concerten gaf, zong een
half jaar geleden in Den Haag alleen
voor sympathisanten met Zuid-Afri
ka, zogenaamd omdat de politie rel
len vreesde. Ja, vrijheid is geen een
voudige zaak, voor sommigen
Bij BouwVaria
Zoeterwoudseweg 11
Leiden
Door
drs. M. L. Snijders
Vier jaar geleden had ik de gele
genheid om een idee te krijgen Van
Indira Gandhi's persoonlijkheid -
en dat is iets waaraan je terugdenkt
op het moment dat de premier van
een volk van 600 miljoen mensen
naar dictatoriale middelen grijpt
om zich van de macht te verzekeren.
Iedere ochtend om ongeveer kwart
voor negen ontving ze ongeveer hon
derd mensen in haar tuin. Groepen
uit het eigen land en individuele be
zoekers uit alle delen van de wereld
kregen even gelegenheid haar te
spreken. Het was moeilijk er een in
troductie voor te krijgen, maar het
lukte. Ze kwam aanwandelen over
het zomniige tuinpad en hief de han
den in het Indische begroetingsge-
baar naar de dorpelingen die op gro
te kleden, uitgespreid in de scha
duw van een hoge boom, zaten te
wachten. Brede glimlachen over en
weer, een paar vragen aan degenen
die vooraan zaten, en snel stelt ze
zich achter de groep op om zich sa
men met hen te laten fotograferen.
Dan is het de beurt aan de indi
viduele bezoekers, die in een van de
twee kleine huisjes in de tuin heb
ben gewacht. Ze zet 'n handtekening
in het boek van een padvinder, die
al bij vele groten der aarde dat zelf.
de hieeft gevraagd. Ze geeft diploma
tiek antwoord op de paar vragen die
ik haar kan stellen over de relatie tot
Pakistan. Het is dan - al weten we
het nog niet - ruim een week voor
het begin van de oorlog met dat
land om Bangladesj. Ze blijkt in of
ficiële gesprekken alles te willen ver-
mijden om de al uiterst gespannen
situatie nog verder toe te spitsen,
maar haar antwoord is rustig, zelf
bewust.
Dan, twee minuten later, door
breekt ze de plezierige, zakelijke
atmosfeer, door fel agressief uit te
halen tegen een delegatie uit de
noordelijke staat Assam, die komt
protesteren tegen een nieuw ontwik
kelingsplan Zander de afgevaardig
de te laten uitspreken, zegt ze dat
Assam de enige staat is die zich
nooit positief opstelt, en dat er daar
altijd wordt geagiteerd tegen de plan
nen van de centrale regering. Als
de afgevaardigde iets in het mid
den wil brengen, bijt ze hem toe
dat hij haar moet laten uitspreken.
"Ik geloof dat mijn oordeel beter is
dan het uwe", zegt ze, "U, in As
sam, moet aan het werk gaan en
pas dan komen vertellen wat U van
het plan vindt, en niet altijd protes
teren".
Ik heb even de ijzeren hardheid
gezien die onder het zachte uiter
lijk schuil gaat. Indira Gandhi is
helemaal niet die lieve vrouw die ze
op de foto's lijkt.
Haar onmiddellijke omgeving heeft
dat al veel eerder ontdekt. Ze is
in 1966, twee jaar na de dood van
haar vader Jawaharlal Nehroe, door
leiders van de Oongrespantij premier
gemaakt, omdat er geen overeen
stemming te bereiken was over wie
dat wel moest worden, en omdat de
grote mannen dachten dat ze Indi
ra wel naar hun hand konden zetten.
Ze blijken zich te hebben vergist.
Indira krijgt al drie jaar later ruzie
met ze over de uitvoering van het
programma, en er ontstaat een af
splitsing binnen de partij: de oude
Conservatieven gaan eruit.
Klacht
Wat drijft haar, wat zijn de ken
merkende trekken van haar karakter?
Een ervan ds dat ze sleclht tegen
kubiek ksua, "Wat is er niet alle
maal over mij gezegd?", klaagt ze
in haar redevoering op 22 juli jongst
leden voor de Raya Sabha, het ho-
gerhuis, ter verdediging van de door
haar afgekondigde noodtoestand waar
over het parlement zich moet uit
spreken. "Wat voor onwaarheden zijn
er niet geuit. Wat voor karakter
moord is er niet geplaegd? Heb ik
daar iets over gezegd? Heb ik iemand
iets misdaan? ik geloof dat er een
heleboel over andere mensen te zeg
gen valt". En ze beklaagt zich ook
over de pers, die te veel aandacht
besteedde aan de activiteiten van
de oppositie en de agitatie niet af
keurde. Dat is niet waar - maar nie
mand spreekt haar meer tegen, want
de censuur doet zijn werk.
Ze is opnieuw als de enige moge
lijke leider naar voren gekomen na
haar veroordeling door het hof in
Allahabad. Haar advocaat, Nani
Palkhiwala, heeft gezegd dat ze zou
moeten aftreden als de rechten van
het hooggerechtshof haar niet on
voorwaardelijk en compleet vrijstelt
van die eerdere va-oordeling, in af
wachting van het hoger beroep voor
het volledige hof, dat op 11 augus
tus zou voorkomen. Maar de rechter
stelt haar niet compleet en niet on
voorwaardelijk van dat vonnis vrij:
ze mag premier blijven maar blijft
geschorst als parlemntslid. Wie zou
haar kunnen opvolgen als ze aftrad?
Minister van Landbouw Jagji-
van Ram is een mógelijkheid: minis
ter van Defensie Swaranh Singh de
andere. Er komt geen overeenstem
ming-, en mede onder druk van haar
zoon Sanjay besluit ze aan te blijven
en tegelijk de noodtoestand uit te
roepen.
Sanjay
Sanjay heeft een vreemde invloed
op haar, zeggen mensen die de ver
houdingen kon-non Hij heeft Laar
altijd verweten dat ze zijn vader al
zo vroeg in haar huwelijk heeft ver
laten, en hij exploiteert haar
schuldgevoel. Sanjay, zeggen ande
ren, wil zelf ooit minister-president
worden, en dat is een vooruitzicht
dat weinig mensen aantrekt. Want
Sanjay is, duidelijk niet op grond
van zijn bekwaamheden, directeur
geworden van de staatsautofabriek,
waar hij nu al twee jaar bezig is
een nieuwe auto te laten produceren,
waarvan er nog maar twee prototypes
zijn gemaakt en waarvan velen zich
afvragen of het ooit tot prodiuktae
zal komen. En Sanjay heeft een
rondweg onaangenaam karakter:
daar worden voorbeelden van gege-
Rit op tijger
.,Nu ze eenmaal zover is gegaan",
zegt een geschorst lid van haar eigen
partij, „kan ze niet meer terug. Ze
berijdt een tijger en die neemt haar
verder mee".
Haar excuus zoekt ze in de da
den van de oppositie, die ze zegt te
hebben voorkomen door de leiders
ervan te arresteren. En voor wie dat
niet genoeg vindt, voegt ze eraan
toe, dat de overgrote meerderheid
van het volk achter haar staat. Dat
is waar, maar de grote vraag is hoe
lang dat zo blijft. Kan ze de her
vormingen die ze nu heeft aangekon
digd, werkelijk doorvoeren? Als het
ook nu weer niet lukt, negen jaar
nadat ze aan het bewind kwam, kan
de oppositie de schuld niet meer krij
gen en moet die worden glegd waar
hij altijd heeft gehoord: bij haar
eigen partij, die een zo grote macht
vertegenwoordigt en die zij, met al
haar felheid en heerszucht, toch niet
zo ver heeft kunnen beinvloeden dat
de dingen gebeuren die India nodig
heeft, en dat de dingen niet meer
gebeuren waarop iedere vooruitgang
strandt
Indira Gandhi: ijzeren hardheid die schuil gaat achter de poeslieve
eestal mkt.
