Geen ruimte
voor nieuwe
autowegen
„Flauwekul"
Een bij
zonder
meisje
dat
is ze
Directeur Stichting Weg:
ZATERDAG 4 JANUARI 1975
DEN HAAG/LEIDERDORP
De auto heeft ook in 1974 weer
vaak de voorpagina gehaald. Het
Jaar begon al met een aantal auto
loze zondagen: rolschaatsen op de
autosnelwegen en de oude verroes
te tnapkarretjes weer uit de schu
ren en kelders. Daarna volgde de
snelheidsbeperking: op autosnel
wegen tot 100 kilometer en op de
overige wegen tot 80 kilometer. En
tenslotte op 1 november: het be
ruchte wetje en de invoering van
het blaaspijpje.
Daar tussendoor liep nog het re
geringsbeleid om de mobiliteit in ons
land terug te dringen en om geen
nieuwe rijkswegen aan te leggen, en
de ogunstiige resultaten van bepaal
de auto-industrieën, die aanleiding
waren tot massale ontslagen of
werktijdverkorting. Kortom de aiuto
was veeüvuMüg in het ndeuws.
Door
Bram van Leeuwen
Aanleiding om eens te gaan pra
ten met de in Leiderdorp wonende
dr. E. Bogaart, directeur van de
Stichting Weg, een organisatie, die
financieel geruggesteund wordt
door oliemaatschappijen, vervoers
organisaties, wegenbouwers, e.d.
Wat vindt hij van de constatering
dat het in ons kleine landje nauwe
lijks meer verantwoond is nog
nieuwe wegen aan te leggen?
„Flauwekul, het wegennet neemt op
dit ogenblik niet meer dan ander
half procent van de totale ruim
te in beslag. Vergelijk dat nu eens
met het ruimtebeslag van de stad.
Dat is al acht procent.
Waarmee ik niet wil zeggen dat
we nu maar links en rechts nieuwe
wegen moeten aanleggen. We zullen
het verstandig moeten doen. En dan
moeten we denken aan bundeling;
bundeling van autowegen met
spoorbanen en met vaarwegen.
Neem de autosnelweg Utrecht-
Arnhem: dat is een duidelijk voor
beeld, waar die noodzakelijke bun
deling in de praktijk is gebracht".
Milieu
Hoe ziett u in d'aJt verband de probleu
men rond de aanleg van Rijksweg
11? Bogaart: „De milieubescher
mers zeggen, dat de weg een aan
slag op het milieu betekent. Maar
ik ben ervan overtuid, dat het niet
aanleggen van die weg een veel gro
tere aanslag pleegt op „ons milieu.
Neem alleen maar eens de verkeers
veiligheid: de Hoge Rijndijk wordt
steeds gevaarlijker en hoe zit het
met het leefmilieu van de mensen
die aan deze weg wonen?
Voor mij hoeft zo'n weg echt niet
dwars door de mooiste polders. Net
zo min als u voel ik er iets voor om
een autosnelweg door mijn voor
tuin te krijgen. Daarom moeten we
de zaken nauwkeurig afwegen. We
zullen duidelijke argumenten op ta
fel moeten leggen waarom we die
weg willen aanleggen. Zijn we over
tuigd van de functie van zo'n weg.
dan pas kan een begin worden ge
maakt met de vaststelling van het
tracé".
Hoe beoordeelt u op dit punt het
beleid van de overheid?
Mobiildteit
Bogaart: „De regering heeft in haar
banier geschreven dat de mobiliteit
moet worden teruggedrongen. Dat
is aardig maar dan moeten daar
ook wel de consequenties uit getrok
ken worden. En als Je dan gemeen
ten als Alphen aan den Rijn en
Zoetermeer als groeikern aanwijst
zit je verkeerd. Dat creéer je juist
het woon-werkverkeer in plaats van
het te voorkomen. Ruimtelijke or
dening faalt als Je de gemeenten
niet mee hebt.
En die heb je a priori niet mee
want gemeenten willen uitbreiden.
Politiek gezien blijkt het verkeer
nauwelijks enig gewicht in de schaal
te leggen. Je krijgt steeds opnieuw
de indruk dat de regering de auto
alleen ziet als melkkoe. Vergeten
wordt dat vervoer essentieel is voor
een samenleving. Waar alles stil
staat kan geen maatschappij be
staan".
Auto rijden is niet langer een
statussymbool. Hoe zit u de auto
nu? Bogaart: „Een auto is een
voorwerp waar iedereen op kan
kert, maar het tegelijkertijd wel
bijzonder intensief gebruikt. On
derzoekingen hebben ook uitgewe
zen, dat mensen die gekant zijn
tegen de auto maar er wel een
hebben, niet minder rijden dan an
dere automobilisten. Waarom rijdt
men in een auto? Het is vaak een
ad-hoe beslissing, irrationeel en
grillig. Vaak impulsief. Daarom zal
het voor de regering erg moeilijk
zijn verandering aan te brengen
in het keuzepatroon. Dat wordt ook
duidelijk wanneer uit een onder
zoek van ons blijkt, dat 78 procent
van de 18- en 19-jarige jongens
rijles neemt en rij-examen doet.
Maatschappelijk gezien is het bezit
van een rijbewijs een pluspunt ge
worden. Voor een groot aantal be
roepen zelfs een noodzaak".
Hoe staat u tegenover actiegroe
pen? Bent u er zelf een?
Onvrijheid
Bogaart: „Op zichzelf juich ik
het bestaan van actiegroepen toe.
Het nadeel is dat men vaak polari
seert waardoor Je een stuk onvrij
heid creëert. Daar ben ik tegen.
Ik zie de Stichting Weg niet als
een actiegroep, wel als een belan
gengroep. In onze statuten staat
dat we moeten ijveren voor de ver
keersvrijheid. Dat sluit ook het
openbaar vervoer in. Ik benijd de
actiegroepen wel eens om hun werk
wijze. Ze pakken een of twee ar
gumenten bij de kop en geven die
goed geargumenteerd weer, de rest
wordt als minder belangrijk afge
daan. In de hele verkeers- en ver-
voerproblematiek is geen plaats
voor polarisatie. Je kunt niet kie
zen voor openbaar of particulier
vervoer. Beiden moeten hun plaats
hebben".
Over openbaar vervoer gespro
ken. Hoe ziet u de ontwikkeling
daarvan? Bogaart: „Openbaar ver
voer heeft een aantal nadelen waar
je niet omheen kunt. Je kunt er
niet op elk gewenst moment ge
bruik van maken, je geeft een deel
van de privésfeer prijs en 't brengt
Je niet van eindbestemming naar
eindbestemming. Het railnet is
wijdjmaztg en busvervoer komt ook
niet overal. De particuliere auto
heeft op dit punt voordelen. Die
zijn niet weg te wissen. Ik weet
overigens even onmiskenbaar goed,
dat ook de auto nadelen heeft. Voor
de toekomst voorzie ik dat openbaar
en particulier vervoer steeds meer
naar elkaar toegroeien. In de ko
mende 25 Jaar zal openbaar ver
voer zich steeds meer op het „door
to door"-transport (van deur tot
deur-vervoer, red.) gaan richten.
Kleine eenheden (buxy's) uitgerust
met computertjes, dde de voordelen
van het privévervoer zullen bena
deren.
Verkeersdeskundige Goudappel
heeft eens gezegd: het centrum van
de stad is de markt van vroeger.
Je kon er wel naar toe rijden,
maar je mocht er alleen overheen
lopen.
Eens
Bogaart: Met diie formulering ben
ik het beslist eens. Ik vind ook
niet, dat de auto in de stad alle
vrijheid gelaten moet worden. Leg
gerust wandelgebieden aan, creëer
fietsroutes, maak vrije busbanen.
De auto mag gerust wat belemme
ringen in de weg gelegd worden.
Maar ik ben er zeker va», dat je
er niet komt door wat Amsterdam
nu bijvoorbeeld wil: het verkeer be
perken door in het centrum dte par.
keerplaatsen te verminderen. Een
mogelijk gevolg waarmee weinig of
geen rekening wordt gehouden is
dat de automobilist niet meer gaat
en "en plaats opzoekt a-aar hij zijn
auto wel kwijt kan. 'Dan heb je
precies het tegenovergestelde be
reikt voor je centrum. Ik geloof
dat in Leiden in de afgelopen ja
ren een aanzet i6 gegeven voor een
beleid, dat de auto een kans wil
bieden. De cityring is daar een
voorbeeld van evenals het creëren
van parkeerplaatsen bij Ir. Dries-
senstraat en Lammermarkt.
Die redering volgend: bent u voor
afsluiting van de Breestraat?
Bogaart: Die zaak ligt in Leiden
erg moeilijk. Leiden heeft geen ge
concentreerd centrum. Je heb in
feite alleen de Haarlemmerstraat en
de Breestraat. En die zijn te lang
om volledig tot wandelgebied te
worden verklaard. De loopafstanden
zijn te groot. De enige oplossing
zou zijn het maken van een par
keergarage in de buurt van de Don-
kersteeg en Maarsmans teeg waar
door het centrum vanuit hat mid
delpunt goed bereikbaar wordt.
U bent directeur van de „Stich
ting Weg". Hoe zit het met de we
gen in Nederland?
Gevolgen
Bogaart: „Je moet je afvragen
wat de gevolgen zijn van het rege
ringsbeleid om geen nieuwe auto
snelwegen aan te leggen. Het aan
tal verkeersopstoppingen wordt
steeds groter en dat heeft weer
gevolgen voor de verkeersveiligheid.
De automobilist zoekt naar sluip
routes en daardoor wordt het op de
wegen steeds drukker. In dit geval
keert de wal het schip niet. Je
krijgt de mensen niet uit hun auto.
Dan moet er heel wat gebeuren.
Bovendiien os heft als je aan beper
king van het energiegebruik denkt
niet zo'n best uitgangspunt. In fi
les is het energiegebruik aanzien
lijk hoger nog afgezien van de la
waaioverlast en de luchtvervuiling.
Je kunt Je trouwens toch afvra
gen waarom de regering tijdens de
oliecrisis alleen de auto aanpakte
voor de energiebeperking. Waarom
was er bijvoorbeeld geen televisie-
loze avond. Er staan in ons land
3V6 miljoen toestellen en als die een
avond uitblijven bespaar Je heel wat
energie.
Maar om terug te keren naar
de wegen: Er worden soms vreemde
beslissingen genomen. Neem bijvoor
beeld de Coentunnelweg met de flats
die er vlak langs gebouwd zijn. Je
kimt bij wijze van spreken de men
sen zonder uit je auto te stappen
de hand schudden. Ik ben benieuwd
welk plan nu het eerst bestond: De
oude kwestie van de kip of het ei.
Te oordelen naar het resultaat zijn
er twee kippen geweest die zonder
op elkaar te letten elk een ei heb
ben gelegd.
Er worden nog te vaak fouten
gemaakt op dit punt die niet nodig
waren. Neem de Willem de Zwijger
laan: dat is op die plaats een zeer
gevaarlijke weg. Die krijg Je alleen
weer veilig met ongelijkvloerse krui
singen".
Door
Ton Schuurmans
Fiona Richmond, dochter van een predikant, test mannen voor het Britse blad
Men Only. Zij is de ster van de revue „Laten we erbij gaan liggen" en is kort gele
den moeten stoppen met een radiovxaagbaak op het gebied van de erotiek. Wegens
te grote belangstelling.
LONDEN Fiona Richmond is een bijzonder meisje, dat is
het minste wat je van haar kan zeggen. Vijf jaar geleden kwam
ze vanuit Wales naar de Britse hoofdstad, nadat ze haar baantje
als stewardess bij British Airways had opgegeven. Ze werd
achtereenvolgens Bunny in de Londense Play Boy-club, topless-
serveerster in een van de duurste bars in de uitgaanswijk
West-End, ster in „Pyama Tops'', een pikante revue, waarin
Fiola zonder kleertjes in een op het toneel gebouwd doorzich
tig zwembad poedelde, columniste in "Men Only", ster in eeD
andere nog pikantere revue, getiteld „Laten we erbij gaan lig
gen en tenslotte radio-vraagbaak op het gebied van de ero
tiek, een baantje dat ze wegens te grote belangstelling vorige
week heeft moeten opgeven. „Ik kon het niet meer volhouden'',
zegt Fiona.
Een ding heeft haar kortstondige
radiorubriek „Naohtlijn" bewezen en
dat is hoe ongelooflijk populair
Fiona bij de Britten is. En niet
alleen bij de mannen; er waren
flink wat vrouwen onder de
opbellers, hoewel eerlijkheidshalve
moet worden gezegd dat er ook een
was die uitvoerig van Fiona wilde
weten hoe zij haar hoitenisa's
verzorgde en een ander, die alleen
maar belde om te vertellen hoezeer
ze van Fiona walgde....
Fiona verwierf haar bekendheid
voornamelijk' door haar rubriek
Fiona in...' in het mannenblad
„Men Oiny". Elke maand bezoekt ze
daarvoor een stad in de wereld en
verhaalt uitvoerig tot welke seksuele
prestaties de mannen daar in staat
zijn.
De 27-jarige Fiona heeft weinig weg
van de „lieve Lita's" van onze
vaderlandse damesbladen. Ze mag
een persoonlijkheid worden ge
noemd, die haar talenten welover
wogen heeft geïnvesteerd, met als
enig oogmerk zo veel mogelijk geld
te verdienen, een systeem dat reeds
aardige vruchten heeft afgeworpen.
Zij rijdt in een Jaguar sportwagen
en heeft een weelderig ingerichte
flat in het centrum van Londen, die
beslist een paar ton heeft gekost.
Het idee voor de succesvolle rubriek
was van Fiona zelf. Toen zij eens
een redactievergadering bijwoonde
van „Men Only" stelde zij voor de
Britse mannen te recenseren op hun
kwaliteiten in de liefde. De
hoofdredacteur barstte in een
onbedaarlijk gelach uit, maar de
volgende dag belde hij Fiona op en
vroeg: „Meende Je het gisteravond",
waarop zij antwoordde: „Ja, natuur
lijk...."
Ei gen bodem
Fiona's eerste uitstapjes waren op
eigen bodem. Ze ging naar
industriesteden als Manchester en
Liverpool, naar uitgaansplaatsen als
Blackpool en Brighton en toog
vervolgens naar Schotland met
dezelfde bedoelingen. Het werd een
doorslaand succes.
Later verrichtte zij haar onderzoek
in de grote wereldsteden. Zij ging
aanvankelijk uitsluitend naar lan
den waar men nog nooit van het
blad had gehoord, om ontdekking ta
voorkomen.
Toch wist zeker twintig procent van
de mannen, die Fiona verleidde, dat
zij met een onderzoek bezig was.
Maar er was er niet een die zich
bekocht voelde. Met sommigen voert
Fiona nog een geregelde correspon
dentie.
Zij probeert zoveel mogelijk onge
huwde, of gescheiden mannen te
testen, omdat zij het huwelijk een
zaak vindt, waar Je niet tussen moet
komen. Zelf wil Fiona in de
toekomst dan ook best trouwen,
maar zij bekent geen kinderen te
willen, om de eenvoudige reden „dat
ze geen moederlijk type is en dan
kun je beter geen kinderen hebben"
Is zij bij haar werk wel eens
verliefd geworden? „Een paar keer,
maar ik beschouw dat als vakantie-
liefdes. Zo iemand moet Je in zijn
eigen omgeving laten, in zijn eigen
sfeer. Haal je hem naar Engeland
dan is het meestal een geweldige
afknapper."
Warme stranden
Fiona zoekt voor haar reportages
vrijwel altijd dezelfde decors:
warme stranden, cruises, casino's,
sjieke clubs enz. Als zij bijvoorbeeld
in Parijs wil bepalen of de
doorsnee-Fransman beantwoordt
aan zijn faam op het gebied van de
liefde, gaat zij niet naar de metro,
maar naar het exclusieve Maxim's.
In totaal heeft Fiona reeds 50
landen bezocht en enige honderden
minnaars getest. Drie jaar geleden
was zij in Nederland. Ze logeerde in
het Amstel-hotel in Amsterdam en
leerde haar kandidaat aan de bar
kennen. Hij scoorde een ruime
voldoende.
Veei tijd voor een privé-leveai heeft
ze niet. Tweemaal per dag treedt ze
op in het kassucces. „Laten we erbij
gaan liggen", een ondeugende revue,
die voornamelijk is afgestemd op
toeristen. Maar wel weet ze zich
altijd vrij te maken voor haar
ouders en haar zusje, die getrouwd
is en een iets minder avontuurlijk
leven leidt.
Haar ouders hebben regelmatig de
shows van Fiona bijgewoond, een
opvallende zaak als men bedenkt
dat vader Richmond predikant is in
Cornwall, een vriendelijk stadje ln
Wales. Fiona: „Mijn vader vindt dat
iedereen zijn eigen leven moet
leiden, een standpunt waar ik het
valkomen mee eens ben",.
Fiere boezem
Een van de voornaamste kwaliteiten
van Fiona, behalve haar fiere
boezem en slanke benen is dat ze
niet op haar mondje is gevallen.
Dat Week wel ln haar radiorubriek.
Zo vroeg een luisteraar aan Fiona
wat zij ervan dacht dat hij elke dag
met twintig meisjes naar bed wilde,
maar desondanks met een maagd
wilde trouwen. Fiona reageerde
onmiddellijk: „Met dit tempo lijkt
het me verstandig snel te trouwen,
anders Is er in heel Engeland geen
maagd meer te vinden."
Fiona heeft haar leven reeds zoveel
mogelijk uitgestippeld. Ze vermoedt
op haar 35ste niet meer in revue's te
kunnen optreden en verwacht niet
dat zij gekleed dezelfde bezoekers
aantallen trekt; een eersteklas-ac
trice is ze niet.
Om die 35 te halen leeft zij matig
(geen sterke drank, hoogstens wijn
van zeer recente datum) en doet ze
voorts op bescheiden wijze aan yoga.
Is de tijd eenmaal gekomen, dan wil
zij de koude maanden van het Jaar
doorbrengen op de Canarische
eilanden, waar zij reeds een flinke
lap grond bezit, om in de
zomermaanden residentie te kiezen
in het Verenigd Koninkrijk. Ze
moet tegen die tijd wel voldoende
geld hebben verdiend om zich niet
te hoeven bekommeren cm een
baantje.
