„Rolverdeling
niet aangepast
aan deze tijd"
KINDEREN
ACHTER
PLASTIC
op deze manier verpleegd
In Leiden worden vier patientjes
ZATERDAG 28 DECEMBER 1974
De Verenigde Naties hebben 1975 uitgeroepen
tot Internationaal Jaar van de Vrouw. Een jaar
waarin emancipatie en intergratie centraal zul
len staan. Ook Nederland zal de komende maan
den worden geconfronteerd met dit Jaar van de
Vrouw. De regering heeft voor activiteiten op dit
terrein twee miljoen gulden beschikbaar gesteld.
Ruim een maand geleden installeerde premier
Den Uyl het comité Internationaal Jaar van de
Vrouw, waarvan de Voorschotense CDA-wethou-
der en locoburgemeester Nellien de Ruiter voor
zitter is. In haar installatierede zei Nellien de
Ruiter: „Wij allen moeten leren onze samenleving
kritisch te bezien vanuit een geheel andere optiek,
dan toe nu toe geval is geweest.
Niet alleen de rolverdeling tussen mannen
en vrouwen, die nu als in hoge mate kunstmatig
en willekeurig wordt ervaren, zal aan de kaak
moeten worden gesteld, er zal ook een bezinning
moeten plaats vinden op het feit dat onze maat
schappij een mannenmaatschappij is. Wij zullen
gezamenlijk moeten zoeken naar een nieuwe
maatschappijstructuur voor mensen, waarin noch
vrouwen, noch mannen, noch kinderen worden
belemmerd in hun ontplooiing en waarin allen
zich thuis voelen.
Nellien de Ruiter voorzitter
comité Jaar van de Vrouw:
Door
Henriëtte v.-cL Hoeven
VOORSCHOTEN/RIJSWIJK In
het nog kale. met helemaal inge
richte hoofdkwartier van heit ooirnté
Jaa«r van de Vrouw, heeft Nellien de
Ruiter tussen twee besprekangm
door, toch nog een muitje kunnen
vrijmaken om met ons te praten, al
Ss het eigenlijk haar lunch tijd. Op
de vraag of Nederiand nu echt wel
zoveel behoefte heeft aan een Jaar
van de Vrouw knikt ze gedecideend
van Ja.
„De rolverdeling tussen mannen en
vrouwen is absoluut niet aangepast
aan deze tijd", zegt ze. „De vrouw
heeft de grote handicap dat ae niet
deelneemt aan de politieke besluit
vorming. Ze kan daardoor, ook al is
ze nummer ie k ia de meerderheid,
geen werkelijke invloed uitoefenen.
Ik merk dat dikwijls. Als wethouder
heb ik bijna altijd te maken gehad
met mannen. De vrouw heeft geloof
ik een latent minderwaardigheids
complex".
Ze Illustreert dat „op gevaar af dat
ik herrit krijg", met een praktijk
voorbeeld.
„Ik za't onlangs bij de benoeming
van een bestuur. Er waren vier kan
didaten. twee mannen, twee vrou
wen. Toen iemand de kandidaten
wel eens wilde horen praten, kwam
dat minder voelen heel duidelijk naar
voren. De vrouwen begonnen meteen
te vertellen dat ze van de zaak geen
varstand hadden maar dat ze het
wöl wilden proberen. De mannen be
gonnen vlot te vertellen wat ze in het
dagelijks leven dieden. Uit dat ge
sprek bleek dat ook die van de zaak
geen verstand hadden maar dat ae
wel geschikt waren voor die bepaalde
bestuursfunctie.
De vrouw moet eigenlijk veel meer
gedwongen worden haar capacitei
ten te benutten. De man kan daar
bij emancipatoir meewerken door ge
woon glashard te weigeren in be
paalde besturen zitting te nemen,
dan moeten de vrouwen wed.
Ik zie het Jaar van de Vrouw
ook echt niet als een typische vrou-
wenaamgelegenheid".
Maar de besluitvorming is niet het
enige terrein waarop de vrouw een
achterstand heeft. Ook wat de op
leiding betreft heeft de vrouw een
duidelijke achterstand.
Het opleidingsniveau van de vrouw
ligt ver beneden dat van de man. Om
maar eens een klein voorbeeld te
noemen. Van de zestienjarigen volg
den in 1971 11% van de jongens geen
onderwijs meer voor de meisjes lag
dït percentage op 35.
Een ander punt is de inschakeling
vamde vrouw in het arbeidsproces,
van de vrouw in het arbeidsproces,
jaar vernioht nu ongeveer 25% be
taamde arbeid. Het percentage is
daarmee toegenomen met 25% maar
Nellien de Ruiter: De vrouw moet eigenlijk veel meer voorden
gedwongen haar capaciteiten te benutten
het ligt altijd nog beduidend lager
dan in de ons omringende landen.
Bovendien iS de helft van de wer
kende vrouwen jong en meestal on
gehuwd. Ongeveer 2/3 van de wer
kende
Hoe komen we nu eigenlijk aan het
„vrouwenprobleem", waarvan Nellien
de Ruiter zegt: „Je krijgt de indruk
dat het een structureel probleem is.
We kampen er ai een eeuw mee". De
bestaal dan ook uit sociologe, die de voorzitter
comité Jaar van de Vrouw tijdelijk
Nellien de Ruflber is er van over- bijstaat, heeft daar wel een ver-
tuigd dat vrouwen veel meer en op klaring voor. „Een van de verklarin-
heel andere plaatsen in het arbeids- gen, en volgens mij een heel aan-
proces kunnen worden ingeschakeld, nemelijke, is dat de vrouw door het
„Er is voor imij geen typisch man- feit dat ze zwanger werd en kinderen
tien- en vrouwenwerk, ook niet in de baarde veel immbbieler
huishouding". man. De man ging op Jacht en trad
veel meer naar buiten. Toen het heb-
Ortk aan de irchitepcsïtile wn de ben mm baat een belangrijke rol be-
vtouw, men name vain de gehuwde, g0n spelen, ging de man er op
due nog be vaak niet wordt gezien ails letten dat de kinderen die zijn vrouw
een zelfstandig individu maar alls deel baarde ook werkelijk zijn kindwen
van Melt gezin, moet volgens Nellien wa/ren. De vrouw wend bezit en
de Ruiter nog heet wat worden ge- raakte inerdoor steeds meer geïSo-
leard. Dalt die sociale isolatie belang-
Om de aandacht op dié en tal van „as. bewijst wel het verbod tot
andere punten te vestigen vindt Nel- vereniging dait de wouwen tijdens de
1 v»»uw praise revolutie kregen. Bij de
emancipatiebeweging aan het begin
van deze eeuw heeft men eigenlijk
na het verkrijgen van gelijke burger
rechten een fout gemaakt, men heeft
gedacht „Zie zo, nu zijn we er". De
laatste tien Jaar heeft men zich
echter gerealiseerd dat de vrouwen
nog altijd een minderwaardigheids-
groep zijn".
Wat gaat het comté nu doen met
die 2 miljoen dnte voor het Jaar van
de Vrouw zijn uitgetrokken.
In het kort gezegd komt het er op
neer dat het comité het financieel en
organisatorisch mogelijk maakt dat
mensen die een emancipatie of inter
gratieproject willen opzetten, die
plannen ook kunnen uitvoeren.
Nellien de Ruiter: „Het is de be
doeling dat in heel Nederland werk
groepen het kunnen culturele na
den. buurt- en clubhuizen, vrouwen
vereniging en wereldwinkels zün
zich buigen over de thema's: arbeid,
school, woonomgeving e.a. We leggen
niemand iets op, dat zou autoritair
zijn. Iedereen kan zijn eigen ideeën
naar voren brengen. Het werk van
deze gnoepen kan ondermeer uitmon
den in de grote centrale manifesta
tie „Emancipade". die van 20 mei
tot 8 juni in Utrecht wordt gehou
den".
Tijdens die „Emancipade". waar
voor 1 miljoen gulden is uitgetrok
ken, kunnen werkgroepen hun visie
op de emancipatie en integratie van
de vrouw naar voren brengen.
„Al deze studies en projecten moe
ten daarna worden samengevat tot
een beleidsnota of strategie, iets
waarmee verder gewerkt kan wor
den" vindt Nellien de Ruiter.
Daarom ook hoopt het comité
Jaar van de Vrouw dat na de eerste
aanzet in 1975, het werk aan de bas-
sis zal doorgaan. Hoe weet men nog
niet precies maar er wordt wel naar
mogelijkheden gezocht. De scholen
bij de manifestatie betrekken is
daarom een belangrijk punt. Dat is
ook de reden dat b.v. de werkgroep
Marie wordt wijzer een groot project
op stapel heeft staan.
Gaat het comité nu ook nog stap-1
pen ondernemen in zaken als het
abortusbeleid?
Om als comité een standpunt in
deze zaak in te nemen is heel erg
moeilijk. Onze doelstellingen zijn
globaal, we kunnen daarom wel een
mening in algemene bewoordingen
formulieren maar niet een strak voor
dan'de **ei\
Natuurlijk heb ik er zelf wel zo
mijn gedachten over. Ik betreur het
dat de abortus een partijpolitiek
probleem is geworden waardoor de
werkelijke motivaties worden ver
doezeld. Wat ik ook betreur is dat 't
abortusprobleem wordt gezien als
een „vrouwenprobleem". Dat is na
melijk wat de maatschappij er van
maakt. De man is net zo goed bij
deze zaak betrokken, want er is nu
eenmaal geen sprake van een on
bevlekte ontvangenis".
LEIDEN Het miserabele bestaan van kleine David, een
driejarig Amerikaans jongetje dat onlangs volop in de pu
bliciteit is geweest, heeft veel mensen in het hart getroffen.
David leeft vanaf zijn geboorte in een plastic „viskom".
5 g
baby met aangeboren gebrek aan weerstand in zijn bacterie-vrije plastic kas.
Geboren ronder afweerstoffen die
mensen tegen infecties moeten be-
BOhermen, slijt hij zijn prille leven
tje in een bacterie-vrij huisje ih het
ziekenhuis,
Hat verhaal wordt werkelijk gruwe
lijk als men bedenkt dat ruimte
vaartdeskundigen in Amerika mo
menteel een ruimtavaartpak voor
het jongetje uitdokteren, zodat hij
op een dag zijn kom kan verlaten.
Ook in Nederland worden jaarlijks
enkele kinderen geboren met een
gebrek aan weerstand tegen infec
ties. Wanneer deze kinderen niet
worden behandeld, overlijden ze aan
de gevolgen daarvan.
In de kinderkliniek van het acade
misch ziekenhuis in Leiden zijn en
worden nog steeds paiüiëmtjes behan
deld die zo weinig afweerstoffen
hebben dat zij niet op een normale
manier kunnen leven. Er zijn baby's
met een aangeboren gebrek aan be
scherming; er zijn ook kinderen die
op iets latere leeftijd zodanig ziek
zijn geworden, dat alle cellen die
nodig zijn voor hun weerstand, uit
vallen. Het komt tevens voor dat
kinderen tijdelijk hun afweerstoffen
verliezen, doordat ze voor kwaadaar
dige ziekten met geneesmiddelen
•worden behandeld of bijvoorbeeld
ernstige brandwonden hebben opge
lopen.
In sommige gevallen is het mogelijk
om kinderen met afweerziekten te
behandelen: door transplantatie van
het beenmerg of andere weefsels
Helaas kan dat alleen maar wan
neer zij enige tijd worden verpleegd
in een bacterie-vrije cel om hen te
beschermen tegen infecties van bui
ten.
Kiemvrije ruimte. Het woord aleeai
al zal menigeen rillingen bezorgen.
Zo'n ruimte bestaat uit een kas
i(voor baby's) of een soort bungalow
tent voor oudere kinderen. De wan
den zijn van plastic.
In Leiden worden vier patiëntjes op
deze manier verpleegd. Bij een kijk
je op de afdeling krijgt de bezoeker
een onwerkelijk gevoel. Slapende
baby's, maar ook spelende kleuters
wachten in hun plastic wereldje op
redding. Ze mogen er niet uit en de
iets oudere kinderen hebben dan
ook in hun huisje speel- en wasgele
genheid. Tussen hen en de buitenwe
reld de pflasOic barrière.
In het plastic zijn sluizen aange
bracht; een soort slurfjes waarlangs
steriele dingen naar binnen worden
gebracht. Ook gesteriliseerd eten. Er
zijn ook slurfjes met handschoenen
eraan, zodat ouders, de dokter of de
spelleidster lichamelijk kontakt kun
nen hebben met het kind.
Een van de plastic wandjes kan
worden geopend. Door het ingenieu
ze systeem wordt het kind echter op
zo'n moment niet bedreigd door bac
teriën van buiten, Want de hoge
druk van de kiemvrije lucht in het
huisje houdt alle indringers veilig
op afstand.
Hoewel het hier gaat om een ver
nuftig staaltje techniek, komt deze
vorm van verpleging zeker na het
trieste verhaal over het Amerikaan
se jongetje David bij velen als on
menselijk over. Immers, hoe kunnen
ar tsen een kind doemen tot „levens
lange" opsluiting in een plastic bod
alsof het een kasplantje is?
Kinderarts dr. J.M. Vossen in Lei
den. die zioh met twintig artsen,
(verpleegsters, spelleidsters en een
psycholoog dagelijks bezighoudt met
de zorg van de patiëntjes op zün
afdeling, heeft kleine David twee
jaar geleden leren kennen. Tijdens
een congres in Houston bezocht
dokter Vossen het Amerikaanse jon
getje. Hij stelde zich op de hoogte
van Davids ziekte en kwam tot een
droevige conclusie.
Dokter Vossen: ,.Ik keur zeer af wat
er met David gebeurt. Het alsmaar
blijven verplegen in een plastic bol
is helemaal niet de oplossing van
het probleem van de Jongen. Er zit
wel degelijk een grens aan het isole
ren van mensen in bacterie-vrije
ruimten. Voor ons ligt die grens bij
ongeveer zes maanden. Binnen die
tijd moet Je een oplossing voor het
ziekteprobleem hebben gevonden.
Anders moet Je er helemaal niet
aan beginnen.
David is een van de kinderen die
met een afweergebrek worden gebo
ren, Daarom leeft hij sinds zijn ge
boorte geïsoleerd. Het'is echter nooit
de bedoeling geweest om hem zo
lang in zijn plastic bol te laten. De
artsen hebben gewoon een denkfout
gemaakt. Ze dachten dat de aange
boren ziekte van David zich toch
nog spontaan zou henstellen. Maar
dat is niet gebeurd. Bovendien,
dacht men het jongetje te kunnen
transplanteren. Het wachten op een
goede donor duurde lang en tenslot
te vond men geen geschikte donor
meer voor David. Doordat er al drie
Jaren zijn verstreken, zijn de moge-
klein. Toen David baby was, waren
de omstandigheden optimaal. Dat is
nu veel moeilijker."
In het ziekenhuis in Leiden dat
met deze vorm van verpleging in
Europa bij de koplopers behoort
zijn sinds 1969 twaalf kinderen be
handeld met aangeboren afweerziek
ten. Van hen kwamen enkele uit het
buitenland. Behalve deze kinderen
heeft men in Leiden sinds 1968 zes
baby's steriel geboren laten worden.
Hoewel de kinderen later gezond
'bleken te zijn, werden ze uit voor
zorg geïsoleerd omdat broertjes en
of zusjes reeds eerder aan infectie
waren overleden.
Dokter Vossen: „Van de twaalf kin
deren met een aangeboren defect
van het afweermechanisme die we
hier hebben gehad, zijn er drie nog
In leven. Twee kinderen hebben een
geslaagde beemmerg-transplaintaltie
ondergaan. Zij leven sinds enkele
jaren weer thuis. Gaau gewoon naar
school en spelen als ieder ander
kind. Bovendien hebben we nooit
enig nadelig effect van de isolatie
op hun gedragsontwikkeling kunnen
constateren. Verder is een kind nog
onder behandeling. De overige negen
hebben het niet gehaald. Toen zij in
•het ziekenhuis werden opgenomen
waren ze al zo ziek, dat transplan
tatie te laat kwam. Zij zijn aan de
gevolgen van ernstige complicaties
overleden."
Dokter Vossen legt er de nadruk op
dat verpleging in een plastic huisje
niet mag worden gezien als behan
deling. „Het is een goed hulpmiddel
ter ondersteuning van een behande
ling; bijvoorbeeld weefseltransplan
tatie. Je neemt zo'n maatregel om de
periode te overbruggen waarin een
kind geen of te weinig weerstand
heeft.
Genezen kan door te transplanteren.
Maar Je moet eerst een donor zoe
ken. alvorens Je besluit een kind
voor enkele maanden in een plastic
ruimte te zetten. Geen donor, dan
ook geen isolatie.
Om deze kinderen zoveel mogelijk
■kansen te geven is het noodzakelijk
dat de aangeboren ziekte zo vroeg
mogelijk in de eerste weken of
maanden na de geboorte wordt op
gespoord."
Verplegen in bacterie-vrij plastic
ruimten is een van de nieuwste
snufjes op medisch gebied. In ons
lamd wordt dit buiten Leiden
nog maar weinig toegepast. In enke
ls ziekenhuizen wordt steriele isola
tie incidenteel gebruikt. Zoals in het
Wilhelmina kinderziekenhuis in Ut
recht, waar tot nu toe twee kinde
ren na verblijf In een plastic ruimte
fcijn getransplanteerd. Evenals de
negen patiëntjeh uit Leiden overle
den zij echter na enige tijd aan
plotseling uitbreken van complica
ties.
Als hoogleraar kindergeneeskunde
en directeur van het Wilhelmina-
kinderziekenhuis vroegen we de me
ning van prof. dr. J. W. Stoop. „Als
Je een patiëntje met een afweerziek-
te krügt zal de eerste gedachte zün
„Ik isoleer hem", zegt hü- .Maar
Je moet dan wel zeer goed weten of
het kind inderdaad behandeld kan
worden en of er een geschikte donor
voor hem te vinden is. Dat laatste
weet Je dank zü het uitstekende
werk van Eurotransplant snel ge
noeg.
Is er geen geschikte donor aanwezig,
dan moet Je zo'n kind niet in een
plastic kas stoppen. Want dan is er
geen enkel perspectief. De kans dat
het kind zonder transplantatie beter
wordt, is zeer twijfelachtig. Het is
niet goed om een kind te laten op
groeien in zulke abnormale omstan
digheden. Hoewel medici er zijn om
te genezen en niet om dood te laten
gaan zal ik zelf nooit meewerken
aan het in stand houden van mens
onwaardig leven.
Iedereen in het ziekenhuis draagt
veranitwoordelükheid en iedereen
moet alles in het werk stellen om
zo'n menswaardig mogelijk leven tot
ontwikkeling te brengen. Je kunt
vaak het einde niet zien. Je start
met hoop en dat is een heel goed
ding."
Bü geïsoleerde verpleging telt nog
iets anders zwaar mee. Zo kan men
deniken dat tüdelük leven in een
plastic huisje ernstige littekens op
de psychische ontwikkeling achter
laat.
Kinderpsycholoog dr. W. H. G. WoJ-
tèrs, verbonden aan het Wilhelmi-
na-kinderziekenhuis: „Het is een
hele zware zaak. Het is een feit dat
langdurig verblijf in het ziekenhuis
en ook frequente opname hun spo
ren op de ontwikkeling van een
kind achterlaten. Wetenschappelijk
staat er nog heel weinig vast over
niet nadelige gevolgen van verblijf ln
een plastic ruimte. Bovendien gaat
het hier om een klein aantal kinde
ren. De mensen die dagelijks bij de
zorg van de kinderen zijn betrokken,
zijn sneller geneigd om de positieve
kanten te benadrukken. Terwijl we
ons eigenlijk steeds opnieuw moeten
afvragen waar we mee bezig zijn.
zodat we de realiteitsszin niet uit
het oog verliezen. Het is reeel om je
te blijven afvragen: doen we het zo
wel goed? Want vergeet ook niet
dat er veel problemen zijn bij ou
ders die met de zeer gespecialiseerde
medische zorg te maken hebben.
Problemen die noch door psycholo
gen. psychiaters en maatschappelijk
werksters kunnen worden opgelost.
Volgens dr. Wolters bestaat in de
geïndustrialiseerde landen de nei
ging om eioh vilandig op te 6tellen
tegen pijn. ziekte en dood. „We
snijden ze als levensvreemde ele
menten uit. En zo lopen we het ge
vaar om de teohniek verkeerd te
gaan gebruiken. Misschien is het
een gevolg van onze welvaartsdrang.
Het is in leder geval een uiting van
gemis aan realiteitszin."
Op de kinderafdeling van het aca
demisch ziekenhuis in Leiden heeft
men voor de begeleiding van de pa
tientjes een psycholoog aangetrok
ken. Hij observeert samen met de
SDelleidsters het gedrag van de kin
deren. Na enkele jaren ervaring met
iets oudere patientjes zegt psycho
loog dr. R. P. Kamphuis.
..Vooral de omgeving van de kinde
ren is belangrijk. Hoe gewoner ou
ders en anderen reageren, des te be
ter vpor het kind. Hoewel Je daar
natuurlijk niet altijd de hand in
hebt. De meeste kinderen wennen
snel aan hun verblilf in de piastic
ruimte. Maar na verloop van enkele
weken raken ze meer uit hun even
wicht. Door hun lichamelijke toe
stand reageren ze veel sneller op
omstandigheden en hebben ze snel
ler verdriet als ze bi Ivoorbeeld een
onderzoek moeten ondergaan. Wan
neer zo'n kind weer eenmaal thuis
is. heeft het aanoassingsmoeiliikhe-
den. In het ziekenhuis was het ge
wend om alleen met volwassenen om
te gaan en thuis ligt de verwenning
dan ook on de loer. Het kost tijd
voordat alles weer een beetje nor
maal verloopt. Onze patientjes zijn
voor veel ouders een levensgroot
probleem. Zij tillen er zwaar aan,
hoewel ze alles proberen om zich
aan de situatie van het kind aan te
passen. Daarom hebben zulke ouders
wel degelijk steun nodig."
door Madeleine Roumen.
Collecte voor
vrij Portugal
LEIDEN Op 25 januari as.
zal in Leiden een huis-aan-huis-
collectie u-orden gehouden voor
de actie "Houdt Portugal vrü".
De actie is een initiatief van de
VARA en de Partü van de Arbeid.
Het Leids college van B. en W.
heeft toestemming verleend voor
het houden van de collecte.
Rehabilitatie
Haver' en
Gortebuurt
LEIDEN De z.g. Haver- en
Gortebuurt (het gebied tussen
Plantsoen, Kraaierstraat, Gorte
straat en Vierde Binnenvest-
gracht, alsmede het Betlehemhof,
met de aangrenzende bebouwing
aan het Levendaal en de Kraaier
straat, en het Tevelingshof) zal
worden aangewezen als rehabili
tatie-gebied. B. en W. zullen dit
voorstel binnenkort aan de ge
meenteraad voorleggen.
Dat wil zeggen: er zal het no
dige geld beschikbaar worden ge
steld om het wükje te verbeteren.
Het is de bedoeling dat in de eer
ste helft van 1975 een nader uit
gewerkt voorstel zal worden ge
daan voor de uitvoering van de
eerste fase en in de loop van het
jaar de tweede fase. In het eerste
kwartaal van 1976 zal een voor
stel gedaan worden voor de derde
fase, onder voorbehoud dat het
ryk de nodige subsidie zal geven
en de vierde fase zal in het eerste
kwartaal van 1977 in een voor
stel worden uitgewerkt. De af
deling stedebouw van de dienst-
gemeentewerken zal als project
coördinator voor de Haver- en'
Gortebuurt optreden.
Restauratie pand
Lokhorststraat
LEIDEN B. en W. zullen de
raad een garantievoorstel doen
voor een geldlening groot 56.000 -
gulden, van de Stichting Dioge
nes. De stichting leent het geld
van één van de pensioenfondsen,
die bü het Gemeenschappelijk
Administratie Kantoor zün aan
gesloten en gebruikt het voor de
restauratie van het pand Lok
horststraat 22, dat staat naast de
huizen, die al eerder door Dioge
nes zün gerestaureerd. Met de
werkzaamheden is inmiddels be
gonnen. Daarnaast zullen B. en
W. de raad voorstellen om de
stichting ter voorfinanciering een
krediet in rekening-courant van
297.000 gulden te verlenen.
Leiden "erft"
snuffelpaal
LEIDEN De gemeente Leiden
heeft zich bereid verklaard de
verantwoording op zich te nemen
voor de snuffelpaal die in Leiden
staats, mits daaraan tenminste
geen extra kosten voor de ge
meente verbonden zün. De "snuf
felpaal", officieel SO 2-meet-
punt geheten, viel tot dusver on
der het Gewest Leiden, waarvoor
een liquidatieplan in voorberei
ding is. Het college van B. en W.
is inmiddels akkoord gegaan met
dit opheffingsplan. Wel hebben
de wethouders burgemeester Vis
verzocht in zün commentaar op
dit plan rekening te willen hou
den met de visie van het college.
Beroep tegen
aanleg van
insteekhaven
LEIDEN Het college van B.
en W. van Leiden vindt het on
juist dat er door de bouwmateria--
lenhandjei, voorheen fa. P. Fon
tein en Zonen, een insteekhaven
wordt aangelegd op een stuk i
grond gelegen aan de Zül. Voor
dat plan hebben Gedeputeerde
Staten van Zuid-Holland inmid- j
dels toestemming gegeven. De ge
meente Leiden verzet zich daar
tegen en is in beroep gegaan bü
de Kroon.
CONTROLE
OP PENSIONS
LEIDEN De controle op de
pensions en andere huisvesting
van buitenlanders valt in het ver
volg onder de dienst Gemeente
werken die daarvoor ambtenaren
heeft vrügemaakt. Zü zullen een
betere controle kunnen uitoefe
nen op de naleving van de al ja
ren bestaande verordening van de
afdeling maatschappelijke aan
gelegenheden en volkshuisvesting
van het stadhuis, die daarvoor
niet voldoende mankracht bezat.
De verordening regelt onder meer
de brandveiligheidsvoorzieningen
van de panden, waarin buitenlan
ders wonen.
LEIDEN De Leidse postdui- j
venvereniging De Blauwkras
houdt de jaarlükse tentoonstelling
in het clubgebouw van de vrien
denclub in de Anna Paulowna-
straat. De expositie is vanmiddag
vanaf 5 uur geopend en zondag
ochtend vanaf 10 uur.
