PALET
Als beroep,
hobby en
therapie
steeas meer
erkenning
voor naaldkunst
Verkeersopvoeding:
zaak van ouders
en politie samen
ZATERDAG 23 NOVEMBER 1974
ZEIST "Het is tegenwoordig
wat ongewoon als een man met
borduren zijn boterham verdient.
Maar in de middeleeuwen waren
het voornamelijk mannen die de
schutterende gobelins maakten.
En voor de Tweede Wereldoorlog
bestond het personeel op de ate
liers voor kerkelijke borduurkunst
nog voor een derde uit mannen",
aldus naaldkunstenaar Huub Hun-
feld uit Bunnik.
Hij houdt zich niet alleen bezig
met het maken van grote wand
kleden voor bankgebouwen, ge
meentehuizen en scholen, maar is
sinds enkele Jaren ook nog als ac
tiveringstherapeut aan een sana
torium voor psychosen en neuro
sen in Zeist verbonden. Het is een
kliniek waar overwegend tijdelij
ke patiënten worden behandeld.
Vijf ochtenden per week geeft
hij als onderdeel ervan een pro
gressieve medische behandeling
„activeringstherapie". Met ge
bruikmaking van alle mogelijke
materialen wordt er in kleine
groepjes gewerkt aan allerlei vor
men van expressieve naaldkunst.
„Boeiend werk, waarin Je Je eigen
vak weer eens opnieuw kunt uit
diepen", vindt Huub Hunfeld.
„Soms is het erg vermoeiend,
maar soms loopt een ochtend ook
vanzelf. Tijdens het werk wordt
er gepraat over alle mogelijke din
gen. Je probeert de mensen te la
ten zien dat er ook neg iets an
ders is door de wereld van dat
moment.
Je maakt ze attent op kleuren
combinaties en vormen en leert
ze om met de bekende handwerk
technieken iets heel anders te ma
ken dan dat zij gewend zijn.
Als het goed gaat zie Je hoe de
mensen zich ontspannen, gaan
deweg weer gaan praten en zich
langzaam losmaken van hun pro
blemen. Maar Je wordt ook met
enorme deprèssles geconfronteerd
en dat Is in het begin heel ake
lig. Als leek voel Je Je dan vol
komen machteloos. Als acti
veringstherapeut probeer Je te
helpen op Je eigen manier door
ze voor het handwerk te interes
seren. Als het lukt zie Je hoe de
mensen weer zichzelf worden. Het
zijn dan net bloemen die open
gaan. En dat is voor de therapeut
wel het fijnste.
Voor Huub Hunfeld zelf bete
kent dit werk een stuk vernieu
wing van zijn eigen beroep. Ver
nieuwing, waar hij niet buiten
kan. „Ik ben niet zo'n nadrukke
lijke koploper, maar zeker in dit
vak betekent stilstand achter
uitgang. Je probeert steeds nieu
we technieken en begint altijd we
•*an iets nieuws", aldus de
Utrechtse naaldkunstenaar, wiens
leven aanvankelijk niet de kunst-
innige kant leek uit te gaan.
Hij studeerde medicdjnen, haalde
ook zijn doctoraal rechten, maar
uiteindelijk kwam deze telg uit
een geslacht van confectieverko-
pers. toch „in de lapjes terecht".
Zij het dan op een andere manier
dan zijn voorvaderen, want hij
werd free-lance-ontwerper bij een
grote firma die zich gespecia
liseerd had in kerkelijke borduur
kunst. „Ik heb de hausse in de
kerkenbouw van nabij meege
maakt en ruim tachtig Neder
landse kerken helpen inrichten.
Kerken van alle gezindten. Ik was
één van de eerste katholieken, die
ook in protestantse kerken werk
te", vertelt hij trots.
Terugkijkend op het begin van
zijn loopbaan als naaldkunste
naar kan hij zich nog herinne
ren dat hij begon met het ont
werpen en borduren van kazuifels,
a vondmaals kleden en stola's.
Maar liefst 125 identieke stola's
die in twee Jaar klaar moesten zijn
Na de ochtendlijke therapie
uren in het sanatorium in Zeist
heeft hij 's middags vrij voor op
drachten. Hij krijgt de meest uit
eenlopende verzoeken. Soms wordt
hem gevraagd doopjurken van
verfijnd borduursel te voorzien en
dan weer roept men hem te hulp
om een gemeentewapentje op de
uniformen van de ambtenaren
van de burgerlijke stand aan te
brengen. Maar hij moet ook wel
eens een stadsvlag van zes bij zes
meter maken, of een wandkleed
voor een kantoorgebouw. De lang
ste muurversiering die hij afle
verde was een tien meter lange
afbeelding van het sprookje van
de gelaarsde kat. Het kreeg een
plaats in een kleuterschool.
Om al het borduurwerk op tijd
af te krijgen, werkte hij vele Ja
ren zestien uur per dag. Maar hij
doet het nu wat kalmer aan...
dat wil zeggen dat hij per etmaal
nu nog maar twaalf uur in de
weer is.
kind woont, de verkeerssituaties waar
het mee te maken krijgt, en vooral
de manier waarop ouders en kind sa
men het verkeer benaderen. Gewa
pend met de verkeerstechnische logi
ca van de volwassenen kan het kind
op straat weinig beginnen, al was
het alleen maar omdat een vlak voor
de hand liggend feit over het hopfd
is gezien: zijn (geringe) lengte.
Tijdens lezingen verduidelijkt me
vrouw Van Dijk zoiets met dia's waar
uit blijkt dat een kind in dit opzicht
te vergelijken is met een volwasse
ne die op zijn hurken zit. Wie dat
voorbeeld eens in de praktijk na
bootst ziet wat een kind in werke
lijkheid van het verkeer ziet: een
ander, en veel beperkter beeld waarin
het bovendien de snelheden en af
standen nog niet kan schatten en
waarin het bovendien primair en im
pulsief reageert.
Stoeprand-stoprand
„Voor verkeersopvoeding van kin
deren heb Je vooral ontstellend veel
geduld nodig. Het goede voorbeeld
van de ouders en dc gewoontevor
ming zijn zo belangrijk, correct ge
drag bij verkeers- en voetgangers
lichten, ook als je het risico loopt
dat daardoor eens een tram of bus
voor je neus wegrijdt.
Stoeprand is stoprand: een kind
dat dit steeds weer leert gaat instinc
tief reageren", zegt brigadier Roozen.
Hoe belangrijk dit automatisch ver
mijden van de stoeprand kan zijn,
blijkt uit de statistieken: de piek bij
verkeersongevallen met kinderen ligt
in Nederland duidelijk in de vrije
uren van het kind, als het al thuis
is geweest en weer de straat op gaat
om te spelen.
Nu het toch over statistieken gaat
heeft hij nog wat andere cijfers in
petto, die rechtstreeks te maken heb
ben met het eerder geconstateer
de feit dat de betrokkenheid van ou
ders bij het begrip verkeersopvoeding
na de kleuterperiode van een kind
vermindert. Want de kleuter is niet de
enige extra-kwetsbare figuur in het
verkeer: hij deelt dit lot met alle
Jongste deelnemers van de vier groe
pen weggebbruikers (voetgangers,
fietsers, bromfietsers, snelverkeer) in
't hedendaagse patroon van de open
bare weg.
AMSTERDAM Vroeger voelden de meeste i
zich doodongelukkig als ze een bril moesten gaan dra
gen. Maar tegenwoordig zijn brillen zo modieus dat
zelfs vrouwen zonder oogafwijking uit pure IJdelheid
naar een bril grijpen. Bovendien krijgen politici van
hun piibllciteltsmanagers dikwijUs het advies om met
een bril op het tv-scherm te versohijnen om zodoende
op het pulbliek een meer serieuze indruk te maken.
Voor het komende seizoen ligt de nadruk in de brillen-
mode bij RodenStook, Silhouette, Dior, Cardial en
Pierre Marly op de tweekleurige monturen.
Er is veel keus uit gemarmerde brillen, maar de diverse
fabrikanten zorgden ook voor monturen die van onde
ren donkerder van kleur zijn dan van boven. Het gezicht
krijgt hierdoor meer evenwicht. En dankzij het flinke
formaat van de glazen düe zich op halve hoogte be
vinden van de neusbrug en de hoog aangezette poten
is er niets meer dat het vrouwelijke oog haar uitdruk
king oniüneemt.
De glaaen, die nauwelijks meer ongekleurd worden toe
gepast, zijn voor het meremdeed van kunststof en in
foiUrvTo kleuren verkrijgbaar. Groot nieuws zijn de
tweekleurige glazen, die bijvoorbeeld blauw van boven
en oranje van onderen af groen links en recht» geel
zijn. En bijzonder praktisch is dat de kunststof glazen
nu net als glas krasvrij en ontspiegeld gemaakt kunnen
worden.
Bij Pierre Majrly schemeren bloemetjesmotieven door
het montuur en die komen ook voor in de collectie van
Menrad. Dóra Demmel ontwierp voor Silhouette brillen
met bijpassende oorcüips. En niet alleen bij haar maar
ook bij andere ontwerpers valt het op dat de monturen
dunnere randen hebben. Daarnaast is de draadbril, in
allerlei vormen waaronder 't bekende vliegeniersmodel
niet meer weg te denken. Metallic-kleurtj es zoals grijs
groen voor heren zijn helemaal nieuw. Deze fraai ge
kleurde aluminiiumbrülen warden voor mannen naast
de traditionele grijze en bruine modellen voor mannen
een interessante dracht.
Make-up tip: Een bijziende bnüdraagster heeft ver
kleinende glazen in haar montuur. Een glimmende
oog-make-up heft dit effect enigszins op. Een vérziende
brildraagster heeft vergrotende glazen. Hier Is een
matte oog-make-up gewenst.
Bij de parfums is er een terug
keer naar de oude geurtjes. Max
Factor stopte in bruine, apothekers-
achtige flesjes de geuren muskus, hei
de, rozen, viooltjes, lavendel en jas
mijn. Het spul is erg sterk geconcen
treerd en bij gebruik moet er heel
voorzichtig mee worden omgespron
gen bovendien is het met die oude
geurtjes wel even wennen.
Voor een moeilijke huid heeft Har
riet Hubbard Ayer een speciaal mas
ker dat zo zacht is dat het ook om
de ogen gebruikt kan worden, het
bevat kamillenextract, penthenol en
een extract uit kastanje.
De Douche line-serie van Guy
Laroche is uitgebreid met een vocht-
houdend, geparfumeerd badschuim
van een donkerblauwe kleur. Voor 24
baden (250 cc) is de prijs f 16,95.
In de serie Ultra Skin brengt
Margaret As tor de collageen cream
active. Collageen is een hoofdbe
standdeel van de huid, dat na het
25ste Jaar steeds minder wordt. Een
pot van 50 ml. kost f 12,95. Met het
zelfde bestanddeel is er een lipstick
en een nagellak.
In een eenvoudige plastic flacon
brengt Folay een proteïneshampoo.
Een leuk geschenk zijn de twin-
colourstiften die Binella uitbrengt.
Een potlood heeft twee kleuren, een
met een pearl-effect en een matte.
De kleuren die worden gebracht zijn
olijfgroen, aubergine, taupe, char
coal blue en turquoise.
Je kunt er zelf veel aan doen
goede prestaties te kunnen leveren,
weerstand en veerkracht te hebben,
kortom gezond, fit en energiek te
zijn. Daar zorgt een goede voeding
voor. Vooral als Je behoort tot de
leeftijdsgroep van 12-20 Jaar de
periode van een snelle lichamelijke
ontwikkeling moet Je daar niet
te licht over denken. Voor 35 ct kun
Je hierover een interessant boekje
bestellen bij het Voorlichtingsbureau
voor de Voeding, postbus 1772 Den
Haag.
Plak op een briefkaart 85 ct. extra
postzegels (50 ct. voor het toezen
den van het boekje) en vermeld
daarop „brochure 123".
„Met verkeersvoorlichtdng begin
nen we bij de kinderen, maar we
zouden bij de ouders moeten begin
nen. Op kleuterscholen zijn de reac
ties van ouders op verkeersopvoeding
duidelijk positief, er is een goede op
komst op ouderavonden. Maar dat
wordt meteen veel minder als de
kinderen naar de basisschool gaan.
Zodra het kind van de kleuterschool
af is, lijkt de interesse van de ouders
voor verkeersopvoeding sterk af te
Opmerkingen, genoteerd tijdens een
gesprek met hoofdagente A. E. van
Dijk en brigadier P. M. J. M. Roo
zen, voorlichtingsambtenaren van de
gemeentepolitie Rotterdam die over
het grootste bureau verkeersvoorlioh-
ting van Nederland beschikt. Beiden
zijn nauw betrokken bij een stuk
verkeersopvoeding dat men via kleu
ter- en basisonderwijs tracht te rea
liseren. Die verkeersopvoeding via de
school kan pas voor 100 procent effec
tief zijn wanneer het kind thuis een
„verlengstuk" van de opgedane in
zichten ontmoet. En ten aanzien van
dat laatste zijn beide verkeersspecia-
listen niet zo optimistisch.
Kind kan niets"
Kinderen kunnen niet alleen het
verkeer in, hun verkeersrijpheid
wordt overschat, beneden de leeftijd
van negen Jaar zouden ze door de
ouders of per bus naar school moe-
Samenstelling
Henriëtte v. d. Hoeven
ten worden gebracht. Het zijn con
clusies die regelmatig worden gehan
teerd in de discussie over kind en
verkeersveiligheid. Hoofdagente Van
Dijk formuleert het iets anders: „Een
kind kan niets in het verkeer. Het
moet op zeker ogenblik worden los
gelaten, maar voor het zo ver is moe
ten de ouders er wel iets voor doen.
En ouders kunnen veel doen aan
verkeersopvoeding, maar dat kost tijd
veel praten met het kind, veel wer
ken met praktische voorbeelden, vind
ik. Je maakt een kind niet wijzer
door het kort en bondig in te pren
ten dat het altijd goed aan het hand-
Je moet blijven lopen. Of door begrip
pen als links en rechts erin te hame
ren. Daarmee beginnen Jonge kinde
ren in de praktijk weinig of niets,
dat merk Je steeds weer tijdens les
sen op kleuterscholen".
Leeftijd
Een vraag die ze op praktisch elke
ouderavond over verkeersopvoeding
te beantwoorden krijgt: wanneer
kan mijn kind alleen naar school,
c.q. worden „losgelaten" in het ver
keer? Zo'n leeftijdsgrens is in feite
niet te noemen omdat meer facto
ren meespelen: de omgeving waar het
Bril
raakt
steeds
meer
in de
mode
Jonasten meest kwetsbaar
De meeste slachtoffers vallen vol
gens die cijfers onder jongsten in
elke groep: de meeste doden en ge
wonden onder de voetgangers zijn kin
deren tussen nul en negen Jaar. On
der de fietsers Is dit trieste record
voor de tien- tot 15-Jarlgen, onder
de bromfietser voor de 15- tot 19-
Jarigen, terwijl in het snelverkeer de
meeste doden en gewonden vallen in
de leeftijdsgroep van 20 tot 24. Rede
nen waarom brigadier Roozen zo
graag ook die wat oudere jeugd: de
jonge bromfietsers en de Jonge auto
mobilisten, in een „goed-uitgeba-
lanceerd voorlichtingsprogramma"
zou willen opvangen.
Over het .goede voorbeeld" van de
volwassen weggebruikers dat de kin
deren tot een beter en veiliger ver
keersgedrag zou kunnen inspireren,
is hij overigens vrij pessimistisch. „Ik
zie het steeds slechter worden, zegt
hij. „Neem de verkeersbrigadiertjes:
dat is ln Nederland toch wel een stuk
werk, al meer dan 25 Jaar. Hier in
Rotterdam hebben we er 800. Maar
ouders lopen vaak dwars door de ac
tiviteiten van die kinderen heen. Er
is voor het werk van de verkeers
brigadiertjes weinig of geen waarde
ring van de kant van de volwassenen.
Sterker nog. gedrag van die volwas
sen mensen is vaak beneden peil.
Merkwaardig, want het gros van de
weggebruikers is immers zelf
ouders".
DAMESMODE
in exclusief jonge stijL
