Brox: Nederlaag
van Feyenoord
is onwaardig
en ongelukkig..
"KWESTIE
VAN
MENTALITEIT"
Rexach: nu moest Kubala voor mij klappen
Vrif
spel
Rotterdammers hebben roemloos
wilden Neeskens niet laten
Doktoren
spelen
einde aan zichzelf te wijten
WOENSDAG 6 NOVEMBER 1974
PAGINA 11
Barcelona Een ovationeel gejuich
steeg op bij de Spaanse verslagge
vers toen Cerda Rexach na zijn en
Barcelona's triomf de kleedkamer
uitstapte. En niet alleen Juichen
deden de verslaggevers. Ze zoenden
de man die driemaal raak schoot
ook hartstochtelijk.
Voor de Spaanse radio ging de
glunderende Rexach daarna aller
eerst op de bescheiden toer over:
"Ik heb eigenlijk alles, maar dan
ook alles aan Johan Cruijff te dan
ken. Als Je zulke afgemeten voor
zetten krijgt, móet Je wel doelpun
ten maken".
Nadat de microfoon weg
was, begon de 27-Jarige rechts
buiten met het sterke linkerbeen ei
genlijk pas over zichzelf te praten.
"Als kleine Jongen klapte ik in dit
zelfde stadion altijd voor Ladislao
Kubala, als die bij Barcelona schit
terde. Nu moest signor Kubala voor
mij klappen. Ik weet dat hij er
was. Hij is de Spaanse bondscoach
en keek naar me in verband met
Schotland—Spanje. Die interland is
volgende week. Ja, Kubala zal me
er nu wel bij nemen. Hij zal wel
moeten". En daarna, steeds stout
moediger wordend: 'Ik geloof dat
heel Europa in de veronderstelling
leeft dat Barcelona sleohts Cruijff
en Neeskens is. Maar vanavond is
er toch getoond dat meneer Michels
over meer aardige voetballers be
schikt. Of niet soms?" Geen ver
slaggever durfde het tegen te spre
ken.
Rexach over zijn directe tegenstan
der: "Die Everse vind ik een keuri
ge voetballer. In de Spaanse compe
titie ben ik wel wat anders gewend.
Daarin krUg Je altijd van dde hout
hakkers tegenover je. Maar Everse
was erg lief. Ik wou dat ik zon
man elke week tegen had".
Enkele andere Spaanse geluiden.
Een stralende doelman Marine
Mora: "Dit is de grootste victorie
die ik ooit heb meegemaakt". Een
Spaanse verslaggever tot de keeper:
"Dacht je terug aan Rotterdam
toen Schoenmaker het veld op
kwam?" Het antwoord: Welnee. Ik
had die man al lang vergeven wat
hij me aangedaan had.
Voorstopper Alvarez Costas: "Ik
was in het begin ontzettend ner
veus. Veel zenuwachtiger dan veer
tien dagen geleden in Rotterdam.
Het was zelfs zo erg dat mijn be
nen er bijna door verlamd raakten.
En Migueli zei me dat hij hetzelfde
had. Dat kwam waarschijnlijk voor
namelijk omdat Rinus Michels ons
tevoren constant op het hart ge
drukt had: verslap geen moment,
blijf steeds geconcentreerd, want
Feyenoord is enorm gevaarlijk in de
contra-attack".
Garcia Torres: "Zelfs toen we met
2—0 voor stonden, bleef fk nog
bang voor de uitvallen van Feyen
oord".
Tenslotte Rinus Michels, die zelfs
na deze victorie akelig nuchter
bleef: "Feyenoord is er de ploeg
niet naar om zich het initiatief te
laten ontnemen. Dat Barcelona er
tenslotte toch in slaagde om het
initiatief te nemen, vond ik een
grote prestatie van mijn elftal, dat
ditmaal een eenheid vormde en erg
hard voor de overwinning vocht. En
die was wel verdiend, dacht ik. En
wat moet ik er nu verder nog van
zeggen? Dat wij de goals maakten
en Feyenoord niet? Is dat genoeg?"
Door
Rob Vente
..Overigens hebben Van Hanegem
en ik ditmaal niet zoveel in het
veld tegen elkaar gekletst. Dat
kwam voornamelijk door Willem.
Die had het steeds te druk met de
scheidsrechter. Zelfs na afloop nog.
Omdat hij mij niet had gefelici
teerd, stapte ik toen op hem af om
hem een handje te geven. Maar
Willem zag me niet eens staan. Hij
bleef maar ouwehoeren met de
scheidsrechter.'
Over het wedstrijdverloop toonde
Johan Neeskens zich na de twee
kamp uiteraard uitermate content.
Hij: „Dit was volgens mij eigenlijk
de eerste echte persoonlijke over-
BARCELONA Alles op een rijtje gezet heeft Fe ij en oord, waar het de beide Euro
pa Cup-duels met CF de Barcelona betreft, heel wat tegenslagen moeten verwerken.
Daar was om te beginnen h^J waterballet van Rotterdam, dat de aanvallende club zo
afremde en de verdedigende partij niet onaanzienlijk bevoordeelde. En Feyenoord móest
aanvallen op eigen bodem. In die Rotterdam se Kuip is het tot drie keer voorgekomen dat
Feyenoord-spelers van pure onmacht vloekten, omdat het projectiel waarmee zij reeds
dachten te hebben gedoelpunt, toch nog op de paal of op de lat uiteenspatte.
Door
Ger Stolk
Alles op een rijtje gezet heeft
Feyenoord behoorlijk veel tegen ge
had tegen „lucky" CF de Barcelona.
Gisteren in de hete hel van Nou
Camp maakte Willy Kreuz het weer
mee dat zijn kopbal door de lat
werd tegen gehouden. En een ande
re keer stuiterde een inzet van de
Oostenrijker weer op de paal.
Maar dat alles wast niet weg dat
Feyenoord in het Europa Cuptoer
nooi 1974-1975 roemloos sneuvelde.
Je zou eveneens kunnen zeggen dat
de Nederlandse kampioen de 3-0
nederlaag die de ploeg leed tegen
CF de Barcelona voor een groot
deel aan zichzelf heeft te wijten.
"We hebben ongelukkig verloren
van Barcelona, vind ik. Iets anders
is, dat ik er van overtuigd ben dat
dit nederlaag helemaal niet nodig
zou zijn geweest. Wat ik bedoel, is
dat lang niet iedereen er voor heeft
geknokt. Bij 2—0 waren er al Jongens
die het niet meer zagen zitten. Dat is
kwalijk. Je zou kunnen zeggen dat
de inzet bij lang niet iedereen hon
derd procent is geweest. Niettemin
hebben we, zoals ik al zei, geen
greintje geluk gehad. Over de pech
van Rotterdam wil ik het niet meer
hebben. Maar hier hebben we toch
ook tweemaal op paal en lat aange
stuurd. Willy Kreuz was dat beide
keren, meen ik. En Willem van Ha
negem had ook best een strafschop
mogen hebben toen Neeskens hem
weg trok. Maar dat is achteraf ge
praat. Met Cruijff heb ik persoonlijk
niet zo gek veel moeilijkheden ge
had. Het feit dat hij drie keer een
aandeel in een doelpunt heeft gehad,
is ook niet mijn schuld geweest.
Cruijff was voor mij, wanneer hij in
het centrum speelde. Nou, die op
dracht heb ik uitgevoerd. Ik heb ook
een schop van hem gehad. Even
dreigde er toen een ruzietje, maar
dat was snel bijgelegd. De bandage,
waar zoveel over is geschreven, is
goed blijven zitten. Ik had ook geen
last van mijn knie. Dat ik een kwar
tier voor tijd wat moeilijk liep, kwam
doordat ik kramp kreeg. Iedereen
mag voor mij weten dat ik de pest
in heb dat we er uit liggen. Kijk,
-an een wereldelftal ver
liest, wanneer je wordt weggespeeld
zeg ik oké. Maar Barcelona is hele
maal geen groot elftal. De ploeg
wordt gedragen door Cruijff, Nees
kens en Rexach en misschien door
die doelman Mora. Ja, ik geloof dat
dat de frustratie van ons allemaal
moet zijn".
Wiel Coerver had het uiteindelijk
toch op een versterkt middenveld
gehouden. Na veel wikken en we
gen, na duizendmaal het voor- en
tegendeel te hebben afgewogen wel
licht. Wiel Coerver besloot om noch
Kreuz nooh Schoenmaker in de ba
siself op te nemen. Theo de Jong,
Steen Olsen, Wim Jansen en Wlm
van Hanegem dientengevolge als
een op papier sterk viermans-mid-
denveld.
Achteraf praten is gemakkelijk.
Maar handelde Coever wel zo ver
standig door voor een behoudend
concept 1 te kiezen? Toegegeven,
Feyenoord kwam via een voorzichti
ge manier van voetballen ooit aan
de Europese top. Maar toen in
1970 had Ernst Happel andere
spelers tot zijn beschikking. Happel
had een Israël, Lazeroms en ook
een Piet Romeijn in de laatste lijn,
mentaal 6terke mensen. Spelers die
bereid waren om er voor te bikkelen.
Verdedigers met persoonlijkheid, ge
louterde vechtjassen. Kortom,
Feyenoords verdediging had in die
jaren zóveel ervaring en zóveel
strijdlust dat Happel met een ge
rust hart vanuit de verdediging
kon laten voetballen. Het Feyenoord
van vandaag beschikt niet over die
mensen. Jan Everse komt net kij
ken. Mladen Rami jak, gevoelsmens
als hij eenmaal is, komt slechts dan
tot optimale prestaties wanneer hij
nergens ook maar één scheutje pijn
door zijn lichaam voelt flitsen. En
Dick Schneider is geen Rinus Is
rael. Slechts Wim Rijsbergen zou
zich kwa mentaliteit kunnen meten
met de spelers die Feyenoord mee
hielpen beroemd te maken.
Hoe verkeerd gokte Wiel Coerver
met zijn viermans-middenveld? De
wetenschap dat alle drie de keren
dat er de laatste jaren op een
soortgelijke wijze werd gevoetbald,
het evenzoveel keren niet goed ging,
had dat hem van zijn voornemen
moeten afbrengen? Eén speler had
Boksen De Spaanse bokser
José Duran heeft in West-Berfijn
zijn Europese tited in 't zwaarwelter-
gewicht met succes verdedigd tegen
de Oostenrijker Hans Orsolics. De
Franse arbiter Talayrach onder
brak acht seconden voor het einde
het gevecht, nadat Orsolics twee
keer was neergegaan en niet meer in
staat was zich te verdedigen.
Wielrennen De Deense wiel
renner Ole Ritter is er gisteren op de
baan van Mexico-stad niet in ge
slaagd het werelduurrecord, dat
met 49,431 kilometer op naam staat
van de Belg Eddy Merckx, scherper
te stellen. Ritter kwam 692 meter te
kort met zijn totaal van 48 kilome
ter en 739 meter.
BARCELONA „Heus, geloof me nou, ik heb de boel met
mijn blessure niet bedonderd. Het was erg en het zit nog hele
maal niet lekker". Dit waren de eerste woorden van Johan
Neeskens, toen hij na afloop uit de kleedkamer van Barcelona
stapte. „Hoe het mogelijk was dat ik tóch speelde? Ondanks
alles? Het kwam honderd procent door mezelf. Bij Ajax, en met
het Nederlands elftal tijdens de wereldkampioenschappen, heb
ik zoiets ook al eens gehad. Dat iedereen zei dat het niet kon
en dat ik zelf eigenlijk ook voelde dat het niet ging, maar
toch stapte ik dan het veld in. Omdat ik het cout que cout
wilde. Een kwestie van mentaliteit, hè".
Dinsdagmiddag heb ik het, nadat ik teite niet laten spelen. Die vonden
voor de zoveelste keer was behan- het gewoon te link Ergens begrijpe-
deld, op het veld geprobeerd. Als ik lijk. Want als het mis was gegaan,
mijn wreef in een bepaalde houding zouden zij het op hun brood krij-
hield, deed mijn knie ontzettend gen. Ze wilden me ook de injecties
pijn. Ik dacht toen: dan die hou- niet geven, waar ik om vroeg. Dat
ding maar niet aannemen." was ook te riskant, zeiden ze, om-
Overigens wilden de doktoren me in dat er dan wellicht een zenuw ge-
raakt kon worden. Toen heb ik te
gen die witte jassen gezegd: „Dan
maar geen prikken, maar ik voet
bal. In elk geval."
Geen bandage
„Een bandage wilde ik zélf niet om
de knie hebben. Om twee redenen
niet. Als je ten eerste dat ding tij
dens de wedstrijd ziet, denk je on
willekeurig: „Verdomme ja, ik man
keer wat". En ik wilde er juist he
lemaal niet aan herinnerd worden.
En verder weet de tegenstander dan
ook precies waar je rotte plek zit,
als je zo'n lap om hebt. Dus geen
rommel om mijn knie."
Maar nogmaals, goed zit het na
tuurlijk nog niet. Tijdens de wed
strijd, bij slidingen en botsingen,
dacht ik zo nu en dan dat ik door
de grond ging van de pijn. Maar
daar bijt Je Je dan doorheen."
Na afloop is de knie onmiddellijk
weer behandeld. Daarna werd hij
stevig ingepakt. Ik moet nu zo snel
mogelijk naar huis en met mijn
been plat gaan. Morgen wordt het
hele zaakje weer bekeken. Want de
doktoren blijven vrezen dat een
meniscus beschadigd is en dat er
iets met het kapsel mis is."
Doorbijter Neeskens vocht ondanks
zijn handicap weer enkele zeer pit
tige duels met Van Hanegem uit.
De ex-AJacied: „Willem en ik gaan
tijdens een wedstrijd van hetzelfde
principe uit: wat neer moet, moet
neer. Eenmaal heb ik Van Hanegem
misschien een beetje té grof neerge
haald. Ja, dat was wel zo. Maar het
was in feite een reactie van me. Ik
zag dat Rijsbergen Cruijff pakte en
toen haalde ik van de weeromstuit
ineens uit bij Willem.*
winning die ik op Van Hanegem
boekte."
„En verder was onze tactiek prima.
We hadden uitstekende informatie
gekregen over de wedstrijd die
Feyenoord afgelopen zaterdag tegen
FC Den Haag had gespeeld. We
hadden gehoord, dat de verdediging
van Feyenoord er niet tegen kan
als de aanvallers van de tegenpartij
constant van plaats verwisselen en
dat ze achter bij hoge voorzetten in
problemen komen. Dus werd er voor
deze partij op hoge voorzetten ge
traind. Nou, Je hebt het gezien;
drie goals uit voorzetten."
Neeskens over de tegenstander die
zojuist met 30 was vernederd:
„Feyenoord blijft voor mij toch een
van de beste ploegen van Europa.
Als ze in Rotterdam wat meer ge
luk hadden gekend, waren zij nu
misschien een ronde verder in
plaats van wij."
die zijn zelfvertrouwen al was kwijt
geraakt toen hij verkeerd op Trey-
tel terugspeelde, moest diezelfde
Rexach nog later een tweede succes
toestaan. En weer was Johan
Cruijff de grondlegger.
Het aal m die peri'de wel schijn
zijn geweest, die indruk dat Johan
Cruijff zijn landgenoten voor een
afgang wilde behoeden. Maar het is
wel waar gebeurd, dat Cruijff op
een voorzet van wie anders dan
Rexach alleen voor Treytel als
een junior stuntelde.
Onfortuiin
En toen kwam de periode waarvan
later Wiel Coerver een iedereen wil
de doen geloven dat pech Feyen
oord teisterde. Dat onfoftuin Feyen
oord uit de Europa Cup-race gooide.
Maar was ook dat wel waar? Na
tuurlijk, toen Coerver in het tweede
bedrijf plotseling breedsprakig de
aanval predikte, toen Kreuz voor
De Jong opdraafde en toen nog la
ter zelfs Schoenmaker tot vierde
aanvaller werd gebombardeerd, toen
zat het Feyenoord niet mee. Toen
raakte Kreuz tweemaal hout, toen
had Burns Willem van Hanegem
best een strafschop kunnen geven,
op het moment dat Neeskens hem
van achteren vasthield. Maar was
dat alles niet het gevolg van een
wanhoopsoffensief? En is dat door
gaans niet de tactiek van de trainer
die weet dat hij de strijd heeft ver
loren?
Wiel Coerver, hij verloor de oorlog
op het moment dat hij besloot om
behoudend te laten voetballen. Ak
koord, na de 2-0 voor Barcelona,
zou het 2-1 geworden kunnen zijn
wanneer Burns wél tot strafschop
zou hebben besloten. Of wanneer
Kreuz iets lager zou hebben gericht.
Maar dat alles is eveneens achteraf
praten. Evenals de opmerking dat
Cruijff en Rexach Barcelona niet
naar 3-0 zouden hebben gitetó wan
neer Feyenoord 2-1 zou hebben ge
maakt in feite onzinnig is.
Feyenoord verloor de oorlog. Wat
restte was frustratie. Feyenoord
verloor de oorlog niet van een
groots elftal, maar van een middel
matige ploeg, die door Cruijff,
Neeskens en Rexach wordt gedra
gen. Feyenoord zal met die bittere
wetenschap verder moeten leven.
Guus Brox zei het zo: „We kunnen
nu niets anders meer doen dan
kampioen van Nederland worden.
We hebben onwaardig en ongeluk
kig verloren".
Vijfmaal geel
Barcelona —Vijf gele kaarten deel
de de Brit Burns in Nou Camp uit.
De Spanjaarden De la Cruz en (in
valler) Gallego botsten tegen geel
op, terwijl aan Feyenoord-zijde
Rami jak, Jansen en Van Hanegem
officieel werden genoteerd.
Aangezien Van Hanegem veertien
dagen geleden in de Kuip tegen
Barcelona ook het geel voor ogen
kreeg, moet de „nummer tien" vol
gend seizoen, als Feyenoord dan
weer tot een Europees toernooi zou
mogen doordringen, in elk geval de
eerste wedstrijd op UEFA-niveau
Doelman Mora van Barcelona stompt de bal weg voordat
Theo de Jong gevaarlijk kan worden. Rechts Costas.
Rexach, die gisteravond goed was voor een hattrick, scoort met een harde kopbal het tweede
Spaanse doelpunt. In het midden kijkt Wim Rijsbergen toe.
het Coerver op de man af durven
zeggen. Toen Peter Ressel maandag
in het vliegtuig stapte zei hij Coer
ver onomwonden d)at er niets van
terecht zou komen. De ervaring had
tegen FC Amsterdam, tegen OFK
(in de nadagen van Happel) en re
centelijk in Huelva tegen Betis Se-
villa al geleerd dat Feyenoord voor
dat concept niet de juiste mensen
heeft.
Iets anders is, dat de spelers tijdens
de avond voor de zo desastreus ver
lopen wedstrijd de koppen bij el
kaar staken en tot de conclusie
kwamen dat het een verkeerde gok
zou zijn. Willy Kreuz: „Maar nie
mand durfde het Coerver te zeg
gen". Willem van Hanegem: ,,Ik
ben de trainer toch niet?", Wlm
Rijsbergen: „We hadden anders
moeten spelen".
Coerver koos voor de ondergang.
Ook omdat de opgelapte De Jong
en Steen Olsen mentaal niet in
staat bleken om aanvallend grote
initiatieven te ondernemen. Ook dat
Wim van Hanegem, de coordinator,
verdedigend een man alts Jan EJverse
zo vaak moest assisteren. Ook om
dat Wim Jansen, doorgaans een
hoeksteen in het elftal, door de fa
natieke Juan Carlos werd wegge
speeld. Ook omdat de-pass-in-de-
diepte, waarop Van Hanegem het
patent heeft, om die redenen uit
bleef.
Coerver koos om nog meer voor de
ondergang. Vergeleken met het jaar
1970 won Coen Moulijn het van
Jörgen Kristensen. Eens temeer was
de Deen iemand die, wat het volgen
van zijn opponent (Rife) betreft,
met de handen in de zakken voet
balde. En zelf aan de bal, niet veel
meer dian een circusartiest. Leuk
maar niet efficient. Pirouettes
draaien, applaus oogsten, maar toen
opgekomen Jan Everse hem de bal
een keer panklaar offreerde, vuurde
die Jörgen Kristensen het leer star-
dig naast. En C oer vers tweede spits,
Peter Ressel, werd door De la Cruz
aangepakt zoals Coerver Jan Everse
had bevolen Rexach te bespelen.
Dat wil zeggen, dat Ressel de bal
moeilijk kon aannemen en van be
gin af aan zijn Spaanse tegenstan
der pal in de rug voelde. Om al die
redenen koos Coerver voor zelf
moord.
Laf
Feyenoord had met de veel per
soonlijke duels winnende Spanjolen
zóveel moeite, dat de dieptepass
uitbleef. Feyenoord, dat voor de
counter koos, counterde mede daar
om niet. Feyenoord speelde laf,
waar dat helemaal niet nodig was ge
weest. Wiel Coerver en Feyenoord
hadden de indicaties van Rotterdam
niet begrepen. Wat Feyenoord had
moeten doen tegen de vreemd
schutterende Catelaanse verdedi
ging, liet de ploeg na. Feyenoord
viel niet aan en verloor daarom de
oorlog.
Niettemin beweerde Wiel Coerver
later dat zijn ploeg de eerste twin
tig minuten alles onder controle
had gehad. Maar was dat ook zo?
Het antwoord moet neen luiden. Of
lag de bal soms niet al na luttele
minuten achter Treytel? Nadat
Schneider Cruijff had gevloerd, na
dat scheidsrechter Burns tot indi
recte vrije trap besloot, nadat
Cruijff over de bal stapte en
Rexach doel trof, bleek het Burns
niet te zijn ontgaan dat Cruijff de
bal niet had aangeraakt. Maar
Feyenoord had toen al achter kun
nen staan, wanneer Burns uit de
slimme Cruijff-actie geconcludeerd
zou hebben dat deze de bal wél ge
raakt zou hebben. „We gingen er
onderdoor toen Barcelona alle per
soonlijke duels ging winnen", riep
Coerver eveneens uit. Wat wel waar
was en tevens de bekentenis van
zijn ongelijk, toen hij besloot om
behoudend te gaan voetballen.
In die grimmiger wordende strijd,
waarin De la Cruz als eerste geel
zag, legde Barcelona de basis voor
de uiteindelijke triomf. Dat Johan
Cruijff het eerste grote Barceiona-
succes kon voorbereiden, was zeker
niet de schuld van Wim Rijsbergen.
Rijsbergen zou Cruijff in het cen
trum van de Spaanse aanval voor
zijn rekening nemen, zo luidde de
opdracht. Uitzwervend naar
de flanken, zou J. C.-Superstar
worden overgenomen, maar toen
Cruijff In de 34 Ste minuut naar
links sloop en dares naar binnen,
toen zag de Joegoslaaf Ramljak ai-
leen zijn persoonlijke tegenstander
nog maar. Toen trok hij mee met
Clares, toen werd die Clares door
twee man afgedekt en kon Cruijff
ongehinderd voorzetten. Wat «ger
was, Everse rende richting Cruijff,
waarna de vogelvrije Rexach het
Nou Camp-stadion in brand zette:
1-0.
Arme Jan Everse. De door Coerver
ln het diepe geduwde verdediger,
