UVS-spel tegen
Unitas biedt
weer perspectief
LENIG EN SNEL KLOPT ROODENBURG: 2-1
Zege na
blunder
Stamkot
Randstad Sport
naast Lugdunum
Moeizame zege voor LDWS
LFC niet
verder dan
afgekeurd
doelpunt
MAANDAG 4 NOVEMBER 1974
PAGINA 15
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
SPORT
Leidenaars zetten beklemmende traditiein uitwedstrijden voort
Door
Simon vain Meij gaarden
DEN HAAG Het begint zo
langzamerhand een beklemmen
de "traditie'* te worden voor Roo
denburg. De tot nu toe gespeelde
"uit"-wedstrijden leverden de
Leidenaars nog geen enkele punt
op. Die akelige en bovendien kost
bare gewoonte werd gisteren op
t regenachtige terrein van L en S
voortgezet. Een snelle tref
fer van Lesley Hazelzet en een
doelpunt veroorzaakt door een
blunder van Roodenburg doel
man Jacques Nievaart hielpen
L en S al in de le helft aan een
2-0 voorsprong. Roodenburg pro
beerde na de rust wel erg veel
goed te maken, maar verder dan
een "mazzeOdoelpunt" (Hans
Jung van L en S kopte in eigen
doel) kwam de formatie van trai
ner Van der Zwart toch niet: 2-1.
"En aan die 2-1 overwinning van
on6 valt niets af te dingen. Als
we kijken naar de scoringskansen
had L en S zelfs met hogere cijfers
moeten winnen', verklaarde de te
vreden L en S-trainer Andriessen
na afloop. Andriessen vergat
daarbij te vermelden dat de mo
gelijkheden (die L en S inderdaad
had gekregen) ook veelvuldig voor
Roodenburg waren opgedoken.
Maar Peter Dübbeldeman, Sam
den Os en in wat mindere mate
Hans Hannaant liepen in de Roo
denburg aanval wèl hard te wer
ken, maar werden te weinig ge
steund vanuit de middenli
nie waarin alleen Relnier Ver-
kuylen een opvallend goede partij
speelde.
Ronduit zwak was gisteren het
optreden van de achterste linie
van de Leidenaars. De samenwer
king tussen het centrale duo Aad
de Groot en de weer herstelde
Maarten van Kooperen verliep
beslist niet vlekkeloos. Veel bal
verlies en onnauwkeurige passes
veroorzaakten nogal eens ge
vaarlijke momentjes voor het doel
van de jeugdige Jacques Nie-
vaart, die in de 43ste minuut
op dat moment stond Rooden
burg met 1-0 achter een dra
matische rol toebedeeld kreeg.
Een hoekschop van Wim Keet
man werd door Nievaart pas ach
ter de doellijn gestopt. Die treffer
kwam voor Roodenburg op een
bijzonder ongelukkig moment. Het
verstoorde op een abrupte wijze
de illusies van Roodenburg op de
gelijkmaker. Mogelijkheden daar
toe waren in een eerder stadium
door Dübbeldeman, Den Os en
Straathof niet benut. Die Jacht
op de gelijkmaaer moest overi
gens al in een vroege fase worden
gestart, want L en S had de score
in de 12e minuut geopend via een
schitterend doelpunt van Lesley
Hazelhet. Na een vrije trap be
reikte de bal de vrijstaande Ha
zelzet die verwoestend hard tegen
de kruising schoot, waarna de te
rugspringende bal door Hazelzet
zelf achter doelman Nievaart ge
kopt werd.
Na de rust toonde Roodenburg
zich iets agressiever.
De vaak mee opkomende Maar
ten van Kooperen en André
Ooyendijk zorgden voor veel ge
vaar in de L en S-verdediging die
In de 56ste minuut een handje
meehielp aan het tot stand komen
van de tegentreffer. Een voorzet
van Reinier Verkuylen werd door
verdediger Hans Jung van L eai S
achter doelman van de Broek ge
kopt. Intussen bleef ook L en S
gevaarlijk. Dat team kon gevaar
lijk worden door de foutjes in de
Roodenburg defensie, waar door
balverlies Hazelzet twee maal
vrij voor doelman Nievaart ver
scheen. Beide keren faalde Ha
zelzet. Toch was het Roodenburg,
dat in de slotfase nog het dichtst
bij een doelpunt was. Nadat Rei
nier Verkuylen, die alleen op weg
was naar L en S-doelman Van de
Broek was teruggefloten wegens
hands, liet ook Peter Dübbelde
man het afweten door met een
vrij veld voor zich hoog over het
Haagse doel te schieten. De for
matie van trainer Van der Zwart
had het op het zware veld verder
erg moeilijk. Trapte vaak in de
buienspelval van L en S en ging
zioh als reactie aan het optreden
van scheidsrechter Hogenelst lo
pen irriteren. Maar Hogenelst,
die, hoewél niet vlekkeloos, re
delijk goed floot kon ook niet hel
pen dat de Juiste pass gisteren
ontbrak bij Roodenburg.
LEIDEN De traditie werd in stand gehouden. Zoals gebruikelijk in de laatste jaren
bleef UVS ook gistermiddag in de thuisbeurt weer voor op Unitas. En evenals in een paar
voorgaande seizoenen gebeurde dat door een late treffer (10). „We maken er tegen
Unitas een goede gewoontse vam, iedere keer net te winnen", kon trainer Wafly v. Schoo
ien eindelijk weer eens lachen. „Dit is nou al de derde keer".
„De zoveelste keer dat-we schlemielig de boot ingaan, ja", vulde Unitas-oefenmeester v. d.
Zeeuw aan. „Normaal moeten we hier toch sen punt kunnen pakken. Maar nee hoor, het
lijkt wel of er een vloek op deze wedstrijden rust".
Door Paul de Tombe
Afgezien van het feit dat het ein
delijk weer eens "normaal" voetbal
lende UVS de meeste aanspraken op
de zege had kunnen maken, had V.
d. Zeeuw gelijk. Immers, de 1—0 was
alleen tot stand gekomen "dankzij"
een onverklaarbare misgreep van
de toch zo sterke Unitas-doelman
Stamkot. De bal die Jan Verver een
handvol minuten voor het einde van
de aardige confrontatie in zijn rich
ting had gezonden, leek zomaar voor
het oprapen. Stamkot evenwel, ver
slikte zich in de gladheid van 't voor
werp, graaide half mis en kon vervol
gens vele seconden met het hoofd in
de handen nadenken over z'n blun
der. V. d. Zeeuw: "Onbegrijpelijk.
Juist omdat hij in die periode zo
veel ballen had gekregen. Je kunt dus
niet zeggen dat hij niet geconcen
treerd was".
Dat kon inderdaad niet worden ge
steld. UVS toch, had de zaken voor
al in de tweede helft energiek aan
gepakt. De Leidse hoofdklasser be
naderde na weken vol machteloos
heid, weer eens bijna het normale
niveau. Veel praten had geholpen,
ondanks dat er geen aanwijsbare
oorzaken waren voor de diepe in
zinking. Maar toen de selectie gis
termorgen anders dan anders al om
half elf elders bijeen was om te pra
ten en te biljarten, had Van Schoo-
ten de andere instelling al bespeurd.
En al voetbalde UVS nog niet bril
jant, in ieder geval was tegen Uni
tas de vechtlust terug. Was het team
Cmet Groenendijk op de linksback-
plaats van Lardé, Bart Kart als ver
vanger van de geblesseerde Leget en
Piet van Putten voor de gepasseer
de Jan van Duyn) bereid zich volle
dig hi te zetten. Keihard te werken.
Het Leidse voetbal was dan ook veel
beweeglijker. Nog lang niet altijd
even explosief, maar wel goed voor
lange perioden van overwicht, door
het redelijk hoge tempo en de goede
aansluiting. UVS-ers vonden elkaar
stukken beter dai op de zwarte zon
dagen, al moet daar direot aan wor
den toegevoegd dat Unitas ook wel
een van de ploegen is die laat voet
ballen. V. d. Zeeuw: "Want ik kan
me voorstellen dat dit UVS het erg
moeilijk heeft tegen slopers, die Je
ook in de hoofdklasse tegenkomt".
„Uit-angst"
Tegen positief ingesteld Unitas
greep UVS de kans met beide handen
om de twijfel aan het eigen kunnen
uit te bannen. In het duel waartegen
zwaar was opgezien, vooral na de
„uienpartij" bij Rood Wit, toen Uni
tas met 4—0 van SDW had gewon
nen, nam de Leidse elf van meet
af aan het initiatief. Het overwicht
werd alleen onderbroken tijdens
korte bevliegingen van Unitas, dat
een kennelijke „uit-angst" mee
draagt. Nadat UVS al in 't eerste deel
de iets betere mogelijkheden had ge
had, resulterend in een fraaie kopbal
van Van Putten en een punitertje van
V. d. Heiden net naast-tegen een
eenzame spetter van Golverdingen
(Sloos redde), drong de ploeg na de
pauze nog sterker aan. Aanvankelijk
nog zonder verrassing, maar wel con
stant. Zo constant in ieder geval dat
Unitas met v. Oort voor Prinssen
en Muller voor Golverdingen, ver te
rug moest. De Gorkummers lieten
daarbij een groot gat vallen tussen de
achterhoede (meestal bivakkerend op
de lijn van het strafschopgebied) en
de frontlinie. Waardoor de midden
velders vele meters moesten lopen om
de verbinding tussen die linies tot directe tegenstander Van Gelder,
stand te brengen. Die energie-vreten- drong het centrum in en verzond de
de taak ging die mannen opbreken, bal recht naar de handen van Stam-
UVS kreeg vooral aan de zijkanten kot. Die onverklaarbaar blunderde,
meer en meer ruimte, dook daar ook terwijl hij daarvoor toch vooral bij de
wel in, maar slaagde
niet in gevaarlijk tot a*
naderen.
Nul-nul leek in het verschiet .te lig- 011 zeker niet zo. Maar als je keihard
vooralsnog vele UVS-corners (negen, tegen vijf
Stamkot te voor Unitas) fraai had staan keepen:
1—0. „Je rekent er niet meer v op-
gen als toch nog verdienstelijk
sultaat, totdat de noeste arbeid
UVS onverwacht de beloning
kreeg. Verver rukte zich los van zijn tief".
blijft werken, dan dwing je het geluk
af. De ploeg is net op tijd tot zich
zelf gekomen. Dit biedt weer perspec-
Piet van Putten schreeuwt om arbitrale hulpals hij van achteren en van voren door aanvoer
der Wim van Duuren) wordt aangevallen door Unitas-spelers.
x
VOORSCHOTEN Een vrij uniek misverstand was er de
oorzaak van dat Lugdunum voor de tweede maal in successie
een voorsprong uit handen moest geven. Met nog tien minuten
te gaan ving Wim Oppelaar de bal na een vrije trap van Rand
stad Sports Henk van der Zwan in het strafschopgebied met de
hand op, omdat hij in de veronderstelling verkeerde dat de
scheidsrechter had afgefloten. De vergissing werd Oppelaar
enige seconden later duidelijk toen Fred Sieval vanaf de pe
nalty-stip alsnog voor 1—1 mocht zorgen.
Het ongeslagen record van twee
de klasse-debutant Randstad Sport,
hield daardoor enigszins fortuinlijk
stand, al dient daar wel direct aan
te worden toegevoegd dat Oppelaar drong Vat feller aan,
drie minuten voor tijd zijn fout her-
Pothof finaal mis. In kansrijke po
sitie liet echter ook Koos van Es het
afweten. Lugdunum zou het daar
voorlopig bij laten. Randstad Sport
drong wat feller aan, maar zou, na
met afstandsschoten (o.a.
telde door op^de doellijn redding te Devilee) wat paniek te hebben ver
oorzaakt, aanvankelijk niet tot reële
brengen. Lugdunum had het
al aan een overtuigende ouverture te
kansen komen tegen
Leidse
danken dat het zo lang uitzicht ploeg, waarin de jeugdige midden-
mocht houden op de overwinning.
De Leidenaars, belust op revanche
na de lichte afgang een week eer
der (3—3 na 3—0 tegen Texas/DHB)
lieten Randstad Sport aanvankelijk
niet in het spel komen. Het veel te
zelfverzekerd startende team van
trainer Tonnie Kantebeen werd aan
vankelijk door een zeer goed storen
de Lugdunum-aanval tot uitzichtloze
velder Pracht (vervanger van Pijn
akker) verdienstelijk speelde. Na
rust zou Lugdunum het aanmerke
lijk moeilijker krijgen. Randstad
Sport schakelde van de breedtepass
over op de dieptepass, werd dui
delijk wat agressiever en voerde het
samenspel ook wat vlotter uit.
Het gevolg was een aantal kansen,
dat doelpunten had moeten opleve-
breedtepasses gedwongen In de ei- ren. Lugdunumdoelman Wim Eradns
gen achterhoede. De dadendrang van
de Leidenaars leidde in de 14de mi
nuut tot 01. Uit een voorzet van
Oppelaar werd de bal in eerste in
stantie gemist door Rinus
tipte de bal echter na een kopbal
van Loek Helder nog Juist over de
lat en Henk v. d. Zwan gaf "niet
thuis" toen hij na een misser van
Eradus op een halve meter afstand
doelman Pothof, waarna Jaap van het doel de bal maar voor het in-
Schildhuizen de bal rustig kon intik- knikken had. Lugdunum, dat duide-
"Luchtig" duel tussen Rinus van Es van Lugdunum (witte broeken Randstad Sport-verdediger
Jan Weduwer.
ken. De wedstrijd leek enige minu
ten later al dichtbij de beslissing. Bij
een voorzet van Rinus
LEIDEN Ondanks een 2-0 ovér- liet zich door deze treffer echter niet kreeg LDWS het opnieuw moeilijk, droeg. Door het werk van Ouwehand
winning heeft LDWS het gistermid- ontmoedigen
dag tegen een goed voetballend VOC gevaarlijk i
werden Pim van der Meer en Hans
der Starp, ingevallen voor Paul
niet gemakkelijk gehad. VOC maakte ge Van de Oever stichtte nogal wat namelijk moest beperken bot verde- Wetselaar, in staat gesteld om LDWS
vooral Leo de Jong die verder uit te laten lopen. Maar de
jor opluchting zorgde, mogelijkheden die Van der Starp en
de Van der Meef kregen voorgeschoteld
Weven onbenut, mede doordat VOC-
digen. Het
zijn hoge positie op de ranglijst goed verwarring in de achterhoede
waar en LDWS-doelman Wim Visser LDWS. Toch was het weer LDWS dat in die fase
moest vooral in de begnfase nogal in de 35ste minuut doeltreffend uit- Maar ook het slechte séhieten
eens handelend optreden. De for- haalde. De ver opgekomen Cock Slin- VOC'e
s hield de 2—0 voorsprong a
matie van trainer Jan de Wolf start- gerlamd werd in het strafschopgebied LDWS in stand. Aan de andere kant doelman De Widt bijzonder goed op
nentair onderuit gehaald, bleven de uitvallen van de Leidenaars dreef was. In de slotfase van deze
de uitstekende scheidsrechter steeds gevaarlijk. Dat gevaar werd wedstrijd, die door beide ploegen met
te overtuigend en zette de eerste aan- onreglementair onderuit gehaald, bleven de uitvallen van de Leidenaars dreef was. In de slotfase
valsactie goed voorbereid door -
Cock Slingerland en Cockie van Govers niets anders kon doen dan nog vergroot toen Piet Ouwehand, in- veel inzet werd gespeeld, stond de "goed.
Weerlee via Paul Wetselaar direct
lijk een sbap had teruggedaan,
(spits Jaap Schildhuizen deed ver-
Es sloeg nietigend erg goed en veel werk),
moest het van uitvallen hebben die
overigens volop gevaar inhielden.
Zo miste Pracht de kracht om voor
0—2 te zorgen toen Pothof ver zijn
doel uit was.
Zo verwonderlijk was het overi
gens niet dat Pracht niet wist te
profiteren. Het aantrekkelijke duel
eiste namelijk erg veel van beide
ploegen. Er werd bij vlagen in hoog
tempo gespeeld. Bovendien leek het
er vaak op dat er een of andere con
versatiecursus werd gegeven, zo
veel werd er gesproken. Het lever
de Hennie de Klerk een boeking op.
Daarnaast werd ook ruw spel
van Theo Valkenhof van Randstad,
met een notitie gehonoreerd. De ge
lijkmaker van Sieval maakte in het
Voorschotense kamp echter veel
r de stip te wijzen. Ger de Roode gevallen voor de geblesseerde George paal tenslotte nog een ruimere zege
doelpunt" om: 1—0. VOC voltrok het vonnis: 2—0. Na de rust Moesman, nieuwe impulsen aan- van de Leidenaars in de weg.
LEIDEN De inzet vergoedde veel,
maar lang niet alles. LFC en VUC
bestreden elkaar onder moeilijke
omstandigheden wèl met inzet van
alle krachten, maar slaagden er niet
ln ook maar één van de toch aardi
ge kansen te benutten. De gezien de
miserabele entourage nog redelijke
confrontatie eindigde dan ook in 0-
Een stand die wel werd beschoten,
maar al heel snel was duidelijk dat
noch LFC noch VUC gistermiddag
een afmaker binnen de ploeg had.
De enige maal dat een aanvalsactie
dan wel doeltreffend werd afgerond
klonk (teencht overigens) de fluit
van scheidsrechter Jacobs.
Het afkeurende signaal kwam na
zeven minuten, toen LFC-aanvaller
Van Dijk na aangeven van Theo
van Seggelen had gescoord. De goal
werd doorgestreept omdat de mee
opgekomen LFC-verdediger Pijnak
ker zich in duidelijke buitenspelposi
tie bevond op het mament dat Van
Dijk doelman Van der Mark had
verslagen. VUC, dat ook voor die
bijn succesvolle tegenstoot het
meeste in de aanval was geweest,
gunde LFC in het barre eerste klas
seduel maar weinig tijd om over die
teleurstelling heen te komen. De Ha
genaars bleven aanvallen, wat na
een kwartier resulteerde ln een uit
stekende mogelijkheid voor Ton de
Graaf. Hij schoot meters naast.*
VUC liet zich evenwel niet ontmoe
digen, speelde wat samenhangender
dan LFC dat te vaak bleef hangen,
waardoor de aanvallers in een geïso
leerde positie kwamen. De Leid
se ploeg ontsnapte negen minuten
voor de rust op het nippertje aan een
Teun Hoek: te traag.
achterstand, toen de bal na een
vrije trap van Jan Pronk via de bin
nenkant van de paal het veld weer
instuitte. Pas na de apuze werd LFC
wat agressiever, mengde de ploeg
ook wat meer variatie door de acties.
Wat meer snelheid ook. Tempo dat
dan weer gedrukt werd door bijvoor
beeld de in de spits opererende Teun
Hoek, die het erg moeilijk had op het
zware veld. Door diens trage optre
den gingen voor LFC een aantal mo
gelijkheden verloren en hoefde
de VUC-defensie slechts zelden de
stormbal te hijsen. De aanvallende
acties van VUC werden met meer
snelheid opgezet. LFC had vooral
moeite met de snel opkomende Bok,
die er dan ook herhaaldelijk in
slaagde verwarring te stichten.
Maar de betrouwbaar spelende Hols-
wilder, die sterk werd geassisteerd
door Pardon, slaagde er toch steeds
in de man af te stoppen. In de slot
fase, waarin erg duidelijk werd dat
de ploegen de slag met de elementen
niet langer aankonden, was weder
om VUC de gevaarlijkste ploeg. LFC
kon nog slechts eenmaal wegdui
ken in een snelle tegenstoot. De Leid
se ploeg leek vijf minuten voor het
einde alsnog de zege te gaan opeisen,
maar op het laatste moment weer
hield Rijpstra de bal nog van een
gang naar het net. Waardoor de
rechtvaardige nul-nul toch het ein
de haalde.
