Ik ben de O
van de VPRO
Ineens wordt het in mijn kop geschoteld
SJEF VAN OEKEL:
ZATERDAG 7 SEPTEMBER 1974
Door
Paul Wolfswinkel
Foto's
Wim Dijkman
DEN HAAG "Dit Is ecnt oud
Den Haag, wist je dat? Ja hoor, Ja.
En vroeger was dit huis een dolhuis,
een gekkenhuis dus. Ik geloof dat er
nog sommige bewoners zijn, waar
aan je dat kan merken".
■loet je al die troep van melk én zo
ln je koffie? Ja? Ga maar zitten,
maak het je maar makkelijk. Zie
maar. Ik kom zo". Als ik zit en de
bandrecorder heb klaargezet, komt-
ie binnen. "Zo, zit je lekker? Hé,
maar aaar zit ik altijd. Nou ja voor
uit".
De eerste vijf minuten in huize
Brouwers verlopen nogal chaotisch.
Sjef van Oekel (dat is hij dus), pop-
programmapresentator van de
VPRO bewoont samen met zijn echt
genote Greta een etagewoning in de
residentie. Een woning, die de spo
ren van het succes laat weerklinken
in de inrichting: gloednieuw. Behang
met veel diepe kleuren, moderne
lampen, fraaie zitelementen en een
forse kleurentelevisie.
In. het krantenrekje steekt de
AVRO-bode.
Een veel beschreven man (we zijn
de 23ste krant), die deels ontstellend
serieus is en aan diep nadenkt,
maar evengoed realiseert dat Je voor
Van Oekel komt. Dan is hij de man
van "reeds", "heel fijn", "pótver-
domme", "wat een herrie is het
hier!" en verdere gevleugelde kre
ten. die dagelijks worden geïmiteerd.
"U komt binnenkort naar Leiden
toe om prijzen uit te reiken bij de
Katexpo. Houdt u van katten?
Mijn mensen
"Ik? Ja, Ja, ik geloof het wel, Ja.
Ja. Meer van poezen dus. Maar
goed, dit was even een grapje.
Reeds. En in die stijl zal de tekst
natuurlijk ook wel een beetje zijn
geschreven, natuurlijk. Wim Schip
pers maakt de tekst. En ik mag wel
zeggen dat dit een van de weinige ke
ren is geweest dat ik hem heb geïn
spireerd en heb gezegd: "Wim, er
mag best wel wat in over poezen en
zo". Heel voorzichtig, dat begrijp Je.
Niet te gek. Zo van: "En daar is
ze dan! De vrouw met de mooiste
poes!" Zo in die geest.
Maar niet zo letterlijk, want anders
wordt het te gek, natuurlijk. Ja, mijn
mensen zouden dat begrijpen. Dat,
op die expositie, zijn mijn mensen
niet, en daar moet je rekening mee
houden.
Wim Schippers maakt al mijn tek
sten. Van a tot z. Ik heb er geen in
breng in, maar dat zou ik ook niet
willen. Dan ga ik van de Van Oekel-
stijl af. Hij schrijft teksten die zo
diep in me pakken. Ja. Hij laat me
dingen zeggen, die, als ik de gave
had. ook zelf had kunnen zeggen. Die
gave heb ik niet; ik heb de manier
van het zeggen.
Als hij schrijft: "Dan wordt het
toch nog gezellig", dan staat dat er.
Gewoon dus. Maar Je moet het uit
spreken: "Dan wordt het tóch nog
gezellig! Héél fijn! Zie maar! Prach
tig gewoon! Reeds. Ja!"
Het zogenaamde verwarrende dat
het toch eigenlijk niet is. Het lijkt
verwarrend, maar er zit toch ergens
een verband in.
Ik kan niks onthouden, hè. Ik speel
dat niet. Ja, een klein beetje natuur
lijk. Ik ben niet stom. Dat weet ik,
dat heb ik altijd gehad. Het is nervo
siteit. Niet voor dit werk. Nee, ge
woon je persoon.
Die teksten kan ik wel aardig leren,
hoor, maar dan komt het moment
dat ik het moet zeggen en dan denk
ik: 'Nou, dat wordt niks hoor, dat
zal ik wel weer direct vergeten. En
dan kom ik in een soort paniek. En
dan weet ik het niet meer en dan ben
ik ook mezelf niet meer. En dan
word ik angstig. Dan komt er niks van
terecht. En toen ik dat in het begin
heb gezegd, hebben ze dat geaccep
teerd. Bij de tv en later ook bij het
publiek.
Je mag het best weten, bij de op
names staan ze zich rot te lachen.
De camera jongens zijn mijn publiek.
Ja nou! "Enorm, geweldig, heel
fijn".
Vlaams
Dolf Brouwers is door Harry Touw
het Gooise wereldje ingevoerd. Bij
een van de Fred Haché-shows was
een mannetje nodig, die Vlaams kon
praten. Brouwers, die Jarenlang ln
België met operettegezelschappen
was opgetreden, werd de zielige zui
derbuur, die moest reageren op de
mededeling dat zijn patat-friet
kraam was uitgebrand. Via de tele
foon vond de auditie plaats en hij
was aangenomen.
We spreken van twee jaar geleden.
Sinds die tijd is Van Oekel niet
meer uit het VPRO-assortiment weg
geweest. Een goede gok. Hij heeft
een eigen show die volgend seizoen
terugkomt. Een show, die als mot
to heeft meegekregen, en nu citeren
we even de VPRO-gids:
"Je weet niet wat Je hoort gewoon
Sjef van Oekel die geeft aan de toon
Het is een programma van heb ik
Jou daar
Hij weet te raken de gevoelige
Pop met Van Oekel dat is andere
koek
Fijne muziek in Van Oekel's Disco-
hoek"
De assistent van Van Oekel is ir.
Evert van der Pik, een nogal zure
man, die boekhouder speelt en dien
overeenkomstige gezichten trekt, 'n
Harde werker, die telkenmale
wordt gestoord door omvallende kas
ten, blote Juffen, en een met over
slaande stem blèrende Sjef. Een man
met een gezicht van: "Voor mij
hoeft het niet". En, hoe kan het an
ders. Jaap Bar (want zo heet-ie na
tuurlijk echt) is in het werkelijke le
ven ook zo'n figuur, weet Brouwers
te vertellen.
"Hij is afgekeurd, hij is ziek eigen
lijk. Hij loopt ook echt zo. Maar die
deed al mee in de Barend Servet
shows. Ja, Ja.
Toen liep hij ook al door de scènes
heen met zo'n gezicht. Jazeker. Ja
Joh, hadden we feest, leuk met blo
te meiden en zo en dan zei hij: "Nou,
moet dat?"
't Is een schitterende figuur. En ik
heb de mazzel dat ik hem kan be
spelen. Hij is geen acteur. Hij heeft
het niet. Hij heeft niet de intentie
om artiest te zijn. Nee. Hij vindt al
les best, maar het kan hem niets
schelen. Nee. Hij inspireert me ook
wel. Dat heb ik in de laatste show ge
merkt met Donna Summer.
Hij zou wel een bepaalde aanhang
kunnen hebben en er zijn best wel
mensen die zouden zeggen dat ze
hem leuker vinden dan mij. Maar
dat maakt me niet veel uit; die men
sen zijn toch geen Sjef van Oekel-
fans. Dat zijn mijn mensen niet.
Mijn mensen zijn Jong".
Ik scheer mezelf nog met het grote
mes. Wat dacht jc?
Ik was een goeie kapper; ik kon ont
zettend goed met de mensen om
gaan; dat was het belangrijkste: be
ter met de mensen om te kunnen
gaan dan kapper te zijn. De men
sen kwamen ook speciaal voor mij,
voor Dolf. Ik heb de vader van Wim
Kan nog geknipt, Jazeker".
Laatst hoorde ik iemand, die
zei dat u een verlengstukje bent van
Schippers en Van der Linden. Hoe
reageert u daarop?
"Ja dat kan ik me voorstellen.
Maar het is niet zo. Vast niet. Ik
ben er altijd van binnen mee bezig
om te ontdekken of heft zo zou zijn.
En daar ben ik goed in, om dat te
ontdekken. Vroeger heb ik van al
les moeten doen. Toen die operette-
geschiedenis zo'n beetje op de kont
lag, ben ik reisleider geweest en heb
ik gevaren. Dan heb Je gauw alles
door. Ik loer er goed op hoor. Ik kan
me Indenken dat de buitenwereld .er
zo over denkt.
Maar als het wèl zo zou zijn, vind
ik het nog niet erg. Omdat ik er
vreugde van beleef. Als Je al die hon
derden mensen ziet in een zaal, waar
we dan komen, in Boxtel of zo, dan
ben ik vaak ontroerd. Ja, heus. Die
komen voor mij. Die mensen zijn
dan zo dankbaar; ze willen Je aanra
ken. Aanraken!! Jongen, dan kan
ik de ontroering niet kwijt op dat
moment.
Ik voel me geestelijk ook Jonger
geworden, in die twee-en-een-halve
jaren. Eerst voelde ik me een oude
lui. Ja. Haha, nu een eenvoudige
boerelul; maakt weinig uit eigen
lijk. Het wü heus nog niet zeggen
dat het mijn laatste rol is, helemaal
niet.
Als ik zou denken aan een pen
sioen. thuis een beetje meehelpen en
zo, man dan ben Je oud. Dat kan ik
niet. Wandelen met de vrouw. Gek
hè, ineens wordt dit nu in mijn kop
geschoteld. Ze hebben gevraagd, nu
al. of ik van de winter met het or
kest van Dolf van der Linden operet
te wilde zingen. Voor de VPRO. Ik
vond het geweldig. Nu niet meer zo
erg. Da's het gekke.
een eenvoudige boerelul. Ja. Maar
ik ben dolgelukkig. Van de week heb
ik toch mooi een nieuwe auto kun
nen kopen. Dat kun Je nou doen. Ook
een paar keer naar Spanje. Dank u
wel, reeds.
Na al die interviews die geweest
zijn, leer Je enorm veel. Ik ben dank
baar en blij dat ik veel heb ge
leerd. Maar ik sta met de beide be
nen verschrikkelijk op de grond.
En iedere keer besef ik dat ik
iemand ben. Die manier van doen en
lopen was voor mij niet nieuw. Dat
was ik. Ik struikel in het normale le
ven ook veel. Ja, rampen. Dan zie ik
een drempeltje niet en aan lig ik met
iets in mijn handen. Bij mij is dat
echt, geen komedie. Vreselijke din
gen: ik val echt. Vorige week nog.
De melkboer was geweest en h»d
de hele troep in de gang gezet. Ik kom
thuis, zie het niet. Daar geef ik me
toch een Joekel Jongen, het leek wel
een voetbalveld. De flessen seven-uo
vlogen tegen de muur. En lk word
wild. Geef me een rotschop tegen zo'n
fles koffiemelk, zo'n grote, 't was 'n
ramp. En die dikke melk. En in miln
zenuwen loop ik er gewoon overheen.
Vanmorgen heb ik met een emmer
en water nog tussen de randen zitten
soppen.
Ik heb behoorlijk gesukkeld in m'n
leven, ik twijfelde er in het begin
aan of het zo zou blijven, zoals het nu
is. Nu niet meer.
Ik heb trouwens een primeur voor
Je. Er komt binnenkort een nieuwe
single uit van me. Ja. De titel is "Ge
haakte Beadesprei". Erg fijn.
Ik had graag acteur willen zijn.
Als ze me hadden geholpen met die,
handicap van me dat ik niets kan
onthouden, dan was het wel gelukt,
geloof ik. Ja.
Visitekaartje
Dankbaar
U bent ontiegelijk bekend.
"Ja nou. Ik zou het vervelend vin
den als ze me niet herkennen. Maar
als ze me wel herkennen, dan vind lk
het ook te druk. Want, weet Je, je
moet wat doen. Die Jongelui bij V
en D, die daar staan te verkopen,
vergeten dan him klanten^Oh, dat is
een ramp! Ik durf er gewoon niet
meer naar binnen, echt waar. Maar
ik vind dat Je met ze moet praten;
ze zijn zo dankbaar.
Ja dan doe ik een klein beetje, heel
even, Sjef van Oekel. Heel even, niet
te gek. Ik geloof dat ik dat vroeger
ook graag gehad zou willen hebben.
Ja.
Mijn beroep? Ik ben vroeger kap
per gewest, herenkapper. En ik was
een hele goeie geloof ik, jaja. Jaja.
Figuur
Die figuur Sjef van Oekel heeft het
gemaakt. Nou en laat die knul nou
z'n lol. Hij heeft het gemaakt en niet
Dolf Brouwers. Dat is een zanger
geweest en die heeft het gewoon niet
gemaakt. "Ga jij nou maar eens
even zitten. Dolf en laat die tweede
ik van Jou nou maar eens laten zien
wat-le kan. Ga hem aan niet pesten
door het om te draaien. Sjef van
Oekel laat jij Dolf Brouwers hel
pen?" Ja, want dat zeg ik dan, hè?
Zo kan ik van binnen wel eens pra
ten, dat hoor Je nou. Dan zeg ik:
Leuke jongen ben Jij; handige kerel.
Maar ik heb het wel mooi even
door".
Ik ben nog zo Jong. Geestelijk ben
ik nog helemaal niet zo volwassen.
Ik wil nog zoveel. De Jaren achter
me, zou ik niet willen overdoen. Ze
zijn niet best bevallen. Ik zou over
nieuw willen beginnen en die kans
heb ik nu. Vroeger was ik meer ge
makzuchtig. Ik blijf maar te hard
lopen nu, terwijl ik eigenlijk een
beetje kalmer aan zou moeten doen.
Iedere week gaan IJf (Barend Ser
vet) en ik drie keer de provincie in
met de drive-in discotheek. Erg fijn.
Ik ben Sjef van Oekel, ik ben maar
Boos worden? Ruzie? Ik blijf lang
goed, ik ben iemand die lang de vre
de wil bewaren. Ik kan niet hard
zijn. Zo komt het vandaag ook bij Ie
over? Ja? Heel fijn. Gek hè. maar ik
heb het ergens toch gevoeld dat lk
deze show zou doen.
Ik kan niet eeuwig blijven zeggen
dat ik het fijn vind dat ze het voor
me doen. Dat is voorbij. Ze mogen
blij zijn dat ik het voor de Jongens
doen. Ik ben het visitekaartje van
de VPRO. Ik ben de O van de VPRO
en daar ben ik me bewust van.
In België heeft ik Sjefke. Hier Sjef.
Omdat ik volwassener ben gewor
den. Mooi hè? Hij is er nu en nu *j
moet-ie maar Sjef heten.
De show wordt nu ook wat har-
der; de laatste was teveel Dolf Brou-
wers. Ik herkende mezelf te vaak. Je
moet uitgaan van een overspannen
redenaar. Dat moet blijven.
Een boodschap voor de mensen? f
Wie ben ik dat ik nog een boodschap
moet geven? Wat? Een goeie raad? t
Ja, dat is een goede vraag van Je.
Ik heb een raad. Ook voor Jullie Je j
hebt gezien aan mij, dat het mogelllk
is dat Je het toch nog lelemaal gaat
maken. Om het makkelijker te zeg-
gen, opdat iedereen het begrijpt: de
wonderen zijn de wereld nog niet uit J
en sprookjes bestaan nog. Ze bestaan
nog Jongens, echt! Ik bewijs het. Een
Jongen die aan het eind was en het
niet meer zag zitten. Het bestaat"
Het kan niet anders. Bij het if-
scheid zeggen we beleefd en zeer ge-
meend meneer Brouwers tegen me-
neer Brouwers.
