STERK SOLO-DEBUUT ARNIE
Mandoline staat centraal
bij de groep Galaxy Lin
GLORIE EN TRAGEDIE VAN
VORSTIN ANNA PAULOWNA
Soul van
James en
Aretha
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1974
Arnie - Polydor 2925024.
De nozem blijkt onvermoed artis
tieke kwaliteiten te bezitten. Long
Tall Ernie (van de Shakers) kan
toch heel wat meer dan het pro
duceren van vette briljantine-rock
alleen. Wie de solo-LP van de nu
modern gekapte Arnie beluistert,
krijgt de indruk dat de leider van
de Shakers niet alleen in naam en
aanzien een kleine metamorfose
heeft ondergaan. Wat Arruie
doet in zijn bij Polydor versche
nen enkelspel mag er waarachtig
best zijn. Met eigen nummers, die
niiat in 't rock-repertoire van zijn
groep pasten, blijkt de zanger ver
rassend te kunnen boeien in een
bewust geschapen sfeertje voor de
late uurtjes. Als Arnie is Ernie
volkomen anders; zijn solo-debuut
is ronduit sterk te noemen. Een
debuut dat overigens voorlopig
nog niet verder zal reiken dan de
studio, want Arnie wil bepaald
nijet dat het groepswerk ander
eventueel solo-optreden zal gaan
lijden. The Shakers (die een toer-
nee naar de DDR en Tsjecho Slo
wakije voorbereiden) hoeven wat
dat betreft niet bang te zijn: Ar
nie wil beslist niet alleen t podium
op. Hij zou slechts één keer een
concert voor kennissen willen ge
ven; samen met alle vrienden die
hebben meegewerkt aan de tot
standkoming van zijn eersteling.
Maar daar moet het bij Wijven.
Toch Jammer.
P.d.T.
Two Originals of Aretha Frank
lin, Atlantic 80 007.
JAMES BROWN, Startrack Vo
lume 7, Polydor, 2491 506.
De periode van de soul-muziek
ligt nog te dicht achter ons om bij
opwinding erover al te kunnen
spreken van jeugdsentiment. De
periode van de soulmuziek is in
feite nog niet eens helemaal voor
bij, maar de platenmaatschappij
en zitten niet stil: als er net als
de roek-revival opeens 'n soul-re-
vival mocht komen, dan zijn de
heren voorbereid.
Verschillende maatschappijen
brengen in Nederland hele series
platen tegelijk uit met het betere
of in ieder geval het meer beken
de werk van de best betaalde soul-
producenten. Polydor kwam ruim
een Jaar geleden al met de serie
„Superstarshine" waar allerlei
oude tapes voor van de plank wa
ren gehaald: de Bee Gees, Joe Coc
ker. Richie Havens en zelfs de
Beatles. Ook James Brown (zie fo
to) was van de partij em dat is
kennelijk goed bevallen, want in
de nieuwe Polydor serie (Star
track) zijn de langere num
mers weer eens op een hoop ge
gooid. Een buitenkansje natuur
lijk, niet alleen voor discotheken
met bekraste platen, maar ook
voor verzamelaars.
De hoes is niet mooi, geheel iden
tiek aan de hoezen van alle ande
re platen in de Startrack-serie,
maar waar vind je ze nog, de twee
delen van de Sexmachine. van Bro
their Ra pp en Escaipe-ISM? James
Brown liet zich The hardest wor
king man in show-business noe
men. World's soul brother number
one. Mr Dynamit, His Soulful
Greatness. Creator of Hypnosoul
Escapism. Op het toneel kwam hij
ook nooit bepaald als erg beschei
den over en ook wekte zijn ver
schijning wrevel omdat hij vol
gens sommige "ingewijden" niet
altijd als een echte soul-brother
optrad tegenover oollega's en het
zwarte volk waaruit hij is voortge
komen.
En toch, hoe commercieel Brown
zijn orkest en zijn goed geoliede
maatschappij zich ook opstellen,
zijn shows en zijn muziek grijpen
Je - niet WJ de keel, maar onder
de gordel. „It makes you get up,
and feel like a sexmachine".
Dat is iets wat ik niet kan zeg
gen van de Aretha Franklin pla
ten uit 1967 die de Atlantic Reoor.
ding Company heeft gemeemd op
nieuw te moeten uitbrengen.
Aretha zingt so<ul dait staat buiten
twijfel. Zij gebruikt als begeleiding
een orkest van ongeveer deze
een orkest van ongeveer dezelfde
samenstelling als James Brown
en de andere collega's; het danst
lekker, haar muziek, en toch...
Aretha swingt, zij is siphisticated,
zij komt veel dichter bij de jazz
dan het Afrikaanse oerwoud waar
James Brown je aan de haren
naar toe sleept.
En dat is het natuurlijk. Aretha
Franklin staat als het er op aan
komt dichter bij top-zangeressen
als Sarah Vaugn.
Al heeft zij nummers met echte
soulnamen als Dr Feelgood en
Soul Serenade, de twee elpees
waar het nu omgaat <1 never
loved a man the way I love you
en Aretha Arrives) zijn toch voor
namelijk gevuld met songs als
Baby, I love you, You are my
sunshine en Don't let me lose this
dream: titels dlie a/1 ver voor de
soul zeer gemeen goed waren. Per
soonlijk vind Sk het een tussen-
Geen soul, geen jazz - en degenen
die juist dat zoeken zijn dus bij
Aretha Franklin en Atlantic aan
het goede adres.
J.v.W.
Digno Garcia
successen
24 faboulosos success os - Digno
Garcia Album 159-Musidisc
Er zijn Jaren geweest dat de Zuid-
amerikaanse muziek geen kwaad
kon doen. Het trio Los Paragua-
yos ei? nog een handvol andere
groepen met exotische namen wa
ren bijzonder populair. Ook Digno
Garcia, van wie dezer dagen een
nieuw dubbel album verscheen
loopt al weer heel wat jaartjes
mee in de muziekwereld. Ook nu
het getij gekeerd is en de Latijns-
Amerikaanse en Spaanse muziek
-wit populariteit betreft - op een
lager pitje is gezet. Dat neemt niet
wiqg dat de platen nog altijid bast
te genieten zijn. Vooral op 'n avond
na een zonnige zomerdag met
'n koel glas in de hand. Zoals ge
zegd: het is allemaal niet bijster
nieuw. De meeste nummers op de
twee platen zijn inmiddels bijge
zet in het Evergreens-museum en
hebb> i daar een ereplaatsje ge
kregen. Ik hoef u alleen maar
even Guantanamera" te noemen
en u weet hoe laat het is. In de
zelfde categorie horen ook zeker
thuis La cumparsita, Valencia, La
Bamba, Malaguena, (dat eens zo
populair was dat Tobby Rix er
met een Nederlandse vertaling
nog ten grijpstuiver aan wilde
verdienen), Granada, A Banda en
Pays tropical. Als u dus het hele
Zuidamerikaanse oeuvre eens op
een ri;tje wilt hebben en boven- I
dien vertolkt op een zeer aocepta- i
bele wijze, dan kunt u de nieuwe j
dubbelaar van Digno Garcia zon
der twijfel op uw verlanglijstje
plaatsen. B.v.L. j
Galaxy Lin - Polydor 2925025
Na een Jaar repeteren (voorname
lijk in het Zoeterwoudse Don Bos-
cc/huis) en een paar Stiekeme ex
perimentele optredens in den
lande heeft Galaxy Lin zich ten
slotte dan toch gepresenteerd aan
het grote pop-publiek. De nieuwe
groep van ex-Shocking Blue
Robbie van Leeuwen doet dat met
een elpee die de groepsnaam
draagt. En in die naam wordt ge
typeerd wat de zes willen. Galax
betekent oneindigheid, ruimte en
Lin is een troetelnaam voor de
mandoline en de mandoline is het
instrument dat de sound vaai de
formatie bepaalt. Een nieuw ge
luid in de nederpop. Dat stond
Robbie van Leeuwen voor ogen
toen hij het zo succesvolle Shockin
Blue (inmiddels bijgezet in de ca
tegorie ex-groepen) verliet. Met
ex-Mobions-zanger Rudy Bennett
en de via een advertentie aange
trokken Dick Remelink (sopraan,
en tenor-sax). Peter Wassenaar
(bas) en Hugo van Haastrecht
(mandoline) is Van Leeuwen aan
het repeteren geslagen. Het eerste
produkt van de lan<?e voorberei
dingen lligt nu klaar. Een elpee met
voornamelijk lange nummers, al
leen Boy for sale is een korte -
voor de single geknipte - uitschie
ter, waar de charme van het nieu
we uitspreekt. Vooral het openings
nummer Travelling Song ligt lek
ker in het gehoor. Verder is het
toch even wennen aan de mando
line die nou eenmaal een gei "id
voortbrengt dat niet dagelijks
wordt gebruikt im de popwereld.
De vraag is trouwens of de neder-
popfatns op dit soort muziek zïtten
e wachten. Als 'n aantal mensen
het maar mood vindt, zijn wij te
vreden heeft Van Leeuwen al
eens over de nieuwe "groeiende"
sound gezegd. En als dat het "be-
JAMES GANG, FLAMINGO.
Atlantic, 50068.
Er zijn niet veel popgroepen die
niet werken met een gitarist of
een drummer die al eens in een
andere groep heeft gezeten. Het
volgen van de sporen is inmiddels
uitgegroeid tot een aparte weten
schap waar veel tijd in gaat zit
ten. Mensen die die tijd hebben
weten natuurlijk precies wat Roy
Kenner, Tommy Bolin, Dale Pe
ters en Jimmy Fox van The James
Gang vroeger deden en waar zij
allemaal zijn opgetreden.
Diana Trask - Lean it all on me -
DOT-records 26022
Ik zeg niets onaardigs wanneer
ik beweer, dat Diana Trask tot op
dit jgenblik in ons land nog vol-
ledüg onbekend is. In de States
zijn vaai Diana al 'n aantal platen
uitgebracht die Nederland -voor
zover ik weet - nooit hebben be
reikt.
Negram probeert het nu met
"Lean it all on me", een plaat die
kwalitatief gesproken zeker boven
de middelmaat uitsteekt. Zouden
de zangprestaties die Diana op
deze p»aat levert worden volbracht
door een zangeres met een geves
grensde" doel van de groep is, dan
voldoet de eerste elpee volledig.
P.dT.
Hun namen komen voor op de
plaat James Gang, Miami, die At
lantic deze maand heeft uitge
bracht. De plaat ls inderdaad in
Miami opgenomen - maar in feite
doet dat er natuurlijk allemaal
erg weinig toe: het gaat tenslotte
om de muziek. Die valt te om
schrijven als ongeschikt voor po
pulaire discotheken en zeer accep
tabel voor thuis en culturele cen
tra in kleinere steden: stevige
rock met veel bassen en enigszins
neerslachtige teksten.
J.v.W
tigde naam, dan ben ik ervan
overtuigd dat de plaat in grote
aanUl.en verkocht zou worden.
Maar nu we 't moeten doen met
een ;otaal onbekende naam, zal
de plaat vrees ik nooit ln ene hit
parade verschijnen.
En lat verdient de plaat beslist
niet. Want Diana Task heeft een
stemgeluid dat vele mogelijkheden
biedt. Op de nu verschenen elpee
wordt daarvoor het bewijs gele
verd. Het ene ogenblik een typisch
country-west era-nummer het vol
gende ogenblik puur soul en dan
weer een melodieuze slow-song.
B.VX.
James Gang met stevige rock
Veel variatie bij Diana Trask
Wizzard, introducing Eddy and
the Falcons WB 56029-Z.
Oude stijlen in een nieuw jasje.
.De Engelse groep Wizzard brengt
op de tweede LP (Introducing Ed
dy and the Falcons) een aantal
nummers afgestemd op fervente
aanhangers van het Jeugdsenti
ment. Het vroeger typerende ge-
ludd van inmiddels weer succesvol
le mannen als Paul Anka, Rdck
Nelson en Del Shannon herleeft
in groeven geperst ln *74. De acht-
mans-formatie Wizzard interpre
teert het geluid uit de roek-da
gen van die apart gemelde maoxnen
in nummers als Eddy's Rock, Cra
zy Jeans, Come Back Karen, We*
re gonna rock and roll tonight.
Een gevaarlijk werkje natuurlijk,
zo'n album omdat zulke imitatae-
muziek heel snel, knap vervelend
kan worden. Maar Wizzard heeft
dat goed in de gaten gehouden,
gaat zeidien irriteren en brengt veel
vaker de glimlach van de herinne
ring naar 't gezicht. De groep, die
volledig drijft op de tomeloze crea
tiviteit van leider, componist, ar
rangeur, producer Roy Wood (die
ooit begon in de formatie The Fal
cons, en later successen boekte met
The Move en The Electric Light
Orchestra) brengt de oude stij
len "verdraaid" (en) aardig.
P.d.T.
De Krakers nog opvoedend ook
"De krakers.en het huis van
tante Da" Auteur: Henk Bar
nard Uitgeverij: Van Holkema
en Warendorf, Bussum.
Na "De Marokkaan en de kat
van tante Da", een boek dat in
1973 werd bekroond met de kin
derboekenprijs, weer een eigen
tijds kinderboek.
"De Krakers" is een leuk boek
je voor Jongens en meisjes van 'n
jaar of tien en ouder. Best wel
spannend en natuurlijk zeer bij
de tijd. Rassendiscriminatie, wo
ningproblemen en allerlei andere
moderne knelpunten worden heel
duidelijk op een rijtje gezet. Het
hangt er natuurlijk van af hoe Je
het bekijkt, maar "De Krakers-
is nog opvoedend ook.
E.T.
"Rusland en Oranje" (Tragiek
en glorie van overgrootmoeder
Anna Paulowna) door Jacqueli
ne Doorn uitgegeven door Eu
ropese Bibliotheek, Zaltbommel
Prijs f 39.50.
Anna Paulowna (1795—1865)
was een telg van het geslacht
Romanow. In 1816 trouwde zij met
prins Willem, die in 1840 zijn va
der, koning Willem I, op de Ne
derlandse troon opvolgde. Anna
Paulowna werd koningin en
bleef dat slechts tot 1849 toen
haar man stierf.
Over deze wat in de schaduw
van de Oranjehistorie levende
vrouw heeft Jacqueline Doorn 'n
levendige, gevoelige, maar bo
venal wetenswaaaxióge biografie
samengesteld. "Rusland en Oran
je" beperkt zich overigens niet tot
Anna Paulowna, het geeft aardig
wat bijzonderheden over andere
Romanows en Oranjes. En hoezeer
de schrijfster ook gefascineerd is
door het vorstelijk leven van vroe
ger tijden, het weerhoudt haar er
niet van talrijke zaken van die ho
ge personages uit de doeken te
doen die hen vaak in een weinig
plezierig daglicht stellen.
Er ging wat om in die 19de
eeuw bij al die vorsten en vorstjes
in Europa. De helft van hun tijd,
zo lijkt, t waren zij in de weer om
hun kinderen aan de man cq. de
vrouw te brengen. Al op
kinderleeftijd werden prinsen en
prinsessen aan elkaar gekoppeld.
Een mensonwaardige toestand,
die heel wat personen van ko
ninklijke bloede voor het leven
doodongelukkig maakte.
Dat zal ook wel de reden zijn
waarom zovele door Jacqueline
Doorn beschreven figuren zo on
echt, zo gekunsteld overkomen
gelijk robots die van de lopende
band komen. Ze waren de gevan
genen van hun familie en van 'n
verkeerd gevoel voor decorum.
Dat ls lang en breed bekend,
maar als Je het allemaal nog eens
naleest niet minder schrijnend.
Het middelpunt van het boek
blijft Anna Paulowna, het zeven,
de kind van die wat vreemde
grootvorst Paul en grootvorstin
Maria Feodorowna. Jacqueline
Doorn schetst haar als een nogal
hooghartige vrouw, een echte Ro
manow, maar met veel plichtebe
trachting. Ze neemt op haar ni
veau de dingen zoals ze zijn. Ze
accepteert gelaten het moeilijke
karakter vaoi Willem II, ze sluit
bijna krampachtig de ogen voor
zijn ontrouw. Ach Ja, de Oranje
vorsten van de vorige eeuw waren
geen al te aangename heren, al
kun Je ter verontschuldiging wel
licht aanvoeren dat ook zij kin
deren van hun tijd waren.
Anna Paulowna heeft er vam
proberen te maken wat er
van te maken was. Maar Je krijgt
toch wel de indruk dat ze steeds
gehinderd werd door haar absur
de opvoeding en van de in haar
Jeugd benauwende denkwereld.
Met veel liefde wijdde zij zich
aan de opvoeding van haar kin
deren, van wie Alexander (gestor
ven op zijn dertigste Jaar) duide
lijk haar liefste zoon was. Ze bleef
haken naar Rusland, schreef ook
veel naar haar familie. Wat ze
voor Nederland voelde, Weef vaag.
Haar opvoeding stond haar in
Anna Paulowna's moeilijkste
Jaren braken aan toen haar man.
Willem n overleed en de troon
overging op haar zoon (Willem
m). Met diens echtgenote, Sophia
van Württemburg, kon zij het ab
soluut niet vinden. Sophie (grillig,
ongemakkelijk, maar intelligent)
was in 1839 met (dan) prins Wil
lem getrouwd, onder druk van
haar vader, zonder dat ze om de
prins iets gaf. Eén van die hart
verscheurende drama's zoals ze
vroeger aan de hoven veelvuldig
voorkwamen.
Anna Paulowna had zich te
recht sterk tegen het huwe
lijk verzet, maar toen ze het niet
kon verijdelen, bezat ze niet de
grootheid van hart om bij de
trouwpartij aanwezig te zijn. Ze
mocht Sophie niet, dat was haar
drijfveer. Dat het meisje het
grote slachtoffer was, kon zij, in
haar denkwereld, zich kennelijk
niet realiseren. De tragedie die
tussen beide vrouwen volgde na
Op deze pagina
bijdragen van:
Ruud Paauw
Elisabeth Tolenaair
Paul de Tombe
Jan van Wierimgen
Eindredactie:
Bram van Leeuwen
1849, was dan ook minstens zozeer
aan haar te wijten als aan de
grillige Sophie. Een beetje me
deleven, een greintje meer warm
te had Sophie van haar schoon
moeder tenslotte wel mogen ver
wachten. Op dit punt had Jacque
line Doorn wel iets interpreteren-
der mogen schrijven, al moet lk er
wel by zeggen dat de schryfster
al het relevante grondmateriaal
voor een oordeel aanvoert. "Rus
land en Oranje" is een goed his
torisch "vertelboek". Jacqueline
Doorn heeft een prettige manier
van schrijven, helder en zeer so
ber. Geen moment vervalt ze in
de fondanterigheden, die men zo
vaak aantreft in boeken over het
Huis Oranje.
Eén aanmerking: de prijs van
het boek had best wat minder ge
peperd mogen zijn.
RJP.
