Bertrand Tavernier kent
filmbedrijf door en door
Monique als Keetje
Amerikaanse producent
knorrig op onze
keurders van Sinbad
is in
LFo-K-n.Het 9eld ligt op straat
MAGNETISCHE
VROUWEN
Gina knipt Henry
"Satan"
OdLclil
CAMERA: Jesus Christ Super
star" Da. 215, 7.15 en 9.30 uur.
Zo. ook 4.30 uur
CINEAC: „De uitbrekers", 5.30,
7.30 en 920 uur.
CORSO: „My name is nobody",
da. 2 00 en 8.15 uur, za. 2.00, 7.00
en 9.15 uur, zo, 2.00 4.15, 7.00 en
9.15 uur.
VRIJDAG 9 AUGUSTUS 1974
Bertfand Tavernier mag niet mopperen. De in Lyon ge
boren 33-jarige Parijzenaar heeft de wind bepaald mee. Of
misschien is het beter te stellen dat hij met zijn debuut, de
film „L'horloger de St. Paul" talentvol voor de dag is ge
komen. Dat heeft hem al de felbegeerde Prix Delluc opge
leverd voor jonge Franse regisseurs, die het daaitina over
wegend succesvol hebben gemaakt.
Bertrand Tavernier
Goede films in
andere steden
„PAPILLON" (Dustin Hoffman
en Steve McQueen), Du Midi,
Den Haag.
„LES NOCES ROUGES" (Michel
Piccoll en Stéphane Audran, re
gie: Claude Chabrod), De Uit
kijk, Den Haag.
„DR. STRANGELOVE" (Peter
Sellers), Bio, Amsterdam.
„THE CONSERVATION" (Gene
Hackman), Caflypso, Amster
dam.
„SERPICO" (Al Pacino), Colos
seum, Rotterdam.
het op", het jeugdige dikkertje
blijft het nog een weekje op
knappen in Leiden
TRIANON - .Alice in Wonder-
land", avonturen in een fantas
tische wereld.
CAMERA „Sjors en Sjimmie
en de toverring", spannende
avonturen van dit olijke duo.
REX .Allee in Wonderland".
Nachtfilm
llillllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
CAMERA „Live-optreden van
Jimi Hendrix".
Rex
Blijvers
liiliiiiiiiiiiiiiiliililliiitiliiiiiiiiiiitiiiiiliiiiiiiiiiiiiiliii
LUXOR „My name is nobody"
Terence Hills blauwe ogen
trekken vele bezoekers.
STUDIO „Samen uit, samen
thuis" of je wil of niet. Louis
de Pu nes vindt het maar niks,
alle capriolen die de Britse
Terry Thomas en zijn kornui
ten uithalen om de Duitsers een
loer te draaien.
LIDO „The Sting", alleen om
de pokerscène de moeite aü
waard.
TRIANON 'Op de Franse toer'
veel bloot en weinig wol.
Terug ii$ Leiden
Kindermatinee
lllllllllliliillilllllllilllllllliliiiiilllllllllllilllllllllllllli
STUDIO „Dik Trom knapt
,Aan de deur wordt niet ver
kracht". Huisvrouwen, die zich
stierlijk vervelen en argeloze col
porteurs voor een spelletje in huis
proberen te krijgen. De mannen
van „Hebt u nog een deken no
dig mevrouw, prima kwaliteit,
100% wod", trappen er maar al te
graag in. Zij willen hun waar, die
zij dagelijks aan de vrouw pro
beren te brengen, nu wel eens op
de kwaliteit testen. Samen onder
de wol, ja gezellig!' wordt hun
motto.
Haagse bioscopen
APOLLO: „Duel der gele gigan
ten". Da 12.15, 220, 7.00 en 9.15
uur. Za en Zo. ook 4.45 uur.
APOLLO 2: „Malizia". Da. 2.00,
7.30, 9.45. Zo. ook 4J5 uur.
ASTA: „The Golden voyage of
Sinbad". Da 220, 720 en 920
Zo. 120, 4.00 uur enz.
BIJOU: „The way we were". Da.
2.00 7.15 en 920 uur. Zo. ook
4.15 uur.
Charles H. Schneer is één van die Amerikaanse filmmakers,
die zich met een zee aan overtuiging hebben vastgebeten in
een bepaald genre film, dat zij blijven maken zelfs als men
denkt dat het soort al zo'n beetje is uitgestorven.
Zo is Sinbad, de vermetele kapitein een alleszins aantrekkelijke opvolger
uit „Duizend en één nacht" een heeft gekregen in „Sinbad's Golden
held, die niet uit zijn gedachten Voyage", een avontuurlijk epos, dat
raakt en een Jaar of vijftien gele- dan ook met een miljoenenresultaat
den maakte hij dan ook al „De ze- hoog in de Amerikaanse toplijst is
vende reis van Sinbad", welke nu doorgedrongen.
Caroline Munro
ADVERTENTIE
25 JAAR ERVARING MET SLAGERS EN FALERS - TWEEDE DRUK
Bestel nu uw et door stoning van f 9.50 op giro 1872 van B.V. Uitgeversmij. Bonaventura, Amsterdam,
meuermeldin^anbestelnijmme^-tf
Maar zijn transformatie van een
Simenon-verhaal leverde hem ook
in Berlijn de speciale prijs van de
jury op. Niet te vergeten: een
280.000 Parijzenaars kwamen naar
zijn film kijken. En dat nog wel,
nadat producenten niets in het sce-
j nario hadden gezien van een ver-
j haaltype. dat zij uit de tijd achten.
Neen, Tavernier zal niet in zijn
eerste film blijven steken. Dit na
jaar gaat hij waarschijnlijk een
kostuumfilm draaien over een com
plot van Bretonnen uit de achttien
de eeuw. Maar nu moeten voor de
verandering de bioscoopeigenaren
nog happen.
De Jonge regisseur heeft echter de
kennis om zijn zaken te organise
ren, want sinds hij met Volker
Schloendorff in Lyon in één ly
ceumklas zat is zijn weg door het
filmlandschap zeer gevarieerd ge
weest. BU Melville mocht hij stage
lopen tijdens de opnamen van
„Léon Morin, prêtre", hij schreef
daarna iir bijna alle belangrijke
Franse filmtijdschriften, vertegen
woordigde ook de perszaken voor
Georges de Beauregard bij films
van om. Chabrol en Godard. Die
producent gaf hem zijn eerste kans,
een Jaar of tien geleden, in een
film sketches, „Les baisers" en la
ter nog eens in „La chance et l'a-
mour". Maar er moesten toch nog
jaren overheen gaan voor hij zijn
werkelijk speelfilmdebuut kreeg.
Amerikanen
Ondertussen maakte Tavernier
naam met studies en artikelen over
bekende Amerikanen uit een groots
Hollywood-verleden: Howard Hawks,
John Ford, Ella Kazan, Samuel
Fuller, Raoul Walsh.
De laatste is voor zijn filmcarrièfe
van beslissende invloed lijkt het
wel, want in gesprekken met hem
komt steeds zijn bewondering boven
voor het vakmanschap van deze
Amerikaanse giganten.
Hij stichtte met enkele anderen de
Nickel-Odéon en vestigde zich als
onafhankelijk publiciteitsagent, dat
Wil zeggen hij zette zich in voor
films, die hem bijzonder lief waren
als bijvoorbeeld Dalton Trumbo's
„Johnny got hls gun".
Hij raakte vertrouwd met alle as
pecten van het filmbedrijf en dat is
doorslaggevend gebleken om op dit
moment in het Franse filmbedrijf
te kunnen slagen. De vertegenwoor
digers van de Nouvelle Vague had
den bijvoorbeeld niet de gewoonte
zich bezig te houden met allerlei
bijverschijnselen in het filmbedrijf,
toen de rol van de producenten en
hun staf nog zeer bepalend was. De
Franse regisseur heeft nu een gro
tere vrijheid gekregen, dat is een
duidelijk voordeel, maar het eist
ook kwaliteiten, waarop velen het
antwoord schuldig moeten blijven.
Mistroostig
Het opvallendste aan „L'horloger" is
dat Tavernier naar het verleden
heeft willen kijken en niet de weg
van een geforceerde nieuwlichter
heeft willen gaan. Er was een tijd,
dat er royaler uit het immense oeu
vre van Georges Simenon werd ge
put dan nu; hij schreef bijna pas-
Door
Piet Ruivenkamp
klare filmscenario's met zijn thril
lers. Maar in hun simpele gegeven
met een diepgaande psychologische
uitwerking zijn die boeken nog
steeds even actueel als men ze ont
doet van wat daterende elementen.
De verhalen van Simenon spelen
zich bijna zonder uitzondering in
wat mistroostige weersomstandighe
den af en Tavernier zou niets liever
doen dan eens een misdaadgeschie
denis van de meester bij stralend
weer voor de camera te brengen.
Dat Simenon overigens voor hem al
het halve werk zou hebben gedaan
wijst Tavernier van de hand, want
„L'horloger d'Everton" speelt ten
slotte in Amerika. Dat is nu op een
onorthodoxe manier Lyon, zijn ge
boortestad geworden, in een sfeer,
die zelf moet zijn gecreëerd. Trou
wens ook de Frans-politieke achter
grond in de film is uiteraard niet
van Simenon.
Oudgedienden
De regisseur kreeg hulp van twee
op Jaren gekomen vaklieden uit de
filmgeschiedenis, Jean Aurenche en
Pierre Bost, die 't scenariowerk voor
talrijke beroemde films van direct
na de oorlog hebben gedaan. Ze
blijken ten onrechte verwaaloosd,
toen de Nouvelle Vague zich een
plaatsje onder de zon bevocht. De
samenwerking met het tweetal ver
liep met een ongedacht Jeugdig
elan. Tavernier wijst op de oudere
Amerikaanse vaklieden als bijvoor
beeld een Dalton Trumbo, wiens
naam men in vele Amerikaanse
succesfilms van dit moment tegen
komt.
Men moet zich ook niet vergissen,
„L'horloger de Saint-Pau}" is geen
ouderwetse film in zijn snelle stijl
en het voortdurende gebruik van de
schoudercamera in louter natuurlij
ke dekors.
Francois Truffaut heeft het verhaal
van een vader, die op speurtocht
gaat naar zijn zoon, die een man
heeft gedood en nu voortvluchtig is,
al eens willen verfilmen, maar
strandde in de opzet van het ver
haal dat tot het eind een suspense
bouwt naar de ontmoeting van va
der en zoon, zodat de toeschouwer
even nieuwsgierig wordt naar die
zoon als de klokkenmaker naar zijn
nakomeling in een andere situatie.
Nog maar elkele jaren geleden zou
zo'n opzet voor de film niet haal
baar zijn, maar Tavernier blijkt er
de filmische adem voor te hebben
gehad om stap voor stap de klok
kenmaker te blijven volgen.
Een nieuwe generatie van Franse
filmers, waar Tavernier ongetwijfeld
toe behoort, dient zich bepaald
minder manifest aan dat de Nou
velle Vague een vijftien Jaar gele
den. Zoals ook ai uit zijn werkme
thode valt te proeven oordeelt Ta
vernier die verandering van de
wacht destijds als artistiek vrij
kunstmatig.
Truffaut
De Truffaut van nu zou zich waar
schijnlijk niet meer zo tegen voor
gangers afzetten als hij toen in
scherpe kritieken deed. De Nouvelle
Vague heeft zichzelf teveel in haar
onderwerpen begrensd en de bewon
dering van Tavernier voor Ameri
kaanse regisseurs is ook -terug te
vinden in de zeer gevarieerde keus
van genres, die hij voor de toe
komst in het hoofd heeft. Er zijn
geen regels en ook bij de Amerika
nen treft men nu door al die klas
siek vertelde verhalen heen toch de
mentaliteit van een zekere onrust.
Tavernier houdt niet van een eti
kettering.
In zijn nieuwe film vindt men Phi
lippe Noiret, Jean Rochefort en
Christine Pascal, de nieuwe ontdek
king van de Franse film, weer te
rug. Tavernier is zeer geprezen voor
zijn spelregie. Die komt niet tot
stand met het rechtstreekse aanwij
zingen op de set, maar via discus
sies tussendoor. Zo kon commissaris
Rochefort ook bekennen dat hij
zijn figuur pas helemaal goed was
gaan begrijpen na een debat over
Audiberti!
Hij volgt daarin de inzichten van
de bewonderde Jean Renoir, die
eens - en dat was zeldzaam - boos
uitbarstte bij de opnamen van „La
béte humaine" toen de belichters de
spelers vroegen een 6tapje opzij te
doen. Zij moesten zich maar rich
ten naar de spelers, die praktisch
vrijgelaten werden.
Het Franse publiek kwam voor
„L'horloger de Saint-Paul". De
Amerikaanse invloed by Tavernier
wil trouwens niet zeggen dat hij
niet overtuigd is van diep Franse
wortels," die in elke Franse film
aanwezig moeten zijn.
Noch dat hij een terugkeer naar
het verleden verlangt. De recon
structie van oude grappen en oude
stijlen door de Amerikaan Peter
Bogdanovich heeft bepaald niet zijn
bewondering.
„Sinds Churchill, Kennedy en De
Gaulle zijn er geen mannelijke ster
ren van betekenis geweest in de we
reldpolitiek. Kissinger? Kom nou.
Hoe je het ook draait of keert, er
blijven alleen maar twee vrouwen
over met een magnetische persoon
lijkheid: Indira Gandhi en Golda
Meir". Filmacteur Anthony Qulnn in
maandblad Marie-Claire.
Hij glimlachte en zei met zijn ba-
ritonstem: „Ik ben zo blij dat ik u
u eindelijk ontmoet. Ik heb het zo
vaak geprobeerd". Dat zei Henry
Kissinger tegen de mooie filmster
Gina Lollobrigida toen ze hem kwam
opzoeken voor het maken van een
fotoserie Kissinger-cloee-up.
De nieuwbakken fotografe die al
een fotoboek over haar geboorteland
Italië heeft gemaakt kreeg van het
Amerikaanse maandblad Ladies' Ho
me Journal de opdracht om „De
interessante mannen van de wereld"
te fotograferen en dacht meteen aan
Kissinger. Hij vindt zichzelf niet fo
togeniek, maar volgens, Gina heeft
hij een zeer interessant gezicht en
uitermate „onthullende" ogen. Ze
vroeg hem van welk type vrouwen
hij houdt en hij zei dat hij van sterke,
intelligente vrouwen houdt. Het daar
op volgende weekeinde zou hij trou-
ADV ERTENTIE
Het leven van Jezus heeft film
en toneelwereld geïnspireerd tot
proclukties die volle zalen trokken
nu lijkt de diuivel aan de beurt te
zijn. Weekblad Elle publiceert de cij
fers van een kort geleden in de Ver
enigde Staten gehouden enquête naar
de mate waarin men „in de duive!
gelooft". Van de ondrvraagde vrou
wen en mannen beweert bijna 59
procent, onwrikbaar aan het bestaan
van Satan te geloven. Twintig pro
cent vindt het „waarschijnlijk' dat
hij bestaat. Tien jaar geleden, bij
'n soortgelijk onderzoek nam slechts
37 procent van de Amerikanen het
bestaan van de duivel serieus. Nu
slaat het bezoek aan een film als
„The exorcist" (de duivelbezweer
der) in Amerika en Engelland alle
records. In Parijs is een gespeciali
seerd boekhandeltje geopend dat
.Satan en gezelschap" heet, een
Frans tijdschrift heeft een extra
nummer uitgegeven met als titei
„Satan superstar". En in het kielzog
van de nieuwe rage duiken reeds df»
„duivelbezweerders" op: mensen uie
beweren dat ze (uiteraard tegen een
stevig honorarium) de ongelukkige
medemens kunnen redden die „in de
ban van satan" zou zijn geraakt.
DU MIDI: „Papilion", da 8.15 uur
EURO CINEMA: „The Great
Race", za. zon woe 3.45 en 7.45
ovefige dagen 1.45 en 7.45 uur.
FLORA: „De laatste tango in
Hamburg", da. 2.00, 7.00 en 9.15
zo ook 4 30 uur.
KRITERION„Way Out", da
3.00, 7.00 en 9.30 uur.
ODEON: „Vriezen we dood, dan
vriezen we dood", do en vrij
2.00 6.45 en 9.15 u. "Vakantiepe
rikelen met Funes-tegevolgen"
za en zo 1.45 4.15, 6.45 en 9.15
uur. „De eend en de Cadillac",
da 2.00 en 8 00 uur.
PASSAGE: „The Sting" da 220,
7.00, 9.30 uur, za en zo 130, 420
7.00 en 920 uur.
REX: „De nonnen van Sant'Ar-
cangelo", da 9.30, 11.30, 120, 3.30
6.30, 7.30, 9 30 uur zo v.a. 120
uur enz.
ROYAL '70: „Geen hallelujah
voor 3 duivels", ma t/m woe 2.15
en 8.00 uur. do, vrij en zo 2.15
7.00 en 920 uur, za 2.15 en 7.00
ROYAL OP ZOLDER: „De ka-
rate-konlng van Hong-kong",
ma t/m woe 2.15 en 8.00 uur,
do t/m zo 2.15, 7.00 en 9.30 uur.
STUDIO: „De rechter- en de lin
kerhand van de duivel", da 2.15,
7.00 en 920 uur, zo 120, 4.00
STUDIO: 2000: „It's in bhe air",
da 2.00^ 7.15 en 920 uur, zo 1.00
7.15 en 920 uur
DE UITKIJK: „Les noces rouges"
da 220, 7.00 en 9.15 uur, zo 1.45
4.00, 7.00 en 9.15 uur.
Door
Piet Ruivenkamp
Net ala zijn landgenoot Bronston
eerdere vestigde Scheer zich in
Spanje, waar nu blijkbaar de in
boorlingen op zijn aanraden de La
tijnse oe rus ting van het .morgen"
hebben vervangen door het woord
bij-de-daad van vandaag".
Enfin, Schneer maakt daar films
mee en wilde het hoe en waarom
bij de naderende Nederlandse pre
mière we. even uit komen leggen.
Hij bracht daarvoor de 23-Jarige
monter ogende Caroline Munro mee
naar Amsterdam, die als ex-model
alles jeslaagd in beheer heeft dat
een kapiteinslief en ex-slavinnetje
ook behoort te hebben. Maar
Schneer heeft meer. Hij sjouwt
rond met een boodschappentas,
waarin een rubbergriezeltje verbor
gen zit.
Op advies van mannen in zijn ge
zelschap heeft Schneer steeds weer
de neiging de tas terug te brengen
naar zijn hotelkamer, want Je moet
de fiimmagie van een monster, dat
ergens tussen een aap en een reu-
zenvleermuis past, niet zo maar
ontnuchterend op tafel zetten. Maar
Schneer is verliefd genoeg op zijn
schepping om het tenslotte toch
niet te kunnen laten en daar staat
het gifgroene ding dan, heel wat
minder griezelig dan in zijn film.
Bij de keuring zou dit monstertje
misschien een goed alibi voor stren
ge heren hebben kunnen vormen
die Sinbads nieuwste reis op een
publiek boven de veertien jaar heb
ben bepaald. Schneer houdt niet op
daar over te schamperen en wat
waar is, is waar, Nederland is het
enige land waar hem dat over
kwam. Zijn volgende Sinbad zal
hier wel achttien worden, profeteert
hij zwartgallig. En de plaat? Mogen
kinderen die hier ook niet horen, de
snel populair geworden griezelmu-
ziek van Miklós Rozsa? Ik zie hier
weinig kinderen op straat, worden
ze oinnengehouden? Het zit
Schneer niet lekker.
De films, die Schneer maakt, ziet
men niet zoveel meer, maar de ver
rassing er toch weer eens mee ge
confronteerd te worden is er te dui
delijker om.
De charme zit voor een aanzienlijk
deel in het Dynarama, dat Ray
Harryhausen alle kansen gaf zijn
visuele goocheltoeren met meester
schap te hanteren. Sommige beel
den zijn in het laboratorium opge
bouwd uit vier verschillende opna
men. De enorme vleeraap werd al
genoemd, maar er doemt ook nog
pen gigantisch tot leven gewekt
boegbeeld op om Sinbad en zijn
zeelieden angst aan te jagen. Een
kunststukje is bovendien de danse
res, die met zes armen, en later in
elk vau de bijbehorende handjes
een grimmig zwaard, rondtrippelt.
Schneer is een tovenaarscompagnon,
die geniet van zijn griezelwerk.
"Was u perplex?" vraagt hij. "Juist
dat was cok de bedoeling".
Wie net moeilijk hebben gehad met
de film waren vooral de acteurs en
de actrices Met alle optische trucs
waren zij vaak niet in staat oog in
oog te treden met tegenstanders
maar rroesten zij hun schrik zo
maar voorwenden.
Caroline Munro had daar niet zo
veel moeite mee, want zij trad eer
der voornamelijk op in horrorfilms
en Christopher Lee zelf mocht on
dervinden dat zij een meisje is om
zo in te bijten.
De opnamen voor de film "Keetje Tippel" zyn in volle gang. Paul Verhoeven geeft aanwijzingen
aan Monigue van de Ven,
