Schot uit derde
lijn van Breitner
redt Duitsers
TIET KEIZER BI .EEK GEEN MENEER VANDAAG..."
BERLIJNSE
HITTE
Trek in Rep
"Grootmoeder, wat hebt u een grote bek"
Israel in
Hannover
Hannover - De bloemenhulde gin?
de mist in. Tien minuten lang had
een lieftallige hostess van het we
reldkampioenschap-organisatiebu
reau op de trap van het luxueuze
Parkhotel in Hannover staan repe
teren hoe ze straks in het Neder
lands „wei-gefeliciteerd meneer Kei-
Door
Pim Stoel
zer" zou zeggen bij de aankomst
van de toevallig jarige en nu 31-ja-
rige vedette. Maar Piet bleek geen
meneer vandaag. Die liep door,
schonk het meisje geen blik, mom
pelend dat hij daar geen trek in
had. Waarna de hostess de bloemen
tenslotte maar aan Johan Cruijff
schonk, want die kende ze van ge
zicht en die accepteerde de ruiker
trouwens hoffelijk. Keizer later: „Ik
zag het allemaal wel, maar ik
dacht: wat een onzin".
Het slechte humeur van de Ajax-
limksbuiten was vermoedelijk inge
geven door de wetenschap dat hij
va/ndaag niet tegen Uruguay zal
spelen. Want hoewel supervisor Mi-
chels geen opstelling bekend wilde
maken - „anders gaan Jullie alle
maal maar met die jóngens praten
en ik heb liever dat Je dat na af
loop van de wedstrijd doet" - sij
pelde al snel de Oranje-formatie
voor het eerste WK-duel door.
Dat betekent Jan Jongbloed in het
doel; achterste lijn Suurbier, Haan,
Rijsbergen, Krol; midden Neeskens,
Van Hanegem en Jansen; voor Rep,
Cruijff en Rensenbrink.
Een 33-jarige in het doel dus. Jan
Jongbloed, zichtbaar onder de in
druk van het naderende moment:
„Kijk, toen ik meeging dacht ik
mooi, als reserve. Lekker dat ik er
bij ben. En nu sta ik erin. We had
dein gisteren allemaal een persoon
lijk gesprek met meneer Michels en
die zei ook; daar heb Je het nou
Jan, nou moet Je het maken. Ik zei
Ja, nu moet ik het maken".
De altijd goed gehumeurde Amster
dammer verborg zijn zenuwen goed.
Jongbloed: „Maar ze zijn er wel.
Stel je voor. Voor een competitie
wedstrijd ben ik al gespannen, laat
staan nu. Als je dat niet bent is
het niet goed. En ik weet zeker, als
ik tien minuten speel, ben ik alle
zenuwen kwijt".
Hij was de uiterst strenge bewaking
zo langzamerhand meer dan zat.
„Onze fysio-therapeut, die wilde
vanmorgen een eindje, gaan rennen
voor z'n conditie en /toen kwam er
achter een boom een man in trai
ningspak tevoorschijn. Ik loop met
u mee, zegt die. Dat >leek weer zo'n
veiligheidsman. Maar die was toe
vallig ook ex-marathonloper. Dus
kon hij het aardig bijhouden. En
hier in Hannover, jongen, Je stapt
de lift in, je drukt op de zesde éta
ge en hij stopt op de vierde. Dan
moet Je eruit, dan word je gefouil
leerd of ze kijken of je een speler
bent en je mag met de andere lift
naar de zesde. Uiterst lastig alle
maal.
De enkele uren die Oranje nog van
de eerste wedstrijd scheiden maken
Johan Cruijff niet nerveus meer.
De Barcelona-ster: „Ik weet het, er
wordt ontzettend véél van me ver
wacht, maar ik kan het alleen ma
ken als ook de andere goed gaan.
Het team moet draaien, en een
beetje geluk kan ook geen kwaad.
Neem nou die wedstrijd West-
Duitsland tegen Chili. Niemand zal
ontkennen dat de Duitsers sterker
waren. Maar erdoor komen, ho
maar. Uruguay speelt hetzelfde
spelletje als de Chilenen. Er moet
er snel een in, anders wordt het
heel lastig".
De supervisor dacht er identiek
over. Rinus Michels: „Je kan wel
zeggen, die Duitsers hadden meer
hoge ballen voor de pot moeten
gooien of zo, maar het blijft een
feit dat het tegen die Zuidameri-
kaanse ploegen moeilijk spelen is.
We moeten het beste er maar van
hopen"..
Voetbal Het kort geding dat
Johan Cruijff en zestien andere Ne
derlandse topvoetballers hadden aan
gespannen tegen de uitgeverij Boom-
Ruygrok zal op 19 Juni opnieuw die
nen voor de president van de recht
bank in Haarlem.
i Eerlijk
HAMBURG Bijna een uur lang
heeft hfct Oostduitse voetbalelftal,
jin dertien voorgaande wedstrijden
niet verslagen, tegen zichzelf lopen
HANNOVER Rinus Israel ver
scheen gistermiddag een uur na de
aankomst van de Oranje-ploeg in
het Parkhotel in Hannover. Hij had
van WK-official Jack van Zanten
een lift gekregen van huis naar Han-
BERLIJN Meedogenloos striemden tenslotte de fluitcon
certen over de "Mannschaft". Hoon voor de elf, die in de afge
lopen dagen stap voor stap door kranten, radiostations en tv-
filmers waren gevolgd. Bijna-woede aan het adres van zes
Beiers, twee Frankfurters, twee jongens uit Keulen en twee
Borussen van de uiterste westkant van dit land, dat niet anders
weet, dan dat West-Duitsland wereldkampioen zal worden.
Door
Fred Racké
Omdat er met 1-0 van Chili werd
gewonnen. Hoe verschrikkelijk moei
lijk moet het toch zijn om als
favoriet een toernooi als dit binnen
te stappen. En hoe uiterst plezierig,
bedacht ik, moet eetn man als Rinus
Michels zich voelen nu in Neder
land dat favoriet-zijn al lang niet
meer geldt, vanwege die uiterst
moeizame voorbereidingen, en al die
sores om centen. Want: wat moet
je zeggen, als zo'n partij voorbij is
en je heet Helmuth Schön?
Wat moet Je zeggen, als Je nijdig
wordt besprongen door de pers, die
in de afgelopen dagen niets anders
wist te doen dan beschouwingen
wijden aan de muggebeet, die Gerd
Müller opliep, of de frisdrank, die
Berti Vogts ineens zo koud op de
maag viel en ga zo maar door?
Wat moet Je zeggen, als compleet
met situatietekeningen in een
krant op de ochtend van de wed
strijd uit de doeken wordt gedaan
waar die plf zullen lopen. En hoe ze
elkaar soepeitjes de bal zullen toe
spelen op weg naar minstens vier
doelpunten verschil, want zó luid
den de prognoses. En of je nou als
Helmuth schön steeds maar hebt
gezegd dat in die eerste wedstrijd
uitsluitend en alleen de eerste winst
telt, die twee punten, die Je zo hard
nodig hebt, een vol stadion fluit Je
elftal uit en bij de uitgangen is die
twee-punten-theorie door het voet
balvolk al weer door een andere
vervangen: „Quatsch, ze hadden het
doelgemiddelde moeten opschroeven,
want Je zult zien dat die Oost-duit-
sers wèl de Chilenen afslachten en
dan ga Je nóg niet als eerste over".
Zorgen
Tja, wat moet je zeggen? Helmuth
Schön wist het eigenlijk ook niet zo
goed, toen hij de interview-ruimte
betrad. Hij had trouwens nog wel
wat méér zorgen dan die 1-0 alleen.
Zijn hele bouwsel rond Wolfgang
Overath, die een verbitterde strijd
met Gunther Netzer ook al weer
meer in de kolommen dan in het
veld had uitgevochten, was inge
stort. Overath was geblesseerd ver
dwenen, maar het eerste ongenoe
gen in het volgepakte Olympia-sta-
dion had wel degelijk hèm gegol
den.
Was Overath geblesseerd, écht ge
blesseerd, vroeg men Schön fijntjes.
„Ja, Ja", haastte die zich te verzeke
ren, Jazeker, de andere mannen heb
ik nog niet gecontroleerd, maar
Wolfgang kon in ieder geval niet
meer verder". Maar speelde hij dan
goed, daarvóór? Logisch, dat Schön
niet „nee" zei op die vraag. Vond
dat hij eerst met de ploeg moest
na-bespreken, maar hij had net zo
goed wèl kunnen melden dat Ove
rath niet voldeed, want dat zal wel
uit de volgende opstelling blijken.
Tempoloos
Maar goed, dè.t probleem was snel
terzijde geschoven. Het giing er nu
maar om, dat West-Duitsland in de
eerste helft goed en in de tweede
helft bitter slecht, tempoloos, zonder
inventiviteit had gespeeld. Dan kun
Je honderdduizend keer zeggen, dat
Je niet te frivool mag wezen, en dat
Je al wist dat Chilenen bést goede
voetballers zijn en dat men toch
twee, drie keer had kunnen zien
dat ze gevaarlijk waren uitgevallen
en dat je mannen tegen deze rak
kers op hun benen moesten letten,
al het water van de Berliner
Wannsee wast niet weg, dat ieder
een ontevreden was en dat mè,g Je
over een favoriet niet zijn.
Helmuth Schön, die lieve man 1ie
eerst een paar uur om een s^er
heendraait vóór hij hem zegt. dat
hij niet in het elftal zal staan, die
Schön, die altijd alles met Becken-
bauer bespreekt, die zat er zonder
.Kaiser Franz" maar mee. Hij had
zo graag geroepen: „Maar mensen,
we hebben toch gewénnen, en daar
ging het toch om en ik was zo
bang, dat het niet zou gebeuren",
maar dat mocht niet. Zodat hij
zwetend nfoest toegeven, dat er toch
te weinig over de vleugels was ge
speeld. En dat Gerd Müller steeds te
laat werd bereikt.
Em dat er teveel in de breedte was
gevoetbald. En... Ja, daar had je het
weer, dat die Chilenen toch heus
zulke voetballers waren tegen wie je
je niet alles kon permitteren. En
toch, en toch, wierp iedereen toen
tegen, en toch... waaróm was er nou
echt zo slecht gespeeld in die twee
de helft. Toen wist Helmuth Schön
het ook niet meer.
Warm
En toen haalde hij het weer er
maar bij. Net als de dag tevoren de
Brazilianen hadden gedaan. „Niet
helemaal een excuus", mompelde
Helmuth Schön, „maar men moet
weten, dat het hier in Berlijn zo
warm was". Zo warm? maar er
stond toch ook nog §en aardig
windje? „Jawel", zei Schon, maar
da was boven in het stadion, op de
tribunes misschien. Maar op het
veld was het bloedwarm. Vraag het
maar aan Uli Hoeness. Die zei het
in de rust al".
Schon moet op dat moment de
krantenkoppen al hebben zien
groeien: „BerliJnse hitte omklemt
ons elftal", of zoiets. En hij legde
nog eens uit: „In ons trainings
kamp in Malente hadden we steeds
die lekkere, frische Ostseeluft. En
daarom werden we hier door de
warmte overvallen".
Op slag werd toen de klare kijker
en luisteraar duidelijk, waarom die
doelpuntloze openingswedstrijd tus
sen Brazilië en Joegoslavië de dag
tevoren toch eigenlijk een machtig
mooie partij voetbal was geweest...
HANNOVER Voor de Ajacied Johnnie Rep stromen de aanbie
dingen nog voordat hij een bal getrapt heeft in dit wereldtoernooi
binnen. Anderlecht nam contact op. de twee Spaanse clubs Atle-
I tico en Real Madrid, een Duitse en zelfs een Griekse club. Rep:
"We zullen wel zien. Tijd genoeg. Ik laatme niet overhaasten."
Het eerste doelpunt in dit toernooi om het wereldkampioenschap voetbal. Een fortuinlijk schot
van de Westduitser Paul Breitner komt in de touwen tot stilstand. Valejas, de doelman van Chili,
ligt er verslagen bij. Het was het enige doelpunt van de teleurstellende Westduitsers.
BERLIJN Een fortuinlijke treffer van de zelden scorende
Paul Breitner heeft West-Duitsland in zijn eerste ontmoeting
voor het wereldkampioenschap behoed voor een pijnlijke de
ceptie. De wedstrijd tegen Chili, de eerste in groep 1, leverde
het verwachte beeld op van een uiterst behouden schuivende
Chileense ploeg, die de zelden echt jagende "thuisclub" vrijwel
volledig in bedwang wist te houden.
Het was dat de Zuidamerikanen
hun boevloed namen tot een serie
stevige, in de meeste gevallen on
nodige, overtredingen, die scheids-
J rechter Babacan niet onbestraft liet,
anders had het er voor de Duitsers
niet best uitgezien. De Chilenen
raakten door de gele kaar ben voor
Reinoso en Garcia en het uit het
veld sturen van Caszely die te
voren ook al geel had gezien
mentaal van slag waardoor de ove
rigens zeer weinig uitgespeelde kan-
j sen om het doelpunt van Breitner te
A wreken, niet werden benut.
Paul Breitner werd dus de redder
van de natie. De linkervleugelver-
J dediger van Europacupwinnaar
Bayern München loste in de zeven-
j tiende minuut een obligaat sahot
i uit de derde lijn, dat tot ieders ver
rassing hoog wegzeilend achter de
1 zekere doelman Vallejos verdween.
'Het betekende de onverwachte be
loning van een Duits offensief dat
Jtot dan boe allerminst imponerend
was geweest en door de Chilenen vrij
gemakkelijk was ontkracht. Dit door
middel van een hechte, veelal uit
4 vijf man bestaande laatste lijn en
leen kundig tikkend middenveld, dat
Ide Duitsers geregeld voor schut zet-
I te. De twee spitsen Caszely en Ahu-
imada verdienden daarnaast de vol
le aandacht van hun direct tegen
standers Vogts en Schwarzenbeck,
(die grote moeite hadden onheil te
(voorkomen.
vechten. Australië, hard maar eer
lijk, zeer ijverig maar beperkt, ver
dedigend maar niet laf boog pas in
de 56e minuut voor de Oostduitse
overmacht. In die voor de Australiërs
rampzalige minuut sohopte Cur-
ran, bij een uiterste poging de bal
uit een inzet van Sparwasser te ke
ren, kogelhard in het eigen doel: de
wedstrijd was beslist. Van dat mo
ment voelden de Australiërs de ver
moeidheid van bijna een uur lang
onverwacht fel verweer tegen de
betere tegenstander. Een kwartier
later maakte Stredch, dertien doel
punten in veertien interlandwed-,
strijden, met een schitterende vol
treffer op een pass van Vogel het
laatste beetje hoop bij de Australiërs
dood: 2—0.
Scheidsrechter Joessoef n*Diaye
(Senegal) gaf gele kaarten aan de
Oostduitsers Watzlich, Vogel en Ki-
sche en aan de Australiër Richards.
Het stadion in Hamburg was met
15.000 toeschouwers slecht bezet.
Show
DORTMUND De winst was
voor Schotland, maar Zaire stal de
show. De kleine 30.000 toeschouwers
in het gloednieuwe Westfalen Sta-
don van Dortumnd wisten het eig-
genlijk maar al te goed: wonderen
gebeuren niet en hun favoriet Zaire
zou het tegen de fysiek sterke
Schotse profs eenvoudig niet kun
nen winnen. Dat gebeurde ook niet.
Uiteindelijk zegevierde Schotland,
toch nog moeilijker dan bij het af
sluiten van de eerste helft werd ver
wacht, met 2—0.
Voor het echter zo ver was heeft
het half bezette stadion dubbel ge-
noben. De berichten die de voetbal
lers uit Afrika vooraf waren ge
gaan kenden de zwarte artiesten wei
nig voetbaltalent toe. Wel een op
vallend atletisch vermogen en grote
snelheid.
Met groot succes brachten de
vertegenwoordigers van het Afri
kaanse continent die wapens in de
strijd. Verbluft keken de verbaasde
Schotten naar het "basketbal-voet
bal" waartoe hun tegenstanders in
staat bleken. Met tien man trokken
zij naar voren, collectief waren ze
als de aanval was afgeslagen weer op
de eigen helft terug.
Afwezigheid van organisatie van
de verdediging zou de ploeg van
Blagoje Vidinic echter fataal wor
den. Na' 26 minuten tikte David Hay
een verre voorzet van de terugge
komen veteraan Denis Law terug op
Peter Lorimer, die van ver inschoot.
Kort daarop velde een vrije trap
van aanvoerder Billy Bremner de
dappere elf van Zaire. Achter het
muurtje langs sprintte Jordan in de
vrije ruimte. Zijn kopbal verraste
doelman Moeamba Kazadi volko
men. Tussen diens benen door ging
de bal ln het doel (2—0).
De Chileen Caszely genoot de twijfelachtige eer als eerste in
dit toernooi om het wereldkampioenschap voetbal uit het veld
te worden gezonden. De Turkse scheidsrechter 'Babacan, altijd
royaal in zulke zaken, gaf hem de rode kaart.
Door
Nico Scheepmaker
sta gele kaart. Een uitzonderlijk RiyeRno
historische wedstrijd dus, want het
leverde ook nog het eerste gelijke
spel en de eerste 0—0 op.
De Duitse televisiecommentator zei
het zo treffend, toen die kogel van
Breitner in de Chileense winkelecke
suisde: het historische eerste doel
punt van het wereldkampioenschap
1974 was gescoord. In de tweede
helft kon hij een nieuwe primeur
melden: de eerste rode kaart was
uitgedeeld, min of meer uitgelokt
overigens door de eerste home-
referee, die de eerdere overtreding
van Vogts niet bestrafte. Dat zijn
dus al drie historische eerstelingen
op een rijtje.
Er waren er al veel meer geweest:
de eerste aftrap bij Brazilië—Joe
goslavië de eerste free kick aldaar,
de eerste vrije schop, de eerste kop
bal, de eerste ingooi en de eerste
redding van de keeper. Ook het
eerste schot op het doel zagen we
bij Brazilië—Joegoslavië, en de eer-
Eén ding ontbrak slechts: het eer
ste buitenspelgeval. Het Duitse dag
blad Bild meldt althans dat noch
Brazilië noch Joegoslavië voor bui
tenspel bestraft werden. West-
Duitsland komt dus de eer toe het
eerst buitenspel te hebben gestaan
in de tweede wedstrijd, en trou
wens ook voor de eerste overwin
ning te hebben gezorgd, en voor de
eerste opvoering van de Volksbüh-
ne. Want zo mocht je de effectieve
kronkelblessures van /sommige
Duitsers toch wel noemen. Het
wachten was toen nog op het eer
ste doelpunt van een voorhoede
speler, de eerste penalty, de eerste
wedstrijd zonder gele kaart, de eer
ste monsterzege en de eerste goe'de
wedstrijdDat laatste hebben we,
min of meer, bij Zaïre—Schotland
te zien gekregen, de rest leest u wel
in de wedstrijdverslagen.
In voornoemd lijstje van Bild staat
ook nog dat Brazilië in die ope
ningswedstrijd zes schoten op doel
en zes ernaast heeft afgevuurd (te
gen de Joegoslaven zes op doel en
tien ernaast), dat Brazilië twaalf
keer en Joegoslavië 18 keer mocht
inwerpen en dat tegen de 29 „fehl-
passe" (foute passes dus) van de
Brazilianen er liefst 41 van de Joe
goslaven stonden. Dat getal frap
peert me, om de waarheid te zeg
gen. Ik heb Revelino geturfd en
nader bestudeerd. Hij deed me qua
optreden, loop en houding denken
aan Kootje Prins, maar dan met
een snor en zonder Amsterdams
accent. Rivelino heeft iets dravends
over zich, zijn haren wapperen dan
naar achteren en zijn loop lijkt iets
schokkerigs te hebben.
Heel kenmerkend is, dat hij nage
noeg elke bal met zijn linkervoet
schiet, passt en verwerkt, zelfs de
ballen die voor zijn rechtervoet lig
gen. Wat dat betreft is hij dus he
lemaal Willem van Hanegem, ook
wat zijn kromme passes aangaat.
Er is alleen het verschil dat hij
harder loopt, harder passt (strak
ke lage passes op Jair met name)
en bij vrije schoppen (die hij vrij
wel allemaal voor zijn rekening
neemt) tegelijk krom en hard
schiet.
Dat klinkt dus allqpiaal heel posi
tief, maar ik moet eerlijk zeggen
dat hij me toch nogal tegenviel. In
de eerste helft was hij nog wel ac
tief (35 keer aan de bal), maar in
de tweede helft werd hij toch weg
gespeeld door de formidabele
Oblak: toen was hij nog maar 22
keer aan de bal. En van die 29 fou
tieve passes van de Brazilianen
heeft hij er minstens vier voor zijn
rekening genomen, terwijl hij ook
nog zes keer de bal kwijtraakte (ik
weet niet hoe Bild zoiets regi
streert: is het een fehlpasse ^ls Ri
velino een zo ingewikkelde schijn
beweging uitprobeert dat hij zijn
eigen benen niet meer herkent en
over de bal struikelt, terwijl een
Joegoslaaf belangstellend en af
wachtend toekijkt?)
Zaïre—Schotland was een soort
sprookje, wat entourage betreft (al
die lawaaiige Schotten, en al die
pro-Zairische niet-Schotten en de
lichten die vanuit Afrika door een
medicijnman werden gedoofd)
maar ook voor het gevoel van de
toeschouwers: roodkapje en de boze
wolf. Zaire was natuurlijk roodkap
je en Schotland was de wolf, en
waar wij allemaal op hoopten was,
dat roodkapje de wolf met huid en
haar zou opvreten. „Grootmoeder,
wat hebt u een grote bek", zou
roodkapje zeggen, en voordat de
wolf het in de gaten had, was hij
al dóór roodkapje verzwolgen.
Maar u weet het, sprookjes verlo
pen altijd volgens een vast schema.
Roodkapje hield het 26 minuten vol
en toen slokte de .boze wolf haar
op. Jammer. Het sprookje was uit,
een mooie droom was voorbij.
Helemaal onmogelijk was deze om
kering der waarden niet eens ge
weest. De Zairisten (Zairanen?)
hebben enkele goede kansen gehad,
terwijl dat tweede doelpunt van de
Schotten te danken was aan Afri
kaans onbegrip over Europese vrije
schoppen. Want dat mankeert er
nog aan het Afrikaanse spel: zij
kennen de schema's nog niet waar
mee Je achterhoedes oprolt die
honderd jaar verdedigingscultuur
achter zich hebben, en zij ken
nen evenmin de schema's waar
mee Je muurtjes bij vrije schoppen
omlaag haalt. Maar voor het ove
rige hebben al die spelers van Zaire
de maarschalkstaf in hun benen.
Zij kunnen dingen (en durven ook
dingen) die ik menige Ajacied nooit
zie doen: schijnbewegingen, subtiele
passeeracties, fantasierijk samen
spel op het middenveld
Alleen moet Je ook bij het beoor
delen van die dingen Jezelf natuur
lijk niet van de wijs laten brengen
door het feit dat die Afrikanen
Afrikanen zijn. Zulke lekkere Jon
gens zijn het nu ook weer niet. In
de eindfase zag ik hoe Ndaye in het
voorbijgaan in het gezicht van
Blackley sloeg (de bal was allang
weg, de scheidsrechter zag niets),
en even later schopte Mwepu tegen
de benen van Jordan toen de
scheidsrechter even de andere kant
op was.
Bovendien komt er het gezichtsbe
drog van de primitieve sympathie
bij. Ik heb mij in de tweede helft
een tijdje voorgesteld dat de Schot
ten de newcomers uit het blanke
Werelddeel waren, en toen zag ik ze
ook verbazingwekkende staaltjes
verrichten. „Die luidjes kunnen bij
voorbeeld uitstekend koppen, je
kunt zeggen wat Je wilt, en die,
kleine bleke, Renmerb, of zo'n on
uitspreekbare naam, die kan ver
bluffend handig hakken en hjfj
voetbalde zo brutaal als de beul".
Want hoe je het ook went of keerfc:
de wolf is nog altijd sterker en
vraatzuchtiger dan roodkapje. Al
leen is de tijd niet ver meer, dat
roodkapje een negerinnetje blijkt te
zijn, en de wolf is veranderd in een
kip die voor die zwarte roodkapje
eerst wordt geplukt, daarna ge-
grilld en ten slotte wordt opgevre
ten. Ik schat bij het werel<Ui:am-
pioenschap van 1982.
