Hora est" voor P. A. Harteveld
WELKE HUISVROUW
Bloem, een man
van 't midden
Kabaret Tekstpierement
DONDERDAG 25 APRIL 1974
De woorden „hora est", die pedel P. A. Harteveld van de Leidse Universiteit tegen de
vierduizend maal heeft uitgesproken als eindsignaal voor promotieplechtigheden, zullen
dezer dagen voor hemzelf een veel minder bevrijdende klank krijgen: op Koninginnedag
legt hij zijn functie neer wegens het bereiken van de pensioenverplichte leeftijd. Minder
bevrijdend want „ik heb dit werk altijd met heel veel plezier gedaan, en ik zal het heel erg
missen. Gelukkig ben ik gezond genoeg om nog veel ander werk, dat ik hiernaast altijd
ben blijven doen, voort te zetten. Misschien uit te breiden en intensiveren. Vooral werk
waarbij ik contact heb met jonge mensen. Dat heeft mij altijd aangetrokken, en dat was
ook het plezierigste van mijn werkkring als pedel".
A?
Pedel Harteveld in ambtsgewaad en met staf aan het hoofd van de cortege, waarin Churchill
(links op deze foto van Herman Kleybrinksamen met de senaat op 10 mei 1946 van de Leidse
Academie naar de Pieterskerk liep, waar hem in tegenwoordigheid van Koningin Wilhelmina,
Prinses Juliana en Prins Bernhard het eredoctoraat van de Leidse Universiteit werd uitgereikt.
Deze glorieuze plechtigheid vond plaats in het eerste jaar, dat Harteveld zijn functie uitoefende.
Kooi blijft
betoncentrale
afwijzen
EIDEN In een brief reageert
imemend voorzitter J. Werter van
wykcomité De Kooi op de in dit
4d overgenomen uitlatingen in In-
i:rie Rijnland van betonmortel-
5*|trale-directeur De Jong. Hij
IJft, dat het in de eerste plaats
wijk. waarin 8000 men-
wonen. Maar met het wonen al-
zijn wij er nog niet. Die men-
willen ook leven! Hebt U wel
s geprobeerd te leven in een wijk
irin nauwelijks ruimte voor re-
itie is? Hebt u wel eens gepro-
rd te leven in een wijk die hard
het verpauperen is? Hebt u ooit
jlfleen woning gewoond die volko-
uit het lood staat, waarvan de
rgevel gescheurd is en waar lek-
de orde van de dag zijn?
u, net zoals de woningbouwver-
Vi fing "De Eendracht", dagelijks
mfronteerd wordt met dergelij-
klachten en dan uit een be schei-
budget maar moet zien de wo
gen bewoonbaar te houden, als u
precies zoals «*3tuurders van
woningbouwvereniging, tot de
ie komt dat deze verzakkin-
scheuren in de voorgevels zijn
taan door het voorbij daverende
•e verkeer, zoudt u dan ook Jui-
i als er in de directe omgeving
de woningen waarvoor u verant-
Adelijk bent een zware industrie
Q verrijzen?
J® ituurlijk zijn wij het er mee
7 i dat men een bedrijf niet kan
M leggen omdat er toeneming van
verkeer te verwachten valt. An-
ordt het wanneer door deze
ie de woningen gevaar lopen,
u dan nog bedenkt dat juist, nu
Kooi voor renovatie in aanmer-
jy, komt, industrie deze renovatie
rehabilitatie van de wijk teniet
kunnen doen. zult u met mij van
Ding zijn dat de uitlatingen van
.Jheer De Jong bijzonder ongeluk-
djn.
ykcomité, dat .zich mede ver-
roordelyk acht voor het wel-
8000 mensen, blijft de be-
nortelcentrale afwijzen. Wij zul-
aiet aarzelen door te gaan met
bezwaren kenbaar te mak. i,
Ig tot bij de Kroon. Ook Kooi-
r* oners zijn MENSEN en zij wei-
n het slachtoffer te worden van
rendement van een bedrijf. De
ibewoners laten niet langer over
lopen.
Ojiet zal bekend zijn dat het wijk-
a politiek is en op geen en-
2j wijze behoefte heeft aan een
10^ kiezingsslaatje". Wij wijzen el-
medewerking van actie-groepen
de "politieke" toer gaan, m,et
af. Wij zijn "mondig" genoeg
onze eigen boontjes te doppen,
nauwe samenwerking met alle
Oghebbenden. En wanneer wij
rbij de politieke partijen nodig
ben. richten wij ons niet tot één
lalde partij, doch tot alle par-
die in de gemeenteraad verte-
«Ivoordigd zijn!
t slot schrijf: Werter: Wanneer
telt dat het u allemaal al veel
mg heeft geduurd, dan zijn wij
iet u eens. Op uw verzoek had
lang afwijzend moeten worden
hikt.
ADVERTENTIE
NAAR HET
in het L.A.K. Theater - Levendaal 150
op 26 april, 20.15 uur
Plaa+sbespreken telefoon 2 1400-3 1841
ADVERTENTIE
is mans genoeg om in een paar daagjes, een
weekje of langer licht inpakwerk of huishoudelijk
werk behoorlijk wat bij te verdienen?
Eventueel ook in de weekenden.
MB Nieuwe I
Neem snel kontakt op met
UITZENDBUREAU LUBA
Nieuwe Rijn 35, Leiden telefoon 01710-40341
Donizettihof 10, Alphen aan den Rijn telefoon 01720-9 46 98
Negenentwintig jaar lang is de heer
Harteveld de immer aanwezige scha
kel geweest Kissen student en hoog
leraar met betrekking tot examens
en promoties, en een soort ceremonie
meester in statige toga en met rinke
lende bellenstaf bij inaugurele ora
ties van hoogleraren en de laatste ja
ren ook lectoren en bij corteges op
universitaire hoogtijdagen, zoals
diesvieringen en erepromoties. Daar
naast vervulde hij vele administratie
ve taken, die hem een centrale post
in de universitaire wereld gaven.
Voor dit werk, waarvan de schakel
ussen student en hoogleraar het
voornaamste aspect is, heeft men
-een gespecialiseerde opleiding no
dig, maar wel persoonlijkheid, de ga
ve van men zijn met begrip voor de
noden en zwaktes van de medemens.
In dit licht bezien is het in 't geheel
niet verwonderlijk dat de heer Harte
veld direct na de oorlog in deze uni
versitaire functie terecht kwam na
22 jaar als typograaf te hebben ge
werkt vooral bij Sijthoff aan de Doe-
zastraat.
Hij had in die Jaren in Jeugdwerk
en diaconaal werk al getoond, die
gaven van menselijk begrip en me
deleven te bezitten, evenals een talent
voor organiseren, dat een al even be
langrijk aspect van het pedel-schap
is. En de bezettingsjaren legden nog
ens een apart accent op die geestelij
ke instelling. De heer Harteveld heeft
als vele (maar eigenlijk te weinige)
landgenoten in die Jaren hulp durven
geven aan verdrukten en ook op an
dere wijze de "goede zaak" gediend.
Dit menslievend werk bracht onder
meer mee ,dat hij in zijn (kinderloos)
gezin een tweejarig joods Jongetje
opnam om te voorkomen dat het
slachtoffer zou worden van de nazi-
terreur. "Hij is nu praktisch een zoon
voor ons geworden". Pas na de bevrij
ding bleek, dat dit een zoontje was
van de tweelingbroer Sal van de be
kende oorlogsdocuinentalist Lou de
Jong.
Direct na de oorlog werd hem ze
ker ook op grond van zijn werk in de
bezettingsjaren gevraagd of hij
niet voelde voor de post als pedel van
de Leidse Universiteit. Het verzoek
werd hem gedaan door prof. dr. P. A.
H. de Boer, thans de enige nog in
functie zijnde vooroorlogse Leidse
hoogleraar, op de record-Jeugdige
leeftijd van 28 jaar benoemd. De heer
Harteveld heeft niet lang geaarzeld.
Wereldnaam
In de 29 jaren nadien heeft hij zich
letterlijk een "wereldnaam" verwor
ven. Over de gehele aarde verspreid
immers vindt men de tienduizenden
oud-studenten, die hij op gezette tij
den zijn rustige en zakelijke steun
gaf. Tussen Noordkaap en Kaap de
Goede Hood, in geheel Europa, in de
Nieuwe Wereld, in het gehele Verre
Oosten, in Australië en Nieuw Zee
land om maar wat plaatsen te noe
men kan men oud-Leidenaren vin
den, die zich de pedel en vooral ook
de mens Harteveld met dankbaar
heid herinneren. Die relaties zijn
veelal wederkerig.
"Vroeger was dat contact tussen
studenten en pedel veel nauwer dan
nu", zegt de scheidende functionaris.
"Er is veel veranderd. De intimiteit
is verminderd. Dat Ls een logisch ge
volg van de massaliteit, maar ook
daardoor weer van de veranderde
studiestructuur. Vroeger maakte je
met vrijwel alle studenten hun stu
dieduur door met alle ups en downs.
Dat is nu veel minder vooral door
dat de examens niet meer geconcen
treerd zijn in het Academiegebouw
aan het Rapenburg, maar verspreid
over instituten door de gehele stad.
Zelfs bij massa-examens in de
Groenoordhal. Maar gelukkig vin
den de doe toraal-examens die een
studie beeindigen en de promoties die
haar bekronen nog altijd plaats in
het Academiegebouw aan het Rapen
burg dat in 1581 werd betrokken en
sindsdien het hart van de universiteit
is gebleven."
De hele sfeer aan de universiteit is
sinds de bevrijding sterk veranderd,
vooral in het laatste halve decen
nium. Niet alleen door de massaliteit
(vroeger 75. nu meer dan 300 hoogle
raren. eertijds nog geen 5000, nu
15.000 studenten maar ook door de
groei van heel nieuwe denkbeelden
omtrent plaats en functie van de
universiteit vorm en waarde van de
opleiding, relatie tussen opleiding en
genschap over de gang van zaken.
Door P. Bok
Pedel Harteveld heeft die revo
lutionaire veranderingen van het
begin af tot de dag van heden mee
gemaakt, ook de hoogtepunten of
dieptepunten van deze omwenteling.
En hij heeft daarbij getoond, jong
van geest te zijn met de Jongeren die
hem zo na aan het hart lagen.
"U mag de uiterlijke schijn van de
veranderde sfeer niet verwarren met
de werkelijkheid. Er wordt door de
studenten over het algemeen hard,
zelfs harder dan vroeger gewerkt.
Dat de resultaten misschien vol
gens sommige statistieken misschien
misschien minder zijn dan vroeger,
kan voor een groot deel liggen aan
een minder geschikte (niet minder
goede) ondergrond. Vroeger was de
vooropleiding veel meer toegespitst
op een speciale studierichting. Tegen
woordig geeft vrijwel iedere middel
bare opleiding toegang tot vrijwel
iedere tak van universitaire studie.
Of dat nu goed is of niet: het feit
ligt er nu eenmaal. Bovendien is het
verheugend, dat de universiteit te
genwoordig toegankelijk is voor
jongeren uit alle maatschappelijke
milieu's, ook door 'n veel ruimer stu-
dietoelagenbeleid. Maar dat kan na
tuurlijk ook leiden tot een lager stu
dierendement. Maar ik geloof niet
dat het geleid heeft tot een minder
serieus of hard werken"
Over de „democratisering" en de
"inspraak", verschijnselen waaraan
je echt wel even moet wennen wan
neer je gegroeid bent in 'n ambt on
der geheel andere omstandigheden
dan de huidige, is pedel Harteveld
aanvankelijk wat aarzelend, wanneer
we hem om zijn oordeel vragen.
Maar het komt er tenslotte voorzich
tig. maar wel met veel overtuiging
uit.
"Die inspraak ls nuttig. Zonder
enige reserve. Waar het gaat om de
vorming van Jonge mensen mogen
die waarachtig ook wel een vinger in
de pap hebben. Maar de onrust die
nu vaak het beeld van de universi
taire samenleving tekent, de conflic
ten en dergelijke, moeten niet gezien
worden als inhaerent aan democra
tisering en inspraak. Meer als een
ongewild en nadelig bijverschijnsel.
Zij worden veroorzaakt door een zeer
kleine minderheid, waarvan een deel
gelooft in het principiële nut van de
agitatie maar de rest alleen uit is op
het stichten van verwarring alleen
om het bestaande systeem af te bre
ken".
Nee zeggen
"Helaas zijn er te weinig mensen
"hogerop" die "nee" durven te zeg
gen wanneer dat nodig is om derge
lijke randverschinselen de kop in te
drukken. Het doet vaak wat denken
aan de vooroorlogse situatie in Ne
derland, waarin de overheid politie
ke ontwikkelingen hun gang lieten
gaan omdat zij te bang waren "nee"
te zeggen uit angst, als onverdraag
zaam gebrandmerkt te worden juist
als het ging om bestrijding van dic
tatuur. Wat er bijvoorbeeld gebeurd
Ls de laatste Jaren ten aanzien van
het collegegeld is voor een democra
tisch land onaanvaardbaar. Het gaat
er niet om of het goed is duizend
gulden collegegeld te vragen en be
talen. maar o mhet feit, dat een de
mocratisch genomen besluit nage
leefd dient te worden, en alleen op
democratische wijze mag worden be
streden. Wanneen 'n overheid 't sa
boteren van zo'n besluit toelaat, on
dergraaft zij haar eigen basis. Juist
in een democratie dient men gezags
getrouw te zijn, veel meer dan in een
dictatuur. Is men dat niet dan opent
men juist de weg naar die dictatuur.
Wat er de laatste jaren gebeurd is
heeft niets met democratie te ma
ken. alleen met ondergraving van
die democratie".
Over deze zaken kan men uren
met pedel Harteveld spreken on
steeds komen zijn weloverwogen
woorden er op neer, dat de Jongeren
van thans door de bank genomen
heus niet minder sir ei us en meer re
bels zijn dan de Jeugd van vroeger.
"Wanneer je in een spiegelgladde
vijver een steen gooit, komt aan de
oppervlakte de hele vijver in beroe
ring. Maar het leven in de vijver
zelf, de steeds werkzame natuur co
der het oppervlak, gaat gewoon door
En om dat leven in die vijver gaat
het. Als buitenstaander zie je alleen
die beroering aan het oppervlak. Ik
ben gelukkig in een positie geweest,
dat laatste te zien".
"Maar het was wel een bijzonder
moeilijke periode, zo'n vier tot vijf
jaar geleden, toen de opschudding 't
ergst was. Gelukkig zijn in Leiden
niet de extreme gevallen voorgeko
men als elders in ons land of daar
buiten. Maar het was wel zo, dat de
viering van mijn zilveren jubileum
er by is ingeschoten: Daar was toen
de stemming niet naar. Die is nu
wel beter, maar ook nu nog gaat er
door verkeerd gehanteerde inspraak
veel van een werkelijke democratise
ring verloren. En voor hoogleraren
en andere leden van de wetenschap
pelijke staf ook veel tijd voor re
search, een onmisbaar belangrijk
onderdeel van de universiteit. waar-
De heer en mevrouw Har
teveld (ook zij is geen onbe
kende in de universitaire ge
meenschap) nemen afscheid
tijdens een door de universi
teit aangeboden receptie in
de ontvangstkamer van de
Academie aan het Rapenburg
op donderdag 2 mei a.s. om
vijf uur.
Alle belangstellenden zijn
welkom b\j deze plechtigheid,
tijdens welke onder meer het
woord zal worden gevoerd
door de rector magnificus
prof. dr. A. E. Cohen en door
prof. dr. P. A. H. de Boer. de
enige functionerende hoog
leraar toiens oratie-cortege
*iij niet is voorgegaan met
zijn staf.
door Leiden toch ook een wereld
naam heeft gekregen".
Het gesprek ging overigens beslist
niet uitsluitend of ook zelfs maar
hoofdzakelijk over problemen, inte
gendeel.
Wat dan wel zijn plezierigste her
innering is geweest? Het antwoord,
toont aan dat je deze man, die 1e al
jaren meende te kennen eigenlijk!
nog verkeerd schat. Je verwacht 'n
antwoord in de geest van de glorieu
ze erepromotie van Churchill in de
zomer van 1946, of de erepromotie
van Smuts enkele jaren later, of del
studie en het feestelijke doctoraal-
examen van Prinses Beatrix in te-
genwoordigheid van haar moeder of;
iets dergelijks. Nee hoor.
"De herinnering aan de s tuden- -
ten. die in de eerste jaren na de be-
vriiding terugkwamen om eén door
de oorlog, door militaire dienst, door 1
politione'e acties in Indonesië onder-
broken studie voort te zetten. Dat
je die kon helpen in een uiterst I
moeilijke opgave, dat je blij met hen
kon zijn wanneer het tenslotte toch!
lukte, dat je ze bij indeling examen-
schema's uit tijdnood kon helpen. Ja-
dat is eigenlijk wel het plezierigste
geweest".
Wanneer pedel Harteveld zijn uni-
versitaire functies neerlegt helaas
kort voor het vierde eeuwfeest van de
imiversiteit, waarom kan een pedel-
eigenlijk niet evengoed tot zijn ze-
ventigste Jaar aanbiyven als een
hoogleraar die toch ook geacht wordt,
tot deze leeftijd met Jongeren te;
kunnen omgaan? betekent dat
niet het einde van zyn contact met I
de Jeugd.
De heer Harteveld heeft zijn hele
leven veel gedaan aan jeugdwerk en
kerkelijk werk. Hij was van zijn
twaalfde (als welp) tot zij, 55ste;
(als assistent districtscommissarLs)
actief in de padvinderij, hij werkte;
voor Pro Juventute, was medeop-
richter van de Leidse Jeugdactie in;
1945, voorzitter van het Diensten-
trum en van de Hervormde Diaconie
en bovendien op vee! andere terrei-;
nen actief. Dat biyft hy voor een -
deel doen. Hij is er de man niet naar
om stil te gaan zitten.
Maar het "hora est" klinkt dezer
dagen wel voor de pedel Harteveld.
Zeer velen zullen dat (met hem
zelf) betreifren.
ADVERTENTIE
Het
cassette huis
De ruimste keuze Pleet,
Edelstaal en Vlekvry.
In de beste merken. Grote
keuze verzilverde
geschenkartikelen.
Uw Juwelier
v. d. WATER
Haarlemmerstraat 181
LEIDEN Een onopvallende deur in de Steenstraat. Een
groot bord aan die deur met de tekst: Willem Bloem, gerechts
deurwaarder.
Er staat een kleine man boven aan de trap. Bescheiden drukt
hij de hand. Deze week werd hij zeventig jaar. Per 1 mei houdt-
ie er mee op. Pensioen.
Drie Siamese katten lopen wat te dwalen door de kamers.
Zijn vrouw is er niet; doet een examen voor Alliance Frangaise.
Het is acht uur 's avonds. "Wilt u een sherry; er is geen kof
fie, nu mijn vrouw er niet is."
Eigenlijk heeft u een onvriende
lijk beroep.
"Nou, nou.het ligt er helemaal
aan. hoe je hetzelf opvat. Ieder be
roep heeft voor en tegens. Ik kan me
voorstellen dat u het ook niet leuk
vind om 's avonds te moeten werken.
Ja, dat is toch zo?"
Hoe word je deurwaarder? Hoe
bent u eigenlijk in dit vak terecht ge
komen?
"In mijn geval is het een samen
loop van omstandigheden geweest.
In het begin had ik er eigenlijk nooit
aan gedacht. Na de MULO ben ik
gaan werken op een handelskantoor
in Rotterdam. Maar toen kwam die
economische crisis, rond 1930, daar
hebt u wel eens van gelezen, neem ik
aan. Nou, toen werd iedereen die niet
was getrouwd op straat gezet. Ik ook.
Een van myn jongere broers werk
te op een advocatenkantoor.
En die advocaten in Rotterdam
hadden op de Noordsingel een eigen
sociëteit. Laat die bode daar nou ziek
zijn. Ik mocht ej- komen.
En dan kom Je met die hele we
reld in aanraking. Met de jurispru
dentie, met allerlei stukken, noem
maar op. Ik heb die zitten lezen. En
zo is het een beetje gegroeid. De he
ren hebben me toen geholpen".
Nooit spijt gehad?
"Nee hoor. Op den duur wordt het
wel vermoeiend. Soms vraagt het te
veel van Je. Je hebt spanningen.
Je kunt er op een gegeven moment
niet goed meer tegen als mensen je
proberen te belazeren. Je moet con
stant klaar staan voor iedereen".
In 1934 legde hij met goed gevolg
het examen af voor gerechtsdeur
waarder. Een zwaar examen. (Laatst
heeft hij gelezen dat er van de 109
Door
Paul Wolfswinkel
Foto
Jan Holvast
kandidaten er slechts 39 waren die
slaagden).
In 1937 werd hij benoemd in Rot
terdam, waar hij tot de oorlog werk
zaam is gebleven. In Januari 1940
kwam een collega te overlijden in
Den Brielle. Daar was een zomer
huisje en er werd overeengekomen
dat Bloem met Pinksteren 1940 er
zou gaan wonen.
Vlak voor Pinksteren ging hij kij
ken, maar de verf was nog nat.
Vlak na Pinksteren was het oorlog.
Tot 1956 heeft hij daar gewerkt en
kwam toen naar Leiden.
Een voorzichtige man, die er geens
zins uitziet als een boeman, als een
bullebak.
Natuurlijk werd hij wel vaak
door anderen als zodanig gezien.
"Ja, maar dan zei ik "al moet het
hele Nederlandse leger eraan te pas
komen, verliezen doe je uiteindelijk
toch." Ha. Natuuriyk, als ze my zou
den doodslaan zou er toch een ander
komen. Ja toch?"
Bent u nooit bang geweest?
"Nee."
Nooit bang geweest om ergens op
straat te worden geschopt?
"In het begin zag ik er tegenop.
Dan lag ik in bed te woelen en dan
zei m'n vrouw: "Heb je morgen weer
wat?"
Maar als het morgen was en ik
stand by de mensen voor
de deur was het weer verdwenen.
Met die onvriendelijke gezichten valt
't best wel mee. Als je het nodig hebt
is er altyd wel'politie om te assiste
ren. Vroeger was dat allemaal erg for.
meel. Wanneer iemand weigerde de
kast open te maken, moest Je de
burgemeester bellen. Nu gaat dat al
lemaal veel soepeler.
Ook als er niemand thuis was moest
Je dat doen. Ach, tref je nu nie
mand thuis, nou dan kon je later nog
eens een keertje langs."
Is zo'n vak nou onverbiddelijk?
"Ik heb er altijd naar gestreefd al
les zo soepel mogelijk af te wikkelen.
In Leiden is dat wel eens moeilijk. Ik
regel wel eens afbetalingsmogelijk
heden, die niet worden nagekomen.
Op het platteland is dat heel anders
hoor.
En het komt ook vaak voor dat een
Vrouw te veel dingen koopt en schul
den maakt en dat de man er niks van
af weet. Dan zeg ik: "Weet je vent
ervan? Nee? Zeg het hem dan." En
dan is Leiden in last. Maar t' komt
allemaal weer goed.
Weet u, als je een "echte goede"
deurwaarder bent. moet Je zeggen
dat je nergens met iets hebt te maken
en dat er betaald moet worden. Bul
lebak zijn.
Ik kan dat niet. Door Je goedheid
kak je vaak in je eigen zak. Je pro
beert het met de mensen te regelen,
althans dat deed ik."
Bent u wel eens bedreigd?
"Door de telefoon vaak. Maar dan
zei ik: "kom maar hier als Je wat
hebt." Maar ik lokte nooit iets uit.
Nooit. En het kwam wel eens voor dat
ze je uitmaakten voor van alles en
nog Wat.
Dat ze zeiden: neem maar mee, het
kan me niks schelen (praat even
Leids.) Een paar uur later staan ze
dan voor je deur en zeggen dat ze het
niet zo hebben bedoeld.
"Ja, maar Je zegt het maar", zeg ik
dan.
Wat zou u doen als er een deur
waarder bij u naar binnen komt?
"Oh, die laat ik stiekem toe".
U werkte alleen?
"Ja, en dat is misschien een onge
lukkige kant van me. Wanneer je 'n
bediende zou hebben, moet Je alles
nakyken. Het zou nooit naar myn
zin zijn, geloof ik. Je zou het hele
maal over willen doen. Als ik het zelf
niet zou doen. zou ik het niet ver
trouwen.
Maar aan mijn vrouw heb ik heel
veel steun. hoor. Ze doet van alles.
En dat weet je niet van een bedien
de. Zo'n man moet er belangstelling
voor hebben. Als hij fouten maakt,
dan krijg ik-op myn donder en kan ik
aansprakelijk worden gesteld. Kan
in de tonnen lopen".
"Vroeger las ik veel. Maar vaak
gaat de Elsevier ongeopend weer de
vuilniszak in. Ik heb geen tijd. Van
de nieuwe schrijvers heb ik niets ge
lezen. Daar heb ik weer 'n beetje tyd
voor, nu. Verder film ik een beetje en
als het mooi weer is, mag ik wel eens
gaan vissen".
Wat Willem Bloem nog wel even
kwijt moet is het volgende. "'Weet u,
in Leiden hebben de mensen vaak
geen benul dat je een stukje rechter
lijke macht bent. Een klein stukje
dan wel. Ze zijn zo onverschillig.
Maar u brengt ook geen blijde
boodschap mee.
"Nee. Ik zei ook tegen de mensen:
Als de postbode nou komt met het
ergste bericht, kijk Je dan die man
ook kwaad aan? Nou dan?
Een deurwaarder wordt nooit ge
stuurd, zoals zovelen denken. Een
deurwaarder komt".
Willem Bloem zeventig Jaar. Geen
vijanden, maar wel vaak een grote
bek van de mensen. Wanneer ze hem
later tegenkomen, nemen ze de hoed
af. Volgens hem moet het kunnen in
een donker straatje te lopen zonder
dat er iets gebeurt.
Is buitengewoon te spreken over
de werksfeer in Leiden, met collega's,
advocaten en iedereen die wat met
hem te maken heeft.
Wanneer ik wegga, moet ik eerst
mee naar boven om de trots van zijn
echtgenote te zien: een eigenge
maakt wandkleed.
De drie poezen lopen om ons heen.
Eén heet Cruyffie. Geboren op de
avond dat Feyenoord een belangrij
ke wedstrijd won in Engeland. Dat
tekent Bloem. Een man van het mid
den.
Deurwaarder met pensioen
