lang je niet op
aan je stropdas
Hongkong stapt over
op kwaliteitsconfectie
Nieuw.
tenCate Colorite.
Wo@«ls
tenCate.
Kleurige mode
voor bodyenbeen.
UPAG 13 APRIL 1974
nette pak in een andere
m zonder stropdas
AMSTERDAM Het grijze,
liefst op maat gesneden, kos
tuum, het keurige niet te fel ge
kleurde overhemd en de onopval
lende stropdas, daaraan kon Je
tot voor kort de geslaagde zaken
man herkennen. Al was het hier
niet zo erg als in Engeland, want
daar ging een Jongeman die in de
Temple werkte met zeven keurig
gesteven witte boorden 's morgens
de deur uit om er de hele dag
smetteloos uit te zien, maar toch,
de Jongeman die vooruit wilde ko
men moest keurig in het pak
(met stropdas) zitten.
Gelukkig is daar een beetje ver
andering in gekomen. Een beetje
want ik kan me de bankemployee
nog herinneren, die een zuurstok-
roze overhemd en bijpassende das
op kantoor verscheen. Hij werd
wel niet naar huis gestuurd maar
aan de venijnige steekjes onder
water merkte je dat het eigenlijk
niet kon. De volgende dag ver
scheen hij dan ook prompt weer
in de „geslaagde mannen-outfit".
Toch zet de verandering door. Ik
kan me een collega herinneren die
de eerste dag in een kostuum en
stropdas op de redactie verscheen,
nu draagt hij t-shirts en gezellige
truien en nooit heeft iemand hem
toegang geweigerd (als we ten
minste de dancings even buiten
beschouwing laten).
Maar het viel niet mee als Je
met 'n man zo tussen de dertig
en vijftig (met beginnend wel
vaartsbuikje) de stad in ging om
eens iets „anders" te kopen, want
echt niet iedereen is geschikt om
zomaar van het kostuum op een
hippe tuinbroek over te stappen.
Het aanbod in alternatieve mo
dieuze en toch representatieve
kleding was eigenlijk te gering.
Een vergeten groep, zoals je ook
zo lang in de damesmode hebt ge
had. Op deze groep mikt b.v. Peek
en Cloppenburg, met de speciale
„pleasure collection". Kleding die
varieert van het traditionale kos
tuum maar dan uitgevoerd met
denim-effecten tot het sportieve
Jack waaronder een gedessineerd
overhemd met bijpassende spen-
Voor dat deze collectie werd ge
lanceerd heeft men door het bu
reau Socmar een enquête laten
houden onder 61 managers van
6 bedrijfstakken waaronder over
heidsinstelling. Hieruit bleek dat
zestig procent van de mannen in
leidinggevende functies zich niet
of maar heel weinig bemoeit met
de kleding van z'n medewerkers.
Drieëntwintig procent stelt stren
ge eisen, dat wil zeggen dat alleen
een kostuum met stropdas genade
kan vinden, vijf procent heeft
geen bezwaar tegen een coltrui of
tien procent vindt dat de mede
werkers binnen het bedrijf best
een coltrui kunnen dragen maar
naar buiten zitten deze mannen
steeds aan hun stropje vast. Van
zestien procent mag alles („Als
eigenlijk best van die stropdas af.
Kijk maar eens als het mooier
weer gaat worden het eerste wat
ze doen als ze thuis komen is hun
stropdas aan de kapstok hangen
en het bovenste knoopje van hun
overhemd losmaken. Waarom kan
die man er nu ook in zijn kantoor
uren niet een beetje comfortabe
ler bijzitten? Doet het iets af aan
zijn autoriteit of hij een stropdas
draagt. Welnee, het is een van die
gewoonten die gewoon moeten
worden afgeleerd. En daarvoor
biedt de confectie-industrie nu
de mogelijkheid. In veel herenza
ken zijn ze al te koop, de over
hemden waarvan de knoop wat
hoger staat en de boorden wat
groter zijn dan van de traditio
nele overhemden. Bovendien zijn
er bij de gedessineerde overhem
den goede spencers te krijgen die
toch een „aangekleed" geheel
vormen. Alternatieve kleding hoeft
beslist, dat denkt met weieens,
niet vodderig of slobberig te zijn.
Iemand in een goed gesneden pak
in safari-stijl kan er net zo goed
uitzien als iemand in een krijt-
streepjeskostuum.
HENRIETTE V. D. HOEVEN.
DAMESMODE
in exclusief jonge stijl..
BREESTRAAT I08a-ll2 LEIDEN
ze maar niet in zwembroek ko
men. Als alles maar schoon is").
In welke branche wordt gewerkt
is niet belangrijk. Het bank en
verzekeringswezen stelt voor
sommige functionarissen dezelf
de eisen als de reclamewereld.
In deze tijd van praktiscn en
comfortabel willen veel
HONG KONG De Britse kolonie Hong Kong, een enclave
in Communistisch China is hard op weg om een belang
rijke modemogendheid te 'worden. Een paar jaar geleden
stond Hong Kong nog alleen bekend als leverancier van goed
kope massaconfectie. Maar sinds de EG-landen, ter bescher
ming van hun eigen mode-industrie, Hong Kong exportbeper
kingen oplegden en de Britse kolonie nu niet meer zulke
gigantisch hoeveelheden kleding aan het Westen kan verko
pen schakelen er steeds meer fabrikanten op kwaliteitscon
fectie over.
En met succeswant zelfs Cardin.
Lanvin, Yves Saint Laurent. Marry
Quant en Emilio Pucci vinden de
kleding uit Hongkong zo goed, dat
zij er sinds kort een groot deel van
hun boetiekconfectie laten maken.
komen uit Hongkong nog
opmerkelijke creaties, dan
de modellen van mode-ontwerpers.
Er worden bijvoorbeeld ook wereld
bekende Franse truitjes, fameuze
Engelse overhemden, populaire
Amerikaanse spijkerbroeken, kleuri
ge Italiaanse Jerseyjurken en fraaie
Duitse bikini's gemaakt.
De grote confectieconcerns zijn er
namelijk al lang achtergekomen dat
het voor hen veel goedkoper is om
de fabricage van hun kleding aan
Hongkong uit te besteden dan om de
modellen in hun eigen textielfabrie
ken te laten maken. En daarom
gaan er in de westerse landen
steeds meer kledingbedrijven dicht.
De meeste fabrikanten moeten
daartoe wel besluiten omdat zij de
voortdurend stijgende loonkosten
niet meer op kunnen brengen. En
het dan ook niet meer lukt om vol
doende personeel te krijgen.
De kleding is zo goedkoop in Hong
kong omdat de arbeiders er nog
iets minder krijgen dan de helft
van wat hun Nederlandse collega's
verdienen. Zij werken vrijwel alle
maal nog de hele zaterdag en
hebben per Jaar maar één week
vakantie. Toch behoren zij op de
Japanners na, tot de best betaalde
arbeiders van Azië. En de door
Communistisch China vrijwel volle
dig beheerste vakbonden roepen dan
ook zelden op tot een staking.
De ondernemers hebben er dus wei
nig problemen, want door de grote
stroom vluchtelingen uit Communis
tisch Chine naar Hongkong kun
nen de fabrieken er op volle toeren
blijven draaien. En het heeft hen
ook daardoor eigenlijk maar weinig
moeite gekost om op kwaliteitscon
fectie over te schakelen. Het Mode-
festival van Hongkong dat kortge
leden in het torenhoge Hilton Ho
tel in de Britse kolonie plaats vond
werd dan ook een manifestatie van
internationale allure.
Bijna zeventig firma's traden er
voor het voetlicht met voor het me
rendeel nogal verrassende collecties.
Verreweg de mooiste jersey mantel
pakjes toonde Cresta. een fabriek
die al vele Jaren aan een bekende
Franse tricot-firma levert, en min
stens even beeldig waren de fleurig
gedessineerde overhemdjurken van
Manderine Textiles een bedrijf
waarbij ook de boetiekmodellen van
Lanvin worden gemaakt.
De spijkerbroeken van Texwood kon
je beslist niet van originele Ameri
kaanse Jeans onderscheiden, maar
het gigantisohe denimconcem voert
ook niet voor niets opdrachtn voor
Levi's en C en A uit. En bij HaPry
Wicking waren heel wat korte leren
jacks en schitterende suède kimono
jasjes terug te vinden, die op het
ogenblik "bestsellers" bij de waren
huizen zijn.
Kortom u kunt er rustig van op
aan, dat ongeveer een kwart van de
kleren, die u in de kast heeft han
gen rechtreeks of via een omweg
uit Hongkon afkomstig zijn. Zelfs
ook al prijken er etiketjes "Made in
France". „Made in Italy" of „Made
in England" in. Het gaat bij deze
modellen namelijk om creaties, die
in opdracht van confectiebedrijven
in die landen worden gemaakt. En
die staan er meestal op dat hun
originele etd'ket wordt gehandhaafd.
Er zijn namelijk nog steeds heel
wat winkels en warenhuizen die te
genover hun klanben beslist niet
willen weten, dat zij kleding uit
Hongkong verkopen.
De fabrikanten uit de Britse kolo
nie zijn daar niet zo gelukkig mee.
want nu steeds meer firma's in
plaats van massa-confectie luxere
kleding zijn gaan maken, vinden zij
'at ;e recht hebben op waardering
voor hun werk.
De "Hong Kong Trade Development 1
Council", een overkoepelende re
geringsinstantie, die de fabrieken
met hun export helpt heeft daarom
een nogal opvallend „Made in Hong
kong" etiket ontworpen, dat voort
aan zo veel mogelijk in de kleding
die er in de Britse kolonie wordt
gemaakt zal worden gezet.
Met dit etiket wil Hongkong zich
vooral wat duidelijker op de Euro-
pese markt presenteren. Door de
exportbeperkingen, die de EG de
Britse kolonie heeft opgelegd, olijkt
dat dringend noodzakelijk te zijn.
Hongkong heeft namelijk door
Engeland's toetreding tot de Euro-
markt, veel financiële voordeeltjes j
verloren. En doordat de EG-Com-
missie Hongkong bovendien bij de
categorie „geïndustrialiseerde landen
heeft ingedeeld, mag de Britse kolo
nie niet meer zulke gigantische
hoeveelheden kleding naar Europa
exporteren, als haar meest geduchte
concurrenten Korea en Nationalis
tisch China.
Een maatregel waartegen heftig
werd geprotesteerd want Hongkong
mag zich dan misschien door
de torenhoge wolkenkrabbers waarin
de meeste confectiefabrieken zijn
het New York van Azië
de Britse enclave in Com
munistisch China heeft 't ook moei
lijker dan welke andere wereldstad.
Niet alleen door de grote stlroom
vluchtelingen uit de Volksrepubliek,
waardoor de woningnood bijna niet
op te lossen is, maar ook do jrdat
Hongkong vrijwel alle grondstof
fen uit de omringende landen moet
importeren.
Kunderine Textiles, een van de grootste confectiefabrieken
mg Kong worden niet alleen de kleurige avondjurken van
Richard van Honolulu gemaakt (zie foto rechts)
de boetiekcreaties van Lanvin (zie foto boven).
'knemers in de textielfabriek verdienen in Hong Kong on-
fer 12,50 per dag. Naar westerse maatstaven lijkt dat niet
maar op hun Japanse collega's na behoren zij toch tot de
betaalde arbeiders van Azië.
De kleurige panty in dat
handige bewaardoosje.
Veel lieve lentetintjes.
Keus uit twee maten.
Modieus en praktisch.
Van ten Cate.
En toch maar 2.95-
