"PAPA,
MOET JE
AL WEER
ECRETARESSE VAN
l'ILSON IS ZIEK
ATTRACTIE SNEUVELT
U houdt nog iets over
aan die Paasshow
van internieubel
m INTERMEUBELTOONZALEN
Kinderrefrein voor
gemeenteraadslid
Wonen op z'n Paasbest. Een
spektakulaire show van betaalbaar
en verrassend wonen in het nieuwe
seizoen. Met tientallen Paas-
aanbiedingen en voor iedereen
L een speciale Paasverrassing
s\ als toegift.
Donderdag 11 april van 2 - 9 uut Zaterdag 13 april van 9 - 6 uur
Vrijdag 12 april van 9 - 6 uur
2e Paasdag van 10 - 5 uur
laar bovenop wil de commissie een
belastingvrije) onkostenvergoeding
eggen variërend van 500 tot 2500
ulden. Men mag ervan uitgaan,
lat de magere vergoeding in ver-
louding tot het vele werk veel
aadsleden -doet vluchten in „drukke
werkzaamheden". Naast deze finan
üële regeling heeft de VNG-com-
ïissie nog een meer fundamentele
'ijziging voorgesteld om het raads-
-erk aantrekkelijker te maken. In
ie loop der Jaren is er weinig over
bid gebleven van de grondwettelij-
e bedoeling de raad staat aan net
\oofd van de gemeente. In kleine
.emeenten speelt veelal de l#*rge-
tieester de baas en in grotere ge-
neenten doet hij dat in samenspel
net de meer Ingewijden, de wet-
louders. Burgemeester en wethou-
iers hebben ook veel meer aan het
imbtelijke apparaat dan de raad
'elf. Sterker, het komt nog al eens
/oor, dat de toegang naar ambtelij
ke informatie voor raadsleden dom-
veg is afgegrendeld. En als de in
formatie loskomt, is het meestal te
aat om het beleid nog om te bui-
)e VNG-commissie beveelt nu aan
erug te keren naar het „oerbegin
sel" can de uit 1851 stammende ge-
leentewet. Daarin staat de raad
iuidehjk voorop als eerste bestuurs-
>rgaan Volop gesteund door de
imbtenaren zou de raad weer het
.left in handen moeten nemen en
zelf de hoofdlijnen van het beleid
moeten uitstippelen.
Interessant is wel een andere aan
beveling van de commissie: de in
voering van een wettelijk recht op
buitengewoon verlof, op te nemen
in het Burgerlijk Wetboek. Een ge
kozen raadslid hoeft dam de tijd
voor zijn raadswerk niet via achter
deurtjes te „versieren" (of er snip
perdagen voor op te nemen! maar
hij krijgt gewoon het recht op ver-;
lof. De commissie veronderstelt, a?\t
er een groot aantal Nederlanders is,
dat zich niet kandidaat stelt voor de
gemeenteraad omdat geen medewer
king is te verwachten van de werk
gever. Als er een recht op buitenge
woon verlof is, zou dat kunnen lei
den tot meer animo voor het raads
werk van mensen die het qua capa
citeiten kunnen opnemen tegen „be
roeps" als de burgemeester en vele
wethouders. Pas als zo'n ontwikke
ling zichtbaar wordt, kan men er
aan gaan denken de raad te her
stellen in zijn functie van „hoofd
van de gemeente".
Leiden: Haarlemmerstraat 198-200, tel. 01710 - 31846 - 31847 - 31848, "Interieur Classique".
Haarlemmerstraat 256-258, tel. 01710 - 22154 (naast zwembad De Overdekte) DONDERDAGS KOOPAVOND
Alphen:v.d. Mandersloostraat 100,tel.01720-91409VRIJDAGS KOOPAVOND
PARKEREN ZONDER PROBLEMEN.
Marcia Williams, de secretaresse van Harold Wilson die volgens
sommigen de handtekening van Harold Wilson heeft vervalst.
Tony Field heeft geen enkele
politieke of administratieve oplei
ding. Hij is een afgestudeerd geoloog
en in die kwaliteit heeft hij de
veelomstreden en door Wilson deze
week verdedigde landtransacties
verricht.
De geruchtmakende grondtransacties
waarmee de twee zusjes Field en
Tony een winst hebben gemaakt van
zo'n zes miljoen gulden hadden
politiek niet ongelukkiger kunnen
zijn. Als het een andere winstgeven
de zakelijke affaire was geweest, op
het gebied van bijvoorbeeld effecten,
huizenbouw of bouwmaterialen, was
er nooit een rel gekomen in de orde
van grootte die er nu in de partij is.
Maar de Labour-partij heeft zich in
het verkiezingsmanifest juist fel
gekeerd tegen alles wat met
grondspeculaties te maken heeft
(een geliefkoosde bezigheid van de
conservatieven)Harold Wilson
heeft in het Lagerhuis nadrukkelijk
verklaard dat Marcia Williams niets
heeft gedaan wat ook maar vooi
een tiende procent afbreuk zou doen
aan haar loyaliteit ten opzichte var
hemzelf en de Labour-partij. Deze
uitspraak heeft tevens alle geruch
ten in Labour-kringen dat Marcia
Williams haar ontslag zou indienen,
doen verstommen. Voor velen was
de wens de vader van de gedachte.
Op dit ogenblik onderzoekt Scotland
Yard nog steeds de herkomst van de
brief met de vervalste handtekening
van Harold Wilson. De brief, die in
handen is geweest van een makelaar
in Wolverhampton, een zekere
Ronald Milhench, zou door deze
zijn verbrand. Hij zou telefonisch
zijn bedreigd dat hem en zijn gezin
„iets zou overkomen" als hij de brief
aan de politie zou geven. Inmiddels
hebben de topspeurders van de
Yard, die met de zaak zijn belast,
reeds een gesprek met Milhench
gehad dat „uiterst gunstig is
verlopen", aldus een van de
politiemensen.
LEIDEN Eind mei weer eens naar de stembus. Ditmaal
voor de gemeenteraad. In heel Nederland gaat het dan om on
geveer twaalfduizend raadszetels. Verdeeld over 857 gemeente
raden.
Hy ligt als een
Jood dier op het sttrand,
,ns lincse vrachtvaarder „Wan
die met zijn 4000 ton op 13
er 1972 door een geselende
p de kust werd gezet. Na een
mislukte pogingen om het
de kiel staande schip te
tuimelde het op 7 november
en bleef moedeloos op
mink in het zand liggen de
lf verzonken, de boeg ais een
vinger omhoog geheven. En
,D dt deze aangespoelde walvis
bijna anderhalf Jaar lang een
geweldige toeristische attractie
gesloopt.
Twee kilometer van de Castr'cumse
strandafgang, bij paal 47, steekt het
silhouet van de „Wan Chun" tegen
een heilige horizon af als de helft
van een mosselschelp. De zon
striemt duizenden vroege badgasten
en de willige blik omvat tij-1-js de
lange wandeling naar het dode
schip vel^ bikini's: de nieuwe mode
blijkt alweer ettelijke vierkante
centimeters minder textiel te vergen.
De nog bleke nimfen slenteren,
veelal een zakje patat in de hand
geklemd, in de richting vai het
schip het is weer kijken en
bekeken worden geblazen.
Rijkswaterstaat heeft het wrak
omringd met een prikkeldraad afzet
ting, als gold het een vervaarlijk
beest dat de muil nog wel eeis zou
kunnen roeren. Maar nee, van nabij
is de „Wan Chun" geheel ovirleden.
Uit het openstaande voorruim sliert
nog rook op van de brand die daar
afgelopen zondag uitbrax. De
geblakerde en verroeste romp toont
vele tinten zwart, bruin en goorwit:
de naam is nog maar half leesbaar
het is een trieste aanblik waar in
het zand zittende of liggende
mensen vanachter het prikkeldraad
(het schip is intussen leeggeroofd)
gefixeerd naar kijken, alsof ze
verwachten dat opeens de „Wan
Chun" zich zal oprichten en in net
water glijden.
Het zal nooit gebeuren. Het schip
wordt nu, na de mislukte bergings
pogingen, in opdrachit van Rijkswa
terstaat in stukken gehakt en a.s
schroot verkocht. Binnen 22 weken
nadat aan het karwei begonnen
wordt moet het klaar zijn; dan zal
het brede strand weer van horizon
tot horizon ongerept zijn. Mocht het
met Pasen mooi weer zijn dan
kunt u nog. Dat wordft dan een
kwestie van proberen de auto tussen
het andere blik te wringen dat
richting Castricum sukkelt. De
patatboer zal wel aardappelen tekort
komen.
Door
Peter Riemersma
Gegevens uit een rapport van de
Vereniging van Nederlandse Ge
meenten geven houvast voor enkele
voorspellingen. Van de raadsleden
zal straks de helft nieuw zijn. En
tussentijds, voordat de vierjarige
zittingsperiode voorbij is, zal een
van de acht raadsleden opstappen.
In verhouding zal het verloop in
gemeenten met meer dan vijftigdui
zend inwoners het grootste zijn.
Geografisch gezien herbergen mid
den- en west-Nederland de minst
honkvaste raadsleden. In een van
de vier gevallen, waarin iemand er
mee ophoudt, zal hij als reden op
geven „drukke werkzaamheden"
een veelomvattende uitvlucht.
Wie het VNG-rapport, gebaseerd c
raadsleden en vrijwel alle zittende
raadsleden en vriwel alle zittende
raadsleden, leest ziet dat menig
raadslid een kommervol bestaan
leidt. Z'on man of vrouw zit maar
te ploeteren in zijn /haar vrije tijd
met vaak onbegrijpelijke ambtelijke
stukken; wordt als het ware over
spoeld met plannen van het dage
lijks bestuur van de gemeente (B
en W), dat daarbij krachtige steun
krijgt van een actief ambtenaren-
korsp. En vooral in kleinere ge
meenten vervult menig raadslid ook
een „ombudsman"-functie voor de
individuele burger. Er zijn er die
niet meer met hun vrouw willen
winkelen, omdat ze in de super
markt dan toch weer iemand met
een huisvestingsprobleem tegen het
lijf lopen. Ook knaagt het aan
raadsleden, dat zij vaak hun gezin
verwaarlozen. „Pappa, moet jij nu
alweer weg?", is het veel gehoorde
kinderrefrein. In kleine gemeenten
neemt het raadswerk toch altijd
nog dertig uur per maand in beslag,
in middelgrote gemeenten ongeveer
vijftig uur en in zeer grote gemeen
ten (als Den Haag en Rotterdam)
neer dan honderd uur. En al dat
verk geschiedt ook nog voor een
chijntje: gemiddeld een rijksdaal-
ler per uur. Democratie op een
'oopje, mag men zeggen.
3ij minister De Gaay Fortman van
binnenlandse zaken ligt nu een
voorstel van een commissie van Ue
VNG de vergoeding aanzienlijk op
te trekken. Tot 1500 gulden per
jaar voor raadsleden in gemeenten
met minder dan zesduizend inwo
ners en via een oplopende schaal
tot 14279 gulden in gemeenten bo
ven 375.000 inwoners.
cia Williams (41), de politieke secretaresse van de Britse
iajer Wilson, is deze week niet op kantoor geweest. Haar
in Downing Street 10, dichtbij die van de premier, is
oten. Mevrouw Williams is ziek. Griep is officieel mee-
Ze verblijft op dit ogenbUk in haar villa in het graaf-
Buckinghamshire, ten noordwesten van de Britse hoofd-
ze heeft ook nog een dubbelhuis in het centrum van Lon-
[n gezelschap van een Filippijns au-pair-meisje, Linda Dió
L tod. De dokter bezoekt haar daar regelmatig.
Vijf weken geleden tijdens de eerste regering-Wilson,
evrouw Williams voor de algemeen betaalmeester was. In zijn
:er met haar baas Harold memoires schrijft Lord Wigg, toen
haar intrek in Downing nog George Wigg: „Marcia Williams
"ti Direct daarop publiceerde eiste verantwoordelijkheden voor
ai rgaans goed geïnformeerde zich op, die haar bevoegdheden als
loulevardblad „News of the secretaresse ver overschreden. Zij
dat de premier overwoog was iemand die zich aanmatigde een
Williams in de adelstand politiek genie en de werkelijke
sffen en haar tevens te macht achter de troon te zijn".
tot minister van Staat Vrienden van Marcia Williams
inkomen van 50.000 gulden hebben op deze verklaring gezegd:
Dit zou betekenen dat „Tussen haar en Lord Wigg was het
Williams als Lady Wil- haat op het eerste gezicht. De
7#ttlng zou krijgen in het verklaring van Wigg is meer de
ogerhuis. Het bericht werd beschrijving van hoe Wigg zijn
'7< (owning Street
en ontkend.
i top van de zeventien Jaar
ie boulevardbladen het ene
het andere over haar
in met de Labour-leider ge-
het de waarheid,
eigen rol zag".
Vast staat dat Marcia Williams een
dominante persoonlijkheid is, in wie
Harold Wilson groot vertrouwen
heeft. In de tijd dat ze zijn
politieke secretaresse is heeft ze zich
ontwikkeld tot een van zijn meest
toegewijde medewerkers. „Haar in
vloed", aldus Sunday Times,
halve en dikwijls pure eroot geworden dat vele Labour-at-
vaak kwamen
de tips daarvoor,
eks uit het Lagerhuis,
gevaardigden geloven dat ze beiden
politiek onscheidbaar zijn."
Marcia Williams werd in 1932 als
van Labour af gevaardigden, Marcia Field in Long Buckby in het
5 Pie soms prominenten, die
Williams niet kunnen Na de
zien. De verhalen beurs
graafschap Northantshlre geboren.
;re school kreeg ze een
de middelbare school en
van op eigen houtje door studeerde vervolgens aan de univer-
Williams namens Harold siteit van Londen, waar ze doctoraal
geschiedenis deed. In 1955 trouwde
met Edmund Williams,
b genomen politieke beslissin-
onderhouden
betrekkingen met de La- vliegtuigbouwkundig ingenieur. Vijf
2r- jaar later werd het huwelijk
de voornaamste tegenstan- ontbonden.
Wilsons politieke secreta- Wilson was in die tijd een
Lord Wigg, die in 1964 opkomende politicus. Marcia, die
typiste was in Transport House, het
hoofdkwartier van de Labour-partij
in Londen, hield hem op de hoogte
van alles wat er gaande was, vooral
de vele roddels op partij-politiek
gebied. Ze werd tenslotte Wilsons
privé-secretaresse door op een
advertentie te solliciteren.
Toen Harold iin 1963 Gaitskell
opvolgde als leider van de Labour-
partij, kreeg Marcia Williams een
privé-kantoor in 1963 Gaitskeil
naast de kamer van de oppositielei
der. Een jaar later behoorde Marcia
Williams reeds tot de kleine groep
vrienden van Wilson, die samen met
hem in een Liverpoolse hotel-suite
de verkiezingsuitslagen per televisie
volgden. Vele vooraanstaande La-
bour-politici, die later minister
werden in Wilsons eerste kabinet,
waren voor dit samenzijn niet
uitgenodigd.
Die avond in 1964 realiseerde Harold
Wilson zijn ambitie ooit minister
president te worden en Marcia
Williams was eveneens op weg naar
Downing Street. Vanaf dat moment
begonnen tevens de verhalen en de
klachten.
Juist de aan Marcia Williams
toegeschreven bijzondere kwaliteiten
als secretaresse hebben de onvrede
en de woede van vele Labour-politici
opgewekt. Een van die kwaliteiten is
dat ze precies zou weten te zeggen
wanneer Harold Wilson op het punt
staat een fout begaan. Een
andere dat ze feilloos zou weten wat
er onder de persoonlijke aandacht
van de premier moet komen en wat
op een lager niveau (inclusief
haarzelf) kan worden afgehandeld.
Maar dat is ook juist waar de
ellende voor vele Labour-politici
begint. Zij zeggen dat zij daar
teveel gebruik van maakt. Een
Labour-afgevaardigde„Ze gedraagt
zich als een soort chef van het
kabinet. Ik weet het want ik ben
een van de slachtoffers van een
dergelijke beslissing". Een ander:
„Wat zij zegt is vaak verstandiger
dan wat ministers soms zeggen".
Weer 'n andere afgevaardigde: „Het
is waar dat een aantal leden van
Wilsons persoonlijke staf om haar is
weggegaan en het is ook beslist
waar dat ze grote invloed heeft
gehad in een aantal politieke
beslissingen, waar het regeringspos
ten betreft".
Een van de Jonge stafleden van
Wilson: „Haar invloed op de
premier werkt erg storend voor ons
allemaal". Een minder invloedrijk
Labour-afgevaardigde, die Marcia
Williams „charmant en briljant"
noemt, „gelooft dat zij in staat is
Wilson om haar vinger te wikkelen."
Het verhaal rond Marcia Williams is
ook het verhaal van haar familie.
Haar zusje is gedurende enige tijd
typiste van Wilson geweest, toen
deze zijn memoires schreef na de
nederlaag in 1970. Haar broer Tony
heeft aanvankelijk in een heel
andere relatie ten opzichte van
Wilson gestaan. In tegenstelling tot
zijn zus is Tony lange tijd volledig
a-politiek geweest. Hij kent Wilson
al jaren persoonlijk, doordat zij lid
zijn van dezelfde exclusieve golfclub.
Verder ging de vriendschap echter
niet.
Dit veranderde toen Wilson in 1964
premier werd. Toen reed hij Wilson
vrijwel elk weekeinde als een soort
onbezoldigd privé-chauffeur van
diens kiesdistrict in Midden-Enge-
land naar Chequers, het officiële
buitenverblijf van de Britse eerste
ministers. Pas na de nederlaag in
1970 - nadat er grote ruzies waren
geweest binnen de staf van Wilson
over het voeren van de verkiezings
campagne, waarbij Marcia Williams
tot drie keer dreigde op te stappen
- kwam Tony Field de persoonlijke
staf versterken. Officieel heette het
dat hij was1 aangetrokken (zonder
salaris) om de administratie op
nieuw te organiseren, waarvan de
behandeling van de vele brieven aan
Wilson (zo'n driehonderd per dag)
een belangrijk onderdeel vormden.
Maar of hij daar inderdaad voor
werd aangetrokken wordt betwijfeld.
