Ik leef in m'n eigen wereldje
en dat bevalt me uitstekend
Maandag officieel liet hoogste
punt op Lisser ruïne Dever
Nixon:
ruimer
taak
NAVO
PAGINA 4
STREEK
DONDERDAG 4 APRIL 1
Koudekerk heeft een wonderlijke brugwachter:
KOUDEKERK AAN DEN RIJN „Kletskoek natuur-
lijk Er is niet één magnetiseur, die zichzelf kan genezen.
En wie beweert dit wel te kunnen, liegt. Dat durf ik zonder
meer te stellen Kijk, wat wel kan, is je gedachten afleiden
door bijvoorbeeld wat te gaan knutselen. Zoiets noem ik
,,zelf-genezing". Maar als mijn blindedarm ontstoken is,
moet ik ook maken dat ik snel bij een dokter kom".
Door
Jan Westerlaken
Foto
Wim Dijkman
De grijze baard met hier en daar
nog een lichtbruim spoortje haar,
Verraadt, dat brugwachter/magne
tiseur Bert Oppelaar, nu 64 jaar, in
rijn jeugd een weelderige, rode bos
haar moet hebben gehad. In het
knusse woonkamertje, zittend op 'n
kerkbank, klinkt van tijd tot tijd
een knetterende vloek. Als de ras
echte Koudekerker zijn uitbundige
zwart-witte hond tot kalmte heeft
gemaand, barst er een woorden
stroom los, die bijna niet te stuiten
valt.
Die ..stroom" gaat gepaard met
„mysterieuze" handgebaren. Dan
legt hij uit: „Als ik iemand een
hand geef en ga daarna met m'n
rug tegen hem aan staan, voelt hij
die handdruk ook. En hetzelfde ge
beurt als die persoon aan de andere
kant van een muur staat en ik zet
m'n voet er tegen
Verbaasd
„Nee", zegt hij nu ineens kort
„En die wil ik ook niet. Ik verlang
van de mensen dat ze niet over me
praten. Mijn werk is geen handels
waar. 't Heeft geen reclame nodig
Iemand, die zo werkt, dringt zich op
Ik hoef er geen cent wijzer van te
worden ook al zit ik een uur bij
iemand. Als ze m'n kilometers maar
vergoeden en een goede bak koffie
schenken, vind ik het al lang best
Alles wat m'n hart begeert heb ik"
Verontwaardigd voegt hij eraan toe:
„Wanneer ik een paar mensen kan
helpen moet ik daar toch geen geld
aan verdienen? We zijn toch op de
wereld gezet om goed voor elkaar te
zijn?"
Dominee
Kan hij nog lang met magnetise
ren doorgaan?
„Ik moet gewoon", lacht hij, „want
ik word geleefd. Ik heb wel eens wil
len stoppen maar er zit een scherp
ding in m'n rug, dat me dwingt door
te gaan. Een soort geestelijke dwang,
denk ik. Een dominee zei eens tegen
me. Je moet God bidden en vragen
of die drang er uit gaat". Rood van
opwinding: „nou vraag ik Je toch.."
Heeft Oppelaar ook een praktijk
aan huis?
WASHINGTON (AFPt Pre
'ent Richard Nixon heeft in een vj
daring ter gelegenheid van de 25i
verjaardag van de NAVO voorgesti
ie taken van het bondgenootsch
iit te breiden en van de NAVO nl
illeen een verdedigingsorganisat
naar ook een organisatie voor dö I
ieke en economische samenwerkt t
e maken.
De NAVO, aldus Nixon, blijft 11
ïoeksteen van de buitenlandse i>o b
tiek van de Verenigde Staten. „B S
.ïalve actie voor de vrede kan mi |i
de doeleinden van ons historic s
oondgenootschap uitbreiden en on l,
samenwerking nieuw leven inblaz
door ons bezig te houden met de oi
derling samenhangende problemi
van veiligheid, economie en milie
De gemeenschappelijke verdedig!
)lijft echter de eerste taak van 1
xmdgenootschap". aldus de Amsi
:aanse president.
Hij verklaarde dat twee decent
•an Westerse verbondenheid de on
spanning tussen Oost en West m
lelijk hebben gemaakt. ..Maar de.su
eessen van het verleden mogen n
vorden opgeofferd aan het najaj
an een eng nationaal belang".
De president i; overigens i
;teeds van plan dit Jaar zowel
3owjet-Unie als West-Europa te I
toeken, hoewel data daarvoor n
.aatstaan, zo verklaarde Nixons a
iunct-perschef Gerald Warren g
Het is mogelijk dat Nixon zat!
!ag naar Parijs komt voor de herd?
.ingsdienst in Parijs de overL-d
""ranse president Pompidou, wa>
oor talrijke staatslieden na
'rankrijk reizen.
Wanneer en hoe ontdekte Oppelaar
dat lüj het magnetisme machtig
Even zakt de „zestig-plusser" on
deruit en opnieuw wordt het vriende
lijke hondje tot kalmte gedwongen.
„Tja", zegt de brugwachter, die dit
Jaar met pensioen gaat, „dat was op
een bijeenkomst van spiritisten.
Iemand gaf me toen een hand en
zei: Jij bent zeker magnetiseur. Dat is
zeker al veertig Jaar geleden. Nou,
ik stond wel vreemd te kijken want
ik wist nauwelijks wat dat woord
betekende".
Bert Oppelaars roze gelaatskleur
is inmiddels rood geworden: ener
zijds door opwinding en anderzijds
door de temperatuur in de kamer,
die behoorlijk wordt opgejaagd door
't zonnetje, dat door de voorruit naar
binnen straalt. Het lijkt of hij er
zelf niets van merkt want de geba
ren gaan constant door en ook praat
hij bijna zonder onderbreking.
Wat voor mensen en met welke
klachten komen er al zo bij hem
om raad?
„Jong en oud", flapt Oppelaar er
uit. Een voorbeeld? „Nou, er is eens
een vrouw bij me geweest, die 's-
nachts beslist niet kon slapen. Pil
letjes hielpen niet. Ik heb toen een
doek gemagnetiseerd, die ze iedere
avond, als ze naar bed ging, op haar
hoofd moest leggen. En nu", klinkt
het wat triomfantelijk, .slaapt dat
mens als een roos".
Hoe gaat hij met z'n patiënten
te werk?
De rechterhand gaat even door de
gr' ze lange haardos. Maar dan komt
het verhaal zonder horten of stoten
eruit „Ik praat heel veel met de men
sen. Geestelijke voeding hakt meest
al de knoop door, die in de weg zit.
Steeds weer probeer ik de mensen in
een andere sfeer te bregen. Alleen
maar door met hen te praten. Ze
ker vijfenzeventig procent geneest
hierdoor".
Kan hij met alle mensen „con
tact" krijgen?
„Er zijn natuurlijk altijd mensen,
die bewust stellen „Je krijgt me
nooit". Dan hoef Je er ook niet aan
te beginnen. Zo iemand moet Je als
het ware „overvallen". Ik stuit dan
steeds op een ring waar niet door
heen te komen is. Maar ineens kun
Je ook hen te pakken hebben door
ze bijvoorbeeld een sigaret te geven
waardoor de aandacht even ver-
ïlapt".
Krijgt Oppelaar veel bedankbrief
jes van mensen, die hij heeft ge-
Meisje lag
bewusteloos
in duinen
NOORD WIJK Aan de Wei-
deweg in het Langeveld werd in de
vroege morgenuren een meisje be
wusteloos aangetroffen. Behalve een
paar treinkaartjes voor het traject
A Mistere ~:ti-Bloem endaal, had zij
mets bi? zich dat tot vaststelling
van haa: identiteit zou kunnen lei
den. Het meis4? werd in het Acade
misch Ziekeunuis te Leiden opgeno-
Nadat haar signalement per politie-
telex was verspreid, werd bekend,
dat het meisje, 19 Jaar oud, in Lei
den woont. Zij bleek als leerling-ver
pleegster werkzaam te zijn in een
psychiatrisch ziekenhuis te Noord
wij kerhout.
Hoe het meisje bewusteloos is ge
raakt, wordt nog onderzocht.
en toen zei iemand, jij bent zeker magnetiseur van je beroep.
„D'r zijn veel te veel koffiedikkij
kers. Dat zijn mensen, die letterlijk
over lijken gaan. Ze vragen handen
vol geld want hun inkomsten staan
voorop".
Over koffiedikkijkers gesproken. Hoe
lang kan de wereld op deze wijze nog
blijven voortbestaan?
„De mens wordt alleen maar rot
ter en niet wijzer. Misdaad waait
met windkracht zeven over de we
reld. Wanneer dat een orkaan
wordt kan alles in vier, vijf jaar in
elkaar klappen. Als het „zeven" blijft
kan het meevallen. Er zal echter
een macht moeten komen, die de
storm keert. Die komt er, daar ben
ik van overtuigd. Misschien duurt
dat nog een generatie. Kleuters van
nu kunnen straks een belangrijke rol
hierin gaan spelen".
Autorijden
Dan geeft Oppelaar het gesprek
een heel andere wending. Hij zegt:
„Ik heb een keer zeker tien kilome
ter in m'n auto over de rijksweg ge
reden zonder te weten waar ik was,
„Nee hoor. M'n vrouw is er op te
gen, dat iedereen maar binnen sjoe
melt. Ze hecht ook niet zo'n grote
waarde aan m'n werk".
wat ik deed en wat er gebeurde. In
eens stond ik op de plek waar
ik moest zijn. Nou, toen ben ik wel
even geschrokken hoor. In de Haar
lemmerstraat in Leiden is me dat ook
wel eens overkomen. Ik was er door
heen voor ik er erg in had
Is hü nooit in conflict gekomen
met justitie door zijn werk als mag
netiseur?
„Nooit ben ik vervolgd. Er is zelfs
eens iemand van justitie bij me ge
weest, die ik van een kwaal heb af
geholpen
Recreatiecentrum Duinrell
:ruk doende om alle attracties kla
je maken voor het weekend van
april. Dan gaan de poorten weer li
lemaal open, en zijn alle attract
weer geopend, behalve het zwemb
de poppenkast en de waterspeelplai
De vele uitbreidingen van wond
land zullen waarschijnlijk tej
Pinksteren gereed zijn.
Nog een nieuwtje is, dat alle per
neelsleden gestoken zullen zijn in<
prachtig fleurig blauw pak. A
"Duinrell-mensen" zullen goed
gemakkelijk herkenbaar zijn. H
werkelijke vooruitgang. Ook de va
tuigen en al het verdere rollend n
terieel zijn in stemmig blauw gehc
den en versierd met het emble*
van Duinrell.
Hoe staan de Koudekerkers tegen
over zijn werk als magnetiseur?
„Acl\ d'r zijn er, die vreemd tegen
me aan kijken en er zijn er ook, die
me uitschelden voor communist.
Maar dat kan me geen ene bliksem
schelen. Ik leef in m'n eigen we
reldje en dat bevalt me uitstekend".
Maling
Wat betekent dat eigen wereldje
voor je?
„Dat ik maling heb aan alles. Over
weinig dingen maak ik me druk. Laat
de mensen maar praten. Weet je voor
wie ik veel bewondering heb? Voor
Den üyl. Hoe ze ook tegen hem sas-
Brugwachter Oppelaar:
sen hij blijft lachen. Met Biesheuvel
was dat wel even anders", zegt hij en
trekt de ogen samen tot smalle speel
tjes. „Die werd gauw kwaad. Ik wei
ger me te laten leven, ik ben geen
kuddedier".
Waren er veertig jaar geleden de
zelfde problemen als die er nu zijn?
„Soms wel. Nu krijg ik veel over
spannen mensen. Vroeger was daar
helemaal geen sprake van".
Kent het „magnetiseurschap" veel
beunhazen?
LISSE/TER AAR/LEIDERDORP De restauratie van
de Lisser ruïne Dever begint op te schieten. Maandag hoopt
men officieel het hoogste punt te bereiken en zal de in de
bouwwereld traditionele vlag van de uit de dertiende eeuw
daterende woontoren wapperen. Maandag officieel het
hoogste punt, want één van de dakspanten staat al over
eind. Wie daarop echter let is een kniesoor, maandag ko
men het gemeentebestuur, de bestuursleden van de stich
ting Dever en vele belangstellenden het heugelijke feit van
het hoogste punt vieren.
Door
Willem Chr. Nijeboer
Foto
Jan Holvast
De restauratie, ouder supervi
sie van de Leiderdorpse architect P.
van der Sterre, wordt uitgevoerd door
het Ter Aarse aannemersbedrijf De
Raat, dat gespecialiseerd is in res
tauratiewerk. Een opdracht als de
ze heeft W. de Raat één van de broers
uit de firma, nog niet eerder gehad.
"Meestal is het een kerk, of een boer
derij, een enkele keer een hofje", zegt
hij, "dan is dit wel eens leuk om te
doen." Onbevredigend, ongetwij
feld ook voor aannemer De Raat is
het feit dat de restauratie niet kan
worden afgemaakt voorlopig. Er is
slechts geld om de muren te verste
vigen en een kap op het gebouw te
plaatsen. Een kap die ongeveer twee
generaties terug is ingestort. Van
binnen wordt in het historisch be
langwekkende Dever nog niets ver
beterd. Men hoopt dat het in septem
ber zo ver is dat ook daaraan kan
worden begonnen.
"Het dak wordt gerestaureerd zo
als het er in de vorige eeuw heeft uit
gezien", vertelt architect Van der
Sterre.
"Oorspronkelijk zat er een ander
dak op, met een weergang. De hoog-
tebepalinij van de oude weergang
(een soort omloop met een ballustra-
de op de meters dikke muren, waar
bij het dak alleen over de opening
valt) is terug gevonden. Maar volle
dig is de oude situatie niet terug te
brengen, omdat daarover onvoldoen
de gegevens beschikbaar zijn.
Nadat het dak was ingestort heelt
de natuur vele Jaren lang vrij spel
gehad over de oude woontoren. De
meters dikke muren zijn daardoor
verzadigd van vocht en bevatten
enorm veel planten. Zelfs struiken
groeiden in de muur. Vlieren en
kruisbessen zijn er gevonden. Ook
eenden broedden op de oude Dever-
ruïne. "Wanneer de mens passief is
herneemt de natuur haar rechten
weer", legt Van der Sterre uit. "De
wortels zaten al diep in de muur"
Daaraan is door aannemer De Raat
samen met personeelslid Dik Es-
veld een eind gemaakt. De muren
zijn waar nodig ondersteund.
Behalve de reconstructie van de
kap, wordt er ook een balklaag onder
gemaakt. Niet voor het gehele werk
heeft De Raat originele stenen kun
nen gebruiken, omdat er daarvoor te
veel ontbreken. "Het is ook een on
gelukkige maat", licht hij toe.
Echter voor de zijden die zicht
baar blijven worden oude stenen ge
bruikt. De nieuwe worden binnen
in verwerkt. De Raat is volgens ar
chitect Van der Sterre nog één van
de weinigen die het oude ambacht
hanteren.
In het oude woontorentje zijn een
drietal schoorstenen in de muren ont
dekt. Eén daarvan is van een brood-
oventje, dat De Raat ontdekte toen
hij in de kelder een grote laag vuil
verwijderde. De gemeente Lisse, die
eigenaar is van de ruïne, heeft tot
het project dat nu wordt uitgevoerd
besloten, om de mogelijkheid voor
restauratie open te houden. Als prooi
voor regen en wind had Dever niet
langer moeten blijven staan in de
situatie van voor een half jaar terug.
"Maar voor een toekomstig behoud
is dit van het eerste belang", vindt
Van der Sterre. Wanneer de kap
erop staat, kunnen de van water ver
zadigde muren drogen". Hij gelooft
niet dat het metselwerk van water
en wind veel heeft geleden. "Nee, we
dragen tegenwoordig geen hoofddek
sel meer. anders zouden we diep de
hoed moeten afnemen voor de kwa
liteit van het materiaal en van het
werk van vroeger".
"Het zou prachtig zijn als de weer
gang met de oude kantelen er zou
zijn. Maar de grootte van de kante
len is niet terug te vinden. Het zou
de restauratie ook veel duurder ma
ken". vindt A M. Hulkenberg die
een grote studie over Dever heeft ge
maakt. een studie waarvan de resul
taten zijn neergelegd in een lijvig
boekwerk. "Rond 1380 is er voor het
eerst sprake van Dever. Er is nog
een ouder Dever geweest. Dat stond
aan de Poel. De naam is ontstaan,
door de familie D'Ever, de ever,
waarvan in het begin van de dertien
de eeuw een Cornardus bekend is".
De oude woontoren waar vroeger
een tijdlang nog een woonhuis aan
vastgebouwd heeft gezeten, is ge
bruikt als schuilkerk je. Op de eerste
verdieping is een nis gevonden voor
een altaar
Dever, het neen een Kieine,
eeuwen geschiedenis achter de I
een geschiedenis die slechts ia
comprimeren in een lijvig boek. V
degenen die waarde hechten aan
andere vorm van cultuur, dus niel
bollen- of bloemencultuur, is het
hele geruststelling dat Dever nog
neraties lang behouden zal kuil
blijven.
Uit de bollengrond ten zuiden van Lisse rijst de ruïne van Dever op.
nog weinig.
oogt het geboq
