ver alternatieve freules,
ïhoolwacht en nivellering
fluorideren van
nnkwater dwang?
Als u
het er écht goed van neemt,
laat u een heleboel staan.
BV
Eet minder maar lekker.
Echte boter
Door C. J. Rotteveel
gs schrijven
w,
AG 4 APRIL 1974
de grofste vloeken in
oren is het woord „dis-
het woordenboek van Van
jhreven als „tucht, ge
lid aan voorschriften en
Je". Nu is die „tucht" de
isen niet aangeboren, on-
Hjheid is veel leuker en
e vrijheid luistert naar de
tls de jonge dichter Jac
ket uitdrukte, is een in-
e mens pas bereikt op 'n
S,u van ontwikkeling en
op „latere" leeftijd (wat
betekent dat hij of zij
Igeval ouder dan bijvoor-
ag moet zijn!). Hoe dat
laat nu zelfs de Ameri-
jter Spock wat van zijn
in over vrije opvoeding
zal nog wel even duren
Jouterd inzicht de lagere
eft bereikt. Tot zolang zit-
Qderwijzend personeel en
opgescheept met de zege-
alternatieve" denkbeel-
gommigen niet alleen voor
U" willen zijn dat moe-
zichzelf weten maar
ren mee lastig vallen,
vanmorgen in de Leidse-
aldus Simon Carmig-
van'zijn laatste „Kron-
^fet Parool", „kwam ik
een tot onze kennissen-
rende Jongeman, die al
hoofd van een grote Am-
igere school is. Omdat hij
>eid uitzag, vroeg ik: „Wat
flemen met de kinder-
l, de kindertjes vallen wel
oordde hij. „De moeilijk-
i ze ouders hebben". En
t me uit.
t>l wordt bezocht door het
mensen die tot het zoge-
ternatieve volksdeel van
gerekend kunnen wor-
Jn Jonge vaders en moe-
melen van eigen, moder-
igen over pedagogie. Op
«dat natuurlijk erg ver-
jiMaar„Kijk, voor mij
^sequenties", zei Jan, met
J&o'n alternatieve moeder
drbeeld iets in een pro-
adje over het opvoeden
|n in deze maatschappij,
parmee eens. En ze stapt
school om mij te ver-
lik het voortaan óók zo
I Dat gebeurt herhaalde-
"et kost me ontzettend
nt ik ben op zo'n mo-
nijn werk bezig en dat
Jderbreken om haar aan
|n kinderen klein waren
ioolhoofd een wekelijks
zei ik. „Bestaat dat niet
tfpja tuur lijk bestaat dat
|Nj je dacht toch niet dat
moeders zich iets aan-
-a een spreekuur? Dat vin-
«of ik. burgerlijk. Nee
*teen klaarstaan. Dat doe
:y..fant ouders zijn machtig,
hoor. En ik wil mijn baan graag-
houden".
Ik wenste hem sterkte toe. Ver
der wandelend door de Leidsestraat
moest ik denken aan een ander ge
sprek, dat ik een tijdje geleden voer
de met iemand die een levensmid
delenwinkel drijft in Amsterdam.
Zijn zaak is, door zijn groot assor
timent uitheemse spijzen, erg „in"
bij alternatieve echtparen, die finan
cieel een veer kunnen wegblazen,
omdat de consumptiemaatschappij
waartegen ze zeer gefundeerde be
zwaren hebben toch zo vriendelijk
is een fiks inkomen op te leveren.
De winkelier vertelde me dat er
's avonds, als hij uitgeput naar zijn
tv zit te kijken of op zondag, als
zijn winkel eindelijk dicht is, telkens
bij hem wordt aangebeld of getele
foneerd door dames die op dat mo
ment iets willen kopen of bestellen.
„En zegt u dan niet: mens kom mor
gen, dan ben ik open", vroeg ik hem.
„Nee. dat kan ik niet doen", ant
woordde hij. „t Zijn klanten. En het
is nu eenmaal de moderne stijl. Van
sluitingsuren en het feit dat ik ook
wel eens rust wil hebben trekken die
Jonge freules, die het schoolhoofd
en de winkelier terroriseren, voegen
alleen nog aan 't zinnetje toe: „Weet
je wel
Erger dan zo'n „terreur van de
alternatieve freules" zijn andere ver
schijnselen op onderwijsgebied, zo
als het voorstel van staatssecretaris
Klein om de toelatingsloterij voor de
universiteit algeméén in te voeren en
een hoog gemiddelde bij het eind
examen niet langer als vrijstelling te
gebruiken. „Het aantal studenten
stoppen zal toenemen", aldus een
hoofdartikel in de „Leeuwarder
Courant" over deze kwestie. „Gro
ningen heeft al toestemming ge
vraagd voor alle studierichtingen en
andere universiteiten en hogescholen
zullen wel volgen. Voor het nieuwe
studiejaar hebben zich record-aan
tallen studenten gemeld.
Staatssecretaris Klein heeft nu voor
gesteld in alle gevallen, waarin een
studentenstop bestaat, het lot te la
ten bepalen wie mogen studeren. Tot
nu toe geeft een 714 gemiddeld op het
eindexamen nog een vrijbrief, maar
vrouwtjes zich niks aan".
Wat hij „de moderne stijl" noem
de deed me sterk denken aan een
zeer oude stijl waarvan ik nog wel
uitingen heb gekend. In een dorp
waar ik vroeger vaak kwam, stond
een groot kasteel. De graaf en de
gravin bewoonden het allang niet
meer. Ze zaten in Zuid-Frankrijk in
een flat. Maar een familielid, een
oude freule, huisde nog in een villa
even buiten het dorp. Ze was een
klein vogelachtig vrouwtje met een
hooghartige blik en ze hield er le
vensgewoonten op na, die stamden
uit de tijd. toen de pachtboeren nog
hun pet afnamen als ze het kasteel
passeerden.
Ook zij presteerde het 's avonds
aan te bellen bij de een of andere
oude winkelier in het dorp, omdat
ze op dat ogenblik een onbeduidend
voorwerp wenste aan te schaffen. En
die man zei óók niet: „Mens, kom
morgen. Dan ben ik open". Nee, om
dat hij met eerbied voor „het kasteel"
was opgegroeid, hielp hij haar braaf.
Ze was immers de freule. Gelukkig
is ze al enige Jaren geleden gestor
ven, want haar wereld liep ten ein
de.
Maar er is niet in het dorp doch
in de stad een soort neo-feodalis-
me voor in de plaats gekomen. Van
de alternatieve moeders en de alter
natieve mevrouwtjes, die zich niets
aantrekken van spreekuren en slui
tingstijden, onder het arrogante mot
to: „Maar dat geldt niet voor mij".
Dat vond die oude freule ook. De
de staatssecretaris meent dat een
goed eindexamen nog geen studie
succes garandeert. Nee, maar uitlo
ting bij een veel lager gemiddelde
nog minder. Iedereen weet, dat aan
eindexamens nadelen kleven, maar
wanneer de bijzondere prestatie hele
maal wegvalt, gaat ook de laatste
prikkel overboord. De triomf van het
loterijstelsel is de triomf van het
zakkend gemiddelde".
Een ander punt is de indoctrina
tie met links-extremistische denk
beelden op diverse scholen. „Een
atheneum-leerling", die volgend jaar
zijn eindexamen moet doen en om
die begrijpelijke reden onbekend
wenste te blijven, heeft daarover in
„Elseviers Magazine" een boekje
opengedaan. Naast de openlijke be-
invloeding bij vakken als maat
schappijleer. Nederlands en geschie
denis is er. aldus o.m. de schrijver,
„een vorm van sluipreclame die
voornamelijk via het geschreven
woord wordt verspreid". „Zo moeten
bij voorbeeld bij het vak Nederlands
tekst-analyses worden gemaakt van
zeer radicale teksten. Deze tek
sten dient men erg goed te lezen om
de vragen die hierover gesteld wor
den, te kunnen beantwoorden. En als
men een aantal keren per maand 'n
maatschappij- kritische tekst zeer
aandachtig en geconcentreerd moet
gaan zitten bestuderen, gaat men op
den duur zelf aan de inhoud hiervan
geloven.
In dit verband zijn ook de vragen
die over een dergelijke tekst gesteld
worden, bijzonder geraffineerd. Vaak
verlangt men namelijk van de pupil
de tekst in eigen woorden na te
vertellen, waardoor de leerling dus in
feite gedwongen wordt een politiek
stuk op te stellen waarmede hij het
zelf in het geheel niet eens behoeft
te zijn. Deze truc wordt bijzonder
vaak toegepast en het is duidelijk
dat als de tekst niet strikt gevolgd
wordt er een vermaning volgt. Ook
kritische kanttekeningen bij het een
en ander zijn niet toegestaan.
Eveneens geraffineerd zijn na
tuurlijk de vragen die in feite het
antwoord al bevatten. Zo herinner ik
mij zeer goed de vraag: „Wie zouden
er belang bij kunnen hebben de ar
beiders te doen geloven dat sociale
gelijkheid hetzelfde is als bij voor
beeld het Russische communisme
met al zijn onvrijheid". Had ik op
deze vraag geantwoord: „De rechtse
reactionaire kliek", dan had ik on
getwijfeld in de roos geschoten. Door
mijn verhaal dat hiermee vermoe
delijk de werkgevers werden bedoeld,
maar dat ik deze vraag verder ab
surd achtte en niet van werkelijk
heidszin getuigend, stond echter een
rode streep. Dit is een treffend voor
beeld van hoe men door politieke
gewetensbezwaren zijn cijfer kan
doen kelderen.
Er zijn leerkrachten die hun per
soonlijke overtuiging als het hoog
ste goed beschouwen en fijntjes glim
lachen bij de argumenten van een
domme leerling, vermoedelijk door z'n
rijke pa geïndoctrineerd. Dit zijn ook
dezulken, die geen kwaad woord van
Rusland, China of Cuba wensen te
vernemen, maar die wel op hun ach
terste benen staan als er in Grie
kenland of in Chili gemarteld wordt.
Het zijn dezelfden die via leerlin
gen reclame maken voor bepaalde po
litieke partijen en doelstellingen en
die Russische boekjes door de klas la
ten circuleren met „spotprenten"
waarop Israël met nazi-Duitsland
wordt vergeleken.
Het zijn degenen die lid zijn van
legio actiecomité's en die de muren
van de school behangen met affiches
ter behartiging van de doelen waar
voor de respectieve comité's strijden.
Zeer markant is in dit verband de
tijd waarin de oorlog in Vietnam
werd beëindigd en waarin twee hulp
organisaties in het leven werden ge
roepen. De actie voor gehéél Viet
nam, die zonder aanzien des per-
soons de gehele Vietnamese bevolking
wenste te steunen en de actie Me
disch Comité Nederland-Vietnam, die
alleen steun wilde verlenen aan
Noord-Vietnam en de „bevrijde"
zuidelijke gebieden.
Interessant was het te aanschouwen
hoe de pamfletten van laatstge
noemde actie zich als een moeilijk
te stoppen kankergezwel door het
schoolgebouw verspreidden, terwijl
de affiches voor geheel Vietnam van
de muur gerukt werden of eenvoudig
verscholen raakten onder de com
munistische wandversieringen. De le
raren die voor dergelijke zaken ver
antwoordelijk zijn, zijn bijzonder on
geschikt om een groep leerlingen te
begeleiden die in deze leeftijd toch
al niet uitblinkt door geestelijke sta
biliteit. Vooral niet als er een sterk
vermoeden bestaat dat de mate van
links-zijn in verband staat met het
rapportcijfer".
Verheugend is, dat er, zoals uit dit
stuk uit „Elsevier" blijkt, niet alleen
jongeren zijn, die niet bereid zijn
zich te laten intimideren en politiek
te indoctrineren, maar dat er nu
ook een organisatie is, die zich met
dit probleem bezighoudt. Leden van
de Stichting „Oud-Strijders Legioen"
(voorzitter P. J. G. A. Ego, Berkel
en Rodenrijs) hebben namelijk een
„Schoolwacht" opgericht en postbus
12 in Zaandam opengesteld voor
klachten van ouders over pogingen
van leerkrachten hun minderjarige
kinderen in een bepaalde politieke
richting te sturen, aan te zetten tot
druggebruik of door ouders onge
wenste sexuele voorlichting te geven
De bedoeling is dus, dat niet de
ouders zelf iets gaan ondernemen,
maar dit aan de OSL-Schoolwacht
overlaten, die de anonomiteit van
de rapporteurs garandeert om daar
mede te voorkomen, dat de kinde
ren slachtoffer worden van mogelij
ke repercussies. De diensten van de
ze Schoolwacht zijn gratis en zelfs
niet noodzakelijkerwijze gebonden
aan het begunstigerschap van het
Oud-Strijders Legioen. In het vol
gend nummer van „Sta-Vast", uitga
ve van het OSL, zal nader op deze
nieuwe activiteit worden ingegaan.
In dit verband verdient de opmer
king aandacht, die oud-minister pro
fessor dr. I. A. Diepenhorst, rector
magnificus van de Vrije Universiteit,
maakte in een gesprek met „Else
viers Weekblad". „Dat men streeft
naar vernieuwing, daarmee kan ik
het goeddeels eens zijn. Maar men
mag de ogen niet sluiten voor de in
West-Europa aanwezige krachten,
die zich van het onderwijs meester
willen maken. Als roekeloos tegen het
bestaande wordt aangeschopt, verzet
ik mij daartegen. Zo groot als mijn
bezwaren zijn tegen een absolutisti
sche school van rechts, zo keer ik
mij ook tegen zo'n school van links"
„De verrassend gunstige cijfers
van de Nederlandse betalingsbalans
de internationale betalingen en
ontvangsten van ons land over
het vierde kwartaal en daarmee over
geheel 1973 tonen een opmerkelijk
aspect", aldus een hoofdartikel in
het „Alg. Dagblad". „Nederlanders
hebben voor geweldige bedragen aan
buitenlandse effecten gekocht. Deze
bedragen waren zo groot, dat zij
de eveneens zeer grote bedragen die
moesten worden betaald doordat bui
tenlanders Nederlandse effecten in
ons land aanboden, verre overtrof
fen volgens voorlopige cijfers
2.7 miljard gulden.
Deze ontwikkeling geeft te denken
Niet alleen ziet het buitenland ken
nelijk geen brood meer in de aan
koop van Nederlandse fondsen, hoe
gj^d zij op dit ogenblik ook draaien
en hoe laag de koersen van vele on-
Simon Carmiggelt
dememingen staan. Maar ook vele
Nederlanders zien het beleggingskli
maat in ons land met de dag ve
slechteren.
Het woord winst heeft hier een
kwade reuk gekregen. De multina
tionale onderneming is, niettegen
staande deze tienduizenden werk
geeft en voor een belangrijk deel de
belastingpot spekt, het predikaat
„oneerlijk" opgespeld. Goed en hard
werken wordt nog eens extra belast
en nivellering viert hoogtij. Dat
moge in bepaalde politieke kringen
een aanvaard begrip zijn geworden,
economisch zit het nog helemaal
niet goed. Redenen waarom men Ne
derland als beleggingsgebied niet
meer lust. Reden ook, waarom de cij
fers van deze betalingsbalans met
wat meer aandacht dan normaal
moeten worden bekeken".
In het jongste nummer van „L en
S Magazine", blad voor lijn- en staf
functionarissen, plaatst prof. dr. J
Wemelsfelder „tien waarschuwingen'
bij het gebruik (of liever: misbruik)
van inkomensstatistieken. „Herhaal
delijk vertellen belangrijke mannen
ons, dat de inkomensverdeling in ons
land onrechtvaardig is. Een op niets
gebaseerde stelling. Men maakt bij
deze stelling nogal eens gebruik van
een stille getuige: de inkomensstatis
tiek. Er wordt dan gesteld, dat
slechts x pet. van de bevolking niet
minder dan y pet. van het totale in
komen verdient. Hierbij moet wil
de uitspraak indruk maken voor
x een lage waarde worden genomen
en voor y een hoge.
Dat vakbondsleiders, beroepshalve,
deze stelling verkondigen, is begrij
pelijk Dat de minister van So
ciale Zaken zo'n stelling verkondigt.
is minder begrijpelijk. Dat te
goeder naam en faam bekend staan
de economen met een beroep op de
statistiek dit stellen, is echter beslist
onbegrijpelijk. Onderstaande tien
waarschuwingen tegen misleidend
gebruik van de inkomensstatistiek
zouden overbodig moeten zijn. Ze
zijn het blijkbaar niet. Hier volgen
verdiend, en is door de presenta
tie van alleen maar jaarinkomens
misleidend. De ene of de andere
presentatie maakt een groot verschil.
2. de statistiek zwijgt over het per
centage mensen dat bereid is risico
te dragen. Hoe lager dit percentage,
hoe ongelijker de inkomensverdeling
is (en omgekeerd). Zonder inzicht
hierin zeggen de inkomensverde-
lingscijfers niet veel en is hun poli
tiek gebruik misleidend.
3. de statistiek zwijgt over die in
komenstrekkers, die bij gebrek aan
een waardevaste oudedagsvoorziening
via hun inkomens door vermogens
vorming compensatie moeten vinden.
Hoe misleidend is alleen vergelijking
van het inkomen van de ambtenaar
met welvaartsvast pensioen met dat
van ieder ander I
4. de statistiek zwijgt over zwarte
lonen en over belastingontduiking.
Ook hierdoor misleiding.
5. de statistiek zwijgt over de om
vangrijke indirecte inkomensherver
deling (via schoolgelden, ziekenfond
sen, huren enz.) en geeft daardoor
een misleidend beeld.
6. de statistiek zwijgt over verschil
len in prestaties en vergelijkt dus on
gelijke grootheden. Ook dat beperkt
de gebruiksmogelijkheid.
7. de statistiek zwijgt over belasting-
verliezen bij een eventueel gelijkma
tige verdeling (die toch weer terug
genomen moeten worden). Ook in dit
opzich is het inzicht dat de gegevens
bieden, maar betrekkelijk.
8. de statistiek zwijgt over het
probleem van de tekorten en over
schotten, die op de arbeidsmarkt ont
staan bij te ver doorgevoerde ni
vellering. Een geheel andere zijde van
de medaille, die ook met rechtvaar
digheid te maken heeft.
9. de statistiek zwijgt over het be
lastingvrije inkomen van doe-het-
zeivers, dat anderen met minder vrije
tijd ontgaat. Een onbekende correc
tiepost.
10. de statistiek geeft, zelfs wanneer
met de zoëven genoemde factoren
rekening zou kunnen worden gehou
den, überhaupt geen enkel inzicht in
de vraag of de inkomensverdeling
rechtvaardig of onrechtvaardig is,
omdat die begrippen een dubbele bo
dem hebben.
n
ADVERTENTIE
ers van fluoridering van
kunnen de vreemdste be-
loen. Zo komt de heer H.
bm uit Leiderdorp (in dit
128 maart) met het ver-
de Neanderthalers, die
Izend Jaar geleden leefden
tës hadden, Ja, "was tand
én veel voorkomende ziek-
vragenbedoelt de heer
Iden vorige eeuw gedane
b het Neanderdal in het
district Düsseldorf dan
fekkingen in de grotten van
Ie Kaukasus en Centraal-
Inneer hierover weten-
bewijsmateriaal bestaat,
t N. de bronnen dan ver
bant hooggeleerde voor
in drwfl. stellen steeds dat
geen tandcariës zou zijn
an is het één in strijd met
wat bij de problematiek
Dridering overigens niets
tel andere zaak is, dat in
(3, in het "dal van Goms"
van Jong tot zeer oud
i tandacriës heeft. Dat is
i honderdduizend Jaar ge-
van deze tijd. Nog-
van nature in het vol-
dsel en het water aanwe-
pe is het calcium fluo-
I wat aan het drinkwater
ivoegd met het oogmerk
[enigermate in te perken is
fico fluoride, dat de Alba-
rfosfaatfabrieken leveren,
kiezelfluorwaterstofzuur
'aterleidingwet wordt be-
'overal in den lande over
i betrouwbaar drinkwater
p beschikt". Zonder toe-
in enige fluoride wordt dit
betrouwbaar drinkwaar
is iedereen verplicht dch
ïsliüting bij het plaatselijk
of regionaal waterleidingbedrijf van
drinkwater te voorzien.
Wanneer het Waterleidingbedrijf
aan dat drinkwater nu een als me
dicament of profylactïum bedoelde
chemische stof gaat toevoegen is e -
dereen verplicht met het drink
water óók deze toegevoegde stof tot
zich te nemen.
De Gezondheidsraad heeft in zijn
Rapport van 1960 dan ook reeds uit
drukkelijk gesteld, dat het hier gaat
om een massale toediening van een
profylactium, om massale medika-
tie. Bovendien werd hier reeds ge
steld, dat vergelijkingen met het
chloreren van water om eventuele
ziektekiemen te doden of om de toe
voeging van nutriënten om deficiën
tieverschijnselen te voorkomen niet
opgaan. Tandbederf wordt dan ook
niet beschouwd als een F-deficiën-
tieziekte. Bovendien is er van een
behoorlijke dosering geen sprake, om
dat de één nauwelijks water drinkt,
maar andere (bijvoorbeeld glasbla
zers) dagelijks vele liters.
Wanneer er nu sprake is van een
gedwongen medikatie kan dit mi.
worden gezien als een dwangmaatre
gel. Wij Nederlands houden niet van
dwangmaatregelen en het is dan ook
niet verwonderlijk, dat blijkens vele
officieuze en ook officiële etiqeetes
in tal van gemeenten de meerder
heid der bevolking zich tegen DWF
uitsprak. Waar men deze inspraak
der bevolking vreest, zoals in Am
sterdam en Rotterdam, wordt van
bovenaf de gehele bevolking gedwon
gen het drinkwater te gebruiken in
de hoedanigheid zoals het uit de
kraan komt of men kan/kon er
„naar de pomp lopen"
De heer Nooteboom schrijft, dat
het nooit mogelijk is geweest om
schadelijke effecten van drmkwater-
fiuaridering aan te tonen Dat us on
juist. De bekende Amerikaanse al-
lergoloog Waldbott heeft in zijn vele
publikaties een reeks van acute ver
schijnselen genoemd, ook na het ge
bruik van kleine hoeveelheden ge
fluorideerd water, zoals huiduitsla
gen (vooral netelroos), reumatische
pijnen, astma, maagdarmverschijn
selen.
Aangezien baby's bij de bereiding
van hun voedsel, indien het drink
water gefluorideerd is, een veel te
hoge concentratie fluoride krijgen
toegediend, zijn door de arts-bacte
rioloog mevrouw Asselbergs in het
Tielse Streekziekenhuis ernstige
dairmaandoeningen geconstateerd.
Op een openbare zitting van de Raad
van State heeft zij ten overstaan
van prof. dr. Beel aan enkele hoog
geleerde getuige-deskundigen bewijs
materiaal overgelegd. Het is de doof
pot ingegaan, zoals ook tijdens de
z.g. proef Tiel-Culemborg de invloed
van de toen toegevoegde natrium-
fluoride op het menselijk lichaam
als geheel nooit werd onderzocht.
De arts-bacterioloog Asselbergs
heeft ook gerapporteerd over schim
mels in de longen door de werking
mels in de longen door de werking
van fluoride op bacteriën. Veel is ook
gepubliceerd over de invloed op de
enzymen. De Haarlemse arts H. C.
Moolenburgh beschrijft in zi
Mooienburgh beschrijft in zijn bij
Ankh-Hermes te Deventer versche
nen boek „Fluoridering, medische
dwaling of commercieel succes" een
reeks van ziektegevallen. Een groep
Nederlandse artsen heeft onder zijn
leiding inmiddels uitgebreide onder
zoekingen gedaan, waarvan de rap
porten in notariële akten weroen
vastgelegd. Ook „Het fiasco van de
fluoridering" van dr. J. R. Jansma,
specialist voor mond- en tandheel
kunde, kan zeer worden aanbevolen.
N. A-VAN DEN TOORN,
Fagelstraat 42,
LEIDEN.
