Aees (24)
ipoot
'wee
jaar
)pium
Alfred (28)
spoot
vijf jaar
heroïne
DE CRIMINELE HANDEL IN DE LEVENDE DOOD
ui
„/e spuit
angst weg
tot je bent
uitgeteerd.
99
'DAG 2 MAART 1974
I^^RDAM Het gebruik van
neemt in ons land
barend toe. Daarop zal in de
Kamer volgende maand met
worden gewezen, wanneer
Idigen tijdens een hoorzitting
1 vanvisie zullen geven op het
jleid van de regering.
te cijfers over de mate.
L ert men zich van deze zeer
waaiende en levensgevaarlijke
[drug bedient, zijn niet te
omdat de heroinehandel zich
Ul afspeelt in de illegaliteit,
fingen en aanwijzingen zijn er
1 te over. Eén daarvan is
jt huiveringwekkend. „Vooral
^Jloop van Heroinepatiënten" is
^^augustus vorig Jaar overstel-
j zegt het medisch consultatie-
voor alcoholisme en drugs in
Dagelijks worden op het bureau,
beter bekend als de Jellinek-kliniek,
zo'n tweehonderd mensen behandeld
tegen heroine verslaving. Wekelijks
melden zich vijftien tot achttien
nieuwe Junkies aan, van wie er door
geldgebrek echter steeds maar drie
kunnen worden opgenomen. De
overigen komen op een pas
bestaande wachtlijst, die inmiddels
is uitgelopen tot vier maanden.
„Hoeveel er van die mensen nog in
leven zijn, daar kan Je alleen maar
naar raden", zegt D. B. W. Postma,
directeur van het consultatiebureau,
bitter. Ook het totaal aantal
heroineverslaafden in ons land laat
zich nauwelijks becijferen. „Omdat
het aantal patiënten, dat zich
aanbiedt, veel groter is dan het
aantal, dat in behandeling kan
worden genomen", aldus mr. Postma,
,Je weet niet wat er met al die
mensen, die Je niet onder Je hoede
hebt, gebeurt".
Hulpverlenende instanties in Am
sterdam, de hel van de heroine,
houden het op zo'n vijfentwintighon
derd „hard users", hard drug-gebrui
kers in de hoofdstad alleen. Zeker
achttien van hen, onder wie
buitenlanders, overleefden vorig Jaar
de zoveelste spuit niet.
De narcoticabrigade van de Amster
damse recherche is niet minder
overtuigd van een flinke toename
van het heroïnegebruik, ook al zijn
haar gegevens al even gebrekkig.
Benauwend zijn ze echter genoeg.
Zo werden in 1972 260 personen
aangehouden in verband met hard
drugs. Vorig Jaar waren dat er al
418.
fcdam. ,Je weet niet wat er met
weet op te sporen. In 1970 was dat
welgeteld 2 gram. in '71 al 50 gram.
in '72 2,2 kilo en vorig Jaar niet
minder dan 23 kilo. Daar zat dan
wel een „gelukkige slag" van dertien
kilo bij, waardoor het best eens
mogelijk is dat dit Jaar weer minder
heroine wordt gearresteerd.
Cijfers, die toch heel wat zeggen
over een snel groeiend heroinege-
zwel met alle afzichtelijke gevolgen
vand'ien. Wait immers is heroine
precies? Heroine, zegt de Stichting
Drug Informatie (SDI), behoort met
opium en morfine tot de zeer
verslavende drugs: de opiaten.
ODium wordt gewonnen uit de bol
van de papaverplant, die sinds
eeuwen in ongecontroleerde hoeveel
heden in Zuid-Oost Azië wordt
verbouwd. Papaverplanten groeiden
vroeger ook in Turkije en Perzië,
maar onder druk van de Ameri
kaanse regering is de kweek daar
sterk verminderd en wordt er streng
gecontroleerd.
Regelmatig gebruik van opium
veroorzaakt in het lichaam een
zogeheten tolerantie: er is steeds
meer van het middel nodig om
hetzelfde effect te krijgen. Zo zijn
gevallen bekend, waarbij verslaafden
via een speciale techniek 40 gram
per dag inspuiten. Opium remt het
ademhalingscentrum en kan bij
overdosering verstikking tot gevolg
hebben.
De actieve stof in opium is morfine,
die door zuivering uit de opium
wordt gehaald. Opium bevat twintig
tot dertig procent morfine, een wit
poeder, dat uitsluitend kan worden
gespoten. Het geeft dezelfde effecten
als opium, verslaving en dood door
overdosering, maar het is veel
krachtiger. Aan morfine kan men
binnen 48 uur verslaafd raken.
Nog veel verslavender dan morfine
is heroine, bekend in drie
varianten: bruine of witte poeder en
de bruine korrel, onder de junkies
met valse vriendelijkheid aangeduid
als „bruine suiker". Heroine is een
mengsel van morfine met de
chemische stof acetyl. Wie niet
binnen korte tijd na het uitwerken
van heroine een nieuwe „shot"
neemt, krijgt ontwenningsverschijn
selen: een lopende neus,' tranen,
grotere oogpupillen en vreemde,
vage pijnen
Hasjiesj en alle andere soft drugs
zijn een lachertje in vergelijking
met heroine, zoals ook de
handelaren in soft en hard drugs
niet zijn te vergelijken. Hasj is
gemakkelijker op te sporen, omdat
de smokkelaars partijen van omvang
moeten vervoeren, willen zij nog wat
eraan verdienen.
Heroine, via ons land ook
doorgevoerd naar West-Duitsland en
Amerika, is echter harde misdaad,
waarmee enorme bedragen zijn
gemoeid voor betrekkelijk kleine
hoeveelheid. In Nederland is één
gram heroine voor 150 gulden te
koop, in de Verenigde Staten kost
hetzelfde grammetje 500 tot 800
gulden.
Handel in de levende dood, in ons
land voornamelijk bedreven door
Chinezen, die in vrijwel .verrotte"
verslaafden gewillige dealers hebben.
Een bodemloze put van de dofste
ellende, waar nog maar weinigen
weten uit te komen. Hieronder het
verhaal van twee gelukkigen, die de
heroineverslaving overleefden. Een
voorbericht aan de Tweede Kamer.
p het verzoek met een „stevige" junkie te mogen praten
geert mr. Postma aanvankelijk met een schampere lach.
ite rgeet dat maar gerust", zegt hij, „een werkelijke heroïne-
;laafde ligt of onder de zoden of er valt geen zinnig woord
hem te wisselen. Een junkie is er verschrikkelijk aan toe,
tussen de shots in. Een gesprek met jongens, die er af zijn,
kan wel". Het worden er twee. Kees (24) spoot twee jaar
|(um. Hij is nu vier jaar schoon. Alfred (28), Oostenrijker van
Doorte, leefde bijna vijf jaar met morfine en heroïne. Hij doet
I pas vier maanden zonder. Kees, ooit eens huisschilder, heeft
t bleek, wat pukkelig gezicht onder blond, halflang haar.
!red, eens bezig met een studie bouwkunde, vallen de don-
•e lokken tot over de schouder. De ogen liggen diep in zijn
r| icht, dat verder geen fnuikende levenswandel verraadt.
den komen soms moeilijk uit hun woorden, spreken zacht,
plegen bijna.
ed: „Roken is zo verschillend
I hard drugs. Ik was twintig. Ik
:te een half jaar zonder dat het
effect had. Een modeverschljn-
eigenlijk, al vond ik het wel
,ntrekkelijk om bij mensen te zijn,
{rookten".
„Waar gerookt werd had ik
e^tact en dat vond ik prettig. Ik
zeventien. Ik voelde me
saam, ongelukkig. Ik wilde uit
sfeertje breken. Zo kwam ik in
groep mensen waar gerookt
d. Het was een hechte groep. We
Iden plezier, we deelden de
jen, alles samen."
•ed: „Dat milieu, dat is het enige
band, dat ik bij mij tussen roken
hard drugs zou kunnen leggen,
is volgens mij niet zo dat Je
t spuiten, omdat Je meer wil dan
»J of zo. Ik heb een hele tijd niet
ookt voor ik de eerste shot nam".
?s: „Je hoort van vrienden: een
uwe, betere kick. Je bent
)or
ian Overhoff
vsgierig, je wilt het proberen. Ik
belust op iets anders, belust op
ik wilde groter, meer innemen,
leefde vervelend. Slapen in
lakhuizen, niet werken, niks
eresseerde me meer".
nzaam
fred„Ik zat in Italië zonder
rblijfsvergunning. Ik had altijd
udgetrokken. Ik zat in grote
oeilijkheden. Ik voelde me een-
am. ik kon geen aansluiting
ijgen bij mensen, die de hele dag
rkten, die hun leven hadden
pvuld. Ik verveelde me.
at gaf een enorme spanning. Waar
(t ik, waar slaap ik vanavond. Ik
m er niet tegen, ik kon niet meer
apen. 's Nachts zwierf ik over
raat. Op een terrasje van een
ifé in Torino kwam ik steeds
welfde mensen tegen. Ze gaven
iets om mij, maar ik was niet
leen. Zij vroegen of ik een shot
ilde, morfine, gratis. In het begin
>nd ik het niet eens lekker, maar
kon slapen, ik was mijn spanning
Jrijt".
ees: „ik kreeg de opium van
mnissen. Ik vond het spannend, ik
*d ontzettende trek. Gevaarlijk?
ch. je kan niet vooruit zien. Je
'aliseert Je niet wat erna gebeurt".
Alfred: „Ik denk dat die mensen
het mij gaven uit angst. Junkies
willen niet alleen verslaafd raken.
Ze haalden de morfine op valse
recepten, steeds bij een andere
apotheker. Ik voelde me «liet lekker
ra de eerste shots, overgeven en zo.
Maar dat was altijd nog beter dan
die spanning.
Ik begon met één shot per dag,
die hield ik zo'n 24 uur vast. Dan
voelde ik mij heerlijk, een
supermens, geen spanning, geen
angst. Binnen een week kreeg ik
behoefte. Was de shot uitgewerkt,
dan kreeg ik enorme maagpijn en ik
ging erg zweten. Je voelde Je zo
naar, dat Je wel weer een spuit
moest nemen. Na een week spoot ik
al zes keer per dag. Verslaving? Dat
kon ik me niet voorstellen. Ik hield
me voor dat ik altijd nog kon
stoppen".
Slapen
Kees: „Ik vond de eerste shot al
lekker. Ik werd er niet ziek van als
het spul was uitgewerkt. Ik kon
erop slapen en de volgende dag ging
ik gewoon werken. Ik nam twee
shotjes in de week. Na twee
maanden spoot ik iedere dag. Dan
ga Je merken dat Je verslaafd bent,
maar dat is het laatste dat Je voor
jezelf durft te bekennen".
Alfred: „Waarom zou Je ook. Een
shot gaf Je een totale bevrediging.
Als Je spuit, stroomt de shot in Je
bloed snel naar Je hersenen. Op het
moment, dat het spul Je hersenen
bereikt, heb Je het gevoel van een
enorm orgasme. Daarna komt er een
complete rust over Je. Je hebt geen
enkele behoefte meer, geen eten,
geen drank, geen sex. Als Je onder
invloed bent. is een erectie trouwens
onmogelijk. Je bent impotent".
Kees: „Maar als het uitgewerkt is,
voel Je Je steeds vervelender. Je
hebt het spul al nodig om Je een
beetje fit te voelen en ik moest wel
werken om het te kunnen betalen.
Aanvankelijk spoot ik voor vijftig
gulden in de week aan opium, later
werd dat honderd piek".
Alfred: „Op die valse recepten
kregen we 24 ampullen, 48 shotjes
voor nog geen drie gulden. Maar
eens moest het misgaan, dat voedde
Je. We hadden alle apothekers in
Torino gehad. Het werd heel
moeülijk om er nog aan te komen.
Dat gaf vreselijke spanningen,
boosheid onder elkaar en dan spoot
Toen het mis ging ben ik naar
Canada gegaan. In Vancouver kwam
ik bij andere mensen terecht, die
nooit hadden gespoten, alleen een
beetje hasj. Ik had een vriendinne
tje, ik voelde me veilig, heel zeker.
Ik spoot een half Jaar niet.
Liohamelijk viel die afkick mee. De
morfine in Italië was heel zuiver.
Ik voelde me zo goed, dat ik legaal
in Canada wilde blijven, maar dat
ging niet. Dat gaf weer spanningen,
het ging kapot met mijn meisje en
toen ben ik naar Toronto gegaan.
Daar spoot ak onmiddellijk heroïne.
Twintig dollar, toen nog zo'n
zeventig gulden, voor eentiende
gram.
Dat geld had ik door het dealen in
hasj en marihuana, in het groot
gekocht en doorverkopen. In Toron
to ging het pas echt mis. Puur een
financiële kwestie. Elke dag was
het weer: hoe kom ik aan de shots
en hoe kom ik aan het geld. Ik heb
gekropen voor de heroïne, ik heb
erom gesmeekt.
De shit werd daar door pure
onderwereld verkocht. Italiaanse
maffia, die de prijs opvoerde als Je
het spul bitter nodig had. Goed
georganiseerd ook daar. De heroïne
werd bijna openlijk in grote
biljartzalen verkocht, maar als de
politie een inval deed, kwam er
hoogstens een paar gram hasj op
tafel.
In Toronto ben ik de dood onder
ogen gaan zien. Ik zat daar met 800
man in een studentengebouw, 28
hoog. Het was er een grote
drughandel. Een gekkenhuis, ieder
een rookte en spoot. Angst had Je
allang niet meer. Je was constant
onder invloed. Je wist bijna niet
meer wat Je deed. Toen nam ik ook
een paar keer een overdosis,
waaraan ik bijna kapot ging. Dan
lag ik twee, drie dagen te slapen. Ze
moesten me slaan om me wakker te
houden.
duur. Je spuit Je angst weg tot Je
helemaal bent uitgeteerd. Een
vriend van mij ging toen naar de
kliniek hier in Amsterdam. Dat heb
ik ook gedaan".
Afgericht
Alfred: „In Toronto deed de politie
een inval in mijn kamer. Ik was er
niet, maar toen was het over voor
mij. Ik kwam bij een vriend, die
nooit had gespoten. Een ander
milieu, ik voelde mij er beter, al kon
ik drie weken lang niet slapen. Drie
maanden heb ik daar afgekickt.
Toen ben ik naar Nederland
gevlogen om naar vrienden in
Zweden te gaan.
Van Schiphol ging ik rechtstreeks
naar het Centraal Station. Veel geld
had ik niet meer, ik moest met de
trein naar Stockholm. Op het
station werd mijn tas gestolen, pas
weg, alles weg. Wat moest ik doen?
Ik liep de stad in, richting Dam.
Een Amerikaanse Jongen bood me
opium aan. Ik was twee uur in
Nederland en het was weer mis.
Hij verwees me ook naar een
Jeugdhotel, een centrum van hard
arugs hier. In Amsterdam heb ik
alleen maar gestolen om aan geld te
komen voor heroïne. Heroïne
dealen heb ik nooit gedaan. Dat non
ik niet. Als iemand erom smeekte,
gaf ik het gewoon. Maar er zijn ook
junkies die heroïne dealen. Ze
nemen zelf een shot van een halve
gram en vullen de andere helft met
rotzooi aan om te verkopen.
Je weet met heroïne dan ook nooit
wat Je in handen krijgt, dat is het
gevaar. Hoe sterk is het? Hoeveel
kan Je ervan spuiten zonder er dood
aan te gaan? Je weet het niet. Om
nog maar te zwijgen van de troep,
waarmee ze het aanvullen. Strychni
ne, puur vergif, hoeveel zijn daar al
aan kapot gegaan? Er is geen
enkele controle.
Depressief
Vrienden had Je allang niet meer.
Ze spoten Je vol en als Je dan sliep,
jatten ze alles bij Je weg wat Je
had. Er werd alleen maar gestolen,
vreselijk was het. Vooral de laatste
winter in Toronto was heel zwaar,
heel depressief.
Ik had al zo'n tien man uit mijn
omgeving dood zien gaan aan de
heroïne. Ik was zo ziek als ik niet
onder invloed was, ik kon niet meer.
Ik wilde eraf. Toen heeft iemand
me barbituraten, zeer zware tran
quillisers, verkocht om af te kicken.
Die waren nog veel verslavender.
Het waren pillen, die Je moest
slikken, maar ik spoot ze. Levensge
vaarlijk, maar dat besefte ik allang
niet meer. Ik lag dan drie dagen te
slapen. Als ik opstond viel ik om,
als ik naar de wc wilde, knalde ik
tegen de muur. Als ik in de spiegel
keek, had ik blauw opgezwollen
armen, mijn gezicht was open en
bebloed van het vallen. Praten kon
ik niet meer, mijn plas en mijn
poep kon ik allang niet meer
ophouden. Ik was volslagen gek".
Kees: „Die spiegel, die kom Je
onherroepelijk eens tegen. Je bent
ziek, Je wordt mager, Je gaat er
slecht uitzien. Je hebt steeds meer
nodig en Je kan het niet betalen.
Dan hg Je dagenlang op bed te
wachten tot Je weer spul krijgt. Je
darmen en Je maag gaan vreselijk
tekeer, Je hele lijf is in opstand".
Als Kees even thee gaat halen zegt
Alfred: „Ik voel het nu gewoon weer
in mijn maag. Ik heb ondanks alles
een dagboek bijgehouden, maar ik
durf er nog niet in te kijken".
Kees: „Angst, dat is het op den
Onderwereld
De onderwereld heeft het heft in
handen, ook in Amsterdam. De
grote bazen, in mijn tijd Amerika
nen, nu Chinezen, zie Je niet, maar
de onderwereld handelt. Veel
Surinamers, gewapend ook. Je hebt
Je geld laten zien en in plaats van
de heroïne pakken ze een revolver
uit hun zak. Zo heb ik eens
vierduizend gulden verloren. Dat
gebeurt veel".
Kees: „Het gevaar, waaraan Je bloot
hebt gestaan, zie Je pas achteraf In
de roes besef Je dat geen moment.
Ik ben in de kliniek met Methadon
geholpen. Lichamelijk valt de afkick
nog mee. Dat komt door de sfeer,
waarin Je zit. Je eet normaal, Je
krijgt aandacht, Je voelt Je zeker.
Pas als Je uit de kliniek komt wordt
het moeilijk. Je merkt dat je bijna
geen eigen gezicht meer hebt. Je
gaat ontzettend moeilijk om met
mensen. Je bent boos op Jezelf en
anderen. Om dan weer voor Jezelf te
zorgen, om opnieuw te leren praten,
te leren lopen, te leren omgaan met
mensen, die géén aandacht voor Je
hebben, dat is heel moeilijk. Dat
doet verschrikkelijk veel pijn"
Alfred: „Ik heb ook met Methadon
afgekickt, al zat ik niet, zoals Kees,
een tijdlang vast in de kliniek. Ik
besef, dat het leven nu pas eigenlijk
voor mij begint. Ik moet nu
vechten, omdat ik niet verslaafd wil
zijn. Mocht ik toch weer in
verleiding komen, dan weet ik in
ieder geval waar ik naar toe moet
gaan."
Kees: „Een verslaafde zal het zelf
moeten doen, eraf willen komen Ik
heb geen boodschap voor de mensen".
