„IK BEN NIET ONAARDIG
Frans Nienhuys
disc-jockey van
het eerste uur
RDAG 2 MAART 1974
Dor
>ul Wolfswinkel
Dto's
n Holvast
"Maar als nu voor de der
de keer "Men vraagt en wij
draaien", zou moeten stoppen wat
gaat u dan doen?"
"Rustig van m'n AOW genieten,
ik heb nog wat geld en verder
blijf ik voor "Story" schrijven".
(Per aflevering in het blad ont
vangst Nienhuys tweehonderd gul
den, erg weinig PW).
Oom Frans mijmert wat voor
zich uit. Hij is niet rijk, maar kan
goed leven. Maar hij zou het werk
missen; het werk en het contact
met de mensen. HU zou met z'n
vrije tijd geen raad weten.
Grote hobby's: muziek ("als het
maar melodieus is"), autorijden,
wandelen en lezen ("van alles,
van klassiek tot modern". Voor
beelden: Walschap, Vicky
Baum).
Gaat niet meer naar de film. Am
sterdam is veel te gevaarlijk ge
worden. "Hoe vaak komt het niet
voor, dat als Je Je auto ergens
parkeert dat er een aantal men
sen naar Je toe komt, als Je later
weer wil wegrijden, die zeggen dat
ze de hele avond op Je auto heb
ben gepast en daar geld voor wil
len hebben? Meestal zijn dat
kleurlingen. Nee hoor, wij mijden
de stad".
"Heeft u iets tegen kleurlin
gen?"
"Ik? Nee hoor, integendeel. Die
hier allang wonen, dat zijn ge
wone, beschaafde mensen gewor
den. Maar er zijn er zoveel die
denken dat het hier een zoete in
val is. Maar discriminatie? Verre
van dat. Ik heb zelfs voordrachten
geschreven, waarin ik fel van leer
ben getrokken tegen dit soort za
ken".
„U neemt uw programma altijd
op maandag op; twee achter el
kaar heeft u me verteld. En op
zondag luistert u altijd naar de
uitzending. Denkt u dan nooit
eens dat het beter kan?"
"Ik sla het nooit over, behalve
als we met vakantie zijn. Maar
als we thuis zijn liggen we altijd
heerlijk in bed te luisteren.
Of het beter kan? Het komt ge
lukkig weinig voor. Ik werk be
dachtzaam hè? Ik tik mijn tek
sten altijd van te voren. Dan kan
ik mijn woorden altijd goed kie-
Voordat ik het op papier zet, heb
ik altijd goed nagedacht.
Natuurlijk gebeurt het wel eens,
dat ik me verspreek en dan zet ik
de band stop. Even een slokje wa
ter en dan gaat het weer".
"U heeft altijd een glaasje wa
ter naast u staan?"
"Jaha..één glaasje per uitzen
ding. Daarna drinken we nog twee
sherrys. Niet meer, want ik moet
dan nog rijden".
Natte ogen
"Als Robby nou onder de tram
komt, wat doet u dan, wat gaat
er dan gebeuren?
Nu wordt Oom Frans zichtbaar
nerveus, wringt zich in de han
den wil iets zeggen, maar krijgt
natte ogen. Het is stil. Dan
„Mens!... Nou, jongen, dat is
eenvoudigweg niét te beschrijven.
Dat is gewoon een kind van ons.
Gewoon een kind.
Die twee hondjes daar (wijst op
een foto aan de muur) hebben we
verloren. Ze zijn aan kanker
overleden. We hebben avond aan
avond bijna een week lang zitten
grienen.
Kijk nou eens, Je ziet wat voor
een schat het is. kijk dat staartje
nou eens. Toen we hem kregen,
was hij ziek. maar we hebben er
van alles aan gedaan.
Robby onder de tram? Nou,
daar zouden we kapot van zijn.
Kapot.
Als het kaarsje later uitgaat en
je ziet het aankomen. Ja, dan moet
je er vrede mee hebben. Een mens
moet ook zijn vrouw of man ver
liezen. Eenmaal moet het gebeu
ren, dat weet Je."
Kameraadschap
"Heeft u zelf wel eens proble
men?"
"Nou....ik kan eigenlijk wel zeg
gen van niet. We hebben een ont
zettend fijn huwelijk. Het contact
is van Jaar tot jaar inniger ge
worden. Want het is niet alleen de
liefde in een huwelijk, hoor jon
gen, nee hoor U is de kameraad
schap. Je moet eikaars verdrie-
tigheidjes opvangen."
"Wie zou u dolgraag willen ont
moeten, als u de kans kreeg?"
"Vera Lynn, een goede vrouw
en een lieve moeder."
„Ik bedoel iemand die niet in 't
muziekwereldje zit."
"Oh. Ja wie zou dat dan moeten
zijn. Doodse stilte, zet dat ding
maar even af intussen" (wijst op
de recorder)
"Nou, Luns, Rinus Michels of
Henk van der Meyden?"
"Minister Luns. daar zou ik wel
eens een avondje mee uit willen.
Een belangwekkende figuur."
In Carré of zo
Afgelopen zondag presenteerde
Nienhuys de 3000ste aflevering
van zijn programma. Was hij wa't
speciaals van plan?
"Neenee. Wel zijn ze van plan,
als ik het nog mag beleven om
het veertigjarig Jubileum van
dit programma te gaan vieren. In
Carré of zo. Allemaal artiesten
die voor me optreden".
"Welke disc-Jockeys bewondert
u het meest?"
"Tom Collings en Lex Harding,
maar ook Vincent van Engelen en
Eddy Becker. Die Jongens doen
het erg goed."
"U bent zo'n beetje een maat
schappelijk werker hè? Als u geen
artiest zou zijn geworden, had u
dan graag maatschappelijk werker
willen worden?
„Ja. Waarschijnlijk zou ik dat
geambieerd hebben."
Hij vertelt over z'n nare Jeugd en
gelooft dat hij daardoor zo'n war
me belangstelling heeft overge
houden voor het menselijke leed
en alle problemen die mensen
kunnen hebben.
"Ik noem u een paar namen.
Wilt u daar even op reageren?
"Ik begin met Cees de Lange"
"Oh, daar zijn we heel erg on
dersteboven van geweest. Vreselijk
Daar hebben we nachten niet
van kunnen slapen. Ontzettend.
Botkanker had-ie. Ik kende hem
erg goed."
"Johnny Jordaan"?"
"Ja, een kerel die een plaats in
mijn hart heeft. De manier waar
op hij zingt. Echt uit zijn hart.
Dat ligt me".
"Zangeres zonder Naam?"
"Ook. Die zingt ook liedjes recht
uit het hart. Die dingen die ze
zingt, gebeuren ook allemaal."
"Heeft Frans Nienhuys nog een
boodschap, voor de lezers van on
ze krant?"
"Je lijkt Herman Emmink wel.
Maar ik zou willen zeggen: Men
sen wees lief voor elkaar. Verbeter
de wereld en begin bij Jezelf. Dat
vind ik één van de mooiste uit
spraken die ik ooit heb gehoord.
Als iedereen inderdaad bij zich
zelf begon, zou de wereld er in
derdaad stukiken beter uitzien".
Het is ruim half vier. Robby
moet nodig zijn boompje opzoe
ken en we besluiten om even mee
te lopen. Oom Frans en tante Li
ly gaan daarna weg met de rode
Fiat, die beplakt is met felgroene
Veronica -stickers.
Voor de buurtbewoners die hij
tegenkomt, neemt hij met een
joyeus gebaar de modieuze hoed
af.
MSTERDAM Het is dins-
middag 22 januari, als 't nieu-
damesblad "Story" zijn ge
kt aan de vaderlandse pers
t zien in een mooi Amster-
ns café, vlak achter de dikke
ren van het hoofdstedelijke
icertgebouw.
eel mensen, veel plezier, zeker
ineer Johnny Kraaykamp de
zamelde meute weet te boeien
t een conférence, die menig-
de tranen over de wangen
t lopen.
>e medewerkers worden voor ge
ld. Aandacht echter voor een
n, die een beetje apart met
i echtgenote achter een glaasje
Frans Nienhuys, de bejaarde
.telaar; de oudste disc-Jockey
er in Nederland te vinden is.
is de man die elke zondag-
ïtend van 9 tot 10 menselijk
d uitstrooit, vermengd met me-
ieuze klanken over de vaak
l slaperige landgenoten, die er
t in geslaagd zijn radio Vero-
:a aan de praat te houden.
^rans Nienhuys, die van zichzelf
t: "Het is geen onaardige
n", zijn we gaan opzoeken
lis, ergens in Amsterdam-zuid,
een straat die vol staat met
ügewoningen. Een straat aomder
men, met veel auto's en het
luid van het verkeer van de
nnedylaan op de duidelijke
titergrond. De zon schijnt. Ook
het hart van Oom Frans.
Want zo moet ik hem noemen,
ts vóór de afspraak stuurde hij
een brief, waarin hij schreef
t ik niets mocht vragen over z'n
rensgeschiedenis, want die
:hten had hij verkocht aan
t nieuwe damesblad. Hij hoop-
dat ik evenwel niet zou afzien
n een bezoek en eindigde met
woorden "Je toegenegen oom
ans". Als een beklemd neefje
il ik aan en vroJyk blaft hond
jbby reeds in het trappegat.
mte Lily, zyn vrouw zorgt, voor
n hartelijk onthaal en verzorgt
koffie.
'oodbloeden
"Men vraagt en wij draaien",
begonnen in 1935" vertelt
rans Nienhuys. "Toen was er
>g helemaal geen verzoekpla-
nprogramma. Ik werkte toen
or de VARA. Ik ben bijna twin-
l Jaar bij de VARA geweest met
n onderbreking in de oorlogs-
Dat heeft geduurd tot 1954. Het
lette dat het programma moest
>houden op het hoogtepunt. Het
ng op een heel onprettige ma-
ier. Het programma mocht niet
X)dbloeden. Nou Ja, het is niet
oodgebloedhet draait nu al voor
et 39ste Jaar".
..Maar het duurde toch nog een
nar Jaar voordat Veronica in
e lucht kwam?"
"Inderdaad, ik ben toen gewoon
leer doorgegaan met mijn Neder-
knds Cabaret Ensemble dat ik al
Ms 1935 had en dat dertig Jaar
leeft gedraaid. Dertig Jaar!! Tot-
lat ik in 1961 een verzoek kreeg
pi bij Veronica te komen. En zo
het gekomen (Hij imiteert Fra-
fer Venantius) Dit Jaar ben ik er
ll dertien Jaar
i "U staat bij veel mensen bekend
lis de man die altijd zieken, ge
handicapten en anderen door het
pen geteisterde mensen een hart
fnder de riem steekt, maar ande-
|en zeggen dat u oervervelend
■Bk
.aatst hoorde ik iemand zeggen
at hij u niet begrijpt, want u ver
lengt dieptragische ongelukken
iet de duiven op de Dam van
Jert en Hermien.
Vat zegt u daarop?"
"Kijk, Je hebt altijd Je tegen-
tanders. Maar het slaat nergens
p. Het programma heet niet voor
ïiets. „Mén vraag en Wij draai-
n"? We draaien wat de mensen
ragen. Al heeft iemand nou nog
o'n tragische ziekte en hij vraagt
>ij wijze van spreken een carna-
alsliedje, nou, wat voor bezwaar
:unnen we dan hebben? Als ze er
fchoefte aan hebben..."
"U krijgt ook brieven van blin-
len. Hoe leest u die?"
"Er zijn drie manieren om die
e lezen. Ik heb iemand in Utrecht
lie feilloos op een braillemachine
tan tikken, zonder taal- of stijl
fouten; ik stuur brieven aan een
Jlindeninstituut hier in Amster
dam en daar betaal ik voor. Die
mensen vertalen het dan voor me.
En er is ook een derde categorie,
die de brieven prikt. Een van
hen is vorige week overleden".
"Is het niet zo, dat u sommige
mensen zieliger maakt dan ze
zijn?"
"Nou nee, dat geloof ik niet."
"Mag ik een voorbeeld geven?
Als u zegt: ik heb morgen een mil
joen gulden nodig voor een of an
der liefdadig project, dan heeft u
't de volgende dag binnen. Vindt
u zelf niet dat u te machtig bent?"
"Ik wou dat het mocht. Ik geloof
inderdaad dat het lukken zou, Ja
zeker.
Als wij die brieven krijgen (nou
die zfjn vaak zó hartontroerend.)
zitten we vaak om te huilen, dat
mogen de mensen best weten
Huilen
„U huilt vaak?"
"Jazeker. Soms wil ik haar
(wijst op echtgenote Lily) een
brief voorlezen en dan komt die
schat (wijst op hondje Robby;
daarover straks meer) naar me
toe: die voelt dat meteen aan en
dan zitten we samen te huilen".
"U huilt nooit voor de radio?"
"Nee. maar soms.
"Wordt u nat achter de ogen".
"Ja, dan kan je horen aan
mijn stem. dat ik iets voel. En
dat meen ik echt".
"Heeft u zelf wel eens in het zie
kenhuis gelegen?"
"Nog nooit in mijn leven; ik ben
ook nooit ziek geweest. Maar dat
moet ik afkloppen. (Gedurende 'n
tiental seconden klopt Nienhuys
aan de onderkant van de palis-
sarader zitkamertafefl: 'n geiluiid
dat door het bandopname-appa
raat dringend wondt weergegeven)
Ik kom er natuurlijk wel om
mijn lieve luistervrienden op te
zoeken, dat wel. Dat vinden de
mensen prachtig".
"Dan voelen ze zich weer beter?"
"Ja. verdomd, inderdaad".
"Houdt u van tragiek?"
"Tragiek om de tragiek niet. He
lemaal niet. Ik weet dat het be
staat en dat Je het moet accepte-
"Veronica gaat van zee verdwij
nen. Dat is voor u ontzettend.
Niet alle programma's kunnen
meer worden uitgezonden, als de
Veronica Omroep Stichting via
de legale wegen gaat opereren.
Maar komt uw programma dan
terug? Ik weet dat "Ome Buil"
(Verwey) tegen u heeft gezegd:
"Frans, Jou laat ik nooit vallen".
"Dat zijn inderdaad letterlijk
zijn woorden. We weten het nog
niet. Er zijn meer dj's die zeg
gen dat ik blijf. We wachten af". L
