WAARDEVRIJ LUISTEREN NAAR BERNSTEIN
Little Angels of Korea
tukje Miles-
(storie voor
nageslacht
The Voice toch weer
achter de microfoon
10 jaar James Bond-filmmuziek
bijeengebracht op dubbel-elpee
jieve, blijde liedjes
un Rita en Kris zijn
iet niet helemaal
Herbie
mijmert
over het
verleden
TRINI LOPEZ
„LIVE" EN
LEVENDIG
DOLDINGER: ERG
VEEL VARIATIE
De „come back" van Etta James
bERDAG 29 NOVEMBER 1973
Peter Tsjaikowski Derde en
Vierde symfonie door het New
Yorks Filharmonisch orkest o.l.v.
Leonard Bernstein (CBS ste
reo 77 294)
De precondities, waarmee men
opgroeit en groot wordt liggen
diep verankerd. Het rollenspel bij
het omgaan met kunstuitingen is
voor mij het resultaat van zo'n
preconditie. Van Gogh, de genia
le krankzinnige, Franz Kaf ka, de
vertolker van de onttakeling van
de moderne mens, Peter Tsja-
kowski, de meester van de melan
cholie. Het zijn stuk voor stuk
typologieën van slordig kijken,
lezen of luisteren. Maar het ver
wachtingspatroon wijzigt niet zo
veel meer na het begin van de
volwassenheid. Een vriend in New
York, groot kenner van oude ma
nuscripten zei het eens zo: "je
moet eigenlijk alles wat Je zoudt
willen lezen, voor je negentiende
gelezen hebben. Daarna komt het
er niet meer zo van."
Op de draaitafel heeft verschei
dene malen de vierde van Tsjai
kowski gelegen in de uitvoering
van Bernstein. De dirigent is er
één uit die kleine groep vitale al-
leseters. Briljant, vol vondsten,
veelzijdig. Bernstein (veel meer
dan in zijn extrovert zijn ver
wante Karajan) doorbreker ge
weest van de hokjesgeest in de
muziek.
En toch zit ik een beetje met
zijn versie van die Vierde symfo
nie. Accenten en muzikale span
ning zijn er zeker. Maar mis
schien is zijn opvatting niet
noodlotzwanger genoeg. En zie
daar dan de preconditie: Tsjai
kowski, de zwaarmoedige, die er
bovendien in zijn uitgebreide
briefwisseling met zijn belle da
me sans merci, baronesse van
Merck, over het noodlotskarakter
van deze symfonie geen enkele
twijfel heeft laten bestaan.
Bernteins Vierde is niet vol van
fatum en zij is evenmin melan
choliek. Dat kan hem niet in de
tempi zitten. Het tweede deel, het
Andantino in modo di canzona, is
wel heel langzaam gespeeld en het
derde, het scherzo, is niet bijster
obstinaat. Mij ligt de bondiger,
tegelijk rondere uitvoering van
Markewitsj met het Londens
Symfonieorkest veel meer. Maar
individuele appreciatie blijft na
tuurlijk de wankele basis van el
ke recensie. Men kan het nut er
van in twijfel trekken, als men
verder wil gaan dan het eenvou
dige advies kopen of niet. En wat
dan nog? Het temperament en al
le verdere bagage is voor nie
mand gelijk. Ieder krijgt de diri
gent die hem toekomt, als hij
maar veel luistert. Amerikaanse
orkestleiders hebben minder last
van de literaire franje rond de
klassieke composities en gaan
vaak nauwelijks in de slag. Bern
stein is zo'n man, maar voor mij
heeft hij met de Vierde niet ge-
Maar de zaken liggen nog wat
gecompliceerder. Het tweede werk
op de dubbel-lp is de Derde van
Tsjaikowski. Het stuk heeft altijd
wat in de schaduw gestaan van
de Grote Drie die erop volgde. Het
is wat brokkeliger misschien,
maar het heeft verrassingen in
petto (laten we maar zeggen een
melancholieke PJotr in een beet
je onbevangen bui). Hij was hier
niet zo verschrikkelijk bezig de
brug naar het westen te slaan
(mede omdat hij Bach als een
matig componist beschouwde is
hij trouwens nooit aan die oever
aangekomen)
De Derde symfonie van Tsjai
kowski is zeker geen geniaal
werk. Het mist alle angehauchte
compassie van de latere symfo
nische stukken. Op gevaar af van
een contradictio in terminis te
hanteren, zou ik bij Bernsteins
herschepping van het stuk van
waardevrij luisteren willen spre
ken. Dat is een boeiende beleve-
HM.
Miles - The classic perfor-
of Miles Davis. - CBS
n dit album is de belang-
verdienste dat er een stuk-
lstorie voor het nageslacht
ard blijft. Langzamerhand
het evenwel een gangbare
enste te worden. Er komen
nog steeds en steeds meer
op de markt die ofwel
opnamen van oude for-
bevatten ofwel een verza-
van oude opnamen zijn.
zou op zichzelf een goede
kunnen zijn om zich c
ekomst van de jazz zorgen
iken.
isic Miles" bevat een aantal
/an de ondefinieerba-
umpettist Miles Davis uit de
vijftig toen de be-bop rede-
esetteld was en mannen als
Gillespie, Charlie Parker
ohn Coltrane volledig de
uitmaakten.
Davis, in zijn spel variërend
ogenschijnlijke beginneling
lie, valt op dit album te be-
;n in uiterst bekende num-
"Budo", "Stella by Star-
"On green dolphin street"
tan-dance". De verschillen-
rmaties waarmee hij zich in
[roeven van "Basic Miles"
neergevlijd, zijn van een
reffelijk gehalte. De namen,
ohn Coltrane, Palu Cham-
Bill Evans, Julian "Canon-
Adderley en Gil Evans zeg-
at dat betreft genoeg,
umerend: geen nieuw, maar
d geluid.
W.W.
Or blue eyes is back Frank Si
natra Reprise 44 249
Maandag jl. hebt u hem weer
eens op de buis aan het werk kun
nen zien: de nu 57-Jarige Frank
Sinatra. Een man die drie Jaar
geleden voor de zoveelste maal af
scheid nam van zijn miljoenen
publiek maar het kennelijk niet
kon laten. Op 21 juni van dit Jaar
stapte hij namelijk opnieuw naar
de opnamestudio en zong negen
songs voor zijn nieuwe langspeler
die de toepasselijke titel "Ol' blue
eyes is back" kreeg.
Het heeft geen zin om op deze
plaats nog eens de verdiensten te
gaan opsommen van "the Voice"
voor de populaire muziek. Sinds
het begin van zijn carrière die in
de oorlogsjaren lag is hij de man
geweest die vrijwel alles heeft be
reikt wat er maar in de showwe
reld te bereiken was. Hij kreeg
verscheidene Emmy Awards voor
zijn zang, won de in Amerika
zeer hoogstaande Peabody Award
en kreeg voor zijn prestaties als
acteur in verschillende films - on
der meer in From here to eterni
ty - een Oscar.
Zijn platenverkopen waren zo
enorm, dat good-old Sinatra er
brood in zag om zijn eigen pla
tenmaatschappij - Reprise - op te
richten
Zijn nieuwe langspeler is het be
wijs dat de "oude meester" het
klappen van de zweep nog altijd
kent. Gedegen vakwerk van een
man die het "entertainen" is aan
geboren en met zijn fluweelzachte
stem in staat is om zelfs van de
Marseillaise nog een gevoelig
werkje te maken.
De negen composities op de elpee
geven Sinatra weer alle gelegen
heid om te bewijzen, dat hij - on
danks zijn 57 jaar - nog altijd be
hoort tot de topvocalisten van de
wereld. Persoonlijk vind ik het
nummer "Noah" ijzersterk met
You will be my music als uitste
kende tweede. Maar ook de ande
re nummers zijn het beluisteren -
en dan liefst met wat getemperd
licht en een goed glas in de hand
- ten volle waard. B.v.L.
The Little Angels of Korea
volksliedjes en populaire wijsjes
Philips.
Nog maar kort geleden zijn The
Little Angels of Korea to ons
land geweest, voornamelijk ter
verbreiding van de Koreaanse
folklore. Wat deze i
The Original Motion Picture
Soundtracks from James Bond
Collection
Op 5 oktober 1962 ging in de Lon-
dense bioscoop Pavilion de verfil
ming van Ian Flemings boek "Dr.
No" in première. In de hoofdrol
geheim agent 007 alias James
Bond - speelde Sean Connery
met als tegenspeelster Ursula An-
dress. Het was het begin van serie
films die alle bezoekersrecords
braken en Sean Connery het
odium bezorgden, dat hij 007 was
en niemand anders. Het leverde
hem kapitalen op, maar hij werd
zo vereenzelvigd met Flemings
held dat elke poging om de ac
teurstalenten op een andere ma
nier aan te wenden strandden.
Het publiek vroeg en kreeg Sean
Connery. Eerst in From Russia
with love, vervolgens in Goldfin-
ger met Honor Blackman als Pus
sy Galore en Gert Fröbe, daarna
in Thunderball met Claudine
Auger en in You only live twice
met de Japanse Akiko Wakabaya-
Sean Connery had er toen
schoon genoeg van en liet voor
On her majesty's secret service,
de eer aan George Lazenby. On
danks het meespelen van Diana
Rigg (uit de Wrekers) geen on
verdeeld succes. Nog eenmaal
vervulde Sean Connery de rol
van 007 en wel in Diamonds are
forever die gedeeltelijk in Neder
land werd opgenomen. Nu is het
wachten op de nieuwe James
Bond-film met Roger Moore in
de hoofdrol.
United Artists heeft ter gelegen
heid van de "tiende verjaardag"
van 007 op het celluloid een dub
bel album uitgegeven waarop de
belangrijkste muzikale gedeelten
uit de eerste zeven films staan.
Voortreffelijke muziek uitgevoerd
door het orkest van John Barry
en vocale bijdragen van Matt
Monro (de titelsong van From
Russia with love), Shirley Bas-
sey (Goldfinger en Diamonds are
forever), en Louis Armstrong met
We have all the time in the
world uit On her majesty's secret
service. Wat ontbreekt op het
dubbelalbum is de vocale bijdrage
van Tom Jones aan de film
Thunderball, want Tom zit bij
een andere platenmaatschappij.
B.v.L.
leeftijd vam acht tot vijftien jaar
als dansgroep lieten zien was een
ijseldjk perfecte show, prachtig
zowel van aankleding als enscè-
nering. De Koreaanse kinderen
zijn met ijzeren discipline opge
voed en hebben hun grote artis
tieke successen alleen daaraan te
danken. De meisjes vormen niet
alleen een balletensemble van be
lang maar ook een zeldzame
zanggroep, die door welk ander
kinderkoor dan ook nauwelijks
geëvenaard kan worden. Een aan
tal van de liedjes, die de Kore-
aantjes tijdens hun Jongste tour-
moon" Rita Coolidge en
Kristofferson A en M Re-
Is 87 34 IT Ariola.
Coolidge eens "Delta La-
vriendinnetje van talloze
sterren en artieste in het Mac?
cireus van Joe Cocker en
s Kristofferson zullen best een
gelukkig getrouwd stel zijn.
ide Soete
ikerbol
Soete Suikerbol" kinder-
vertellers Corry van der
Huib Orizand muzi-
itnlijsting Robert van der
kinderkoor van Henk
Velden Negram.
)ek "Inde Soete Suikerbol"
an der Hulst is al aan
eneraties bekend. Tiendui-
exemplaren zijn er in de
er Jaren van over de toon-
legaan. De NCRV heeft het
mlangs "herontdekt" en er
•bewerking van gemaakt.
i heeft daar onmiddellijk
eageerd en er een elpee van
Markt geworpen,
lij opvalt de laatste paar
de grote zorg waarmee de
lerplaten worden samenge-
kon dat maar van alle
i worden gezegd. "Inde
Suikerbol" met Corry van
Kien en Hum Borlzand als
heldere, gevoelvolle vertel
et ook in die categorie van
smaakvolle kinderplaten,
ion van zes heeft de plaat
rd en van lof voorzien.
Mten over die lekkere bol
leed bij mij het water in de
lopen. Wat wil Je dan nog
R.P.
Dat is mooi, in deze wrede en
harteloze wereld. De vraag is ech
ter, of het nieuwbakken echtpaar
door moet gaan met het samen
lieve en blijde liedjes zingen, zo
als dat op "Full moon" gebeurt.
Als Rita en Kris dat wel van plan
zijn - en daar lijkt het voorlopig
op - is dat bepaald Jammer. Want
wat deze twee toch echt niet
slechte muzikanten hier klaarma
ken is niet alleen uiterst verve
lend voor wie geen deel heeft aan
hun privé-gelukzaligheid, maar
het is bovendien nauwelijks pop
te noemen, tenzij de vaderlandse
gewoonte om het "Neerlands po
pulair" ook tot de pop te rekenen,
naar de VS is overgeslagen. Het
echtpaar Kristofferson brengt op
"Full moon" namelijk louter
nummers die in het beste geval
sterk doen denken aan de verrich
tingen van een aantal bekende
Nederlandse duo's uit de top-
veertig.
Rita en Kris werken zich zij
aan zij door een repertoire heen,
dat zonder problemen in de eerste
de beste show van bijvoorbeeld
Andy Williams opgenomen zou
kunnen worden. Vertederend,
maar zoals wij dat zo fijntjes ple
gen te zeggen: slijmerig.
Muzikaal zit het allemaal echt
niet zo beroerd in elkaar. Een
nummer als "I never had it so
good" bijvoorbeeld is heel plezie
rig van melodie, maar het wordt
verpakt in een waas van pril ge
luk die zelfs voor mensen die nog
geen jaar getrouwd zijn maar
moeilijk te pruimen is. Als Je daax
Rita's LP "The lady 's not for
sale" eens naast draait lijkt de
conclusie gewettigd dat het huwe
lijk voor miss Coolidge zelf mis
schien fijn mag zijn, maar dat
het haar artistieke kwaliteiten be
paald niet ten goede komt. BVD
Turtle Bay - Herbie Mann - At
lantic 50020 (SD 1642).
De Bossa Nova en fluitist Herbic
Mann zijn lange tijd lief voor el
kaar geweest. In de Jaren vijftig -
dus nog voordat saxofonist Stan
Getz bezweek voor de verleidelij
ke lokroep van Astrud Gilberto,
technologische ontwikkeling -
sterk geperfectioneerd. Op de in
strumenten is een redelijke hoe
veelheid watts aangesloten en een
flinke dosis nagalm wappert ge
staag in het kielzog van de oor
spronkelijke klanken.
Wij mogen echter niet treuren.
Want "Turtle Bay" is geen slech
te plaat. Weliswaar is het spel
van Herbie Mann van een ietwat
bezadigd gehalte - hij beperkt
zich voornamelijk tot zorgvuldig
uitgekiende accenten - maar
evengoed construeert hij soms
heerlijke muziek, die het op de
achtergrond goed zal doen. Som
mige nummers van de plaat
"Turtle Bay" doen zelfs de ge
voelige luisteraar op een bijna
koninklijke manier de ogen slui
ten. En dat wordt toch zeldzaam
nietwaar?
W.W.
Saximental
Journeyvan
Schoondejwalt
"Saximental Journey" Her
man Schoonderwalt Polydor
2419042
Saxofonist Herman Schoonder
walt heeft zich terecht de nodige
faam verworven als lid van com
bo's die zangers en zangeressen
op voortreffelijke wijze bijstond.
Recentelijk nog Rita Reys en
Sanny Day. Schoonderwalt is een
vakman, die zijn instrument door
en door kent. Hij heeft het volko
men verdiend dat er nu een elpee
is gemaakt waarin hijzelf cen
traal staat. "Saximental Jour
ney" registreert nogmaals de
kwaliteit van Schoonderwalts
spel, maar helaas neemt hijzelf
veel van de glans weg door met
een in mijn ogen nogal zwak re
pertoire aan te komen.
Angelina, Tell me why, Amapola,
My -truly, truly fair Ca, c'est Pa
ris - het is mij van te licht kali
ber. Schoonderwalt had best wat
hoger mogen grijpen, wat preten
tieuzer mogen zijn. Het best komt
hij naar mijn gevoel tot zijn
recht in The Circle, een nummer
dat van hemzelf is.
Schoonderwalt wordt uitstekend
terzijde gestaan door de gitaris
ten Herman Hollestelle en Peter
Nieuwerf, de pianist Rob Fran
ken, de bassist Koos Serierse en
de drummer Louis Deby. RP
ten gehore hebben gebracht,
is door Philips op een langspeel
plaat gezet. Een juweel van een
plaat, die de klankzuiverheid van
dit 'engelenkoor' heel fraai weer
geeft. Zowel de a- als de b-kant
van deze nieuwe lp bevat naast
een aantal Koreaanse volksliedjes
een serie leuke meezingers als
The happy wonderer', "Greens-
leeves' en 'Chirpy Chirpy
CHeep Cheep'. Sommige van de
ze vlot gezongen liedjes zijn ont
leend aan bekende musicals. Af
gezien nog van de technische per
fectie is het gewoon verrukkelijk
om "The Little Angels' met hun
grappige accent Engels te horen
zingen. Wat deze kleine meisjes
zingen is overigens niet belangrijk,
wel hoe ze het zingen. De plaat
laat zich trouwens gemakkelijker
beluisteren dan, zelfs in superla-
tieve zin, bespreken. Zéér aan te
bevelen! p.R.
The Trini Lopez Show Star
Collection Negram. Midi Mid
4015.
Toen hij in 1963 zijn wens om
een hamer te bezitten zingend tot
uiting bracht, maakte Trini Lo
pez een wat schuwe indruk. Met
zijn gitaar, waarmee hij wat on
handig manipuleerde, leek hij
geen raad te weten en sterallures
waren de vertolker van de La
tijnse 1
vreemd. Nu in de Star
Collection opnieuw op het gemis
van het werktuig wordt "geha
merd" is Trinidad Lopez III één
brok energie. Een entertainer van
het betere soort, die zijn gehoor
veel nadrukkelijker dan ooit met
schrille kreten probeert te active-
Zo komt hij althans over op zijn
nieuwste elpee, waarop een uit
voerige Impressie staat van een
beeveeshow van Trini Lopez.
Zelf roept hij in een ruim elf mi
nuten durende medley al zijn
succesnummers in de herinnering
terug, zoals This land is your
land. Goody, goody en het al
eerder gememoreerde If I had a
hammer. Met zijn speciale gaste,
country zangeres Nancy Ames,
zingt hij op de keerzijde van de
langspeler enkele duetjes waaron
der het geesteskind van Paul Si
mon, Mrs .Robinson. "Light my
fire" is een van de nummers,
waarbij de enigszins in de verge
telheid geraakte Lopez wordt ge
flankeerd door de Ventures. Live
én levendig.
J.P.
Doldinger Jubilee Die ersten
20 Jahren Klaus Doldinger.
Atlantic 3—60073, 1, 2, 3.
Een leven in geluid: dat is het
album Doldinger Jubilee. Op drie
LP's worden de eerste 20 muzika
le Jaren van de Duitse Jazz- en
popmusicus Klaus Doldinger on
der de naald genomen. De carriè
re van de Duitse "duizendpoot"
wendt gevolgd vanaf T begin met
de dixieland-band The Feetwar-
mers. via de swing en hard bop
periode, de free-jazz, naar de
rythm en blues sounds onder het
pseudoniem Paul Nero en de
Soul-tijd (Motherhood) tot z'n te
genwoordige muziek. En dat zijn
dan klanken die zweven op de
grens van Jazz en pop, die wor
den voortgebracht door de groep
met de symbolische naam Pass
port. Een team musici die volle
dige muzikale vrijheid genieten en
die veel gebruik maken van elek
tronische instrumenten als de
moog syntesizer en de mello-
tron. Vooral met Passport heeft
de ambassadeur van de Duitse
jazz de Duitse popmuziek belang
rijke impulsen gegeven. Inge
klemd tussen de schlagerzangers
die als "Ewigen Boten der Lie-
be" over de Duitse platenmarkt
huppelen op gezag van de
machtige platenbazen
schreeuwt de Duitse popmusicus,
steeds luider om eigen ruimte.
Doldinger heeft voor hem een ge
deelte van de weg geplaveid,
dwars door alle financiële obsta
kels heen.
Zes kanten Doldinger betekent erg
veel variatie, een boeiend monu
ment voor dixieland, Jazz, soul.
rythm en blues en voor vergevor
derde popliefhebbers een paspoort
ook voor het overschrijden van
de grenzen van muzikale genre's.
Al zullen vooral de slot-nummers
voor velen Abracadabra zijn.
Dat is dan ook de naam van het
laatste stukje werk.
P.d.T
Etta James Top en Ten en Etta
James CQ 0089 en CH 5004 -
Negram.
Da Amerikaanse Etta James
mag dan in Nederland niet zo be
kend zijn, haar-selecte-aanhang
is wel zo groot dat haar "Top
Ten" ook hier opnieuw is uitge
bracht. Die al dan niet hernieuw
de kennismaking is gekoppeld,
aan t verschijnen van de elpee
"Etta James" waarop 'tn tweetal
Gospelsongs (Sail away en God
song) lijken te refereren aan de
tijd, waarin de negervocaliste deel
uitmaakte van het St. Paul Bap
tist-kerkkoor in Los Angeles. De
voormalige rock en rollzangeres,
die in 1954 haar eerste hit scoorde
met "Dance with me Henry"
werd ontdekt door Johnny Otis
en kreeg eerst goed bekendheid in
het begin van de zestiger Jaren
met rythm and bluesnummers.
Haar stijl doet denken aan die
van Dinah Washington en Janis
Joplin. In het laatste geval niet
zo verwonderlijk, omdat Etta de
leermeesteres was van de door
overmatig gebruik van drank en
drugs overleden Joplin. Hoogte
punten uit haar carrière als
Pushover, All I could do was cry,
My dearest darling en At last
zijn verzameld op de elpee "Top
Ten". Het leek bij die toppers te
blijven toen de ster van Etta Ja
mes twee Jaar geleden van het
firmanent der lichte muze ver
dween. Met de langspeler "Etta
James" keert de Inmiddels 34-Ja-
rige Etta in volle glorie terug.
Haar comeback heeft zij in het
teken gesteld van de, soul, maar of
zij in de "herkansing" Nederland
alsnog-massaal-aan zich zal bin
den? Aan Etta James zal het niet
liggen. j.p.
Louis Bonfa ei
genoot Mann
als vertolker
Baden Powell -
sn grote reputatie
Latijns-Ame
rikaanse muziek met een sterke
hang naar de Jazz. Later richtte
hij zich op de Afro-Cubaanse
klanken en hield hij zich ook
toen nog met grote vaardigheid
zwevende aan de kleurrijke hemel
der védetten.
"Turtle Bay" bevat een soort
mijmering over de genres muziek
waarmee Herbie Mann in het
verleden zo'n furore maakte. Al
leen is de uitvoering - leve de
Bert van Dommelen
Han Mulder
Ruud Paauw
Jan Preenen
Paul de Tombe
Wim Wiirtz
Pieter Rosier
Eindredactie en layout
Bram van Leeuwen
Mosch und seine Original Egerlander Musikanten
Ernst Mosch und seine Original
Egerlander Musikanten spielen
Walter Kollo vind Paul Lincke
Telefunken SLE 14 709-P
Kent U ze nog de 'oppers van
toen: 'Kleine Madchen müssen
schlafen gehn', "Das war to Schö-
neberg', 'Berliner Luff, "Es war
etomal' en 'Glühwürmchen'? De
ze en nog vele andere schlagers
van Walter Kollo en Paul Lincke,
de grootmeesters van de 'Berlijnse'
operette, zijn to een instrumenta
le bewerking op de plaat gezet
door Enrst Mosch und seine Ori
ginal Egelander Musikanten, een
to Duitsland zeer bekend blaas-
poepensemble. Om misverstanden
te voorkomen: de muzikanten
verdienen him populariteit ten
volle. Ze vormen een opmerkenJk
homogene groep, die de eenvoudi
ge, vlotte wijsjes van weleer met
het grootsbe gemak, maar soms
ook wel een beetje erg gladjes, op
de groef heeft gezet. Wat meer
'Schwung' zou de aantrekkelijk
heid van deze langspeelplaat, al
thans voor de liefhebbers van het
soort, zeker hebben verhoogd De
melodietjes, voor een groot deel
uit operettes als 'Frau Luna', Tm
Reiche des Indra', 'Marietta' en
'Der Juxbaron' laten zich to elk
geval lekker meeneuriën. Op
oma's verjaardag bijvoorbeeld
met het glaasje bessenjenever
binnen handbereik.
Pil.
