Af en toe moeten we de adem inhouden
Vermoeide kaper
mocht op Jeannette leuneq
terwijl hij pistool tegen haar hoofd hield
i
Pi»
Ringdijk wordt
verbonden met
andere oever
SCHOLIEREN
MOETEN NAAf
"BUITEN"
PAGINA 4
STREEK
WOENSDAG 28 NOVEMBER 1973"
Door
Willem Chr. Nijeboer
Foto
Wim Dijkman
RIJPWETERING Als haar ver
plichte vrije dagen om zijn stapt ze
gerust weer op een lijntoestel naar
het Midden Oosten. De Rljpwete-
ringse stewardess Jeannette Beelen
ziet daar na haar zesendertig vlieg
uren durende kaping nog steeds
geen been in. "Het moet wel heel toe
vallig zijn als het me een tweede
keer overkwam. Ik vind het al heel
toevallig dat het mij één keer is
overkomen. Als het me een tweede
keer zou overkomen ga ik er wel
over denken ermee te stoppen".
Even na half twaalf gister
avond stapte Jeannette haar ouder
lijk huis in. Schijnbaar fit na zon
dagavond half acht nog slechts drie
uur te hebben geslapen. Dat was
gistermorgen op Malta.
In het vliegtuig heeft men eerst
gedacht onder de bemanning met een
grap te doen te hebben. Twee boord
werktuigkundigen kwamen met de
handen omhoog aanstappen, waar
de hofmeester e'rg om moest lachen.
De piloot deed ook wat schamper-
tjes toen hij iets in zijn rug voelde.
To^n hij omkeek was het toch bitte
re ernst. De drie Arabische kapers
zijn volgens Jeannette in Beiroet aan
boord gekomen. Twee van hen heb
ben hun maaltijd, en later een be
stelde hors d'oeuvre geweigerd. Ze
zijn toen naar boven gegaan naar de
loungebar, waar ze een drankje be
stelden. Even later hoorde Jeannet
te gestommel en geschreeuw boven.
Het was het begin van meer dan
veertig angstige uren.
"Ze sprafcen gebrekkig Engels",
vertelt Jeannette aan de elf koppige
familiekring die in spanning naar
haar relaas luistert. "Eén zat er in
de cockpit. Die gaf aan de andere
twee de orders door via de omroep
installatie „Een groot voordeel
voor de inzittenden van de gekaapte
Jumbojet was, dat zich in het toe
stel een Libanees bevond, de zoon
van de ex-premier van dat land.
"Die heeft voor ons onderhandeld.
Hij heeft dat ontzettend goed ge
daan. Hij wist hoe Arabieren voelen,
wat Je wel en niet kon zeggen. Hij
vertaalde daarom lang niet alles.
Hij deed of hij op hun hand was,
erg diplomatiek was dat. Maar voor
ons was dat wel erg moeilijk".
Ruim een uur heeft Jeannette on
der schot van een Arabische terro
rist gestaan met een pistool tegen
het hoofd. Dat was toen de passa
giers en de stewardessen eindelijk
mochten uitstappen. De mannelijke
bemanningsleden moesten toen ach
terin plaatsnemen. "Hij was zo ont
zettend moe. Hij kon zijn hand niet
meer omhoog houden. Maar het is
ook vermoeiend om iemand lang on
der schot te moeten houden. Ik zeg:
Nou, leun maar. En daar stonden
"Ik heb zijn pistool zelfs nog vast
gehad. Ik zat met mijn pet op schoot.
Toen gooide hij zijn pistool in mijn
pet. Ik heb het ding teruggegooid.
Die ene was ontzettend aardig. Hij
probeerde me een beetje uit te da
gen. Die andere liep steeds met een-
grote handgranaat.
Het pistool werd op ons gericht op
een gegeven'moment. Toen moest al-
14
rw».
«C
r-
"De Japanse stewardessen hebben op Malta hélemaal niet geslapen. Die moesten steeds interviews
weggeven. Uit heel de wereld belden ze. En we konden zelf niet eens naar huis bellen. Nou, ik had
gezegd: barst maar, ik ga slapen."
Ie bagage naar voren. Ze hadden
tassen met springstof en die zijn aan
de deuren vast gemaakt. Het was
nep, maar dat weet je niet. Je kunt
het niet riskeren".
„Af en toe werd er vanuit de cock
pit geroepen door die Arabier dat er
een stewardess met koffie moest ko
men. En dan ging ik. Toen heb ik
ze nog wel eens een zoen gegeven".
Beelen uitbreekt: ,Je weet wel, een
beetje bemoediging. Het is formida
bel wat die captain heeft gedaan.
Hij is ook oorlogsvlieger geweest.
Sommige mensen vroegen dat ook.
Want er zijn dingen gebeurd die vol
gens de boeken helemaal niet kon
den. Rakelings gingen we over al
les heen, de laatste meters".
,De meeste stewardessen waren
dolblij dat ze eraf mochten. Het was
wel naar dat Je afscheid moest ne
men van een bemanning met wie Je
zo veel hebt meegemaakt. Dat was
voor sommigen ook echt te veel.
Maar het was het verstandigste"
antwoordt ze als haar vader vraagt
of ze als dat had gekund aan boord
was gebleven. „We moesten trouwens.
Dat is op het laatste ogenblik pas
beslist".
„Je hoeft er maar een paar te
hebben die hysterisch worden nou
Maar aan die Japanners merk Je
niks. Japanse passagiers kunnen het
bij mij niet meer verpesten. Er was
één dikke Japanner die was op de
bank gaan slapen. Toen ik langsliep
werd hij wakker. Ik vroeg hoe hij
zich voelde. Zegt hijJust like home,
net als thuis. Eén van de passa
giers was nog vlak voor hij aan de
vlucht begon aan de dood ontsnapt
bij een auto-ongeluk".
„We hebben ons geweldig goed ge
houden. De passagiers ook en de ka-f
pers ook. Het was gewoon een goefc
samenwerking. Ik heb met één van
hen gewoon gepraat over van alles
niet over de politiek hoor. Eén ka-
per was zo*n Jaar of achttien. Di(
was erg fanatiek hoor. En er was ei
één van tegen de dertig. Die wai
heel geschikt. Hij was erg aardig vooi
de kinderen. Hij aaide ze gewoon ovei'
het hoofd. En dan denk Je zou zo"t
man werkelijk iemand kunnen dood.
schieten? Maar dan zijn ze weei
keihard".
Twee maal heefti Jeannette wer
kelijk gedacht dat de dood dlchtbl
was. Maar daar wil ze liever niet
over in de krant gepubliceerd zien
omdat ze bang is dan tegen 4 J
KLM-instructie te handelen. Jean
nette was gisteravond thuis
paniek hoor".
Toen ze thuiskwam was na hai^j
familie haar eerste belangsteUinllj
voor de kranten die haar foto op dp
voorpagina hadden en uiteraard oofr
voor het interview met haar moede
van gisteren in onze krant. „Zag
erg dat mij bovenlip trilde", vroeg j
nadat ze hoorde dat het NOS-Joui
naai juist het gesprekje met hai
had uitgezonden in de laatsl
nieuwsuitzending. Van de pers heef
ze niet zo'n beste indruk gekreeaf—
„Wat een onbenullige vragen stelde^
sommigen. Die president dirt
vond ik geweldig". Mooeder: „Ja,j
net zo'n onbenullig antwoord tenf
„Hadden jullie me gecremeerd
ik was overleden?" vraagt
nuchter vlak voordat we wegga|
uit het ouderlijk huis. Op dat t
stip, één uur vannacht, komen n
een viertal familieleden haar feli^
teren met haar behouden thuiskon
TER AAR De doodlopende
Ringdijk wordt binnen niet al te
lange tijd verbonden met de
andere oever van de Leidse-
vaart. Het is de bedoeling dat
er een brug wordt aangelegd zo
dat er 'n doorgaande route ont
staat. Voor de reconstructie van
de dijk en de bouw van de brug
is een bedrag van ruim twee
miljc*;n gulden uitgetrokken.
Wanneer deze verbinding een
feit is, betekent dat een ontlas
ting noordzuid-route. Bovendien
is het van groot belang voor de
kassenbedrijven langs de Rijn
dijk, dat dit obstakel wordt op
geheven. De gemeenteraad heeft
reeds een principebesluit geno
men. Met de "polder" moeten
nog de nodige zaken worden ge
regeld.
TER AAR Voor het voort'
gezet onderwijs zijn er in Ter
Aar weinig mogelijkheden. Dp
gemeente herbergt een tuin
bouw- en een huishoudschool
Maar daarmee houdt het op.
Wil men zijn zoon of dochter '1
middelbare of voortgezette op
leiding laten volgen, is
aangewezen op de grotere
buurgemeenten. In vele geval
len komen er levensgrote pro
blemen om de hoek kijken wal
betreft het openbaar
Er is eenmaal een verzoek ge
gaan naar een busmaatschappij tó
om een bus naar Leiden te
ten rijden voor uitsluitend scho
lieren. Maar dit verzoek is af
gewezen.
heb
Wanneer de maatschappij
hebben toegestemd zou het pro
bleem nog niet helemaal zijnes
opgelost. De leerlingen bezoe
ken diverse scholen waa
lestijden veelal uiteenlopen. tr(}€
-lij"
TER AAR "Tja, af en toe moet je wel eens even de adem
inhouden. Dit jaar zijn er negenennegentig woningwetwonin
gen gereedgekomen. Wij vinden het een noodzaak, dat er in
Ter Aar goede huizen worden gebouwd. Met een aantal ge
meenten in de omgeving voert Ter Aar daartoe een bouw-
stroomverband uit, waardoor op de meest efficiënte wijze in
de woningbehoefte wordt voorzien. Het gevolg van het gelijk
tijdig gereedkomen van een groot aantal woningwetwoningen
is, dat er nu even rust moet zijn. De wachtlijst voor woning
zoekenden zal daardoor onvermijdelijk weer oplopen. In een
vergevorderd stadium zijn thans 62 woningwetwoningen, die
uitsluitend voor inwoners van deze gemeente zijn. Ik hoop, dat
we een dergelijk project nog eens een keer bij de horens kunnen
vatten", aldus een vlot pratende burgemeester Van de Poel.
waarvoor zo'n vijftienduizend gulden
aan premie wordt verstrekt, kosten
de kopers uiteindelijk vijfenveertig-
duizend gulden.
"Hierdoor", zegt burgemeester Van
de Poel, "hebben we een boel jonge
gezinnen aan een huis kunnen hel
pen. Je zou het kunnen zien als een
geslaagde poging tot bevordering,
van doorstroming. Ik hoop, dat we
dit nog eens een keer kunnen doen".
W erkgelegenheid
De werkgelegenheid in het dorp laat
eveneens niets te wensen over. Het
zijn vooral de bloementeelt, conser-
venindustrie naast de landbouw en
veeteelt waarin de Ter Aarders hun
(boterham verdienen. Aanvankelijk,
waren er wat vervuilingsproblemen,
rond de conservenindustrie maai
deze week de waterzuiveringsinsta
tie voor Langeraar in gebruik
genomen is hiermee een begin van
oplossing gemaakt. De verwa
is, dat binnen vijf Jaar dit pr<
uit de weg is geruimd. "Het vra
grote investeringen maar ik ben
toch wel gelukkig mee", aldus
Van de Poel.
Door
Jan Wester laken
Foto's
Wim Dijkman
Op de zeshoekige tafel liggen enke
le pakjes sigaretten. Af en toe neemt
mr. Van de Poel een "engelse". Naast
hem zit de gemeentesecretaris, die
een stapel paperassen heeft meegeno
men voor het geval er iets moet wor
den opgezocht. Zes met paarse stof
beklede stoelen nemen een deel van
de ruimte van de fraai ingerichte
burgemeesterskamer in beslag. In dr
uiterste hoek tiert een plant welig.
Een blik uit het raam over het wijde
polderlandschap leert, dat de Alphen-
se hoogbouw zeer snel oprukt
Gegroeid
Ter Aar Is de laatste tijd snel ge-
groeid, zeer snel zelfs. Die snelle ont
wikkeling wil men nu duidelijk wat
gaan indammen. "We mogen," zegt
burgemeester Van de Poel, "het ver
leden niet veroordelen. Toen werden
er heel andere maatstaven aangelegd
dan nu het geval is. Iedereen was
toen bUJ dat er werd gebouwd. Nu
komt men met bezwaren. En dat is
niet eerlijk."
Kruk
Volgens de eerste burger zou nei
voor Ter Aar geen enkele moeite kos
ten om binnen afzienbare tijd de
achtduizend inwoners-grens te over
schrijven (nu heeft deze gemeente
ongeveer zevenduizend zielen). "Maar
dan hebben we ons kruit wel verscho
ten en daar passen we voor. We zou
den gemakkelijk een hoop koopwouin
gen kunnen neerzetten en forensen
aantrekken. Dat is geen enkel pro
bleem. Er is nog grond en de vraag
naar woningen in Ter Aar is groot."
Ook het forencisme wil men afhou
den. "Wil men deze zaak werkelijk
doeltreffend oplossen, dan moet er
wat worden gedaan aan de omgeving
waar die mensen vandaan komen. De
problemen liggen niet in de kleine
kernen maar in de stad. Als men die
meer leefbaar maakt, wordt de vraag
naar woningen op het platteland on
getwijfeld minder."
tiek op Zuid-Afrika kan Je natuurlijk
niet zonder meer als communistisch
afdoen. Het is echter wel opvallend,
dat de ontdekking van de apartheid
samen valt met de ontdekking van
goud en diamanten in Zuid-Afrika.
De veroordeling van de apartheid is
onderdeel van een plan om ver
deeldheid in het land te scheppen in
de hoop dat die tot de ineenstorting
van het land zullen leiden". Dit zei
de heer Du Bols. Zijn tegenstanders
haalden er ook de mijnen bij, maar
dan om aan te tonen dat Zuid-Afrika
zonder de goedkope zwarte arbeids
krachten niet zou kunnen bestaan.
"De apartheid is economisch be
paald", stelden zij.
"Afrikanen die niet nuttig a
zijn worden naar de kale vlakten
bransporteerd. Dat zijn in feite 0 er
concentratiekampen", zei een
wezige. "Het apartheidssysteem Jee]
door de blanken ontworpen om p0c/
voorrechten van de blanken veil*
stellen". De heer Du Bols kwam
stapels cijfermateriaal om aan 071
nen dat in Zuid-Afrika veel :ece
gedaan om de levensomstan<Hl 6 l(
den van de gekleurde bevolking
verbeteren, maar de tegenstan'
van de apartheidspolitiek hadden 1
ook goed voorbereid en beide I
tijen lieten zich niet door eli toee
overtuigen.
Foto Jan Hol'
Forencisme
De trek naar het platteland is
groot. Steeds meer mensen willen
zich in pittoreske dorpjes vestigen.
"Het forencisme", vervolgt burge
meester Van de Poel, "heeft zich
ontwikkeld. Het beleid van Ter Aar
is echter nooit op expansie gericht
geweest. Daarom halen we de rem
nu echt goed aan. De aanwezige
grond wordt angstvallig in de porte
feuille gehouden voor de eigen bevol
king. De laatste twee jaar is er geen
stukje aan anderen uitgegeven".
Hoe is het met de lijst van woning
zoekenden?
"Die is op het ogenblik sterk in
gekrompen. Ook hier daalt het ge
boortecijfer behoorlijk. Landelijk
gezien is vijfendertig procent van de
bevolking beneden de één-en-twintig
Jaar. In Ter Aar is dat drie-en-veer-
tig procent. En die mensen komen te
zijner tijd bij ons om een huis. Het is
en blijft dus wel passen geblazen".
Juist voor deze Jonge gezinnen is
het moeilijk een goedkoop huis te
vinden. Maar Ter Aar heeft een
"sleutel" gevonden om hieraan iets
te doen. Van de twee-en-zestig wo
ningwetwoningen, die hun voltooiing
naderen, zijn er twintig verkocht te
gen de kostprijs aan hen, die in 'n
goedkoop huis woonden. Deze huizen,
LEIDEN"Loze kletspraat
jes!" "Brutale vlegel, houd Je
mond!" De leden van het juridische
dispuut Res Publica waren het gister
avond niet erg met elkaar eens. Na
een inleiding van de heer Du Bois,
woordvoerder van de Zuidafrikaanse
ambassade in Nederland en professor
Van Wering, criminoloog in Amster
dam, ontstond een uitvoerige discus
sie over het voor en tegen van en de
achtergronden van de apartheid in
Zuid-Afrika.
Van tijd tot tijd reageerden de aan
wezigen zeer emotioneel en dan ver
zandde het gesprek in langdurige ver
wijzingen naar wetten en jaartallen.
De verschillende standpunten kwa
men wel duidelijk naar veren. "Kri-
