Hoogtepunten uit Bizets Parelvissers
lome: weer voer
Cats-fans"
AMERICA"
SCOORT EEN
HAT-TRICK
oor
Kleuter
deuntjes
Razend knap debuut
van Neil Diamond als
filmmuziekcomponist
Dr. Hook afwisselend
vervelend en knap
TOTALE
WOODY
HERMAN
Authentieke muziek
Hoogtepunten uit „De parelvis
sers" van Georges Bizet met Mat-
tiwilda Dobbs, Enzo Seri en Jean
Borthayre Musidisc
Georges Bizet heeft als opera
componist vooral naam gemaakt
met „Carmen," een van de be
kendste werken uit de Franse mu
ziekliteratuur. Deze opera wordt
mede door de rake karakterteke
ning en de grote muzikale vaart
overal ter wereld nog steeds „ge
vreten". Terecht overigens want
in „Carmen" herkent men altijd
weer die geheel aparte stijl
van Bizet die onder meer wordt
gekenmerkt door effectvolle or
kestraties, geraffineerde melodiek
en dramatische slagvaardigheid.
Bizet heeft echter ook nog een
andere opera geschreven, name
lijk „Les pêcheurs de perles" die
eerder dan „Carmen" tot stand is
gekomen en pas een kleine kwart
eeuw na de première bij het pu
bliek erkenning vond. Hoogtepun
ten uit „De parelvissers," die an
ders dan bij „Carmen" het geval
is duidelijke sporen van het
Italiaanse belcanto in zich draagt,
zijn door Musidisc op de plaat ge
zet. Deze langspeler valt zowel wat
betreft de kwaliteit van de opna
me als de uitvoering van het
werk niet tegen. Indrukwekkend
zelfs is de vertolking van de Zur-
ga-rol, die wordt gezongen door
de bariton Jean Borthayre. Zijn
stem heeft niet alleen een fraai
volume, maar straalt bovendien
veel warmte uit. De tenor Enzo
Seri heeft met de Nadir-partij
weinig moeite hoewel hij het wat
stemexpressie betreft tegen de ba
riton moet afleggen. In de hoge
registers verliest de stem zelfs
veel van haar glans. Mattiwilda
Dobbs is als lyrische sopraan erg
sensitief.
Dat ene kleine kuchtje in Lei
la's recitatief, nauwelijks te horen
eigenlijk, zal men graag voor lief
willen nemen. Veel lof tenslotte
verdient 't Orchestre Philharmo-
nique de Paris met René Leibo-
witz als dirigent, die uitstekende
nuances in de begeleiding weet
aan te brengen. „De parelvissers"
is in Nederland, evenals trouwens
in Italië, erg populair, zodat deze
langspeelplaat haar weg hier wel
zal vinden, temeer omdat de com
plete opname van deze opera met
drie genoemde solisten niet meer
verkrijgbaar is. PU.
ash betekent
k ditmaal
eer kassa
my Cash and his i
B689.
ntry-zanger Johnny Cash,
ft nauwelijks introductie.
is al Jaren een zo erken-
otheid in de wereld van de
y and western dat het be-
overbodig is zijn antece-
te schetsen.
heeft ook een uitgebreid
fans in Nederland. Pas nog
oktober) werd voor hen
peciale "Cash-dag" gehou-
og niet zo lang geleden trad
in de RAI in Amsterdam,
leeft voor alle liefhebbers
"real American" zanger de
"Johnny Cash and his
uitgebracht. En ook "his
June Carter Cash is 5
ineus aanwezig. Twee
Johnny zelf sieren de
lurder, Matthew >24
night in Hickman County,
p Cash zijn kwaliteiten weer
reid etaleert. Aardig is ook
Engelse versie van de be-
Gerard-Cox-topper "voor
die mooie zomer", in de
i is gezet. Titel: "The City
I Orleans",
i zal ook ditmaal wel weer
betekenen.
PdT
'Home 5C 056—24950
ijdens hun live-optredens en
vooral op de fainavonden in
cd Holland willen de Cats, die
"selectie" uitbreidden met
"Hatrick" America War
ner Bros WB 56 016 (BS
2728)
„Hat trick" is de derde plaat
in successie van de Amerikaanse
diriemansfOrmatie America. Deze
groep is bij In helaas nog lang
niet groot genoeg aantal pop
liefhebbers genoegzaam bekend
als bron van zeer fraaie muziek.
Voor hen is dit verhaaltje niet
bestemd. Wel voor de mensen die
America tot nog toe gemist heb
ben. „Hat trick" geeft een uitste
kend voorbeeld van de prestaties
waartoe Dim Peek, Dewey Bun
nell en Gerry Beckley in staat
zijn. Deze drie multi-instrumen-
talisten ze spelen allemaal ten
minste bas, gitaar en piano
produceren goed in elkaar zit
tende melodieuze wijsjes, veelal
voorzien van driestemmig gezang
van hoog gehalte.
Eigenlijk mag Je dat natuurlijk
niet zeggen, maar naar mijn idee
hebben sommige nummers op
„Hat trick" meer dan iets weg van
de Beatleswijsjes uit de tijd van
„Revolver" en „Sgt. Peppers". Dat
is heel duidelijk het geval in
„She's gonna let you down," dat
gebaseerd Is op een McCartney-
aanse pianopartij, en dat punt
gaaf *is, weliswaar ietwat pathe
tisch, maar net niet zo dat het
gaat storen.
Vrijwel hetzelfde geldt voor
„Goodbye," het slotnummer van
deze plaat.
Minder duidelijk van dezelfde
opbouw als de Beatlessongs uit
hun beste periode, maar zeker
niet van mindere kwaliteit, zijn
nummers als „Submarine lady's,"
het titelnummer, en „Willow tree
lullaby".
Vooral deze laatste compositie,
langzaam en uiterst gevoelig ge
zongen, is op zijn minst zeer de
moeite van het beluisteren waard,
ta Algemeen trekje op deze plaat:
het is opmerkelijk hoeveel aan
dacht er besteed is aan de bege
leiding. Zelfs als er in een num-
rion Maerz
bassende
dekking"
ion Maerz-Shalom-Reprise
ion Maerz was voor mij een
onbekende ster aan het
ffssenfirmament, maar daar
het beluisteren van de
iler „Shalom" wel een to-
ïandering in gekomen. De
aste mij in vele opzich-
dat gebeurt nu niet dage-
siQt A onbekende zangeressen.
ftem heeft een grote zuiver-
doet me denken aan een
"'-ie van drie zangeressen,
"Mouskouri, Ester Ofarim
7 Leandros.
"dien zingt ze haar teksten
felijk, dat Je er geen woord
'hoeft te missen. En dat is
je ook van lang niet alle
ssen kunt zeggen. In de
?laats is de opname uitste
en kwaliteit mede dankzij
n bezet orkest en producer
Kunze die ook tekende
^ele arrangementen. De
nummers op de elpee, die
tertig minuten duren, zijn
iïdzaak Grieks repertoire
hand van Hadjidakis,
^kis, en Vlavianos en
wat Israëlisch werk. De
daagde nummers, die allen
Duits worden gezongen zijn
Wolken, Heisz ist der Sand
zu Tag, Er 1st so gut en
Bmtnt der Sommer wieder,
.^t alom bekende muziek
1 Sn Schiff wird kommen,
31 chiribom, Zorba's Tanz
*30 Rosen uit Athen. B.V.L.
3392
Piet Kefizer, zich nog wel eens
uitleven in wat wildere nummers.
In tegenstelling tot bijvoorbeeld
Left Side, dat eveneens op de
"vruchtbare" Volendamse bodem
ontsproot, houden de Cats het op
htm elpees voornamelijk bij
amoureuze ontboezemingen,
waarbij het sentiment een vrijwel
alles overheersende rol speelt. Ge
ëxperimenteerd wordt er nauwe
lijks. Op de langspeler Colour us
gold mocht drummer Theo Klou-
wer even een zijweg betreden
met het Ierse volksliedje Shaving
Cream en op de elpee Take me
with you zorgde Piet Veerman
voor een nieuwtje met zijn solo "I
walk through the fields": 'n dro
merige wandeling door de natuur
met op de achtergrond het tjil
pen van de vogels. In het nieuw
ste album, Oats/Home, wordt
dat thema met behulp van een ge
sproken introotje verder uitge
werkt in Mother nature. Maar
daarmee houdt de ontdekkingsreis
wel op. De overige nummers van
Oats/Home, waaronder het nog
op de hitlijsten vertoevende ge
voelige Maribaja met keerzijde
Let's go together passen volledig
in het repertoire van de Volen-
dammers. Ook ditmaal is gekozen
voor pretentieloze liedjes, die lek
ker in het gehoor liggen. Cats/
Home, waarvoor de nu al tien
Jaar in hitland meelopende Cats
alle teksten zelf schreven, lijkt
dan ook op de eerste plaats be
doeld voor de vele fans.
J.P.
Bert van Dommelen
Ron Harms
Ruud Paauw
Jan Preenen
Paul de Tombe
Pieter Rosier
Wim Wiirtz
Eiindired. en layout:
Bram van Leeuwen
mer maar één of twee tikken op
de triangel voorkomen, is haarfijn
uitgedokterd waar die klappen
zouden moeten vallen, en hoe
zwaar ze geaccentueerd mochten
worden.
Het gevolg van deze zorg, en
van de bovengemiddelde talenten
van de drie bandleden, is een
plaat die America naar mijn
mening nu eindelijk in Nederland
maar eens de roem moest opleve
ren die deze groep zonder enige
twijfel zeer verdient. BVD
"Kleuterdeuntjes" AVRO's
Kinderkoor oJ.v. Herman Broek
huizen, orkest van Pierre Biers-
ma CNR 385.100.
Nederland beschikt over een
groot aantal, voor het merendeel
uitstekende, kinderkoren. Eén
daarvan as stellig het AVRO-kin-
derkoor onder leiding van Herman
Broekhuizen, dat deze elpee met
'n groot aantal leuke pittige vers
jes vol zingt: Opa Bakkebaard,
Chauffeurtje, Daar zat een aapje
op een stokje, Hoedje van pa
pier, Moriaantje, Poesje mauw,
en zeer veel en goed eigen werk,
van Herman Broekhuizen, wiens
kwaliteiten in dit opzicht ook al
om bekend zijn. Lof, lof, dat is
de kwalificatie die aan deze
plaat dient te worden gehecht.
CNR heeft trouwens de laatste
tijd een uitgebreide serie zeer
smaakvolle kinderplaten uitge
bracht. Aandacht o.a. ook voor:
"48 wijsjes voor Jongens en meis
jes", "Hoi, hoi, hoi", "Dikkertje
Dap" en de 'hier al eerder bespro
ken reeks "De sprookjes van de
Efteling". R.p.
De veelzijdige Neil Diamond,
die zich op erg veel muzikale ter
reinen heeft bewogen sinds de pu
blieke belangstelling op hem viel,
heeft nu ook zijn debuut gemaakt
als componist van filmmuziek.
Een razend knap debuut, laten
we dat maar direct vaststel
len. Terwijl de gelijknamige film
(naar het boek van Richard Bach,
waarin de zeemeeuw Jonathan
Livingstone de hoofdrol speelt en
waarin de vrijheid-blijheid ge
dachte centraal staat) pas in
Amerika in première i s gegaan,
"Belly up" Dr. Hook and
the Medicine Show Columbia
KC 32270.
De groep Dr. Hook and the Me
dicine Show is vooral bekend ge
worden door de single "Sylvia's
mother", een naar mijn idee ho
gelijk overschat werkje, dat meer
weg heeft van regelrechte smart-
lapperij dan van werkelijke pop.
Deze introductie maakt, dat Je
de plaat "Belly up" van Dr. Hook
en zijn vriendjes met een forse do
sis argwaan bekijkt als Je hem
voor de eerste keer gaat draaien.
Die argwaan blijkt deels te
recht, deels ten onrechte. Dr.
Hook heeft vaak de neiging om
"zo vreselijk lollig te gaan zitten
wezen". Als hij daaraan begint,
kun Je Je pick-up maar beter
even afzetten. Hij is dan op zijn
zachtst gezegd knap vervelend.
Het grootste deel van "Belly up"
kan op deze manier overgesla
gen worden. Er staan op "Belly
up" echter ook nummers die be
paald aardig zijn. Dat geldt voor
het (bij hitgevoelige lezers waar
schijnlijk bekende) "Roland the
roadie and Gertrude the groupie",
dat werkelijk leuk is, en waar het
geschreeuw nu eens niet belang
rijker lijkt dan de muziek. Het
geldt ook voor "The wonderfull
soup stone", dat muzikaal heel be
hoorlijk in elkaar zit. De algeme
ne indruk van "Belly up" blijft
echter helaas: een soort André
van Duyn in het Engels, maar
dan minder echt gek.
BVD
is de muziek a/1 vooruitgesneld
Zodat nu alvast de sfeer
vam die symbolische film kan
worden geproefd. En als die rol
prent even weergaloos is als de
muziek, dan worditJonathan Li
vingston een publiekstrekker.
Neil Diamond heeft in ieder ge
val fascinerende meesterwerkjes
gecomponeerd, gezongen en ge
speeld met medewerking van
meer dan 100 musici. Het zijn dro
merige, poëtische
op Je Je kunt laten
naar lyrische gedachten.
De langduurder die nu in de
handel is mag dan ook worden
gezien als één lange sfeermaker
op de pick-up (het nummer Be is
trouwens ook op single versche-
Sfeerschepper Neil Diamond
wilde niet „de stem, maar het
hart van Jonathan" zijn ;de „vo
gel" is nog lang niet uitgevlogen.
De man die wel The kid from
Brooklyn werd genoemd, kan wat
mij betreft vanaf heden als „De
diamant uit Brooklyn" door het
leven gaan.PJ3.T.
Tower of Power
muziek voor
discotheken
"Tower of power" "Tower of
power" Warner Bros WB
46 223
"What is hip" luidt de titel van
het eerste nummer op de
LP "Tower of power", die is ge
noemd naar de groep die hem
vult. Een lied met een boodschap:
"Wat vandaag hip is, kan mor
gen alweer ouderwets zijn". To
wer of power heeft dat blijkbaar
zelf goed in de oren geknoopt:
men speelt eigenlijk doodgewone
soul, de negroïde stampmuziek,
die in veel discotheken nog altijd
gedraaid wordt, maar die door de
popliefhebbers inmiddels toch
wel afgeschreven is als vol
tooid verleden tijd, een paar uit
zonderingen Ike and Tina Tur
ner, en een paar anderen van ho
ge kwaliteit daargelaten.
Tower of power komt dan ook 'n
paar Jaar te laat. Want wat deze
groep maakt, is weliswaar zeer
gedegen (met name de blazers
blijken zeer kundig) maar nau
welijks opzienbarende muziek. Er
zijn in de grote dagen van de
soul mensen geweest die hetzelfde
niveau ook haalden, en him pla
ten zijn tot vervelens toe ge
draaid, door mij althans. Voor mij
hoeft soul niet meer zo, tenzij 't
zeer bijzondere soul is. Dat is de
muziek van Tower of power
nogmaals niet.
De liefhebbers van deze mu
zieksoort door dik-en-dun echter
zullen aan de prestaties van To
wer of power veel plezier beleven.
Want het zit allemaal wel goed
in elkaar. Wat nachtclubachtig,
maar foutloos. BVD
The big band sound of Woody
Herman Verve 2317072 (mono).
Bandleider en klarinettist Woo
dy Herman onderscheidt zich van
Count Basie (trombones) en Du
ke Ellington (soli) door zijn in
tense aandacht voor het totale
geluid van de band. Al sinds 1945
toen hij z'n eigen big band for
meerde, presenteert hij een een
heid die z'n kracht ontleent aan
sterk gearrangeerde chorussen
waarin voor solo-exploitaties wei
nig ruimte bestaat. Illustratief
voor Hermans voorkeur is het feit
dat zijn band in de Jaren vijftig
het predikaat "The band that
plays dixieland" werd toebe
dacht, nadat hij in 1936 de lei
ding had overgenomen van "The
band that plays the blues", die
tot dan onder directie stond van
Isham Jones.
Woody Hermans big band speel
de dixieland met een beperkt aan
tal soli in een strakke omlijsting
van ijzersterke arrangementen. In
deze band werd de Juiste man,
op de juiste plaats neergepoot en
tot op heden heeft nog geen enke
le criticus kunnen ontdekken dat
Herman voor een bepaalde sectie
speciale aandacht zou hebben.
Het is overigens een geluk dat
de plaat 'The big band sound of
Woody Herman" in mono is uit
gebracht voor authenticiteit
behoef Je Je tenslotte niet te
schamen nietwaar? De opnamen
dateren van 1951 en '52; overbe
kende nummers uit die tijd:
"Love is here to stay" "in a little
Spanish town" en "Nice work if
you can get it". Fijne werkjes
op een plaat die elke Jurering
zonder twijfel met vlag en wim
pel zal doorstaan.
W.W.
Sidram verspilt
zijn talenten
"Puttin" in time on planet earth"
Ben Sidran Blue Thumb BT
10.025
Sidran is een voortreffelijk pia
nist, hij beschikt bepaald ook over
vocale talenten, maar wat hij er
mee doet is bar weinig.
"Puttin' in time on planet
earth" biedt muziek die het mid
den houdt tussen pretentieloze
pop en wat met een goed Neder
lands woord "easy listening" heet.
Het is technisch allemaal knap
voor elkaar, maar elke vonk in
spiratie, elke bezieling ontbreekt.
Een plaat die derhalve voor de
"serieuze popliefhebber" - wie of
wat dat dan ook mag zijn - moei
lijk verteerbaar is. Een plaat ove
rigens, die het als lekker achter
grondmuziekje bij de laatste bor
rel voor het slapen agan goed
doet. Maar of dat ook S idraais be
doeling is geweest is zeer de
vraag. BVD
Tophits van
Vera Lynn en
Glen Miller
Vera Lynn Sweetheart of
the Forces Decca 6645 005 (dub
bel-elpee) Glen Miller Orchestra
Star Collection Midi 26 014.
Twee platen waar de laatste
wereldoorlog 'n belangrijke stem
pel op gedrukt heeft. Voor Ve
ra Lynn omdat ze in die jaren be
roemd werd als "sweetheart of
the forces" met haar vaste BBC-
programma "Sincerely yours",
voor de militairen. Voor Glen Mil
Ier omdat hij in 1944 overleed bij
een vliegtuigongeluk op weg naar
Parijs. In de Franse hoofdstad,
zou het het Army Airforce Or
chestra leiden, iets wat hij sinds
1942 had gedaan.
In dat jaar verliet Glenn Miller
zijn band, die op dat ogenblik al
de toppen van de roem had be
reikt. Nummers als Chattanooga
Choo Choo, Elmers Tune, A
string of pearls en het onvergete
lijke In the mood bereikten in
Amerika en Europa fabelachtige
verkoopcijfers.
In de "Star-collection"-serie is
nu een langspeler verschenen met
al deze oude successen. Ik noem
u nog maar even Moonlight Sere
nade, American Patrol en St
Louis Blues March. Het zijn geen
oorspronkelijke opnamen van het
Glen Miller Orkest, maar van 'n
orkest onder leiding van Tex
Benneke. Vele oud-leden van de
Glen Miller Band maakten deel
uit van dit orkest. De opnamen
dateren uit 1961 en 1962. Deels
werden ze opgenomen tijdens een
concert in de Santa Monica Civic
Auditorium en voor een ander
deel in het Hotel Sahara in Las
Vegas.
Vera Lynn staat op het ogenbliz
weer duidelijk in de belangstel
ling. Of dat te danken is aan fan-
inhart-en-nieren Frans Nienhuys,
valt moeilijk vast te stellen. Feit
is dat Bovema/EMI nog onlangs
een dubbelalbum heeft uitge
bracht en dat nu Decca hetzelfde
heeft gedaan. Een zangeres, die
zo sterk vereenzelvigd wordt met
haar repertoire dat alle pogin
gen om er van los te komen,
strandden. Vandaar dat Vera
Lynn zich er maar mee heeft
verzoend en steeds met opmerke
lijke enthousiasme haar "We li
meet again", "The White cliffs
of Dover" en "From the time
you say goodbye" zingt. Naast
deze evergreens onder meer So
mething to remember you by,
Drifting and draming, The ho
ming waltz en de herkenningsme
lodie van haar BBC-programma
"Yours". Voor die groep die een
"dubbelaar" wel wat te veel van
het goede vinden heeft Decca
ook een aparte elpee uitgebracht.
B.vte
Authentiek Meesterschap
Promotie-elpee Seon 6833107
f 10,—.
Na Telefunken heeft nu ook Phi
lips een apart label voor oude
muziek op authentieke instrumen
ten. De produktlemaatschappij
Seon heeft voor deze promotie-el
pee werkjes uitgekozen die aller
minst representatief zijn voor de
serie. Ik mag dit afleiden uit
slechts één plaat uit deze nieuwe
reeks. De andere moet ik beoor
delen naar hetgeen op deze elpee
staat.
Het Andante voor fluit en orkest
van Mozart K. 315 (Mozart Flö-
ten-Konzerte, 2 LP 6775004) toont
een fraaie traversfluitpartij van
Frans Vester tegenover een lief
spelend Mozart-ensemble Amster
dam onder de saaie leiding van
Frans Brüggen. Dan de Sonate
voor piano en voor viool (inder
daad, deze volgorden in Es K. 26
door resp. Stanley Hoogland en
Jaap Schroder: zo er ergens,
sprake is van "authentiek mees
terschap", dan wel hier. Wist
Hoogland de "Mozart-vleugel".
aanvaardbaar te maken, Leon-
hardt kon dat allerminst in het
menuet K. 355, maar de plaat
"Klaviersonaten I" (2 LP 6775002)
laat
ter.
i heel andere indruk ach-
Orgelwerke I (2 LP 6775001) van
Bach wordt hier vertegenwoor
digd door de prelude en fuga BWV
533, gespeeld door Leonhardt; zo
te horen niet aanbevelenswaardig,
gezien de onsamenhangende visie
en de slechte geluidskwaliteit. In
La de Belcombre van Duphly
(Pièces de clavecin. 6575017».
maakt Gustav Leonhardt, 't met
zijn overtrokken rubatl al te bont
Zeer fraai lijkt mij echter "Fran
cois Couperin I" LP 6775003».
waarop de gebroeders Kuijken.
Lucy van Dael en anderen de
Apothéoses en twee Concerts
Nouveaux spelen met een zekere
mate aan emotionele geladenheid
die ik bij andere werken op de
ze plaat node mis. Dit geldt ook
voor Eugen Dombois. die op "Die
Barocklaute I" (6575005) werken
van Weiss. Kellner en Bach sneelt
De fragmenten van John Blow.
door Arti Vocali Antiche en het
Leonhardt Consort, doen knap.
maar steriel aan.
Merkwaardig vind ik, dat op de
hoes geen enkel Instrument na
der wordt toegelicht, hoewel Juist
dit punt een van de kernen van
deze serie is. RHG
