Tienduizend
'katkijkers*
Pauwen op Pauwbrug
-ennia verzekeringen
Gezin betekent
verantwoordelijkheid.
Uw verzekeringsadviseur
helpt u die dragen.
-voor een vertrouwd houvast-
Zelf gekweekt?
LEIDEN Ruim 10.000 bezoekers in de Stadsgehoorzaal in
twee dagen (de 10.000ste was het echtpaar Van der Meer uit
Leiden). Rob Lauwers (36) letterlijk en figuurlijk de grote
man achter de schermen, is ontzettend tevreden met de resul
taten. "Als straks alles achter de rug is, ga ik met m'n vrouw
ergens lekker eten en een stevige borrel drinken". De twee
dagen met poezen en katers zijn organisatorisch geweldig goed
verlopen. Alleen kwam Bueno de Mesquita een kwartiertje
later. Hij had even ervoor een aanrijding gehad en moest dat
regelen. Niemand keek kwaad. De 540 poezebeesten met baas
en bazin waren prooi van het kijkende, aaiende en bewonde
rende publiek.
inschrijvers wan
vangen Maar
verschil tussen c
Jank. Ja, dat i
De dierenbescherming had een
stand met artikelen, die in twee
dagen zo'n dikke 800 gulden op
brachten. Zeer tevreden. Radio Vero
nica had ook een stand. De nieuwe
i in een handje te
;r is kennelijk een
t katten en het ge-
te sterk uitgedrukt,
het ook anders kunnen zeg
gen. Ik weet alleen niet hoe.
De ingelaste modeshow, zaterdag
middag, van Patrick Schmidtgall
verliep gezellig chaotisch. En weer
niemand die er boos over werd. Er
waren mooie en leuke dingen te zien,
die echt niet duur konden worden
genoemd. Echter de aandacht was
meer op de poezen gericht. Begrij
pelijk.
Henk van Ulsen zei wel ooit eens
een „Wijze Kater" te hebben ge
speeld, maar eigenlijk weinig of niets
van katten af te weten. In elk geval
kwam hij de beste „huiskat" bekend
maken.
Ook burgemeester Vis vertelde bij
de opening niet veel van het katten
wereldje af te weten. Daarvoor had
hij zich in de kattenliteratuur moe
ten verdiepen. Hij kwam tot de con
clusie dat de kat een berg karakter
eigenschappen in zich heeft, de de
mens eigenlijk met stomheid moeten
slaan.
Hij noemde er enkele: intelligent, ge
voelig, nieuwsgierig, handig en be
scheiden. Maar er is één eigenschap,
volgens de heer Vis. die wel eens
aanleiding voor een heleboel mensen
zou kunnen zijn, om een kat te ne
men: de trots. Het is voor de men
sen een soort uitdaging. Hoe lang je
een poes ook hebt, het blyft een
vreemd dier.
Alice Oppenheim. de in Leiden
woonachtige televisiemedewerkster,
was verrukt over alle poezen, zo leek
het. Voor haar aandeel aan het uit
reiken van alle grote prijzen werd
zij, althans haar twee poezen, met
allerlei goederen overladen, die be
trekking hebben op het leven en het
in leven houden van de poes. Een
(te) royale beloning. Dat vond ze
zelf ook en van het aantal blikjes
kattevoer, waarvan haar huisdieren
misschien een half jaar zouden kun
nen genieten, schonk ze aan een
aantal kinderen uit de zaal een deel.
Moeilijkheden in de expositieruim
te hebben zich niet voorgedaan. Er
buiten wel. Rob Lauwers vertelde het
vreemd te vinden dat de mensen die
exposeerden, gisteren fors zijn be
keurd, toen ze even him auto stalden
om hun poezen naar binnen te bren
gen. „Ei- stonden zes agenten bon
nen te schrijven. En wat zie Je van
daag? Aan beide kanten van de
Breestraat staan de auto's gepar
keerd en er is geen één agent te be
speuren geweest. We gaan morgen
naar de politie toe en we hopen dat
zij dit kunnen regelen voor ons. We
vinden dit niet leuk".
De Nederlandse Katten Fokkers
LEZERS SCHRIJVEN
Ging het op de tentoonstelling van
Mater Sprenger om zelfgekweekte
producten? Dat geloof ik niet. Want
noch de protea, noch de anthurium,
noch de gerbera, noch de rozen uit
de kas kunnen we zelf kweken. Heeft
men het zelf kweken van bloemen
losgelaten? Dan kan de Leidse Bond
van Amateurtuinders gewoon Leidse
Bond worden, en Mater Sprenger
kan verdwijnen, want men hoeft dan
de eigen teelt niet meer te bevorde
ren. En zo verdwijnt er weer iets
moois. In een artikel in een vak
blad wordt geschreven over net
werk van de studiegroep "Beroeps -
binders" .Zij moesten een composi
tie maken van in de natuur gevon
den materiaal, en ze schaamden zich
er niet voor om daarmee te werken.
Moeten we geen voorbeeld nemen
aan deze mensen? En is het niet
waardevol om met eenvoudig, zelf ge
kweekt materiaal iets op te bou-
ADVERTENTIE
Ondanks
TORENHOGE
GOUDPRIJZEN
zijn onze sieraden nog
betaalbaar. Door het toepas
sen van de laagste marges.
Onze schoonheid van een col-
leotie. blijft daardoor bereik
baar voor iedereen.
Sedert meer als 35 jaar het
betrouwbare juweliersadres,
met de voordeligste prijzen.
En de beste vak-service, door
onze eigen ateliers.
Uw juwelier
v. d. Water
Haarlemmerstraat 18
Vereniging (NKFV), zo heet de or
ganisatie officieel, had aan de VVV
gevraagd er zorg voor te dragen dat
er hotelkamers beschikbaar zouden
zijn voor exposanten en keurmees
ters, die vaak vanuit heel Europa
kwamen. Er was gevraagd erbij te
vertellen dat er ook katten op de ka
mers moesten slapen.
Dat is allemaal keurig geregeld.
Totdat er foto's werden genomen
in Nieuw-Minerva, Enkele poezen,
die in de krant zouden komen. Na
afloop von de eigenaresse een aan
tal haren en besloot de twintig ge
reserveerde kamers niet ter beschik
king van de dieren te stellen. Hoe
Lauwers het ook probeerde, het lukte
niet. En daar is hij bijzonder ont
stemd over.
„In Parijs logeerden we in een van
de beste hotels en daar kon het wel.
Ik snap het niet".
Aan het slot van de expositie wer
den alle medewerkers met een bos
bloemen verblijd. Lauwers sprak zijn
hartelijke dank uit voor het soepele
optreden en de zeer vlotte werkwijze.
Maar niet alleen de medewerkers
werden in het zonnetje gezet, Lau
wers zelf moest ook nog even ten to
nele verschijnen. Volkomen verdiend,
want het is een puik geoliede ten
toonstelling geworden.
„Het is een hobby van me, en som
mige mensen zeggen dat ik eraan
dood ga. als ik zo doorga. Ik wil niet
anders. En ik ben blij dit voor Leiden
te kunnen doen. Want wat hebben
we hier eigenlijk? Het is allemaal
gelopen zoals we het wilden. We zijn
enorm tevreden".
Half zes. De meeste mensen gaan
weer naar huis. Radio Veronica zegt
terug te komen op de drive-in show
op 3 oktober. Om nog meer leden te
maken. De reclamemensen zitten
met volle stands, maar hebben een
dikke beurs om mee naar huis te
En de mevrouw van de garderobe
blijft even vriendelijk na twee dagen
hard werken.
De uitslagen luiden:
Erepenning van de gemeente Lei
den, geschonken door de burgemees
ter voor de „Best in show" langhaar:
Vahine de la Bièvre, eigenaar Y.
Bourny. Anthony (Frankrijk)
Medaille van de commissaris van
politie te Leiden voor de Best Show
korthaar: Abigail van de Prinsenhof,
eigenaar A. van Tuyl, Nieuwaal.
Dierenbescherming
LEIDEN Vandaag begint de col
lecte voor de Dierenbescherming,
die tot e«i met zaterdag zal duren.
Collectanten kunnen zich aanmel
den vanavond tussen 7 en 8 in ge
bouw Rehoboth, Rapenburg.
LEIDEN Het heeft in het afgelopen weekeinde zó hard gere
gend, dat in Leiden de gaten in de straat vielen. Vanmorgen
zakte een auto weg in het ivegdek van de Bronkhorststraat.
(Foto Jan Holvast)
LEIDEN In verband met de
3-oktoberfestlviteiten in de binnen
stad hebben B. en W. besloten de wa
renmarkt - die gewoonlijk 's woens
dags wordt gehouden - te verplaatsen
naar dinsdag Het sluitingsuur van
deze markt is om 15.30 uur.
LEIDEN. Zondagmiddag Alice
Oppenheim, de tv-omroepster(
deelt bekers uit aan eigenaars en
eigenaressen van in de prijzen ge
vallen langharige, kortharige, ge-
kastreerde en ongekastreerde kat_
tebeestjes. De stampvolle Stads
gehoorzaal, waar de Kat-Expo '73
plaatsgrijpt, kijkt met een menge
ling van verwondering en vermaak
toe. Aan de beurt is als ik het
goed versta Amar. Wat wezen
loos hangt, de kat in de armen van
een verheugd naar voren stappen
dame. Hij bekijkt de menigte met
een blik van wat-heb-ik-nou-in-
godsnaam-aan-m'n-fiets- hangen.
De beker en de rozet kunnen hem
gestolen worden, dat is zelfs op
tien meter afstand zichtbaar. Tot
overmaat van ramp vraagt Alice
dan nog een extra applausje voor
hem. Amar schrikt zich te pletter
en straalt levensgroot het woord
"wegwezen" uit. Wat tot zijn op
luchting gebeurt.
Dan presenteert Parbo zich. een
kastraat-kater, die denkt: jullie
kunnen allemaal de boom in. Alice
Oppenheim roept bij elke gekas-
treerde prijswinnaar steeds, „Wat
jammer nou toch". Ook bij deze.
Tussen haar en de eigenaresse
ontstaat de volgende dialoog, die
ongetwijfeld de gaafste van dit
weekeinde is.
Alice: „Wat zonde dat hij gecas
treerd is. Moest dat?" Dame: „Hij
moet in huis leven en dan kun je
geen ongekastreerde kater heb
ben". Alice: Was-ie dan zo druk
bezig?" Dame: „Hoe bedoelt u?"
Zo'n Kat-Expo is een wereldje
apart, met heel eigen leef- en
spelregels. De organisatie is op
gebouwd uit hoofdleiding, secreta
riaat, keurmeesters, leerling-keur
meesters. veterinaire dienst, ste
wards en stewardessen. Er komt
een enorm brok organisatie kijken
om die katten het hunne te geven.
Het fraaie programmablad ver
meldt de namen van hun ouders.
Want laat dat duideilijk zijn:
klassepoezen huwen op stand, die
brengen geen nazaten voort via
een onbesuisd nachtje met de kat
van de melkboer. Van voornaam
heid getuigen ook de namen. Geen
Jan, Piet of Truus, nee, Arak, Ta
mara, Esmeralda. Peca. Cyrène,
Lionette, Vahine de la Bièvre, Sil-
verrocho's Silver Boy. Coreanda.
En dat zijn dan n°g de eenvou
digste. In het programmaboekje
staan ook vele advertenties met
foto's van aantrekkelijke en gepi
keerd kijkende beestjes. Af en toe
wordt er geschreven over "dekka-
ters". Je komt tot de conclusie
dat Je het seksblad van de poeze-
wereld in handen hebt.
Alle vertrekken die de Stadsge
hoorzaal rijk is, zijn gevuld met
katten-in-kooien. Er zijn lange
rijen gevormd. Het publiek loopt
er aan één kant langs, de eige
naars of oppassers staan aan de
andere kant en houden een oogje
in het zeil. Lang niet iedere kat-
bezitter is er op gesteld dat het
publiek door de tralies heen zijn
kat probeert te aaien. Een schuch
tere poging mijnerzijds om een ta
melijk iel beestje over het kopje
te wrijven, komt mij op een repri-
Door
Ruud Paauw
mande te staan van een gelijk een
waakhond op haar katje passende
dame. „Ik krab u toch ook niet op
de kop", roept ze mij verbolgen
toe.
Veruit de meerderheid van de
katten doet in deze voor hen na
tuurlijk krankjorumme omgeving
het enige verstandige: ze pitten,
wat héét, ze ronken. De siamees
Pinochio licht moeizaam de oog
leden op als ik wat stuntelig zijn
aandacht poog te trekken, kijkt
dan even of het monster van
Frankenstein voor hem staat en
gooit vervolgens moedeloos de lui
ken weer dicht. Ja. keert mij zelfs
ostentatief z'n achterste toe. Stui
tend.
Vele kooien zijn versierd met
kleurenfoto's van de poezehelden
op het toppunt van hun roem of
in jeugdiger dagen. Het ritselt er
ook van de rozetten en de onder
scheidingen. De kat Omarif is een
pers, die zeer relativerend denkt
over zijn prijzen. Hij gaat er dood
gewoon bovenop liggen.
In de kooi naast hem ligt Doddel,
van Wilma en Eduard Pootjes.
Daarmee is iets aardigs aan de
hand. Eduard: „Doddel heb ik uit
het asyl gehaald. We dachten
aanvankelijk dat het een eenvou
dig vullusbaktype was. maar laat
het nu een brown tabby (raskat»
zijn". Dit Jonge echtpaar biykt ook
het beheer te hebben over de 12-
jarige Di-di, de oudste raskat van
de tentoonstelling. Ze is zeer op
haar rust gesteld. Een oude dame,
die haar met een vingertje en
amateuristisch psssst-geluid wekt,
krtfgt meteen een haal. En terecht.
Want als Je 12 bent moeten ze niet
meer aan je kop zaniken. Er staat
al een beker in de kooi, dus wat
willen ze nou nog meer?
Als Ronnie Tober (zo'n gepolijste
jongen die iedere moeder wel als
schoonzoon wil hebben) weer
nieuwe prijzen heeft gedistribu
eerd (en daarbü zelfs één der kat
ten een kopje heeft gegeven)
springt een solide Brit in het oog
die de wacht houdt over acht sia
mezen, waarvan er zeven languit
slapen, wat de indruk van een
slagveld wekt. Ééntje zit er recht
op; een siamees die kijkt of hij
dringend moet drukken. Maar als
ik veel later terugkom, staart hij
nog net ao voor zich uit. dus het
is kennelijk dat beest zyn gewone
gezicht.
Er wordt gevrijd met en ge
frutseld aan de dieren. Er wordt
gekamd, getoupeerd, geaaid en
wat al niet meer. De katten zijn
er niet altijd op ge6teld. Een mooi
voorbeeld daarvan geeft een me
vrouw met een gebreide roze ba
ret op het hoofd, die stralend een
op haar schouder zittende poes
aait. Het beest krijgt steeds meer
de pest in naarmate hij langer
bewreven wordt.
Niet alles is leuk. Er zijn poezen
bij, die dusdanige gevaartes zijn
dat zij althans voor leken
nauwelijks nog onder de categorie
"kat" vallen. Opgeklopte etalage
poppen lijken het wel. En dan ls
daar die brave Alexander, die voor
125 gulden te koop staat' want er
gaat in deze business wel heel wat
geld zitten). Hij steekt, klagelijk
miauwend, een P&ar keer hulpe
loos zijn klauwen door het tralie
werk. Dat geeft een katerig gevoel.
Op zo'n moment vraag Je je af:
wat bezielt de mensen toch? Maar
Ja. dat geldt voor zoveel dingen.
uitvoering van een dekoratieve ver
siering. In maart 1972 verleenden "3.
en W. de opdracht tot het maken van
r n ontwerp aan Van Zanten. In de
ze opdracht werd als eis gesteld dat
het ontwerp zou aanknopen bij de
17e eeuwse naam van de brug. In ju
ni *72 gingen B. en W. akkoord met
Kei door Van Zanten ingediende ont
werp.
Dit ontwerp omvatte twee beel
dengroepen: een groep van twee
pauwen: een mannetje en een wijf
je, aan de westelijke balustrade van
de brug, en een enkele mannetjes
pauw aan de oostelijke balustrade.
Deze beeldengroepen, zyn in bronds
gegoten en zijn geplaatst op sokkels
van "gesplitst" Beiers graniet, het
zelfde materiaal dat gebruikt werd
voor de brugpeilers.
De tuingroepen Oostvliet. Roomburg en OTV hielden zaterdag met medewerking van Mater
Sprenger een tentoonstelling van groenten, fruit, bloemen en planten. Dat kleurrijke gebeuren
vond plaats in de kantine van de Vakopleiding voor Volioassenen aan de Rooseveltstraat. Burge
meester Vis opende de expositie zaterdagmorgen. Op de foto (van Jan Holvast) worden de ge-
exposeerde werkstukken gekeurd.
ADVERTENTIE
Dit gebeurde zaterdagmiddag op de Nieuw Rijn. Terwijl grote donkere wolken zich boven hen op
stapelden, realiseerden twee (altijd) ondernemende heren hun plan. Waterskieën in de binnen
stad iverd een primeur voor Leiden. Het omdraaien leverde voor de op skilatten staande jon
geman wel wat moeilijk heden op. Honderden mensen sloegen de "show" met glunderend gezicht
gade. Tekst en foto Henk van den Ende
Dit is wel de meest dure en opvallende kat van de hele ten
toonstelling: Poeleke. Hij is de enige "schildpad"-kater ter we
reld. Boven rood-zwart en onder wit. De eigenaresse wil Poeleke
voor geen goud missen.
rk Bueno de Mesquita geeft de beker en rozet aan de Favoriet
van het Publiek, langhaar: Viviène van Ghirlando uit Den
Haag. (Foto's Jan Holvast)
