de glitterende opvrijer
Elvis,
WILDE ADELAARS
BU DE NAZI'S
Mcqueen
aardige
cowboy
Venus in bont
FILM
Goede films in
andtre steden
Heat (Andy Warhol en Paul Mo-
rissey), Asta, Den Haag, Calypso
Amsterdam.
2001, A space Odyssey, (Stanley
Kubrick) Cinetol, Amsterdam.
A Clockwork Orange (Stanley Ku
brick) Kriterion, Den Haag.
Spartacus (Stanley Kubrick) Du
Midi, Amsterdam.
Turks Fruit (Paul Verhoeven)
Grand, Rotterdam, Roxy, Amster
dam, Corso, Den Haag.
Charlie Chaplin: Modern Times,
Bijou, Den Haag.
Charlie Chaplin: The Great Dic
tator Iitfnbaan-theaJter, Rotterdam.
Last Tango in Paris (Bertolucn)
Camera, Den Haag, Nöggerath, Am
sterdam, Thalia, Rotterdam.
Schreeuw zonder antwoord (Berg
man) Studio K, Amsterdam.
Roman Polanski: Repulsion (7.45
uur) en Cul de Sac (10 uur) in The
Movies, Amsterdam.
Fritz the Cat (Bakshi) 't Venster,
Amsterdam.
bioscopen
Corso Turks Fruit, 18 jr. dag.
7 en 9.30 uur. Zondag 1.45,
9.30 i
id"
8.15,
2.15, 7 en 9.30 i
7 en 9.30 uur.
Du Midi Whafs up doc, a.l. dag. om
8.15, zat. en zondag 7 en 9.30 uur.
Euro-Cinema Die knotsgekke ke-
overige dagen 2 t
Flora Maagd In moeuijaneaen. io
jr. dag. om 2, 7 en 9.15 uur. Zondag
ook om 4.30 uur.
Kriterion Clockwork Orange, 18 Jr.
dag. om 2.30 en 8 uur.
Metropole-Tuschlnsky West side
Story, 14 jr, dag. om 2 en 8 uur.
Odeon The Bridge on the river Kwai
14 jr, dag. 2 en 8 uur.
Olympia De apenplaneet, 14 Jr, dag.
2 en 8 uur.
Passage Goldfinger, 14 Jr, dag. 2.30,
7, en 9.30, zat. en zond. 1.30, 4.00
7 en 9.30 uur.
Titel: „Vrijerijen". Voornaamste
rol: Ole Soltoft, Regie: Annelise
Meineche, theater: Rex.
„Volwassen amusement meer
dan U durft te verwachten". Zo
stond het deze week geschreven in
de advertentie van de Rex-bioscoop.
Een leuk filmldkkertje, dat slechts
ten dele tegemoet komt aan de fan
tasieën van de op veel bloot beluste
bioscoopbezoeker. Het is waar: do
zijnen dames geven zich in dit
Deense filmpje bloot, maar ze doen
dat op een vrij decente manier.
Trouwens ook de maakster van dit
wat overdreven aangeprezen vrije-
tijdsprodukt heeft haar etalagekast
niet met een teveel aan naakt wil
len volstoppen. Er wordt wél heel
wat afgevrijd in dit niet van komi
sche effectjes gespeende fümwerkje,
maar het oog van de camera glijdt
toch niet veel verder dan tot de na
vels van de parende paartjes. De
gelaatsuitdrukkingen van de genot
zuchtige dames moeten in dit ge
val een hoop suggereren. De film,
die is gemaakt naar de boeken van
een zekere Agnar Mylke, gaat over
de liefdesavonturen van een Jonge,
muzikale hoofdonderwijzer, 't Ver
haal krijgt een wat spannend
karakter wanneer twee vrouwen te
gelijkertijd zwanger van hem raken.
Dat thema wordt echter niet ver
der uitgewerkt, maar vervangen door
dat van de in nóg meer bedden weg
vluchtende vrouwen-veroveraar.
Aan het eind van de film blijkt de
"held" van het verhaal dan opeens
voor het pianistenvak en het veilige
huwelijk te hebben besloten. Waar
om is niet hëlemaal duidelijk. Maar
goed, het gaat tenslotte om de vrije
rijen en die worden in deze film
veelvuldig vertoond.
PIETER C. ROSIER
The Comedians,
vers
LIDO Met Last Tango in Paris
heeft Bertolucci een erg gevoelig
liefdesverhaal geschapen. Een ver
haal van een hopeloze liefde tussen
twee mensen. Marlon Brando heeft
helemaal de kans gekregen om zijn
meesterlijke acteurschap uit te le
ven. Hij weet de figuur van de
onevenwichtige dwangneuroticus, die
alleen tegenover een onbekommerd
jong meisje een korte tijd een qua-
si-mannelijkheid kan veinzen, met
een ware bezetenheid te spelen. En
Juist aan die rol ontleent de film
zijn waarde.
LUXOR Het knok-duo Bud
Spencer en Terence Hill, bekend uit
vele vuist-films, beleeft in "De dui
vel hale je" een avontuur op zee. Pi
raten goudschepen, een hebzuchtige
gouverneur en twee knokzuchtige
avonturiers. Lekker dooneengehit-
seld. Spannend hoor, maar toch kun
nen de twee beter op het land blij
ven, daar floreren ze aanzienlijk be
ter.
Nachtfilms
Twee "harde-kerels-1
week in de nachtvoorstelling. Came
ra draait Stuart Rosenberg's film
Cool hand Luke, met o.m. Paul New
man en George Kennedy, Rex heeft
"Helden zonder Glorie" in het
nachtprogramma opgenomen.
Ki ndermatinee's
Pippi Langkous, de Zweedse rob
bedoes die zich van de hele wereld
geen zier aantrekt, beleeft een zee-
roversavontuur in Taka-Tuka-land.
De film is in het Nederlands na-ge
synchroniseerd, dus ook voor de nog
niet-lezende kinderen goed te volgen.
Elke middag in Trianon.
Studio handhaaft de kinderfilm
Circus op stelten, een Nederlandse
avonturenfilm. Vijf kinderen beleven
dolle avonturen in een circus. Wordt
iedere morgen gedraaid, behalve op
Het bekende verhaal uit de Arabi
sche "sprookjes uit duizend-en-een-
nacht over Ali Baba en de veertig ro
vers is verfilmd voor kinderen. Het
handelt over een schoenmaker, die
een stel dieven op het spoort is. Hun
schuilplaats, een grot, opent hij door
him wachtwoord: "Sesam open u"
te gebruiken. Dit spannende verhaal
is elike middag in Camera te zien.
Film: Als adelaars vielen zij aan.
Theater: Camera. Hoofdrollen: Ri
chard Burton, Clint Eastwood.
Voor de keiharde avonturenfilm,
moeten we deze week naar Came
ra, waar Richard Burton en Clint
Eastwood laten zien hoe het moge
lijk is met z'n tweeën een nazi-kas
teel in midden Duitsland binnen te
dringen, grotendeels uit te moorden,
op te blazen en zelf ongedeerd te
ontkomen. Het klinkt onwaarschijn
lijk, maar zij spelen het klaar, al
doen zij er wel ruim drie uur over.
De film is, al weer enkele Jaren
geleden, gemaakt naar een boek van
Alister MacLean en kreeg indertijd
goede kritieken. Dat was terecht:
het is niet Burtons grootste film
succes, maar hij weert zich knap,
en het sterke verhaal is zo vlot in
beeld gebracht dat de spanning
geen moment verloren gaat Het is
pas tegen het slot dat de gebeurte
nissen te onwaarschijnlijk worden
maar dan is het grootste deel van
de verder zeer onderhoudende film
al voorbid.
J. W.
Film "Junior Bonner". Theater
Studio. Voornaamste rollen Steve
Mcqueen, Robert Preston en Ida
Lupino. Regie Sam Peckinpah.
Junior Bonner is een romanticus,
een cowboy die met de ene rodeo na
de andere probeert waar te maken
wat hij eigenlijk niet is: "een gehar
de en door succes gelouterde show
man. Junior is de zoon van zijn va
der, Ace Bonner, even idealistisch,
onpraktisch en vooral zeer aantrek
kelijk. Maar daar is het dan ook
Steve McQueen voor.
"Junior Bonner" is een merkwaar
dige film. Het hangt midden in tus
sen een western en een spektakel,
een doorlopend anachronisme en 'ti
karakterstuk.
Het verhaal speelt zich af in een
moderne wild-west-omgeving waar
de Jaarlijkse rodeo gehouden en uit
bundig gevierd wordt. Het is een
soort 3-oktober feest met optochten,
veel plezier en daartussendoor de ge
vechten van man tegen dier.
Junior doet mee en omdat hij zijn
glorietijd al achter de rug heeft, is
een overwinning erg belangrijk voor
hem. De verhoudingen met zijn va
der, broer, moeder en tenslotte een
beeldschoon meisje, laten duidelijk
uitkomen dat de man, ook weer net
als zijn vader, een mens Is weinig
geschikt voor een wereld als deze.
ELISABETH TOLENAAR.
minderd van hem en zijn terug
komst op het podium leverde
geen enkel probleem op. De za
len stroomden in een minimum
van tijd weer even vol als vroe
ger. De fans van het vroege uur,
inmiddels veranderd in veertig
jarige, nog even hard schreeu
wende, huismoeder, zaten op de
voorste rij om in ieder geval de
lucht, die Elvis uitwasemde, te
kunnen inademen.
Elvis is terug, al een paar Jaar.
Van een spuuglokkerige, wat non
chalante swinger, is hij veranderd
in een science-fiction achtige ver
schijning. In een glitterend super
man-kostuum, met een brede gor
del om het nog immer draaiende
bekken. En nu is er dan een film
gemaakt over het fenomeen. Een
verslag van een vijftiendaags toer-
nee: Elvis on tour, gisteravond in
Amsterdam in première gegaan.
We kunnen nu met eigen ogen
zien wat er van Elvis is gewor
den. We kunnen ons realiseren hoe
Elvis in de vijftiger Jaren de
aanzet heeft gegeven tot het vol-
Door
Ronny Vink
ledige gebruik van het lichaam
bij muzikale optredens. Bewegin
gen die nu bewust worden ge
bruikt, die via Rolling Stones, Ji-
mi Hendrix en nu bij Alice Coo
per, Gary Glitter een steeds gro
tere rol gingen spelen. Maar het
bleef bij een rol, de muziek bleef
hoofdzaak.
Elvis is van die muziek nu maar
helemaal afgestapt. Het enige
wat hij doet is zijn lichaam sho
wen, zoals een stripteaser dat
doet. En daarbij zingt hij liedjes.
Oude nummers van vroeger, lied
jes van anderen (Simon and Gar-
funkel bijvoorbeeld). Alles wat ze
maar willen. De gitaar heeft hij
weggelegd. Hij draait met zijn
kont en daarvoor gillen duizenden
vrouwen zich hees. Ze werpen
zich snikkend in de armen van
hun verbaasde echtgenoten als
Elvis het toneel heeft verlaten, ze
vallen bijna flauw als Elvis zijn
kus-act (dames op de voorste rij
een zoen geven) uitvoert en z'n
bezwete sjaaltje weggeeft, ze
werpen zelfs hun onderbroekje
op het toneel.
Het fenomeen vindt het prach
tig. Hij speelt met z'n publiek,
hij amuseert zich. Van zijn show,
van de grapjes die hij maakt met
z'n uitgebreide muzikale mede
werkersstaf en met z'n lijfbe
schermers. van z'n gerèn tussen
podium en de geblindeerde li
mousine, is een vlekkeloze film
gemaakt. Een film over een show
figuur. Elvis' optreden is van se
conde tot seconde uitgestippeld,
Adidge en Abel hebben het keu
rig geregistreerd, precies zoals
Elvis wil dat het publiek hem
kent. Niets over de figuur die zich
achter deze glitterende superman
ophoudt. Alleen het showbeeld:
een nonchalante opvrijer die zelf
waarschijnlijk ook niet veel ge
loof meer hecht aan z'n muziek.
us in bont" - hoofdrollen
Antonelli en Regis Vallee -
Max Dillman - Theater: Tria-
vorige eeuw schreef de Oosten-
Leopold von Sacher - Masoch
uchte boek "Venus im Pelz".
kwam een perversie voor die
met het woord masochisme
aangeduid. Sacher-Masoch
net°di f in die roman: "Er is niets
de t fl meer aantrekt dan lijden;
tirannie, de wreedheid en
de ontrouw van een mooie
neemt mijn hartstocht toe",
film zegt de mannelijke hoofd-
Severin: "Er zit in iedere
een tijger en die wil ik losla-
lertigi de
ilsslpp
ave ul
besti
k vak f
i wat wij de normale kaders
"Tmenselijke gevoelens kunnen
to, is het Severin niet mogelijk
met zijn vrouw Wanda tot een hem
bevredigende relatie te komen. Het
geluksgevoel tintelt pas in hem door
als er van haar kant geestelijke en
physieke terreur wordt gepleegd.
Het geheel
moet wel tot een immense ontspo
ring leiden, want, zo houdt de psychi
ater hem later voor: "Wie voorbij de
grenzen van liefde en genot wil tre
den, wacht alleen de pijn en tenslot
te de vernietiging van zijn persoon
lijkheid".
"Venus in bont" is de uitbeelding van
een stuk perversie en als zodanig
geen plezierig kijkwerkje. Wie zich
niet een patroon van gevoelens kan
indenken dat afwijkt van de bestaan
de normering zal de problematiek
bits afwijzen. Als filmisch werkstuk
is "Venus in bont" overigens be
paald niet beneden de maat.
RUUD PAAÜW
IS JTJl)
IAG 13 JULI 1973
klimaat, de sfeer van de Jaren vijf
tig, iets van de maatschappij waarin
de rock tot wasdom kwam, moest in
de film een plaats krijgen een as
pect dat vooral gericht was op de
dertigers. Een speciale ploeg onder
zoekers vlooide daarvoor de archie
ven uit. Zó kwam dan „Let the good
times roll" tot stand, die deze week
zijn Nederlandse première beleeft.
Door
Ruud Paauw
Wat heeft al die moeite nu tot re
sultaat gehad? „Let the good times
roll" is zeker een boven de middel
maat uitstekende film, met een apart^
structuur. Muzikaal valt er veel te
genieten, maar of de tieners-van-nu
er voldoende van hun gading in vin
den, valt toch te betwijfelen. Daar
voor zitten er in de acts, in de mu
ziek, in de rockzangers zélf, te veel
achterhaalde dingen. Als dertiger
kijk je vol vertedering naar de hel-
den-van-toen-in-de-kleuren-van-de-
tegenwoordige-tijd. Naar een goed in
het vlees zittende Bill Haley, de man
van het onnavolgbare Rock around
the Clock, die nog altijd een spuug-
krul op het voorhoofd kan fabrice
ren. Naar Chubby Checkers' (Let's
twist again") razendsnelle voetge-
schuifel. Naar Little Richard (zich
zelf noemend „the king of rock and
roll"), die echte of gespeelde neuroot,
met een schitterend stukje ouderwets
theater. Naar The Coasters (met
„Charlie Brown" en „Poison Ivy").
Naar een wat breekbaar geworden
Fats Domino. Naar een Chuck Berry,
die voor my het hoogtepunt van de
film is.
Er zijn ook groepen by, wier roem
in Nederland nooit zó is doorgedron
gen: The Five Satins, The Shirelles
en Danny and the Juniors. Him
werk bekyk je ook meteen wat an
ders, omdat hier de prikkeling van
de herkenning ontbreekt.
De begeleiding van de artiesten
met archiefbeelden, een mooie
vondst waarvan ik zeer veel ver
wachtte, is wat teleurstellend. Daar
is bepaald niet uitgehaald wat er in
zat. Misschien wilde Ieenberg dat
ook helemaal niet, uit vrees dat het
dan meer de documentaire dan ar
tistieke kant uit zou gaan en dat de
jongeren iets dergeiyks niet zou aan
spreken. Ten onrechte, naar myn ge
voel. Little Richard, Bill Haley en
Chubby Checker worden niet briljant
maar wel drageiyk aangevuld met
beelden uit het verleden. By de rest
ontbreken ze, of komen ze niet uit
de verf. Wat zich hier doet voelen, is
een zekere onevenwichtige dosering.
Vrywel dezelfde wat negatieve zin
nen rollen uit de pen voor de sfeer
tekening van de Jaren vyftig. Daar
valt toch wel wat schitterends van
te maken. Dat is niet gebeurd. Het
wekt te veel de indruk van haast
werk. Over „Let the good times roll"
zouden nog wel enkele opmerkingen
gemaakt kunnen worden o.a. over de
keuze van de artiesten uit de roek-
periode, maar daarover een andere
keer.
Isenberg en Nader hebben een
aardige, markante en bezienswaar
dige film gemaakt. Ik kan echter het
gevoel niet van my afzetten dat ze
wat kansen en mogelijkheden hebben
laten liggen.
Elvis: "De eerste keer dat ik
optrad werd ik bang van het ge
gil. Ik vroeg: wat heb ik gedaan,
dat ze zo schreeuwen. M'n mana
ger zei: wat het ook geweest is,
blijf het doen".
Elvis heeft die raad niet in de
wind geslagen. Het was z'n ver
schijning, het waren de bewegin
gen waarmee hij zijn soms zo
swingende rock, z'n tedere lief
desliedjes, overbracht op het gro
tendeels vrouwelijke publiek. El-
vis the Pelvis (het bekken) vree
z'n publiek op, duizenden, tien
duizenden vrouwen raakten opge
wonden. Voor hen was Elvis num
mer één, ze gaven hem al hun
liefde.
Dertien Jaar heeft Elvis niet op
getreden. Maar zijn ster verbleek
te niet. Zijn fans hielden onver -
„Let the good times roll"
reconstructie op mo-
van de rock-jaren vijf-
met Chuck Berry, Little
Fats Domino, Chubby
Bo Diddley, The Shirelles,
Satins, The Coaters, Dan-
The Juniors, The Bobby
Rock and Roll Band, Bill
and his Comets producer
Isenberg en Richard Nader.
guur,
Je een film over de glo-
vyftig die de plat-
paden mydt, die de wat
(mensen van een jaar of
doet volstromen met
igdsentiment én die tegelijk
voor wie nu nog de
om de schouders heeft,
die niet geringe opgave zag
producer Gerry
(33) zich geplaatst. Hy ging
met een man, die de no-
bezat met rock en roll
avonden, Richard Nader,
opzet van het muzikale ge-
Isenberg had enkele preten-
voelde er niets voor om
stel rockzangers en
opneiuw op te nemen
:r daarby te laten. De presen-
de arties anno-nu moest
staan (om de tieners van
de film te interesseren),
moesten er „flash-
zün, grepen uit het verleden,
van dezelfde rockzanger op
van zijn roem.
vaart vast te houden in een
film, die nogal gauw mo-
wordt, werkte het duo Isen-
met een progressieve
filmen en vooral van mon-
wilde nog meer: het
