IJZERSTERK
Langzamere werk
sterke punt van
„Wishbone Ash"
COX-LP
Spooky Tooth: nog meer perfectie
BASIE
BLIJFT
BASIE
Link Wray
na lange
tijd terug
Art van
Damme in
BlueWorld
Duitse volkswijsjes
studentenliederejj
Arlo Guthrie levert vakwerk
Plaat
01
Herpersingen van
Dutch Swing College
Band en Rita Reys
fit bij
te blijve
iff
KLAVERTJE VIE®
VAN DE BLUES
PAGINA 10
EXTRA
VRIJDAG 13 JTJI
fPAG
Dean Martin
zit nog altijd
op rozen...
Sittin' on top of the world
Dean Martin Reprise REP
44216.
Als 'het om de stemkwaliteit al
leen zou gaan zou Dean Martin
beslist geen hoge ogen gooien. Het
geluid dat hij produceert is van
middelmatige kwaliteit en Je
krijgt de indruk dat hij zich
steeds met een Jantje van Leiden
van afmaakt. Wat maakt dan
dat de zang van Dean Martin
toch het beluisteren ten volle
waard is? Niet ontkend kan i
den dat een zeer persoonlijke stijl
heeft. Hij weet steeds een sfeer te
scheppen van maanlicht, r
en kussen: geen vocale en instru
mentale hoogstandjes maar recht
toe recht aan met een paar voor
Dean Martin karakteristieke uit
halen die achterin zijn mond lij
ken te besterven. Op de nieuwe
zwarte schijf heeft hij een paar
bijna antieke nummers uit
kast gehaald zoals Ramblin
etn I'm forever blowing bubbles
Ook van de andere nummers zijn
meeste niet "brandnieuw",
maar wie maalt daarom als hij
Dean Martin bezig hoort in
Zwijmelende croonersstijl?
B.vXi.
Basie heeft met zijn orkest al
van alles gedaan. Hij begeleidde
de Mills Brothers, hij speelde sollo,
hij maakte platen met versjes
uit films van Walt Disney, hij zet
te popmuziek-titels op de plaat,
tr bij dat alles bleef het toch
Basie. De typische Basie-sound
mede tot stand gekomen dank
zij top-arrangeur Sammy Nestlco
zat er altijd in. Ook nu weer
in dit album. Nestlco heeft een
veel-bewogen leven achter zich.
Hij was speciaal in dienst als ar
rangeur bij achtereenvolgens de
Amerikaanse luchtmacht en ma
rine. Daarvoor speelde hij trombo
ne bij o.a. Tommy Dorsey, Gene
Krupa en Charlie Barnet. Nu
werkt hij dan voor Basie en dat
levert muziek op die de pan uit-
swingt.
Voor "Straight Ahead" verzorg
de hij alle composities derhal-
werd het op maat geschreven
muziek. Met in de eerste plaats
aandacht voor het orkest als ge
heel, maar daarnaast ruimte vt
schaffend voor iedereen die als 6
list optreedt. En dat zijn er nog
al wat. Basie zelf tovert weer i
die schijnbaar simpele melodietjes
uit zijn piano (en orgel), Mars
hall Royal trekt op zijn altsax de
Benny-Cater lijn door en Eric Di
xon tovert lieflijke klanken uit
fluit en piccolo. En als u naar de-
plaat luistert: let speciaal eens
op het stuwende werk van drum-
r Harold Jones!
P.T.
Nederlandse titel Wie wijst mij de
weg in Hilversum mee, en werd
gebruikt als tune voor zijn tele
visieshows. Uit die tv-program-
ma's zijn de andere liedjes zoals
"Door Jou" een liedje van Toon
Hermans die door hem zelf ge
zongen "Vierentwintig rozen"
heette. Verder twee com
posities van Jaap van de Merwe
t.w. Party gesprekken en Naar
buiten.
't Laatste nummer is een nieuwe
bewerking van een oud Louis Da
vids-liedje. Nog meer Nederlands
werk vormen "De baardmijt" van
Drs. P. en Kleine Anita van Ju
les de Corte. Tenslotte vermelden
we nog twee liedjes die uit het
Frans zijn vertaald. In de eerste
plaats Mourir au soleil van Jean
Ferrat die nu Doodgaan in de zon
heet en het erotisch getinte Bras-
sens nummer La mauvais sujet
repenti, dat werd vertaald met De
Debutante. B.v.L.
Link Wray Be what you
want to Polydor 2391 063
f22.-.
Bij het horen van de naam
Link Wray moest lk lange tijd
peinzen: waar heb ik die naam
meer gehoord. Dan gaat me plot
seling een lichtje op. Het moet de
zelfde zanger zijn die zo in de
Jaren 1958, 1959, 1960 het harde
rockwerk voor zijn rekening nam.
Het moet dus al een dikke veer
tiger zijn, die Wray. Wat ik me
uit die periode herinner is dat
zijn vocale prestaties niet al te
imponerend waren en zijn bege
leidend gitaargetokkel evenmin.
Het was dan ook een verrassing
te horen dat Link Wray in de tus
senliggende tijd de zaken wat be
ter heeft aangepakt en een aan
tal bekwame musici om zich heen
verzameld heeft die er voor zor
gen dat er een zwarte schijf is uit
gerold die het beluisteren zeer ze
ker waard is. De plaat telt acht
eigen composities van Wray waar
van we Shine the light en You
really got a hold on me het meest
apprecieerden.
Verder heeft hij de rock nog niet
helemaal kunnen vergeten getui
ge de vertolking van Lloyd Price's
kraker Lawdy Miss Clawdy. Zo
als gezegd: de instrumentale be
geleiding kan de toets der kritiek
ruimschoots doorstaan. Sterker
nog: Link Wrays-elpee behoort
tot het betere werk. B.v.L.
Jossche Monitze
en Hot Club 59
Jossche Monitzs en Hot Club 69
Polydor Special 2419 037.
De mij onbekende heer Mo
nitzs en zijn mij eveneens niet
bekende Hot Club hebben met
producer Cees Schrama voor Po
lydor best een aardige plaat ge
maakt. Min of meer voortbordu
rend op de stijl van de Hot Club
de France, maar dan wat minder
"vivant", werd een twaalftal be
kende titels in de groeven ge
perst. Zoals To My Father's
House, This Guy's In Love With
You van Bacharach en By The
Time I Get To Phoenix. Jossche
bracht ook twee nummers in: At
Once en Whistling Joe. Het is leu
ke ongecompliceerde muziek, die
uitstekend bij dit jaargetijde
past. Lekker zachtjes draaien als
Je in de tuin of op het balkon
zit. En de kans dat Je ruzie met
de buren krijgt is erg gering.
P.T.
The Art van Damme Quintet,
"Blue World" BASF 21 20736—6.
Toen nog niemand wist wat t
was, speelde accordeonist Art
van Damme (een rasechte Ameri
kaan ondanks zijn Nederlandse
naam) al pop-Jazz. Of Jazz-pop,
het is maar hoe Je het bekijkt. In
ieder geval "lekkere muziek
stoelend op een grote techniek en
op een gave om te improviseren.
Het quintet is helemaal aange
past bij Van Damme: gitarist
Joe Pass, bassist Eberhard We
ber. Heribert Thusek en drum
mer Kenny Glare voelen aan hoe
't moet. Maar bovenal is het na
tuurlijk Van Damme, bijna spe
lend op zijn accordeon als Char
lie Christian op zijn gitaar. Alles
gebruikend, maar alles met mate.
Nergens hoeft hij te proberen
door kwantiteit aan geluid gebrek
aan kwaliteit te verbergen. In
evergreens als Too Close For Com
fort en Cheek To Cheek is hij wel
op zijn best. Dan komt het er al-
llemaal erg gemakkelijk uit. De
technici In Villingen verdienen 'n
extra complimentje voor het fraaie
geluid dat zij wisten vast te leg
gen.
P.T.
van de groep Wishbone Ash de
laatste tijd vrij snel. Nog onlangs
trad de groep op op het Jaarlijkse
pop-festival in Geleen, een optre
den dat bij het ongeveer 30.000-
koppige publiek bepaald aan
sloeg. De landelijke poppers
toonden zich eveneens enthou
siast over de verrichtingen van
Wishbone Ash.
De pas uitgekomen LP van het
kwartet, die de weinig fantasie
volle naam "Wishbone Four"
heeft gekregen, maakt dat ent
housiasme voor een deel begrijpe
lijk. Niet helemaal.
Wishbone Ash blijkt een groep
te zijn, die veel beter uit de voe
ten kan met langzaam, melodieus
materiaal dan met echte krachtig
doorstampende rock. Wanneer
men zich daaraan waagt, is het
resultaat weliswaar niet slechts,
maar ook weinig beter dan wat
een paar honderd andere groepen
bereiken.
In het langzamere werk komen
de bepaald aanwezige muzikale
kwaliteiten van de vier heren
aanmerkelijk beter tot uitdruk
king. Deze nummers vertonen wel
een goede opbouw, en daarnaast
in sommige gevallen fijne stukjes
samenzang en vooral: heel mooie
gitaarpartijen.
Goede voorbeelden daarvan
zijn nummers als "Sorrel", "Sing
out the song", "Ballad of the bea
con" (met heel knappe gitaarso
lo: en 't sfeervolle "Everybody
needs a friend" dat alweer een
fijne gitaarbegeleiding
kreeg.
Omdat dit soort nummers
"Wishbone Four" veruit in
meerderheid is, is deze plaat
danks de paar maal dat de groep
zich te buiten gaat aan cllché-
achtige rock, erg plezierig.
B.V.D.
Wie wijst Gerard Cox de
weg.Gerard Cox Decca
6412 107.
De titel van de plaat zou ver
moeden dat anderen Gerard Cox
moeten vertellen wat hij het best
kan doen Een veronderstelling
die volledig onjuist is want Cox
heeft de afgelopen Jaren bewezen
best zijn eigen boontjes te kun
nen doppen. Ook de laatste elpee
is daar weer een bewijs van. Ik
zeg met opzet laatste en niet
nieuwste want de plaat bevat
een aantal nummers die hij al
eerder in de groeven liet persen.
Dat is bijvoorbeeld het geval met
"Een broekje in de branding", een
ijzersterke tekst door Cox op on
navolgbare wijze vertolkt. Ook al
eerder op de plaat verschenen de
nummers "Niet in de auto" en de
vertaling van een compositie van
het bekende duo Bacharach en
David "Do you know the way to
San José"? Dit nummer kreeg de
"You broke my heart, so I bus
ted your jaw" Spooky Tooth
Island 86 687 Ariola.
Na een jaar gescheiden opereren
op het popfront zijn organist
Gary Wright, zanger Mike Har
rison en sinds kort ook Mike Co-
wie weer bij elkaar als Spooky
Tooth. Op de laatstverschenen
langspeler "You broke my heart
so I busted your Jaw" speelt Co-
wie overigens nog niet mee. De
drums tokken worden op deze
plaat nog gehanteerd door Bry-
son Graham.
Spooky Tooth verwierf zo rond
1970 de nodige faam als groep,
die erin slaagde underground en
commercie op een aantrekkelijke
manier te verweven in een tijd,
dat de ingewikkedd-doenerij bij
veel andere ensembles hoogtij
vierde. Na een aantal succesvol
le singles, en een paar goed ver
kopende LP's kapten de heren er
vrij onverwachts mee, en gingen
zij huns weegs. Dat leverde aan
merkelijk minder succes op. Mi
ke Harrison verdween goeddeels
naar de vergetelheid, en van Ga
ry Wright hoorde Je slechts af en
toe nog eens iets. Hij deed (mis
lukte) pogingen om solo hogerop
te komen, en viel soms op als stu
diomuzikant.
Het gebrek aan solo-successen,
zal voor Wright en Harrison een
belangrijke aanleiding zijn ge
weest om het maar weer eens sa
men te proberen. En als pop-min
naar kun Je daar alleen maar
blij mee zijn. 'You broke my
heart, so I busted your Jaw" is
een plaat die ver uitsteekt boven
het vele dat de platenhandelaar
ons over het algemeen te bieden
heeft.
Wright en Harrison, aange
vuld met de al genoemde Bryson
Graham, Chris Stewart en Miok
Jones, produceren een zeer
eigen geluid, dat in vergelijking
met de vroegere Spooky Tooth-
muziek nog aanzienlijk geperfec
tioneerd is. In de hoofdrol voort
durend Gary Wright, die zowel
op plano als op orgöl alle kneep
jes van de pop in de vingers
heeft.
Ondergrond is in vrijwel alle ge
vallen een potige ondergrond, op
gevuld met fraaie solootjes en
(in "Old as I was born" "This
time around" en vooral in het
langzame "Times have chan
ged") knappe zang van Wright en
Harrison. Kwaliteltsmuziek.
B.V.D.
'Straight Ahead'
Count Basie and his orchestra.
"Straight Ahead DOT DLP
25902.
Llöe VOJLKSWJLJÖJCS jn
'O Deutsche Heimat', volkswijs- van de duur varieert van vt
i studentenliederen door het
orkest van Will Glahé en het
Wuppertaler Mandolinenorkest.
Decca ND 678, f 12,90.
Wie ooit een trektocht door Duite
land heeft gemaakt kent ze wel,
de vrolijke volksmelodietjes, de
opgewekte wandelwijsjes en de
stoere studentenliederen. Ze zijn
groot in aantal en worden nog
steeds bij 't kampvuur, een wan
deling met de knapzak of een bier
feest uit volle borst meegezongen
Trouwens liedjes als "Du lieber
Augustin' en TCommt eln Vogel
geflogen' zijn ook aan deze kant
van de oostgrens meer dan be
kend. Decca heeft niet minder
dan zevenenzestig van deze Duit
se volkswijsjes op een lp vastge
legd en in de serie 'Musik für Al
le' uitgebracht. Hert gaart hier
uiteraard om fragmenten, waar
seconden tot bijna anderhalv
nuut. De potpourri
Volks-, Wander - und Studs
Ueder', die als verzameltiti
Deutsche Heimat' heeft
kregen, wordt verklankt doo
orkest van Will Glahé
Wuppertaler Mandohnen
kest.
De plaat, op de technische
voering waarvan niets valt
te merken, bevat behalve d«
der genoemde volkswijsjes
gers' als 'Schön 1st die Ji
het onsterfelijke Toh hato'
Herz in Heidelberg verloren', y
titels als "Du, du llegst
Herzen', "Muss I derm sum
hinaus', 'Alt Heidelberg, du
ne' en 'Als wir Jüngst in Re j
burg waren' zal menigeen be
in de oren klinken. Toch wel
grappige langspeelplaat!
•luiert,
Last of the Brooklyn cowboys" Arlo Guthrie
Reprise REP 44 236 (MS 2142).
Het is een tijd geleden dat Arlo Guthrie, zoon van
de legendarische Woody (leermeester van groten als
Bob Dylan) werkelijk grote successen boekte. Ten tyde
van Woodstock stond hij nogal in de belangstelling
door zijn "Alices restaurant", maar daarna is hij al
thans op het platenfront hoe het met zijn optredens
staat weet ik niet precies naar de achtergrond ge
drongen.
Arlo Guthrie heeft zijn nieuwste plaat "Last of the
Brooklyn cowboys" genoemd, en dat geeft heel aardig
weer wat voor muziek erop te vinden is. Een mengsel
van folk en country, dat niet erg authentiek is, maar
daarom nog niet onplezierig. Integendeel, de plaat
vol met liedjes die het op een lekkere zomeravonf1
je ontspannen met biertje en sigaretje in de t
goed doen. Geen pretentieuze toestanden, gewoon
in elkaar zittende wijsjes. Guthrie laat daarbij g«
horen dat hy heel behooriyk overweg kan met dt
no, vooral in "Week on the Rag", één van de
hummers van deze langspeler. Een beetje dertig* de
renachtlg, wel gek nummer is "Miss the Mississippi
you''. Guthrie geeft verder o.m. een zeer gave t'
ring van Bob Dylans "Gates of Eden" ten besttj
Al met al een ontspannende plaat, degeiyk vak S
en met veel gevoel voor humor in elkaar gezet.
The Dutch Swing College Band,
"At The Sportpalast Berlin" Phi
lips 6440 129, prijs f 10,-"Jazz
Sit, That's Out Baby", Fontana
6428 066, prijs f 10,-.
In de Applaus-serie bracht Pho
nogram twee platen uit van het
Dutch Swing College. Philips,
herperste opnamen uit Januari
1962, die gemaakt werden tijdens
een concert in Berlijn. In de be
zetting namen, die we nu tever
geefs zoeken. Zoals die van trom
pettist Oscar Klein en drummer
Lu Sanet. Het DSCB is altijd
goed voor fijn swingende muziek,
die nauw aansluit bij de revival
van de New Orleans-jazz. Ook op
deze plaat, met nummers als St.
James' Infirmary en St. Louis
Blues.
Fontana kwam met opnamen van
de sessie, die samen met Rita
Reys werd gemaakt. Allemaal
muziek van zo'n veertig Jaar te
rug. Als daar ztfn Lazy River, Ba
sin Street Blues en Mood Indigo.
Het Dutch Swing College begreep
heel goed zijn taak: het ging tn
de eerste plaats om Rita. Het is
bijzonder leuk om te horen, dat
ze zich toen nog veel meer in
spande dan nu om echt "Jazzy"
te zingen. Haar huwelijk met Pim
Jacobs heeft haar er toegebracht
meer gebruik te maken van de
mogelijkheden van haar stem,
zonder nu speciaal op te passen,
dat het in een kastje kan worden
geplaatst. Haar laatste plaat met
Michel Legrand ls daar een dui
delijk voorbeeld van. Maar goed,
dat was hier nog niet zo. Alleen
daarom was het van Fontana al
een goed idee deze plaat weer op
de markt te brengen. En het
kost niet meer dan een tientje.
P.T.
Trim u fit! Gerard Ka
Negram HJN 206.
Een beetje extra lichaam
ging kan voor de meeste
landers geen kwaad. Het
"buikjes" en wat erger is
infarcten neemt hand ovei
toe en daarom is het een
greep geweest van Negram
speciale lp uit te brengen
achttiental eenvoudige, mas
temin effectieve oefeningen
spieren wat leniger te mak
zijn samengesteld door de
lemse sportleraar Gerard
die een trimschool heeft. D<
ningen zijn ingedeeld in tv
ries, waarvan men er in
ginperlode elke dag tem
een moet doen. Voor wie
vlezen op de plaat nog nie!
maal duidelijk zijn, heeft n
de achterzijde van de hoes v
rende tekeningetjes gezet
trim-oefening wordt ritmis
geleid door Ad Kraamers
combo. En mocht u na de
ningen bezweet en uitgeput
gemakkelijke stoel vallen. -
dan nog even de plaat om
heeft een paar fijne numni
muziek waarbij het heerlijk m
xen is.
Deze muziekpagina yt f
samengesteld dooT:
Bert van Dommelen Sjs
Pieter Rosier
Bram van Leeuwen
(layout)
Pieter Taffijn
(eindredactie) 5 I
Muddy Waters, Howlin Wolf,
John Lee Hooker en Little Walter,
"Blues Classics", Chess HJC 215;
Z.Z. HUI, "The Bluest Blues",
ExceUo 500021.
Blues staan alom in de belang
stelling. In tal van uitvoeringen
verschynen zy op de markt ge
lukkig ook op de manier zoals 't
hoort'. Dat wil zeggen: simpel,
recht voor zijn raap, zondei |e 0p2
veel technische en akoes isen
toestanden. Vier mannen <3 hü
blues op deze wijze beo*weg e
mochten van Chess ieder ressei
nummers op een plaat zette daa:
zijn Waters, een nogal oontvan
siële Chicago-blues figuur,
vele malen in Europa was,
lin' Wolf (die eigenlijk C ^aan
Burnett heet en ook al optf Zyni
der de namen Bull Cow e y
Foot) -Paul Oliver herinner
vooral door zijn brandende
loatej:
le va
|ke f:
Jaar alleen nog blues) en de^dei
al door zijn mondharmonl a
bekende Little Walter, die
burgerlijke stand bekend
als Marion Walter Jacobs.
Stuk voor stuk namen die <1
mogen en de muziek is na\f
Z. Z. Hill is heel wat JonJ
ook een stuk minder bekerf
brengt de blues op een i
sophisticated manier,
stemd voor een ander publlj
Maar toch zijn het
blues, met volop grapjes
Act I en Act II, waarin
uitgelegd hoe hij een da:
beert te versleren.
