Donny Osmonds solo-lp
Salle-
ja
wartet
peelt
chonberg
oede prestaties
Rudolf Jansen en
Uisabeth Cooymans
Passport: flirt met moderne jazz
Verrassende Giovanna
cTArco van Verdi
HITSOUNDS
THE WALKER
BROTHERS
Atlantic: „muzikaal jubileum"
Curved Air is groep
met 'n grote toekomst
r 14 JUNI 1973
pold Schönberg: Strijkkwar-
no. 1 in d-klein op. 7 door
LaSalle-kwartet. (Deutsche
immophon 2530 329).
jit stuk dateert uit 1905, be-
Üelijk vroeg in Schönbergs
Upend bestaan dus. Hij was
D 3i. Eerder had hij al eens
wartet geschreven, maar dat
geheel in de conventionele
geschreven en vond daarom
waardering. Dat was in 1898,
jndsdien is het met die waar
ing voor Schönberg tijdens
leven, nogal karig gebleven,
zei hij eens: „Sedertdien
het schandaal niet opge-
den". Ook dit quasi-eerste
rtet op de plaat is destijds
üt ontvangen en dan te den-
idat de tijd van zijn 12-to-
psteem (het rangschikken
de twaalf tonen van de
matische toonladder tot een
aide vdlgorde, waarvan hij
meer afwijkt) nog ver
ijderd was. Dit opus 7 is nog
atonaal. Het is een stuk op
reuklijn naar nieuwe tech-
in en nieuw idioom. De rijk-
aan thema's en de uitwer-
ervan is groot. Het LaSalle-
tet treedt met grote virtuo-
de toonspinsels van Schön-
HM.
Alone together Donny Os
mond MGM /Kolob 2315210 -
Prijs: f 21,-.
Jarenlang zong de Osmond-fa
mily samen. In de Verenigde Sta
ten niet zonder succes, maar inter
nationaal kwam het er niet uit.
Met datzelfde probleem zat de
Partridge-family, die echter wel
dat succes kreeg, toen de televisie
Jteüederen en Berceuses,
keth Cooymans, Rudolf
1 EMI 5 C 065-24782,
voor mij liggende plaat
uit door een uitstekende
mmering. Op de eerste
iplaats gemaakt voor len
den: Prühlingsglaube op.
in Schubert, Erstes Grün
1 van Schumann, Liebe
tiihling op. 3,2 en Der
tag op. 6,2 van Brahms, lm
van Wolf, Mit einer
Veris, op. 26,4 van
Frühldngsmorgen van
Herr Lenz van Rich.
De winter is verganghen
ir, en van Debussy Voi
le printemps en Le temps
son mateau. Al even
samenstelling, maar 'n
andere sfeer ademend is
twee: Sandmannchen
Irahms. de wiegeliederen
oessorgski (Kinderkamer),
tód (op. 16,1), Bartók
wènes)en MSlhaud (Poè-
öts), alle gezongen in de
mkelijke taal; voorts Die-
Kks Berceuse (plaatpre-
en Montsalvatge's Can-
cuna para dormir a un
alt Elisabeth Cooymans
liederen op een ma-
waarop niets valt aan te
B, althans in technisch op-
De zangeres mist echter
tertuigingskracht. die diit
6 zozeer behoeft. De inter-
van het liedgenre moet nu
al over de bezieling van
fcngelist of zendeling be-
o.
i Rudolf Jansen, zoon
bekende organist Simon
ik eens de Nederlandse
Moore genoemd. Deze
»tfe neem ik bij dezen
alleen aijn niveau is met
gelse meester te vecrgelij-
n opvattingen zijn echter
Koonlijk, dat vergelijking
flijk en oneerlijk is. Zijn
Laat is als een f on
steen, knap gezet in de
gesmede ring van Eli-
(Cooymans' zang.
'feens is een compliment
Iplaats aan het adres van
Klaas Posthuma van de maat
schappij Bovema: hij is voor de
Nederlandse musici, wat de
Stichting Donemus is voor de
Nederlandse muziek. Jammer,
dat hij moet werken met platen-
persers, die de kwaliteiten van
de afspeelapparatuur van de ge
middelde discoflel schromelijk
overschatten.
R.G.H.
een serie begon en David Cassidy
op de solo-toer ging. Met dezelf
de formule ging de Osmond-fa
milie aan 't werk. De Jongens (zes
stuks) vormden een eigen groep
onder de naam The Osmond
Brothers en nummers als Crazy
Horses en Down by the Lazy Ri
ver schoten omhoog, ook in de Ne
derlandse top-veertig. Maar daar
mee was het succes nog niet com
pleet. Waarom geen solo-platen
moet de groep gedacht hebben.
Voor dat solo-karretje werden Lit
tle Jimmy (Long haired Lover
From Liverpool) en Donny (The
Twelfth of Never) gespannen.
langs onder de titel „Alone to
gether" op de markt kwam. Of het
met opzet is, ik weet het niet,
maar die titel geeft wel precies de
werkwijze van de heren aan. Don
ny's broers (vooral Alan) hebben
een belangrijk aandeel in de
plaat. Alan Osmond is de producer
en schrijver van een groot deel
van de songs, waarvan Life Is Just
What You Make It, The Twelfth
Of Never en Young Love als bes
te nummers net iets boven de rest
uitsteken. JvdN.
Iedereen heeft zo zijn zwakhe
den. Eén van de mijne is, dat ik
vaak grote moeite heb met louter
instrumentale pop. Het is daarom
best mogelijk, dat het aan mij
ligt dat ik de plaat „Hand made"
van de overwegend Duitse groep
Passport niet kan waarderen.
Naar mijn idee flirt de groep op
een wat angstige manier met de
moderne jazz, met als resultaat
nogal monotone muziek, die voor
namelijk drijft op het sax-, pia
no- en synthesizerwerk van Klaus
Doldinger, die ook tekende voor
de composities. Van de vindingrijk
heid die groepen als Pink Floyd
en Soft Machine in hun beste tijd
ten toonspreidden is in de muziek
van Passport niets terug te vin
den. Er wordt gewerkt met twee
gegevens, een thema en het ..ge
nie" Klaus Doldinger. De andere
leden van de groep komen af en
toe ook eens aan bod. maar moe
ten vooral de ondergrond maken
waarop Doldinger kan borduren
Er is één uitzondering op dn
stramien: het nummer .P-ccla-
mation" is vrij romantisch en in
veel passages wel mooi. Voor de
rest hoeft deze plaat voor mij niet
BVD
AMSTERDAM
Shaffy-theater: 16 Juni 20.30 uur The Sissies zingen Brecht;
16 juni 24 uur Nachtvoorstelling Ramses in Shaffy.
Concertgebouw: 16 juni 20.15 uur Concertgebouworkest, NCRV
Vocaal Ensemble en Danzi-kwintet olv Bruno Maderna, 18 Juni
13 uur Amsterdams Philharmonisch Orkest olv Anton Kersjes mmv
Ronald Masin (viool), 21 juni 20.15 uur Amati Ensemble Berlin
mmv Günther Passin, 23 juni 20.15 uur Radio Filharmonisch Orkest
olv Jean Fournet.
Stadsschouwburg: 16 juni 20.15 uur Don Pasquale; 17 juni 20.15
uur Ballet Folklorico de Mexico, 18, 19 Juni 20.15 uur Landscape en
A slight Ache, 20 juni 20.15 uur Ballet Folklorico de Mexico, 21 Juni
20,15 uur Een zekere Vincent, Jules Croiset, 22 Juni 20.15 uur Misero
Buffo.
ROTTERDAM
De Doelen: 15 Juni 20.15 uur Opening Holland Festival met Rotter
dam Fantastiek met het Rotterdams Philharmonisch Orkest olv
Jean Fournet mmv Jospehine Veasy, 18 juni 20.15 uur Cleo Laine,
Johnny Dankworth Quartet, 19 tem 23 juni Poetry International.
De Schouwburg: 15 juni 20.15 uur Ballet Folklorico de Mexico,
18 juni 20.15 uur Nederlandse Operastichting "Don Pasquale". 20
juni 20.15 uur Royal Shakespeare Company met "Landscape" en
"A slight Ache", 22 juni 20.15 uur Louis Falco Dance Company uit
New York mmv rockgroep Vertical Burn.
De Lantaren: 15 juni 24 uur, 16 tem 29 Juni 20.30 uur Welfare
State en Natural Theatre mmv Solid Gold Cadillac, folkloristische
zanggroep 's Kliekske. Wannes van de Velde en zijn kwartet e.v.a.
DEN HAAG
Congresgebouw: t.e.m. 17 Juni 20.15 uur Musical "My Fair Lady",
18, 19 juni 20.30 uur Ballet Folklorico de Mexico, 21 Juni 20.15 uur
Russisch ballet.
Kon. Schouwburg: 17 Juni 20.15 uur "Een zekere Vincent" door
Jules Croiset; 21, 22 Juni 20.15 uur Royal Shakespeare Company met
"Landscape" en "A slight Ache". 23 juni 20.15 uur Louis Falco Dance
Company.
Houtrust: 16 juni 10.24 uur Popconcours voor amateurs uit Den
Den Haag en omgeving mjn.v. van Solution en Chris Hinze Com
bination.
Diligentia: 19 juni 20.15 uur Amati Ensemble Berlin mjn.v. Gün
ther Passin, 20 juni 20.15 uur Cleo Laine en Johnny Dankworth
Quartet, 21 juni 20.15 uur Gitaarreoital door John Williams.
Kurzaal20 juni 20.30 uur Residentieorkest oi.v. Ernest Bour.
Twee elpees
van "Dawn
Candida en Tie A Y'ellow Rib
bon Dawn Bell Records
2308 003 en 2308 059 Prijzen:
beiden f 21,-.
Kort achter elkaar kwamen er
op het Bell-label twee pla
ten van de Amerikaanse groep
Dawn uit. Althans voor ons land,
want Candida is alweer een paar
jaar oud. De reden van die plot
selinge plugging in Nederland is
ongetwijfeld het feit, dat Dawn
als een komeet naar de eerste
plaats van de hitlijst schoot met
Tie A Yellow Ribbon (Round
The Ole Oak Tree). Op Candi
da staan ook voor Nederland een
aantal bekende nummers, want
de titelsong heeft evenals Knock
Three Times in de top-veer
tig gestaan.
In Amerika volgden de hits van
dit drietal, Tony Orlando en de
zangeressen Telma Hopkins en
Joyce Vincent, elkaar op: Can
dida, Knock Three Times, What
Are You Doing Sunday, You're
A Lady en dan als laatste
Tie A Yellow Ribbon. Ai deze
songs en nog een groot aantal
anderen zijn te vinden op deze
beide langspelers. J. v. d. N.
Aan deze muziekpagina
werkten mee:
Bert van Dommelen
Han Mulder
Jan van der Nait
Ron Harms
Eindredactie
Pieter Taf fijn
Layout
Bram van Leeuwen
VERDI: Giovanna d'Arco. Ca-
ballé, Domingo, Milnes, o.l.v.
James Levine. EMI 1 C 195
02378/80, 3 LP's, f 58,50.
De plaatpremière van Verdi's
Giovanni d'Arco, oftewel Jean
ne d'Arc, is in vele opzichten een
welkome aanvulling van ieders
discotheek. Het gegeven van deze
James Last:
Happy Hammond
Happy Hammond James
Last Orchestra Polydor 2371
1373 f 21.
De produkten van James Last
blijken by een zeer grote groep
muziekliefhebbers aan te spre
ken. Het is in negen van de tien
gevallen pretentieloze muziek,
goed voor een avondje waar de
platenspeler slechts als opvul
ling dient. Dat de muziek zove-
len aanspreekt is te danken aan
de goede arrangementen. Dezer
.dagen verscheen een nieuwe per
sing van een al wat oudere elpee
vol hammond-muziek. Stuk voor
stuk fijne potpourris waarin de
verschillende nummers geruis
loos in elkaar overgaan.
B.vJj.
opera uit 1845 heeft weinig te
maken met het verhaal van
Jeanne d'Arc, zoals dat bekend
is geworden door Schillers Die
Jungfrau von Orieans. Er heb
ben zelfs opvoeringen plaatsge
vonden, waarbij de naam Gio
vanna d'Arco zond ermear werd
veranderd in Oriebta di Lesbo!
De cast is zonder uitzondering
uitnemend: de titelrol is toebe
deeld aan Montserrat Caballé,
Placido Domingo vertolt de te
norpartij van Karea VII, terwijl
de bariton Sherrill Milnes fun
geert als vader van Giovanna.
Goede prestaties leveren voorts
the Ambrosian Opera Chorus en
the London Symphony Orches
tra.
Dirigent James Levine maakt
met deze opname zijn plaatde
buut. Zijn stijl zal niet ieder di-
rekt aanspreken, want hij heeft
deze opera precies in zijn tijd
geplaatst, d.wz. tussen het trio
Rosslni-Bellini-Donizetfci, en de
beroemde Verdi van de Rigo-
letto, Trovaitore en Traviata. Hoe
vaak worden Verdi's eerstelin
gen en laatste opera's niet uit
gevoerd, alsof de componist
voorbduremd in dezelfde stijl
schreef?
Conclusie: een verrassend goe
de aanbieding, mede omdat de
geluidskwaliteit perfect is.
RGH.
Herbie Mann
Hold
on
l m comin
Herbie Mann, „Hold on, I'm
comin", Atlantic 40 467.
Voor mij is Herbie Mann nog
steeds de beste Jazz-fluitist die
over deze kille aarde rondstapt.
Deze man kan bijna alles met
zijn zilverglimmende instrument.
In ieder geval verstaat hij het
heel goed stemming over te bren
gen. Op de Jazz-festivals, vorig
jaar georganiseerd in New York
en Montreux, bracht hij het pu
bliek dan ook tot minutenlange
ovaties. Met saxofonist/ fluitist
David Newman (een hele grote!),
gitarist Sonny Sharrock, pianist
Pat Rebillot, bassist Andy Mu-
son en Reggie Ferguson op drums
vormt Mann een heel hecht
team. Een team. waarin iedereen
de volledige vrijheid wordt gela
ten, maar ook aantoont tot grote
hoogten te kunnen komen op mo
menten dat er volledig samenspel
is.
Het bijna dertien minuten duren
de „Memphis Underground" le
vert daarvan enkele frappante
voorbeelden. Plus de wetenschap
via deze compositie van Mann dat
progressief niet altijd betekent al
les weggooien en helemaal op
nieuw beginnen. Ook vanuit de
traditionele bluesakkoorden
werkt het sextet aan en op nieuwe
wegen, die de plaat des te inte
ressanter maken.
P.T.
HITSOUNDS The Walker
Brothers Fontana 6430033
f 10,-.
Als ik even in mijn hitgevoeli
ge geheugen tast moet ik bij de
naam „Walker Brothers" altijd
denken aan „The sun ain't go
na Shdne any more" en „Make it
esay on yourself" twee onver
biddelijke toppers die omstreeks
1966 wekenlang in de hogere hlt-
regionenen vertoefden. De hits
van de Walker Brothers zijn
nu bijeengebracht op een lang-
speler. Hun „donkerbrulme stem-
men" doen het nog altijd goed,
vooral in een nummer van Dy
lan getiteld „Love minus zero".
Verder bevat de elpee nog een
nummer dat op naam staat van
Fats Domino: „Land of thou
sand dances" en Randy New
mans „I don't want to hear
it anymore. Nog even een wijd
verbreid misverstand uit de we
reld helpen: de drie Walker
Brothers zijn in de verste verte
geen familievam elkaar, laat
staan broertjes. B.v.L.
Groot aantal
nummers ran
grote musici
Les succes originaux de la Nou
velle Orieans, Festival album 123
(dubbelalbum).
Waarschijnlijk het succes van
de revival, de zwarte muziek uit
de Jaren twintig, heeft Festi
val ertoe gebracht dit album uit
te brengen. Er op een groot aan
tal nummers van „grote" mu
sici. Helaas zonder enige docu
mentatie over datum van de op
name en de bezetting van de
bands. Aan vermeldingen als
Louis Armstrong and his orches
tra heb je natuurlijk weinig. De
muziek is echter buitengewoon
leuk om te horen, al zijn het dan
vaak opnamen uit de nadagen, zo
te horen. Vandaar nauwelijks re
presentatief voor de uitvoeren
den. Dat zijn: Pee Wee Erwin,
Sidney Bechet, Albert Nicholas.
Sammy Price, Eddy Condon.
Jack Teegarden, Mezz Mezzrow
en Louis Armstrong.
P.T.
Rhvtm 'n' Soul. Atlantic 20.051, f 10,-; Blues 'n' Jazz,
Atlantic 20.052, f 10,-; Rock 'n* Pop, Atlantic 20.053, f 10.
Het Atlantic label is een kwart eeuw oud en dat
vierde Negram met de persing van een drietal elpees
van ieder een tientje, waarop een summier overzicht
wordt gegeven van wat er zoal werd uitgebracht. In
1948 begon Atlantic als een soort liefhebberijtje van
Ahmet Ertegun met tienduizend dollar geleend geld en
een stel oude masters. Daarvan werden herpersingen
gemaakt en pas later kwam er eigen opnamen. In de
loop van de Jaren heeft Atlantic al heel wat malen raak
gescoord. Op het gebied van rhytm blues met o.a.
The Drifters, Ray Charles en natuurlijk Aretha Frank
lin; in de rubriek pop noemen we Sonny Cher en Led
Zeppelin terwijl ook de jazz niet werd vergeten: The
Modern Jazz Quartet, Charles Mingues, Thelonius
Monk en John Coltrane, om er maai* eens enkele te
noemen.
Op de blues 'n' Jazz-plaat is van dat laatste werk
wat neergelegd. Met King Curtis, Les MacCann, Cham
pion Jack Dupree, Eddie Harris, Joe Turner, Billie
De Pierce en Ray Bryant, Mingus, Coltrane, Dave Bru-
beck, het MJQ en Herbie Mann. Het zijn vooral ge
makkelijk in het gehoor liggende werkjes, die volgens
mij nou niet bepaald het allerbeste laten horen wat de
onderscheidene musici zoal in het leven hebben gedaan.
Maar een tientje is het zeker wel waard.
De Rhythm and Soul-muziek, een facet van de
hedendaagse muziek waarin Atlantic min of meer de
toon heeft aangegeven. Dat blijkt ook uit de nummers
op deze elpee. We noemen u My spcial prayer van Percy
Sledge, Natural Woman van Aretha Franklin. In the
midnight hour van Wilson Pickett, Soul man van Sam
and Dave én Love potion number 9 van The Clovers.
Hoewel er dus heel wat soul-muziek van zwaar kaliber
op staat is er toch een nummer dat daar weer met kop
en schouders boven uit steekt: de ruim vijf minuten
durende vertolking van het nummer The first time ever
I saw your face door de perfect zingende Roberta Flack.
Ook de popmuziek nam bij Atlantis een belangrijke
plaats in de afgelopen vijfentwintig Jaar in. Met opzet
werd het wat oudere repertoire gekozen. Op deze plaat
vindt u onder meer: Splish Splash (Bobby Darin), I
Got You Babe (Sonny and Cher), Groovin' (Young
Rascals), Woodstock (Crosby, Stills, Nash and Young),
Whole Lotta Love (Led Zeppelin), And You and I
(Yes) en Brown Sugar (Rolling Stones).
„Air cut" Curved Air
Warner Bros. K 46224.
Curved Air is een groep, die in
de toekomst grote dingen kan gaan
doen. De plaat „Air cut", is een
demonstratie van de mogelijkhe
den die dit ensemble in zich
draagt, en dat zijn er een hele
boel.
Men deinst niet terug voor een
stukje dertiger jarenmuziek
(„World"), voor potige rock met
fraaie close- harmonyzang
(„Two-three-two"), voor een
stukje instrumentaal werk („Ar-
min") en voor een langzaam, folk-
achtig nummer („Easy"). Het al
lermooiste dat deze plaat de
luisteraar naar mijn idee biedt
is echter het door de voortref
felijke zangeres SonJa Krlsti-
na gecomponeerde „Elfin boy".
Prachtig van melodie, haarzuiver
gezongen en voorzien van een be
geleiding op elektrische harp en
synthesizer die subtiel, en Juist
daarom uiterst effectief is. Multi-
instrumentalist Eddie Jobson
toont zich in dit nummer van zijn
beste kant.
Helaas blijkt hij niet overal even
goed op dreef. Vooral in "Metamor
phosis" maakt hij het veel te dol
met kwasi-klassieke piano-soli, die
knap vervelend zijn. Hij torpe
deert op die manier een overi
gens door hemzelf geschreven
nummer dat erg mooi zou hebben
kunnen zijn. Jobson zou er trou
wens toch beter aan doen om niet
teveel achter de piano te gaan
zitten. Zijn vioolspel is niet alleeD
technisch beter, maar ook veel
origineler dan zijn loopjes op het
klavier. Zijn pianospel en het
soms knappe, maar soms ook erg
stereotype gitaarspel van Kirby
demonstreren, dat Curved Air nog
niet helemaal volwassen is. Er
moeten nog een paar dingen ver
beterd worden.
Als dat gebeurt, zal elke plaat
van de groep door mij likkebaar
dend worden ontvangen. BVD
