iolda Meir toch naar Duitsland
UZZELEN OVER WATERGATE: KIES EEN DRAAIBOEK
OMENDE WEEK ONTMOETING MET DAYAN
WESTDUITSE WAS
DDR-SPIONNE
umes McCord wil
Ti nieuw proces
in vogelvlucht
in vogelvlucht
LTERDAG 9 JUNI 1973
ASHINGTON De Watergate-
re heeft een nieuw tijdverdrijf
jeerd in deze hoofdstad, waai
"onder normale omstandigheden
imermaanden doorbrengt aan de
van één van de talrijke privé-
ibaden en niet, zoals nu, achter
levisie om gefascineerd te kijken
mannen van middelbare leef-
ile een jaar geleden met rubbe-
Andschoenen in het holst van de
t een klandestiene operatie uit-
len. Of naar piepjonge Nixon-
sten die miljoenen verkiezings-
rs beheerden en bereid waren er
ied voor te plegen,
tijdverdrijf, dat zowel in kan
als in zwembaden wordt ge-
vereist een willekeurig aantal
Het heet: „Kies een draai-
Winnaar is hij die 't over-
idste scenario samenstelt over
btergronden van de Watergate-
Er zijn drie basis-draaiboe-
i] had er geen voorkennis van,
hij is wel betrokken bij de
it-acties die erop volgden,
[lij wist noch iets van de in
plannen, noch heeft hij iets te
gehad met de pogingen om de
Eén van de redenen waarom
de zogeheten Watergate-affaire
zowel Amerikanen als Euro
peanen blijft bezighouden, is
dat de belangrijkste vragen er
over onbeantwoord blijven.
Heeft president Nixon ervan
afgeweten, was hij betrokken by
de pogingen om de affaire in de
doofpot te stoppen, zou hy moe
ten aftreden?
Onze correspondent in Wash
ington, mr. H. Leffelaar, heeft
in twee artikelen een overzicht
gegeven van de belangrijkste
argumenten zoals ze in de Ver
enigde Staten aan beide züden
van deze vragen worden aange
voerd. Omdat de aard van het
onderwerp strikt speculatief is,
heeft onze correspondent er een
speels karakter aan gegeven en
de speculaties in twee „gezel
schapsspelen" ondergebracht:
„kies een draaiboek", en „kies
de laatste akte". Het eerste is
op deze pagina te vinden.
Wat dit gezelschapsspel boeiend
maakt, is dat geen van de drie uit
gangspunten waterdicht kan worden
verdedigd zonder dat er vragen over
blijven, die er een lek in stoten.
Voor vergevorderden is er nog een
tweede spel: „Kies de laatste akte".
Winnaar daarvan is degene die een
sluitende theorie weet op te stellen
over de afloop van de Watergate-af
faire, en gelijk krijgt. Op zijn een
voudigst wordt het spel beperkt tot
de vraag of president Nixon zijn
tweede ambtstermijn zal voltooien,
of dat hij het Witte Huis zal verla
ten (hetzij uit vrije wil, hetzij door
een gedwongen aftreden, of doordat
hij wordt afgezet). De langere versie
van dit tweede spel laat de spelers
argumenteren welke van de Water-
gate-figuren vrijuit zullen gaan, en
wie in de gevangenis zullen belan
den (en voor hoe lang)
Bij wijze van handleiding voor be
ginners volgen hier de meest gehan
teerde posities van het „kies een
draaiboek"-spel.
Nixon wis het
1. President Nixon wist van de in
braak voordat deze plaatsvond.
Argumenten voor: volgens nog on
bevestigde berichten zou de Water-
gate-inbraak beraamd zijn op bij
eenkomsten in het kantoor van de
toenmalige minister van justitie,
John Mitchell, later hoofd van de
herverkiezingscommissie. Mitchell
was één van de weinigen die recht
streeks toegang had tot president Ni
xon, en leidde Nixons verkiezings
campagne van 1968. Het is onwaar
schijnlijk dat Mitchell zijn goedkeu
ring aan dit plan hechtte (zoals nu
wordt gezegd), zonder president Ni
xon daarover in te lichten of te
raadplegen. Op bijeenkomsten in
Mitchells kantoor was verder aan
wezig, aldus de berichten, de toenma
lige Witte Huis-advocaat John Dean.
Trad hij op namens het Witte Huis.
namens de president?
Argumenten tegen: hoewel presi
dent Nixon er blijkbaar niet voor te
rugdeinsde om andere illegale ac
ties (zoals onlangs berichti goed te
keuren, is hij als politicus te slim
om de enorme risico's te accepteren
van een inbraak in het hoofdkwar
tier van de democraten. Had hij de
inbraak wel goedgekeurd, dan zou
de operatie vermoedelijk zijn uitge
voerd met een minimum aan perso
neel en zouden de fondsen ervoor
minder opzichtig ter beschikking
zijn gesteld. Zoals de inbraak werd
uitgevoerd, waren er acht mannen
direct bij betrokken, en wisten er
bovendien minimaal nog drie ande
ren van, en moest op geheimzinnige
manier met alllerlei fondsen gegoo
cheld worden.
Nixon wist wat
2. Nixon had geen voorkennis van
de inbraak, maar was wel betrokken
bij de doofpot-operatie.
Argumenten voor: de Inbraak vond
plaats in juni 1972, vier maanden
voor de verkiezingen. Zodra bekend
werd dat Howard Hunt en Gordon
Liddy erbij betrokken waren (Hunt
had een kantoor in het Witte Huis en
Liddy was in dienst van Nixons her
verkiezingscommissie) dreigde dus
het gevaar dat het Witte Huis in een
adem zou worden genoemd met de
inbraak, waardoor Nixons kansen in
de verkiezingen onherstelbare scha
de zouden worden aangedaan. Er was
dus alle reden om. althans tot de
verkiezingen, de belangrijkste feiten
weg te moffelen.
Perschef Ronald Ziegler noemde het
schandaal daarom „een derderangs
inbraak". President Nixon zei eerst
niets, en verklaarde pas in augustus
dat John Dean een onderzoek had in
gesteld waaruit bleek dat niemand in
het Witte Huis of in de regering erbij
betrokken was. Topassistent Bob
Haldeman heeft inmiddels beves
tigd dat de president nooit een rap
port van Dean ontving, en pas in
maart dit jaar (dus negen maanden
van de inbraak) om een onderzoek
vroeg.
Ex-assistent John Ehrlichmann zei
(volgens een getuigenis van een an
der) kort na de inbraak dat hy zich
„tot na de verkiezingen" moest be
roepen op het principe van „bevoor
rechte communicaties" (wat betekent
dat hij niets zou zeggen, zich beroe
pend op de immuniteit van het Witte
Huis».
Verschillende getuigen hebben
verklaard dat het Witte Huis een aan
bod deed van presidentiële amnestie,
die niemand anders kan aanbieden
dan de president.
President Nixon heeft op 22 mei zelf
verklaard dat hij het onderzoek naar
de inbraak wilde beperken - naar zyn
zeggen om redenen van „nationale
veiligheid". Uit gegevens van de di
recteuren van de CIA (buitenlandse
inlichtingendienst) en de FBI (bin
nenlandse veiligheidsdienst) blijkt
echer dat er geen enkele sprake wat
van een bedreiging van de nationale
veiligheid, en dat de president daar
van op de hoogte werd gesteld.
Argumenten tegen: president Nixon
wist er niets van. omdat hij werd
misleid door zijn naaste medewer
kers. die de president er niet over
durfden in te lichten omdat hij (nog
niet wist dat zijn eigen mensen ook
betrokken waren bij het beramen
van de inbraak. „Operatie doofpot"
werd uitgevoerd, niet alleen om de
president te beschermen, maar voor
al om te voorkomen dat Nixon er
achter zou komen wat zijn medewer
kers in zyn naam hadden gedaan.
Zodra hij daarvan op de hoogte
werd gesteld, ontdeed hij zich (eind
april) van Haldeman. Ehrlichmann
en Dean.
Nixon wist niets
3. Nixon wist noch van de inbraak,
noch van „operatie doofpot"
Argumenten voor: (zie boven»
Argumenten tegen: een president
die totaal niets weet van plannen voor
een politieke inbraak, niet van plan
is het schandaal te verdoezelen, en
bovendien bezorgd is over het effect
ervan op zijn verkiezingskansen,
kan maar één koers volgen Hij zal
onmiddellijk voor de televisie een
verklaring afleggen, hy zal 't gebeu
ren veroordelen als een van de erg
ste schendingen van de politieke eer
baarheid, en zeggen dat zijn herver
kiezing minder belangrijk is dan het
tot op de bodem uitzoeken van deze
affaire, en hij zal het congres vragen
op de kortst mogelijke termijn een
of meer juristen aan te stellen om
een gerechtelijk onderzoek in te stel
len. President Nixon heeft, in het
geval dat hij niets wist, geen van de
ze voor de hand liggende mogelijkhe
den aangegrepen. In tegendeel
COMECON
LONKT NA 4R
HET WESTEN
onze correspondent)
JZALEM Bondskanselier Willy Brandt heeft op een persconferentie in Jeruza-
lekendgemaakt dat de Israëlische premier Golda Meir een uitnodiging voor een of-
1 tegenbezoek aan Bonn heeft aanvaard. Het tijdstip zal via diplomatieke kanalen
bepaald. Premier Meir heeft onlangs nog gezegd dat zij nimmer voet op Duitse
ri zou kunnen zetten.
:t was niet bereid veel los te laten over de besprekingen die hij donderdag en gisteren met
er Golda Meir heeft gevoerd. Hij legde er nog eens de nadruk op dat Duitsland niet de
ling heeft als bemiddelaar in het conflict van het Midden-Oosten op te treden, dat Duits-
met Israël „normale betrekkingen onderhoudt met een speciaal karakter" en dat de goede
tóngen met de Arabische landen niet ten koste zullen gaan van Israël.
It maakte aan de speculaties,
er geen ontmoeting met mi-
van defensie Dayan op het
ima staat, een eind door mee
dat hij Dayan zal ontmoe-
mijn bezoek aan Israël en dat Galilea. Brandt heeft de dag daar
van minister van Buitenlandse Za
ken Scheel aan drie Arabische lan
den een paar weken geleden, heeft bij
ons de indruk gewekt dat de stand
hij naar Bonn terugkeert, punten van Israël en de Arabische
landen niet zo star zijn als men wel
eens denkt," aldus Brandt.
doorgebracht met vissen. Het meer
van Galilea is al sinds de bijbelse
tüd beroemd om zyn rykdom aan vis.
ssies
oorbeeld van de „Ostpolitik"
het Midden-Oosten toegepast,
»n dat de Arabieren moeten
Over herstelbetalingen aan Joden
die na 1965 uit de communistische
landen naar Israël zijn geëmigreerd,
territoriale en andere con vooral uit de Sowjet-Uirrie, liet Brandt
e doen, zoals Duitsland dat omzichtig weten dat Duitsland niet
laan heeft. Is Brandt het bereid is opnieuw te beginnen met
eens? Natuurlijk kan hij
idelijke uitspraken doen zon-
sraël of de Arabische landen
Ich in het harnas te Jagen,
m zegt hij ook dat de lan-
compensatie te betalen. De conse
quentie van zo'n schade-uitkering
zoals Israël die zou willen, zou het
pad effenen voor gelijksoortige ver
zoeken uit communistische landen.
Veiligheids-
conferentie
kan beginnen
HELSINKI (Reuter-UPl) Het
overleg tussen vierendertig landen
om de basis te leggen voor een Euro
pese yeiligheidsconferentie is na een
entwintig weken moeizaam debatte-
B.J B ren tenslotte gisteren uitgemond in
Gisteren is Brandt de gast geweest ee.n beslissing: op 3 Juli kunnen de
ministers van Buitenlandse Zaken in
Helsinki om de tafel gaan zitten om
te proberen een hecht Europees vei
ligheidsverdrag in elkaar te schroe
ven.
Tot de laatste week waren er nog
twee okstakelseerst lagen Frank
rijk en Zuidslavië met elkaar over
hoop over de kwestie of de veilig
heidsconferentie gekoppeld moest
worden met de besprekingen in We
nen over een wederzijdse troepen-
vermindering. Nadat dit was bijge
legd kwam Malta, dat hardnekkig
ANGELES (AP/UPI) De tuigenverklaringen had afgelegd voor vasthield aan zijn eis dat de Ara
het Midden-Oosten iets van Ten aanzien van Joegoslavië heeft
lodes die bij de „Ostpolitik"
gepast kunnen leren: te we-
erhandelingen en het vinden
compromis in zeer delicate
f)e gezamenlijke conclusie
De eerste kus in het openbaar althans van Mark Phillips voor zijn verloofde, prinses Anne
van Engeland. Het romantische toneeltje speelde zich af, toen de prinses aankwam op het vlieg-
veld, van Hannover.
PRAAG (AP) Het vierdaagse top-
overleg van de Comecon, de oos.eu-
ropese gemeenschappelijke markt is
gisteren beëindigd met de ui
van een communiqué waarin wordt
opgeroepen tot de produktie van
meer consumptiegoederen en de wil
kenbaar wordt gemaakt tot econo
mische samenwerking met ni ot-
oommunistische landen. Sowjet-rre-
mier Alexei Kosygin en de an-i re
oosteuropese premiers zetten hun
handtekening onder de slotverkla
ring van de 27ste Comecon-bij een
komst.
De Comecon-top is het eens ge
worden over samenwerking met lan
den buiten het communistische o ok
op basis van gelijkwaardigdheid. we
derzijds voogdeel en non-interven
tie in binnenlandse aangelegenhe
den.
In het communiqué wordt hieraan
toegevoegd dat men in Praag heeft
gesproken over de milieuproblema
tiek. Oplossingen hiervoor moeten
worden gecoördineerd met maatre
gelen op Europese schaal.
Andere punten waarover men het
eens is geworden:
de stichting van een speciaal
studiefonds voor de opleiding van
specialisten uit ontwikkelingslanden
aan universiteiten in de Comecon-
landen,
samenwerking bij de energie-
en brandstofvoorziening aan aange
sloten landen,
de gemeenschappehjke ontwik
keling van wingebieden,
een overkoepelend akkoord tot
samenwerking bij de vorming van
een syndicaat in de Sowjet Unie
voor de delving en de verwerking
van asbest.
ig adviseur van president Ni- een grand Jury. Hij is daarop on-
hn Ehrlichman, heeft giste- middellijk uit de persconferentie weg
rtaard dat hij herhaaldelijk gelopen met de woorden dat „hij de
ekering had ontvangen van wettelijke rechten van anderen niet
ftalige juridische adviseur in gevaar wilde brengen".
Witte Huis, John Dean, dat Ehrlichman beantwoordde één
Watergate affaire zorgvuldig vraag voordat hij de conferentie
ierzocht „en wij allen heb- verliet. Op de vraag of president Ni-
recht op deze verzekering xon in feite een rapport had ont-
vangen van Dean waarin stond dat er
liman zei dit tijdens een «eea P°8ta«en waren gedaan in het
^erentie, nadat hij ge- wltt« Huls om de inbraak in he-
Watergate gebouw in de doofpot te
stoppen zei Ehrlichman:
„Ik weet heel zeker dat mijnheer
Dean een intensief onderzoek instel
de. Hij was op de hoogte van de re
sultaten van het onderzoek dat door
bische landen aan de conferentie
moesten kunnen meedoen. Gister
ochtend, toen de meeste delegaties
zich al hadden verzoend met de ge
dachte dat Malta wel afggeschreven
kon worden als deelnemer aan de
conferentie in Helsinki, ging de de
legatie van premier Mintoff door de
knieën op een compromis dat de
Arabische landen rond de Middel
landse Zee als waarnemers tot de
conferentie zullen worden toegelaten.
NORDHORN-KLAUSHEIDE (DP
A) Inwoners van het plaatsje
Klausheide bij Nordhorn hebben gis
teren door een bezetting van het
Navo-schietterrein Nordhorn-Ran-
de federale recherche was ingesteld ge een oefening van de Navo-lucht-
James W. McCord heeft gisteren
een nieuw proces of herziening van
zijn veroordeling aangevraagd om
dat tijdens het proces inzake de in
braak in het Watergate-gebouw, in
Januari gehouden, meineed is ge
pleegd.
Hij verzocht de rechter, daarbij in
lichtingen die na het proces aan het
licht zijn gekomen, in aanmerking
te nemen. Volgens McCord zou Mag
macht verhinderd. Rond zeven uur
blokkeerden ze met auto's de toe
gang tot het militair terrein.
Toen een Britse auto voorreed
vormden tientallen mannen en vrou
wen een muur om te voorkomen das
het personeel van de Royal air For
ce de controle-toren binnen zou
gaan. De bezetting werd beëindigd
toen tegen de middag bekend werd
dat de rust van het dorp toch ver-
ruder, een der leiders van Nixons zekerd was. Wegens het Pinkster-
BONN De Westduitse Gerda
Schröter, die op de codeerafdeling
van het ministerie van buitenlandse
zaken werkte, heeft acht Jaar lang
voor de Oostduitse veiligheidsdienst
gespioneerd. De laatste Jaren was
zij als secretaresse werkzaam op de
Westduitse ambassade in Warschau.
Zij heeft belangrijke Navo-docu-
menten gefotocopieerd en via haar
man, Herbert Schröter, in Oost
duitse handen gespeeld.
De procureur-generaal in Karlsru
he heeft bevestigd, dat hij een on
derzoek tegen Gerda Schröter heeft
ingeleid. Zij bevindt zich nog op vrije
voeten, maar wordt dagelijks ver
hoord. Haar man is intussen naar
Oost-Berlijn uitgeweken.
Terwijl de Watergate-agitatie in
Amerika voortduurt, blijft president
Nixon buitenlandse politieke leiders
ontvangen. Na Heath, Andreotti,
Brandt en Pompidou is nu Brezjnew
aan de beurt. Zou de Watergate-af
faire voorheen door de Sowjetrussi-
sche pers zonder twijfel zijn aange
grepen als een „duidelijk bewijs voor
de corruptie van het kapitalistische
systeem", thans zwygt die
pers in alle talen over Nixons bin
nenlandse moeilijkheden. In de eer
ste plaats, omdat spioneren-bij-een-
politieke-tegenstander voor het
Kremlin de gewoonste zaak van de
wereld is. Voorts omdat maar zeer
weinig Russen, gegeven de onmoge
lijkheid van kritiek op regeringslei
ders, zich kunnen voorstellen, dat
men hogere regionen fouten aan
wrijft. En zeker niet als het (in de
Sowjet-Unie onaantastbare) partij
belang er mee gediend is. Toch zou
den deze facetten zeker terzijde zijn
geschoven, ware het niet dat Brezj
new op dit ogenblik onder geen be
ding kritiek op Amerika wil laten ho
ren nu hij op het punt staat „zaken
te doen", zoals hij in Bonn ook met
Brandt heeft gedaan. Daar heeft hy
Westduitse medewerking verkregen
voor het aanzwengelen van de Sow-
Jetrussische economie en in Was
hington wenst hij op die weg voort
te gaan. De Sowjet-Unie heeft in
sterke mate behoefte aan Westerse
kredieten en technische kennis.
Haar economie laat, zolang het cen
tralistische staatskapitalisme in ere
blijft, zeer veel te wensen over.
De hoogst verontrustende land-
bouwtekorten konden alleen door de
grootscheepse tarwe-leveranties uit
Amerika (en Canada) worden bijge
spijkerd en de enorme omvang van
de zware industrie voor de nog altyd
groeiende bewapening drukt zwaar
op de produktie van consumptie
goederen, waarnaar de vraag onder
de bevolking voortdurend toeneemt.
Meer dan Bonn zal Washington de
Sowjet-Unie kredieten op lange ter
mijn kunnen verstrekken voor het
exploiteren van grondstoffen in Si
berië. waaronder olie en gas ter
vermijding van een energiecrisis, die
achter het Ijzeren gordijn evenzeer
dreigt als in Amerika. Wil Brezjnew
zijn doeleinden bereiken en op Ame
rikaanse steun kunnen rekenen, dan
is hij gebaat bij een sterke positie
van president Nixon. Vandaar dat de
Watergate-affaire het Kremlin ver
moedelijk niet minder verontrust
dan vele Amerikanen. Zoals Nixon
ter ondersteuning van zyn gezag ge
diend zal zy'n met een vlot verloop
van het overleg met Brezjnew, kan
deze op zijn beurt voordeel hebben
van aanzienlijke resultaten van zijn
missie naar de Verenigde Staten.
Overigens kan de Sowjetrussische
handel zowel ten aanzien van West-
Duitsland als met Amerika nog een
enorme uitbreiding ondergaan. Tus
sen Moskou en Bonn bedraagt die
namelijk nog geen tiende deel van
die tussen West-Duitsland en Neder
land. En de Amerikaanse handels
betrekkingen met Sowj et-Rusland
zijn nauwelijks groter dan die met
Israël. Natuurlijk spelen politieke
factoren bij dit aflles een rol van be
tekenis. Het Kremlin, nog altijd be
ducht voor moeilijkheden met Chi
na, wenst rust in het Westen, al be
tekent dit nu ook weer niet, dat het
daarom zijn spionage en de uitbrei
ding van zijn bewapening zal opge
ven. Niettemin bevindt het zich in
een verrassende positie: dertig Jaar
geleden kwam het als overwinnaar
tevoorschijn uit de strijd met nazi-
Duitsland, thans bezoekt Brezjnew
West-Duitsland en Amerika om de
zegeningen van het vervloekte kapi
talisme deelachtig te worden.
Een ander opmerkelijk bezoek is 't
huidige van bondskanselier Brandt
aan Israël. Een woordvoerder van 't
Israëlische ministerie van Buiten
landse Zaken zei daarover: "De be
tekenis van Brandts bezoek is hierin
gelegen, dat het plaats vindt". Dat is
kort en krachtig gezegd waarom
het gaat. Want deze reis is. gezien
tegen de historische achtergrond,
uiteraard méér dan zo maar een
ontmoeting tussen regeringsleiders.
Pijnlijke gevoelens kunnen niet zo
maar, door een paar zinsneden in
een toespraak, naar het vergeet
boek verwezen worden. Toch leeft
aan beide zijden de wens een nieuwe
verstandhouding op te bouwen. Daar
voor is tijd nodig en vandaar dat bei
de partijen tevoren overeengekomen
zijn na afloop van Brandts bezoek
geen communiqué uit te geven. Der
gelijke bulletins staan toch al be
kend als diplomatieke routine-stuk
jes, die vaak meer verbergen dan
ze onthullen. In dit geval zou een
dergelijk bulletin bepaald mis
plaatst zijn, omdat zoals de Is
raëlische correspondent van de
terecht opmerkte "niet in woor
den gevangen kan worden wat niet
gezegd en slechts gevoeld kan wor
den". Volgens het programma, zal
Brandt twee gesprekken van lange
re duur met mevrouw Meir mebben
en een bezoek brengen aan vice-pre
mier Allon in diens kibboets Ginos-
sar aan het meer van Tiberias. Ook
staan er besprekingen met president
Katzir, met minister van Buiten
landse Zaken Eban en met minis
ter van Financiën Sapir op Brandts
reisprogramma. Voort zal de
bondskanselier bezoeken brengen
aan het Weizmann-instituut in Re-
hoboth en aan de beroemde vesting
Masada waar, negentien eeuwen .ge
leden, de Joodse bezetting massaal
zelfmoord pleegde om niet in handen
te vallen van de Romeinse belege
raars. Overigens is deze Israëlische
reis van Brandt niet zijn eerste:
als burgemeester van Berlijn bracht
hij reeds in 1960 een bezoek, kort
na de ontmoeting van Adenauer en
Ben Goerion in New York, wier ge
sprek de eerste doorbraak beteken
de in de verhouding tussen beide lan
den. Natuurlijk weegt de huidige reis
van Brandt zwaarder dan die van
dertien jaar geleden, omdat hij nu
als bondskanselier in Israël ver
toeft. Vermoedelijk zal hij in zijn
gesprekken met mevrouw Meir de
stand van zaken tussen Oost en West
bespreken, zijn Indrukken van het
bezoek van Brezjnew aan Bonn en
die van zijn bezoek aan Tito. Van
betekenis is, dat de Westduitse mi
nister van Buitenlandse Zaken
Scheel, onlangs nadrukkelilk er-
klaarde. .dat Bonn zich houdt aan
de Engelse tekst van de resolutie van
de Veiligheidsraad van 22 novem
ber 1967 en niet aan de latere Fran
se vertaling. Dat betekent, dat van
Israël niet de teruggave van alle
bezette gebieden verlangd wordt.
Dat deze uitspraak van Schee) in
Jeruzalem met voldoening is ont
vangen ligt voor de hand. Ook Ts-
raëls verhouding tot de EEG zal
waarschijnlijk een punt van bespre
king uitmaken en mogelilk zal
Brandt mevrouw Meir tot een te
genbezoek aan West-Duitsland uitno
digen. Dit alles betekent, dat de
Westduitse "fascistische antise
mieten" in hun verstandhouding,
met Israël aanzienlijk verder ziln,
dan de Oostduitsers, die tot nu toe
verstek hebben laten gaan. Rl.
