"WE HOREN
WE WETEN
NIKS,
NIKS"
„De Witte" klimt
voor geen geld
meer op racefiets
APPIE
HAPPIE
ISSL is barensweeen nog niet te boven Na twee
liwrr TTAT»r\i TVTTT^O
ZUIDEMA
NAAR MVV
jaar
sukkelen
geruis
loos uit
peloton
verdwenen
UVS-jeugd wint Docos-toernooi
UANDAG 4 JUNI 1973
WASSENAAR Nog geen anderhalve maand na een "dave
rde" sluiting van het schaatsseizoen 39.000 kijkers op de
[aagse Uithof baan lijkt de liga van profschaatsers zich
reer net zo hard in de nesten te hebben gewerkt als tijdens de
ïatige seizoenstart. En wéér zijn het voornamelijk organisa-
>rische moeilijkheden, die een glad verloop van de zaken
varsbomen. Terwijl de Amerikaan Ned Neely zich gedurende
ikèle weken wervend door de Verenigde Staten en Japan
woog, teneinde daar contracten voor wedstrijden en exhibi
ts af te sluiten, klaagden voornamelijk de Nederlandse rijders:
[et is net als in de beginperiode. We horen niks, we weten
fed Racké
één kant ietwat overdreven,
klacht. Want er zijn natuurlijk
een paar dingen bekend al
dat helaas voor de profs niet
rooskleurige zaken. Anton
kes heeft er het bijltje bij
en blijkt niet meer te
i zich zelfs maar onder
motto waaronder hij vorig jaar
ad („ik doe het voor de jon-
opnieuw beschikbaar te stel-
Huiskes heeft zijn aftreden met
reeks argumenten gepaard doen
r die zijn eigenlijk samen
atten onder één noemer: „ik zie
op deze manier toch niet zo
n in dat profschaatsen". De al-
impulsieve trainer betreurt niet
n de nog altijd wankele opzet
de ISSL op (inderdaad: wéér)
nisaitorisch gebied, maar hij
zich vooral ook in de sportieve
jlijkheden beknot. Huiskes, die
tijd ook bij de KNSB het on-
uit de kan wilde hebben,
de zich tijdens het afgelopen
:er dan eens ernstige zor-
oVer het grote verschil in con-
en mentaliteit, dat er bestoncl
i de. Nederlandse groep en „de
en". De man uit Maarn had
eigenlijk tenslotte het liefst
n belasten met een soort „su-
ie" over de trainingsactivitei-
an de héle groep. Maar ander-
wilde- hij toch ook de „tradi-
iet uit het oog verliezen en op
daarvan dan weer maakte hij
zich zorgen over een hier en daar
wel eens waar te nemen gebrek aan
inzet van „onze oranjeploeg". Huis
kes werd heen en weer geslingerd
tussen oud en nieuw in de schaats
sport en onderstreepte tenslotte
die onzekerheid door er dan toch
maar onder dat aJlles-omvattende
motto „ik zie het toch niet zo zit
ten" de brui aan te geven.
Geen trainer
Wellicht, zo meent de overigens al
evenzeer in onzekerheid verkerende
ISSL-man voor Nederland, Frits
Bergman uit Wassenaar, wellicht
dan, zou er met Huiskes nog op het
financiële vlak iets te bereiken zijn
geweest, ware het niet dat de coach
op dat punt zijn nieuwe eisen
wat té hoog opschroefde. Hetgeen
dan toch weer in tegenstelling is
tot de uiterst opgewekte berichten,
die na de seizoensluiting nog wer
den geventileerd: op geld hoeft niet
zo scherp te worden gelet, de finan
ciële kant zit wel goed, al wordt
anders beweerd door buitenstaan
ders. Niettemin: het vertrek van
Huiskes heeft zéker de Nederlanders
wel in moeilijkheden gebracht.
Voornaamste punt: er is voor
Schenk, Verkerk, Bols, Verheyen en
Valentijn geen trainer. En dienten
gevolge ook geen centrale training.
Gemser
Waar. inmiddels de KNSB zich, toch
altijd nog enigszins huiverig voor
„aanslagen" op zijn rijdeerspoten-
tieel, alweer op de voorbereidingen
nieuwe seizoen heeft ge
stort (centrale conditietrainingen
Anton Huiskes
niet meer te vermurwen
komen alweer in volle gang) daar
„pionieren" de Nederlandse profs zo
maar wat voor zichzelf. Een laco
niek briefje meldde een paar weken
geleden, dat de geplande conditie
training onder Henk Gemser voor
lopig was afgelast en snel daarop
werden de rijders gewaar waróm:
Gemser had zich toch weer aan de
amateurbond gebonden. En dat, ter
wijl vast leek te staan, dat de vorig
Jaar al door onderhandelingen met
de ISSL in „opspraak" geraakte
trainer nu dan toch definitief tot
de profrijen zou gaan toetreden.
Argument van Gemser om dat-piet
te doen: „ik stelde me voor, dat de
trainingsopzet nu goed geregeld
was. Maar toen Huiskes afzegde
kwam ik toch weer in een moeilijke
positie te zweven. Land- en ijstrai-
ming moeten nu eenmaal goed ge
coördineerd worden. Ik moet m et
een trainer kunnen s amenwerken.
Ik zag in het verschiet, dat ik én
conditietraining én ijstrainfing zou
moeten doen en dat werd me toch
echt iets te veel."
Gevolg: de Nederlandse schaatsers
hebben géén trainer. En op een bij
eenkomst van j.l. maandag konden
ze ook niet de naam van een kan
didaat produceren, zomin als Berg-
dat kon. De manager: „maar
we zitten ook zo in het luchtledige
te werken. Er is ge enoverleg met
de andere kant van de oceaan.
LEEUWARDEN Johan Zuidema
(24), spitsspeler van SC Cambuur,
speelt volgend) seizoen voor de ere-di-
visieclub MVV. Zuidema, dit seizoen
topscorer van de eerste-divisie, heeft
zaterdag aan Maarten Vink, trainer
MVV, laten weten dat hij naar
Maastricht zal komen. FC Twente
eens "in de markt" voor de
ar had nog steeds geen aan
bieding gedaan, waarna Zuidema be
sloot de knoop door te hakken. MVV
zal aan SC Cambuur, dat Zuidema
jaar onder contract had, een
transferbedrag van 150.000 gulden be
talen. Zuidema krijgt bij MVV een
aanstelling (voorlopig voor twee jaar)
als fuil-prof.
Neely is wel vlijtig bezig de ISSL
in de wereld te verkopen, maar hij
heeft daardoor geen tijd voor de lo
pende problemen." Bergman erkent,
dat na de „coupe" met Valentijn de
ISSL voor de aanvang van de con
ditietrainingen in het amateurkamp
eigenlijk nog een slag hadden moe
ten slaan. Of meerdere slagen.
„Maar ook dat is weer een kwestie
van mandaat. Tot op een bepaald
punt onderhandelden we bijvoorbeeld
met Piet Kleine. Maar de beslis
sing bleef uit."
Fornaess?
Uitbreiding van de profgroep, ver
vanging van sommige rijders (de
Amerikaanse sprinters bijvoorbeeld,
Greg Lyman zéker) zou, om de
ISU, die volgende maand over de
verruiming van de amafeurbepalin-
gen congresseert, onder druk te zet
ten, broodnodig zijn geweest. Het is
er, met Neely op pad en Bergman
en zijn rijders daardoor onthand,
niet van gekomen. „Maar nog."
meent Bergman optimistisch, „kan
en moet er wat gebeuren. Neely
komt volgende week naar Nederland
en dan zullen niet alleen de zaken
hier te lande worden doorgenomen,
maar dan zullen we ons ook over
Skandinavië buigen. Daar gaat het
overigens wel goed. De Noren trai
nen alweer volop en het zit er dik
in, dat Dag Fornaess, die ook al
weer in training is gegaan, naar de
ISSL neigt. Het sprinterscorps zou
bovendien wel eens kunnen worden
uitgebreid met Per Björang, wiens
seizoen teleurstellend is verlopen en
die toch wel graag weer terug wil
naar de ISSL. Wat Göran Claesson
betreft: ook hij aarzelt nog steeds.
Hij wil nu eerst dat ISU-congres
afwachten.'
En de Nederlanders? Schenk is
druk gewikkeld in besognes rond
zijn studie die hij er mankeert
nog één examen nu dan toch
eindelijk wil afmaken. Verheyen
ontwikkelt dezelfde activiteiten.
Verkerk verblijft meer in Noorwe
gen dan in Nederland, zo melden
„waarnemers". Bols en Valentijn
wachten af. Het vijftal is alvast
maar voor zichzelf begonnen wat
aan de conditie te schaven. Maar
dat kan niet zó maar voortduren.
„Er moet nodig wat gebeuren,"
klinkt het eenstemmig. En dat was
een Jaar geleden precies zo. De
ISSL blijkt de barensweeën nog
niet te boven. Dat is
ste conclusie van een zc
richt uit de schaatswereld.
SP AUBECK Eens was Harrie Steevens voorbestemd om een groot wielrenner te
worden. Een mogelijke opvolger van Jan Janssen, de enige Nederlander die tot nu toe
de Tour de France won. Want Harrie Steevens had er het talent voor. „De Witte", een
liefkozing van zijn supporters, naar zijn hel blonde haardos op het afgetrainde gelaat, had
zich met de groten moeten meten. Het Limburgse randvolk en Steevens' zijn supporters,
die getooid met petten en spandoeken „De Witte" nog tot grotere prestaties dachten te
inspireren, verguizen hem nu. Want Harrie Steevens is na twee jaar sukkelen geruisloos
uit de pelotons verdwenen. Hij klimt voor geen geld meer op het fragiele karretje. „Ik
ben blij, dat ik er vanaf ben".
Nochtans spreekt men in Limburg
over „De Witte". Maar de man uit
het vriendelijke Elsloo, die van al
zijn illustere voorgangers uit het
zuiden, als enige de grote top had
kunnen bereiken, gaat nu boosaar
dig over de tong. De sinds kort als
kermisreiziger werkende Steevens
zou aan lager wal zijn geraakt.
Als in Spaubeck een forse caravan
van een blinkende Mercedes wordt
ontkoppeld lijkt het daar niet op.
„De Witte", na nog enkele instruc
ties te hebben gegeven aan één van
zijn drie knechten: „Ach, de men
sen hebben altijd wat. Het interes
seert me niet wat ze van mij zeg
gen." En over het wielrennen: „Ik
geef er niets meer om. Ik ga nooit
meer kijken en heb beslist geen
spijt, dat ik ben gestopt".
„Ik heb heel m'n leven binnen ge
zeten. Me gehouden aan de regels,
waaraan een topsporter zich moet
houden. Tot voor kort draaide alles
om het wielrennen. Vanaf m'n
twaalfde jaar heb ik erin gezeten.
Zéker, achteraf zeg je, ik had het
voor geen geld willen missen. Maar
na al die opofferingen, wil Je, ook
wel eens als een normaal mens le
ven".
In 1964 dacht Harrie Steevens nog
niet aan het einde van zijn carriè
re, omdat zijn loopbaan na uitste
kende jaren bij de aspiranten en
nieuwelingen toen als amateur pas
begon. Immers, „De Witte" kon
alles. Hij kon sprinten, tijdrijden en
was een uitmuntend criterium-ren
ner. Ook op de piste kon hij goed
uit de weg, terwijl klimmen en da
len tot zijn specialiteit gerekend
moesten worden.
Harrie Steevens vestigde al direct
de aandacht op zich, door de groe
ne trui in Olympia's ronde te win
nen en als derde in het eindklasse
ment te eindigen. Een jaar later
ging het nog beter. In de eerste
waaier voelde hij zich als Limbur
ger niet vreemd. Won enkele klas
siekers en pakte door zijn drie
etappe-overwinningen in Oylmpia's
Ronde weer de groene trui, maar
werd ook gehuldigd als eerste in
het eindklassement.
Zijn grote amateur top kwam in
1967, toen hij het door iedere „lief
hebber" gedroomde aantal van 43
overwinningen bij elkaar reed. Ver
schillende klassiekers kwamen toen
ook op zijn erelijst en toen hii op
58 seconden achter de Italiaan Nino
Denti tweede was geworden in de
Tour de L'Avenir gold „De Witte"
als de opvolger van Jan Janssen.
Steevens maakte ook als professio
nal de hoge verwachtingen waar.
Bij Willem II-Gazelle, waar Rik
van Looy toen langzaam zijn heer
schappij zag wegkwijnen, won Har
rie Steevens een groot aantal wed
strijden. Zijn mooiste triomf in ei
gen land was in 1968 de Amstel
Gold Race. Daarna werd het min
der met de Limburger. Bleef hij
weliswaar oppermachtig voor de in
criteriums te winnen Trofeo Cabal-
lero, maar grote uitslagen kwamen
er niet meer.
Na een valpartij begon een knie
blessure hem parten te spelen. Het
zou het begin van het einde van
Harrie Steevens betekenen. Want
telkens voorkwam die knie een gro
te prestatie. „De Witte" leed eron
der als geen ander. Met injecties
werd hij in het zadel gehouden, tot
dat hij in 1971 in de Tour de Fran
ce met een erg dikke knie als aller
laatste en op grote achterstand
Amiens bereikte. „De Witte" kon
niet meer en ging naar huis. Ploeg
leider Cees Pellenaars maakte
Steevens toen voor alles uit dat
mooi en lelijk was.
„De Pel" dacht, dat het helemaal
niet erg was. Hij tierde als een be
zetene. Later is het bijgelegd. Ik
ben toen in Eindhoven door dr.
Van Tiel aan een slijmbeursontste
king geopereerd, maar het is daar
na niets meer geworden". Eén klei
ne opleving kende de Limburger
nog, toen hij in Hoek van Holland
vorig jaar achter Jan Zoons tweede
werd. Daarna was het definitief
met „De Witte" gedaan.
„Ik heb niet lang een ziekengelduit
kering gekregen, omdat ik het snel
weer wilde proberen. Toen men zag,
dat ik op de fiets zat. kreeg ik di
rect niets meer. Als er dan geen
prestaties meer worden geleverd,
zijn je centen zo op. Ik moest iets
anders gaan doen."
Steevens stortte zich toen op het
kermisgebeuren, omdat hij die kans
kreeg aangeboden van zijn zuster.
Nu reist hij met de autoscooter, in
de volksmond nog immer de bots
autootjes, het land door. „Het be
valt me wel. Ik maak me niet zo
erg druk en ik neem het er 's win
ters goed van".
Voor „De Witte" geen gejaag meer
door Europa naar de grote koersen.
Hij houdt zich nu aan zijn kermis
boekje en dat vermeldt voor de ko
mende weken Maasbracht," Stein en
Elsloo
LEIDEN Na het vlekkeloos
verlopen gedeelte van het jeugd-
toernooi van Docos, dat afgelopen
donderdag werd gespeeld, zag het
organisatiecomité afgelopen zater
dag een hoop werk letterlijk en
figuurlijk in het water vallen.
Door de overvloedige regenval
moest het gedeelte voor de B- en
C-junioren worden afgelast. Ge-
lukkig voor de organisatoren kon
het programma voor de welpen en
de pupillen van gisteren wel nor
maal doorgang vinden. Evenals R.
C. Mechelen donderdag wist ook
hier de titelverdediger van de wis
selbokaal (in dit geval de Van der
Klugt trofee) het succes van ver
leden jaar te herhalen. De Van
der Klugt trofee blijft ook dit Jaar
in de Kikkerpolder. Niet bij Docos
zelf, maar bij buurvereniging UVS,
dat in drie afzonderlijke poules
het meeste aantal punten in de
wacht sleepte. Overigens bleef de
einduitslag tot het laatste ogen
blik spannend, want na het af
werken van het programma moest
er een flink aantal strafschoppen
worden genomen. Strafschoppen
die nogal wat problemen en de
nodige nervositeit bij de betrok
kenen opleverden.
De volledige einduitslag: Poule
A (pupillen): 1. UVS, 2. Fortuna
VI.; 3. Roodenburg; 4. RVC; 5.
Docos: 6. DHC. Poule B (pupil
len): 1. Roodenburg: 2. Docos; 3.
UVS: 4. DHC; 5. Fortuna VI.; 6.
R.VC. Poule C (welpen): 1. RVC;
2. UVS; 3. DHC; 4. Fortuna VI.;
5. Docos; 6. Roodenburg.
