Lully en Rameau
nu erg goedkoop
Juliette Gréco schittert
FACES" ERG
ENTHOUSIAST
Richards
ameuze
illetje
BISHOP
SPEELT
ie Hollies
Sbmen terug
ne
lafé Chantant brengt
lederlands allerlei
Le lac majeur: vakwerk van Paul Mauriat
Live from Montreux
CHOPIN
r>-
Veronique Sanson
zingt en componeert
Motions:
terug m
de tijd"
fERPAG 21 APRIL 1973
EXTRA
PAGINA 21
The Little Richard Story"
dubbel elpee Joy JS 5003.
ittle Richard beleefde zijn
gtijperiode in de meest uitbun
tijd van de rock 'n roll. Een
kante figuur, een imposante
reeuwlelijk, met een stem die
t te zijn opgebouwd uit grint,
s en salpeter. Ik was destijds
izo'n fervente liefhebber van
kleine Richard, want als hij
j kon Je meestal niet eens ho-
wat Je dacht, laat staan wat
ander zei. Maar Ja, Jeugdsen-
ent maakt rauwe bonen zoet.
io heb ik toch met de nodige
lettering geluisterd naar num-
als Rip it up, Baby Face,
id dog, Lucille, Good golly
Molly, Blueberry Hill. In to-
Izijn er 24 opnamen voor de
!e Little Richard liefhebber Is
natuurlijk om te watertanden.
is één nummer bij waarvan
find dat hij het groots, onge-
aaard zingt. Daarvoor dient
alsnog een Oscar of iets in
[de toonsoort te worden uit-
fikt. En dat is Tutti frutti. Ge
lig met dat fameuze gilletje
fussendoor. Een stuk muziek
ten dijk.
R.P.
reoht komt. Een af en toe wat
surrealistisch aandoende tekst met
een zeer fraai arrangement voor
het orkest van Rauber. Kortom,
sterren bij de vleet voor deze el
pee. P.T.
lomany" The Hollies
|dor 2383 144.
teer heel wat Jaartjes draaien
lollies mee in de pop-wereld,
latste Jaren zonder opzienba-
le successen te boeken. Sinds
vertrek van Graham Nash
Crosby, Stills en Young Is
met de populariteit wat berg-
rts gegaan. De laatste LP
de Hollies bewijst dat het
deze popmannen van het
ie uur ten onrechte in een be-
ielijke anonimiteit laat
Idobberen. "Romany" name-
is een plaat die het beluiste-
meer dan waard is. De Hol-
hebben hun handelsmerk van
ger, de knappe samenzang,
luden, maar zijn vooral in-
nentaal behoorlijk met hun
meegegaan.
anmers als "Slow down", "De-
ire Tagett" en „The outlaw
en "Lizzy and the rain-
zijn zonder meer pop an-
1973. Daar staat tegenover,
"Won't you feel good this
toeko
rheid
reist.
tennis
crossmaker" ook wel wat
Eli aandoet, evenals "Roma-
Maar mooi gezongen wordt
'el. Deze plaat zal dan ook
il de wat oudere pop-liefheb-
dle meer van knappe close-
sony dan van keihard door-
Hl ipwerk houden zeer aanspre-
B.v.D.
Juliette Greco "Mon fils Chan-
te" e.a. Barclay 80.468 f 21,-.
Juliette Greco behoort al sinds
geruime tijd tot de groten van het
Franse chanson. In september
van het afgelopen Jaar nam zij
voor Barclay een elpee op, ge
heel gevuld met teksten van Mau
rice Fanon en Gérard Jouannest.
Met het orkest onder leiding van
Francois Rauber worden er ook
nu weer prestaties van hoog ni
veau geleverd. De teksten zijn
over 't algemeen goed poëtisch en
van een dramatische zeggings
kracht. Juliette weet haar stem
op meesterlijke wijze te "bespe
len". Als de tekst dat vereist is
zij teder, maar even gemakkelijk
verandert dat enkele ogenblikken
later totaal in een vrouw die een
aanklacht indient. Ontroerend,
vond ik vooral „Mon fils chante",
een chanson waarin Juliette haar
zoon aanspoort altijd te zingen.
„Pour que la liberté vive dans
le monde entier, mon fils il faut
chante". Heed anders is weer
"Detournement" een relaas van
een vliegtuig dat over de Atlanti
sche Oceaan vliegt en op Cuba te-
'afé Chantant o.a. Ronnie
■dammer, Gerard Cox, Frits
ni ibrechts, Enny Mols-De Leeu-
tzaajii tn Drs. P. CNR SKLP 4285.
tor de s ortvloed aan buiten-
ziullea^ talent die dagelijks over
wordt uitgestort via radio t.v.
ilaat zouden we bijna verge-
dat in ons eigen kikkerlandje
een paar mensen rondlo-
ik v4 op muzikaal gebied pres
es leveren van de bovenste
ak. Iemand die daar zeker toe
öort is Gerard Cox. Hij levert
leeuwenaandeel in de plaat
Chantant met nummers als
en, F™ zonder vrees, Hand in
jscb 2^ad, God is niet Dood en Dui
veltje van Hoh dat hij samenzingt
met Jan Willem ten Broeke, ja
renlang trouwe begeleider van
Cox. De plaat bevat verder een
voortreffelijk stukje cabaret van
Enny Mols-De Leeuwe dat inmid
dels grote bekendheid heeft gekre
gen: Juffrouw Truus van de Twa-
letten. Ter completering van het
"waterlands allerlei" treft u ver
der nummers aan van drs. P., de
man met het navrante stemge
luid, Ronnie Potsdammer en
Frits Lambrechts, van wie de
laatste niet zo hoog genoteerd
staat op mijn persoonlijke favo-
rietenlijstje. Maar smaken ver
schillen.
B.v.L.
Aan deze muziek
pagina werkten mee:
Bert van Dommelen
Ron Harms
Jan van der Nat
Ruud Paauw
Jan Preenen
Pieter Rosier
Pieter Taf fijn
Eindredactie
en layout:
Bram van Leeuwen
Le lac majeur Le grand or-
chestre de Paul Mauriat Phi
lips 6332 121.
Als er een Guide Michelin voor
grammofoonplaten zou bestaan,
zouden er achter de nieuwe lp van
Paul Mauriat tenminste twee ster
ren staan, want het is weer een
muzikaal meesterwerkje gewor
den. Een twaalftal ragfijne ar
rangementen van de orkestleider
maakt van de plaat een stukje
luisterwerk van de bovenste
plank. Wat opvalt bij de platen
van Paul Mauriat is dat steeds 'n
functioneel gebruik wordt ge
maakt van de stereo. Geen stereo
om de stereo (om toch maar
vooral verschillende geluiden uit
de boxen te laten komen), maar
een gepast gebruik van deze tech
nische mogelijkheid om ergens
muzikale accenten te leggen. Voeg
daar aan toe dat opname uit
stekend is en het zal u duidelijk
zijn dat we verrukt zijn over deze
schijf. Twee kritische kantteken-
getjes tot slot: Le lac majeur,
naar de top van de hitparade ge
zongen door Mort Shuman, is een
nummer waar vocaal meer moge
lijkheden liggen dan instrumen
taal. Verder zou 'n algemeen gel
dend verbod moeten worden uitge
vaardigd om nog eenmaal het the
ma uit de film "The Godfather",
op de plaat te zetten, want met de
verschillende versies van dit num
mer zou gemakkelijk een avond
vullend programma gemaakt kun
nen worden. Maar geef mij dan
maar liever de Paul Meier-show.
B.v.L.
T. Bone Walker Blues Band,
"Live From Montreux" Verve
2304 088, f21,-.
De Blues Band van T. Bone
Walker was één van de grote
attracties tijdens het muziekfes
tival in het (Zwitserse) Mon
treux, dat verleden Jaar van 17
20 Juni werd gehouden. Walker
presteerde het anderhalf uur ach
ter elkaar te spelen zonder enig
oponthoud, waarna hij nog vier
maal moest terugkomen. Dat was
hem genoeg: "Niet meer", zei
hij. "Er zijn nog veel meer ar
tiesten en ook Muddy Waters ver
dient de kans uitgebreid aan het
woord te komen".
De muziek van T. Bone is moei
lijk onder te brengen. Het is erg
fijne muziek, dat is zeker. Maar
het ene moment is het blues, dan
weer rock, dan weer Jazz. Maar
het is swingend van begin tot
eind, formidabel gesteund door
bassist Johnny Summers, en
drummer Vinnie Johnson. Wal
ker is daarbij de inspirator van
het geheel, waarbij hij zich be
dient van elektrische piano en gi
taar en natuurlijk van zijn stem.
Die nergens doet vermoeden dat
hij nu 62 jaar oud is en inmid
dels aan zijn tweede carrière be
gonnen in de Verenigde Staten.
P.T.
Lully: Le bourgeois gentilhom-
me; Rameau: Les Indes galantes
Kamerorkest van Mainz olv Gün-
ter Kehr. Musidisc RC 879 f 9,95.
Rameau: Pièces de clavecin en
en concerts, Rampal Veyron La-
croix, Neilz. Musidisc RC 785,
f 9,95.
Twee goedkope platen, met,
enerzijds interessant repertoire,
anderzijds 'n matige geluidskwali
teit. Het gaat om herpersingen,
van oude opnamen, die fabrieks
matig een ruimtelijke werking
hebben meegekregen, zodat de
platen niet voor een stereo-test
gebruikt kunnen worden. Door de
koptelefoon is de klank zeer droog
in een hol klinkende ruimte is het
resultaat niet slecht.
Le bourgeois gentilhomme was
de laatste van Lully's vele ballet-
komedie's, waarvan hier een or
kestsuite wordt gepresenteerd.
Helaas slechts een orkestsuite of
gelukkig ten minste een orkestsui
te, dat zijn twee zijden van de
medaille. Lully is nog steeds zeer
slecht vertegenwoordigd opde
platenmarkt. Was de ruime be
langstelling voor vreemde volke
ren een tijdverschijnsel, dat
zich reeds bij Lully open
baarde vijfenzestig jaar later
verwerkte Rameau deze interesse
in zijn heroïsch ballet Les Indes
galantes (1735). Het succes was zo
groot dat de componist er het vol
gende Jaar nog een tableau aan
toevoegde. Beide balletten worden
door Günter Kehr en het Mainzer
kamerorkest uitgevoerd.
De Pièces de clavecin en concerts
uit 1741 vormen de enige bun-
De nieuwste "Faces" "Ooh la
la" zit verpakt in een hoes, die zo
knap en origineel is, dat hij de
aanschaf van deze plaat al recht
vaardigt. De inhoud is wat min
der origineel. De Faces gaan er
van uit, dat je een muzikale for
mule die zijn waarde heeft bewe
zen, niet te snel moet veranderen.
"Ooh la la" geeft hen daarin ge
lijk. De rauwe stem van Rod Ste
wart blijft lekker om naar te luis
teren, en het instrumentale werk
van de heren Lane, Mc Lagan, Jo-
en Wood blijft opzwepend.
Muziek die "recht voor zijn raap"
wordt gebracht, zonder flauwekul,
maar wel uiterst effectief.
"Ooh la la" bevat een paar num
mers die de Faces ook tijdens het
popgala in Voorburg hebben ge
speeld. Voor degenen die daar ge
weest zijn, en voor de velen die
naar de tv-uitzending van dit ga
la hebben gekeken krijgt deze
plaat er daardoor een extra di
mensie bij: als Je "Ooh la la"
aoort, zie je die geweldige show
veer voor Je, met Rod Stewart als
een dolleman over het toneel ren
nend, met de Paces rokend en
drinkend en als bezetenen spe
lend.
Hetzelfde enthousiasme van dat
optreden klinkt ook voortdurend
door in deze langspeler, die als
mooiste nummers "Silicone grown
en "Cindy incidentally" heeft, 'n
Geweldige plaat.
BVD
Stephen Bishop speelt Chopiu.
Philips 6500 393 f 24.90.
Er zijn muziekliefhebbers, die
geen genoeg van Chopin kunnen
krijgen. Zij zullen ongetwijfeld,
erg blij zijn met de nieuwe Cho-
pin-plaat, die onlangs is versche
nen. De plaat bevat naast de be
faamde barcarolle en de al even
'bekende "Polonaise-Fantasie",
drie mazurka's, twee nocturnes,
alsmede een impromptu, composi
ties die uit Chopims laatste levens
jaren dateren en tot de belang
rijkste werken van de Poolse
grootmeester gerekend moeten
worden.
De vertolker is in dit geval de 33-
jarige in Amerika uit Joegoslavi
sche ouders geboren pianist Step
hen Bishop, van wie al eerder een
aantal Beethoven- en Bartok ver
tolkingen zijn uitgegeven. Het
spel van Bishop op deze Chopin-
lp is van een rijk genuanceerde
doorzichtigheid, subtiel, maar niet
over-romantisch. Integendeel, het
lijkt eerder wat doortrokken te
zijn van een wat koele melancho
lie. waarin men zich niet zonder
meer kan verliezen. Stephen Bis
hop beschikt over een fijnzinnig
toucher, parelend in de Polonaise
en wat nuchter soms in de noc
turnes. Prettig óm naar te luiste
ren is zijn nieuwste plaat in elk
geval wel, bij kaarslicht en een
goed glas wijn vooral. De lang
speelplaat is technisch van zeer
goede kwaliteit en zeker aan
te bevelen.
P.R.
Out of the past
heeft goede weg
niet gevonden
Out of the past div. artiesten
JOY Records JS 5007 f 11.90
Wat Joy Records precies voor
heeft met de serie Out of the
Past is mij na het beluisteren van
Volume 1 niet helemaal duidelijk.
Of liever: helemaal niet. Akkoord,
er is een tendens merkbaar naar
het verleden, maar volgens mij
hoort Out of the Past niet op die
weg. De bijtitel van "Rock/Blues/
Early Soul" belooft heel wat,
maar de keuze van de nummers
is helaas beneden elk niveau. Als
deze muziek in het begin van de
jaren zestig werd gedraaid, dan
was het wel droevig. De plaat
geeft geen juist beeld van de mu
ziek van rond 1962.
Voor degenen die er iets meer
van willen weten: de uitvoerende
artiesten zijn The Dells, The Eldo
rados, The Capris, The Magnifi-
cents. The Flamingos, The Chan
nels, The Quintones, The Dubbs,
en The Spaniels. Enfin, wie weet
hoe lang de serie gaat worden en
of er misschien nog eens 'n Juist
beeld wordt gegeven van de mu
ziek van toen.
JvdN
003
Het is de laatste tijd „mode"
om niet alleen te zingen, maar
om ook zelf tekst en melodie te
schrijven. Ook bij de dames is de
ze trend waar te nemen. Met aan
de absolute top Joni Mitchell en
Carly Simon. Af en toe kan ook
Judy Collins daar bij worden ge
rekend, maar zij geniet toch meer
bekendheid door de interpretatie
van songs van anderen. Waar
aan eigenlijk nooit iemand heeft
gedacht is 'n Franqaise die dit
voorbeeld volgt. Welnu, die is er
nu. Veronique Sanson, die in
Frankrijk ondertussen al een
gouden plaat verdiende met haar
single „Amoureuse" kan het. Dat
wordt duidelijk door deze Elektra-
alpee bewezen. Het is allemaal
melodieus, de teksten zijn vaak
raak en gevoelig.
Het 'klinkt vaak wat treurig,
maar dat is geen wonder als men
zich bedenkt, dat de nu 23-Jarige
Veronique op zestienjarige leef
tijd een zware aanval van menin
gitis moest doorstaan. Met als
gevolg dat ze ziah alleen nog de
laatste zes Jaar van haar leven
kan herinneren en eigenlijk nog
steeds op zoek is naai- haar
jeugd.
Wie uit dit alles mocht afleiden
dat ik onverdeeld WIJ ben over
deze plaat, heeft het toch wat
mis. Veronique heeft dan wel
een fraaie heldere stem. maar
eigenlijk is ze nog niet in staat 'n
hele elpee lang te boeien. Dat zal
ongetwijfeld nog wel komen, lijkt
mij. Daarom: als u deze plaat
koopt (en het is toch wel de
moeite waard», draai hem dan
niet in één ruk af. maar doseer.
Zo'n twee of drie nummers ech
ter elkaar is het allemaal erg
fijn.
P.T.
del, die Rameau voor klein en
semble heeft geschreven. Het zijn
driedelige werkjes, waarbij elk
deel voorzien is van een vaak in
trigerende titel, meestal de naam
van een bevriende componist of
beschermer. Het klavecimbel is
in deze stukken niet slechts een
begeleidende rol toebedacht maar
brengt in even grote mate als de
fluit en cello het thematische
materiaal naar voren. Fluitist
Jean-Pierre Rampal kiavecinist
Robert Veyron-Lacroix en cellist
Jacques Neilz staan onder super
visie van Roland Douatte borg
voor een stijlvolle vertolking. De
geluidskwaliteit is erg droog, het
stereo-effekt nihil. R.G.H.
nnrp
„Terug in de tyd" Motions-Ne-
gram f 10.
De Motions mogen dan al zo'n
vier, vijf Jaar geleden "de plaat
gepoetst" hebben, dat heeft Ne
gram niet verhinderd de van
oorsprong Haagse formatie een
duik in het hitverleden te laten
maken. De nostalgische trend
volgend zijn 'toppers als "My lo
ve is growing", "Why don't you
take it"?, "It's the same old song"
en "I want you, I need you" uit
het archief gelicht en met wat
minder bekendere werkjes op
nieuw geperst. Dat sommige lied
jes nog altijd niet aan actuali
teit en kracht hebben ingeboet
bewijst vooral het protestlied
"Wasted Words": waarmee solist
Rudy Bennett de wereldhervor
mers weinig kans tot slagen toe
denkt. Met zijn nasale stemge
luid roept hij een droefgeestig
sfeertje op: "In de Verenigde
Staten vechten negers voor vrij
heid. De slogans die ze schreeu
wen zijn niet verkeerd. maar
worden niet gehoord, zodat het
verspilde woorden zijn".
Ongetwijfeld een van de sterk
ste nummers van Bennett, die
zich na het ontbinden van de Mo
tions nog aan een solocarrière
heeft gewaagd, maar nooit die
hoogte heeft bereikt als een Rob
bie van Leeuwen die zelfs we
reldvermaardheid geniet dankzij
zijn aandeel in Shocking Blue.
Voor acht van de veertien num
mers op de elpee „Terug in de
tijd" schreef hij cal dan niet in
co-prod'iik'tie) de tekst. J.P.
