ieuwe mode vraagt weer goed figuur
Vestje dat past bij truitje Twomax.
LONDEN Mode is een kei-
■de wereld en Engelands
toetreden tot de EG schijnt de
Intente Coriale ook niet har
telijker te hebben gemaakt. De
modebeurs opende nog
voordat de Franse Prêt a Por
ter de deuren sloot. De dames
en heren gunnen elkaar het
licht in de ogen niet in het ge
vecht om de klanten.
Een ander kenmerk van de
modewereld is de grote ge
heimzinnigheid. Zoals in Pa
rijs mijden ook in Londen de
"grote" ontwerpers de officiële
heurs. Zij houden hun eigen
ihow bijna clandestien ergens
anders, doen moeilijk over fo-
fo's, met als argument dat an
ders alle nieuwe ideeën onmid
dellijk door de massaconfectie
eouden worden gestolen.
Deze stelling is door de gezag
hebbende modejournaliste Janet
Street Porter een maand voor de
beurs opende aangevallen. Zij
schreef in de Evening Standard:
"De Engelse mode is dood. Na de
miniskirt van Mary Quany in de
sestiger jaren is er niets meer ge
beurd. We zien de ene opleving na
de andore. De ontwerpers die wat
hunnen, zijn zo met zichzelf be-
dat ze een elite-clubje zijn ge
worden; van en voor de "Beautiful
People". Zij hebben geen enkele in
vloed op het modebeeld en ik ben
er zo langzamerhand op uitgeke
ken".
Deze zelfkritiek is typerend voor
to Engelsen, maar van buiten
landers verdragen ze slecht kri
tiek. Daarom hebben we een En
gelsman gevraagd om in de illus-
hatie zijn visie van de Engelse mo
de voor '73 te geven. Zijn naam is
Dorek Peterson en hij is leerling
het Hammersmith College of
In het Engelse modegebeuren
spelen de kunstacademisch een be
langrijke rol. Hier worden mode
ontwerpers opgeleid en veel oor
spronkelijke ideeën komen regel
recht van de schoolbanken. Na de
academie is het vaak afgelopen,
met de vrijheid, maar het is moei
lijk een eigen stijl te ontwikkelen
of uit te werken. Te vaak is het
roofbouw. Hoge produktie droogt
bron van inspiratie snel op.
Zakelijk
Maar toch is het in Engeland
mogelijk om onafhankelijk te blij
ven. Er zijn, in tegenstelling met
Nederland, ontelbare boetiekjes,
die hun eigen ontwerpers hebben.
Met een naaimachine en een paar
meter stof kim Je voor een paar
Door
Anke Brusse
Tekeningen
Derek Peterson
pond per week een stalletje ope
nen in een van de overdekte
markten. Hoe belangrijk het is om
de zakelijke kant goed te regelen,
bleek duidelijk op de modeshow,
van de uitverkoren ontwerpers. De
show van de "Grote Tien" werd
passend gehouden in de Royal
College of Art, waar de helft van
hen hun opleiding had gekregen.
De RCA staat op gelijk niveau,
met een universiteit en Je krijgt
er titels zoals de student in wis
kunde, en rechten op de univer
siteit.
Jean Muir
De rustigste ontwerper van de
groep, Jean Muir, is de enige, die
een vergelijking met het ouderwet
se idee van een "couturier"
doorstaan.
Haar kleren dragen onmisken
baar een heel eigen stempel, zij is
conservatief in de laatste van
haar stoffen, met zachte vaak ef
fen kleuren, zijden, Jersey, soe
pele crepe en dunne chiffon
soms gecombineerd met leer of
suède, die een nachtmerrie zijn
voor de naaisters. De bedrieglijke
eenvoud van haar Jurken maakt
ze zo flatteus en nauwelijks te
dateren. Het modehuis heeft te
vergeefs haar collectie naar Ne
derland gehaald. Jammer, maar
wel begrijpelijk, want de prijzen
liegen er ook niet om.
O ver hemd j urk
Zakelijk een groot succes is
John Bates, die ontwerpt voor het
merk Jean Varon. Op de show
kwam zijn veelzijdig talent niet
goed over. Zijn collectie mist een
lijn, 't bleef een allegaartje van
ideeën. John Bates, die trots ver
telt, dat hij nooit een officiële op
leiding heeft gehad, is een kei
harde werker en heeft een enor
me produktie. Hij is een ontwer
per, die niet bang is voor de mas
saconfectie, niet veel Nederland
se vrouwen zullen zich realiseren,
dat zij een John Bates in de kast
hebben hangen, omdat er een C.
en A.-merkJe in zit. Hij is een
van de weinige ontwerpers die
nooit de aandacht voor de Jurk
heeft verloren. Deze zomer heeft
hij de overhemdjurk in ere her
steld, versierd met gefronste stro
ken. Zijn beeld is opgewekt, blij
en vooral verkoopbaar.
Mary Quant
Mary Quant blijft met haar
Ginger Group ontwerpen voor de
Jonge actieve vrouw, maar het is
duidelijk, dat voor haar mode
niet meer op de eerste plaats
komt. Zij heeft te veel andere in
teressen, zoals haar cosmetica en
lingerie. De voorvechtster van de
miniskirt blijft- en dat is heel
vreemd voor Engeland - ook 's-
avonds in het kort. Ze maakte
een nieuwe succesvolle versie
van het traditionele zwarte cock
tailjurkje.
Verkleedpartij
Maar het was het werk van de
verworpen "elite-ontwerpers" dat
de show tot een spektakelstuk
maakte. De vlinderachtige "de
butante-gewaden" onder fluwe
len Robin Hood-capes van Gi-
na Fratini, de overdadige ooster
se rijkdom van de stoffen van
Thea Porter en de clowneske
fantasiën van Zandra Rhodes
zijn zalig om naar te kijken. Met
mode hebben ze weinig te ma
ken. Het blijft een verkleedpar
tij, maar is wel een uiting van de
Engelse behoefte om zich te ver
liezen in het spelen van een rol,
verscholen achter een masker.
Het is een soort exibitionisme
zonder Je bloot te geven.
Bill Gibb
Bill Gibb, een andere extrava
gante ontwerper bracht dit keer
naast zijn avondcreaties, ook
een serie Jassen. Het moet enorm
moeilijk voor hem zijn geweest.
Hij heeft een enorm gevoel voor
details. Kleine accenten van
borduursels, de naden zitten pre
cies op de Juiste plaats. Niet alle
jassen waren even gelukkig
maar het idee was doordacht tot
een indrukwekkende eenheid.
Zijn belangrijkste bron van in
spiratie leek de veertigaer Jaren
zoals ook voor Ossie Clark. Ossie
Clark, dertig Jaar oud, is gedood
verfd als Londens meest creatieve
ontwerper. In de Tate Galery,
Londens stedelijke museum hangt
z'n portret met poes Percy en voor
Celia, geschilderd door David
Hockney. In '66 regelrecht van
school, natuurlijk 't Royal Colle
ge of Art, ging hij werken met
partner Alice Pollock voor Quo
rum, aanvankelijk een winkel aan
de Kings Road. In '69 werden zij
overgenomen door 'n groot mode
huis, Radüey Fashions. Zij behiel
den hun eigen karakter en konden
zich miu, verlost van zakelijke be
slommeringen, concentreren op 't
ontwerpen.
Quorum is nu niet alleen 't eti
ket van Ossie Clark en Alice Pol
lock maar ook van de andere Jon
ge ontwerpers zoals b.c. Sharidan
Barnett van Hammersmith. In
ieder kledingstuk is duidelijk aan
gegeven van wie het ontwerp is.
Quorum is in Nederland verkrijg
baar bij Fong Leng in Amsterdam
en Hans Puk in Den Haag. De
ontwerpers van dit werk hebben 'n
gemeenschappelijke liefde voor de
veertiger Jaren, toen de nadruk op
de schouder lag. Zelfs de dunne
chiffon-avondjurken van Ossie
hebben schoudervullingen.
Nostalgie
Deze nostalgie was ook op de
confectiebeurs merkbaar. De En
gelse kranten hebben de mode voor
'73 al afgedaan als een revival van
de vijftiger Jaren. Het was onver
mijdelijk dat met de opleving van
de rock and roll-muziek ook de
mode uit die tijd weer belangstel
ling zou krijgen.
De jasjes van Teddy Boys met
contrasterende shawlkragen zijn
door de vrouwenmode overge
nomen. De Teddy Boys
zijn een fenomeen van de vijftiger
jaren, maar hun kletng lijtot ver
dacht veel op die van de Holly
wood-gangsters van de veertiger
Jaren. Dior's New Look is van '47
Modestijlen vervagen, lopen door
elkaar en zijn moeilijk te dateren,
het verschil is een verandering
van sfeer.
De veertiger Jaren zijn serieus,
gaan nog gebukt onder 't stempel
van de oorlog. Ingehouden vrou
welijkheid wordt verhuld door een
uniform. De vijftiger Jaren sprin
gen uit de band. Op twee manieren
het best te illustreren met twee
filmsterren: Schoongewassen Do-
ris Day en sexsymbool Marilyn
Monroe. Het suikerzoete buurmeis
je Doris, in een driekwartbroek,
een boothals trui en een wespen-
taille en de "pin-up" Marilyn,
barstend uit een getailleerd man
telpak, een split in de rok en kou
sen met naden. De mode van de
veertiger Jaren was nooit uitbun
dig ordinair.
Rondlopend op de beurs, wordt
't 'n sport om het tijdperk van in
spiratie te ontdekken en te date
ren. Snel is het duidelijk, dat tri
cotage het best bij de tijd is.
Glynn Manson (ingekocht door
de Bijenkorf) is een breifabri
kant, die met succes heeft terug
gegrepen op het verleden. Een
mengeling van veertiger, en vijf
tiger Jaren-invloeden zijn samen-,
gebracht in een homogene collec
tie. De kleine Jacuard-patroontJes
in bordeaurood, flessengroen en
bruin tegen een camel achter
grond en een dunne, stekende
ruiten doen denken aan ouder
wetse mannensli povers. Er
zijn truitjes met schoudervullin
gen, maar ook met boothalzen.
enorme tailleboorden en in bre
de strepen.
Een lang volumuneus vestjasje
met een strikceintuur bij Two
max, gebreid in zwart en wit
in een tweedeffect, was het vol
gens onze tekenaar. Dit is het
enige voorbeeld van het mode
beeld waar de studenten en
ook Parijs op 't ogenblik mee
bezig zijn.
Slecht
Jurken komen er slecht af. Er
zijn veel geplooide overhemdjur
ken met strikkragen, die vaak
doen vermoeden, dat de ontwer
per met het bovenstuk geen raad
wist.
Jasfabrikanten hebben het de
laatste Jaren moeilijk gehad en
nu alles op alles gezet in de
strijd op leven en dood. Jassen
worden gemaakt in twee lengtes,
op de knie en halverwege de dij.
Het zijn swaggers met een alles
omvattende ruimte, vooral in de
rug en een laag ingezette mouw-
lijn. Ze hebben een paar grote
knopen of slaan over met een
losse strikceintuur.
Als vrijetijdskleding blij
ven spijkerbroeken belangrijk,
vooral de overalls. Maar ze wor
den nu geborduurd, zelfs met lo
vertjes bestikt.
Mantelpakken zijn weer be
langrijk geworden. Het mantel
pak van Ossie Clark werd een
succes, omdat hij de stemming
van de veertiger laren wist over
te brengen naar 1973. Maar het
pak van Just John, die de vijf
tiger Jaren klakkeloos copieerde
werd een fiasco. Een privival is
meer dan een oud patroon uit
een stoffige la tevoorschijn ha
len.
Het is treffend dat er zoals in
die Jaren weer een hang is naar
pas en maatwerk. De tijd van de
nonchalante mode, waarbij al
leen maar belangrijk was of iets
lekker zat is voorbij. Niet alleen
vakmanschap maar ook een goed
figuur is weer vereist.
