Iyer marxisme, Suriname en ntillen en „kolonialisme" Op de bres voor het bedrijf van jhr. H. v. Nispen tot Sevenaer Anders dan andere zers schrijven ierdag 29 maart 1973 was zo vriendelijk mij ipsel uit „Time" van begin te sturen, dat mij, hoewel Amerikaanse weekblad gere- eeg te lezen, toch was ont- let relaas uit „Time" vormt ilzeggende aanvulling op wat week te dezer plaatse ?r de gebreken van de ussische economie, met name ndbouw. In dit geval gaat het ervaringen Van Italiaanse „Fiat" bouwt namelijk, in van de regering in Moskou, isachtige autofabriek, die de Iraagt van Togliatti, de in (verleden secretaris-generaal communistische partij in I- 'elnu, de bussen die de Sow- sche arbeiders 's ochtends elf verderop van huis halen, op de een of andere manier afstandje anderhalf uur no- :hts weinig arbeiders verschij- tien uur 's ochtends op hun om de bus niet te missen, soms een half uur te vroeg jek weer uit. de Italiaanse technici stel- teker ogenblik vast, dat een twee weken lang twintig li- per dag had gelekt, omdat de russische arbeiders vergeten om reparatie te vragen. „On- ittingen over onderhoud zijn lkomen onbekend", aldus de Met de produktie van ban de fabriek van Jaroslaw is jkbaar ook niet hemaal in waren na vijftien (jawel, kilometer proefrijden ver- ;n van de Italiaanse tech- Satte, dat de helft van de on- die door Sowjetrussische le- s worden verstrekt, moet afgedankt. en dergelijke feiten ze kun- deloos vermeerderd worden vraag rijzen hoe lang het ondanks de overduidelijke van het collectieve-plan- lal blijven vasthouden aan een tengevolge van zü<n mon- tige bureaucratie en het daar- imenhangend gebrek aan be- 'an de individuële ar de economie onnoemelijk veel, toebrengt. Maar wat wil men? Sowjet-Unie is „de leer" nu sterker dan „het leven". Bo- i schept dit centralistische stel- mogelijkheid van scherpe po- controle. En voor die politieke neemt het Kremlin allerlei lisohe uitwassen, die onder kapitalisme" ten enenmale baar zijn, op de koop toe. komt dan nog, dat die cen tralistische plannenmakerij al veer tig jaar functioneert, waardoor zo als prof. Alec Nove, hoogleraar aan de universiteit van Glasgow en direc teur van het daar gevestigde Insti tuut voor Oosteuropese studie, dezer dagen in de Londense „Times" scshreef een traditie is ontstaan met sterke weerstanden tegen radi cale verandering. Nog even een tweede aanvulling, namelijk op de in deze kolommen al eerder behandelde Delftse affaire. Namens de Technische Hogeschool waren advertenties geplaats waarin een politiek econoom werd gevraagd voor de afdeling bouwkunde. Die functionaris zou moeten "werken vanuit het historisch en dialektisch materialisme", wat betekende dat alleen een overtuigde marxist voor deze post in aanmerking zou komen. De Leidse hoogleraar in de Slavis tiek prof. dr. K. van het Reve liet on- vraagstukken aan marxistische fana tici voor te behouden. In "Het Pa rool" keerde Paul van 't Veer zich in het bijzonder tegen de opmerking van prof. Prak, dat de faculteit (bouwkunde) wel zou kunnen bepa len wie eigenlijk een erkend mar xist is. "Hij weet niet wat hij in huis haalt", aldus Van 't Veer. "Zolang het marxisme bestaat wordt al fel gestreden over de vraag wie zich marxist mag noemen. Marx had er tijdens zijn leven al de grootste moeite mee zich de marxisten van het lijf te houden. De discussie is juist de laatste Jaren weer feller dan ooit". "Groningen is bij mijn weten", al dus gaat Van 't Veer verder, "de eer ste universiteit in Nederland, die een leerstoel in "dialektische filoso fie" (weer een ander woord voor marxisme) heeft ingesteld. Be noemd is zonder dat hij overigens aan levenbeschouwelijke voorwaar- Door C. J. Rotteveel middellijk een scherp protest horen en het resultaat was, dat het college van bestuur van de Delftse TH bak zeil haalde: de advertentie zal op nieuw word engeplaatot zonder de kwalijke toevoeging van "werken vanuit" het marxisme. Dit geval was daarom alleen al te dol, omdat bedoelde eis rechtstreeks in strijd was met de Grondwet. Die bepaalt immers in artikel 5, dat "ie dere Nederlander tot elke landsbe diening benoembaar is". In hoge mate vreemd was ook, dat de ad vertentie geplaatst kon worden zon der dat de hoogste instanties van de TH er weet van hadden, waardoor een radicale ommekeer in het be noemingsbeleid buiten die TH-top om kon plaatsvinden. "Mooie boel en misschien wel een janboel", al dus het "Algemeen Dagblad". "Scho len en universiteiten zijn er in Oost- Europa mede om Jongelui tot mar xisten om te vormen. In ons land zijn ze er om mondige burgers te vormen die zelf een weg zullen moe ten kiezen". Interessant is nog, dat een zekere prof. ir. N. L. Prak, Delfts hoogle raar in de bouwkunde, na het pro test van prof. Van het Reve een po ging deed die advertentie goed te praten. De moderne bouwkundige, aldus de heer Prak, heeft immers met maatschappelijke problemen te maken. Op zichzelf juist, maar geen reden om het uiteenzetten van die den behoefde te voldoen! de be kende, om niet te zeggen gerenom meerde marxist dr. Ger Harmsen. Is nu alles in orde, daar in Gronin gen? Welnee. Een week geleden kreeg prof. Harmsen nog een pak op zijn donder van "De Waarheid" (dagblad van de CPN, C.J.R.) die hem in een hoofdartikel een vulgaire en laag-by -de-grondse verdraaier van het marxisme noemde, een van degenen "die zich ten doel stellen de arbeidersbeweging te schaden en zich daarbij links voordoen". Zo gaat dat als Je van het marxisme een levensbeschouwing maakt. Dan heeft elke ketter zijn letter en zijn ideologie en theologie niet meer te scheiden". In "Elseviers Magazine" opperde H. Borghgraef Cs-Hertogenbosch) een denkbeeld dat. Juist met het oog op de nog altijd toenemende, ergerlijke, ja schandelijke inflatie, wellicht de aandacht verdient. "De winstcijfers van diverse grote be drijven over 1972 komen weer in het nieuws: Unilever, Heineken, ABN, Amro enz. Bijna zou ik zeggen", aldus de inzender, "helaas dat ze winst hebben gemaakt. Want winst betekent voor de vakbonden het zoveelste wapen in handen om te zeggen: zie Je wel, het gaat best met onze economie, al die sombere verhalen zijn overdreven, wij eisen ons deel van die winst. Ik wil er even aan voorbijgaan dat bovenver melde voorbeelden niet helemaal maatgevend zijn voor looneisen, maar ook in sectoren van het be drijfsleven waar het minder riant gaat (havens, textiel, bouwvakken) eisen de bonden hun deel van een winst die er niet of nauwelijk is. En nadat in enkele bedrijven of secto ren de buit is binnengehaald, gaan de anderen voor de bijl. Het let niet of daar dank zij stijgende arbeids- produktiviteit ruimte is voor loon eisen of niet. En daar loopt onze in flatiemotor weer in de vierde ver snelling. Ik zou de vakbondsbestuur ders een advies willen geven: laten ze de zaken omdraaien en nu eens eisen gaan stellen aan winstgeven de bedrijven dat die hun prijzen verlagen. Daarmee bewijzen ze niet alleen hun eigen leden een dienst, vooral de laagst betaalden met wie ze het getuige de recente stakingen zo erg goed menen, maar iedereen profiteert hiervan, inclusief bejaar den en kleine middenstanders. Ik durf te denken dat de vakbonden in eerste instantie waardering zul len winnen bij het grote publiek, vroeg of laat ook bij eigen leden en dat 's lands economie er beter bij zal varen dan bij overtrokken loon- De kosten van radio en tv zijn al lang een heet hangijzer. Vooral de NOS heeft kritiek moeten incasse ren wegens haar financieel (wan beleid. "Wij zullen volgens de NOS cultureel verarmen", aldus een in gezonden stuk van mr. W. H. van de Sande Bakhuyzen (Delden) in "De Telegraaf", "indien wij niet 10 miljoen gulden per maand extra beschikbaar stellen om Nederlandse produkties uit te zenden in plaats van buitenlandse. Nederlandse pro dukties (alleen dramatische of ook andere?) kosten volgens de NOS dus dagelijks over de drie ton meer dan buitenlandse. Een onvoorstel baar hoog bedrag, zelfs indien de Nederlandse produkties zich op een draaglijk artistiek peil zouden bewegen. Zouden wij ons dit hoge bedrag niet liever besparen en dan van bui tenlandse programma's van een veel betere allure genieten, zolang de NOS nog niet geleerd heeft zelf kwalitatief goede programma's te brengen voor een prijs die er niet uitziet alsof het geld over de balk gesmeten wordt"? Uit een Nipo-enquete blijkt, aldus "Elsevier", dat 79 pet van de Ne derlanders vindt dat Suriname on afhankelijk van ons land moet wor den. Van die 78 pet wilde 11 pet een loswekingsproces op de lange duur: 32 pet wilde het laten verlopen bin nen enkele jaren; 56 pet meende echter dat de onafhankelijkheid niet snel genoeg kon worden bewerkstel ligd. Dit zijn harde cijfers. Voor een deel ingegeven door veel onwetend heid over Suriname bij de Neder landse bevolking, anderzijds echter door het aanvoelen van een abnor male situatie tussen de drie rijks delen. Het Koninkrijk-nieuwe-stijl heeft nooit geleefd. De Nederlandse regering heeft ook geen hand uitge stoken om Suriname en de Ned. Antillen bij de Nederlandse bevol king bekendheid te geven. De Su- rinamers en Antillianen zijn voor de Nederlanders vreemdeling. Het zijn in wezen nooit landgenoten ge weest. De koninkrijkscommissie, die thans op Aruba vergadert, zal uiter aard met de gevoelens van de Ne derlandse bevolking rekening moe- tenhouden. Ook wij zijn voor een spoedige onafhankelijkheid van beide rijksdelen. Maar geleidelijk heid is daarbij onvermijdelijk. Het zou voor Nederland een te gemak kelijke weg zijn de banden zonder meer te verbreken. Anderzijds ma ken de Antilliaanse en Surinaam se regeringen het Nederland niet altijd even gemakkelijk bij de Ne derlandse bevolking een vertrou wenwekkend beeld op te roepen". De Journalist A. W. Abspoel heeft in "Vrijheid en Democratie" (or gaan van de VVD) enige aandacht besteed aan het "Boekje van Nye- rere", een uitgave van de Staats drukkerij. Dat boekje bevat een groot aantal citaten van president Nyerere van Tanzania, waarin zijn ontwikkelings filosofie en maat schappij-opvattingen centraal staan, met als ideaal het herstel van de voor-koloniale dorpsgemeenschap. Een van Nyerere's uitpsraken luidt: "De ergste misdaad van het kolo nialisme was het streven om ons te laten geloven dat we geen eigen, in heemse cultuur bezaten". Naar aanleiding van deze zinsne de merkt A. W. Abspoel op: "Het kolonialisme is een afgesloten tijd perk, waarover men slechts billijk kan oordelen, wanneer men zich verplaatst in de staatkundige en de rechtsopvattingen van die tijd. In dat kader kan het Nederlandse ko loniale bewind van de tweede helft der 19de en van de 20ste eeuw de toets der vergelijkende historische kritiek zeer wel doorstaan. Met na me aan wat Nyerere de "ergste mis daad" van het kolonialisme noemt In het voormalig Nederlands-Indië werd de bevolking bestuur lijk, rechterlijk en cultureel in belangrijke mate in haar waarde gelaten. Foto: Indonesische danseressen tijdens feest avond in Djakarta. hebben wij ons weinig of niet be zondigd. Juist in het voormalige NederlandsIndië werd bestuurlijk, rechterlijk (eerbied voor zover mo gelijk voor de adat) en cultureel de bevolking in belangrijke mate in haar waarde gelaten. Zi1 had naast het Nederlandse centrale bestuur haar eigen regenten en dessahoof- den. De adat speelde bij de rechts pleging een belangrijke rol. Alle godsdiensten (en dat waren er vele) genoten er gelijke bescherming en niet voor niets was het een Neder lander prof. Snouck Hurgronje die een wereldnaam had op het gebied van de kennis van de Ooster se talen en het Mohammedaanse recht. Indische kunst en cultuur werd in Nederland zeker niet als minderwaardig gezien. Natuurlijk zijn in het koloniale tijdperk achteraf gezien ook door ons wel fouten gemaakt of de Juiste beslissingen te laat genomen. Maar te midden van de koloniale mogend heden van die tijd heeft Nederland en het Nederlands-Indische bestuur met zijn integere korps bestuurs ambtenaren zeker geen slecht fi guur geslagen". Tot zover A. W. Abspoel. De schrijver had er aan toe kunnen voegen, dat het. als men de critici zou geloven, eigenlilk nooit goed zou zijn geweest. Had Nederland een keihard Westers stempel op de Indische samenleving gezet, dan zou het achteraf te horen hebben gekregen, dat er geen respect voor de inheemse cultuur was geweest. Nu Nederland in zijn koloniale tijd die inheemse cultuur zoveel moge lijk ontzien heeft zie boven moet het nog altijd het verwijt ho ren dat het "niet genoeg gedaan" heeft Terecht verwerp Abspoel dan ook de uitspraak van Nyerere als algo^en geldend. De presidentiële woorden gelden zeker niet voor het Nederlandse bestuur in het voor malige NederlandsIndië. Opnemen van brieven in redactie behoudt zich daar- deze rubriek behoeft niet te enboven het recht voor om betekenen dat de redactie bijdragen te weigeren dan het met de inhoud eens is. De wel in te korten. n uitlaatgassen ir mooi iitsoen louder Kret zegt dat hij het vindt van deze prachtige ge- het St. Elisabeth Gasthuis die verloren gaat als daar in ikomst gebouwd zal worden, die toekomst zal nog wel vele duren. Want hij praat nu estraten en dan daarna sub van CRM, over speeltuig de jeugd en auto-parkeer- De heer Kret maakt er even- en zonde van om voor die- oude gevel en ziekenverple- huis, auto's te zetten met uitlaat gassen en benzi- rom die mensen geen mooie ivond gegeven door daar een ilantsoen van te maken met en daarom heen wat bloem- een oase van rust in deze binnenstad"? louder Kret zegt dat hij zijn nakomt voor de Jeugd. Waar de gemeente nu met haar be- ian veel groen en herstel van geving van de "Camp", enige eleden gedaan op de Leidato Iroenoordhal te Leiden? A. CIERE, Lijsbetihsteeg 12a, Leiden ADVERTENTIE Jhr. H. van Nispen tot Sevenaer heeft in de gemeente Zevenaar 90 hectare grond. De gemeente wil van dit terrein 5 hectare onteigenen ten gunste van nota bene leen sigaretten- fabriek en 30 hectare voor een in dustrieterrein. De eigenaar heeft hier een gemengd landbouw-, tuinbouw- en veeteeltbedrijf, waar onbe spoten granen, groenten, krui den en fruit worden geteeld. Vee voer wordt op eigen terrein gewon nen, koeien zijn er voor de stalmest, compost is van eigen grond. Daar om heeft de heer Van Nispen alle grond nodig. Hij heeft rijke oogsten van prima en gezonde kwaliteit. De produkten worden door geheel Ne derland verkocht, een deel gaat naar het buitenland en verder is er de da gelijkse verkoop vanuit het bedrijf. Heel ons volk zou dan ook als één man moeten protesteren tegen aan tasting van deze waardevolle, eeu wenoude cultuurgrond, waarbij dan bovendien nog een singel met o.a. meer dan 300 Jaar oude eiken te loor zou moeten gaan. In feite zou een dergelijk bedrijf niet alleen be houden moeten worden ten behoeve van volksgezondheid, milieuhygiëne en recreatie, maar zelfs uitgebreid moeten worden. Zou een deel van deze grond inderdaad onteigend worden, dan gaan niet alleen de reeds genoemde oude eiken eraan, maar ook het gehele bedrijf, omdat de kwalijke industriedampen vernie tigend zijn voor de gewassen. En dan spreken we nog maar niet eens over het feit, dat ook vele vogels van hun "tehuis" beroofd worden. De strijd tegen deze onteigening duurtt al vele Jaren en kost deze boer handen en handen vol geld aan ad- vocatenkosten. Deze zaak is nu in be handeling bij de Raad van State. Wie tegen deze onteigening is, zende daarom zo spoedig mogelijk (als het kan voor 1 april a.s.) naar den heer H. van Nispen tot Sevenaer, Huize "Sevenaer" te Zevenaar een brief of briefkaart met ongeveer de vol gende inhoud: "Ik betuig mijn in stemming met het werk van Jhr. H. van Nispen tot Sevenaer en verzoek de Raad van State af te zien van onteigening van diens grond of een gedeelte daarvan" en met daaron der zijn of haar handtekening. Het is nog maar kort dag, doet U het daarom s.v.p. meteen. Wij dan ken U bij voorbaat. Mevr. N. E. M. BERGHUIS- MULLER, Wolvega D. POSTUMA Bordine 24 Sneek IIDEN In tegenwoor- van een groot aan- l genodigden namens et gemeentebestuur was thouder Lijten aanwezig heeft de heer B. J. Boer- i, lid van de raad van tstuur van de Informatie Communicatie TJnie, gis- rmiddag in het bedrijf in Sijthoff aan de Doeza- raat de zeer moderne pro- Mie-eenheid voor tijd- 'hriften van Samsom- jthoff in werking gesteld. >p foto Jan Holvast v.l.n.r. heren Boerma, Lijten en directeur, de heer F. vrtzema. zonder.. Ed. Laurens Continental

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1973 | | pagina 13