tciekker
looft
nieuwe
ieuzak
WORDT VANDAAG EEN ZEER ZWAAR CONGRES
aks raden voor de strafrechttoepassing?
lil
MAJOOR TIBBEN:
„WE VANGEN ZE
MENSELIJK OP'
ischf
run-
W O i 4l'66 zal dit week-
T (de zwaarste congres-
uur. j^jgen in haar nog
(Er li«t al een berg
en plannen van de
in de regio's, die
enige harde
zullen worden.
uit de regio's
•Holland en een
dag der iiteraaasleden zullen
at. v. 9.00-l2tomend congres laten
a.d. zaai| nog langer lid van
00 u. (niet c
Wessel, mede-op-
156 heeft het congres
wacht. Teleurgesteld
mocraten '66 de rug
hll behoort thans
die op 14 april de
vrije Democraten"
Een nieuwe partij
•etendeert een cen-
len zijn.
asis waarop D'66 in
draaien. Een uit
gangspunt dat men niet lang trouw
bleef, want de samenwerking met
de PvdA volgde zeer snel. Het heet
te „om onze ideeën te kunnen reali
seren", maar bij veel kiezers kwam
het over als „één pot nat". Zelfs
Den Uyl gaf dat toe. Het laatste
verkiezingséchec van de Democraten
'66 betekende hiermee de tol voor 'n
ver doorgevoerde loyaliteit ten op
zichte van de socialisten, maar de
achterban morde.
Toch bestaat die achterhoede allang
niet meer uit teleurgestelde VVD-
ers, die in '67 bij de eerste verkie
zingen mede zorgden voor een ster
ke start van zes zetels. Zij zijn al
lang uit de gelederen verdwenen,
toen spoedig bleek dat D'66 alles
kon worden genoemd behalve een
middenpartij.
Ook in de eigen fractie is dit een
regelmatig terugkomend punt. Op
één van de congressen die aan de
verkiezingen vooraf gingen bepleitte
het kamerlid mr. Anneke Goudsmit
voor een lossere band met de socia
listen. In 's-Hertogenbosch sprak De
Goede er zijn ongenoegen over uit
dat er niet met progressieve confes
sionelen en langs dezelfde lijnen
denkenden uit andere hoeken kon
worden gepraat. Wel was de partij
in staat om een aantal extreme
punten die in het conoeptregeerpro-
gnamma door de PvdA waren ge
steld (het NAVO-lidmaatschap en
de defensie-uitgaven) tot een aan
zienlijk mildere formulering terug
te draaien. Hiermee was „het eigen
gezicht" voor de partij gered.
Een andere zaak waardoor D'66 on
getwijfeld vele kiezers heeft ver
speeld, is. dat de partij evenmin
waar heeft kunnen maken de poli
tiek dichter bij de kiezers te bren
gen. Het academische Jargon waarin
de D'66-ens zich uiten bereikt de
simpele kiezer niet; het wo ord „de
mocratisering" is verwaterd en de
uitlatingen van de partij zijn vaak
in dezelfde .genuanceerde"
termen, waarvan ook de confessio
nele partijen zo dikwijls gebruik
maken.
Slechts twee ideeën hebben grond
gevonden, zowel dn de andere par
tijen als bij de kiezers, namelijk de
gekozen minister-president en bur
gemeesters plus de doorvoering van
een districtenstelsel. Volgens het
rapport De Nederlandse Kiezer
1972 was na de laatste verkiezingen
60 procent vóór een gekozen minis
ter-president en 51% voor de invoe
ring van het districtenstelsel
Moeilijk ook, ligt de positie van
Hans Gruyters, die met zijn uitla
ting dat de confessionelen al 2000
jaar onbetrouwbaarheid aoher de
rug hebben, de antipathie van de
3 Christen-Democratische partijen
opriep. Gruyters, die na het
langzaam verwaterende imago van
Van Mierlo min of meer als kroon
prins in die partij wordt beschouwd,
trof hiermee ook het derde deel van
zijn achterban in de ziel, dat er
voorstander van is om met de KVP
tot een regering te komen.
Nog altijd zijn de meningen over
Van Mierlo binnen de partij ver
deeld. Zijn trouwe opstelling ten
opzichte van de PvdA heeft hem in
eigen gelederen vijanden bezorgd.
De lakse wijze waarop hij zijn ver
kiezingscampagne voerde deels
omdat hij met handen en voeten
tot kort voor de verkiezingen ge
bonden was door de vele tijd die de
vorming van een schaduwkabinet
vergde kostte hem ook de aan
hang van parti j vrienden
Hans van Mierlo is niet meer D'66;
niet langer de bejubelde man die
het wel maken zal. Men zoekt in-
tehrn naar alternatieven. Sommige
partijleden hebben hem en voorzit
ster Ruby van der Scheer onmid
dellijk na de verkiezingen gevraagd
om maar af te treden. Een fractielid
formuleerde dit als volgt: „We we
ten dat Hans van Mierlo nog altijd
het gezioht van onze partij is, maar
hij doet veel dingen waar we het
absoluut niet mee eens zijn".
Een gegeven dat formateur Burger
zeer goed begreep toen hij de scha
duwkabinet- portefeuille die deels
bestemd was voor Van Mierlo rustig
weg gaf aan De Gaay Fortman sr.
Officieel kwam er van de zijde der
progressieven geen protest.
Over het voortbestaan van de partij
zal tijdens het congres niet meer
hoeven te worden gesproken. Dat
punt is uitvoerig op de regionale
congressen naar voren gekomen.
Wél zal worden aangedrongen op óf
een snelle vorming van één progres
sieve volkspartij, gebonden aan een
tijdslimiet, óf stoppen met de PvdA,
zoals dit in de motie-Wassen in
Zuid-Holland is vastgelegd. Even
eens zal uitvoerig u-orden gepraat
over de opstelling ten aanzien van
de PvdA.
Merkwaardigerwijze wordt er noch
op de PvdA- noch op de D'66-con-
gressen veel gesproken over de
PPR. In beide fracties heerst een
duidelijke weerzin bij een groot
aantal leden ten aanzien van de
Progressieve Partij Radicalen, te
meer nadat een aantal nieuwkomers
in de PPR tijdens kamerdebatten
duidelijk blijk hebben gegeven van
een grote vorm van politieke onbe
kwaamheid. Het niet beheersen van
de materie en het permanent inter
rumperen wekt zowel bij de hele
Kamer als bij de bewinslieden dui
delijk irritatie.
Het D'66-congres betekent voor vele
leden de hoop op het terug vinden
van de eigen identiteit, voor ande
ren misschien een keerpunt of een
breekpunt.
De D'66-ers zien hun eigen politieke
bezigheden in doorsnee als een re
latieve bezigheid. Dit. is één van de
grootste charmes van de partij,
want geen van de andere verliezers
hebben het in bun hoofd gehaald
om na de verkiezingen intern over
opheffing te praten.
erkrijgbi
«81
^^^■GENT Het zijn mogelijk zelfs verlossende woor-
g^^Lstrieel Roeloffzen uit het Zeeuwse Sas van Gent
jen. Zeker is, dat zijn mededeling over een zichzelf
VR 16 vuilniszak van vlasvezel beroering heeft gewekt. In
hen, die zich zorgen maken over het constant aan-
ieu. En ook bij economen.
ZO 18
W021
ZA 17
Dl 20
iu.ju
EATER
ZO11
zii
^^^vooi
niging
eisjes
ikking inderdaad alle
in, dan is het ge-
plastic vuilniszak,
ii elk jar meer dan
rden volgestouwd. En
van de geest in de
ot leven geroepen, is
'eg te krijgen.
«1 inderdaad op gro-
likt gaan worden als
de "milieuzak" van
sr, dan betekent dat
jenheid in nu ver
eden vol tobbende
ctielarbeiders.
ontdekker Roeloff-
tijd een wel zeer
[ast is, strekt men de
Juichend ten hemel.
Nederlandse zijde
log niet eens met de
:uw mogelijk licht in
eeft ontstoken,
want de plastic vuil-
loorn in het oog van
ile verhalen over vor-
moet men stel-
zichzelf afbrekende
•rlopig een wens
ffzen heeft geen en-
st het snel opsommen
Hen, die zijn uitvin-
worstelende mens-
Door
Thom Olink
3uwe
de
'4
bij de
mdorp.
'dt u op
ronden.
ixtielveredelingsbedrijf
as van Gent zegt hij
ak is gemaakt van
ls bruin van kleur,
zoals bij voorbeeld
en dat is. Uitgerekend
treksterkte van zes-
Ik wil geen enkele
opdruk in kleur op de vuilniszak
aanbrengen, dit wederom ter wille
van de hygiëne. Hij is waterdicht
en vloeistofuitstotend.
Huisvrouwen gooien dan misschien
geen liters overgebleven koffie in
hun vuilniszak, met natte groenten
en dergelijke komt er toch altijd
vocht in.
Deze zaak is ook moeilijker te door
steken dan de nu gebruikte plastic-
zak. die probleem oplevert met glas
scherven.
Door een speciaal geurtje toe te voe
gen aan de grondstof, zal deze mi
lieuzak - dat is de handelsnaam - be
paald geen aantrekkelijk object zijn
voor honden en katten. Trouwens,
ook knaagdieren blijven weg, want
de vlasvezel levert voor muizen en
ratten een naar probleem op; de
vezeldraden blijven tussen hun tan
den hangen".
Over de afbreekbaarheid kent de
heer Roeloffzen, die onder meer lijk
waden in zijn bedrijf vervaardigt,
helemaal geen zorg. "Binnen enkele
weken is deze milieuzak verdwenen.
Onderzoekingen ten aanzien van de
afbraak door micro-organismen
hebben gunstige resultaten opgele
verd".
Een onderzoek door het centraal la
boratorium van het Delftse TNO,
uitgevoerd op wens van de Zeeuwse
fabrikant, gaf als uitkomst het vol
gende: bij een temperatuur van
dertig graden celcius blijft na twee
dagen een reststerkte nul over! En
bij een incubatietemperatuur van
vijftien graden celcius is hier een
periode van zestien dagen nodig.
Slotconclusie; het materieel is in
derdaad afbreekbaar door micro-or
ganismen.
Blijft de vraag of de periode van
twee dagen niet erg kort is. Een
temperatuur van dertig graden is
niet zo ongewoon en men mag aan
nemen, dat de vuilniszakken wel
eens langer dan twee dagen in de
keuken, op het balkon of achter het
huis staat. En dan zou de zak uit
een vallen.
Directeur dr. Stolp van de VAM, 's
werelds grootste compostbedrijf in
het Drentse Wijster, waar de plastic
zakken en cje resten daarvan een
probleem vormen: „Als een vuilnis
zak het maar houdt tot op het mo
ment, dat hij in de vuilniswagen ver
dwijnt. Hoe sneller de afbraak daar
na begint hoe beter. Ik vind die mi
lieuzak van Roeloffzen zeer belang
wekkend".
Zijn mening wordt door velen ge
deeld, getuige de reeks van bestellin
gen, die reeds bij textielverdelings-
bedrijf Spectrum zijn binnengeko
men. Zo veel, dat de heer Roeloff
zen besloot voorlopig geen nieuwe
bestellingen aan te nemen.
De vlasvezelzak is beproefd in di
verse Duitse laboratoria, onder meer
bij BASF in Ludwigshafen. De re
sultaten van die onderzoekingen
naar treksterkte, afbreekbaarheid,
en toxiteit schroefden het optimis
me van de Zeeuw nog op. "Ik heb
tonnen in de research gestoken,
misschien komt het er niet uit. In
elk geval heb ik al een aantal aan
vragen voor licentie-produktie bin
nen. Ik heb een wereldwijd-patent".
De heer Roeloffzen vertelt, dat de
voordelen van de produktie naar zijn
inzichten niet ophouden bij de mi
lieu-veiligheid van zijn vlasvezelzak.
"Denkt u een aan de vlasverbou
wers. Ik heb al telefoonkanonnades
moeten doorstaan van boeren, die
zeer geïnteresseerd waren. De vlas
teelt in Groningen, de Flevopolder,
West-Brabant, Zeeland, maar ook
ln België en Frankrijk kan een
sterke impuls krijgen door de pro
duktie van mijn milieuzak. Twintig
duizend hectare vlasland zou er no
dig zijn.
Voor de vervaardiging kunnen be
staande textielmachines worden ge
bruikt. Althans in een zeker sta
dium van het produktieproces. En
vooral in textielstreken als Twente
zou men een uitwijkmogelijkheid
van harte toejuichen. Wanneer alle
plasticzakken zouden worden ver
vangen door mijn milieuzakken van
vlasvezel, zou dat een werkgelegen
heid voor duizend man betekenen.
Het is Jammer dat ik van minis
teriële zijde nog zo weinig heb ge
hoord. Ik heb al vele brieven ge
schreven. Pas na de televisieuitzen
ding (het Nos-Journaal.red.) ove
rigens deze week heb ik ook de
Belgische en Franse tv in huis-
kreeg ik een telefoontje".
Het lijkt erop, dat boeren, burgers en
buitenlui hoera kunnen roepen,
maar hoe zit het met de prijs van
"Hij wordt in elk geval duurder,
een stuk duurder, maar de prijs zal
zakken als het produktieproces ver
der wordt geautomatiseerd. Maar
vindt u ook niet, dat een gezond mi
lieu zijn prijs vraagt?"
De organisatie varn de militaire
rechtspraak in Nederland is nog
verre von ideaal. Hoewel de drie
bestaande krijgsraden voor de land
macht vorig jaar werden samenge
trokken in Arnhem (met een de
pendance in Den Bosch) bestaat er
nog steeds een groot tekort aan
rechters. Het animo in de militaire
rechtspraak te eaan blijkt boven
dien klein te zijn.
De krijgsraad moet alle mogelijke
kleine zaakjes behandelen die de
gang van zaken sterk belemmeren.
Majoor Tibben van het bureau
strafzaken van de afdeling sociale
zaken, die veel met de (krijgsraad te
maken heeft gehad, heeft al enige
tiijd geleden het plan gelanceerd
een militaire politierechter in te
stellen die kleinere zaken kan be
hartigen.
Vólgens de majoor kan een militai
re politierechter bovendien alle be-
klagzaken behandelen die soldaten
indienen tegen een straf opgelegd
door him compagniekapitein- Dat
gebeurt nu door een „maasthogere"
officier, die vrijwel nooit een juridi
sche scholing heeft gehad.
„Als Je de achtergronden maar be
licht", zegt majoor W. G. Tibben,
„dan valt het voor de krijgsraad vaak
wel mee".
En hij kan 't weten. Een militair kan,
als hij voor moet komen, altijd een
beroep op zijn commandant doen
om hem te verdedigen, maar ma
joor Tibben is vele jaren als fuil-ti-
me strafpleiter opgetreden en heeft
zo een bekende naam in het leger
gekregen. Hij is 58 Jaar en gaat l
mei met pensioen.
Als sprekend voorbeeld van
een zaak waarbij ,,de achtrgrom-
den" in het voordeel van een sol
daat uitpakten noemt hij het geval
van een Rotterdammer, die een
Jaar af vier geleden de zware gang
naar de Arnhemse krijgsraad
maakte. De advocaat-majoor vertel
de zo'n roerend verhaal, dat hij er
de tranen van in de ogen kreeg.
Het ging zo: de soldaat (Piet zullen
we maar zeggen; was op oefening
met zijn kameraden. Hij zat ach
terin een vrachtwagen dde tijdens
de rit door Sneek reed. Daar zag
Piet een geweldig mooi blond meisje
lopen, in een flits zoals dat gaat in
het voorbijgaan. Sindsdien kon hij
's naohts geen oog meer dichtdoen.
Het meisje raakte niet uit zijn ge
dachten. Hij was er zó vol van dat
hij het eerste vrije weekeinde van
uit de kazerne rechtstreeks naar
Sneek lifte om haar te zoeken.
Een belachelijk idee. Sneek is groot,
het barst er van de blonde meisjes,
en bovendien: ze ziet Je aankomen.
Maar: hij vond haar, en het klikte
direkt. 's Avonds zat-le al bU haar
thuis te eten. Piet in de zevende
hemel: een roes van geluk zoals Je
die maar eenmaal in Je leven mee
maakt.
Tot pa langs zijn neus weg onder
de aardappels door zei: woensdag
gaan we emigreren. Naar Australië.
Een doodklap. Erger kan het al
niet.
Er was dan ook niets meer waar
Piet aan dacht dan alleen maar zo
lang mogelijk bij haar blijven. De
kazerne was hij totaal vereeten.
Woensdags zwaaide hij haar uit. en
daarna ging hij uit louter ellende
naar Parijs waar hij onder de clo
chards leefde tot die hem er van
overtuigden dat hU toch beter terug
kon gaan.
Een paar maanden wilde de audi-
teur-molitair laanklager) hem in
Nieuwersluis opbergen, maar toen
majoor Tibben zijn verhaal had ge
daan lieten de rechters de zon in
het wa/ter schijnen: Piet kwam er
met een paar weken af. Zo ging
dat bij majoor Tibben.
de krijgsraad moest ik een
Jaar of vijf geleden nog wel eens
hand uitvallen. Een vent die weg
bleef kreeg een maand Nieuwersluis,
vaste prik. Dat is nu anders. Het
inzicht in de straftoemeting is
enorm verbeterd".
Vooral bij de kortverbandvrijwilli-
gens kan je zien dat er veel is ver
anderd. „Zulke grove fouten als
vroeger zie Je veel minder. Het leger
trekt zich duidelijk wat aan van
de kritiek". Bij de krijgsraadzittin
gen kan je daar statistiek van hou
den: nog maar enkele Jaren geleden
draafden ze bij bosjes op, de man
nen die voor vier Jaar tekenden,
maar al gauw zagen dat defensie alle
schone beloften uit de fraai geïllu
streerde advertenties eenvoudig niet
nakwam. Ze werden aangenomen
als kraanwagenchauffeur, maar na
hun opleiding deden ee niets dan
poetsen.
Heel wat gingen er onderdoor:
drinken, Joyriding op het kazerne-
terrein met een Jeep. tegen de
boom. Het was een bekende beeld
in de krijgersraadzaal.
Het laatste Jaar is dat bijna abrupt
over. „Als ze die mannen aannemen
wordt er donders goed gelet op het
geestelijke gesteldheid. En ze wor
den menselijk opgevangen".
Dat gaat echter helaas nog niet op
voor de dienstplichtigen. Majoor
Tibben's ideaal zou dan ook zijn
dat bij de keuring al de Jongens er
worden uitgehaald diie niet tegen
verveling kunnen. Want de onkunde
op het gebied van de sociale opvang
van de dienstplichtigen is volgens
hem nog ontstellend groot. „Ook",
zegt hij, „bij de mensen die advie
zen moeten geven".
Het departement
een interessant
ussie gebracht: de in-
aden voor de straf-
tg, aanleiding tot dit
ïenlijk het feit, dat
tigaan van een aantal
Hellingen de reclas-
die nu regionaal in
«ent bestaan min
lucht kwamen te
dan niet deze ra-
en een eigentijdse
i moet de gedachten-
ning
dan n>
mr.
•rst-
n Lohmarm
zijn. Dit zal over het
makkelilker zijn dan
opheffen.
Jdse taak zou moeten
coördineren van de
verschillende instanties die op het
gebied van de strafrechtspleging aan
het werk zijn, zoals politie, openbaar
ministerie, rechterlijke macht, ge
vangeniswezen, maar daarnaast is 'n
typisch verschijnsel van deze tijd de
vele hulpverlenende Instellingen die
zidh bezighouden met „probleem
gevallen". De coördinatie naar die
groepen is dus een tweede belangrij
ke taak. Ten slotte ontbreekt er een
forum waar het gevoerde beleid ter
discussie gesteld kan worden (het par
lement komt aan dat soort regionale
problemen niet toe) en waar aan de
hand van deze kritiek eventuele be
leidslijnen voor de toekomst uitgezet
kunnen worden, een „waakhond"-
functle dus.
Waar nu precies het accent zal
moeten liggen voor deze raden wordt
in de departementale nota open ge
houden. Met de algemene omschrij
ving „bevorderen dat de belangen van
Justitiabelen, slachtoffers en samen
leving zo goed mogelilk worden ge
diend" kan men alle kanten uit. Gaat
deze raad zich in de regio vooral rich
ten op de communicatie naar de ge
meenschap toe, naar de verschillen
de organisaties of groepen die zich be
zighouden met mensen die op een
bepaald punt vastgelopen zijn en
waar er raakvlakken zijn met Justi
tie of gaat het vooral om een stroom
lijnen van de typisch Justitiële in
stanties zoals politie, o.m. en recher?
De nota spreekt zich hierover
niet duidelijk uit. De taakomschrij
ving geeft genoeg ruimte, maar het
voorstel over de samenstelling van de
raad legt toch wel sterk de nadruk
op deze laatste functie: het stroom
lijnen van de samenwerking tussen
de verschillende Justitiële instanties.
Ook wordt alleen de Justitiële" kin
derbescherming genoemd: slachtof
fers en groepen uit de samenleving
kunnen, volgens de nota, informa
tie verschaffen. Ook de naam „ra
den voor de strafrechtspleging" draagt
niet bepaald een onafhankelijke op
stelling tegenover Justitie uit.
Nederland zou Nederland niet zijn
als dit plan niet met „gematigd en
thousiasme" was ontvangen. Enthou
siasme is beslist gerechtvaardigd om
dat hier een initiatief ligt waar mu
ziek in zit: het kan leiden tot een
kriisch forum, een soort markt
waarin het beleid van allerlei in
stanties gevolgd wordt en zo mogelijk
beïnvloed.
In Utrecht heeft bijvoorbeeld de
kwestie van de muurkrant een tijd
lang de gemoederen verhit. De sa
menstellers van dit blaadjes schenen
een zeker genoegen te putten uit het
doen van onheuse mededelingen over
Utrechtse notabelen. Er werd een
klacht ingediend en het openbaar
ministerie nam de drukpers in be
slag. Omdat de vrijheid van menings
uiting in het geding was, kwam de
bond voor de vrijheidsrechter in ac
tie. Deze diende een petitie tot terug
gave in. die mede onderekend was
door de Utrechtse hoogleraar straf
recht. prof. Peters. Ik kan mij
voorstellen, dat een dergelijke kwes
tie op de agenda komt van de hier
voorgestelde raad. Het conflict zal
daarmee niet de wereld uit zijn maar
er is tenminste discussie door mid
del van een rechtstreeks contact.
Nu is dit een uitzonderlijk geval
Ik kan mij voorstellen dat de pro
blematiek van deze raden voor een
beangrijk deel bepaald zal zijn
door de specifieke problemen die in
de regio op een bepaald moment spe
len.
Een algemeen probleem zal zijn
het op gang brengen van de commu
nicatie met vooral de niet officiële
instanties of de instellingen die in
de welzijnssector of de sector ge
zondheidszorg werken. De spraakver
warring binnen die terreinen is al
gigantisch. Toch raakt het Justitiële
werk deze terreinen eveneens. Er ts
wel gesteld dat het een kwesle ls van
welke auto het hardst rijdt, die van
de GGD (gemeentelijke gezondheids
dienst) of de politie, of de betrokkene
in de rol van patiënt of delinquent.
In de kinderbescherming blijft de
communicatie met de alternatieve
hulpverlening nog steeds een kern
thema.
Wil er sprake zijn van een wissel
werking tussen beleidsbepalende en
uitvoerende instanties en de gemeen
schap, dan zullen er communicatie
kanalen moeten komen. Deze raad
kan hier een belangrijke functie heb
ben, maar dan zullen ook vertegen
woordigers van deze groepeD in de
raad zitting moeten hebben.
Nu is het bijzonder lastig om zo een
ongrijpbare en vaak wisselende groep
in een permanent orgaan te krij
gen. Maar omdat het contact met de
basis essentieel is, moet dit toch ge
probeerd worden, wil de raad een
succes worden of enigszins aan zijn
doel beantwoorden. Een moeilijke,
maar niet onmogelijke taak.
Men hoeft niet direct alles in de
ze raden te vatten. De coornhert-11-
ga (een organisatie die hervorming
van de strafrechtspleging voorstaat!
heeft voorgesteld om zeven leden uit
de Jusitiële instanties te recruteren
en zeven uit de kringen van maat
schappelijk werk en bijvoorbeeld
Jeugdwerk. Een goed contact van de
ze vertegenwoordigers met hun ach
terban plus een grote mate van open
baarheid van de activiteiten van de
raad kunnen dan de banden naar
de .Justitiabelen", de gewone burgers
onder wie slachtoffers en daders,
weer versterken
Het ligt niet in de bedoeling deze
raden beslissingsrecht te geven. Zij
kunnen aleen maar adviseren: heel
concreet in een bepaald geval, een be
zetting van een bedrijf bijvoorbeeld,
of meer in het algemeen: de benade
ring van Jongeren, alcoholmisbruik ln
het verkeer e.d.
Of de instanties, die verantwoorde
lijkheid dragen voor het beleid en
ook beslissingen moeten nemen, de
adviezen van de raad serieus zullen
nemen, moet de praxtljk uitwijzen.
Hier zal alles afhangen van het ge
zag dat van deze adviezen uitgaat. Er
ligt een kans die onder bepaalde
voorwaarden de moeite dubbel en
dwars waard is. ..Gematigd enthou
siast" ls dus de goed-Hoilandse con
clusie.
