iden operette
The „Voice" van vroeger
TWEE LP's VOL CABARET
iONE
[SHOP:
BTE
CID
r
nard
juson
blues
wm
Alice Cooper
al zeker van
gouden plaat
BARBARA:
ENORME
EXPRESSIE
Muzikaal
vuurwerk
uit Zuid-
Amerika
KNAP WERK VAN
BLUES-KEIZERIN
BESSIE SMITH
Davis speelt
'superieure
popmuziek''
Charlie Mingus
Tijuana Moods
ANNPEEBLES
MIST IETS
Sutherland Brothers
I Hoogtepunten. Te-
(31. f 11.90.
fhebbers van het
draalen van operet-
al een feest van
eem de grote selec-
M parone" van Karl
door Telefunken
P|"Goldene Operette1'
■Laken op de plaat
^lillöcker een ty-
/ht van de Weense
Li", waarin we ook
rmr, Suppé, Zeiler en
■Hnnen plaatsen
t laatste dag van de
t beuw: 31 december
bijna drie kwart
Hjn vele melodieën,
operette Gasparo-
!aa' lengebundeld nog
steeds springlevend. De melo
dieuze aria "O. dasz ich doch ein
Rauber ware", de pittige "Ta
rantella" de sierlijke wals "Er
soil dein Herr sein", maar vooral
de overbekende en onsterfe
lijke "Dunkelrote Rosen". Die
rozen zijn nog steeds niet ver
welkt en in feite is dat kenmer
kend voor het gehele werk. Geen
noot is uiteraard nieuw, maar
juist dat kennen maakt veelal
de charme van zulke platen uit.
Millöckers compositie werd op
de plaat opnieuw gestalte gege
ven door een keur van solisten
met de soepele tenor Wilfried
Badorek en de sopraan Sari
Barabas als voornaamste pijlers
met steun van koor en orkest
van de Bayerische Rundfunk.
K.P.
Workshop, MPS
ft ten: Slide Hamp-
wangelsdorff, Ake
JJiggs Whigham.
In ritmesectie van
Ar het eerst speel-
pp het Jazzfestival
t 1971. Men ver
bat monotoon ge-
fct werd het toen
jnu ook niet op de-
Ijf titels laten ho-
1 een hechte een-
werken. (Onwille-
|e dan aan trom-
Jay Jay Johnson
king). Maar bin-
Eet is er ook volop
mm de „vrije toer" te
™an valt de 29-jari-
wonende Ameri-
-Whigham op, de
let stel. Hij weet
uit zijn „schuif
elen, een instru-
jeger in de Jazz
werd beschouwd
begeleidingsinstru-
3ter kreeg de trom-
sJlen toegewezen.
hent een „groep"
de plaat te zet-
^(k geslaagd. Als Je
iben is het, dat het
geforceerd moder-
maar die kritiek
altijd op de zo-
ledendaagse Jazz.
fel aan mij liggen.
P.T.
ferguson, "MF 2".
flpee is de derde
IPerguson met een
nd maakte. Het
al als een angstig
[maar reeds bij
laat bleek die
[grond. Ferguson
Jbig band tot goe-
laf en toe zelfs van
trompettist/trom-
pn is in alle acht
I solist te horen en
ïiiet ten onrechte,
gk de ster, maak-
keuze voor het
J kon dat dus aan
{orkeur aanpassen.
I allemaal vrij re-
niet geïnteres-
§dsentiment" ver-
son. "Je moet met
Dat houdt
liij zomaar zonder
Ken. Hij weet wel
I een eigen inter-
ften. Daarbij ge-
pet puikje van de
lews: Alan Dow-
Mansfield, Kenny
idrian Drover. Het
flpee die naar meer
i gelukkig 9chijnt
komen ook.
P.T.
-melalbum vin-
ty Shines (Shoe-
Robert McCul-
iwk)Honey Boy
d Jones, Arthur
•pires en Claude
Smitty). Tezamen
van Lenoir an-
eerlijke, oprechte
'eugde om te luis-
hun zo speciale
invloeden die
'aarheid van de
traal*raal aanvullen.
P.T.
A Billion Dollar Babies Ali
ce Cooper WB 56013 22
gulden.
Nog voordat „A Billion Dollar
Babies" van de persen was ge
rold was Alice Cooper zeker van
een gouden plaat. Enorme voor
bestellingen dus en dat mag wel
ook, want de produktiekosten
bedragen niet minder dan 130
duizend dollar en dat is evenveel
als de beide voorgangers „Killer"
en „School's out" bij elkaar.
Als ik eerlijk moet zijn, ben ik
er niet kapot van. Natuurlijk
staan er goede nummers op deze
nieuwste van Alice Cooper, zoals
Elected en zijn nieuwste single
Hello! Hurray!
De enorme publiciteit in Ame
rika en vooral ook in Engeland,
waar een muziekblad een single
met vier nummers van deze lp
cadeau gaf, zorgde er voor dat
een mislukking van „Babies"
niet meer mogelijk is.
Vorige week lag hij in de Ne
derlandse platenzaken en eind
deze maand ligt er op dezelfde
toonbank een T-shirt met daar
op de titel van de plaat.
J.v.d.N.
Barbara, „Amours Incestueu-
ses", Philips 6332 119.
Acht door Barbara geschre
ven en gezongen nummers plus
één die zij samen met Georges
Moustaki maakte en ook zingt.
De Franse vrouw is een enorme
expressieve zangeres, die alles in
haar stem weet te leggen. Een
bijzonder goede steun heeft zij
daarbij natuurlijk aan haar el-
gen - erg sterke - teksten. Zonder
meer kan je zeggen dat haar
stem de stemming van het chan
son volkomen weerspiegelt.
De begeleiding zorgt voor een
fraaie aanvulling, verantwoorde
lijk daarvoor is leider Roland
Romanelli op de elektrische ac
cordeon.
P.T.
Bossa Nova Fire, Session SES
12001 ST, f 10,-.
Verzameling van Zuidameri-
kaanse muziek, waarbij vooral
te genieten valt van het gran
dioze spel van gitarist Baden
Powell. Alleen zijn spel in „Fei-
tinha pro poeta" is het tientje
dat deze plaat kost al waard.
Maar er staat nog meer op. Al
lemaal „Balancado" die
merkwaardige mengeling van
volkseigen ritmen met dat onde-
fineerbare dat wij swing noe
men. P.T.
Bessie Smith, „Nobody's blues
but mine", CBS N 67232 (dubbel-
elpee).
Een album van de .Keizerin van
die blues" met 32 opnamen uiiit de
periode 1925 tot en met 1927. CBS
wijdde vijf albums aan Bessie
Smith, waarvan diit de laatste
werd, al ds het niet in chronolo
gische volgorde. Op deze twee pla
ten werd aandacht besteed aan de
zogenaamde „middenjaren", de
tijd dat Bessie grote bekendheid
verkreeg en vóór het ogenblik dat
ze al te gemakkelijk kan profite
ren van dde bekendheid.
Op dit album vinden we tal van
nummers, dde nog steeds een must
zijn voor de blueszangers en
-zangeressen. Zoals Careless Love
Blues, Nobody's Blues but Mine,
Lonesome Desert Blues, The Gin
House Blues en Alexanders Ragti
me Band. Voeg bij de grandioze
stem van de „keizerin" begeleiders
als Louis Armstrong, Fletcher
Henderson, Charlie Green en Co
leman Hawkins en er ontstaat
heerlijke muziek. Die op technisch
zeer vaardige wijze in het plastic
werd geperst. Het ds verrassend
om te merken hoe deze opnamen
(die toch al bijna de eerbiedwi
dige leeftijd van vijftig jaar heb
ben bereikt) „fris" uit de luidspre
kers komen. Dit knappe stuk tech
nische werk bleef niet onopge
merkt en samen met het initiatief
deze oude muziek te herpersen le
verde diat al de nodige ondersched-
i op. Waarbij de „Grammy"
van de (Amerikaanse) National
Academy of Recording Arts and
Sciences en de Grand Prix du Dis-
que op het Jazz Festival van
Montreux
P.T.
Blues en
country-
muziek van
New Riders
„Gipsy Cowboy" New Ri
ders Of The Purple Sage
CBS S 65008.
John Dawson, Davis Nelson,
Dave Torbert, Buddy Cage en
Spencer Dryden zijn de namen
die schuil gaan achter de fraaie
naam van New Riders On The
Purple Sage. Op de hoes van
hun nieuwste elpee staan zij er
bij als moderne „Uncle Bucks",
„Little Joes" of hoe al die figu
ren ook mogen heten. Mogelijk
daarom verwacht Je pure coun
try muziek. De A-kant herbergt
echter muziek, die meer in de
richting van blues gaat. Op de
achterkant (verreweg het beste
deel van de plaat) maken zij
hun kleding volkomen waar.
Vooral „Linda" en „She's No An
gel" geven blijk van grote klas
se van de gitaristen, die vooral
op de instrumentale gedeelten
enorm fijne muziek ten beste
geven.
Wat ik vooral niet mag verge
ten is melding te maken van het
fijna viool werk van gastspeler
Richard Greene.
J.v.d.N.
Miles Davis heeft de muziek
wereld wel eens meer verrast
met z'n opvattingen en met deze
plaat heeft hij het mij zeker ge
daan. Davis (samen met nog wat
mensen, wie precies wordt helaas
nergens duidelijk) speelde deze
lp vol met een soort superieure
popmuziek. Zo intrigerend en
harmonisch van opbouw, dat Je
er geboeid naar luistert Om pas
na afloop te merken dat het
ontzettend simpel lijkt, maar
dat het in werkelijkheid verdu
veld knap en ingewikkeld is wat
er gebeurt. Sterren geven doen
we niet in onze rubriek, anders
hadden er hier zeker vijf bijge
staan.
P.T.
AMSTERDAM
Concertgebouw: 9 mrt. 20.15 uur Amsterdams Philharmonisch Or
kest oJ.v. Dimitri Kitajenko, 10 mrt. 15.00 uur Radio Philharmo
nisch Orkest oJ.v. W. van Otterloo, 10, 11 mrt 24.00 uur The Eagles,
12 mrt. 20.15 uur Concertgebouw-orkest o.l.v. Roberto Benzi, 17 mrt.
15.00 uur Omroeporkest oJ.V. Libor Pesek.
Klein Bellevue: t.em. 18 mrt. beh. ma. 20.30 uur Lyrisch cabaret
Pandoer.
Theater Carré: t.e.m. 1 apr. beh. ma. 20.15 uur Herman van Veen.
Stadsschouwburg: 9, 10, 12, 13 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toneel
met „Schuld en boete", 11 mrt. 13.30 uur Nationale Ballet met „De
schone slaapster". 11 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toned met „De
Meid:".
Theater Tingel Tangel: t.e.m. 29 mrt. beh. ma. 20.30 uur Cabaret
Hoera we leven nog", met Sieto en Marijke Hoving en Rob de Nijs.
DEN HAAG
Congresgebouw: 9 mrt. 20.30 uur Concertgebouworkest oJ.v. Ro
berto Benzi, 10 mrt. 20.30 uur Residentie Orkest met Promenade
concert, 16 mrt. 20.30 uur Residentie-orkest oi.v. Michael Gielen.
HOT-theater: 9 mrt. 20.30 uur Tanzforum „Köln", 11 mrt. 20.30
uur Nederlands Danstheater, 14, 15 mrt. 19.30 uur Haagse Comedie
„Kasimir en Karoline", 17 mrt. 20.30 uur Haagse Comedie met
„Wachten op Godot".
Circus Theater: 16, 17 mrt. 20.00 uur Nederlandse Operastichting
Aventures et nouvelles aventures.
Kon. Schouwburg: 10 mrt. 20.15 uur Haagse Comedie met „Ge-
schichten a us dem Wienerwald", 11 mrt. 20.15 uur Haagse Comedie
met „De Misantroop. 12 mrt. 20.15 uur Nederlands Danstheater met
div. balletten, 14 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toneel met de Vossen
jacht, 16 mrt. 20.15 uur Haagse Comedie met „Polonaise".
ROTTERDAM
De Doelen: 9 mrt. 24.15 uur Knaaknachtconcert met o.a. The
Group, 10 mrt. 20.15 uur Promenadeconcert van het Concertgebouw
orkest, 11 mrt. 16.30 en 20.15 uur David Cassidy, 12 mrt. 20.15 uur
Ismael, Spaanse zanger, 15 mrt. 20.15 uur Rotterdams Philharmo
nisch Orkest o.l.v. Jean Foumet, 16 mrt. 20.15 uur The Forerunners,
18 mrt. 20.15 uur Dutch Swing College Band met Ted Wilson.
Aan deze muziek
pagina werkten mee
Jan van der Nat
Koos Post
Eindredactie
Pieter Taf fijn
Lay-out
Bram van Leeuwen
Frank Sinatra, „1943 tot 1951"»
CBS S 672 38 (dubbel- elpee).
Voor velen is de Sinatra van
vandaag niet meer de Sinatra die
het eens was. Ook op deze (erg
goede) zanger heeft de tijd in
vloed gehad. Alles gaat nu wat
gladder, drijft meer op routine
dan vroeger het geval was. Voor
de mensen die „The Voice" nog
kennen uit een andere tijd, zijn
beginperiode als "Star", is dat
bepaald geen aanbeveling.
Op deze twee platen is er van
die vervlakking nog niets te mer
ken. Alle 20 nummers (waaron
der Nancy with the laughing fa
ce, The house I live in, Ol'man
river) worden met de benodigde
emotionaliteit gebracht, Sinatra
zet zich nog geheel achter zijn
teksten. Veel van de nummers
zijn later nog één of meer keren
opgenomen, maar hebben eigen
lijk nooit meer dit niveau ge
haald. Sinatra heeft altijd be
kend gestaan dat hij een song
tot zijn „eigendom" wist te ma
ken en die uitspraak gaat
voor dit album nog helemaal op.
Een apart woord van waarde
ring verdienen de arrangemen
ten, die grotendeels van Alex
Stordahl zijn. Hij maakte trou
wens meer dan 200 arrangemen
ten voor Sinatra
P.T.
Op de foto: boven Conny Stuart, en André van den Heu
vel, onder Leen Jonge waard en Annie M. G. Schmidt.
Lachen mag van God, met o.a.
Conny Stuart, Elsje de Wijn en
Jenny Arean, Philips 6413 034;
Toneel chantant met o.a. Ton
van Duinhoven, André van den
Heuvel en Henk van Ulsen, Phi
lips 6413 037.
Een 'kleine ode aan de grote
schrijfster noemt Phonogram de
elpee "Lachen mag van God",
waarop een veertiental hoogte
punten uit de theaterprodukties
van Annie M. G. Schimdt zijn
opgenomen. Een "kleine ode"
want Ammde M. G. Schmidt heeft
sinds ze 25 Jaar geledien in het
joumalistenjcaJbairet "De Inktvis"
begon onnoemelijk veel geschre
ven. En niet alleen véél, maar
bovenal kwaliteitswerk. Kinder
boeken, musicals, cabaretteksten,
noem maar op. Alles met een
fijn humoristische pen waarmee
ze artistieke prestaties van zeer
hoog niveau leverde. De keuze
voor de elpee bleef beperkt tot
haar pennevruchiten van de
laatste zeven Jaar. Wie kent niet
de musical "Heerlijk duurt het
langst" met liedjes als Kom Kees
(Leem Jongewaard) en Zeur niet
(Connie Stuart). Maar zeker
niet minder imponerend waren
"Met man en muis", "En nu
naar bed" en "Sterrit met Con
ny (Stuart)". De juweeltjes uit
het Nederlandse cabaret krijgen
nog meer glans dank zij de mu
ziek van Harrie Bamwink, Annie
M. G. Schmidt zeilf wilde niets
weten van haar 25-Jarig sohrij-
versjubileum. Daarom was het
een goede gedachte van Phono
gram om met deze speciale elpee
het feit toch wiet helemaal onop
gemerkt voorbij te laten gaan.
Wist u overigerus hoe men aan
de titel van de plaats is geko
men? Het was het korte maar
niets aan duidelijkheid te wen
sen overlatende antwoord van
Annie M. G. Schmidt op een
vraag van Mies Bouwman met
welke tekst haar spandoek ge
tooid zou moeten zijn, wanneer
ze op straat op zou gaan.
In het verlengde van Jubi
leumelpee van Annie M. G.
Schmidt logt "Toneel chantant".
Ook op deze plaat doet Annie M.
G. Schmidt een flinke duit in de
liedjes uit 'De Familie Door
snee", en de tv-serie "Pension
Hommeles". Verder vindt u op
deze plaat een paar liedjes uit
"Klatergoud": En konijntjes
(Ina van Faassen en Ton van
Duinhoven), en Ze doen niet
meer mee (Coen Flink). In de
selectie uit Neerlands welgevul
de oabaretpot, die gemaakt werd
door Wim lbo treft u ook nog
aan zing - vecht - huil - bid - lach
werk en bewonder door Ramses
Shaffy, Rutger door Therese
Steinmete en Meneer NU. door
Jules de Corte. Voor de liefheb
bers van cabaret van eigen bo
dem zijn de elpees stukjes puur
smulwerk. Eet smakelijk.
B.vIj.
Charlie Mingus, „Tijuana
Moods", RCA LSA 3117 f 16,90.
In 1957 nam Mingus een lp
op met bijzonder fijne musici,
die erg fijne muziek wisten te
maken ook. Vooral opvallend is
het trompetspel van Clarence
Shaw, die zijn instrument door
en door beheerst en dat weet te
presenteren zonder al die hoge
uithalen die er tegenwoordig bij
schijnen te horen. Al is dat vol
gens mij dan vaak om het ge
brek aan techniek te verbergen.
„Tijuana Moods" lijkt mij een
„must" voor de Mingus-fans en
is zeker aan te raden voor an
dere liefhebbers van goede mu
ziek.
P.T.
Ann Peebles deed mij eerst
denken aan Diana Ross van
voorheen The Supremes en Je
kan met minder worden verge
leken. Maar al te lang duurde
dat niet. Diana Ross kan voor
een spanning in de sfeer zorgen,
maakt nog weieens gebruik van
'n felle voordracht. En dat mis
te ik bij miss Peebles. De titel
van de lp doet wat anders ver
moeden, hoewel het natuurlijk
ook kan dat ze een erg zacht en
gelijkmoedig karakter heeft.
Technisch is het allemaal wel
mooi, maar dat laatste beetje
overtuiging ontbreekt net.
P.T.
Het Engelse label Island heeft
al veel goede artiesten naar vo
ren gebracht. Misschien doen ook
de Sutherland Brothers het in
Engeland wel goed. Helaas, voor
Nederland zie ik voor deze Jongens
geen enkel perspectief, want een
duo als de Sutherland Brothers
vinden we in Nederland bij bosjes.
Sterker nog: de Nederlandse duo'6
zijn stukken beter. Jongens als
Greenfield en Cook steken met
kop en schouders boven deze
broers uit, die met veel en har
de muziek op de achtergrond
trachten nog iets goed te maken.
De (knappe) teksten van deze
plaat werden door de Suther-
lands zelf geschreven, maar zij
hadden er verstandig aan gedaan
om het daarbij te laten en ze door
anderen op de plaat te laten zetten
J.v.dLN.
