1EIN VAN DER GAAG
Flying Burrito Brothers op bezoek
f «n
M
fAN WEESEL
Weerzien
met
Chuck
Berry
EVENEMENTENKALENDER
LEFEVRE'S
ZESTIENDE
Plaat vol successen
van Conny VandenBos
Debussy's werk op z'n Tsjechisch
jpAG 22 FEBRUARI 1973
EXTRA
MSL 5
van der Gaag voldoet in
t geheel niet aan de beschrlj-
g van de "gemiddelde" Jazz-mu-
!iis. Die wordt vaak gedacht als
i langharig manneke, met
n snor, gekleed in wat
dere kleren dan het geijkte con-
ctie-pakkie. Van der Gaag ver-
hijnt echter in een keurig blauw
6tuum, met een lichtblauw
erhemd en een nette stropdas,
completeerd door glimmend ge-
letste schoenen. De haren
gekuipt, niet over de oren
|n in een kaarsrechte scheiding
tamd. De intelligente ogen blik-
wat verlegen de wereld in
machter een bril met donkere
"Dat is tegen de weerkaat-
n het voetlicht op de pia-
verontschuldigt Van der Gaag
ch direct voor deze buitenissig
er.
Hein "Shorty" van der Gaag,
erd 35 Jaar geleden in Caracas
Venezuela) geboren, waar zijn
ader in diplomatieke dienst was.
iljn jeugd bracht hij in Zuid-Ame
ifca door, waar hij onder de in
ruk kwam van boogie-woogie-pio
3 Albert Ammons, Mea-
"Lux" Lewis en Pete Johnson,
is veertien Jaar toen hij
aar Nederland kwam, waar hij
ilteindelijk op het Haagse conser-
latorlum terecht kwam. Zijn slag-
ïerkopleiding leverde wel vriend-
Bhap op met Frans v. d. Kraan
u Wim Heessen, maar geen lief-
tan deze muziek
pagina werkten mee
lobert Briel
lan Mulder
[an van der Nat
luud Paauw
'ieter Taf fijn
(eindredactie)
van Leeuwen
(lay-out)
ADVERTENTIE
GRAMMOFOONPLATEN
ICwoerd 112 - Leiden - 20354
de voor het drumstel. HIJ speelde
inmiddels al vele jaren piano en
ging daarop door. Van pauken en
kleine trom ("Ik heb die tijd
vooral gebruikt om noten te leren
lezen") kwam zeker na het win
nen van de Jazczoonpetitie van de
AVRO in 1958 het Jaar waarin
hij beroeps werd niets meer.
Tot 1960 speelde hij in Neder
land, daarna ging hij met het
"Dutch Jazz Quintet" (met Kuy-
per, Pronk, Ruud Jacobs en
Schoonderwalt) op tournee door
India en Pakistan. Hij bleef daar
enige tijd, ook nadat zijn mederei
zigers weer terug waren gegaan.
Hij verzorgde er o.m. concerten
voor de radio met mondharmoni
ca-speler Larry Adler.
Eigen trio
Vanaf 1966 speelt hij met een
eigen trio: Han van der Poot op
bas en Leo de Ruiter op drums.
Dit trio beweegt zich vooral op
het gebied van de eigentijdse
Jazz. Bekendheid bij een groter
publiek dan de bezoekers van
Jazzclubs heeft Van der Gaag
vooral echter gekregen door zijn
Polydor-langspeler "Boogie Woo
gie Or Else". Zijn eerste plaat na
de elpee uit 1971 die samen met
Rob Hoeke werd gemaakt.
"De laatste tien jaar speel ik
met moderne trio's, maar de boo
gie woogie speel ik ook nog met
veel plezier. Toen ik het in Mexico
voor het eerst hoorde heb ik het
mezelf geleerd. Het betekent een
grote inspanning om lang bezig te
blijven, vooral voor de linkerhand.
Iedere jazz-pianist zou met boo
gie moeten beginnen, Je leert er
vooral goed het onafhankelijke
handenwerk van".
Op de plaat viel me op, dat Van
der Gaag zo intogen deze toch zo
sprankelende muziek speelt. Hein
hierover: "Ik weet van mezelf
dat ik nogal bescheiden ben. Jon
gens als Hoeke en Dekker weten
zich meer op de voorgrond te
plaatsen. Maar voor mij betekent
de muziek mijn leven, m'n outlet.
Het Is zeker geen vetpot, Je wordt
er niet rijk van. Maar als ik een
goede piano heb en mijn vaste be
geleiders dan voel ik me als her
boren na een optreden. Wat ik zo
Jammer vind is dat ze hier maar
allerlei buitenlanders naar toe ha
len terwijl er hier keien rondlo
pen. Zoals een Ferdinand Povel
die doet niet voor die Amerikanen
onder. Maar een profeet wordt nu
eenmaal niet in eigen land ge
leerdvoegt Van der Gaag
er zuchtend aan toe.
Tot ik doodval
"Het is een hard bestaan" ver
volgt de pianist met zachte stem.
Maar ik blijf er mee doorgaan tot
ik doodval. Gelukkig zijn er ook
leuke dingen. Zoals het contact,
dat ik had met Griffin in Parijs.
Daar heb ik snel van leren spe
len daar is het een liefhebber
van. Met Aart Farmer en Ben
Webster heb ik ook nog concerten
gegeven".
Aanroeren van de toestanden,
rond de zogenaamde moderne Jon
gens doet Van der Gaag opve-
"Er zijn van die lui die maar in
het wilde weg staan te blazen.
Die verknollen het helemaal, die
staan alleen maar wat interessant
te doen. Compleet met allerlei wil
de bewegingen en dat noemen ze
dan free jazz. Maar het is zó sim
pel en het stelt helemaal niets
voor. Dat komt dan toch nog voor
de tv en dat as eigenlijk anti-re
clame. De mensen halen de schou
ders op en zeggen ls dat alles.
Maar als Je het goed wilt doen is
het erg moeilijk".
Charmante verloofde Daphne die
zich inmiddels bij ons heeft ge
voegd knikt instemmend. "Men
doet vaak concessies en die heb
ik nog nooit gedaan. En dan sta
je wel eens berooid op de keien.
Maar ik ga niet spelen in een nep-
tent, met een mooie witte broek
en een felrood Jasje, als broodmu
zikant. Dat geeft me geen enkele
voldoening. Dan ga ik nog liever
houthakken".
"Nederland is een moeilijk land
voor de Jazz. In Kopenhagen ken
ik een Jazzclub die elke avond
geopend is. Hier lukt het met pijn
en moeite in het weekeinde. En
dan het publiek (dat aJltijd zo
makkelijk is met kritiek), dat is
soms vreselijk. In plaats van ap
plaus hoor Je vaak na een num
mer: „Ober, mag ik nog een pils-
Je?" Tenslotte ben Je maar Ne
derlander!"
Tot slot de uitsmijter, over de
kleding van de zogenaamde mo
derne muzikant. "Die uiterlijkhe
den van tegenwoordig die zie ik
niet zo. Je ziet ze met kettingen
en van alles dat vind ik ver
wijfd.
Als Je er nou beter door ging spe
lenp.T.
De Flying Burrito Brothers zijn
weer in ons land voor een uitge
breide tournee langs het Neder
landse clubcircuit. De groep speelt
graag in ons land, omdat ze hier
meer erkenning genieten dan
in hun vaderland Amerika. Dit
keer wordt de toer niet zoals
voorgaande malen georganiseerd
door één van de gevestigde
impressario's, maar door de Bod-
dy's, eigenaars van Hotel Wiech-
Dat is geen toevalligheid, want de
groep logeerde altijd in dat Am
sterdamse hotel als ze in Holland
waren en langzamerhand ontstond
er een hechte vriendschapsband
tussen de groep en de Boddy's.
Omdat ze zo onder de indruk wa
ren van de organisatorische capa
citeiten van mevrouw Boddy, die
hun altijd aan afspraken e.d.
hielp herinneren, vroegen ze haar
ditmaal de toer op poten te zet
ten.
In de buurt van Leiden kan je
de groep in actie zien in Rotter
dam, waar zij op 23 februari een
nachtconcert in De Doelen geven
en in Amsterdam, waar zij op 25
februari 's avonds in het Con
certgebouw concerteren.
Dit keer is de groep bijna on
gewijzigd vergeleken met de vorig
keer dat zij ons land bezochten
verleden Jaar januari. Alleen
steel-gitarist Don Beek werd weer
vervangen door de „ouwe rot"
Sneeky Pete Kleinow. Sneeky is
de eigenlijke initiator van deze
trip, want hij wil zich graag sa
men met vrouw en kind in Hol
land vestigen. Hij ziet deze toer
meer als een soort werk-vakantie,
waarbij hij zich kan oriënteren
over de mogelijkheden hier neer
strijken.
Zanger Rick Roberts daarente
gen moest er met de haren bij
gesleept worden. „Eigenlijk had ik
helemaal geen zin om weer mee
te gaan. De laatste toer was een
enorme teleurstellende ervaring
voor mij. Alleen door Pete's en
thousiasme ben ik overgehaald
toch maar te komen". Daar komt
bij, dat Rick deze concerten reeks
in Nederland helemaal niet zo no
dig heeft, want in tegenstelling
tot de andere jongens wordt hij
wel in eigen land op waarde ge
schat.
Op A/ M verscheen van hem
een soloalbum, getiteld ..Wind
mills", waarmee hij aangeeft toch
nog wel van ons land te houden.
De afgelopen maanden heeft hij
druk gewerkt aan promotie voor
deze plaat, waaronder een con-
certtoernee door de V.S.
Behalve uit Rick en Pete be
staat de groep nu uit drummer
Eric Dalton en de bluegrass boys
Byron Berline. Roger Bush, Alan
lunde en Kenny Wertz die sa
men de formatie Country Gazette
vormen. Van hen kwam onlange
op het UA label een album uit
met bluegrass muziek.
RB
Wie na tijden terugkeert naar
de plek waar de Jeugdjaren zijn
gesleten, heeft vaak de grootste
moeite 't beeld dat hij daarover
met zich meedraagt in de reali
teit terug te vinden. Het ouder
lijk huis blijkt veel prozaïscher
dan in de herinnering gebeiteld
stond, de straten zijn nauwer, 't
speelplein is onthutsend klein
en ach, wat is er toch met de
sfeer in de buurt gebeurd?
Jeugdsentiment geeft niet al
tijd een bevredigend 1
voel in hart- t
Door deze zelfde wat neer
slachtige gevoelens werd ik be
stormd bij het beluisteren van
de LP „After School Session"
(Chess Records) van Chuck
Berry. Aan het eind van de ja
ren vijftig beleefde hij z'n hoog
tepunt met het fameuze ,May-
belline" en het nooit helemaal
vergeten „Roll Over Beethoven",
waarmee later de Beatles nog
zo'n geweldig succes behaalden.
Voor Chuck Berry, een der
pioniers van de rhythm and
blues (rock 'n roll) kon Je me
toen op elk moment van de
naoht het bed uithalen. Dat laat
ste klinkt wat overdreven maar,
is het beslist niet. Je moet
daarbij bedenken dat 'r nog geen
popstations bestonden die Je zo
overvloedig op Je wenken be
dienden. Hilversum was nu een
maal weinig /hitgevoelig, Je
moest het dus hebben van zen
ders als Radio Luxemburg, en
vooral "The American Forces
Network" in Duitsland, die tot
in de kleine uurtjes doorgingen,
maar helaas vaak slecht te ont
vangen waren.
En nu( na zoveel Jaar vrijwel
niets meer van hem te hebben
gehoord (ik ga even voorbij aan
„My Ding A Ling") is er dan
weer een langspeler vol met ou
de knakkers, al zijn Maybelline,
Roll Over Beethoven, Johnny B.
Good e.a. er tot mijn verdriet
niet bij.
Bij het beluisteren van Chuck
Berry merkte ik dat de „betove
ring", die er in de Jaren vijftig
van hem uitging althans voor
mij nu niet meer aanwezig is.
O, nog altijd is hij een formi
dabele „man with a guitar", een
AMSTERDAM
Concertgebouw: 23 feb. 20.15 uur Amsterdams Philharmonisch
Orkest oi.v. Anton Kersjes m.m.v. Horatio Gutierrez, piano; 20.15
uur Juliaoi Bream, gitaar en lult. 22 t/m 24 feb. Oskar Back-con
cours, 24 feb. 15.00 uur Omroeporkest, Groot Omroepkoor o.l.v.
Michelangelo Veltri m.m.v. Carlo Bergonzi, tenor; 20.15 uur Ne
derlands Kamerorkest oi.v. David Zinman m.m.v. Thomas Magyar
viool; 20.15 uur Ruud van der Brink en Kees Olthuis, piano, Jan
Labordus en Gerard Sohooneniberg, slagwerk, Slagwerkgroep Am
sterdam. 25 feb. 21.00 uur Flying Burrito Brothers. 26 feb. 19.30
uur Amsterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Anton Kerlage; 20.15
uur Piano Serie Edward Aur, piano. 27 feb. 20.15 uur: zie 26 feb.
19.30 uur. 28 fe!b. 20.15 uur Serie Vijf meesters aan het klavier,
Annie Fischer, piano.
Klein Bellevue: t.e.m. 4 maart (ma. gesloten) Wereldgebeuren in
een notedop, Klipstein en Hammelburg samen met Coory van Kes-
sel.
Nieuwe de la Mar-theater: t.e.m. 28 feb. d., wo„ do. 20.25 uur Ca
baretprogramma van Fons Jansen. T.e.m. 24 feb. vr. en za. 20.15
uur Wl!m Kan in een oabaretprogramma met Corry Vonk.
Theater Carré: t.ejm. 28 feb. 20.15 uur Jasperina de Jongs grote
ego-trip.
Stadsschouwburg: 22 feb. 20.15 uur Nationaal Ballet. 23 feb. 20.00
uur Ned. Operastichting met Tosoa. 24 feb. 20.15 uur Amsterdams
Toneel met De Meid. 25 feb. 13.30 uur Amsterdams Toneel met De
VosseJacht. 25 en 26 feb. 20.15 Amsterdams Toneel met Schuld en
Boete. 27. feb. 20.15 uur Nationaal Ballet met Schone Slaapster.
DEN HAAG
Congresgebouw: 23 feb. 20.30 uur Concertgebouw Orkest o.l.v.
Bernard Haitink m.m.v. Herman Rrebbers, viool. 26 feb. 20.30 uur
Nederlands Kamerorkest o.l.v. David Zinman m.m.v. Thomas Ma
gyar, viool.
Theater Pepijn: 22 t/m 24 feb. 20.30 uur Cabaret Tekstpierement
met In de zesde hemel.
HOT-theater: 23 t/m 25 feb. 20.30 uur Nieuwe Comedie met
Cancer. 27 feb. 20.30 uur Residentieorkest o.l.v. Ernest Bour m.m.v
Theo Olof. 28 feb. 20.30 uur Nieuwe Comedie met Cancer.
Kon. Schouwburg: 22 feb. 20.15 uur Haagse Comedie met Liefde
op Papier 23 feb. en 1 mrt. 20.15 uur HC met De Drie Zusters.
24 feb. 20.15 uur HC met Polonaise. 25 feb. 14.00 uur met De Mi
santroop. 26 feb. 20.15 uur Ned. Dans theater. 27 feb. 20.15 uur
Globe met Soldaat Tanako. 28 feb. 20.15 uur Amsterdams Toneel
met De VosseJacht.
ver boven de middelmaat uit
stekende muzikant, maar er
komt geen vonk meer van af. Of
misschien is die vonk er bij
Chuck Berry nog ten volle, maar
is-ie bij mij weg. Dat kan na
tuurlijk heel best. Ik heb genoeg
lijk zitten luisteren naar School
days, Havana moon, Too much
monkey business, Roly Poly,
Brown eyed handsome man e.a.
(allemaal composities van eigen
hand)
Genoegelijk meer niet.
R.P.
Raymond Lefevre et son grand
orchestre No. 16, Riviere 521.201.
Mijn kennismaking met het
orkest van Raymond Lefevre,
dateert al van zo'n tieoi Jaar ge
leden. Lefevre maakte toen sa
men met zijn orkest mijns in
ziens de beste vertolking van
de filmtitelsong "Exodus". En
dat wil wat zeggen, want er zijn
iin die tijd heel wat opnamen
van verschenen. In de loop der
Jaren bracht Raymond Lefevre
met de' regelmaat van een klok
elpees uit met eigen arrangemen
ten van "toppers". Dat toppers
moet u met een korreltje zout
nemen waait met een knipoog
naar de "klassieken" pakte hij
ook wel eens een wat minder
recent thema. Dezer dagen ver
scheen de zestiende elpee van
Lefevre. De plaat bevat opnieuw
een aantal fijne arrangementen,
waarvan "Une belle histoire",
"La Solitude" en "Speak soft
ly love" uit de film "The god-
father" er duidelijk bovenuit
springen. Fijne achtergrondmu
ziek, die ook met een wat scher
per oor beluisterd, vele muzi
kale attracties biedt.
B.V.L.
BIG BAND'S
greatest hits
Dit dubbel-album is een wat
merkwaardig geheel geworden.
Men vindt er opnamen op van
grote Jazz-orkesten (zoals Duke
Ellington en Woody Herman)
maar ook het lichte werk van
Glen Gray and the Casa Lorna
Orchestra en dergelijke. Ik heb
er misschien daarom met zoveel
genoegen naar geluisterd. En
ook door 't „antieke" geluid dat
er vooral uit de nummers van
de amusements-orkesten komt.
Een brok Jeugdsentiment is How
High The Moon van Lionel
Hampton: in 1954 braken we
daar nog de halve Apollohal ln
Amsterdam voor af, nu is het
een wat bedaagde, eigenlijk erg
rustige muziek.
P.T.
Grail: nieuw
GRAIL Grail Metrono
me MLP 15393 (CNR) Prijs:
f 22,-.
Grail was voor mij tot nog toe
een volkomen onbekende groep.
De enige naam die mij bekend
in de oren klonk, was die van
Faces-zanger Rod Stewart, die
deze plaat heeft geproduceerd.
Wat mij betreft kan Grail di-
rekt weer met een nieuwe LP
op de markt komen, want de
muziek die deze Jongens ten ge
hore brengen is zonder meer
voortreffelijk. Alleen..de zan
ger kan beter thuis blijven want
naar mijn gevoel verknalt de
beste man een aantal uitsteken
de nummers. U heeft het al be
grepen: instrumentaal is Grails
een zeer goede groep en vooral
de akkoorden, die uit de akoes
tische gitaar en de dwarsfluit te
voorschijn komen zijn impone
rend.
JvdN
Conny Vandenbos, Philips 6440
113, prijs f 10,-.
In de serie „Gouden Favorieten
Parade" is dezer dagen weer een
nieuwe elpee verschenen. Naast
een bloemlezing uit de repertoires
van Willy Alberti, Corry Brokken,
WiUeke A'lberti en Anneke Grön-
loh zijn ditmaal twaalf liedjes van
Conny Vandenbos bijeenge
bracht.
Conny is geen nieuweling in het
vak. Ze heeft haar 12% -Jarig ar
tiestenjubileum al achter de rug,
want het was in 1960 dat ze voor
de eerste maal als zangeres haar
debuut maakte ln het taJlenten-
programma van de KRO „Spring
plank".
De elpee bevat een serie uitste
kende Nederlandse chansons met
teksten van onder meer Pieter
Goemans, Peter Koelewijn, Ernst
van Altena, Anne M. G. Schmidt
en Willy van Hemert. Conny's
wat hese maar niettemin bijzon
der muzikale stemgeluid blijkt uit
stekend geschikt om nummers als
„Ik ben gelukkig zonder jou", „Als
vreemden", „Paleis met gouden
muren" en „Van de Week" de
Juiste vertolking te geven.
Het oudste nummer op de plaat,
een vertaling van Peter Seegers
wereld-succes „Where have all
the flowers gone", dateren uit *63
en de meest recente opname „Al
mijn tranen" uit 1971 bewijzen
dat Conny Vandenbos in al die Ja
ren weinig aan haar zangstijl
heeft gewijzigd. Eén ding is dui
delijk: ze stelt hoge eisen aan haar
repertoire. Op één uitzondering
na wordt Conny op deze goede
plaat begeleid door een orkest on
der leiding van Bert Paige. B.v.L
Claudy Debussy: Prélude a l'aprés-midi d'un faune",
lste Rhapsodie voor klarinet en orkest, Jeux, gedanst
gedicht. Tsjechisch Philharmonisch orkest o.l.v. Serge
Baudo. Supraphon SUA ST 50874 Stereo, 16.90.
Het Tsjechische Philharmonisch Orkest speelt de
"Prélude l'après-midi d'un faune" op een tikje te
nadrukkelijke wijze. Debussy's jeugdwerk vergt de
toetst van pastel, maar op deze plaats ontstaat een ef
fect vergelijkbaar met het afdrukken van een im
pressionistisch schilderij in een te fel geschakeerde re-
produktie. Dat is niet het bekende verwijt dat ook wel
tegen Russen wordt gemaakt (die Beethoven niet zou
den kunnen vertolkenin dit geval dat Tsjechen
zich bij Dvorsjak en Smetana moeten houden. Het
orkest blijkt Debussy heel goed aan te kunnen in de
muziek van het ballet "Jeux" op de keerzijde van
plaat. Dat is musiceren in vervoering. Debussy keert
zich hier af van het impressionisme van zijn jonge
jaren, anti-romantisch, maar zonder de oersignalen
van tijdgenoot. Strawinsky.
Het derde werk op de plaat ls de eerste rhapsodie
voor klarinet en orkest, een vrij onbekend stuk. waar
de orkestratie enigszins aan het solo-instrument "bun-
getl". Wel erg mooi gespeeld door de Franse klari
nettist André Boutard. En echt een klarinet en niet
zoals de fluit uit de Prélude k l'après-midi d'un faune"
die niet erg op de hobo verderop in de partituur lijkt
HM
