Moskou beklaagt zich over
iaat en laster van Peking
LEZERS SCHRIJVEN
Haatstaven ter vergelijking
Hulp aan Vietnam zonder
een politieke keuze
de
vertrouwde
zeep voor
verstandige
hygiëne
De Ramp
Politiek steekspel
MeerMan's-
Kaart
nu ook op
vrijdag
ONDERDAG 1 FEBRUARI 1973
Eind vorig jaar gaf het Sowjet-
issische dagblad „Sowjetska Rossia"
onverholen wijze uiting aan de
het Kremlin, dat het Rood-
ilna's toelating tot de Verenigde
aties had gesteund. Die Russische
rklaring is door de kwestie-Vietnam
sterk overschaduwd, dat vrijwel
emand er aandacht aan schonk.
is de moeite waard er wat
tvoeriger bij stil te staan, temeer
adat zij afkomstig was van de di-
cteur-generaal van het persbureau
iss, Zamjatin, die uit hoofde van
functie tot de voornaamste
^rdvoerders van de Sowjet-Unie
rekend mag worden.
Sinds de Chinese volksrepubliek lid
de VN is geworden, aldus Zam-
ün, is haar voornaamste doel: „een
ien campagne van haat en laster
ten de vredelievende buitenlandse
litiek van de Sowjet-Unie". Wie zo
leest, springen de tranen van
troering in de ogen. Vredelievende
litiek van de leverancier van
orme hoeveelheden wapens aan
n het Midden-Oosten
«r kom, wie daar over valt is een
ilesoor. Trouwens, China heeft zich
Igens Zamjatin ook nog schuldig
naakt aan „sabotage van de be-
rtcing der bewapening" en aan
:ties, die de ontspanning in de we-
belemmeren".
Nauwelijks hadden de Chinezen
in New York gevestigd, aldus
steeds de Russische top-propa-
ndist, of zü legden contacten met
ilonialistische delegaties en zelfs
racistische regimes". By resolu-
over het Midden-Oosten onthiel-
zij zich van stemming en gaven
n het agressieve beleid van
aël. De activiteiten der Chinese
egatie in de VN „zyn gelyk aan
een vijfdekolonne aan het
.n de anti-imperialistische
jjd". De Chinese beschuldigingen,
de Sowjet-Unie met de Verenigde
tten de hele wereld wil verdelen in
se machtssferen, zijn „waanzinnig",
lus Zamjatin, die deze verdacht-
long een rookgordijn noemde,
aarachter Peking zyn doel het
inbreken van het anti-imperialis-
che kamp tracht te verbergen".
Deze uitval van Zamjatin is overi-
niet het enige verwijt van Mos-
aan Peking. Toen Tsjiao Koean-
hoea, leider van de Chinese delegatie
bij de VN, vorig jaar verklaarde, dat
Peking zich gerechtigd acht namens
de gehele „Derde Wereld" te spreken,
was het antwoord van Moskou een
felle anti-Chinese campagne onder
de „derde landen", waarin gewezen
werd op China's nalatigheid Hong
kong en Macao te „bevrijden" van de
Britse en Portugese „imperialisten".
Die gebieden, aldus Moskou, liggen
niet ergens ver weg, maar nota bene
op China's eigen grondgebied. De
„onderdrukte" bewoners van Hong
kong en Macao willen „bevrijd" wor
den en wensen hereniging met hun
Chinese „broeders".
Nee, dan India, aldus de Sowjet-
russische propagandisten. Dat ver
dreef de Portugese koloniale onder
drukkers uit Goa en verleende steun
aan Bangladesj. Waarom heeft Pe
king dit voorbeeld niet gevolgd? Om
dat het wil profiteren van de handel
met de Westerse imperialisten en ko
lonialisten.
Tot zover de verwijten van de Sow
jet-Unie. Maar eerst nog iets over
Hongkong en Macao. Die Russische
aanklacht was, propagandistisch ge
zien, een aardige vondst, maar niette
min een leugen. Want wat de bewo
ners van die nog altijd van China ge
scheiden stukjes grondgebied beslist
niet willen, is hereniging met him
Chinese „broeders". Integendeel,
Hongkong en Macao tzyn toevluchts
oorden voor honderdduizenden vluch.
telingen uit Rood-China. In 1962
stroomde een golf van 60.000 Chine
zen over de grens met Hongkong. En
ondanks scherpe maatregelen van
Peking waren het er bijv. in 1971 nog
tussen de drie- en vierduizend. Zo
groot was tenminste het aantal van
degenen, die door de politie van
Hongkong werden aangehouden.
Maar het is algemeen bekend, dat
het aantal arrestanten slechts een
fractie is van het werkelijke aantal
vluchtelingen. Meestal zwemmen die
Via „Deep Bay" (ten onrechte „diep"
genoemd, maar wel gevaarlijk we
gens de oesterbedden en door de stro
mingen) tien kilometer naar de vrij-
heidr Doorgaans zijn het Jongelui
tussen 17 en 25 jaar, die na enige
Jaren gedwongen werk op het platte
land, geen kans op studie of op een
huis hebben. Mogelijk zijn zij ook fa
milie van degenen, die ten getale
van zestig miljoen onder het re
gime van Mao en de zijnen gewend-
dadig om het leven zijn gekomen.
Moskou zou overigens de Chinezen
nog wel wat anders dan .Hongkong
en Macao" voor de voeten kunnen
werpen, zoals het Chinese verzoek
aan de Ver. Naties voor herziening
van het vluchtelingenbeleid. De we
reldorganisatie zou geen steun meer
mogen verlenen aan de miljoenen
Chinese en de tienduizenden Tibet
aanse vluchtelingen, die in Hongkong,
Macao, India en andere Aziatische
landen vertoeven. „Vluchtelingen uit
China", die zyn ondenkbaar, ze be
staan eenvoudig niet en mogen dus
geen steun ontvangen. Maar daarover
ring van de bestaande grenzen en
streven naar het scheppen van on
rust. Van Chinese zijde is hierop ge
antwoord, dat de (on-) veiligheids
conferentie ertoe zal leiden, dat de
Oosteuropeanen nog verder in slaver
nij zullen wegzinken (in de mond van
de Chinese leiders een buitengewoon
huichelachtige argumentatie) en dat
de gelegenheid geschapen wordt nog
meer SowJ etrussische troepen naar
de grens met China te (zenden.
Punt twee van de Sowjetrussische
verwijten aan China inzake Europa
is: ondermijning van de eenheid van
het Oostblok. Volgens Moskou zijn de
Chinezen zich al tijdens de Tsjechi
sche crisis aan kuiperijen te buiten
gegaan. Bekend is trouwens, dat Pe-
Door C. J. Rotteveel
(zwijgt Moskou, omdat het Kremlin
vreest, dat Peking dan de aandacht
op de vluchtelingen uit de Sowjet-
Unie zou vestigen. Evenmin heeft
Moskou bezwaar gemaakt tegen het
Chinese verzoek aan de secretaris
generaal van de VN om in de statisti
sche gegevens van de wereldorgani
satie geen cijfers over Taiwan (For
mosa) op te nemen. Rood-China is
kennelijk bevreesd, dat de vrije we
reld eens vergelijkingen zou gpan
maken tussen de resultaten op Tai
wan en in de heilstaat op het vaste
land. Ook daarover geen woord van
kritiek van de Russen.
En zo richt Moskou zich met zyn
beschuldigingen aan het adres van
China voornamelijk op drie punten:
China's aanspraken als vertegen
woordiger van de Derde Wereld;
China's welwillende politiek Jegens
Amerika en Japan; China's politiek
inzake Europa. Dit laatste punt kan
op zijn beurt eveneens in drieën wor
den gedeeld. In de eerste plaats ver
wijten de Russen Peking, dat het zich
verzet tegen hun „ontspanningspoli-
tiek" in ons werelddeel. De Chinezen
spreken namelijk waarschuwend van
de „o n - veiligheidsconferentie" tus
sen West en Oost. Daarmee zetten zy
aldus het Kremlin, de koude oorlog
voort, verzetten zich tegen stabilise
king de Comecon (de Oosteuropese
EEG) ziet als ,,een instrument van de
revisionistische sociaal-imperialisten
tot brutale uitplundering van Oost-
Europa volgens neo-kolonialistische
methoden": de Oosteuropese landen
worden door de Sowjet-Unie ener
zijds als grondstofleveranoier en an
derzijds als afzetgebieden van eind-
produkten gebruikt. Volgens Peking
staat Tsj echo-Slowakije door de
schuld van Moskou aan de rand van
een bankroet en is Bulgarije niet
meer dan een ooft- en groententuin
van de Sowjet-Unie.
Het derde verwijt van Moskou is:
China streeft naar versterking van
de Europese Gemeenschap en werkl
samen met „Westduitse revanchisten,
Amerikaanse imperialisten en Lon-
dense bankiers in een komplot tegen
samenwerking van West- en Oost-
Europa".
De diepste oorzaak van de Chinees-
Russische spanning is intussen gele
gen in de grensgeschillen. Al drie
jaar lang zitten onderhandelaars van
beide partijen met tussenpozen om de
ronde tafel om het conflict aan de
Oessoeri in 1969 bij te leggen. Maai
van vooruitgang is geen sprake, er
zou volgens welingelichte bronnen
eerder van verharding der weder
zijdse standpunten gesproken moeten
worden.
Voor China gaat het erom de „on
gelijke verdragen" van de vorige
eeuw ongedaan te maken, toen „op
permachtige imperialisten" het zwak
ke Chinese keizerrijk tot het afstaan
van veel grondgebied dwongen. Mos
kou weigert hierop in te gaan en
staat op het standpunt, dat er hele
maal geen grensconflict is. Zyn hou
ding komt er overigens wel op neer,
dat de communistische regering de
erfenis van de „tsaristische imperia
listen" aanvaard heeft en er niet aan
denkt die af te staan. Volgens pre
mier Tsjoe En-lai van China staat
een leger van een miljoen Sowjet
russische soldaten aan de grens. Mos
kou praat over vrede, aldus de
„Volkskrant" in Peking, maar in de
laatste zes Jaar hebben de Sowjet
russische revisionistische sociaal
imperialisten het getal van hun kern
wapens tot het vijfvoudige vergroot.
Niet alleen over de vijftig Sowjet
russische divisies aan de grens in
Mongolië zijn de Chinezen veront
rust; hetzelfde geldt voor de Sowjet
russische vloot, die zich op steeds
groter schaal in de Chinese Zee en
in de Indische Oceaan laat zien en
over nucleaire raketten beschikt die
ver genoeg reiken om de Chinese wa
penfabrieken in Mongolië by verras
sing te vernietigen.
Omgekeerd is ook Moskou militair
niet op zyn gemak. Over drie jaar
zal de nucleaire macht van de Chi
nese Volksrepubliek zo groot zijn
geworden, dat de Sowjet-Unie reden
kan hebben zich bedreigd te gevoe
len. Volgens sommige deskundigen
zou Rood-China al atoomraketten
hebben met een reikwijdte van
6000 km, ver genoeg om Moskou
te treffen. China zou zelfs al over
een zodanige kernmacht beschikken,
dat een Sowjetrussische aanval ogen
blikkelijk met gelijke munt betaald
zou worden. Maar hieraan moet ge
twijfeld worden. De Russen gaan na
melijk nog steeds voort met het aan
leggen van atoombunkers en waarom
zouden zij dit doen als de Chinese
macht reeds zo groot is, dat dit zin
loos is geworden?
Ei- is nög een factor, die een rol
speelt bij de verstandhouding tussen
de twee communistische wereld
President Nixon en premier Tsjoe En-lai tijdens het Ameri
kaanse bezoek in februari vorig jaar aan de Chinese volks
republiek.
machten. Dat is Japan, een land dat
door zijn gigantische economische
ontwikkeling tevens met een nacht
merrie is belast: het gevaar van een
tekort aan olie. Daarom is Tokio be
reid de Sowjet-Unie op grote schaal
hulp te verlenen by de exploratie en
exploitatie van olie- en gasbronnen
in Siberië. Die mogelijkheid van
nauwe Japans-Russische samenwer
king is in Peking allerminst met
vreugde ontvangen. Omgekeerd zou
het Kremlin in hoge mate veront
rust zijn als Japan de technische en
economische gangmaker van de Chi
nese Volksrepubliek zou worden.
Betekent deze economische en mi
litaire conflictstof tussen Moskou en
Peking nu, dat een botsing onvermij
delijk is? Het antwoord luidt ontken
end. Moskou noch Peking wil Ame
rika als lachende derde. Liever zou
den zij tot een akkoord komen,
waarbij China Zuidoost-Azië en In
dia aan zich zou kunnen binden en
Moskou een overheersende rol in het
Midden-Oosten en Europa zou spe
len. Afrika zou onderling verdeeld
kunnen worden. Rood-China en
Sowjet-Rusland streven beiden naar
leiderschap, maar hebben hetzelfde
doel: de „wereldrevolutie", die neer
komt op het scheppen van politieke
en economische satellietstaten.
President Nixon verklaarde in
juli 1971, dat er geen wereldvrede is
te bereiken door het uitsluiten van
800 miljoen werkzame en vinding
rijke mensen. Zo gezien dient deze
koersverandering met waardering be
groet te worden. Maar wat als „dooi"
beschreven wordt, betekent tegelij
kertijd nög weer langere gevangen
schap voor het miljard onderdanen
van de regimes in Peking en Moskou.
>e heer Buis blijft, evenals ver-
leidene anderen, tot in den treure
houden dat de schrikbarende bom-
dementen der Amerikanen niet
icht zijn tegen de burgerbevolking
suggereert dat zij, die het tegen-
beweren, halve- en hele on-
irheden verkondigen. Ook belicht
de tallozen die hun afschuw be-
aigden tegen de verregaande
edheid, van eenzijdigheid.
Iet is ondoenlijk om alles wat de
Buis te berde brengt, te gaan
leden. Dit zou leiden tot een
ier eindeloze polemiek. Enige on-
xerpen, vervat in zijn betoog,
ik echter op de korrel te nemen,
it de heer Buis, om zijn bewe-
te staven dat de burgerbevol-
niet met opzet werd gebom
beerd, Hanoi en Dresden als
«staven neemt, vind ik uiter-
te naïef. Inderdaad is Hanoi veel
arder gebombardeerd dan Dres-
"leverde", relatief gezien,
minder doden op. Ieder zinnig
begrijpt toch dat bevolkings-
itheid, het aantal beschikbare
goede of slechte schuilplaatsen
grote rol spelen. En als* Ha
ai veelvoud aan bommen
eeg" als dat van Dresden, welk
onvoorstelbare hoeveelheid aan
litaire objecten" moet Hanoi
wel geherbergd hebben!
van bepaalde zijde gezegd
kt bombardementen op "facis-
he" steden goed, maar op "Com-
césbische" steden slecht zijn,
üfc even afschuwelijk als ik. Ik
inner me nog zo goed welk een
wastemming" er was toen wij
namen da/t Hirosjima door een
cmbom vernietigd was, afschu-
J*!
Iw bewering echter dat kerkdij
ken en wereldlijke autoriteiten zich
voor het communistische karretje
hebben laten spannen in hun ge
tuigenis tegen het gruwelijk gebeu
ren in Indo-China, noem ik zonder
meer absurd.
En dan, heer Buis, duikt u als
het ware diep in de geschiedenis als
u het ttiebt over de status quo, de
eenheid van geheel Vietnam. Hij
vindt dit een voortreffelijk idee,
mits de Sowjet-Unie terug geeft aan
Roemenië: Basarabië, aan Fin
land: gedeeltelijk Karelië, aan Po
len: Vostafoton, aan Japan: gedeel
telijk Sachaldn, en, het houdt niet
op, ook Estland, Letland in Litauen
dienen hun zelfstandigheid te her
krijgen.
Nu maakt hij het ons toch echt
moeilijk doordat de vraag rijst: wat
is van wie?
Basarabië was tot 1812 Turks,
daarna tot 1918 Russisch, slechts
van 1918 tot 1940 Roemeens. Dan de
Karelische landengte: in de 12ds
eeuw reeds werd Finland door de
Zweden "bezet", totdat het in 1581
tot 1721 een groot vorstdom werd;
nadien wisselend ofwel schomme
lend tussen Russische heerschappij
en zelfstandigheid. In dit licht ge
zien valt de bezetting van de Kareli
sche landengte nogal mee.
Dan 'Polen: in 1773, bij de z.g.
"Poolse delingen kwam Polen aan
Rusland, Pruisen en Oostenrijk,
waarbij weliswaar in 1815 de
"grootste gemene deler" Rusland
Daarmede, geachte heer Buis, zij
niets goed gepraat over wisselende
bezettingen. Ik wil slechts wijzen op
de erfenis van het grijze verleden.
Letland: sedert de 18e eeuw Rus
sisch tot 1918, na 1940 opnieuw Rus-
Estland: van 1721-1918 Russisch,
om in 1940 wederom op te gaan in
in het Russische rijk.
Rest ons: Sachalin. Dit -ligt, vergis
'k mij niet, aan de oostkust van Si
berië, ik meen tussen de 70ste en
80ste breedtegraad, Japan, dacht ik,
tussen de 30ste en 40ste breedte
graad. Men zou zo zeggen: het kon
wel eens zijn dat dan Rusland meer
aanspraak op Sachalin kon maken
dan Japan, zo men al rechten heeft,
want, en hiermede wil ik besluiten:
„Aan God behoort de aarde in haar
volheid."
Adrl Hollebeek
P. de la Courtstraat 48
Leiden
Aanmoediging
of af schrikking
Onlangs heeft de Leidse politie
met de aanhouding van veertien Lei-
denaars zevenentwintig inbraken tot
een oplossing gebracht.
Ik zou de hoop willen uitspreken,
dat de hierop volgende gerechtelijke
procedure niet door het hanteren
van een geringe strafmaat, zoals wel
haast gebruikelijk is, voor allerlei
minder sterk in hun schoenen staan
de lieden veeleer een aanmoediging
dan een afschrikking zal zijn zich
aan andermans goederen te vergrij
pen en de stad steeds onveiliger te
maken.
A. VAN DER HOEVEN
Diefsteeg 19A
Leiden
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
ciebafavi
KANTOORINRICHTING BRANDKASTEN
KANTOORMEUBELEN
DIREKTIEKAMERS
MAGAZIJNKASTEN
KANTINEMEUBELEN
I TOONZALEN Geop.nd
Unicuw N.V. Amsterdam
Twintig jaren zijn vervlogen;
een oude boer staat op de dijk,
zijn rug gebogen,
zijn ogen
turen in 't verschiet,
doch de werkelijkheid
ontwaart hij niet,
het is iets anders
wat hij ziet;
een droevig beeld?????
Plots lijkt het of
dat ver verleden,
in dit heden,
is teruggekeerd:
hij hoort 't hooggolvend
water klotsen tegen 't huis,
het wild geruis
van de iepen
die zwiepen
door de storm die
beukt en rukt en slaat,
het huisje staat
te trillen en te kreunen;
daar komt de storm
opnieuw aangieren,
de voordeur vliegt
uit zijn scharnieren,
een golvende massa slijk
en water stroomt in huis...
Mijn God, hij slaat een kruis,
waar moet ik heen?
Hij klamt zich aan de
deurpost vast, een steen
suist langs zijn hoofd.
hij schreeuwt,
dan voelt hij dat de grond
wegzinkt onder zijn voeten,
modder gulpt in zijn mond,
hij snakt naar adem en dan is
er nog alleen een diepe duisternis.
Zo gaat opnieuw deez' dag
alles aan hem voorbij,
hij rilt, de oude boer,
dan slentert hij
zijn rug gebogen,
naar zijn herrezen huls
met tranen in de ogen.
TOOS KOP
Steenbakkerslaan 12
Leiderdorp
Nu het zg. bestand in Vietnam is
afgekondigd wordt in Nederland
heftig gediscussieerd over de wijze
waarop en via wie hulp kan worden
verleend aan het zwaar geteisterde
Indo-China. Het Medisch Comité
Nederland-Vietnam heeft inderdaad
ervaring en heeft, met inachtneming
van een politieke keuze, medische
hulp verleend aan het strijdende
Noord-Vietnam en de zg. bevrij
dingsbewegingen. Zijn inzamelingen
stonden en staan dan ook in het te
ken van een „bewuste keuze voor
Noord-Vietnam en de bevrijdings
bewegingen" en onder het motto
„helpt waar de bommen vallen".
Aan de andere kant bleven de
slachtoffers van Noord-Vietnam en
de bevrijdingsbewegingen de Zuid-
Vietnamezen, die geen verlangen
koesterden naar een Noordvietname-
se bevrijding, verstoken van hulp,
die het bewogen Nederland hun wil
de verlenen. De actie „Heel Vietnam"
beoogt die hulp aan een ieder, onge
acht politieke kleur te verlenen. Met
het Rode Kruis als centrale punt
en niemand kan ontkennen dat het
Rode Kruis op het gebied van on
partijdige hulpverlening terecht een
grote naam en faam heeft verwor
ven kan de bewogen Nederlander
er zeker van zijn dat hulp zonder on
derscheid wordt geboden.
Dus aan de slachtoffers van de
Amerikaanse bombardementen in
Noord-Vietnam evenzeer als aan de
slachtoffers van de Noordvietname-
se raketten en granaten in Zuid-
Vietnam. Met het eenzijdig verlenen
van hulp, dus uitsluitend aan
Noord-Vietnam en de zg. bevrijde
gebieden via het Medisch Comité Ne
derland-Vietnam, wordt met de be
wogenheid van het Nederlandse Volk
een politiek gericht doel gediend, nl.
„een bewuste keuze voor Noord-
Vietnam".
Deze keuze wensen wij beslist niet
te doen, integendeel ondanks alle
propaganda weten wij zeer goed, dat
Noord-Vietnam oorlog voerde in
Zuid-Vietnam, Laos en Cambodja
en dat Hanoi verandering eist van
het regeringssysteem in het zuiden
zonder het eigen systeem aan het
zelfbeschikkingsrecht van de Noord-
vietnamezen te onderwerpen.
Het waren niet de Zuidvietname-
zen, die in het noorden vochten en
de bombardementen, hoe afschuwe
lijk ook, waren een gevolg
en niet de oorzaak van de
oorlog in Indo-China. Over het ge
lijk en het ongelijk heen pleiten wij
voor hulpverlening zonder onder
scheid des persoons. Voor het on
schuldige Vietnamese kind in Hanoi
en Saigon maakt het weinig verschil
uit door welke oorzaak het zwaar
gewond is geraakt, maar wel of de
hulp wordt geboden, die het drin
gend behoeft.
Daaromlaten wij de hulpverle
ning buiten de politieke keuze-bepa
ling houden.
P. J. G. A. EGO
Voorz. Oud-Strijders Legioen
Berkel en Rodenrijs.
Dezer dagen las ik, dat de WD-frac-
tieleider Wiegel verklaard had, dat
het confessionele roer „om" moet
voor het te laat is. Ik denk, dat velen
gaarne zouden willen weten wat de
heer Wiegel met deze uitspraak
heeft bedoeld. Denkt hij misschien,
dat, als de progressie ven aan het be
wind komen, de rotzooi in Nederland
nog groter zal worden? Want als Je
Wiegel hoort spreken, zyn de linkse
partyen maar eeri stelletje lummels
en nietsnutten. Maar ik hoor Wiegel
niet spreken over de vorige kabinet
ten, van De Jong en Biesheuvel en
over de miljarden-tekorten tijdens
hun bewind! Wel heeft hij gezegd
bereid te zyn met de KVP te willen
spreken over de verschilpunten, maar
deze partij trapte er niet in. Op 27
Januari liet Wiegel weten, dat de ge
schillen VVD-KVP niet zo groot wa
ren. Het heeft wel lang geduurd eer
hij dat ontdekte
In het belang van ons land mogen
wy niet de heilloze weg van een con
fessioneel minderheidskabinet in
slaan. Wiegel streeft naar een com
binatie met de confessionelen, met
een ministerschap en mogelijk zelfs
een premierschap in het verschiet.
Er wordt hier een politiek steekspel
vertoond dat zover ik weet nog niet
eerder is vertoond. In dit blad van
29 Januari Jl. blijkt duidelijk dat dit
waar is. Er staat nl. „Een progres
sief minderheidskabinet zou ook by
de informateur op bezwaren stuiten".
Maar nu komt het! Naar verluidt
zou hij, Ruppert, in zijn gesprekken
met Den Uyl tot de conclusie zyn
gekomen dat de PvdA-fractieleider
niet geschikt is voor de functie van
minister-president! Een merkwaardi
ge uitspraak, nl. naar verluidt. Van
wie komt dan die uitspraak over Den
(Jyl? Wanneer de heer Ruppert deze
uitspraak heeft gedaan, laat hy dan
ronduit zeggen waar en hoe hy tot
deze uitspraak is gekomen. Er wordt
In dit schryven geen gewag van ge
maakt wie er dan wel voor minis
ter-president geschikt is. Als men het
een zegt, moet men ook het andere
zeggen. Doet men dat niet, dan krijgt
de aandachtige lezer een raar smaak
je in de mond.
Een nieuwe volksstemming zou zeker
een ander beeld geven nu de kaarten
eresdhud zyn en op de tafel liggen.
P. G. DILLE.
Bejaardencentrum
De Parelvissers, Bizetpad 119,
Leiden.
ADVERTENTIE
Nu kunt u élke dag voordelig
samen een dag door Nederland
reizen. Dat kost voor
2 personen f 35.-
3 personen f 40.-
4 personen f 45.-
5 personen f 50.-
le Klas 50% meer. Twee
kinderen van 4 t/m 9 jaar gelden
als één persoon.
Geldig: maandag t/m vrijdag
vanaf 9 uur 's morgens, zaterdag
en zondag onbeperkt.
Eén van de reisgenoten moet een
NS-identiteitsbewijs of een
pasfoto meebrengen.
