STAN
KEN-
TON
WEER
NAAR
ONS
LAND
Polnarevolution
Pagina vol muziek
CHRIS
HINZE
Terug in de tijd
stuk jeugdsentiment
Dubbel-lp vol ouwe beat
Johnny Cash voor
maar vier riksen
The best
of B.Z.N.
EXTRA
,'AOINA 1*
Vanaf vandaag vindt u iedere week in uw krant een pagina,
gewijd aan muziek. Muziek in alle variëteiten. Niet alleen de
popliefhebbers zullen aan hun trekken komen, maar we den
ken ook aan de mensen die meer belangstelling hebben voor
klassiek, of jazz, of cabaret, of wat dan ook. Kortom: we
willen proberen het gehele 'muziekgebeuren' onder de loep
te nemen. Dat gaat gebeuren door het bespreken van nieuw
uitgekomen platen. Door interviews met musici en zangers.
Door aankondigingen van concerten. En alles wat verder
maar met muziek heeft te maken. Het ligt ook in onze bedoe
ling aandacht te besteden aan de dingen, die op muzikaal
gebied gebeuren in ons verspreidingsgebied. We kunnen ons
voorstellen dat er bijvoorbeeld veel popgroepen zijn, die best
wat meer aandacht zouden kunnen krijgen. Daar willen we
best aan meewerken als ze dat waard zijn. Met veel be
langstelling zien we daarom berichten tegemoet over dit
onderwerp. Dat kan schriftelijk, maar ook telefonisch. Met
olezier zullen we dan eens komen praten en luisteren. Aan
deze eerste pagina werkten mee: Bert van Dommelen, Jan
van der Nat, Monique Post. Lay-out: Bram van Leeuwen en
eindredactie Pieter Taf fijn.
Chris Hinze combination, „Vir
gin Sacrifice", CBS S-65233 prijs
f 17,90.
„Virgin Sacrifice" is de zeven
de elpee van Chris Hinze, Neder
lands' meest op de voorgrond
tredende fluitist, die het afgelo
pen Jaar werd verkozen tot de
beste Jazz-fluitist van West-Eu
ropa. Op veel platen kon Hinze
mij niet erg bekoren. Op het
podium deed en doet hij vaak
bijzonder leuke dingen, maar zo
dra de muziek moest worden „in
geblikt" werd er ook aan de com
mercie gedacht en kwamen er
vaak niet meer dan doorsnee
nummers tot stand. Voor de Te-
leac-cursus „Graven naar 't ver
leden" mocht Hinze echter zei-
de muziek schrijven èn spelen,
met ais resultaat heerlijk in het
gehoor liggende muziek.
De CBS-lp bevat muziek van
Hinze, die wordt gekenmerkt
door een sterk gevarieerd ritme
(ieder nummer levert op dat ge-
bied weer nieuwe verrassuigen
op) en melodische vondsten.
Daarvan is Oak- Leaf met
als gast Louis van Dyke op de
Fender- Rhodes elektrische pia
no een duidelijk bewijs. An
dere gast op deze plaat is de
inmiddelds weer naar Amerika
vertrokken bassist Roger Cooke.
De Combination bestaat verder
uit bassist John Lee, drummer
Jerry Brown (vervanger voor
Jim Chaaperoe) en Wim Stol
wijk (die ook 't spinet bespeelt).
Op de fraaie, door CBS ont
worpen hoes, op de voorkant een
wat macabere foto. Een meis
je van omstreeks zestien jaar,
dat zo'n negentienhonderd Jaar
geleden overleed en met stenen
verzwaard werd begraven. Een
overblijfsel uit het verleden, dat
vragen oproept. Waarom was
ze geblindoekt? Antwoorden
daarop zijn er nog niet.
Bij die mystieke sfeer past de
muziek van Hinze wonderwel.
P.T.
AMSTERDAM Na vele Ja
ren bracht Stan Kenton verle
den jaar weer eens een bezoek
aan Nederland met z'n big band.
De concerten in Rotterdam en
Amsterdam werden een groot
succes: uitverkochte zalen wa
ren daarvan 't duidelijke bewijs.
Dat succes heeft er in grote ma
te toe bijgedragen dat „Stan the
Man" dinsdagavond (6 februari)
opnieuw in Nederland is, voor
een eenmalig concert in het Am
sterdamse Concertgebouw. Dit
bezoek maakt deel uit van de
Europese tournee, die begon op
26 januari in Italië en 23 febru
ari in het Engelse Croydon zal
worden afgesloten. In die tijd
wordt het ongelooflijk grote
aantal plaatsen van 26 bezocht
in vier landen.
Kenton (die deze maand 61
jaar wordt) heeft een uitgebrei
de muzikale loopbaan achter de
rug, waarin ook de teleurstellin
gen hem niet bespaard zijn ge
bleven. In 1941 presenteerde hij
zijn eerste band (14 man) in Ca
lif ornië, waarmee hij een Jaar
later een tournee door de Ver
enigde Staten maakte. De cli
max daarvan werd 'n week spe
len in New York voor uitver
kochte zalen. In de Jaren na de
Tweede Wereldoorlog kwamen
de grootste successen. Zoals de
verkiezing in 1946 door het tijd
schrift „Look" tot de band van
het Jaar, een optreden in de Car
negie Hall in New York in 1947
(binnen een dag waren alle
kaarten uitverkocht) en een op
treden voor 15.000 mensen in
Hollywood.
Grote waardering van andere
dan alleen Jazz-ziJde kreeg Stan
Kenton in 1950. Hij maakte met
een band van niet minder dan
43 man een tomnee en slaag
de er volgens de New York Times
voor de eerste maal in de ge
schiedenis van de muziek een
brug te slaan tussen jazz en
klassiek. In 1953 kwam Ken-
ton naar Europa, waar hij hor
den enthousiaste fans ontmoette.
Overal waar hij optrad (zoals
Stockholm, Milaan, Kopenhagen
München en Dublin) waren de
zalen uitverkocht. In het Ber
lins Sportpaleis hadden zich
zelfs 20.000 toeschouwers verza
meld.
Hall of fame
In 1954 was Stan de derde die
gekozen werd in de „Jazz Hall of
Fame" van het befaamde Ame
rikaanse muziekblad Down Beat.
Daarna kwam er een constante
stroom van optredens over de
gehele wereld die een al even-
grote stroom van vernieuwingen
op muziekgebied opleverde.
Daarbij hoorde ook het schrijven
van balletmuziek, o.m. gebruikt
bij het huwelijk van Grace Kel
ly met prins Rainier van Mo-
naoo. Maar ook het oprichten
van „workshops" voor tieners.
In zijn loopbaan verzamelde
Kenton zes „Playboy Jazz Poll
Awards", maa-r dat was niet ge
noeg om een behoorlijke lande
lijke verkoop van zijn grammo
foonplaten te garanderen. Hij
stuitte op allerhande beperken
de bepalingen van de firma's die
de verkoop in Amerika in
handen hebben en dat resulteer
de in 1970 in de oprichting van
„The Creative World of Stan
Kenton". Daarin werden de pla
ten ondergebracht, die via de
post konden (en kunnen) wen
den besteld.
In Juli van dat Jaar kwam
de eerste dubbel-lp uit met een
live-concert dat was gemaakt
op de Redlands Universiteit. Dat
leverde in Down Beat direct al
een bespreking op met vijf ster
ren: de hoogste kwallteits-aan-
duiding. Vorig Jaar kwam er ook
een nederzetting van de Creative
World in Amsterdam, die Eu
ropa van platen en informa
tie voorziet.
Drums
De band van Kenton komt in
de bekende bezetting. Uitzonde
ring daarop is de Jongste .sensa
tie" van de band, de achttienja
rige drummer Peter Ersklne.
Volgens Stan stelt deze de vorige
drummer John van Ohlen, toch
waarlijk geen kleine Jongen ach
ter zijn ketels, volledig in de
schaduw.
De verdere bezetting bestaat
uit: trompet Dennis Noday, Paul
Adamdson, Mike Snustead en
Frank Minear; trombone Dick
Shearer, Harvey Coonan, Phil
Herring, Lloyd Spoon en Mike
Wallace: saxofoon Richard Tor
res, Willie Maiden en Chris Ga-
luman en de ritmesectie met
John Worster (bas) en Ramon
Lopez op conga's, bongo's en
tamboerijn.
P.T.
„Terug in de tijd", verzamel-
elpee, Negram HJN 194.
Er schijnt goud te zitten in
het bescheiden Jeugdsen
timent. Met de regelmaat van
een klok wordt de markt over
stroomd met toppers van toen,
waarbij dat toen varieert van
twee tot tien jaar terug. „Te
rug in de tijd" is daar een voor
beeld van. Een mengelmoes van
oude opnamen, allemaal goed in
hun dagen voor hoge noteringen
op de hitlijsten.
Negram pakte wat vergrijsde
opnamen bij elkaar, waaronder
uit de tijd dat ik me nog zeer
betrokken voelde bij de lijsten
van de top-tien. Een betrokken
heid die ik over had van het pro
gramma „U.S.A.-cabaret" van
Pete Felleman op de zaterdagse
VARA-radio, de man die de gro
te stoot heeft gegeven tot de pop
cultus in Nederland. Vandaar
dat The Newbeats met „Bread
and Butter" mij bijna een traan
deden wegpinken uit het oog, dat
Del Shannon met „Runaway"
mij deed terugdenken aan dat
feestje waai* zijn nummer zo
vaak werd gedraaid.
Natuurlijk ga Je wel afvragen
wat nu eigenlijk het nut is van
dit soort herpersingen. Het be
langrijkste zal wel zijn, dat de
mensen van toen nu het geld
hebben om de platen van toen
te kopen. En dat singletje met
die muziek nergens meer zijn te
vinden. In ieder geval heb ik erg
veel plezier beleefd aan de veer
tien nummers. De andere twaalf
zijn: Teel mama (Etta James),
Wasted Words (The Motions),
Little bird (The Tielman Bro
thers), Long ago (Tee-Set), Blue
suede shoes (Carl Perkins),
Summertime (Billy Stewart)
Good golly miss molly (Jerrie
Lee Jewis), Tickatoo (Dizzy
Man's Band)Guitar boogie (Ar
thur Smith), Subject of my
thoughts (Sandy Coast), Little
green bag (Georgy Baker Se
lection) en I walk the Line van
Johnny Cash.
P.T.
136.
Alle ophef, die er in Frankrijk
is gemaakt, rond de nieuwe LP
van Michel Polnareff is er de
oorzaak van, dat „Polnarevolu
tion' een enorm succes is gewor
den. Polnareff, die nadat hij tij
dens 'n concert in elkaar was g-
slagen, lange tijd uit de roula
tie was, zocht een stunt om zich
opnieuw in de kijker te spelen.
Hij dacht aan een serie con
certen in „l'Opéra', maar stelde
zulke hoge eisen, dat de directie
er van afzag. Toen besloot Mi
chel een show te geven in het
Olympiatheater Er moesten pos
ters door heel Parijs komen te
hangen. Toen Polnareff de foto's
daardoor zag was hij niet tevre
den en moet toen hebben gezegd:
„Geen gedonder verder, dan ga
ik wel in mijn blote kont op de
foto" En dat gebeurde, maar
daarvan kwamen ernorme toe
standen. Er werd de platenmaat
schappij en Polnareff en boete
opgelegd, van ruim 40.000 gul
den, maar de publiciteit was er
en daar was het om te doen
De plaat, die onlangs bij Ne
gram werd uitgebracht is een op
name van één concert van de
concerten, die Michel Polnareff
van 4 tot 21 oktober in het
Olympiatheater gaf.
Niet voor niets draagt deze
schijf de naam .Polnarevolution'
want er staan de meeste uiteen
lopende en vreemde geluiden op
deze plaat. Wilde muziek, met 'n
orkest op de achtergrond, waar
van het lijkt, alsof iedereen aan
het stemmen is, maar ook rusti
ge nummers en
Midhel zelf.
Zo op het eerste gehoor lijkt het
een plaat met een aantal num
mers, die kris-kras bij elkaar
zijn geraapt, maar dan moet
men wel bedenken, dat het een
selectie is van een avondvullend
concert. O Ja, een verkleining
van de gewraakte poster is bij de
plaat ingesloten.
J. v. d. N.
„Rock 'n roll is there to stay" (verzamel LP)
Polydor 2679014, f 25,-. De liefhebber van oude
rock die likkebaardend op de titel "Rock 'n
roll is there to stay" afwandelt, komt al bij
het bekijken van de hoes van een koude ker
mis thuis. Met "rock" wordt hier niet het
werk van mensen als Bill Hailey, Little Ri
chard, Jerry Lee Lewis, Chuck Berry bedoeld,
maar doodgewone pop, soms uit de begintijd
van de beat, soms van later datum.
Ga maar na: groepen als Slade en T. Rex,
mensen als Jimmy Hendrix en Joe Cocker
kun je toch moeilijk als authentieke rockers
zien. Goed, van deze mensen zijn op deze
plaats over het algemeen liederen opgenomen
die min of meer een rock-schema vertonen,
maar daarmee heb je nog niet het echte on
vervalste geluid te pakken. Er staan op "Rock
'n roll is there to stay" dan ook regelrechte
missers. "Long tall Sally" van Sam the Sham
and the Pharao's lijkt bijvoorbeeld nergens
naar en "Road Runner" is ook aardig wat
keren beter uitgevoerd dan het hier gebeurt
door Stack Waddy.
Dat neemt niet weg dat er ook een aantal
nummers op deze dubbel-LP staat dat bepaald
de moeite waard is, vooral voor mensen die
de wortels van hun muzikale interesse hebben
liggen in de hele ouwe beat. "See, see rider"
van Eric Burdon and the Animals heeft dat
wat kale, maar geweldig veel jeugdsentiment
oproepende geluid, evenals"Around and
around" van deze indertijd magistrale groep.
Ook de wat jongere pop-liefhebbers kunnen
wel iets van hun gading vinden: "Summer-
time blues" van T. Rex en "Lawdy miss
Clawdy" van Joe Cocker zullen hen meer
aanspreken dan het wat oudere werk.
Het mooiste dat de plaat bevat is echter
naast natuurlijk "Johnny B. Goode" in de
uitvoering van Jimmy Hendrix het titel
nummer, waarvoor de Sha-na-na garant
staat. Eigenlijk het enige lied dat weer heim
wee naar de vetkuif oproept, met wonder
mooie oeh-ah-koortjes. B.v.D.
The Johnny Cash Songbook
- Johnny Cash CBS 53157
prijs: f 10,-.
Je hoeft geen hartstochtelijk
Country and Westernliefhebber
te zijn, om in vervoering te rake
can de baritonstem van John
ny Cash.
Cash is zonder enige twijfel de
koning van de country and wes-
;ernmuziek en voor de velen, die
altijd al 'n plaat van hem wilden
topen, maar er om uiteenlopen
de redenen nooit toe kwamen,
heeft CBS de oplossing gevon
den. The Johnny Cash Songbook
kost maar één tientje en geeft
coor die prijs (tenslotte bijzon
der weinig in de platenwereld)
een goed beeld van Cash' mu
ziek.
Op de plaat staan een aantal
zeer bekende nummers, waar
onder ook „Hey Porter", het
nummer dat de toen onbekende
Johnny Cash aan de top van 's
werelds hitlijsten bracht.
„Hey Porter" was de eerste
song, die op de plaat verscheen.
Cash ging samen met zijn vaste
gitarist Lutiher Perkins en bassis
Marshall Grant naar Sam Phi
lips van Sun Records en deze
was direkt overtuigd van zijn
kwaliteiten. Maar dat was maar
een nummer en elke plaat heeft
ook nog een achterkant en 's-
avonds schreef Johnny Cash
„Cry, cry, cry". Die eerste
plaat deed het uitstekend Al
leen al in de zuidelijke staten
van de VS werden meer dan
100.000 platen verkocht. Het was
het begin van een bijna einde
loze reeks successen.
Andere „krakers" in dit song
book zijn ondermeer: „Don 't
take your guns to town", „Five
feet high and rising", „Give
my love to Rose' en „All of
God's children anit Free*.
The Johnny Cash Songbook Is
een plaat, die eigenlijk in geen
platenverzameling mag ontbre
ken.
J. v d. N
B.Z.N., „The best of B.Z.N.",
Negram ELS 967, f 10,-.
Op het Negram-label kwam de
elpee uit „The best of B.Z.N.",
afkomstig van de Volendamse
heavy-rock formatie B.Z.N. Op
de plaat komen we songs tegen
die iedereen zich nog wel van
de hitparade zal herinneren. Zo
als „Waiting for you" en ,3ad.
bad woman".
Vooral de A-kant doet ons
enigszins denken aan de muziek
van de eveneens Volendamse
groep „The Cats". De B-kant
heeft een meer eigen geluid.
Hoogtepunten uit het bestaan
van de B.ZN.-formatie waren de
toernees die in 1970 werden ge
maakt naar Zweden en Enge
land, waar deze Nederlandse
popmuziek goed werd ontvangen.
De groep bestaat uit vijf le
den: Jan Veerman (zang), Tho
mas Tol (slaggitaar en piano),
Jan Tuyp (bas), Jan Keizer
(drums- en Kees Tol (gitaar)
Deze laatste zorgt samen met
Jan Tuyp voor een niet gering
aantal eigen composities van de
groep. „The best of B ZN." geeft
kortom een goede indruk van het
lekker gevarieerde repertoire van
de formatie.
M.P
