oego-Slavië bepaald geen
oorbeeld voor Nederland
Van hoog tot laag wordt
democratie gesaboteerd
LEZERS SCHRIJVEN
flauwe reiger aan een singel in Leiden
de
vertrouwde
zeep voor
erstandige
hygiëne
rümitd
hoe
heet uw baby?
IDERDAG 25 JANUARI 1973
altijd wordt in zekere krin-
loog opgegeven van het "arbei-
.lfbestuur", zoals dat met name
een stralend voor-
"een nieuwe maatschap
rijn intrede zou hebben ge-
Vergéét het maar. Wie nu nog
aandragen met "maatschap-
mieuwdng naar Joegoslavisch
teld" is kennelijk niet op de
van de harde feiten. Op 15
LI. citeerde ik te dezer plaatse
ihure van de Stichting Maat-
pU en Onderneming, die een
land onderzoek naar de prak-
van het "arbeiderszelfbestuur"
jgo-Slavië heeft laten instellen,
lit bleek, dat de „arbeiders
uiterst belangrijke facetten als
verkenning en investering aan
■ectie overlaat en dat voorstel-
p die gebieden zonder meer
ii aanvaard omdat men ter za-
;t voldoende op de hoogte is.
op het terrein van het per
sbeleid wordt tegenspel gege-
Dok in het Joegoslavische "voor
blijft de eigenlijke bedrijfs-
g dus in handen van de direc-
heeft NRC-Handelsblad kort
en enkele artikelen gepubliceerd
rijn correspondent in Belgrado,
Suasso, die daarin onthullen-
eiten ter tafel brengt over de
te ontwikkeling van het Joego-
"experiment". Ik gebruik
aanhalingstekens, want na 22
'wet op de arbeidersraden",
men nauwelijks meer van een
;ming spreken. Na tientallen
praktijk zou men toch mogen
ten, dat de kinderziekten al-
iverwonnen zijn, hetgeen ech-
het geval is.
leen recent congres in de prach-
|oude stad Dubrovnik hebben
inderd sociologen en vakbonds-
■ders daar bijeen op uit-
van de Federatie van Joe-
vakbonden en van de
jrsitelt van Zagreb moeten
•llen, dat het zelfbestuur in 'n
crisis verkeert. Een van
iken: vele directeuren hebben
een grondwetswijziging van en-
Jaren geleden gebruik gemaakt
lerlei bevoegdheden naar het
bestuurscomité over te brengen. De
zittingsduur van dit comité en van
de arbeidersraad is in sommige ge
vallen verlengd. Voordeel: er behoe
ven niet telkens nieuwe leden in de
problemen van het bedrijf te wor
den ingewerkt. Nadeel: de huidige le
den worden door de leiding en haar
deskundigen "ingekapseld".
Een andere crisisoorzaak is de toe
nemende afhankelijkheid der onder
nemingen van de banken, wier aan
tal in de afgelopen Jaren door fu
sie en overneming van 232 tot 15 is
verminderd. Dat sterk gereduceer
de aantal banken beschikt thans bo
vendien over de investeringsfondsen
van de overheid, waardoor zij zich
gaan gedragen als eigenaars van pri-
vékapitaal, die het geld dkar inves
teren waar het meeste profijt kan
worden verwacht, wat voor Joego
slavië als een kapitalistische verbas
tering kan worden gezien.
Nog een crisisverschijnsel is, dat er
zich in de afgelopen jaren in Joego
slavië een onvoorstelbare overbeste-
ding heeft voorgedaan, waardoor er
zo weinig contant geld is, dat de ar
beiders soms maanden lang op hun
loon moeten wachten. Men stelle
zich eens voor, dat er ook maar één
Nederlandse onderneming op een
dergelijke wijze zou worden geleid.
Alle t.v.-commentators zouden net
zo lang verbolgen uitzendingen pro
duceren totdat aan een dergelijke
wantoestand een einde zou zijn ge
maakt. Terecht. Maar in het arbei
dersparadijs Joego-Slavië geldt dat
niet voor één bedrijf, maar in tal
Het treurige van de gehele gang
van zaken is, dat de bedrijven intus
sen maar doorgaan met het plaatsen
van orders, ook al hebben zij de ar
beiders al geruime tijd niet kunnen
betalen. En geen van de bedrijven,
die met orders worden overstroomd,
heeft zich afgevraagd of de op
drachtgever wel in staat is de bestel
de goederen te voldoen. Dat komt
dus neer op niet-gedekte investerin
gen. De regering besloot daarop ne
gentien grote bedrijven vier maan
den de tijd te geven orde op zaken
te stellen. Na een onderzoek ver
klaarde vice-premier Sirotkovic, dat
het allemaal erg meeviel, maar hij
onthield zich van het verstrekken
ringen" poogt Belgrado de aandacht
af te leiden.
Wie dit panorama overziet vraagt
zich af hoe er hier te lande nog
stemmen kunnen opgaan, die het
Joegoslavische „experiment" als een
lichtend voorbeeld voor ogen durven
te stellen. Het is trouwens toch al
uitermate kortzichtig klakkeloze ver
gelijkingen te maken tussen Joego
slavië en een of ander Westeuro
pees land. Zelfs wetenschappelijk ge
schoolde beoordelaars overtreden de
grondregel, dat men geen ongelijke
grootheden met elkaar moet vergelij
ken. In Joego-Slavië bestaat ten de
le nog een onontwikkelde economie,
die het stadium van de ruilhandel
nauwelijks te boven is. Ieder die wel
Door C. J. Rotteveel
Daarop heeft de overheid gemeend
te moeten ingrijpen: er werd een
wet aangenomen op grond waarvan
1.3 miljoen werknemers een loons
verlaging van tien procent zouden
krijgen. En dat ondanks het feit, dat
de prijzen van consumptiegoederen
de afgelopen twaalf maanden met
dertien procent zijn gestegen. Tenge
volge van algemene protesten is die
loonsverlaging echter opgesdhort,
omdat zij immers, rekening hou
dend met de prijsstijgingen, zou
neerkomen op een inkomstender
ving van zeker eenvijfde
van cijfers, die zijn opvatting konden
staven.
Tegelijkertijd gonst de Joegoslavi
sche pers van schandalen over bank
directeuren, die met grote sommen
naar het buitenland zijn verdwenen
en van directeuren, die door hun ar
beiders woningen voor zichzelf heb
ben laten bouwen. Ook parlements
leden blijken financieel niet brand
schoon te zijn geweest en hebben van
hun onschendbaarheid gebruik ge
maakt om naar het buitenland te
vertrekken nadat hun f raude aan het
licht was gekomen.
Geen wonder, dat deze schandalen
vooral onder de laagstbetaalde ar
beiders onrust hebben veroorzaakt.
Ongeveer 700.000 arbeiders verdie
nen niet meer dan 200 gulden per
maand. De schandalen, het uitblij
ven van loonbetaling en het stijgen
van de prijzen hebben vanzelfspre
kend een toestand van ernstige on
tevredenheid in het leven geroepen.
Zo ziet men dus op het ogenblik in
Joego-Slavië een vastgelopen econo
mie, omvangrijke corruptie, groot
scheepse belastingontduiking en onte
vreden arbeiders. Door een felle agi
tatie tegen "fascistische samenzwe
eens op de markten van Joegosla
vische steden en dorpen heeft rond
geneusd, heeft dat kunen constate
ren. En voorzover de economie wél
meer ontwikkeld is, moet er gespro
ken worden van staatsbureaucratie,
met alle kwalijke kenmerken van
dien.
Als leiders van staatsbedrijven
worden maar al te vaak politieke
vrienden van ministers of andere po
litieke leiders benoemd, zodat be
kwaamheid lang niet altijd het voor
naamste criterium is, zoals prof. dr.
F. Hartog onlangs in een artikel over
staatskapitalisme opmerkte. Boven
dien is bij staatsbedrijven vrijwel al
tijd meer bureaucratische rompslomp
dan bij particuliere bedrijven. En
worden er verliezen geleden, dan
worden deze vrijwel automatisch door
de belastingbetalers gedekt, zodat 't
in het algemeen niet zo nauw komt
bij de kostenbewaking. Prof. Hartog
noemde nog andere gevaren, zoals de
neiging te hard van stapel te lopen
omdat de staat zelf geld kan maken.
Er wordt dan meer geïnvesteerd dan
er produktieve hulpmiddelen aanwe
zig zijn. Of men begeeft zich in al
lerlei prestigeprojecten, die weinig
aansluiten bij de behoeften van het
betrokken land. Dit manifesteert zich
o.m. in een overtrokken belangstel
ling voor zware industire.
Tegen de achtergrond van deze
gevaren kan de huidige crisis in Joe
go-Slavië als een duidelijke illustra
tie worden aangemerkt. Het spreekt
bijna vanzelf, dat in een dergelijke
chaos gepleit wordt voor medezeggen
schap van de arbeiders, die er genoeg
van krijgen de dupe te worden van
wanbeheer. Die „zeggenschap" is
ginds dus een noodzakelijke correc
tie op een falende staatsbureaucratie,
die zich ongunstig onderscheidt van
een soepel lopende ondernemingsde
mocratie zoals men die over het al
gemeen in West-Europa pleegt aan
te treffen.
Na het bovenstaande ligt de con
clusie voor de hand. Men kan voor
meer zeggenschap pleiten: a) om or
de op zaken te stellen in een vastge
lopen staatsbureaucratie; b) op
grond van verdere emancipatie van
de werknemers in een vlot draaiende
ondernemingsdemocratie. Maar het
is in hoge mate onzakelijk die beide
door elkaar te halen.
Een tweede punt is, dat mede
zeggenschap niet in de eerste plaats
bedoeld kan zijn om slechts voor
eigen belangen te pleiten. Het belang
van de onderneming als geheel dient
voorop te staan, waarbij voldoende
rekening dient te worden gehouden
met het ondernemersrisico en de
daarmee samenhangende problemen
van consumptievrijheid en (interna
tionale) concurrentie. Onwezenlijk is
de gedachte, dat men de functie van
werkgever maar behoeft uit te scha
kelen om diens winst in eigen zak
te kunnen steken. De directionele
functie is onvervangbaar. Die
kan men wel overnemen, maar niet
uitschakelen, zoals ik destijds met
een voorbeeld uit het bedrijfsleven
onderstreepte. "De functie blijft,
en of die nu door Jan of Piet wordt
vervuld doet weinig ter zake, zeker
niet in een sociaal-ontwikkelde maat
schappij als de Nederlandse".
Overigens spreekt het vanzelf, dat
het optimaal functioneren van een
onderneming gediend is door een
bevredigende vorm van samenwer
king binnen de onderneming. De
(demissionaire) minister van Eco
nomische Zaken prof. Langman zei
daarover kortgeleden het volgende:
"Men speelt wel eens met de ge
dachte dat op den duur de macht van
de ene mens over de andere in de
onderneming uitgeschakeld zou kun
nen worden en uitgeschakeld moet
worden om de mens tot zelfontplooi
ing te laten komen. Nu zal die be
hoefte aan bevrediging in het werk
door de toenemende welvaart
en door het hogere opleidingsniveau
steeds belangrijker worden. Een
verstandige ondernemer zal daarom
trachten het werk zo in te richten,
dat er zoveel mogelijk gelegenheid
Joego-Slavië is aantrekke
lijk door zijn klimaat,
stranden en hotels. Maar
in economisch opzicht zijn
er zoveel nadelen aan de
staatsbureaucratie, dat
Nederland daarop niet ja
loers behoeft te zijn.
tot ontplooiing van de persoonlijkhei
in de werksituatie bestaat". Maar
dat Nederland daarbij geen voor
beeld behoeft te nemen aan de Joe
goslavische staatsbureaucratie blijkt
voldoende uit de hierboven geschet
ste situatie.
or een groot deel van de lezers
blad lijkt me het volgende
Interessant, vooropgesteld dat
natuurliefhebbers zijn. Ikzelf
o iets aparts dat ik niet
nalaten uw aandacht hiervoor te
en het in de algemene be
stelling te plaatsen. Zelf ben ik
natuurliefhebber en 't liefst
in de rand van een onzer
ren, alleen en verscholen in
rietkraag zitten vissen, ver van
r, uitlaatgassen en lawaai,
ïordt dan één geheel met de na
ziet en beleefd dingen, die Je
Breestraat niet vindt.
Winters ligt dat anders. Dan ga
let zo ver van huis in verband
het weer, maar toch blijft het
"en-zijn trekken en ga ik met
?1 aan een van de mooie
se singels zitten vissen. Ook dat
tend voor wie er oog voor
Al direct krijg Je zo'n vij en
ig eenden om Je heen en het
«leren van deze prachtige wa-
zeer boeiend. De woer-
met hun prachtige kleuren zijn
lust voor het oog. De natuur
1st zich niet in het combineren
kleuren. De eenden zijn wel eens
in verband met sim en dobber
lat neem Je op de koop toe.
is het mij opgevallen dat de
eenden zich distantiëren van
pote groep gekleurde eenden. Is
misschien een andere variëteit?
liet ze wel gezamenlijk wit bij
maar zelden wit bij gekleurd.
Khien kan een lezer daar wat
over vertellen. Zo zie ik zo af
joe een kleine watervogel, één
van de grootte van een eend
iteeds maar duikt en zo'n 15 20
meter verder weer bovenkomt, t Is
een éénling want is zie er nooit
meer. Zou dat een Jonge aalscholver
zijn? Op de grote plassen zie ik aal
scholvers net zo groot als eenden
meestal met z'n tweeën, dus pa
ren. Dit beestje lijkt volwassen
maar is veel kleiner.
Maar nu komt mijn grootste verba
zing. Enkele weken geleden zocht
ik een mooi visplekje aan de Witte
Singel, 't Was ongeveer aan de over
kant van de Sterrenwacht. Wie
schetst mijn verbazing toen ik na eni
ge tijd gezelschap kreeg van 'n blauwe
reiger, en dat midden in de stad met
veel auto- en brommerverkeer vlak
bij. Op ongeveer 15 meter bij me
vandaan stond hij rustig af te wach
ten. Toen viel het mij op, dat hij als
ik een voorn ving, ineens tot leven
kwam. Tijdens het onthaken van
de vis kwam hij parmantig naar mij
toe stappen en bedelde om de gevan
gen vis. Zelf was ik benieuwd en gooi
de de vós naar hem toe. Direct was
hij erbij. Met zijn lange snavel pak
te hij de vis, dan volgden met kop
en hals enige korte stoten om de vis
de Juiste houding te geven. Daarop
ging de snavel omhoog en de vis
gleed in zijn geheel door de lange
hals omlaag. Tenslotte nam hij, na
eerst gedronken te hebben, ernstig
zijn plaats weer in aan de water
kant, vol belangstelling kijkend of
ik weer een vis voor hem ving.
Trok ik een kwartier later weer een
vis boven water, dan zag hij het al
en kwam naderbij terwijl ik de vis
onthaakite. Op 4 5 meter afstand
wachtte hij af of hij hém kreeg. Tot
op 2 meter afstand durfde hij nu al
een vis weg te halen, 't Is me nog
niet gelukt hem uit mijn hand te
laten eten, misschien komt dat nog
want ik tracht zijn vertrouwen te
winnen wat bij mussen, eenden en
zwanen wel lukt.
't Is een prachtig gezicht als hij
zijn grote vleugels uitslaat om naar
mij toe te snellen om de vis te pak
ken die ik twee meter van mij af
neergooi. Reigers zijn ook in hun
domein, de polders, erg schuw. Daar
om vond ik dit zo iets bijzonders.
Maar deze reiger, midden in de
stoad, heeft al zijn schuwheid afge
legd.
Vermoedelijk gaat hij bij elke vis
ser aan de Singelkant proberen wat
los te krijgen. Heeft hij na een half
uurtje niets gehad, dan zoekt hij
een andere visser. Ik ben nadien
vier keer terug geweest, ook op an
dere plekjes van de Witte Singel,
maar 't lijkt wel of hij Je herkent.
Bij de een is hij schuwer dan bij de
ander. Soms schrikt hij van een of
andere zware vrachtwagen, maar is
na 5 minuten toch weer terug, Strijkt
dan op 10 meter afstand van mij
neer en wacht rustig af of ik wat
vang wetende dat hij het krijgt.
Ik maak me nu bezorgd hoe het
moet gaan als er straks ijs ligt. Zou
het wel goed zijn zo'n beest te voe
den en hem daardoor af te leren
zelf zijn voedsel te zoeken? Mis
schien weet een van de lezers wel
meer over hem en wat het beste is:
hem wel of niet te voeren. En ook
zou ik graag weten hoe dat kleine
duikertje heet. 't Zal wel een ver
dwaalde zijn, net als onze reiger
want ik zie er maar één en t is
steeds dezelfde. Hij (of zij) heeft de
kleur van een vrouwtjes eend. Ik
weet niet of u het belangrijk ge
noeg vindt om het te publiceren.
maar natuurliefhebbers zullen als
zij over de Witte of Zoeterwoudse
Singel lopen of rijden zeker hun
ogen de kost geven of de blauwe rei
ger er is. Hij staat roerloos en dood
stil, één geheel met de omgeving en
Je moet goed kijken om hem te vin
den, zelfs vlakbij.
Ik noteerde dit omdat het weer
eens wat anders is dan gekift en
aan- of opmerkingen over beleids
kwesties.
B. J. DIEMEL,
Stieltjesstraat 57,
Leiden.
Geen betaling
Naar aanleiding van het artikel
"Linkse VVDM wil het leger uithol
len" in dit blad d.d. 13-1-1973 wil de
Kaskontrolecommissle van de WDM
reageren op de uitspraak van de
heer Pison, dat de VVDM in novem
ber f2000 aan de Rode Jeugd in
Eindhoven overgemaakt zou heb
ben. Bij controle van de boeken over
1972 is de Kaskontrolekommissie
geen overmaking of andere betaling
aan de Rode Jeugd gebleken. Zij
moet dit daarom ten stelligste ont
kennen. Ten overvloede deelt zij U
mede, dat vanaf de oprichting van
de VVDM nog nooit geld aan deze
organisatie is overgemaakt.
de Kaskontrolecommissie van
de VVDM,
H. BEUGELS.
DRS. A. C. STRÜYK,
Reaumurlaan 12, Utrecht.
ADVERTENTIE
Ik las vorige week in dit blad on
der Lezers schrijven", een oud ver
haal in nieuwe vorm over imperialis
ten enz. Jammer, dat daarmee het
Westen wordt bedoeld. U weet wel,
het door sommige lieden verguisde
Westen wordt gevormd door een aan
tal landen, waar u bijna alles mag
kunt gaan waarheen u wenst, waar u
kunt studeren al wilt u uw kennis
een paspoort kunt krijgen en dan
kunt gaan waarheen u wilt, waar u
ergens anders brengen, waar u geen
werk behoeft te doen dat u niet aan-
ADVERTENTTE
Unicura N.V. Amsterdam
staat, waar u kunt trouwen met de
gene met wie u dat graag doet en
waar u nog vele andere vrijheden en
rechten hebt, die in landen waar de
„arbeidende klasse is bevrijd" niet
voor het grijpen zijn.
Ik vermoed, dat de schrijvers van
bedoelde artikelen, die in die artike
len Noord-Vietnam als een soort zie
lige onschuld aanprijzen, toen ze het
woord imperialisten neerschreven,
psychisch even afwezig waren. Waar
door ze niet dachten aan Finland,
Estland, Letland en Litauen, aan
Hongarije en Tsjecho-Slowakije,
waar de bevolking door een zekere
natie met een bezoek werd vereerd,
toen men daar meer levensgeluk en
geen terreur wilde. Er zal ook niet
zijn gedacht aan het boeddhistische
Tibet, een land dat bij wijze van spre
ken nog geen vlieg kwaad deed, maar
ook werd geannexeerd. De manier
waarop Noord-Vietnam werd „gezui
verd" van mensen die iets anders wil
den denken en zeggen dan degenen
die de macht aan zich trokken,
schijnt bij de schrijvers van deze ar
tikelen niet bekend te zijn en even
min schijnen zij iets te weten over de
massagraven in Zuid-Vietnam, die
werden gevonden in streken die
Noord-Vietnam enige tijd met „vrede
lievende bedoelingen" heeft kunnen
bezetten. De toestand waarin de lij
ken in deze graven werden gevonden,
spreekt duidelijke taal over wat som
mige lieden onder „bevrijding" ver
staan.
Het gaat er niet om wat men in
bedoelde artikelen zo belangrijk vindt
dat er vroeger één groot Vietnam
was, het gaat erom dat er in Zuid-
Vietnam en buurlanden een mate
van rust en vrede heerste, die eerst
Indirect en later direct door toedoen
van Noord-Vietnam werd verstoord.
Alleen het communistische Noord-
Vietnam was in staat en ten volle
bereid de overbekende ellende over
zijn buurlanden te brengen en velen
van de eigen bevolking voor een uto
pie op de slagvelden te laten sterven.
Laten we goed begrijpen dat er, als
Noord-Vietnam bijv. onder een boed
dhistische leiding zou staan, geen
oorlog zou zijn ontketend. Het gaat
hier om een verderfelijke mentaliteit,
die zover gaat, dat het zogenaamde
bevrijden betekent: dat mensen in
communistische landen van him vrij -
heid en velen ook van hun leven wor
den bevrijd.
Hierover zijn publikaties genoeg
verschenen, zodat niemand behoeft te
zeggen: dat wist ik niet. Helaas lezen
de meeste mensen alleen hetgeen dat
in hun gedachtengang past. In de
aangehaalde artikelen werd ook nog
vermeld dat president Nixon bij zijn
bezoek aan China vriendelijke woor
den heeft gewijd aan het vredelieven
de Chinese volk. Iemand die daar
waarde aan hecht is niet op de hoog
te van de gang van zaken in de di
plomatie, waarin men elkaar met uit
gestoken hand, een glimlach en wat
vriendelijke woorden tegemoet treedt
om een sfeer te scheppen waarin een
gesprek mogelijk is. Dat is omdat er
primaire belangen zijn, die door de
regering van elk land worden erkend,
die ideologische geschillen en ver
schillen overbruggen. Er zijn geheime
besprekingen en afspraken tussen
„doodsvijanden",, waarvan de gewone
man niets mag weten, om te voorko
men dat hij door onbegrip verkeerde
conclusies zal trekken. Er zijn han
delsovereenkomsten en sems een druk
handelsverkeer tussen communistisch
en fascistisch georiënteerde landen.
Geld stinkt nergens!
Maar laten we aannemen wat
niet zo is dat president Nixon geen
diplomatieke bedoelingen had bij de
woorden die hfj sprak, dan is wat hij
zei toch logisch. Het moet ons duide
lijk zijn, dat de Chinese bevolking
over het algemeen, zoals andere vol
keren, op vrede is gesteld en er niets
voor voelt het slagveld op te stappen
om op een of andere onsmakelijke
manier het tijdelijke met het eeuwige
te verwisselen. Zo'n onzinnige aan
drang tot zelfmoord is slechst aan
heethoofden voorbehouden.
Het lijkt mij juist nog op te merken
dat ik het Westen niet als de alleen-
zaligmaker zie. Ik ben mij goed be
wust. dat het door het wangedrag van
zijn bewoners een aflopende zaak is.
De regeringen willen populair zijn en
regeren daardoor niet, de rechterlijke
macht verzaakt haar plicht door de
burgers niet voldoende tegen onver
laten te beschermen, de begrippen
vlijt, orde en fatsoen verwateren. Als
we ons niet herstellen, is het slechts
een kwestie van tijd en dan kunnen
we onze democratie ten grave dragen.
Dat is dan niet omdat het systeem
democratie niet goed is, een systeem
dat bedoelt dat wij met en voor
elkaar leven, maar dat is dan omdat
de mens niet deugt. Van laag tot
hoog wordt onze democratie gesabo
teerd.
Laten we hopen dat tegen de tijd,
dat ons systeem door wangedrag het
loodje legt, het Russische systeem
waarin nu nog de leerjongens van
Stalin het voor het zeggen hebben
zover zal zijn gecultiveerd, dat het
voor het zijn vrijheid niet waard zijn
de Westen een soort redding kan be
tekenen. Het lijkt mij toe, dat we
minder ellende op onze zowel fysiek
Spaar met Ardita voor baddoeken
met ingeweven de naam van uw baby
(broertje of zusje mag ook).
Let op het pak met de kuikentjes.
Ardita - kuiken zacht.
Ardita Extra-nóg zachter.
De betere tuier
bij uw kruidenier.
unicura nv, amsterdam postbus 1384
óg zachter.
als psychisch verziekte planeet zullen
hebben, als we van mensen die Peter
Mus hieronder beschrijft, zullen wor
den verlost.
„Het is een eigenschap van
mensen die niet kunnen en
durven denken waardoor
ze van het leven niets weten
en begrijpen dat zij hun
dogmatische doelstellingen
hun medemensen willen aan
praten en als dat niet lukt,
vinden ze terreur en moord
normale methoden om hun
psychische onvolkomenheden
en afwijkingen aan anders
denkenden op te dringenn."
P. K. DE LEEST
Johannes Vermeerplantsoen 26
Voorschoten
