CW klopt UVS in slotminuten „GEEN CENT RISICO" QuUl; Lugdunum mist een 'killer' QmUI; Frans Prosman beslist LFC-Texas: 0-1 MIDDENVELD DOCOS ZWAK HENK ROL LOOPT GEBROKEN NEUS OP j sportschoenen RDG NU ECHT KAMPIOEN sportschoenen PAGINA 10 MAANDAG 27 NOVEMBER SPORT LEIDEN Vrijwel volkomen leeggespeeld smeekte CVV's spitsspeler Freek Torcque om vervangen te worden. Het wanhopige gebaar aan de zijlij-n loog er niet om. De Rot terdammer had al zijn energie gespendeerd aan het ontlasten van zijn verdediging, die zoveel overwerk had gehad tijdens het aanvalsgeweld van UVS. Trainer Admiraal negeerde echter het verzoek. Zeven minuten later sloot hij zijn pupil dankbaar in de armen. Juist Torcque, van wie de accu leek opgebrand ontnuch terde een oppermachtig UVS. „Ik kan me best voorstellen dat het publiek er de pest in heeft wanneer een ploeg, die maar tot drie reële aanvallen komt met de zege gaat strijken", zei Admiraal na afloop. Doodeerlijk, ogenschijnlijk zonder enige ir Torcque van CW matchwinnaar. Het toppunt van tegenstrijdigheid na zó'n eenzijdig duel, dat UVS- trainer Wally van Schooten later zou zeggen: "Moest deze ploeg nou zo nodig zeggen dat Roodenburg laf speelt? Na wat Ik vanmiddag heb gezien kunnen ze beter hun mond houden". Het doelpunt van Torcque viel twee minuten voor tijd. CW had het gepresteerd een hoekschop te force ren. waaruit de uitblinkende Aad de Waard de bal voor de voeten van Torcque deponeerde. Tussen vier spelers staande kon deze het zich in eerste instantie nog permitteren n-iiq te trappen, daarmee zijn vermoeid- Door Jan Preenen beid manifesterend. Bij zijn tweede doelpoging verdween de bal buiten bereik van Wijnand Sloos in het Leidse doel: 0-1. Zo herhaalde zich de geschiedenis. Ook tegen De Mus- schen speelde één ploeg: UVS. Ook voor die Rotterdamse club was één uitval voldoende. Het verschil was echter dat UVS gistermiddag de schaakstukken in de doos hield. Dit maal geen ploeg, die via voorzichti ge zetten op een matstelling uit was, maar een agressief, keihard wer- ADVERTENTIE het merk waar iedereen over spreekt DEN HAAG Vijf minuten voor tijd, toen Lugdunum zich al goeddeels had verzoend met een dubbelblanke stand, sloeg Laakkwartier op de valreep nog toe. Een handsbal van mid denvelder Wim Moen in het strafschopgebied als onderbreking van één van de weinig goed opgezette 12-combinaties van de Hagenaars was voor scheidsrechter Franssen aanleiding genoeg om naar de witte stip te wijzen. Aanvoerder-doelman Max de Jong voltrok het vonnis en stuurde collega Gerard Dubbelde- man bekwaam de verkeerde hoek in: 10. Het betekende het onverwachte 6lot van een wedstrijd waarin twee ploegen, die met aanvallend voet bal beslist niet op de "nul" pro beerden te spelen, langzaam maar zeker werden geconfronteerd met 't Door Simon van Meijgaarden Lugdunum zonder de nog steeds geblesseerde Gijs Collé en de twee weken geleden aan de knie gebles seerde Leo Redel had het karwei tegen Laakkwartier eigenlijk al in feit dat zij beiden door het hardnek kig negeren van kansen gedoemd waren nul-nul overeen te komen, de eerste helft kunnen afmaken. Met ADVERTENTIE Sporthuis BREEDEVELD Voor al Uw sport uitrusting DEN HAAG Het Kesidentie Damgenootschap heeft zaterdag in Den Haag de Nederlandse clubtitel geprolongeerd. Door die overwinning met 137 op de naaste concur rent Twente's Eerste, is het protest dat Almelo Indiende naar aanleiding van de ontmoeting Almelo-RDG van geen belang meer. Almelo claimde een partij meer te hebben gewonnen dan uit de oorspronkelijke uitslag blijkt, waardoor de stand 10-10 zou zijn geworden. Door de overwin ning op Twente's Eerste is het ver schil tussen beide teams opgelopen tot vijf punten: RDG 14 pnt., Twen te's Eerste 9 pnt., zodat ook als RDG een punt ln mindering zou worden gebracht de ploeg van Ton Sij- brands, Varkevis6er, Holstvoogd en Krijn Toet toch de nationale titel heeft b V\ouden. vleugelverdedigers die alle ruimte kregen om veelvuldig mee naar voren te trekken (vooral rechtsach ter Wim Oppelaar kreeg wat dat be treft voortdurend een vrijbrief je van linksbuiten Kees de Jong van Laak kwartier) bouwden de Leidenaars een veldoverwioht op. dat echter door het ontbreken van een "echte" spits in het centrum niet in doel punten omgezet kon worden. Jan Pijnakker en John Manuputty de den nuttig werk ln de voorste linie, maar het bleef toch voortdurend bij het voorbereiden voor een „afmaker" die er gisteren bij Lugdunum niet was. Na rust waren de rollen enigs zins omgedraaid en trok Laakkwar tier het initiatief naar zich toe. Ge lukkig voor Lugdunum leden de gastheren aan hetzelfde euvel. Vol ijverig en enthousiast op het mid denveld, maar ln de spits gaven de Hagenaars niet thuis. Roodharige aanvaller Henk Noorddam spande in dat opzicht wel de kroon. Min stens drie keer werd hij door zijn medespelers ln kansrijke posities gemanoeuvreerd. Even zovelekeren faalde hij voor het doel van Ge rard Dubbeldeman volledig. In de 65ste minuut kwam de verwachte wissel van trainer Joop de Busser, Jaap Schildhuyzen werd het veld in gestuurd voor rechtsbuiten Ka- rel de Wit met de opdracht om als goaltjesdief zijn reputatie waar te maken. Bijna lukte dat toen een kopbal van zijn hoofd in de 72ste minuut rakelings langs de doellat gleed. Twee minuten daarvoor had doelman Max de Jong van Laak kwartier een hard schot van Jan Pijnakker met de vuisten nog on- sehadelijk moeten maken. Het wa ren uiteindelijk de laatste kansen van Lugdunum. De overwinning ging vijf minuten voor tijd todh nog on verwacht naar de Hagenaars, door het foutje van middenvelder Wim Moen. Lugdunum: Dubbeldeman, Oppelaar Van Delft, De Cler, De Roo, Moen, De Klerk, Van der Starp, De Wit (Schildhuyzen)Manuputty, Pijn akker. ADVERTENTIE ironie. ken'd elftal dat OW bij vlagen dwong een barrière van acht, ja zelfs negen spelers op te werpen, dui delijk gehoor gevend aan de opdracht van Van Schooten: aanvallen, doel punten en nu eens niet op de eerste plaats "vanuit de 0 spelen". Het ge volg was echter dat bij tijd en wijle de toeschouwers het idee kregen naar een junioren-wedstrijl te zitten kijken met opeenhopingen van spe lers. UVS kreeg nauwelijks bewegings vrijheid tegen de "klitten" van CW, die in technisch opzicht hun meester duidelijk hadden gevonden. Alleen de balhandige solist De Waard en in mindere mate Trocque konden de aandacht sporadisch nog wat afleiden. In die mate zelfs dat De Waard nog eenmaal terecht voor een penalty appelleerde toen Thijs Balkhoven hem uitstrekte in het strafschopgebied. Scheidsrechter Hoogkamer onderbrak het spel niet: "Die jongen maakte mij teveel ko medie". UVS, dat zijn "één-tweetjes" in de voorhoede zag stranden op de onverzettelijkheid van CW, moest het voornamelijk hebben van af standsschoten. Met name van Jan Verver, Jan van Duyn en Koos Han- naart. nota bene centraal verdedi ger! Het moeilijkst kreeg doelman Van Oosten het bij afstandsschui vers van Verver en Van Duijn (vrije trap), maar in beide gevallen arri veerde de CVV-goalie nog Juist op tijd in de bedreigde hoeken. Tegen de regels van de logica in zou CW het beleg doorstaan, om twee minu ten voor tijd zelfs nog met een rood hoofd met de volle winst weg te glip pen. Centraal verdediger Henk Rol van UVS was toen al met een ge broken neus op weg naar het zie kenhuis. Bij een van de schaarse aanvallen op het UVS-doel was Torcque ach terover gevallen, precies op die neus van Rol, die nog voor hij geholpen was, aan de behandelende arts vroeg: "Hoe lang duurt het dokter voor ik weer kan voetballen?". UVS: Sloos: Balkhoven, Han- naart, Rol (Groenendijk), Lardé; Van Duyn, Desar, Lagendijk; Hen- drikse. Verver, v.d. Boogaart. Doelman Van Oosten van CW stompt de bal weg boven het hoofd van Gerard Desar (Foto Jan Holva Roodenburg benadmkt verschil bij Neptunus: 0-2 ROTTERDAM En weer slaag de de opzet van Roodenburg. Vóór het duel tegen lijstsluiter Neptunus had trainer Rinus Smits zijn spelers gedicteerd „geen cent risico te nemen" „want als je gaat voetballen ga je onherroepelijk neer" en vanuit de gesloten verdediging alleen te loeren op „uitbraken via de flanken". De bekende Rooden- burg-tactiek werd vlekkeloos uit gevoerd door zijn jonge elf, be paald dom spelend Neptunus werd steevast doodeenvoudig op gevangen waarna Roodenburg de zee van ruimte vulde met storm achtige tegenstoten. Door Paul de Tombe Tweemaal werd zo'n sprint van vier, vijf man succesvol besloten; Sam den Os en junior-invaller Plet Mieremet mochten elk een gave treffer ondertekenen. De verdiende 02 benadrukte waar om Roodenburg nu koploper lis en waarom Neptunus nog maar zo onfatsoenlijk weinig punten bij een graaide. De Leidse ploeg be zat gisteren wat de Rotterdam mers node misten: voetbalinzicht. Oh Ja, Neptunus combineerde zo op het eerste gezicht best aardig. Neptunus solliciteerde voortdurend ook naar het predicaat meest aan vallende ploeg van de degradatie kandidaten, maar Neptunus bleek bij dieper gaande analyse „een ma ger boeltje ongeregeld". Het is na tuurlijk niet zo moeilijk om maar steeds op dezelfde manier te combi neren over korte afstand, het is ook vrij eenvoudig om dat lange tijd vol te houden. Het lijkt dan bovendien nog allemaal arg leuk ook wat Je doet, maar je bedriegt Jezelf wel voortdurend, want het rendement van al de acties blijft nihil. Als je dan toch geïnteresseerd bent in het enig eindprodukt van het voetbalspel ('het doelpunt) zul je variaties in Je spel moeten gaan brengen en dat dan is het punt waarop ploegen als Neptunus loodzwaar door de mand vallen. Het overstapje naar een an der patroon moeten worden geleid, daarvoor heb Je dus een sterke figuur nodig. Een man die vertelt hoe het allemaal niet moet en hoe het alle maal veel beter zou gaan, kortom een persoonlijkheid. Zo'n man mist Neptunus. Roodenburg heeft er ve len. De jonge Noordelf heeft geleerd af te wachten tot het Juiste moment daar is, de spelers hebben de offen sieve neigingen die elke voetballer eigen zijn, onderdrukt in het belang van de taktiek. Koel, nee, klinisch bijna, blijft Roodenburg tikken. De aanvalslust wordt pas vrijgelaten als de mogelijkheden tot succes groot lijken. Dan volgt de dieptepass op eenzame spits Den Os (die altijd goed is voor het „binden" van twee tegen standers) en de massale trek naar het front waar de combinaties zich in ijl-tempo voltrekken. Die speelwijze is ook tot op zekere hoogte voor spelbaar (de dieptepass en de sprint van vier, vijf, zes man) naar de kracht is dat de tegenstander nooit weet wanneer die dieptepass komt. Vooral niet als het systeem goed functioneert. De combinaties in de voorste linie variëren bovendien sterk, zodat het voor elke opponent zaak is constant een paar man ach ter te houden. Neptunus deed dat niet. De Roo- dewbuxg-uitnodiging om te komen, werd gretig aanvaard. Te g s Sam den Os en talentvolle li Mieremet (die die vleugel bezet u de plaats van de zieke Hans a naart), bestraften het gebrek j inzicht. Mieremet deed dat h laatste minuut met een Juweel een schot, Den Os had dat al zeventiende minuut gedaan mi knal van gelijke kracht. En Neptunus hoefde niet et, klagen over pech (een kopbal aanvaller Van der Poel werdi Keereweer tegen de lat getik spitsen Jacobs en Jansen fa alleen voor die doelman), wan een inzet van middenvelder Aa Groot caramboleerde op gehek nige wijze nog uit het Nepti doel. De Roodenburg-zege stond ook al snel vast. Rinus Smits: J tunus speelde zo dom, dat wij v durend driemaal de kans kregd te herstellen. Die jongens aj steeds volgens hetzelfde patroa maken ze nooit een goal Roodenburg: Keereweer, E hamer, Pennenburg, Tisseur, Oo dijk, Ciere (in de tweede helft vangen door Van Kooperen), Klerk, De Groot, Verkuylen, Os, Mieremet. LEIDEN De enige werkelijk gevaarlijke aanvaller, pstermiddag op veld één van het Boshuizerkade-complex teerde, heette Frans Prosman. In zekere zin verraste het I ook niemand dat het matige treffen tussen LFC en Texas veel ongecontroleerd voetbal op een glad veld tenslotte d 1 hem werd beslist, ook al zette LFC zelf het „licht" op gr voor de Hagenaar. few In de laatste minuut kreeg LFC een pracht kans om gelijk te maken. Nadat hij tegen de lat had gekopt kreeg Teun Hoek - midden - de bal opnieuw voor zijn schoen, maar hij verloor het leer tenslotte in de melée van Texas-spelers voor de veste van doelman Buitendijk. (Foto Jan Holvast) Met nog goed een kwartier te spe len aarzelde LFC-verdediger René Holswilder met het maken van het bekende buitenspel-zettende-stapje- naar-voren, waardoor voor Prosman het pad naar rehabilitatie voor rust had hij een penalty gemist werd vrijgegeven. De Texaan glipte behendig langs Holswilder, langs de in een „alles of niets rush" uit zijn doel stormende Bouwmeester en scoorde vervolgens beheerst uit moeilijke positie: 0—1. Door René Vos het merk waar iedereen over spreekt NOOTDORP Ook tegen mid denmotor RKDEO heeft DOCOS geen kans gezien zijn schamele puntentotaal te vergroten. In een rommelige wedstrijd, waarin dc spelers het elkaar en de scheids rechter moeilijk maakten, heeft DOCOS ook ditmaal weinig "oor zijn tegenstander behoeven onder te doen. Het manco, goede afwerking van de aanvallen, deed echter ook nu weer afbreuk aan de Leidse aanvallen. Een ongelukkig moment in de 25e minuut van de eerste helft leidde tot de openingstreffer van RKDEO. De bal bleef in de mod der steken, waardoor DOCOS er niet voldoende in slaagde uit te verdedigen. Nootdorper Frank Liem maakte daar handig gebruik van door zich over de bal te ont fermen en die vlak langs de paal, onhoudbaar voor doelman Peter Burghouwt in te schieten: 10. Vijf minuten later keek DOCOS al tegen een schier onoverbrugbare achterstand aan. Een incorrecte sli ding van de overigens verdienste lijk spelende Frans Smits leidde tot een strafschop, die door Leo v.d. v.d. Sman werd verzilverd: 2— 0. Al vroeg in de tweede helft moest Ruud v.d. Meel zich wegens pen en kelblessure laten vervangen door Gerard Kordelaar. Daardoor schoof Cees Vrisekoop op naar het mid denveld; Kordelaar werd aan de verdediging toegevoegd. Behoudens een overwicht in het openingskwartier leverde het DO COS geen rendement op. Temeer niet, omdat het anders zo solide middenveld (v.d. Meel/Vrisekoop Heemskerk-Krom) niet de ver trouwde vorm benaderde. Schoten van Ton van Dinten, Peter Dub beldeman en Hein Heemskerk kon den de hatelijke nul evenmin van het scorebord verdrijven. Slechts dankzij het verlies van DSO en het niet spelen van ASC heeft DOCOS het te danken dat de niet onaan zienlijke kloof niet groter werd. Een bittere pil voor de kanaries, die het 00 spel al in de knip waan den en dat ook wel verdiend hadden. In het veld waren zij beslist niet minder dan Texas en vooral voor rust werden zij met meer (en ook betere) mogelijkheden op winst ge confronteerd dan de Hagenaars. Maar de geelzwarte formatie, waar van trainer Rolfes in het begin van de competitie beweerde, „dat zij te veel aanvallers telde," liet de beste kansen ongebruikt passeren, door óf te larg wachten met schieten, te snel óf met te weinig controle. En zo schreven Van Seggelen, Piet Gub- ler, Peter van Laarhoven en Wim van der Linden weer heel wat af zwaaiers bij in het boekje van kan sen-die-doelpunten hadden moeten zijn Bijzonder opvallend bij LFC (zorgwekkend) na acht wed slechts zes treffers op zijn vc™»- zijde heeft staan was ooi weer het zelden soepel schakelei de ploeg. De verdediging blijft behoudend) „hangen". Eerst ln laatste tien minuten toen eigenlijk al te laat was de geelzwarte formatie (met putzer Leo de Jong aan het M massaal druk te gaan uitoefe Toen sloot de ploeg opkom verdedigers ook goed aan en te Texas onmiddellyk in grote lijkheden. In die benarde peri -t hadden de Hagenaars het aan houtwerk kopbal Hoek tegen ll lat, cshot Gubler tegen de paal en aan hun dankbaar geknufft l1 doelman Buitendijk te danken, 11 beide punten toch mee naaf Haagje gingen. Scheidsrechter Schouten uit kenadm, die veertien dagen getó bij Lugdunum door zijn knie verzwikte gistermiddag voor de anderlng een enkel en moest breid gesoigneerd worden. HIJ Texas ln de eerste holft een penale toe, nadat aanvaller Zwarts i de Jong en Chris Gubler -f9 „sandwich" was genomen .Maari j j elf meter af wilde Frans Pro^b het toen te mooi doen. LFOBouwmeester, Mocsfl Holswilder. De Jong, C. Gol Hoek, Van der Linden, P. Van Seggelen, Laarhoven, boom (Pardon). \i

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1972 | | pagina 10