Texoro Luud baalt van (overi gens) nutti ge witkar Is de invloed jonge kiezers echt groot? EATERPAG 11 NOVEMBER 1972 advertentie Rudie Stew op zijn wonderbed Een in sterk mpo stijgend aantal mensen kan nachts de slaap niet vatten. Een van dagelijkse zorgen, span- irritaties, frustraties en iem maar op, vormen een toene- md aantal mensen een onoverko- «nlijk sta-in-de-weg voor de li- amelijke ontspanning, die absolu- voorwaarde is voor een verkwik- ade slaap. oor r van Groningen i worden onschatbare kapi- en uitgegeven aan slaapmiddelen, de slapelozen moeten helpen de mpel van het bewuste- naar het lewuste leven te overschrijden, apmiddelen waarvan men zich aar niet of nauwelijks reali-, dat een veelvuldig gebruik, ze il combinatie met andere medi- tot onherstelbare verwoestin gen in het lichaam kan leiden. Toegevoerde warme lucht, regelbaar Zoals de mens leert zitten, staan, I via een thermostaat, zorgt voor een lopen, praten enzovoort, zo kan de behaaglijke temperatuur die kan mens ook slapen leren. Dat is al thans de overtuiging van de 's Gra- venzandse bewegingstherapeut Rudi Steuer. Team Met zijn creatieve USE-team heeft hij aan de reeks van pneumatische structuren, hoofdzakelijk ontworpen ten behoeve van de bewegingsthera pie van zwakzinnigen, een nieuw exemplaar toegevoegd, dat er vooral op is gericht om moeilijke slapers, gespannen mensen enzovoort te hel pen tot hun broodnodige rust te ge raken. Het nieuwste USE-produkt, resul taat van het twee Jaar enk- en handwerk, heeft in de testfase waarin het zich thans bevindt de voorlopige naam „Relaxatie-bed" gekregen. Het is een uit Trevira- weefsel vervaardigde grote matras die onder overdruk met lucht wordt gevuld. worden opgevoerd tot maximaal 34 graden. Een vibrator, eveneen regel baar, zorgt voor een ontspannende beweging van het bed. Uitgangspunt Uitgangspunt bij de ontwikkeling van deze pneumatische structuur is Steuers overtuiging dat mensen kunnen leren hun e'genpsychologi- sche processen te beheersen. „Met het relaxatiebed grepen we terug naar natuurvormen", zegt hij. „We moeten de mensen leren zich bewust te worden van hun lichame lijke processen en hen leren di ete beheersen. Het Relaxatie-bed is daarbij een hulpmiddel". Voorwaarde voor een geestelijke ontspanning of, zoals dat in vaktaal heet het opwekken van het „alfa- ritme" is een lichamelijke ontspan ning. Die lichamelijke ontspanning blijkt voor velen moeilijk of niet te realiseren en daardoor wordt tege lijkertijd de weg naar geestelijke ontspanning geblokkeerd. Hulpmiddelen om die ontspanning te bereiken, toegepast bijvoorbeeld in psychiatrische ziekenhuizen, be stonden vroeger uit de zogenaamde verbale instructie en tegenwoordig uit gebruikmaking van een slaap- machineen van slaapmiddelen. Die slaapmachine heeft echter als hinderlijk bijverschijnsel dat de daarmee behandelde patiënten, zo dra ze in een hypnose-toestand zijn gebracht, een zekere luiheid gaan vertonen. De lichaamsprocessen worden niet meer bewust ervaren. Voorts is er een aantal mensen dat op de gangbare therapieën in het geheel niet reageert. Psycholoog Drs. R. C. M. Winnen, psycholoog, verbonden aan het Psychiatrisch Ziekenhuis Bloemendaal, gaat met het Relaxatiebed experimenteren. „We gaan", zegt hij, „de matras ge bruiken om het alfa-ritme aan te leren. Zoals je mensen allerlei han delingen kunt leren verrichten, zo kun je naar zijn oordeel mensen ook leren zich te ontspannen. Drs. Winnen gaat de komende we ken onderzoeken in welke mate het nieuwste USE-produkt functioneel is bij de opheffing van slaapstoor nissen en de relaxatietherapie in het algemeen. Ook hoopt hij een aantal objectieve gegevens te verza melen over psychologische spannin gen. „Maar," zegt hij. „wat ik vooral wil weten is of je door middel van dit Relaxatie-bed de mensen sneller in, laat ik maar zeggen, een hypnoti sche toestand kunt krijgen, zonder dat ze die tekenen van luiheid gaan vertonen, dus hun bewuste functies behouden." Zou de ontwikkeling van het re laxatiebed een revolutionaire vondst genoemd mogen worden? Drs. Win nen: „Er wordt dagelijks een kapi taal uitgegeven aan slaapmiddelen; die bovendien nog schadelijk zijn ook. Als dit ding werkt, zou je dat zonder meer revolutionair kunnen noemen". de invloed van de nieuwe groep (de 18- tot 21-Jarigen), die de eerste maal aan de kómen- Ui verkiezingen mogen deelnemen de totale uitslag groot? Het zou kunnen zijn, deze nieuwe groep IWf goed voor om een populaire drukking te bruiken 18 zetels zij zouden dus de balans links of rechts kunnen doen !5Ü orslaan. stemmen jongeren nu inder- W zo veel radicaler, als men dan de oudere kiezers? n 1966 had gestemd, de leeftijd, het inko men enz. enz. Minder Uit de uitslag bleek dat de Jongeren minder confessioneel stemmen dan de ouderen. Dit verschijnsel deed zich vooral voor bij het stemmen op de KVP en in mindere mate bij het stemmen op de CHU. De CPN en DS '70 9.2% VVD 8.7 ARP 6.7% CHU 6.2 Overigen 12.8 Wanneer men deze tabel optelt, blijkt dat r minder dan 21.5 pro cent van jonge kiesgerechtigden die voor d erste maal aan de ka- merverkiez _>n mochten deelnemen niet naar net stembureau kwam Een hoger cijfer dan de meest po pulaire partij bij de Jongeren haal de. Het cijfer kwam aardig in de buurt van een enquete die vorig Jaar 13 februari, aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen, werd gehouden onder 1164 leerlingen op 10 middelbare scholen in Den Haag, Rotterdam, Gouda, Delft, Lel den en Dordrecht. Toen gaf 26.5 pet. aan niet te gaan of niet te weten, welke partij te moeten stemmen. Ook bleek dat de toen nog nauwe lijks in de bekendheid gekomen partij DS'70 bij deze leerlingen waarvan er nu heel wat mogen stemmen, 6.7 procent op zich wist In Zwolle had even daarvoor HTS- leraar Le Roi zo'n onderzoek gehou den. De heer Le Roi die politieke wetenschappen studeert aan de Vrije Universiteit in Amsterdam en het materiaal voor een doctoraals criptie wilde gebruiken kwam tot dezelfde cijfers. Hier bleek van de 412 leerlingen van Zwolse instellin gen van voortgezet onderwijs zelfs 28.4 procent geen interesse te heb ben, terwijl evenals bij de onder- vraagdes cholieren in de Randstad D'66 en de WD de favoriete partij en bleken. Ook onderzoekingen in het buiten land (West-Duitsland en Engeland) hebben aangetoond dat de Jeugdige kiezers minder radicaal kiezen dan algemieen wordt verondersteld. I Het is bijna als metd e invoering Ivan het vrouwenkiesrecht, dit jaar 50 Jaar geleden. De partijen die ij- verden voor kiesrecht voor de vrouw en hiervan zetelwinst verwachtten, kregen de dank allerminst toen het zwakke geslacht eenmaal (verplicht) naar de stembus ging. Integendeel, de partijen die zich het meest gereserveerd om het heel vriendelijk uit te drukken hadden opgesteld tegenover het kiesrechtverlangen van de vrouwen gingen met de winst strijken. De SDAP bijvoorbeeld verloor twee ze tels. De jonge kiezers, zouden, wanneer het grootste percentage van hen partij voor de progressieve drie of voor de bestaande coalitiepartijen kozen, voor een politieke aardver schuiving kunnen zorgen. Het zal wel niet zo zijn, want ook hier geldt een heel oud Nederlands spreekwoord: „Zoals de ouden zon gen, piepen de jongen"..... Xxeer«/)t-Soepe|... dus altijd korrekt Van een onzer verslaggevers Amsterdam Een droom wordt werkelijkheid. De droom van een provo: Luud Schimmelpennink (36). Hij is de geestelijke vader van het „witte fietsen plan", een ludieke vorm van openbaar vervoer. Over een maand of vier wordt de hoofd stad geconfronteerd met het resul taat van zes jaar werk: De Witkar. Door Geert van Someren Amsterdam schudde op zijn grond vesten toen in 1966 de „witte" plan nen uit de provo-breinen ontscho ten Bij het Lieverdje werden com plete veldslagen uitgevochten. Het huwelijk van prinses Beatrix werd verduisterd door de rookbommen. In die zes Jaar is er veel veranderd. Provo werd in 1968 opgeheven. Ka bouters namen „het werk" over en ook die stroming is al weer verle den tijd. Historici zullen er nog Ja ren de handen vol aan hebben om het allemaal te verklaren. Luud Schimmelpennink veranderde niet. In het Jaar dat provo ver dween, vergaapte de wereld zich aan het prototype van de Witkar een tweepersoons voertuig met elek tromotor. Tot dat moment was Luud eigenlijk de enige die er in geloofde. Na de presentatie van de eerste Witkar was hij dat niet meer. Verkeersdes- kundigen begonnen wat onrustig met de voeten te schuiven, de Ne derlandse industrie raakte geïnte resseerd. ,Dat was het moment dat ik niet meer terug kon", vertelt het ex-ge- meenteraadslid Schimmelpennink, die nog steeds op de Oude Zijds Achterburgwal woont, midden in de „rosse buurt". „Mensen begonnen er geld in te steken. Wat aanvankelijk alleen maar een Ideaal was, begon vaste vormen te krijgen. Binnen een half Jaar kan iedereen die dat wil in een Witkar door het centrum van Amsterdam rijden". Rijk In dit laatste stadium besteedt Luud vrijwel al zijn tijd aan de tot werkelijkheid geworden droom. Rijk zal hij er niet van worden. Hij is secretaris van de Coöperatieve Ver eniging Witkar. een vereniging die geen winst nastreeft. Voorzitter is het Tweede-Kamerlid Ed van Thijn. Voor het einde van het jaar valt in elke Amsterdamse brievenbus een krantenpagina-grote folder met als kop: „De Witkar Hier is ie". We citeren uit de folder: „De Witkar is een handige, kleine, geluid- en stankloze tweezitsbank op wielen. De bediening is de een voud zelve. De Witkar is een soort verlengstuk van de benenwagen, een aanvulling op het openbaar vervoer, een alternatief voor auto en parke ren'. Luud Schimmelpennink: „Voor vijf en twintig gulden wordt men lid van de vereniging. Als lid ontvangt men een plastic Witkar-sleutel en een gemeentegiro-rekening. Die sleutel past in de kiespaal van de stations, die in het centrum van de stad gebouw zullen worden". Het station ter grootte van een huiskamer is aangesloten op een computer. Wie weg wil rijden steekt zijn sleutel in de kiespaal en geeft met een draaiknop zijn bestemming aan. De computer registreert de vertrek tijd, de vertrekplaats, de plaats van bestemming, het gironummer en het nummer van de Witkar. By aan komst op het bestemmingsstation wordt de tijdsduur vastgesteld. Van de girorekening wordt automatisch een dubbeltje per minuut afgeschre 30 kilometer Aldus in het kort het principe van de Witkar. Droge taal, waaruit niet het met een vaartje van dertig ki lometer door het verkeer zoeven duidelijk wordt. Zonder parkeerpro blemen. Bij het eindstation wordt de Witkar immers gewoon achterge laten voor de volgende klant. Luud Schimmelpennink: „In fe bruari beginnen we met vijftien stations en honderd karren. Dat kost bij elkaar ongeveer een mil joen gulden. Verscheidene groot winkel bedrijven hebben daar on dermeer geld voor geïnvesteerd". „Ze adopteren een kar of zelfs een heel station en mogen er in ruil daarvoor reclame op aanbren gen. Als alles naar wens verloopt, komen er in de toekomst 150 sta tions met zo'n twaalfhonderd wit- karren. Bij elkaar vijftien miljoen gulden". Is dat niet erg veel? ..Nee. De gemeente Amsterdam heeft onlangs voor één ongelijk vloerse kruising 27 miljoen uitgege ven. Met die vijftien miljoen gulden is een keer het hele verkeerspro bleem voor de binnenstad opgelost. Je zou zonder enig bezwaar die bin nenstad kunnen afsluiten". „In de zin van de wet is de Witkar eigenlijk geen openbaar vervoer, maar veredelde autoverhuur", meent de ex-provo. „Bij het Rijk loopt nu de keuringsprocedure. Er zullen in ieder geval autogordels in moeten, voor de rest zit het wel snor dacht ik". Een probleem is nog, dat voor de Witkar een rijbewijs is vereist. Veel winkelende vrouwen hebben dat niet. „We gaan daar nog over pra ten met het ministerie. Maar of dat veel uithaalt"? zegt Luud. „Ik weet het niet". In ieder geval heeft het tweede ka merlid Van der Spek de minister daar schriftelijke vragen over ge steld, waarbij hij het verplicht stel len van het rijbewijs een ernstige belemmering noemde voor „dit nut tige vervoermiddel". Gaat de Witkar in de toekomst ook naar Den Haag, Rotterdam, Lelden of andere steden met verkeerspro blemen in het centrum? Luud: „Alkmaar heeft belangstel ling getoond. Daar zal ik niet meer aan mee werken. Ik heb na zea Jaar mijn buik vol van de Witkar", ADVERTENTIE r auto-inzittenden brand glas Inbraak ongevallen rechtsbijstand i6EOv storm wettelijke aansprakelijkheid voor particulieren ziekte KING ziektekosten omzékertezijnJ n. v. verzekeringsmaatschappij as.i-lim j.M.oiO jail*

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1972 | | pagina 7