os Coler: „Alleen
janeren met hulp
an de amateurs!"
rp;E
UROPA CUP TRE KT NORA BAKKER
HET „UITHEEMSE" WERELDJE
VAN DE VOETBALJOURNALIST
im
LUGDUKUM-YUC
-BURG-XERXES
iSE:
jEN/WARMOND Het hou-
(j6i waarmee Nora Bakker
Utffl haar tegenstandsters
ens "in de sandwich" pleegt te
voor de speelster van het
:ti
reenen
Steeds Vooruit nog al-
venijdig wapen. Vorig seizoen
ie plotseling terug op het
etse attribuut, waarvan de
Is dat ieder effect ontbreekt.
;nJ"De tegenstandsters zijn inge-
effectvolle ballen, die je met
►AG 11 NOVEMBER 1972
PAGINA 13
een sand wichtbat je krijgt. In plaats
daarvan blijven de ballen hangen,
terwijl ze normaal op de tegenstand
star afkomen". Afgelopen zondag
werd het gehele taem van De Tref
fers op die manier van de tafel ge
veegd: "Ach, ik had wel het idee dat
de meisjes nog vermoeid waren van
de wedstrijd daags tevoren tegen
Tempo Team. Er werd tenminste
vriendelijk een hand gegeven. Anders
liep Mary van Ruiten altijd kwaad
weg als ze van me had verloren".
Resultaat: hetzelfde percentage als
vorig seizoen, 82%, terwijl toch ver
wacht mocht worden dat de oppositie
inmiddels een antwoord zou hebben
op de orthodoxe speelwijze? "Mis- i
schien komt het wel omdat ik niet
alleen meer afwacht, maar nu ook
zelf flinke klappen durf uit te delen.
Toen ik vorig jaar met een plankje
ging spelen werd me gezegd dat ik
alleen maar zou moeten verdedigen,
omdat ik anders weggespeeld zou
worden. Wel, tot nu toe ls het vaak
precies andersom". De stevige funda
menten, die Nora Bakker aandraagt
door vaak ongeslagen te blijven, zijn
voldoende om een veilige toekomst
voor Steeds Vooruit op te bouwen.
Nora, 23 jaar en sinds haar 13e jaar
al achter de tafel, wil ook graag de
grens overschrijden naar internatio
naal tafeltennis. Nelly van Rijn (No-
ra over haar: "Ze heeft het in zich
om een kampioene te worden, maar
door een verkeerde instelLng staat
zij nu op slechts 12%") en Marian
v. d. Helm igoed voor 58%; vorig
jaar 28%) kunnen haar dat paspoort
echter niet bezorgen. "Zij geven zich
tegen een Veronique v. d. Laan bij
voorbaat gewonnen. Zij schrikken als
ze een voorsprong nemen. Wat me
zelf betreft, als ik een aanbod zou
krijgen van Tempo Team of van De
Treffers dan zou ik daar op ingaan.
Hoe gezellig het by Steeds Vooruit
ook is. Ik zou graag nog eens Europa
Cup willen spelen". In internationaal
contact via het Nederlandse team,
gelooft Nora Bakker sinds haar ver
kiezing in de selectie vier jaar ge
leden, niet meer: „Geen enkele
kans heb ik toen gehad, Nee, ik zou
het wel een eer vinden als ik werd
uitgenodigd, maar ik zou er geen mo
ment aan denken er op in te gaan.
Er wordt steeds geschermd dat ik te
oud ben, maar dat zeiden ze vier jaar
geleden ook al, terwijl Aukje Colt-
hoff en Ellen Kort, die wel zijn ge
kozen, 27 en 25 jaar zijn. Ik fungeer
de alleen maar als proefkonijn voor
de anderen. Nou, daar bedank ik
voor'.'
Ook op het punt "competitie-inde
ling" is Nora het niet eens met de
NTTB: "Ik was er al geen voorstan
der van dat er een aparte damescom-
petdtie kwam. De Band wilde er een
spelpeiilverhoging mee bereiken. Wel,
Nederland is één plaats op de Euro
pese ranglijst gestegen, dus daar
hoefde men bet niet voor te doen.
Zélf ben ik nog steeds voor een he
rencompetitie. Daarin moest je veel
meer knokken voor de punten dan nu.
Trams als Belcrum en Avanti stellen
In de ereklasse niets voor. Van Bel
crum wonnen wij met 100. De ploeg
is dan ook al zo goed als gedegra
deerd. De kans is echter niet denk
beeldig dat Steeds Vooruit op zijn
beurt na de tweede competitiehelft
weer zijn plaats aan Belcrum moet
afstaan. Door de grote krachtsver
schillen is zo'n belachelijke gang van
zaken mogelijk".
Nora Bakker
vj hAG Drie weken geleden
11 J af als voorzitter van de
jetaald voetbal. Vandaag, op
Tjfcvergadering in het Haagse
nbouw, neemt hij afscheid
1 hij af als voorzitter van de
IM. Dan zit voor Jos Coler,
i Rsentwintig ondsofficieel
k nswerk, de grote reis er de-
op. Een lange reis die hem
rlaggeschip de Koninklijke
idse Voetbal Bond met de
Heenlopende klimatologische
ijheden in aanraking
Schild
_-.gde hem, verweerd en
i als hij was geworden door
i Wurende aanvallen in open
de .kaperschepen" F(ede-
>an B(etaald voetbal) 0(rga-
en V(ereniging) V(an)
S(pelers), zelfs uit han-
rorden geslagen. Dat gebeur-
ndeijk niet. Jos Coler voer
p vrijwillige basis naar de
wJven. En vandaar dat van-
ip zijn afscheidsreceptie in
Air Hotel in Den Haag niet
alleen alle officieren en manschap
pen, maar ook de „muitende" be
manningsleden op de plecht zullen
staan.
Jos Coer (op 21 december staats
pensioen) voert huiselijke omstan
digheden als direct motief aan voor
zijn heengaan. „Ik wil nu wel eens
vrij zijn", zegt hij die maandagmid
dag tussen zijn twee „aftredens" in.
Door mijn maatschappelijke positie
kon ik het mij veroorloven erg vaak
overdag voor de bond bezig te zijn.
De meeste van mijn collega's kun
nen eohter uitsluitend 's-avonds
vergaderen.
Gebonden
Dat wordt me gewoon te veel, altijd
maar weer gebonden zijn. Daar
komt bij dat Je, Juist omdat Je dit
werk al zo lang doet en óók gelet
op mijn leeftijd, niet meer zo ge
spannen blyft. Je werkt meer op
gewoontes, op ervaring en routine.
Je maakt Je minder druk dan ei
genlijk noodzakelijk is. Dat is niet
juist ten opzichte van de grote be
langen die met name in het betaal
de voetbal op het spel staan. Van
die sectie ben ik ongeveer twaalf
Jaar voorzitter geweest. Je hebt als
zodanig een enorme verantwoording
en een grote beslissingsbevoegdheid.
Tegenwoordig echter leven nieuwe
gedachten, zijn er andere handelwij
zen ingevoerd die door mij niet
voor honderd procent zijn te verde
digen. Vroeger regeerde je autori
tair. in plaats van het soms eeuwi
ge gelul van thans. Je moet ver
trouwen hebben in het bestuur,
daar ben ik in gegroeid".
Wat nu ook weer niet inhoudt dat
Jos Coler tegen iedere vorm van in
spraak is. Hij tracht een voorbeeld
te geven: „Er bestaat nu al weer
een paar Jaar een contactraad be
taald voetbal. Daarin zijn alle gele
dingen vertegenwoordigd. tot
scheidsrechters en trainers toe. Het
zijn altijd mijn prettigste vergade
ringen geweest. Maar we moeten
eens uitschelden met al die prikac-
ties. Je dwingt elkaar in een moei
lijke positie. Kijk, een Philips en
een AKZO zijn miljoenen-verdie
nende bedrijven. Maar het voetbal
in Nederland is een zorgvolle be
drijfstak, waarin we moeten uikdj-
ken want anders gaan we naar de
bliksem".
En dat wil Jos Coler niet. Hij heeft
zich altijd veel liever als een diplo
maat willen opstellen en gedragen,
ofschoon er ook voor hem grenzen
zijn. En waren. Spartaan Jos Coler
Jos Coler, rechts, brengt een toost uit met Henk Burgwal en bondscoach Fadrhonc.
immers was de man die in 1954 op
grond van het historisohe „hotel ka
mertjes-gesprek" met ADO's Toon
Martens, Feyenoords Cor Kieboom
en Excelsiors Henk Zon het betaald
voetbal uitriepen. Dat wil zeggen:
zaksn wenste te doen met de revo
lutionaire beweging van Egidius
Joosten en zodoende een verdere
scheuring voorkwam.
Zoals hij nu, achttien Jaar later,
verzucht „dat het een zegen zou
zijn ails de gemeentelijke vermake
lijkheidsbelasting voor het betaalde
voetbal zou worden afgeschaft". En,
pratenid over een eventueel nog
grondiger sanering van dat betaalde
voetbal opmerkt: „Maar we kunnen
niet alléén saneren. Dat kan alleen
maar met medewerking van het
amateurvoetbal. Daarvoor is nodig
dat de amateurbepalingen worden
verruimd, want anders krijgen we
hetzelfde gelazer als destijds".
Maar Jos Coler mag dan een enkel
woord over de lippen laten komen
dat door bepaalde volksdelen onge
twijfeld wel weer als onwelvoegelijk
zal worden aangemerkt, doordouwen
zoals hij vroeger deed („Het af
schaffen van de protesten was een
klap in Holland. Dat heb ik per-
soonijk doorgedreven") is er niet
meer bij. De onderhandelingen im
mers met de Sporttoto, de NOS en
CRM (dat voor de sanering drie
miljoen uit de recreatdepot haalde)
vonden plaats op basis van „wijs
overleg", zoals Jos Coler het uit
drukt. „En niet door demonstraties.
Je neemt de mensen maar tegen je
in en bereikt dikwijls het tegendeel
van wat Je beoogt".
Geen prikacties, geen demonstraties,
wijs overleg. Jos Coler (als Jos Co-
hen voortreffelijk doelman in Spar
ta's topteam voor de oorlog en zelfs
reserve van de Nederlandse Oran
je-Leeuw) verloor veel van zijn
agressiviteit. De geluiden die hij
voortbracht werden steeds klassie
ker. Dat bracht hij ook tijdens zijn
recente afscheid van het betaalde
voetbal ten gehore. „Een combo on
der leiding van Jacques Hoogewoo-
ning treedt nu in de plaats van het
orkestje dat altijd onder leiding
van Johan Sebastlaan Coler heeft
gespeeld. Als de muziek zuiver en
de toon helder blijft kan dat best
goed klinken. Maar men moet wel
blijven bedenken dat er speciale
mensen zijn die ook van klassieke
muziek houden", zo sprak af-
scheids-redenaar Jos Coler bij die
gelegenheid.
Een goed redenaar. Dat was Jos
Coler zonder twijfel. Vooral zijn
speeches in kleiner kring ademden
door hun spitsvondigheid en origi
naliteit veelal een briljante geest.
Het was een evenement wanneer
hij bijvoorbeeld de Jaarlijkse top-
scorerpryzen uitreikte.
Niet zelden dan rolden de tranen
over de wangen. Jos Coler: ,Ik zet
te nooit Iets op papier. Destijds als
speler-aanvoerder van Sparta al
had ik geen moeite om een speech
te houden. Ja, ik heb begrepen dat
men die speeches wel kon waarde
ren. Ik vind namelijk dat men
vooral de humor niet moet vergeten
te bewaren. Je ziet al zo dikwijls
van die lange en sombere gezichten.
Maar laten we toch een klein beetje
aan de prettige dingen van het le
ven denken. Want anders wordt het
helemaal zo somber. Maar ik ben
geen humorist. Het is voor mij geen
must om lollig te zijn. Anders zou
Je gaan falen".
Stempel
Hij lacht wanneer hem de vraag
wordt gesteld of hij, de grote leider
die zulk een belangrijk stempel op
het betaalde voetbal heeft gedrukt
en ook in velerlei andere functies
in de KNVB heeft meegeregeerd, nu
voornemens is zijn memoires te
gaan schrijven.
Hij lacht, maar schrikt aan de an
dere kant onmiddellijk terug. „Nee
nee, je moet niet populair willen
zijn. Trouwens, ze zouden niet de
moeite waard zijn. Populair zijn is
een goedkope zaak voor een voet
balleider. Je moet je nooit een bink
willen voelen. Het enige wat voor
mij belangrijk is, is als ze je maar
vertrouwen, eerlijk en neutraal vin-
ADVERTENTIE
Zondag a.s. 2.30 uur n.m.
Terrein aan de
Oegstgeesterweg.
nst Happel
waarheid te zeggen, prijs 'k
kwijls gelukkig dat ik geen
me voetbal journalist ben die
le hele dag druk moet zitten
over de ins and outs van
rote voetbalbedrijf. Voetbal
om tegenaan te kijken, Ik
uuijhet voor geen goud willen
Scheepmaker
sho
R) (ik beklaag soms mensen
ge smbrandt, P. C. Hooft, Thor-
en vele anderen, die er
een flauwe notie van hebben
dat voetbal ooit zou worden
|en|fonden), maar aan de andere
fc het binnen de gewone we-
ioch vaak een uitheems we-
waar je als normaal mens
terd kennis van neemt.
ADVERTENTIE
indag a.s. 2.30 uur
Sportpark Noord.
Uitermate wonderlijk is bijvoorbeeld
de verhouding tussen de trainer en
zijn spelers. Feyenoord heeft nu
verloren van OFK Beograd, en
wat weet Happel te melden? De
achterhoede is te week, Feyenoord
speelt te zacht om internationaaal
nog mee te kunnen tellen. Dat
laatste gold dan voor 60 procent
van het elftal. Ik wil even afzien
van de vraag of 60 procent van
OFK Beograd niet net zo „zacht"
speelt als Feyenoord (de ploeg
heeft nota bene de leifkozende bij
naam „Romantica") en dus even
ongeschikt zou zijn voor het inter
nationale voetbal, en liever voor u
uitrekenen wie die zachte voetbal
Iers dan wel zijn.
Het gaat hier om liefst zeven spe
lers (60 procent van elf spelers
plus een reserve is met wat pas
sen en meten precies zeven spe
lers), Van Hanegem en Jansen
zullen daar wel buiten vallen,
Treytel ook denk ik, dus dan houd
ik nog twee plaatsen over voor de
ereloge van „harde" spelers. De
ene zal Hasil wel zijn, voor de
tweede moet Ik kiezen tussen
Schneider en De Jong, Aangezien
Happel vooral de achterhoede te
week vond, zal aanvoerder Schnei
der wel moeten afvallen (boven
dien speelt De Jong in het Neder
lands elftal en is dus blijkbaar
toch rijp voor internationaal voet
bal, hoewel: Schneider speelt ook
in het Nederlands elftal, ra ra,
hoe kan dat?).
Doodziek
Hoe dan ook: Kristensen, Ressel,
Vos, ftysbergen, blijkbaar ook
Van Duivenbode en Boskamp, en
Schneider ten slotte, zijn te week
voor internationaal voetbal. Nu
heb ik uit de recencies begrepen
dat juist de verguisde Van Dui
venbode was meer greep op de te
genstander had, toen hij in de
tweede helft mocht invallen, dus
wat wil „te week" dan eigenlijk
zeggen? Is Gerrie Mühren van
Ajax week? Hij is geen „neerleg
ger," dat is waar. Maar met zijn
fabelachtige techniek, z'n schijn
bewegingen en zijn spelinzicht is
hij in Sofia wel in staat gebleken
de gevaarlijke Kolev lam te
(zoals bij Ajax Cruilffs startsnel
heid herhaaldelijk wordt uitge
buit)? Hoeveel vrijheid krijgt
Kristensen om zijn virtuositeit te
kunnen botvieren (zoals Keizer
bij Ajax die vrijheid krijgt)? Hoe
vaak wordt Theo de Jong in stel
ling gebracht (zoals bij Ajax Nees-
kens voortdurend in stelling wordt
gebracht)? Dat zijn toch allemaal
tactische en technische zaken,
die de trainer betreffen?
De kunst is natuurlijk de kwalitei
ten van de verschillende spelers zo
nuttig mogelijk uit te buiten:
Kristensens virtuositeit, Ressels
snelheid, De Jongs schotkracht,
Van Duivenbode's spelinzicht
maar hoe vaak wordt Ressels
snelheid nu eigenlijk uitgebuit
Ik word langzamerhand doodziek
van al die aan- en opmerkingen
die (sommige) trainers zich over
hun spelers menen te mogen ver
oorloven. Dat valt dan vaak onder
de zogenaamde noemer: tactiek.
Jan Boskamp kreeg drie uur voor
de wedstrijd in Belgrado te horen
dat hij opeens moest spelen, na
dat hij na zijn blessure alleen
nog maar in het b-elftal meege
speeld had, en bovendien dagen
lang te horen had gekregen dat
hij te statisch, te weinig beweeg
lijk was om de beweeglijke Joego-
slaven te kunnen afstoppen. Dat
heet dan: Het prikkelen van de
speler om hem tot een toppresta
tie op te drijven. Dat kan mis
schien een of twee keer lukken,
maar als Je daar, zoals Happel, 'n
systeem van maakt, dan mist het
natuurlijk op den duur elk effect.
In het sportsterrenboekje over Hans
Venneker (Van Jan D. Swart, het
beste tot nu toe in de reeks)
vertelt Venneker over Wiel Coer-
vers gewoonte (toen deze Sparta
nog trainde) om altijd de negatie
ve punten op te zoeken: „Coerver
was een goede trainer, maar geen
mens. Hij kleineerde je. Niet al
leen mij, maar iedereen. En als je
daar niet tegen kon, zakte Je hoe
langer hoe verder weg. En des te
zwakker je speelde, des te meer
reden was er voor Coerver om te
zeggen dat hij gelijk had. Maar
wat hij niet besefte, was dat hij
die vormdaling zelf in de hand
had gewerkt, om de doodeenvou
dige reden dat je met de angst in
Je benen liep".
Op de boterham
Wat verbeelden die trainers zich wel,
vraag ik me vaak af. Steil je voor
dat de Feyenoorders eens breeduit
gingen uitpakken, na afloop van die
beide wedstrijden tegen OFK-Beo
grad, over de huns inziens falende
tactiek van Happel? Dat zouden
ze gauw op hun boterham krijgen,
of beter: hun boterham zou al
heel gauw van hun bordje worden
weggegrist. Jan Remmers, nu
trainer van FC Den Bosch, en ver
moedelijk een heeS redelijk man,
zegt in genoemd Venneker-boek-
je: „Als Hans ergens een bepaalde
mening over had, dan zed ik auto
matisch: kom er maar mee voor
de dag". Ik achtte hem bevoegd
(Venneker heeft een ClOS-oplei-
ding) en ik geloof dat hij dat heeft
gewaardeerd".
Het feit dat Remmers zoiets als iets
bijzonders vermeldt, geeft al te den
ken, want het zou toch de nor
maalste zaak van de wereld moe
ten zijn dat Je als trainer, die dag
in dag uit met zestien Jongens met
politiek stemrecht moet optrekken
naar een gezamenlijk doel (zo hoog
mogelijk op de ranglijst komen en
zoveel mogelijk geld verdienen) de
lopende zaken, en zeker de
zaken, die de spelers persoonlijk be
treffen, gewoon bespreekt? Neem
bijvoorbeeld Theo van Duivenbo
de. Ik ken hem als een heel re
delijke, verstandige Jongen, die maat
schappelijk al lang geslaagd is, ie
mand die zijn hersens goed bij el
kaar houdt. Tegen OFK Beograd
mooht hij nu opeens Invallen maar
lange tijd is hij door Ernst Hap
pel zonder nadere tekst en uitleg
naar het b-elftal verwezen.
Van Duivenbode wü nu naar een
andere club, in de tweede transfer
periode .„Als dat niet lukt, is het
dan geen tijd om zelf eens met
Ernst Happel te gaan praten?".
Vroeg Kees Jansma hem in de tijd.
En Van Duivenbode antwoordde:
„Dat nooit. Happel heeft mij zonder
opgave van reden gepasseerd, hij
ls dus de man die Iets moet ko
men uitleggen. Bovendien, als ik
zelf naar Happel toestap, dan zijn
er ongetwijfeld mensen, die zeg
gen: Kijk, die Van Duivenbode loopt
zijn trainer lekker naar de mond
te praten. Er zijn een hoop din
gen op mij aan te merken, maar
dat toch zeker niet".
Wat ls dat voor een absurde, ab
stracte wereld, waarin die mensen
leven en met elkaar Jonassen?
Stel u voor: een zeer kleine no
madenstam, van zo'n man of
twintig, met een stamhoofd, dat
de leiding heeft, trekt de hele we
reld door, van dag tot dag op el
kaar en eikaars prestaties aange
wezen. Een van hen wordt plotse
ling uitgestoten. Zelfs in de primi-
Rtnus Mie hels
tiefste stam, in het dichtste oer
woud of op de winderigste woes
tijnvlakte, zou zoiets toch onder
werp van gesprek zijn en reden
tot verklaring. Maar niet in het
betaalde voetbal. Althans niet bij
Feijenoord, al moet uv oor al niet
de illussie koesteren dat dit een
uitzondering is (Rlnus Michels
kon er ook wat van, om maar een
riant voorbeeld te noemen). En
daarom ben Ik blij dat lk niet
dag in, dag uit in dat onwezen
lijke wereldje van de beroepsvoet
balsport hoef rond te wroeten.
Ik heb de tweede helft van OFK
Beograd-Feyenoord en de hele
wedstrijd CSKA Sof la-Ajax vla
de radioverslagen gevolgd. Radio
is een mooi en snel, maar toch ook
wel een primitief medium, was
mijn conclusie. Theo Koomen ver
sloeg Feyenoord. met stukken,
mag ik wel zeggen. Hadden de
Rotterdammers maar de helft van
Theo Koomens enthousiasme kun
nen opbrengen, dan hadden ze ge
makkelijk gewonnen. Alleen (had
u dat nu ook?), Ik kon het spel
zo slecht volgen. Het duurde se-
condenlang, voordat ik wist of er
door Feyenoord of door Beograd
een doelpunt was gescoord.
Wat dat betreft was Dik van Rijn
(die geassisteerd werd door Jaap
Bakx) duidelijker, al besefte ik
pas na het zien van de televisie
beelden 's avonds dat de doelpun
ten er heel anders uitzagen dan ik
na hün ooggetuigenverslag ver
moedde. Het was of lk van zea
Ajax-doelpunten getuige was ge
weest: drie via de radio „voor de
rust" en drie andere via de tele
visie .na de rust". Het doelpunt
van SJaak Swart was een bal, die
tot SJakie's eigen schrik van zijn
been afstuitte, toevallig net in het
doel. Het doelpunt van Keizer
was een stuiterbal. Ik begreep dat
Haans doelpunt tot stand kwam
na een voorzet van CruUff, maar
het bleek een wippertje plus een
fraaie omtrekkende beweging van
Arie Haan.
Eet moet toch mogelijk zijn de doel
punten, desnoods vlak nadat ze
gemaakt zijn, in een directe re
constructie zodanig te beschrijven
dat Je ze „tastbaar" voor Je ziet
Of niet soms?
